mm whs- ei
Oplaat; 10000 Ex.
Woensdag' 14 November 1883.
No. 109.
FEUILLETON.
„GROEFWANG".
BIWE\LA\D
ABONNEMENTSPRIJS:
Voor Haarlem per maand40 Cents.
Franco door geheel het Rijk p. maand 55
Afzonderlijke Nommers5
Verschijnt Dagelijks uitgenomen Zon- en algemeene Feestdagen.
Bureau: KLEINE HOUTSTRAAT No. 9.
Drukkers-Uitgevers: BOMAHS Co., te Haarlem.
ADVERTENTIËN:
van 15 regels 25 Cent; iedere regel meer 5 cents.
Groote letters naar Plaatsruimte.
Advertentiën worden aangenomen tot 's middag 12 uur.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale Je Publicité Etrangère G. L. DAUBE Co. JOHx. F. JONES, Sncr., Parijs. 31bis, Faubourg Montmartrc.
Van Haarlem naar
Amsterdam.
7.—. 8.32, 8.55, 9 30,11.15,
11.39*, 11.56, 1.8, 2.39*,
3.53, 4.15, 4.44. 5.42, 6.40,
7-13, 7.44* 8.54,9.46,10.23,
10.59*.
VERTREKUREN der SPOORTREINEN. WINTERDIENST.
Van Amsterdam naar
Haarlem.
6 15, 7.30*, 8.10, 8.30, 9.35,
9.50,11.5,11.50*, 12.15, 1.5,
1.30, 3.26, 3.45, 4.30. 4.45,
5.20*, 7.30, 8.30,9.50,11.—.
Van Haarlem naar
Rotterdam.
7.53», 8.33,9.4,10.13.12.12*,
12.46,1.53, 3.50, 4.16, 5.12,
5.43* 8.1, 10.13.
Van Rotterdam naar
Haarlem.
6.40, 8.10. 9.10,10.20*. 11.5,
1.23* 2.45, 3.35, 5.10, 6.27*,
7.20, 8.50, 9.50*.
De vertrekuren zijn berekend
Station Dclfteche Poort.
De met een geteekende treinen alleen le en 2e klasse.
Van Haarlem naar
den Helder.
6.51,10.7,1.37, tot Alkmaar,
5.2, 8.57.
Van den Helder naar
Haarlem.
6.10, 9.30, 1.30, 7.20
Van Haarlem naar
Zandvoort.
Station H. IJ. S. M.
7-55, 10.15, 11.38, 1.33,
4.59, 8.3.
Van Zandvoort naar
Haarlem.
8.26 10.49, 12.42, 4.17,
6.15, 8,28.
Bericht aan onze lezers.
Kif die zich nog in den
loop ran dit jaar abon-
neeren ontvangen al
premie:
le. den boetenden Hornan:
Bie Hoek des Waders.
2e. Wen praebtigen in riei
kleuren gedrukt er wand
kalender.
ALGEMEEN OVERZICHT.
Nog altijd zijn in Engeland de
toespraken en toasten, door de voor
naamste gasten op het Lord-Mayors-
banket gehouden, het onderwerp van
vele gesprekken en courantenartike
len,ofschoon ze met het oog op hunne
belangrijkheid, die eer zeker niet
verdienen. Evenmin als die redevoe
ringen zelve, werpen die besprekin
gen nieuw licht op de behandelde
zaken, daar alles wat er gesproken
werd, zich tot algemeenheden be
paalde, die men reeds lang wist, en
die derhalve hunne merkwaardigheid
grootendeels verloren hadden. In
den regel toch ontbreekt het bij
dergelijke gelegenheden niet aan be
tuig, ngen van wederzijdache vriend-
schappelijke gezindheid, en de ver-
klarng van Waddingtou, dat de
Fransche regeering voortdurend
streeft naar eene goede verstandhou
ding met het gouvernement van
hare Britsche Majesteit verrasten
dan ook stellig niemand. Het eenige
wat nog eenigszins de belangstelling
kon wekken was dan ook de ver
klaringen in zake het Suez-kanaal.
