De viering van Hitler's v erjaardag in Nederland. (Vervolg van pag. 1 Wat bolsjewistische óverheersching betee kent, na de opening van de massagraven van 1(J^00 Poolsche officieren bij Smolensk, kan niemand meer beweren dit niet te weten. Het beteekent de uitroeiing van de Europeesche beschaving en godsdienst, de vermoording van alle leidinggevende personen op ieder ge bied en het in slavernij voeren van de groote massa's. Daarvoor, heeft de Führer Duitsch- land gered in zijn 14-jarige worsteling van 1919-1933. Van Januari 1933 af is Duitschland gesperd voor het bolsjewisme. Toen sprong het over Duitschland heen .naar Genève. Men herinnert zich de rol die#Litwinoff speelde in den z.g. Volkenbond. Daar in Genève kwam het ver bond tot stand tusschen het bolsjewisme en kapitalisme, tusschen Stalin eenerzijds en Roosevelt en Churchill anderzijds, bij welk verbond het jodendom als bindend cement optreedt. Van daaruit werd de economische boycot tegen het fascistisch Italië in 1935 ge leid. Van daaruit werd in 1938 de hulp aan rood Spanje achter de schermen georgani seerd. Dat Italië niet ten offer gevallen is en dat Franco de overwinning kon behalen, is mogelijk geweest doordat er een nationaal- socialistisch Duitschland was. Hitier heeft zich in 1935 gesteld naar Mus solini, de economische omsingeling van Italië mislukte, dank zij de aanvoeren uit Duitsch land. Het Duitsche legioen Condor vocht schouder aan schouder met Italië's zwart- hemden in Spanje. Door deze daden van solidariteit in 1935 en 1936, daden van moed en wijs beleid, heeft Hitier voor de tweede maal Europa gered van bolsjewiseering, want de nederlaag van het fascisme zou onherroe pelijk het bolsjewisme in Zuid-Europa heb ben doen zegevieren, op weg naar verovering van geheel Europa. x Wij Nederlandsche nationaal-socialisten zijn er nog altijd trotsch op, dat wij zonder eenige aanwijzing of ruggespraak,'met wie dan ook in 1935 instinctmatig en dus feilloos dezen weg van nationaal-socialistische en fascisti sche solidariteit gegaan zijn. Gehoond en ge terroriseerd door alles, wat macht en aanzien had in dit land, zijn wij eenzaam met onze 50.000 menschen onzen weg gegaan, solidair met bruinhemden en zwarthemden, onwan kelbaar in ons geloof aan de wording van het nieuwe E.uropa. Toen ook in 1936 deze aanvallen van het bolsjewiekendom en de plutocratie waren afgeslagen, werd alles klaar gemaakt voor de vernietiging van het nationaal socialisme door een wereldoorlog. President Roosevelt heeft van 1936 af de leiding, eerst achter de schermen luid roepende om vrede en veilig heid volgens het beproefde recept der bols jewieken, die van 1917 af in Europa werkten met de leuzen van wereldvrede en ontwape ning. In Juni 1941 heeft de Führer het initiatief tot zich getrokken en de afweer tegen het bolsjewiekendom met kracht van wapenen aanvaard. Niemand in Europa kon toen we ten hoe sterk het oorlogs-potentiaal der bols jewieken was, iedereen weet nu, dat het veel grooter was dan de ergste pessimist had kun nen denken. Iedereen moet dus nu begrijpen, dat ieder uitstel van het aangrijpen cata- strophaal geworden zou zijn. Het besluit van den Führer om toe te slaan zal waarschijnlijk het zwaarste van zijn leven geweest zijn, de teerling, was geworpen. Sindsdien zijn mil- lioenen bolsjewieken buiten gevecht gesteld en tienduizenden vliegtuigen, tanks en kanon nen vernietigd. Onze tegenstanders juichten om Stalingrad. Wij weten, dat het front dezen winter is teruggeslagen van Stalingrad tot Charkof. Wat onze tegenstanders gehoopt hadden, wat, dat de Don of de Djnepr Hitler's Berezina geworden zou zijn. Wat de Russen met Napoleon hebben klaargespeeld, dat heb ben zij niet gedaan gekregen met Hitier. Wij weten drommels goed, dat een terug slag van het Zuidelijk front een enorme tegen valler is voor ons, maar wij beseffen even eens ten volle, dat Stalin het niet klaarge speeld heeft om het Oostfront te vernietigen en daar komt het op aan. Nu, in het voorjaar van 1943, staat het Oostfront onwankelbaar