De viering van Hitler's v
erjaardag in Nederland.
(Vervolg van pag. 1
Wat bolsjewistische óverheersching betee
kent, na de opening van de massagraven van
1(J^00 Poolsche officieren bij Smolensk, kan
niemand meer beweren dit niet te weten. Het
beteekent de uitroeiing van de Europeesche
beschaving en godsdienst, de vermoording
van alle leidinggevende personen op ieder ge
bied en het in slavernij voeren van de groote
massa's. Daarvoor, heeft de Führer Duitsch-
land gered in zijn 14-jarige worsteling van
1919-1933.
Van Januari 1933 af is Duitschland gesperd
voor het bolsjewisme. Toen sprong het over
Duitschland heen .naar Genève. Men herinnert
zich de rol die#Litwinoff speelde in den z.g.
Volkenbond. Daar in Genève kwam het ver
bond tot stand tusschen het bolsjewisme en
kapitalisme, tusschen Stalin eenerzijds en
Roosevelt en Churchill anderzijds, bij welk
verbond het jodendom als bindend cement
optreedt. Van daaruit werd de economische
boycot tegen het fascistisch Italië in 1935 ge
leid. Van daaruit werd in 1938 de hulp aan
rood Spanje achter de schermen georgani
seerd. Dat Italië niet ten offer gevallen is en
dat Franco de overwinning kon behalen, is
mogelijk geweest doordat er een nationaal-
socialistisch Duitschland was.
Hitier heeft zich in 1935 gesteld naar Mus
solini, de economische omsingeling van Italië
mislukte, dank zij de aanvoeren uit Duitsch
land. Het Duitsche legioen Condor vocht
schouder aan schouder met Italië's zwart-
hemden in Spanje. Door deze daden van
solidariteit in 1935 en 1936, daden van moed
en wijs beleid, heeft Hitier voor de tweede
maal Europa gered van bolsjewiseering, want
de nederlaag van het fascisme zou onherroe
pelijk het bolsjewisme in Zuid-Europa heb
ben doen zegevieren, op weg naar verovering
van geheel Europa. x
Wij Nederlandsche nationaal-socialisten zijn
er nog altijd trotsch op, dat wij zonder eenige
aanwijzing of ruggespraak,'met wie dan ook
in 1935 instinctmatig en dus feilloos dezen
weg van nationaal-socialistische en fascisti
sche solidariteit gegaan zijn. Gehoond en ge
terroriseerd door alles, wat macht en aanzien
had in dit land, zijn wij eenzaam met onze
50.000 menschen onzen weg gegaan, solidair
met bruinhemden en zwarthemden, onwan
kelbaar in ons geloof aan de wording van het
nieuwe E.uropa.
Toen ook in 1936 deze aanvallen van het
bolsjewiekendom en de plutocratie waren
afgeslagen, werd alles klaar gemaakt voor
de vernietiging van het nationaal socialisme
door een wereldoorlog. President Roosevelt
heeft van 1936 af de leiding, eerst achter de
schermen luid roepende om vrede en veilig
heid volgens het beproefde recept der bols
jewieken, die van 1917 af in Europa werkten
met de leuzen van wereldvrede en ontwape
ning.
In Juni 1941 heeft de Führer het initiatief
tot zich getrokken en de afweer tegen het
bolsjewiekendom met kracht van wapenen
aanvaard. Niemand in Europa kon toen we
ten hoe sterk het oorlogs-potentiaal der bols
jewieken was, iedereen weet nu, dat het veel
grooter was dan de ergste pessimist had kun
nen denken. Iedereen moet dus nu begrijpen,
dat ieder uitstel van het aangrijpen cata-
strophaal geworden zou zijn. Het besluit van
den Führer om toe te slaan zal waarschijnlijk
het zwaarste van zijn leven geweest zijn, de
teerling, was geworpen. Sindsdien zijn mil-
lioenen bolsjewieken buiten gevecht gesteld
en tienduizenden vliegtuigen, tanks en kanon
nen vernietigd. Onze tegenstanders juichten
om Stalingrad. Wij weten, dat het front dezen
winter is teruggeslagen van Stalingrad tot
Charkof. Wat onze tegenstanders gehoopt
hadden, wat, dat de Don of de Djnepr Hitler's
Berezina geworden zou zijn. Wat de Russen
met Napoleon hebben klaargespeeld, dat heb
ben zij niet gedaan gekregen met Hitier.