Ferdinand de Lesseps, eereburger
de City, die mede aanzat, verzekerde
op eene tot hem gerichte vraag, dat
de kanaalmaatschappij volgaarne
bereid is met de Engelsclie reeders
(Een roman uit den achtsten eeuw.)
UIT HET HOOGDÜ3TSOK VAS
ADOLF GLASER.
Eindelijk ontfermden zich eenige
mannen over Anselmus, en droegen
den intusschen bewusteloos gewor
den broeder in het huisje van Groef-
wang's moeder, waar zij hem op een
legerstede legden, en zijne wonden
onderzochten. De vrouweu hieven
als naar gewoonte, een luid gejam
mer aan, maar poogden toch ook
zooveel zij konden, hulp te verlee-
nen, en brachten bloedstelpende krui
den en strooken oud linnen voor den
gewonde.
Nooit, vergat de jonge Sakser den
aanblik, zooals de goede broeder
in nadere onderhandeling te treden,
ten einde tot eene schikking te ge
raken, die beide partijen bevredigen
kan. Misschien zullen deze laatsten,
naar de verklaring van Gladstone
dat zij bitter weinig op de onder
steuning der regeering kunnen reke-
kenen, bij het tot stand brengen van
een eigen waterweg, een toontje
lager beginnen te zingen, en thans
de nogmaals aangeboden gelegen
heid aangrijpen, ten einde betere
waarborgen voor de toekomst te
erlangen. Beter een half ei dan een
ledige dop, is in deze zaak toch
Omtrent de Egyptische toestan
den verneemt men nader, dat de
regeering het plan heeft, nog deze
maand een aanvang te maken met
de gedeeltelijke ontruiming van dit
land door de Engelsche troepen.
Blijkbaar acht Gladstone derhalve
de vrees van enkele Europeanen voor
eene herhaling der vroegere onlusten
ongegrond, en h< eft hij betere ver
wachtingen van het Egyptische le
ger, en de Egyptische politiemacht,
dan de alarmisten zei ven.
't Is te hopen, dat de toekomst
moge leeren, dat hij zich hierin
niet vergist heeft. In de Australi
sche koloniën schijnt men zich nog
niet te kunnen vereenigen met de
weigering der regeering om Nieuw-
Guinea bij die bezittingen in te lij
ven, althans de gouverneur van
Queensland heeft nogmaals in de
wetgevende vergadering aldaar ver
klaard, dat hij dit besluit blijft be
treuren. Veel zal het hem niet helpen,
want voorloopig schijnt men in
Engeland genoeg te hebben van
alle annexatiën.
Voor de eindstemming over de
gemeentewet heeft de kamer van
Anselmus op het leger lag uitg*estrekt.
Een doodelijke wonde was hem aan
't hoofd toegebracht, want in hunne
blinde woede hadden zijne vijanden
van boven op hem ingehouwen.
De vrouweu wieschen het bloed
af, en nog* steeds drukten zijne han
den het kruis aan de borst.
Door de bleekheid van zijn gelaat
kon men duidelijk zien, hoe edel
zijne trekken waren, en het hart van
zijn jongen vriend bloedde bij dezen
smartelijken aanblik.
Groefwang werd door zijne moe
der aangeraden, om ook aan zich
zelf te denken, en daar bovendien
rust voor den armen Anselmus het
no^digste was, wendde de jongeling
zich een oogen blik van dezen af. Zijne
moeder verbond de wond, die haar
zoon aan den arm had ontvangen,
en hij, die steeds aan den toestand
van zijn edelen vriend dacht, haastte I
zich een geschikten bode naar de j
christennederzetting te zenden, om!
afgevaardigden in Frankrijk nog
een amendement, waarmede de re
geering zich vereenigd had, en dat
ten doel heeft voortaan de onroe
rende goederen der gemeente niet
meer ten gebruike der kerk af te
staan, goedgekeurd. Alleen voor die
gebouwen, welke bij het concordaat
zijn aangewezen, als bestemd ten
dienste der geestelijken heeft men
eene uitzondering gemaakt, en dat
wel op uitdrukkelijk verlangen van
den minister-president.