als een muur tegen het bolsjewiekendom en daarmede heeft Adolf Hitler voor de derde maal Europa gered van den ondergang. Europa bolwerk tegen het bolsjewisme. Nu is gansch Europa het nationaal-socialis- tische-fascistische bolwerk, dat tevergeefs bestormd wordt door bolsjewisme en Ameri kanisme. Wij weten, dat het lot van deze kampgemeenschap het lot van het avondland is. Aan de spits dezer strijdende legers kon geen betere veldheer staan dan de man, dien God aan Europa heeft geschonken en wiens verjaardag wij hier heden gedenken in het vaste vertrouwen, dat hij Europa tegen ver nietiging behoedt. Wederom zijn Führer en Duce tezamen ge weest. Zij hebben o.m. gesproken over de toekomst van Europa, de toekomst van de 350 millioen menschen zoo verscheiden van aard en zeden, maar lotsverbonden in woon plaats, cultuur en economie door hun Euro peaan zijn. Viermalen heb ik den Führer ontmoet. Nimmer heeft hij zich uitgelaten op een wijzs, die kwetsend o( zelfs maar onaan genaam was ten opzichte van ons volk. In tegendeel, uit hem sprak het bewustzijn van zijn verantwoordelijkheid als historische figuur op wien niet alleen groote zorg drukt voor het winnen van den oorlog, maar ook de verantwoordelijkheid voor het winnen van den vrede, d.w.z. voor den opbouw van een nieuw Europa. Dit nieuwe Europa moet een eenheid vormen naar uiten, militair en economisch, opdgt het zoo onaantastbaar mo gelijk zal zijn. De verscheidenheid der vol keren is geen beletsel daartoe, deze behoort tot den rijkdom van Europa. De cultuur scheppende" volkeren van Europa moeten elkander de hand reiken, elkander waar- deeren, elkander respecteeren. met elkander optrekken, daar waar dit noodig is. Ieder volt heeft, onder eigen leiding, recht op eigen leven, mits passend in de groote overkoepe ling. Dit is het groote onderscheid tusschen Amerikanisme en bolsjewisme eenerzijds en Europeanisme anderzijds. Amerikanisme en bolsjewisme hebben de smeltkroes tot sym bool. Het Europeanisme is de belichaming van de eenheid in verscheidenheid, die, mits juist opgevat, de Jcracht en den rijkdom zal uit maken van het nieuwe Europa, waaraan de naam van Adolf" Hitler verbonden zal zijn, zoolang Europa zal bestaan. Het geloqf aan de komst van dit nieuwe Europa moét ons allen bezielen. Kennende de kleinheid en de wankelmoedigheid van velen, ziende de arrogantie en de baatzucht van zooveel anderen, zijn wij er allen dank baar voor te weten, dat de. nieuwe ordening van Europa in de handen van groote mannen ligt en dat het Taatste woord door den Führer gesproken zal worden. Ik geloof onvoorwaardelijk, dat God aan onze volkeren den Führer geschonken heeft, niet alleep om Europa te redden van de bols jewistische vernietiging, maar tevens om het te schenken de nieu we ordening op den grond slag van rechtvaardigheid en wijsheid. Dit geloof bezielt ons allen en maakt ons sterk. Behalve het geloof is er het offer. Wij, Nederlandsche nationaal socialisten zijn ook geen broekjes meer, wij staan in het 12de jaar onzer beweging. Van 1931 tot 1940 is de N. S. B. opgebouwd als een rots in de bran ding, van tijd tot tijd overspoelend als de zee wild werd, maar ten slotte er altijd weer op de een of andere manier boven uitkomend Veel is er geleden in die jaren door hoon. terreur en broodroof. De lijn was vast. Zuiver nation aal-socialistisch, principieel tegen' iede- ren vorm van volksondermijning door kapi talisme en marxisme, solidair door dik en dun met Hitier'? bruinhemden en Mussolini's zwarfnenjden. In 1940 stond hier aangetreden een troep van 40.000 idealisten, die alles had den meegemaakt. Sinds 1940 is het leven voor ons in vele opzichten nog moeilijker, geworden. Dit heeft ops niet ontmoedigd. Wij zijn gegroeid tot meer dan 1(M).000, waarvan er vele duizenden in de directe oorlogsvoering zijn ingescha keld in Waffen S.S., Legioen, N.S.K.K. en vele andere ^duizenden op indirecte wijze in fabrieken voor de weermacht werkend, in politie, in wachtdiensten en in ambten. Hon derden zijn gesneuveld. Wanneer