Oplage 10000 Ex. Dinsdag- 9 October 1883.
No. 78.
j?NlEl7
IJVER'VtS
IIE VLOEK DES VADERS,
FEUILLETON.
De vloek des Vaders.
BUITENDAM)
ABONNEMENTSPRIJS:
Voor Haarlem per maand40 Cents.
Franco door geheel het Rijk p. maand 55
afzonderlijke Nommers5
Verschijnt Dagelijks uitgenomen Zon- en algemeene Feestdagen.
Bureau: KLEINE HOUTSTRAAT No. 9.
Drukiers-Uitgevers: BDHAHS Co., te Haarlem.
ADVERT ENTIËN:
ran 14 regels 40 Cent; iedere regel meer 10 cent.
Groote letters naar Plaatsruimte.
Advertentiën worden aangenomen tot 's middags 12 uur.
Hoofdngenten voor liet Buitenland: Compagnie Géiiéralc de Pnblicité Etrangcrc G. L. DAL'BE Co, JOIIx. F. JONES, Saer., Parijs, 31bis, Faubourg Montmartre.
VERTREKUREN der SPOORTREINEN. ZOMERDIENST. De met een geteekende treinen alleen le en 2e klasse.
Van Haarlem naar
Amsterdam.
7.—. 8.09. 8.17, 9.—, 9.33,
11.15, 11.44* 11.50. 1.8,
2.40* 3.53, 4.13, 4.31. 4.41.
5.42, 7.13, 7.39*. 8.41. 9.36,
9.16.9.57,10.25,10.33.10.54*
Van Haarlem naar
Rotterdam.
6.31, 7.53* 8.37,9.11,10.16,
12.17*. 12.46. 1.56, 3.17,
4.16, 5.30* 5,37, 8.1, 10.24.
Van Amsterdam naar
Haarlem.
6.—, 7.—, 7.30* 8.10, 8.40,
9.35,9.49,11.5,11.55*,12.15,
1.5, 1.30, 2.50, 3.45, 4.30.
4.40, 5.10, 6.15, 7.30, 8.30,
10.—, 11.—,
Van Rotterdam naar
Haarlem.
G.-, 8.10, 9.10,10.20*, 11.5,
1.25*, 2.30, 3.35, 5.10, 6.20*,
7.—, 7.55, 8.50, 9.45*.
De vertrekuren zijn berekend
van de Delftsche Poort.
Van Haarlem naar
den Helder.
6.34, 7.27 tot Uitgeest, 10.7,
1.34, tot Alkmaar, 4.57, 8.57.
Van den Helder naar
Haarlem.
5.55, 9.30, 1.30, 7.20
Van Haarlem naar
Zandvoort.
Station H. IJ. S. AT.
7.15, 8.07, 10.18, 11.32,
1.32, 3.19, 4.17, 5.1,
6.42, 8.58.
Van Zandvoort naar
Haarlem.
7.42, 8.35, 10.48, 12.41,
2.15, 3.47, 4.38 6.17
7.13, 9.31.
Onze Abounds en zij, die het in
den loop van dit jaar worden, ontvan
gen als premie den beroemden roman
van Fr. Levanti
Uit het Hoogduitsch vertaald.
ALGEMEEN OVERZICHT.
30 Sept. 6 Oct.
Er heeft zeker in de laatste we
ken wel geeue gebeurtenis plaats
gehad, die zoo zeer de aandacht
van gansch Europa tot zich trok,
als de ontvangst welke in het begin
dezer week den koning van Spanje
in Frankrijks hoofdstad te beurt ge
vallen is. De bijzonderheden, die
ontvangst betredende, zijn elders in
ons blad reeds in het breede mede
gedeeld; zoodat wij ons van eene
volledige beschrijving' daaromtrent
tharis kunnen onthouden. Zooals te
verwachten is, hebben de beleedi-
gingen en de hoon, den vorst eener
bevriende natie aangedaan, in eene
wereldstad, die zich bij voorkeur
de beschaafde, de schitterende laat
noemen, allerwegen de verontwaar
diging der goedgezinden gewekt.