Dat de Parijsche gemeenteraad
niet zeer gesticht is over de ver
werping van het voorstel Lacroix,
waarbij een zelfstandig bestuur voor
de hoofdstad gevraagd werd, is zeker
niet vreemd. Toch gelooft men, dat
de uitslag van de stemming anders
geweest zou zijn, indien men den
raad in alles gerust de zaken kon
toevertrouwen. De verschillende
dwaze besluiten evenwel, die zoo
nu en dan al genomen zijn in deze
vergadering, zijn niet geschikt, om
dit vertrouwen te wekken.
Er gaat te Parijs een gerucht,
dat de onderhandelingen met China
voorloopig gestaakt zijn. Het voort
durend loven en bieden moede, zoo
verzekert men hebben beide par
tijen besloten eene afwachtende hou
ding aan te nemen. Markies Tseng
moet evenwel verklaard hebben, dat
China het voortrukken der Fran
sche troepen naar Bac Ninh, als
eene oorlogsverklaring zóu beschou
wen, die een breuk onvermijdelijk
zou maken. Wat er van dce ge
ruchten waar is. zal de toekomst
moeten leeren. Wij gelooven even
wel niet, dat de regeering zich bij
zonder veel aan eene dergeliike be
dreiging zou storen. Volgens een
ander bericht heeft de president der
Vereenigde Staten zijne bemidde
ling aangeboden, om tot eene be
de broeders met het lot van hun
medgezel in kennis te stellen.
Nadat dit geschied was, begaf
Groefwang zich weder naar den ge
wonde, zette zich naast diens leger
stede neder en bad tot God voor
zijne genezing.
Zijne moeder had zich voor kor
ten tijd verwijderd, toen de bewus-
telooze Anselmus zich plotseling be
woog en met pijnlijk steunen naar
zijn hoofd voelde, vervolgens de
oogen opende en verwonderd rond
zag. Hij aanschouwde zijn jongen
vriend en scheen zich langzamerhand
alles te herinneren wat er met hem
was geschied. Een oogenbl k be
wogen zich zachtkens zijne lippen
en Groefwang wist dat hij een dank
gebed tot God opzond, die -"ine vu
rige bede had verhoord en hem in
staat had gesteld zijn leven voor de
christelijke leer op te offeren.
Vervolgens wendde hij zich tot
zijnen jongen vriend, verzocht hem
vredigende oplossing der bestaande
moeielijkheden te geraken, maar
zou de Fransche regeering dat aan
bod hebben afgeslagen, 't Is moge
lijk, doch in geen geval zeker.
De Spaansche dagbladen be
vatten eene opsomming van al de
feestelijkheden, die er te Madrid
zullen plaats hebben, tijdens het
bezoek van den Duitschen kroon
prins aldaar. Daaronder staan na
tuurlijk wapenschouwingen,
voorstelling, stierengevecht, receptie
ten hove bovenaan, terwijl men ook
het voornemun heeft eene groote
jachtpartij te organiseeren. Veel plei-
zier! Nu de koning een kolonel is
van een Duitsch regiment, meent
men deze beleefdheid niet beter te
kunnen beantwoorden, dan door
prins Wilhelm tot eere-bevelhebber
van eene Spaansche legerafdeeling
te bevorderen: waarlijk een onschul
dig genoegen. Wat zullen de Pa
rijsche heethoofden weer spannen,
als ze dat vernemenIntusschen
blijven de Madridsche bladen elke
politieke beteekenis van de komst
der hooge gasten ontkennen, en
blijkbaar doen zij dit op hoogere
ingeving. De Duitsche en Oosten-
rijksche bladen evenwel houden
hunne verzekeringen omtrent eene
nadere aaneensluiting der beide rij
ken vol, ondanks die tegenspraak.
