Oplage 10000 Ex. Maandag 22 October 1883. No. 89. FEUILLETON. De vloek des Vaders. ABONNEMENTSPRIJS: Voor Haarlem per maand40 Cents. Franco door geheel het Rijk p. maand 55 Afzonderlijke Nommers5 Verschijnt Dagelijks uitgenomen Zon- on aigemeene Feestdagen. Bureau: KLEINE HOUTSTRAAT No. 9. Drukkers-Uitgevers: BOMANS Co., te Haarlem. ADVERTENT I EN: van 14 regels 40 Cent; iedere regel meer 10 cent Groote letters naar Plaatsruimte. Advertentiën worden aangenomen tot 's middags 12 uur. Hoofdagenten toot het Buitenland: Compagnie Générale de Publicitc Etraugcrc G. L. DAUBE Co. JOHx. F. JONES, Siicr.. Parijs, 3Ibia, Faubourg Montmart.ro. VERTREKUREN der SPOORTREINEN. ZOMERDIENST. De met een geteekende treinen alleen le en 2e klasse. Van Haarlem naar Amsterdam. 7.—. 8.09, .8.17, 9.9.33, 11.15, 11.44*, 11.56, 1.8, 2.40*, 3.53, 4.13, 4.31, 4.44, 5.42, 7-13, 7-39* 8.41, 9,36, 9.46.9.57,10.25,10.33,10.54* Van Haarlem naar Rotterdam. 6.31, 7.53* 8.37,9.11,10.16, 12.17*, 12.4G, 1.56, 3.17, 4.16, 5.30*, 5,37, 8.1, 10.24. Van Amsterdam naar Haarlem. 6.—, 7.—, 7.30* 8.10, 8.40, 9.35,9.49,11.5,11.55*, 12.15, 1.5, 1.30, 2.50, 3.45, 4.30, 4.40, 5.10, 6.15, 7.30, 8.30, 10.—, 11.—, Van Rotterdam naar Haarlem. 6.—, 8.10. 9.10,10.20*, 11.5, 1.25* 2.30, 3.35, 5.10,6.20* 7.—, 7.55, 8.50, 9.45*. De vertrekuren zijn berekend van de Delftsche Poort. Van Haarlem naar den Helder. 6.34, 7.27 tot Uitgeest, 10.7, 1.34, tot Alkmaar, 4.57, 8.57. Van den Helder naar Haarlem. 5.55, 9.30, 1.30, 7.20 Van Haarlem naar Zandvoort. Station H. IJ. S. M. 7.15, S.07, 10.18, 11.32, 1.32, 3.19, 4.17, 5.1, 6.42, 8.58. Van Zandvoort naar Haarlem. 7.42, 8.35. 10.4S, 12.41, 2.15, 3.47, 4.38 6.17 7.13, 9.31. Onze abonné's en zij, die het in den loop van dit jaar wordenontvangen als premie den beroemden ro man van Fr. Levantide Vloek des Vaders, uit het Hoogduitsch vertaaldbenevens een in vier Meuren ged,rukten Adverten tie- Wandkalender. Zijd/ie op dezen Wandkalen der willen adverteer en, vet'voe gen zich daartoe aan 't Uur eau, Kleine Houtstraat, No. 9. Het Winterseizoen. Vervolg.) Behalve de reeds genoemde, voor name winkels in de Barteljorisstraat, behoort daaronder ook in de eerste plaats de manufactuurwinkel van den heer v. d. Laan. Deze nette, ruime en tevens soliede winkel be hoort stellig* onder die van den eers ten rang. Ook treffen wij daar aan den winkel in dameshandwerken, van de firma Kruijt, die even als de winkel van de firma Buddingh in de Zijlstraat, uitmunt in kunst en smaak. Verder zijn in deze straat niet minder dan twee pianomagazïjnen, die van de firma's van Ooij en Heemskerk, beide uitmuntende door de nieuwste en de beroemdste pi- anino's. «Kom», zeide mijn vriend, «wij kunnen overal toch niet blij ven staan, het is hier maar win kel aan winkel; maar toch willen wij deze straat niet verlaten voor eens even dien royalen winkel van den heer Fleur opgenomen te heb ben.» Deze winkel in den loop van dit jaar daar gevestigd, is een sieraad voor deze straat, tevens heeft Naar liet Hoogduitsch VAN Fr. LEVANTI. 