Zelfs in Frankrijk keurt de over-
groote meerderheid der bevolking
die houding- van het gemeen ten
sterkste af, en uitgenomen alleen de
onverzoenlijken, het deeg waaruit
de communisten en barrikademan-
nen gekneed worden, zijn allen het
er over eens, dat die ontvangstbe-
neden de waardigheid der Fransche
natie is. Men weet niet waarover
men zich meer moet verwonderen,
over de brutaliteit waarmede een
hoop van het uitvaagsel eener or
delijke maatschappij de grofste he-
Naar het Hoogduitsch
VAN
Fr, LEYANTL
39)
Ik weet niet, hoe ik u dat
verklaren zal, antwoordde hij,
maar uwe oogen hebben zulk eene
merkwaardig rustige uitdrukking.
Freia zag haar angstig aan. Hilda
dacht aan het uur terug, waarin zij
den beminde vaarwel moest zeggen,
aan de smarten, die het afscheid haar
had veroorzaakt, en die zij nu nog'
niet in staat was te overwinnen. Nu
had zij volop tijd om over haar lot
na te denkeu.
Het lieve, vriendelijke gezicht
werd een weinig bleeker, toen zij ant
woordde
leedigingen naar het hoofd van een
vorst durft slingeren, die een be
leefdheidsbezoek aan eene bevriende
mogendheid komt brengen, of over
de zwakheid eener regeering, die bij
de wetenschap, dat eene vijandelijke
beweging wordt voorbereid, geeue
genoegzame voorzorgsmaatregelen
neemt om hare gasten tegen die
brutaliteit in bescherming te nemen.
De Fransche pers intusschen, kan
ten opzichte van deze gebeurtenissen
hare handen niet geheel in onschuld
wasschen. Hoezeer zij de verdenking
van medeplichtigheid ook verre van
zich werpt, deden de verschillende
artikelen, waarin zij hare anti-Duit-
sche gevoelens maar al te duidelijk
lucht geeft, die bijna in eiken regel
een verborgen zucht naar eenen re
vanche-oorlog openbaren, de prik
kelbare gemoederen der Fransche
bevolking met den dag meer in be
roering komen, en die gevoelens van
haat moesten zich ten langen leste op
de eene of andere wijze openbaren.
Ongelukkig was koning Alphonsus
voor hij te Parijs kwam, de gast
geweest van den Duitschen keizer,
die hem met de meeste welwillend
heid ontving, en hem zelfs het eere
commando over een der keizerlijke
regementon opdroeg'. Dat dit rege-
ment nu bij toeval Straatsburg tot
garnizoensplaats had, en de aan
komst te Parijs juist de verjaardag
was van de overgave dezer stad
aan de overwinnende Pruisische le
gerscharen, dat alles droeg er toe
bij om de gemoederen nog meer in
gisting te brengen.
Intusschen de zaak is gebeurd.
President Grévy heeft namens
Frankrijk den koning zijne veront
schuldigingen aangeboden, en Al
phonsus heeft verklaard dat hij
voor zich de overtuiging had, dat
de groote meerderheid der bevolking
de daad van een hoop misleiden
i afkeurde. Of hiermee alles uit de
wereld zal zijn, is nog verre van
I zeker. Spanje zal lioog'stwaarschijn-
lijk genoegdoening vrag-en voor de
beleedig'ingen, de geheele natie en
haren vorst aangedaan, en zeker
zal zij met nadruk op de bestraffing
der schuldigen aandringen. Die
eisch is dan ook zoo billijk, dat
zelfs onderscheidene, republikeinsche
dagbladen haar reeds bij voorbaat
ondersteunen, voor zij nog formeel
tot |de regeering gericht is. In de
eerste plaats wijst men den heer
Wilson, schoonzoon, van den presi
dent aan, als den man, die het volk
tegen Alphonsus heeft opgeruid,
door onderscheidene artikelen in een
blaadje, dat door hem wordt gere
digeerd. Bovendien beschuldigt men
hem van het verkeerd voorlichten
van zijn schoonvader, wien hij den
raad moet gegeven hebben, den ko
ning te verzoeken om zijn officieel
bezoek te Parijs eerst na zijn reis
naar Duitschland te brengen. In de
tweede plaats werpt men een groot
deel van de schuld op den minister
van Oorlog, generaal Thibaudin.