De onderhandelingen tusschen de
Duitsche rijksregeering en Z. H.
den Paus, omtrent eene schikking
in zake de kerkelijke geschillen zijn,
zoo leest men, weder voor de zoo-
veelste maal afgebroken. De nieuwe
kwestie loopt vooral over de weder
aanstelling van een tweetal afge
zette bisschoppen, Mgz. Melgers en
Mgz. Ledochowski. Als Bismarck
het centrum weder noodig heeft, zal
aandachtig te zijn, en deelde hem
met zachte en dikwijls afgebroken
stem, het geheim van zijne schuld
mede, waarnaar de jongeling hem
nooit had willen vragen. De liefde
voor eene vrouw was de zonde, waar
voor hij naar Rome een bedevaart
had gedaan, en waardoor hij ver
volgens in het land der Saksers was
gekomen. Niet de wetten der kerk,
noch die van zijn land hadden hem
veroordeeld, maar zijn eigen hart
want de vrouw die hij had bemind,
stond hoog boven hem en kon nooit
met hem worden vereenigd. De va
der zijner beminde was een groot
vorst, die den vermeten priester
liet gevangen nemen, en mishande
len, en de dochter ten strengste deed
bewaken. Slechts om haar voor een
wreeder lot te vrijwaren, was An
selmus naar Rome gegaan, maar de
beminde had hem lichaam en ziel
geschonken, en hij kon haar niet
vergeten, noch in de wildernis der
hij zeker de zaak wel weder op het
appèl brengen, en dan gaan de be
sprekingen weer van voren af. Op
die wijze kan het nog langen tijd
duren, eer alles in het reine is.
In de Rumeensche kamer van
afgevaardigden schijnen sommige
personen niet bijzonder gesticht over
de reis van den koning naar Ber
lijn en Weenen. De minister werd
Vrijdag 11. over die reis geïnterpel
leerd, en als reden voor het bevor
deren en aanprijzen van die tocht,
gaf Bratiano op, dat hij het in het
belang des lands rekende, wanneer
beide mogendheden de overtuiging-
kregen, dat Rumenië den vrede wil,
en de koning eene politiek van wel-
lendheid en orde in zijn land wil
handhaven. Hij eindigde zijne ver
klaring met deze woorden«Rumenië
wil den vrede, en zal zich altijd
scharen aan de zijde van lien, die
hetzelfde doel beoogen.»
Van het tooneel van den opstand in
Servië kwam geen enkele belang
rijk bericht, zoodat wij uit dit feit
mogen besluiten, dat de toestand
daar nog steeds dezelfde gebleven is.
Voor politieke aangelegenheden
onderneemt de Russische minister
van Buitenlandsche zaken de heer
van Giers, thans eene reis. Waar
hij naar toe gaat, en wat het doel
van zijne tocht is, daarover bewaren
de berichten het diepste stilzwijgen.
Haarlem, 13 Nov. '83.
Zondag herdacht de heer Ph. S.
Frank den dag, waarop hij vóór 2;>
jaren tot heelmeester werd bevor-
Saksische landen, noch op zijn ver
moedelijk sterfbed.
Haar naam was Hed wig, en zij was
de do«*hter van graaf Godfried van
Eschburg aan den ver verwijderden
ri vierde Neckar.Deweg die daar heen
voerde ging door het Frankenlaud.
Zoo ooit. besloot hij zijn verhaal,
de weg van Groefwang in die land
streek zou voeren, moest hij naar
gravin Hed wig vragen, en haar zijn
laatste groet en den zegen van ha
ren guue overbrengen.
Diep bewogen belooïde de jonge
ling hem alles, en voegde er bij,
dat hij in zijn vaderland niet zou blij
ven, wanneer zijn leermeester on
verhoopt mocht sterven.
En ach! de jonge man bemerkte
4eeds meer, dat dit tijdstip naderde,
want allengs werden de woorden des
stervenden meer afgebroken, steeds
bleeker zijn gelaat en scherper zijn»
trekken. Nadat hij zijne bekentenis
had voleindigd, verviel hij weder in