Wij weten drommels goed, dat een terug
slag van het Zuidelijk front een enorme tegen
valler is voor ons, maar wij beseffen even
eens ten volle, dat Stalin het niet klaarge
speeld heeft om het Oostfront te vernietigen
en daar komt het op aan. Nu, in het voorjaar
van 1943, staat het Oostfront onwankelbaar
als een muur tegen het bolsjewiekendom en
daarmede heeft Adolf Hitler voor de derde
maal Europa gered van den ondergang.
Europa bolwerk tegen het
bolsjewisme.
Nu is gansch Europa het nationaal-socialis-
tische-fascistische bolwerk, dat tevergeefs
bestormd wordt door bolsjewisme en Ameri
kanisme. Wij weten, dat het lot van deze
kampgemeenschap het lot van het avondland
is. Aan de spits dezer strijdende legers kon
geen betere veldheer staan dan de man, dien
God aan Europa heeft geschonken en wiens
verjaardag wij hier heden gedenken in het
vaste vertrouwen, dat hij Europa tegen ver
nietiging behoedt.
Wederom zijn Führer en Duce tezamen ge
weest. Zij hebben o.m. gesproken over de
toekomst van Europa, de toekomst van de
350 millioen menschen zoo verscheiden van
aard en zeden, maar lotsverbonden in woon
plaats, cultuur en economie door hun Euro
peaan zijn. Viermalen heb ik den Führer
ontmoet. Nimmer heeft hij zich uitgelaten op
een wijzs, die kwetsend o( zelfs maar onaan
genaam was ten opzichte van ons volk. In
tegendeel, uit hem sprak het bewustzijn van
zijn verantwoordelijkheid als historische
figuur op wien niet alleen groote zorg drukt
voor het winnen van den oorlog, maar ook de
verantwoordelijkheid voor het winnen van
den vrede, d.w.z. voor den opbouw van een
nieuw Europa. Dit nieuwe Europa moet een
eenheid vormen naar uiten, militair en
economisch, opdgt het zoo onaantastbaar mo
gelijk zal zijn. De verscheidenheid der vol
keren is geen beletsel daartoe, deze behoort
tot den rijkdom van Europa. De cultuur
scheppende" volkeren van Europa moeten
elkander de hand reiken, elkander waar-
deeren, elkander respecteeren. met elkander
optrekken, daar waar dit noodig is. Ieder
volt heeft, onder eigen leiding, recht op eigen
leven, mits passend in de groote overkoepe
ling.
Dit is het groote onderscheid tusschen
Amerikanisme en bolsjewisme eenerzijds en
Europeanisme anderzijds. Amerikanisme en
bolsjewisme hebben de smeltkroes tot sym
bool. Het Europeanisme is de belichaming van
de eenheid in verscheidenheid, die, mits juist
opgevat, de Jcracht en den rijkdom zal uit
maken van het nieuwe Europa, waaraan de
naam van Adolf" Hitler verbonden zal zijn,
zoolang Europa zal bestaan.
Het geloqf aan de komst van dit nieuwe
Europa moét ons allen bezielen. Kennende
de kleinheid en de wankelmoedigheid van
velen, ziende de arrogantie en de baatzucht
van zooveel anderen, zijn wij er allen dank
baar voor te weten, dat de. nieuwe ordening
van Europa in de handen van groote mannen
ligt en dat het Taatste woord door den Führer
gesproken zal worden.
Ik geloof onvoorwaardelijk, dat God aan
onze volkeren den Führer geschonken heeft,
niet alleep om Europa te redden van de bols
jewistische vernietiging, maar tevens om het
te schenken de nieu we ordening op den grond
slag van rechtvaardigheid en wijsheid. Dit
geloof bezielt ons allen en maakt ons sterk.