Dezen wordt verweten dat hij de
voorzorgsmaatregelen, die het straat
rumoer konden voorkomen met op
zet heeft verzuimd, alleen met het
doel, eene aan Duitschland vijandige
manifestatie mogelijk te maken.
Zooveel schijnt ten minste zeker te
zijn, dat en Wilson en Thibaudin
moeten beschouwd worden als de
voorstanders eener beweging, die
ten doel heeft bij de natie de hoop
op eene herstelling van de geleden
nederlagen in den oorlog van
187071 levendig te houden. Men
spreekt er reeds van, dat Thibaudin
zijn ontslag als minister zal beko
men, en de heer Wilson voorkorten
tijd naar het buitenland zal worden
Mijn leven is even als dat van
ieder ander, geloof ik.
Uw geheele geluk zal nog ko
men,—viel Freia haar in de rede. De
generaal keek in het schoone gelaat,
en bedacht of hij haar niet direct in
zijn hart zou opgenomen hebben, in
dien zij zich dadelijk bij hem had
aangesloten. Tegelijk echter bedacht
hij, dat hij toch niemand op de ge
heel e wereld zoo zou beminnen als
zijne schoone Freia.
Twee dagen hadden zij in de re
sidentie doorgebracht, waar zij zoo
veel commissies hadden te bezorgen,
dat een geregeld onderhoud tusschen
hen onmogelijk was geweest. De
generaal was uiterst gestreng. Freia
was tot erfgename bestemd en zoo
zou het ook blijven. Hilda zou even
goed alle weeide en overvloed be
zitten, ook werd er voor een ver
mogen voor haar g-ezorgd, maar dat
was niet zoo groot als dat van Freia.
Tot haar uitzet zou zij alles hebben,
wat zij in billijkheid wenschte. Al
deze beschikkingen werden gedu
rende hun verblijf in de residentie
gemaakt.
De heide zusters waren gelukkig
met elkander en Freia was een te
edel karakter om jaloersch te zijn.
Zij verheugde zich in tegendeel er
over, dat de generaal zoo vrijgevig
jegens haar was, en haar oom was
trotsch op hare grootmoedigheid.
In dezen tijd hoorde Freia gedu
rig van Erwin. Waarom zij niet van
hem sprak, was haar zelf onver
klaarbaar, en het gebeurde toch ook
daarom niet, omdat zij Hilda hare
geheele liefdesgeschiedenis eerst op
Altlinden wilde vertellen. De gene
raal zeide tot Freia, dat hij het he
ter oordeelde, dat zij haren verloofde
niets van Hilda schreef, maar hem
slechts zeide, dat hij te Altlinden
eene nieuwe, beminnenswaardige
huisgenoote zou leeren kennen en
dat de generaal hem eenige mede-
gezonden, tot de tijd de herinnering
aan zijne laatste misgreep zal heb
ben uitgewischt.
Intusschen kunnen deze en soort
gelijke feiten het vertrouwen op
Frankrijk niet versterken. Waar het
gemeen zooveel vrijheid wordt ge
laten, dat het hoog geplaatste per
sonen uit het buitenland straffeloos
kan heleedigen, daar is een zeker
wantrouwen omtrent de soliditeit
en den goeden wil der regeering
gemakkelijk te verklaren, en wij
kunnen het zeer goed begrijpen,
dat het straatrumoer van Maandag
11. alle hoven van Europa in de
hoogste mate ontsticht heeft.
Enkelen in Frankrijk roepen bijna
dagelijks om revanche en zij snak
ken naar het oogenblik waarop de
kreet Naar Berlijnnogmaals in
de straten van Parijs zal weerklin
ken, doch zij vergeten helaas maar
al te spoedig de geduchte lessen,
die hun land in zijne jongste oor
logen heeft ontvangen.
In afwachting schijnen zij de ge
heele wereld tegen zich in het har
nas te moeten jagen, want er is
bijna geen enkel land, waarin niet
de eene of andere kwestie kwaad
bloed tegen Frankrijk gezet heeft.