in Duitschland de soldaat van het front terugkeert, wordt hij geëerd in zijn omgeving en gesterkt. Onze soldaten kennen diti meerendels niet. Zij gaan vrijwillig. Ook nu staan er weer 500 gereed, gekomen op één oproep van mij om zich in te zetten. Hun omgeving begrijpt hen dikwijls niet. Toch zijn zij bereid. lederen dag offeren de leden der Beweging en toonen daarmede het nationaal- socialisme niet alleen met de lippen te be lijden. Zij doen dit voor ons volk en ons vaderland, maar daar bovenuit voor alle vol keren van Europa, zooals ook de Duitsche soldaat zich inzet voor zijn volk en zijn vaderland, maar daarbovenuit voor Europa. Eén leus: volk en vaderland. Hitier schrijft in „Meln Kampf": „Für mich und alle wahrhaftigen nationalsozialis- ten gibt es nur èine Doktrin: „Volk und Vaterland" (voor mij en alle waarlijke natio naal-socialisten is er maar een leus: volk en vaderland). Zoo is het. O'f) dezen grondslag hebt gij elkander gevonden als Duitsche nationaal- socialisten en wij elkander als Nederlandsche nationaal socialisten. Nu na 1940 vinden wij elkander aan het Oostfront en het thuisfront in eerlijke broederlijke samenwerking. Wie onzer durft te spreken van den opbouw van het nieuwe Europa als zelfs Duitsche en Ne derlandsche nationaal-socialisten elkander niet zouden kunnen vinden? De Rijkscom missaris heeft het eens zoo juist uitgedrukt: geen separatisme, geen annexionisme, maar samenwerking. Dit is de geest die ook spreekt uit de communiqué's die uitgegeven zijn ter gelegenheid van de bespreking van Führer en Duce. Het is deze geest van eerlijke broe derlijke samenwerking, die wij met al onze krachten bevorderen, die den Rijkscommis saris bezielt, die mij tot richtsnoer is en die de vooraanstaande figuren in N.S.D.A.P. en N.S.B. verbinden. Dit }s hetgeen ik tenslotte tot uiting wil brengen op deze herdenking van den verjaardag van den Führer. De Führer heeft een zwaar en moeilijk jaar achter zich. «Een jaar van zorgen en moei lijkheden zonder tal. Toen ik de vorige week reed van Den Haag naar Haarlem, midden tusschen de bloeiende velden door, zei ik tot dengene die naast mij zat: „Ik wilde dat de Führer op zijn verjaardag den geheelen dag zonder zorgen zou zijn, dat hij in alle rust deze bloeiende pracht kon aanschouwen en daarvan genieten". Wij allen zouden hem dit zoo gunnen. Maar het is hem nog niet ver gund. Zijn persoonlijk leven offert hij, dag aan dag voor ons allen. Met groote dankbaar heid brengen wij dit tot uiting in ons besef van zijn grootheid als aanvoerder tegen ons werelddeel bedreigende krachten, in ons ge loof in zijn rechtvaardigheid en wijsheid, in onze onwankelbare trouw, in onze bereid heid tot het brengen van elk offer, dat hij noodig acht voor den opbouw van het nieu we Europa. Den brief, welken ik den Führer, ter gelegenheid van zijn verjaardag heb ge schreven, heb ik geëindigd met dezen wensch: „Moge Gott sie in Ihrem neuen Le- bensjahr auch in Ihrem persönlichen Leben segnen". (moge God u in uw nieuw levens jaar ook in uw persoonlijk leven zegenen). Ik ben ervan overtuigd, dat gij allen u daarbij zult aansluiten. Heil den Führer! Vervolgens sprak de Rijkscommissaris. Rede van den Rijkscommissaris. Mijnheer Mussert, Nederlandsche en Duit sche nationaal socialisten! Wij zijn hier bijeengekomen om onzege dachten en onze wenscjjen op den dag van heden te vereenigen en naar Duitschland, naar den Führer te zenden, en om met deze wenschen onzer 'harten tot den Führer te zeggen, hoezeer wij onvoorwaardelijk en vol komen achter hem staan, bereid om elk zij- iner bevelen uit te voeren. Kameraden! Het is vandaag de dag om zich de persoonlijkheid van dezen man voor oogen te stellen, deze persoonlijkheid, die als poli ticus, veldheer en staatsman even groot en even uniek voor ons staat, en die in al "deze eigenschappen door zijn persoonlijkheid als mensch nog vervolmaakt wordt. Wij kunnen thans reeds terugkijken naar een reeks van jaren en, wat nog belangrijker is, naar een reeks van gebeurtenissen, die