Behalve het geloof is er het offer. Wij,
Nederlandsche nationaal socialisten zijn ook
geen broekjes meer, wij staan in het 12de jaar
onzer beweging. Van 1931 tot 1940 is de
N. S. B. opgebouwd als een rots in de bran
ding, van tijd tot tijd overspoelend als de
zee wild werd, maar ten slotte er altijd weer
op de een of andere manier boven uitkomend
Veel is er geleden in die jaren door hoon.
terreur en broodroof. De lijn was vast. Zuiver
nation aal-socialistisch, principieel tegen' iede-
ren vorm van volksondermijning door kapi
talisme en marxisme, solidair door dik en
dun met Hitier'? bruinhemden en Mussolini's
zwarfnenjden. In 1940 stond hier aangetreden
een troep van 40.000 idealisten, die alles had
den meegemaakt.
Sinds 1940 is het leven voor ons in vele
opzichten nog moeilijker, geworden. Dit heeft
ops niet ontmoedigd. Wij zijn gegroeid tot
meer dan 1(M).000, waarvan er vele duizenden
in de directe oorlogsvoering zijn ingescha
keld in Waffen S.S., Legioen, N.S.K.K. en
vele andere ^duizenden op indirecte wijze in
fabrieken voor de weermacht werkend, in
politie, in wachtdiensten en in ambten. Hon
derden zijn gesneuveld.
Wanneer in Duitschland de soldaat van het
front terugkeert, wordt hij geëerd in zijn
omgeving en gesterkt. Onze soldaten kennen
diti meerendels niet. Zij gaan vrijwillig. Ook
nu staan er weer 500 gereed, gekomen op één
oproep van mij om zich in te zetten. Hun
omgeving begrijpt hen dikwijls niet. Toch zijn
zij bereid. lederen dag offeren de leden der
Beweging en toonen daarmede het nationaal-
socialisme niet alleen met de lippen te be
lijden. Zij doen dit voor ons volk en ons
vaderland, maar daar bovenuit voor alle vol
keren van Europa, zooals ook de Duitsche
soldaat zich inzet voor zijn volk en zijn
vaderland, maar daarbovenuit voor Europa.
Eén leus: volk en vaderland.
Hitier schrijft in „Meln Kampf": „Für
mich und alle wahrhaftigen nationalsozialis-
ten gibt es nur èine Doktrin: „Volk und
Vaterland" (voor mij en alle waarlijke natio
naal-socialisten is er maar een leus: volk en
vaderland).
Zoo is het. O'f) dezen grondslag hebt gij
elkander gevonden als Duitsche nationaal-
socialisten en wij elkander als Nederlandsche
nationaal socialisten. Nu na 1940 vinden wij
elkander aan het Oostfront en het thuisfront
in eerlijke broederlijke samenwerking. Wie
onzer durft te spreken van den opbouw van
het nieuwe Europa als zelfs Duitsche en Ne
derlandsche nationaal-socialisten elkander
niet zouden kunnen vinden? De Rijkscom
missaris heeft het eens zoo juist uitgedrukt:
geen separatisme, geen annexionisme, maar
samenwerking. Dit is de geest die ook spreekt
uit de communiqué's die uitgegeven zijn ter
gelegenheid van de bespreking van Führer
en Duce. Het is deze geest van eerlijke broe
derlijke samenwerking, die wij met al onze
krachten bevorderen, die den Rijkscommis
saris bezielt, die mij tot richtsnoer is en die
de vooraanstaande figuren in N.S.D.A.P. en
N.S.B. verbinden. Dit }s hetgeen ik tenslotte
tot uiting wil brengen op deze herdenking van
den verjaardag van den Führer.