50) Hadden ze zich vroolijk over haar g'emaakt, deze verliefden, over haar de bedrogene, die men in onwetend heid gelaten had? Indien men om haar gelachen had, dan wilde zij zich wreken, er mocht dan op 't spel staan wat er wilde. Elke druppel bloed brandde in hare aderen, en baar gelaat werd purperrood. Zou zij bem dan zoo belachelijk voorge komen zijn Deze gedachte was ver schrikkelijk! Toen haar verstand de plaats van den hartstocht weer in nam, begreep zij, dat dit niet het geval kon zijn. Hier viel niet te hij eene groote ruimte, dat voor het vak van den beer Fleur dan ook wel noodig blijkt, en daarbij heeft tot nogtoe deze winkel het voor recht, de grootste spiegelruit in deze stad te bezitten; nu het is ook een stuk glas, en ieder die dezen winkel aanziet, roept uit: «Verbazend wat een ruit is dat!» Deze soort van za ken vind men in onze stad nogal op flinke schaal vertegenwoordigd. Zoo heeft men onder anderen in de Kruisstraat het Pandersmagazijn dat is een zaak die wat zeggen wil, en wij gelooven dan ook wel dat de heer Pander op dit gebied de voor naamste in onze stad is; terwijl de firma Knapen, Fleur en Oosten geen geringen concurrenten te achter, zijn. Wij namen nog een overzicht van de étalage van den heer Anton Bosse, en verlieten daarna de Bar teljorisstraat om de Koningstraat eens te gaan bezichtigen. Zoodra men van de Groote Markt deze straat inkomt, treft men daar op de hoek een in vreemde stijl op getrokken gebouw, waarin men een snaps kan nemen, wellicht onver sneden. Is dit het eerste huis links, ook in het laatste huis rechts dezer straat vindt men dezelfde affaire, op zeer groote schaal voor den verkoop van dat nat, hetwelk in een zeer aardige novelle beschreven staat als de uitvinding des duivels, waar wel een kantje van aan is; want het is voor menigeen het ongeluk voor zijn geheele leven, en wat men ook uitvindt voor hen, die er een over matig gebruik van maken, niets schijnt te helpenen het behoort bepaald onder de zeldzaamheden dat een dronkaard, niet een dronk aard bliift. «Maar wij zouden geheel van ons doel afwijken,» zeide mijn vriend, met zulke beschouwingen. «Zie eens spotten; dit was een somber treur spel vol bittere smart. Zij kon" er zich niet genoeg' over verwonderen, dat zij het niet eerder bemerkt had. Dat was het dus, wat Erwin zoo terughoudend maakteen het gaf haar een steek in het hart, toen het haar inviel, hoe zij Hilda zeggen hoorde, ik kan het niet uit staan, en hoe Erwin snel terug getreden was, toen zij Hilda een glas water kwam brengen. Zij lachte, gedwongen bij de herinnering', dat zij g-emeend had, dat die beiden elkander vreemd waren. Nu wist zij, dat bare ooren haar niet be drogen hadden. Het is waar, zeide zij. Elk woord, dat mijn vader mij geschre- jven heeft is de zuivere waarheid. Of het in haat of in liefde g'eschre- j ven werd doet er niet toe, alles is I v olkomen waar. j Zij herhaalde deze woorden, opdat zij ze zich vast in 't geheugen mocht wat een fraaie en smaakvolle manufactuur- en andere winkels zijn wij reeds gepasseerd, en hiermede stonden wij voor den grooten Bazar Frangais. «Wie woont hier toch?» vroeg mijn vriend, Rosendael of van Rosendael? Ja. man, zeide ik, laat ons daarover zwijgen, want ik beg-rijp wel wat ge bedoelt. Ge zin speelt zeker op die advertentie die in No. 76 van het Haarlemsch Dag blad voorkomt. O, jou olijkert, je bent een slimmert, jij moet booger op zou Dordje zeggen. Maar ik zal je dat wel eens kaarfijn vertellen, zoodra wij eens een avondje daarvoor kunnen nenienf toch wil ik wel zoo ter loops zeggen, dat van Rosendael gepresenteerd heeft de advertentie onder den naam van, van