uitgegaan zijn van de verheffing van het Duitsche volk en die thans haar hoogtepunt bereiken in den strijd om de handhaving van Europa en om een nieuwe vormgeving der wereldorde. Daarbij staat steeds in het voorste gelid als vormgever onze Führer. Zooals hij indertijd in 1918 is aangetreden en zooals hij toen zijn zeer bepaalde politieke grondbeginselen heeft opgesteld; bij welker nastreving hij wist, dat hij het Duitschë volk redden zou, zoo zien wij thans reeds weer diezelfde grondbeginselen verwezenlijkt worden. Al wordt de strijd ook nog zoo groot en de ruimten die de strijd vervult, ook nog zoo uitgebreid, het is eigen lijk steeds dezelfde strijd waarvoor de Führer is aangetreden. Wij moeten ons het jaar 1918 voor oogen houden. Dat was toen het jaar, dat de z.g overwinnende mogendheden haar historische onbekwaamheid hebben bewezen en niet in staat- waren een werkelijk verstandige orde in deze wereld tot stand te brengen. Zij had den toen alle recht in handen. Er was niets rneer op de aardbol dat' haar weerstand had kunnen bieden. Zij hadden toen de mogelijk heid, ,een gemeenschapsorde tusschen en in de vofken op te richten, die werkelijk de, be loften zou hebben vervuld die zij gedaan hebben en die alleen de oorzaak waren dat het Duitsche volk toen de wapens heeft neer gelegd. Zij zijn geheel en volkomen onbe kwaam gebleken, want wat zij tot stand heb ben gebracht was de grootste wanorde en de grootste ongerechtigheid, het was de chaos die geleid heeft tot een nieuwen wereld oorlog. Kameraden! Laten wij dat voor oogen hou den. Thans staan zij er weer, die mogendhe den, thans zijn zij weer met een Charta At- lantica gekomen. Thans beloven zij weer alle mogelijke ordeningen. Zij hebben voor de wereldgeschiedenis reeds bewezen, dat zij geen orde kunnen scheppen tusschen de vol ken en dat zij ook in de volken geen sociale gerechtigheid in het leven kunnen roepen. Ziet, Nederlandsche en Duitsche nationaal- socialisten, toen stond de Führer voor dit feit van een ongebreidelde uitbuiting van zijn volk. die zich in een volkomen onverantwoor delijk geworden politieke wanorde toen oarlementaire democratie genaamd steeds meer heeft uitgebreid, het geheel opgedreven door het jodendom, waarvoor alle barrières door de mogendheden, die onze vijanden wa ren, werden gesloopt. Zoo kwam het Duit sche volk in een situatie die met volkomen zekerheid tot het communisme zou hebben geleid. Men mag niet vergeten, dat het Duit sche volk op dezen tweesprong heeft gestaan, die iri 1918 is begonnen en tot 1933 heeft ge duurd, daartoe gedreven door de maatregelen en door de politiek van pauperiseering, die juist onze vijanden in ons Duitsche volk heb ben doen woeden. Voor dezen tweesprong heeft het Duitsche volk gestaan. En wie he'èft dezen historischen ommekeer tot stand gebracht? Niet zij, die voorgegeven hebben te strijden voor een zedelijke orde en die om deze zedelijke orde te bereiken z.g. de vroe gere orde in het Duitsche rijk en ook in de Oostenrijksch-Hongaarsche monarchie heb ben vernield, maar enkel en alleen Adolf Hitler en zijn nationaal socialistische partij hebben verhinderd, dat toen het bolsjewisme midden in Europa voet vatte. - Nu, kameraden, de Führer moest aantreden. Ge zult uit zijn autobiografie „Mein Kampf" weten, hoe hij, de geheele situatie inziende, het besluit genomen heeft om politicus te worden, d.w.z. zich te plaatsen in alle pro blemen der gemeenschap met het bewustzijn aanspraken op de leiding dezer gemeenschap op zich te nemen. Als politicus moest hij aan treden tegen alle machten, die toentertijd de wanorde in het Duitsche volk hebben gebracht en als politicus moest hij het Duitsche volk de parolen geven waaraan Duitschland zich weer kon oprichten. Als politicus is hij in het eerst opgetreden tegen het communisme dat jvas een voor de hand liggende taak. Het communisme, dat was de eerste vijand, die dreigde alles wat er nog aanwezig was aan resten van een vroegere traditie en alles wat nog bestond aan resten eener moraal, te