De Führer heeft een zwaar en moeilijk jaar
achter zich. «Een jaar van zorgen en moei
lijkheden zonder tal. Toen ik de vorige week
reed van Den Haag naar Haarlem, midden
tusschen de bloeiende velden door, zei ik tot
dengene die naast mij zat: „Ik wilde dat de
Führer op zijn verjaardag den geheelen dag
zonder zorgen zou zijn, dat hij in alle rust
deze bloeiende pracht kon aanschouwen en
daarvan genieten". Wij allen zouden hem dit
zoo gunnen. Maar het is hem nog niet ver
gund. Zijn persoonlijk leven offert hij, dag
aan dag voor ons allen. Met groote dankbaar
heid brengen wij dit tot uiting in ons besef
van zijn grootheid als aanvoerder tegen ons
werelddeel bedreigende krachten, in ons ge
loof in zijn rechtvaardigheid en wijsheid, in
onze onwankelbare trouw, in onze bereid
heid tot het brengen van elk offer, dat hij
noodig acht voor den opbouw van het nieu
we Europa. Den brief, welken ik den Führer,
ter gelegenheid van zijn verjaardag heb ge
schreven, heb ik geëindigd met dezen
wensch: „Moge Gott sie in Ihrem neuen Le-
bensjahr auch in Ihrem persönlichen Leben
segnen". (moge God u in uw nieuw levens
jaar ook in uw persoonlijk leven zegenen).
Ik ben ervan overtuigd, dat gij allen u
daarbij zult aansluiten. Heil den Führer!
Vervolgens sprak de Rijkscommissaris.
Rede van den Rijkscommissaris.
Mijnheer Mussert, Nederlandsche en Duit
sche nationaal socialisten!
Wij zijn hier bijeengekomen om onzege
dachten en onze wenscjjen op den dag van
heden te vereenigen en naar Duitschland,
naar den Führer te zenden, en om met deze
wenschen onzer 'harten tot den Führer te
zeggen, hoezeer wij onvoorwaardelijk en vol
komen achter hem staan, bereid om elk zij-
iner bevelen uit te voeren.
Kameraden! Het is vandaag de dag om zich
de persoonlijkheid van dezen man voor oogen
te stellen, deze persoonlijkheid, die als poli
ticus, veldheer en staatsman even groot en
even uniek voor ons staat, en die in al "deze
eigenschappen door zijn persoonlijkheid als
mensch nog vervolmaakt wordt. Wij kunnen
thans reeds terugkijken naar een reeks van
jaren en, wat nog belangrijker is, naar een
reeks van gebeurtenissen, die uitgegaan zijn
van de verheffing van het Duitsche volk en
die thans haar hoogtepunt bereiken in den
strijd om de handhaving van Europa en om
een nieuwe vormgeving der wereldorde.
Daarbij staat steeds in het voorste gelid als
vormgever onze Führer. Zooals hij indertijd
in 1918 is aangetreden en zooals hij toen zijn
zeer bepaalde politieke grondbeginselen heeft
opgesteld; bij welker nastreving hij wist, dat
hij het Duitschë volk redden zou, zoo zien wij
thans reeds weer diezelfde grondbeginselen
verwezenlijkt worden. Al wordt de strijd ook
nog zoo groot en de ruimten die de strijd
vervult, ook nog zoo uitgebreid, het is eigen
lijk steeds dezelfde strijd waarvoor de Führer
is aangetreden.
Wij moeten ons het jaar 1918 voor oogen
houden. Dat was toen het jaar, dat de z.g
overwinnende mogendheden haar historische
onbekwaamheid hebben bewezen en niet in
staat- waren een werkelijk verstandige orde
in deze wereld tot stand te brengen. Zij had
den toen alle recht in handen. Er was niets
rneer op de aardbol dat' haar weerstand had
kunnen bieden. Zij hadden toen de mogelijk
heid, ,een gemeenschapsorde tusschen en in
de vofken op te richten, die werkelijk de, be
loften zou hebben vervuld die zij gedaan
hebben en die alleen de oorzaak waren dat
het Duitsche volk toen de wapens heeft neer
gelegd. Zij zijn geheel en volkomen onbe
kwaam gebleken, want wat zij tot stand heb
ben gebracht was de grootste wanorde en
de grootste ongerechtigheid, het was de chaos
die geleid heeft tot een nieuwen wereld
oorlog.