Komt het eenmaal tot een oorlog,
dan zou het best kunnen gebeuren,
dat deze mogendheid zich geplaatst
ziet tegenover eene vereeniging van
onderscheidene staten, die allen de
eene of andere rekening met haar
te vereffenen hebben, en ondanks j
de dapperheid der Fransche legers
zou de waarheid van het spreek
woord: «veel honden zijn der hazen
dood», wel eens voor de verblinden
van thans duidelijk kunnen worden.
Het wordt dan ook hoog tijd dat
eindelijk eens gebroken worde met
de avontuurlijke staatkunde, die
thans wordt gevolgd, en die de rust
zoowel binnen als buitenslands tel
kens in gevaar brengt.
In Tonkin is in den staat van
zaken nog weinig of geen veran
dering gekomen; evenmin als in den
loop der onderhandelingen om-
Itrent dit punt met China. De Fran-
ische legers worden nog voortdu
rend bestookt door de zwarte hen
den, terwijl de versterkingen, die.
naar het heet, telkens worden alge-
zonden, zeer veel tijd noodig heb
ben om op het oorlogsfcerrein te
komen. Ook met het Heinelscko.riik
schieten de besprekingen weinig op.
Geen der beide partijen schijnt iets
van hare eisch en te laten vallen:
zoodat ook hier de toestand hoogst
gevaarlijk blijft. Dat de tegenstan
ders der regeering en daaronder
vooral de radikalen van den ongun-
stigen loop der gebeurtenissen in
Azië een stormram tegen het mi
nisterie zoeken te maken, behoeft
zeker geen betoog; algemeen ver
wacht men dan ook bij de opening
der kamers op den 20en October a.s.
een stormachtige discussie over deze
aangelegenheden, waarhij van weers
zijden de spaanders wel eens geducht
kunnen vliegen.
LUXEMBURG.
Volgens een particulier telegram
uit Luxemburg aan de Belgische
Iudépendance is pastoor Koppes, te
Esch, benoemd tot bisschop van
Luxemburg, als opvolger van msgr.
Adames, die aftreedt. De bericht
gever voegt er bij, dat de benoe
ming nog niet is openbaar gemaakt.
De Luxemburger Zeitung vermeldt
het nog slechts als gerucht.
(iV. R. Ct.
deelingen had te doen, zoo ras zij
weer te huis aangekomen waren.
Hij zal denken, dat ik gehuwd
ben, zeide de generaal lachend.
Ik wed, dat hij verrast zal we
zen.
Denkt g'ij, dat Hilda Erwin
bevallen zal, oom?
Dat geloof ik zeker. Me dunkt,
het is totaal onmogelijk, dat het
anders kan zijn.
Zij waren op Altlinden aangeko
men, maar Erwin wachtte hen daar
niet af. Verkiezingszaken vereisch-
ten zijne tegenwoordigheid in eene
verwijderde stad en de dag van
zijne terugkomst was onbekend. Hij
schreef aan Freia, dat hij zeer be-
geerig was, om de «nieuwe huis
genoote» te leeren kennen en even
eens naar de mededeelingen van
haren oom. Het was een zeer vrien
delijke en warme brief en Freia las
hem met blozende wangen en een
kloppend hart. Zij kuste den brief,
nadat zij hem herhaalde malen had
1 gelezen, en met vreugde zag zij de
toekomst tegemoet,
j De herfstzon scheen warm, de
hemel was blauw en de lucht prach
tig, ofschoon het een weinig vorstig
was. Freia was trotsch op Altlinden.
Zij zag Hilda's verrassing bij den
aanblik der heerlijke bezitting.
Is dit Altlinden? vroeg
Hilda geheel verrast. Ach, Freia.
zoo iets stelde ik mij nooit voor:
dat is immers een paleis.
Spoedig beg'on zij ook van den
I generaal te houden, nadat hij haar
I zoo hartelijk welkom geheeten had
I op Altlinden. Hij kuste haar, zijn
hart was diep bewogen en zijne
j oogen werden vochtig, toen hij de
i tweede dochter zijner zuster in de
armen sloot.
I Nog nooit had Freia het huis met
I de omgeving zoo fraai toegeschenen
als op dezen Novemberdag. Zij
was onuitsprekelijk gelukkig. De ka-