vèr- nietigen. Ik zou in dit verband echter met het oog op de toestanden hier direct reeds op één ding opmerkzaam willen maken. De Führer is aangetreden tegen het communisme, omdat hij nauwkeurig heeft geweten, dat dit com munisme de wegbereider is van het bolsje wisme. En wanneer in het bijzonder gij, Ne derlandsche kameraden, met uw volksgenoo- ten spreekt, maakt hen er dan opmerkzaam op, dat zij de kwestie van het communisme niet zoo licht moeten opnemen als men dit hier menigmaal kan waarnemen. Ik geloof wel, dat beschouwd als binnen- landsch politiek vraagstuk het communisme in -Nederland geen bijzondere rol kan spelen. Maar daarop komt het heelemaal niet aan. Want het bolsjewisme, dat is geen Europeesch. verschijnsel meer, maar'het bolsjewisme is de levensvorm, waarin (le stenpenvolken en -horden van Oost-Europa oprukken naar dit Europeesche avondland om het te vernieti gen. Het is de tegenwoordige vorm. zooals eenmaal Dsjengis Khan ,zijn Mongolen ook een bijzonderen gevechtsvorm heeft gegeven: de massamensch die in het geheel geen per soonlijkheid en geen persoonlijke verantwoor delijkheid kent. maar die zondebok en voet veeg is in een situatie, die ieder bevél stomp zinnig en bot uitvoert, die.geheel tot machine is geworden. Zoo stormen zij thans in het bolsjewisme aan. Dat moet men voor oogen houden hier in Nederland. Tegen dit bolsje wisme is Nederland niet gewapend, integen deel, hoe minder een volk de eigenschappen heeft om aan zooiets mee te doen. des te groo ter is het gevaar zijner vernietiging. Want wanneer Stalin en zijn groep en voorganger» aan gene zijde tezamen sedert 1917 reeds 40.000.000 menschen hebben omgebracht of hebben laten verhongeren, welnu dan spelen 9 millioen Nederlanders in zoo een bereke ning geen rol meer, laat allen dat voor oogen houden. Wanneer deze stroom nu niet wordt tegengehouden door den muur der Duitsche en verbonden soldaten, is er geen redding meer, dan moge de innerlijke houding zijn zooals zij wil. Dan gaan de golven uit het Oosten over alles heen en vernietigen het avondland. En daarom is de Führer met zijn ijzeren vastbeslotenheid steeds opgetreden te gen een communisme, omdat hij wist dat het communisme aan den eenén kant de vernieti ging van de persoonlijkheid in den mensch is en aanden anderen kant de wegbereider voor den om de paar eeuwen aanstormenden Binnen-Aziatischen stroom. Vervolgens heeft hij zich moeten keeren en zich bewust gekeerd tegen datgene, wat men democratie noemt. Democratie beteekent volksheerschappij. Kameraden, was dat, wat wij toen allemaal hebben beleefd, volksheer schappij? Deze 48 partijen, die gekrakeeld hebben, kon men dat eery volksheerschappij noemen? Wanneer de verantwoordelijke 'lei- der# een ministerpresident in een staat, in plaats van zijn 'gedachten te concentreeren op het welzijn en op de nuttige instellingen voor het volk, van den vroegen ochtend tot den la ten avond moet onderhandelen, compromissen, moet sluiten met kleine personen, die door hun provincies gestuurd worden, door hun partijen, en gemarchandeerd heeft om het een of andere functietje, alleen om bij de verkie zing zijn stemmen bijeen te krijgen is dat dan democratie? Tenslotte was alles afhan kelijk van een meerderheidsbesluit. Wat dus een meerderheid juist om toevallige overwe gingen besloten heeft, dat was toonaangevend. Niemand verantwoordde het, wanneer het scheefging, dan schudden zij het van zich af. Men heeft geen enkelen man gevonden, die werkelijk verantwoordelijk was, want de z.g. leiders van dezen staat en de ministerpresi denten enz. hebben zich altijd kunneh beroe pen op hun parlementaire meerderheid. Neen, een democratie in den Waren zin des woords, waar het volk aan het woord komt en zijn recht 'krijgt, is slechts aanwezig, wanneer mannen uit het volk, die gaarne de verant woordelijkheid op zich nemen, zelf de leiding aanvaarden en bereid zijn altijd ook persoon lijk de volle verantwoordelijkheid te dragen voor datgene, wat zij ondernemen. De Führer heeft zich ook moeten keeren