ILVIIi ME» I Oplage 10000 Ex. Vrijdag-'1 Decembergl883. No. 129. FEUILLETON. HUUR DA ABONNEMENTSPRIJS: Voor Haarlem per maand40 Cents. Franco door geheel het Rijk n. maand 55 Afzonderlijke Nommers 5 Verschijnt Dagelijks uitgencmen Zon- en algemeene Feestdagen. Bureau: KLEINE HOUTSTRAAT No. 9. Drukkers-Uitgevers: BOMAHS k Co., te Haarlem. ADVERTENTIËN: van 15 regels 25 Cent; iedere regel meer 5 cents. Groote letters naar Plaatsruimte. Advertentiën worden aangenomen tot 's middag 12 uur. Hoofdagenten voor liet Buitenland: Compagnie Génerale de Publicitc Etrangèrc G. L. DAUBE Co, JOHx. F. JONES. Sacr., Parijs. 31bis. Faubourg Moiitmartre. VERTREKUREN der SPOORTREINEN. WINTERDEENST. De met een Van Haarlem naar Amsterdam. 7.—. 8.32, 8.55, 9.30,11.15, 11.39* 11.50, 1.8. 2.39* 3.53, 4.15, 4.44, 5.42, 6.40, 7.13, 7.44* 8.54,9.46,10.23, 10.59*. Van Haarlem naar Rotterdam. 7-53* 8.33,9.4,10.13.12.12*, 12.46,1.53, 3.50, 4.16, 5.12, 5.43*, 8.1, 10.13. Van Amsterdam naar Haarlem. 6.15, 7.30* 8.10, 8.30. 9.35, 9.50,11.5,11.50*, 12.15, 1.5, 1.30, 3.26, 3.45, 4.30. 4.45, 5.20* 7-30,8.30,9.50,11.—. Van Rotterdam naar Haarlem. 6.40. 8.10, 9.10,10.20* 11.5, 1.23*, 2.45, 3.35, 5.10. 6.27* 7.20, 8.50, 9.50*. De vertrekuren zijn berekend Station Delftsclie Poort. geteekende treinen alleen le en 2e klasse. Van Haarlem naar den Helder. Van Haarlem naar Zandvoort. Station H. IJ. S. M. 7.55, 10.15, 11.38, 1.33, 4.59, 8.3. 6.51,10.7,1.37, tot Alkmaar. 5.2, 8.57. Van den Helder naar Haarlem. 6.10, 9.30, 1.30, 7.20 Van Zandvoort naar Haarlem. 8.26 10.49, 12.42, 4.17, 6.15, S,28. Bericht aan onze lezers. Ijif die zich nog in den loop van dit jaar a,bon neeren. ontvangen als premie ie. den boetenden Ml om an lie Hoek des Vaders. 2e. Ven prachtigen in vier kleuren gedrukten wand kalender. Een St.-Nicolaas Surprise. Een door de fortuin niet onbe dachte zij en een zeer bemiddelde hij waren in de dagen der couleur de rose. De St. Niklaas-dag was in aan tocht. Hijtuk om aan de surprise voor haar een vorm te schenken, in welke vóór deze geen surprise ge goten werd, om daardoor zijne rijke charme nog meer te verrassen,koos na lang peizeneen fonograaf. Een fonograaf, waarin hij tot driemaal riep:Leonore, mijn heel leven zal aan u g e w ij d z ij n l De dag van het oude zalige ge bruik kwam en bracht het nieuwer- wetsche ding. Leonore was ten hoogste verwon derd, draaide als bij ingeving aan den toestel en werd verrast door de woorden: Leonore, mijn heel leven zal aan u gewijd zijn! En in verrukking liep zij naar den hoek der kamer en dankte hem op hartroerende wijze door den telefoon. De trouwdag kwam en na hem de wittebroodsweken. Ook deze ver vlogen en eer het een paar jaar verder was, wijdde hij zijn leven aan drank en spel! Weer kwam St. Niklaas in 't land. O noodlot! moest, om haar nog „GROEFWANG". (Een roman uit de achtste eeuw.) UIT HET HOOGDUITSCH VAN ADOLF GLASER. 26) Hoe gelukkiggevoeldeGroefwang zich de volgende dagen in de on- middelijke omgeving d er christelijke broeders, die hem in hun huis had den opgenomen. Nu eerst ondervond hrj eens, welk een weldaad de nieuwe leer was, want niet als een verworpeling, deels mei verachting, deels met medelijden werd hij be handeld, en in dit land woonden zijne weldoeners, niet alsof zij slechts werden geduld, terwijl hun leven aan voortdurend gevaar was bloot- gestetd, maar zij stonden onder be scherming van den hoogsten gebie- meer te kwetsen, dien dag de ake lige fonograaf haar onder de oogen komen, om aan dien woorbreuk te herinneren?! En zij barstte in tra nen los. Zoo vond hij haar naast het nu stomme ding, dat hem zeker niets te zeggen had. Op een hart, dat naar spel en drank dorst, stompen spoedig betere gevoelens af. Zijn oogen, verdikt door kroeg- damp en de verhitting van 't hoofd, tengevolge van kroegdrank, zagen hare tranen niet. Meer om zijn handen wat te doen te geven, geenszins om haar te kwet sen, greep hij het ding en draaide! Leonore mijn heel leven zal aan u gewijd zijn! klonk het plotseling spotachtig in de ooren der arme vrouw. Leonore sprong op, als door een adder gebetenZij greep als waan zinnig zijne hand en wilde die tegen houden. 