Rosendael te betalen, terwijl die advertentiën waar het woord van hij vergeten is, niet behoeven betaald te worden. Ik wed om al wat je wilt dat Fokkie het ook zoo bedoeld heeft. «Ach kom, ben je nou mal, zou die zich met die zaak bemoeid hebben?» Dat weet ik nietmaar concurrentie jongen, concurrentie, die doet dik wijls wat.» Wordt vervolgd ALGEMEEN OVERZICHT. Donderdag a. s. komen in Frank rijk de afgevaardigden des volks weder bijeen, om de parlementaire werkzaamheden te hervatten. Zeker wordt in geen land het einde dei- vakantie vaii de volksvertegenwoor diging* met meer ongeduld tegemoet gezien, dan juist daar, waar ieder ingezetene den loop der politieke ge beurtenissen met meer belangstelling- gade slaat, dan dit elders het geval is. Reeds nu komen enkele partijen in clubvérgadering'en bijeen om de houding, die men in dit zittingsjaar prenten. En toch kon zij de waar heid ervan niet vatten.Voor een uur betrad zij gelukkig- beminnend en hoopvol deze kamer, en nu zat zij daar vol vertwijfeling. Hoe zal ik het verdragen? klonk het van hare lippen, als een verschrikkelijke kreet van jammer en ellende, dien zij niet in staat was te onderdrukken. Geen zoeter oplossing' kon er ge vonden worden dan den dood. Anders moest zij immers nog vele jaren al leen lijden. Zij wilde zich uit den gemakkelijken stoel opheffen, maar hare krachten schoten te kort. Zij kon niet staan en moest wachten en zich zoeken te beheerschen. Het scheen haar toe, alsof Oenone op de schilderij leefde, en de eenige- was, die haar verdriet begreep. Groote God, hoe moeilijk is dat uit te houden! steunde zij. Zij kon zich niet langer inhouden, met een bleek gelaat zonder tranen tegenover de regeering denkt aan te nemen, vast te stellen en onderling van gedachten te wisselen over de vraagstukken van den dag. In die bijeenkomsten worden in den regel de vragen vastgesteld, die men over de hangende kwestiën tot de regee ring richten zal, terwijl tevens de personen worden aangewezen, die zich daarmede belasten zullen. Op deze wijze is het gemakkelijk na te g-aan, waarmede de kamers in de eerste dagen van hun bijeenzijn zich zullen bezig houden, terwijl ook het ministerie in de gelegenheid gesteld wordt zich voor te bereiden. Reeds nu is het voor een goed deel bekend, welke interpellatiën en voorstellen er de eerste dagen gedaan zullen worden, In de eerste plaats zullen natuurlijk de radikalen den minister president. Ferry ter verantwoording roepen over de redevoering door hem te Havre uitgesproken, alsmede over de half gedwongen aftreding van Thibaudin, terwijl zij er zelfs openlijk voor uitkomen, dat zij het voornemen hebben van de kamer te eiscben, dat zij het kabinet in staalt van be schuldiging stelle, en het voor de parlementaire rechtbank dage. Heel ongerust zal Ferry zeker over dat plan wel niet zijn, omdat hij weet dat de overzoenlijken door geschreeuw pogen te vergoeden, wat zij aan kracht te kort schieten, daar zij zoo wel in het land als in de kamer, verreweg in de minderheid zijn. In de tweede plaats zullen de afgevaar digden uit Opper-Savoye het kabinet polsen omtrent zijne meening over de kwestie der onzijdigheid van deze provincie, welke vraag vooral met het. oog op de moeielijkheden tus- schen Frankrijk en Zwitserland op dit punt gerezen, zeker niet van be lang' is ontbloot. Dan nog staan er