tegen de liberale wereldbeschouwing. De li berale wereldbeschouwing, dat is die kijk' op de dingen, die elkeen wil laten doen wat hem in zijn kraam van pas komt. Vrijheid noemt men dat, in werkelijkheid is het bandeloos heid en tuchteloosheid. Dat kan wellicht gaan in tijden die overigens geen groote eischen aan een gemeenschap stellen, maar niet op oogenblikken, waarop van alle kanten vijan den binnendringen. En die dringen niet altijd slechts militair en met geweld binnen, neen, die sturen altijd hun vijfde colonne, namelijk hun denkbeelden, vooruit. De vernietigende denkbeelden sturen zij vooruit en daarvoor staan in een liberalen tijd deuren en ven sters open. Die denkbeelden vernietigen het volksche, het nationale bewustzijn. Dat was die moreele houding, wanneer men nog van moraal wil spreken, die gelachen heeft wan neer er iemand nog sprak over het volk en over de natie, die gelachen heeft, wanneer iemand verlangde dat men hulde bracht aan de soldaten die vier jaar in den oorlog gestaan hebben. En tegen deze moreele houding heeft de Führer zich met alle energie gekeerd. Evenals hij met het communisme het bolsje- - wisme dat uit het Oosten komt moest verdrij ven, zoo moest hij ook dien liberalen geest die van het Westen komt, uit het Duitsche volk bannen. Immers, in het Westen ontstond een groote macht, die het kenmerk is van deze wereld beschouwing. Dat is het Amerikanisme, dat is de heerschappij van den liberalen wereld geest, van de plutocratie, die alles wat bindt, wil vernietigen en losmaken opdat zij rustig van het standpunt van het geld uit alles kan beheerschen. Daartegen heeft de Führer zich duidelijk gekeerd en tot zich zelf gezegd: neen, met dezen geest wil ik niets te maken heb ben. Ik wensch een geest, die er trotsch op., gaat, Duitsch te zijn, en voor u een geest die er trotsch op is Nederlandsch te zijn en uit Nederlandsch bloed voort te komen. Uit het- bloed komt de ware cultuur. Niet die een heidscultuur als daarginds. Laten zij in Ame rika hun cultuur maken. Wij zullen die niet vernielen. Al worden zij ook soms in hun on beschaafdheid een beetje onaangenaam, zij moeten daarginds blijven, en hun gemeen schap opbouwen. Maar hier bij ons hebben zij niets te maken, dat gaat hun in het geheel niets aan, daarvan hebben zij niets begrepen en zullen zij niets begrijpen. Wat zij hebben, dat is, ik zou willen zeggen, naar onze be grippen een cultuur van koelkasten en con serven en het hoogtepunt dat zijp die platina blond geschilderde eenheidsgezichten van hun vrouwen. Zooiets hebben wij niet noodig, die cultuur mogen zij zelf houden. Kameraden, het is duidelijk, dat de Führgr zich in dit verband met bijzondere beslistheid moest keeren tegen een groep, die destijds tot de inwoners van het Duitsche rijk behoor den, namelijk de joden. Want dè joden zijn op al die gebieden de drijfveeren. De joden vinden wij als redenaars, woordvoerders, sti- muleerders van de communisten zoowel bij het grootkapitaal als bij het liberalisme, kort om overal waar het er om gaat, de volksche gevoelens te onderdrukken en te vernieti gen, daar kan men ze yinden. In het Duitsche Volk werkt de jood vernie tigend. De jood werkt in het Duitsche volk zoodanig dat hij tenslotte de geheele ordening vernietigt. Dientengevolge is het uitsluitend een zaak van het Duitsche volk of het den iood in zijn gelederen nog wil dulden of niet. En wanneer de Duitscher besluit dat de joden in zijn gelederen en in zijn gebied niets meer te maken hebben, dan is dat een daad van noodweer die niemand ander» i°ts aangaat. Daarover is een groot rumoer ontstaan in Engeland, in Amerika en in verschillende an dere staten. Nu zou ik een voorstel willen doen, een voorstel wellicht niet uit goedheid, maar uit goedkoopte. Ik heb onlangs gehoord en u weet het allemaal, dat de oorlogskosten van de Amerikanen reeds de 100 milliard dol lar verre overtreffen en dat zij eind 1943 i (Vervolg op pag. 4) j

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlemsche Courant | 1943 | | pagina 5