't Was echter onnoodig. Die hand had eensklaps alle kracht begeven... Als verlamd zat hij daar, de oogen strak op den toestel gericht Een jaar verliep. Een jaar in zijn begin vol geween, toen vol beloften en tot slot vol geluk't beeld van Leonore had in zijn met verderf be zwangerd hart de eereplaats her overd! Toen nu weer de aloude Sint over de daken reed, moest de fonograaf voor den dag gehaald worden. Beiden wisten thans, dat de toe stel nog één volzin in zich opge sloten hield. Leonore had 't hem verteld, hoe zij op den gelukkigen dag zijner surprise toen zij nog verloofd wa ren gemeend had, dat hij slechts eenmaal den gelukkigen volzin in den toestel had geroepen. Tweemalen der, hun koning, die de christelijke leer had aangenomen. De jonge Sak- ser nam aan de dagelijksche oefe ningen der vrome mannen, die zich monniken noemden en onder een opperste stonden, die de waardig heid van abt bekleedde, met ijver en aandacht deel, en reeds na wei nig dagen kon hij zich goed door hen doen verstaanwant ofschoon zij ook in vele uitdrukkingen en vooral in de uitspraak van sommige woorden van zijn landstaal afweken, zoo werd hem toch steeds duidelij ker, dat zij in den grond echter een en dezelfde moedertaal spraken en dat er van zijn kant slechts wat goeden wil voor noodig was, om zich spoedig zonder moeite voor hen verstaanbaar te maken. Bijna echter ware hem de moed ontzonken, toen hij inzag wat er hem al niet overbleef te leeren. Hij had de boekerij van het klooster waarin hij woonde, mogen zien en was hij dus slechts en in welke tegenstrijdige oogenblikkenden fonograaf ontsnapt. Den arm om den hals van hem% trad zij-, nu met een blij gelaat, op den fonograaf toe doch hij wa.« haar vóór. Hij draaide en zijne lieflijke woor den Leonore, mijn heel leven zal aan u gewijd zijn! die uit den fonograaf 't gelukkige vrouwtje tegengalmden, werden onmiddellijk gevolgd door een krachtigVoor taan! Dat zweer ik u, vrouw! uit zijn volle borst Gelukkige v eloofden, dat dezen St. Nicolaas-avond bij 't ste ken van 't rosekleurig biljet in uwe surprise't vaste voornemen gemaakt hebbe dat nimmer dat billet doux 't voorhoofdje van uwe uitverkorene verduisteren zal! Vreeselijker surprise voor een ouw is niet denkbaar, dan liefe lijke woorden op een St. Nicolaasdag onder de oogen te krijgen, vroeger gedacht en ter-neer-geschreven door iemamdr van wien zij zich bedro gen zag. Niet altijd brengen degelijke ver schrikkelijke surprise's zoo'n geluk kige wending teweeg als de niet afgedraaide volzin van Leouore's echtgenoot ALGEMEEN OVERZICHT. De overeenkomst, gesloten tusschen de mogendheden, om de Europeanen, die in China wonen.tegen mogelijke vervolging van de zijde der bevol king in bescherming te nemen, is, zooals thans uit de laatste berich ten bekend wordt, het werk van den Duitschen rijkskanselier; van hem daar allerlei kostbare perkamenten en schrifturen der kerkvaders lee ren kennen, waardoor zijn zucht naar kennis ten sterkste werd ge prikkeld. Hij legde bij zichzelven den eed af geen tijd of moeite te ontzien om den inhoud van al die geschreven stukkeu na tevorschen, en toen hij met broeder Willibald, die degene was. die hem het eerst in het godshuis had gebracht, er van sprak, zei de deze, dat hij vóór alles de Romeinsche taal moest lee ren, om de merkwaardige, geleerde werken van oude schrijvers te lee ren kennen en tevens de heilige schriften der kerk te kunnen lezen. Want, zeide hij, bij de groote spraakverwarring, die er in de wereld heerscht en omdat men in de meeste noordelijke landen in 't geheel geen schrijftaal aantreft, komt men in de noodzakelijkheid de eene of andere gevestigde taal voor alle algemeene verhandelin- ging het voorstel uit en met gretig heid werd het bij de Europeesche kabinetten ontvangen en zonder bij zondere wijzigingen goedgekeurd. Het komt ons voor, dat dit verbond door de omstandigheden eensgroo- tere beteekenis krijgt, dan men op pervlakkig zou vermoeden. Toen de eerste moeielijkheden tusschen China en Frankrijk rezen, gingen