vragen voor de deur over den loop en gevouwen handen viel zij met een kreet van smart op de knieën. Het is alles waar! steunde zij. Elk woord is waar! Zij bedekte haar gelaat met de handen, - hare liefde was verloren, en zij weende bittere tranen. Toen zij zoo op de knieën lag. kwam het haar in den zin, hoe zij voor jaren den hemel smeekte om redding- uit «den vurigen oven». Toen werd haar gebed verhoord, maar het was veel beter geweest, dat zij nooit daarom gesmeekt had. Dit was de vloek. Zij had gehoopt, hem te ontkomen, en haar vader, die haar er van bevrijden wilde, bekrachtigde hem nog des te meer. Nu was haar alles duidelijk. Hilda werd vroeger opgeofferd, nu echter had allés zich omgekeerd. Zij had immers zelf gezegd, dat zij met vreug de een offer brengen zoude, als haar maar de gelegenheid er toe werd aangeboden. Nu kon zij heldhaftig der gebeurtenissen te Tonkin, over het voorgevallene tijdens het bezoek van den Spaanschen koning', over het ten uitvoer leggeu van de wet op de rechterlijke reorganisatie, enz. enz.; een en ander zeker wel vol doende om de heeren minstens een veertien dagen aan de praat te hou den. Dat alles daarbij van wedev- zijdsche welwillendheid zal getuigen is zeker niet te verwachten, en wij zien dan ook stormachtige discussiën te gemoet, indien ten minste het ministerie tegenover de heethoofdige aanklagers, niet het stelsel van min achtend stilzwijgen in toepassing- breng^;. De gezondheidstoestand van prins Bismarck, waarover men zich. in Duitschland in den laatsteu tijd ernstig ongerust begon te maken, laat blijkens officieuse mededeelin- gen, niets te wenschen over. Wel is de grijze staatsman met de pijn lijke kwalen des ouderdoms zoo nu en dan aangehaald, doch over het geheel gaat. hij eer voor- dan ach teruit, en voor gevaar behoeft men volstrekt niet te vreezen. Het is anders in den tegenwoordigen tijd een opmerkelijk verschijnsel, dat men in een der machtigste rijken van Europa den politieken toestand steeds in verband met de houding van een enkel persoon beschouwt, en men .zich daar voor eene ver andering' niet ongerust maakt, zoo lang slechts Bismarck in staat blijft, de teugels van het bewind in han den te houden. In een land, waar het parlementaire stelsel keerscht, en de houding der volksvertegen woordiging in den regel de richting der politiek aanwijst, is zoo iets ai hoogst zeldzaam,en hoe men ook over de daden.van den rijkskanse lier in enkele opzichten moge den zijn, de tijd was gekomen. Vol ont zetting deinsde zij echter voor te strenge proef terug. En toch hiel}» het haar niets: zij kon haar lot niet ontgaan. Wat moest zij doen? Indien zij gedurfd had, zou zij zich gedood hebben, maar zij durfde uiet. Zij moest blijven leven, maar de smar ten waren zoo groot, dat zij ze nau welijks verdragen kon. Wat moest zij doen? Zij leunde met het hoofd tegen den stoel. Nog voor korten tijd was zij een der meest benijdenswaardige meisjes, be wonderd en gevierd, en nu was zij zoo diep ellendig, want de eenige hoop haars levens lag in puinhopen aan hare voeten. Hoe lang' zij zoo wel knielend voor het vuur lag, wist zij niet. Eindelijk stond zij vast besloten op. Ik moet blijven le ven! zeide zij met doodsbleek gelaat, waarop zij met wankelende schreden de kamer verliet.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1883 | | pagina 1