Kameraden! Laten wij dat voor oogen hou
den. Thans staan zij er weer, die mogendhe
den, thans zijn zij weer met een Charta At-
lantica gekomen. Thans beloven zij weer alle
mogelijke ordeningen. Zij hebben voor de
wereldgeschiedenis reeds bewezen, dat zij
geen orde kunnen scheppen tusschen de vol
ken en dat zij ook in de volken geen sociale
gerechtigheid in het leven kunnen roepen.
Ziet, Nederlandsche en Duitsche nationaal-
socialisten, toen stond de Führer voor dit
feit van een ongebreidelde uitbuiting van zijn
volk. die zich in een volkomen onverantwoor
delijk geworden politieke wanorde toen
oarlementaire democratie genaamd steeds
meer heeft uitgebreid, het geheel opgedreven
door het jodendom, waarvoor alle barrières
door de mogendheden, die onze vijanden wa
ren, werden gesloopt. Zoo kwam het Duit
sche volk in een situatie die met volkomen
zekerheid tot het communisme zou hebben
geleid. Men mag niet vergeten, dat het Duit
sche volk op dezen tweesprong heeft gestaan,
die iri 1918 is begonnen en tot 1933 heeft ge
duurd, daartoe gedreven door de maatregelen
en door de politiek van pauperiseering, die
juist onze vijanden in ons Duitsche volk heb
ben doen woeden. Voor dezen tweesprong
heeft het Duitsche volk gestaan. En wie
he'èft dezen historischen ommekeer tot stand
gebracht? Niet zij, die voorgegeven hebben
te strijden voor een zedelijke orde en die om
deze zedelijke orde te bereiken z.g. de vroe
gere orde in het Duitsche rijk en ook in de
Oostenrijksch-Hongaarsche monarchie heb
ben vernield, maar enkel en alleen Adolf
Hitler en zijn nationaal socialistische partij
hebben verhinderd, dat toen het bolsjewisme
midden in Europa voet vatte.
- Nu, kameraden, de Führer moest aantreden.
Ge zult uit zijn autobiografie „Mein Kampf"
weten, hoe hij, de geheele situatie inziende,
het besluit genomen heeft om politicus te
worden, d.w.z. zich te plaatsen in alle pro
blemen der gemeenschap met het bewustzijn
aanspraken op de leiding dezer gemeenschap
op zich te nemen. Als politicus moest hij aan
treden tegen alle machten, die toentertijd de
wanorde in het Duitsche volk hebben gebracht
en als politicus moest hij het Duitsche volk
de parolen geven waaraan Duitschland zich
weer kon oprichten. Als politicus is hij in het
eerst opgetreden tegen het communisme
dat jvas een voor de hand liggende taak. Het
communisme, dat was de eerste vijand, die
dreigde alles wat er nog aanwezig was aan
resten van een vroegere traditie en alles wat
nog bestond aan resten eener moraal, te vèr-
nietigen. Ik zou in dit verband echter met het
oog op de toestanden hier direct reeds op één
ding opmerkzaam willen maken. De Führer
is aangetreden tegen het communisme, omdat
hij nauwkeurig heeft geweten, dat dit com
munisme de wegbereider is van het bolsje
wisme. En wanneer in het bijzonder gij, Ne
derlandsche kameraden, met uw volksgenoo-
ten spreekt, maakt hen er dan opmerkzaam
op, dat zij de kwestie van het communisme
niet zoo licht moeten opnemen als men dit
hier menigmaal kan waarnemen.
Ik geloof wel, dat beschouwd als binnen-
landsch politiek vraagstuk het communisme
in -Nederland geen bijzondere rol kan spelen.
Maar daarop komt het heelemaal niet aan.
Want het bolsjewisme, dat is geen Europeesch.
verschijnsel meer, maar'het bolsjewisme is
de levensvorm, waarin (le stenpenvolken en
-horden van Oost-Europa oprukken naar dit
Europeesche avondland om het te vernieti
gen. Het is de tegenwoordige vorm. zooals
eenmaal Dsjengis Khan ,zijn Mongolen ook
een bijzonderen gevechtsvorm heeft gegeven:
de massamensch die in het geheel geen per
soonlijkheid en geen persoonlijke verantwoor
delijkheid kent. maar die zondebok en voet
veeg is in een situatie, die ieder bevél stomp
zinnig en bot uitvoert, die.geheel tot machine
is geworden. Zoo stormen zij thans in het
bolsjewisme aan. Dat moet men voor oogen
houden hier in Nederland. Tegen dit bolsje
wisme is Nederland niet gewapend, integen
deel, hoe minder een volk de eigenschappen
heeft om aan zooiets mee te doen. des te groo
ter is het gevaar zijner vernietiging. Want
wanneer Stalin en zijn groep en voorganger»
aan gene zijde tezamen sedert 1917 reeds
40.000.000 menschen hebben omgebracht of
hebben laten verhongeren, welnu dan spelen
9 millioen Nederlanders in zoo een bereke
ning geen rol meer, laat allen dat voor oogen
houden. Wanneer deze stroom nu niet wordt
tegengehouden door den muur der Duitsche
en verbonden soldaten, is er geen redding
meer, dan moge de innerlijke houding zijn
zooals zij wil. Dan gaan de golven uit het
Oosten over alles heen en vernietigen het
avondland. En daarom is de Führer met zijn
ijzeren vastbeslotenheid steeds opgetreden te
gen een communisme, omdat hij wist dat het
communisme aan den eenén kant de vernieti
ging van de persoonlijkheid in den mensch is
en aanden anderen kant de wegbereider
voor den om de paar eeuwen aanstormenden
Binnen-Aziatischen stroom.
Vervolgens heeft hij zich moeten keeren en
zich bewust gekeerd tegen datgene, wat men
democratie noemt. Democratie beteekent
volksheerschappij. Kameraden, was dat, wat
wij toen allemaal hebben beleefd, volksheer
schappij? Deze 48 partijen, die gekrakeeld
hebben, kon men dat eery volksheerschappij
noemen? Wanneer de verantwoordelijke 'lei-
der# een ministerpresident in een staat, in
plaats van zijn 'gedachten te concentreeren op
het welzijn en op de nuttige instellingen voor
het volk, van den vroegen ochtend tot den la
ten avond moet onderhandelen, compromissen,
moet sluiten met kleine personen, die door
hun provincies gestuurd worden, door hun
partijen, en gemarchandeerd heeft om het een
of andere functietje, alleen om bij de verkie
zing zijn stemmen bijeen te krijgen is dat
dan democratie? Tenslotte was alles afhan
kelijk van een meerderheidsbesluit. Wat dus
een meerderheid juist om toevallige overwe
gingen besloten heeft, dat was toonaangevend.
Niemand verantwoordde het, wanneer het
scheefging, dan schudden zij het van zich af.
Men heeft geen enkelen man gevonden, die
werkelijk verantwoordelijk was, want de z.g.
leiders van dezen staat en de ministerpresi
denten enz. hebben zich altijd kunneh beroe
pen op hun parlementaire meerderheid. Neen,
een democratie in den Waren zin des woords,
waar het volk aan het woord komt en zijn
recht 'krijgt, is slechts aanwezig, wanneer
mannen uit het volk, die gaarne de verant
woordelijkheid op zich nemen, zelf de leiding
aanvaarden en bereid zijn altijd ook persoon
lijk de volle verantwoordelijkheid te dragen
voor datgene, wat zij ondernemen.
De Führer heeft zich ook moeten keeren
tegen de liberale wereldbeschouwing. De li
berale wereldbeschouwing, dat is die kijk' op
de dingen, die elkeen wil laten doen wat hem
in zijn kraam van pas komt. Vrijheid noemt
men dat, in werkelijkheid is het bandeloos
heid en tuchteloosheid. Dat kan wellicht gaan
in tijden die overigens geen groote eischen
aan een gemeenschap stellen, maar niet op
oogenblikken, waarop van alle kanten vijan
den binnendringen. En die dringen niet altijd
slechts militair en met geweld binnen, neen,
die sturen altijd hun vijfde colonne, namelijk
hun denkbeelden, vooruit. De vernietigende
denkbeelden sturen zij vooruit en daarvoor
staan in een liberalen tijd deuren en ven
sters open. Die denkbeelden vernietigen het
volksche, het nationale bewustzijn. Dat was
die moreele houding, wanneer men nog van
moraal wil spreken, die gelachen heeft wan
neer er iemand nog sprak over het volk en
over de natie, die gelachen heeft, wanneer
iemand verlangde dat men hulde bracht aan
de soldaten die vier jaar in den oorlog gestaan
hebben. En tegen deze moreele houding heeft
de Führer zich met alle energie gekeerd.
Evenals hij met het communisme het bolsje- -
wisme dat uit het Oosten komt moest verdrij
ven, zoo moest hij ook dien liberalen geest
die van het Westen komt, uit het Duitsche
volk bannen.
Immers, in het Westen ontstond een groote
macht, die het kenmerk is van deze wereld
beschouwing. Dat is het Amerikanisme, dat is
de heerschappij van den liberalen wereld
geest, van de plutocratie, die alles wat bindt,
wil vernietigen en losmaken opdat zij rustig
van het standpunt van het geld uit alles kan
beheerschen. Daartegen heeft de Führer zich
duidelijk gekeerd en tot zich zelf gezegd: neen,
met dezen geest wil ik niets te maken heb
ben. Ik wensch een geest, die er trotsch op.,
gaat, Duitsch te zijn, en voor u een geest die
er trotsch op is Nederlandsch te zijn en uit
Nederlandsch bloed voort te komen. Uit het-
bloed komt de ware cultuur. Niet die een
heidscultuur als daarginds. Laten zij in Ame
rika hun cultuur maken. Wij zullen die niet
vernielen. Al worden zij ook soms in hun on
beschaafdheid een beetje onaangenaam, zij
moeten daarginds blijven, en hun gemeen
schap opbouwen. Maar hier bij ons hebben zij
niets te maken, dat gaat hun in het geheel
niets aan, daarvan hebben zij niets begrepen
en zullen zij niets begrijpen. Wat zij hebben,
dat is, ik zou willen zeggen, naar onze be
grippen een cultuur van koelkasten en con
serven en het hoogtepunt dat zijp die platina
blond geschilderde eenheidsgezichten van hun
vrouwen.
Zooiets hebben wij niet noodig, die cultuur
mogen zij zelf houden.
Kameraden, het is duidelijk, dat de Führgr
zich in dit verband met bijzondere beslistheid
moest keeren tegen een groep, die destijds
tot de inwoners van het Duitsche rijk behoor
den, namelijk de joden. Want dè joden zijn
op al die gebieden de drijfveeren. De joden
vinden wij als redenaars, woordvoerders, sti-
muleerders van de communisten zoowel bij
het grootkapitaal als bij het liberalisme, kort
om overal waar het er om gaat, de volksche
gevoelens te onderdrukken en te vernieti
gen, daar kan men ze yinden.
In het Duitsche Volk werkt de jood vernie
tigend. De jood werkt in het Duitsche volk
zoodanig dat hij tenslotte de geheele ordening
vernietigt. Dientengevolge is het uitsluitend
een zaak van het Duitsche volk of het den
iood in zijn gelederen nog wil dulden of niet.
En wanneer de Duitscher besluit dat de joden
in zijn gelederen en in zijn gebied niets meer
te maken hebben, dan is dat een daad van
noodweer die niemand ander» i°ts aangaat.
Daarover is een groot rumoer ontstaan in
Engeland, in Amerika en in verschillende an
dere staten. Nu zou ik een voorstel willen
doen, een voorstel wellicht niet uit goedheid,
maar uit goedkoopte. Ik heb onlangs gehoord
en u weet het allemaal, dat de oorlogskosten
van de Amerikanen reeds de 100 milliard dol
lar verre overtreffen en dat zij eind 1943
i
(Vervolg op pag. 4) j