er aller lei geruchten, als waren Duitsch- land en Engeland hierin de partij van China toegedaan. Zelfs ging men zoover te beweren, dat men de Fransche regeering verantwoor delijk had gesteld voor het bloed, dat waarschijnlijk vergoten zou worden en voor de materieel e schade, welke waarschijnlijk sommige vreemdelin gen zouden lijden. De gesloten over eenkomst loochent op de meest stel lige wijze het bestaan van derge lijke voornemens. Integendeel blijkt er ten duidelijkste uit, dat omtrent dit punt, bij de groote mogendheden volmaakte overeenstemming bestaat. Heeft de Chiueesche regeering er zich mede gevleid dat dit punt mis schien tot een ernstig conflict tus schen de groote Westersche rijken aanleiding kon geven, dan heeft hij zich derhalve deerlijk verrekend. Er bestaat wel eenigen grond voor, om dit aan te nemen. Immers voor eeni gen tijd verklaarde de markies Tseng zonder blikken of blozen, dat zijne regeering, in geval het tot een oor log zou komen, niet voor het leven en den eigendom der vreemdelingen kon instaan. Het meest rationeele besluit zou nu zeker wel geweest zijn, dat de kabinetten van de voor naamste groote mogendheden, tegen eene dergelijke plichtsopvatting pro test hadden aangeteekend en de schijnbaar zoo machtlooze regeering desnoods den steun van het westen hadden aangeboden, wanneer zij zelve gen in te voeren en zoo is dan de Romeinsche of Latijnsche taal de gene, die overal in voorziet en mis verstand voorkomt. Aan den Rijn en in geheel Frankenland was bo vendien de Latijnsche taal niet ge heel verdwenen en zoowel als de reusachtige torens en sterke muren nog steeds aan de geweldige heer schappij der Romeinen herinnerden, zoo deden vele uitdrukkingen en taaieigens er steeds aan denken, dat ook haar geestelijk leven niet spoor loos was verdwenen. Voor Groef- wang was dat als manna in de woestijn en hij smeekte inwendig God, dat Hij hem de kracht mocht verleenen, zeer vele schatten des geestes op te zamelen. Hij wist nu reeds, dat het kloos ter waarin hij zich bevond, te Fulda, een plaats aan den rivier van ge lijken naam, door Bonifacius, den zelfden ohristenprediker van wiens wreedaardige vermoording vrouwe niet in staat was, de bevolking in bedwang te houden. Niets van dit alles geschiedde evenwel. Men sprak weinig over de zaak, doch de onderhandelingen, die men over dit punt opende, gaven duidelijk te kennen, dat men door te zwijgen, nog niet in de noodzake lijkheid van het kwaad geloofde. Zijt gij onmachtig, welnu, dan zullen wij ons zeiven trachten te helpen, en wee u, zoo ge toelaat dat het schuim uwer maatschappij zich aan een onzer onderlioorigen vergrijpt, zoo spreekt het verdrag tot de Chi- neezen. en het kan niet betwijfeld vordeD, dat deze daad van onder ling overleg heilzaam gewerkt heeft, op ieder die haar kon opmerken. Misschien zijn de gevolgen nog veel belangriiker dan men vermoedt. Nu China tot de ontdekking komt, dat in Europa eene vrij groote mate van eenstemmigheid is op te merken, zou het niet onmogelijk zijn, dat het een toontje lager begon te zingen en het kabinet van Peking thans niet meer zoo afkeerig zal zijn van het denkbeeld eener minnelijke schik king; waarbij het natuurlijk een goed deel der vermeende rechten zal moe ten laten varen. Is deze onze mee ning juist, dan heeft vorst Bismarck weder eene goede daad verricht, die zelfs tot het behoud van den vrede zal kunnen bijbrengen. Zaterdag wordt het debat over de Tonkin aan gelegenheden geopend, en uit het aantal sprekers, dat zich reeds heeft laten inschrijven, mag men aanne men, dat het er tamelijk levendig zal toegaan. Intusschen heeft de regeeringhet blauwe Boek openbaar gemaakt, het welk de gewisselde stukken bevat, zoodat derhalve ieder afgevaardigde de kwestie, hare geschiedenis en be teekenis kan be6tudeeren, en niemand Radegonde in den Krodenburg had gesproken, gesticht geworden was. Het graf van den martelaar bevond zich voor het altaar van het kleine kerkje en werd als een groot hei ligdom beschouwd. Dit alles vernam Groefwang en hij gevoelde zich wel en tevreden, maar helaas, zijne gemoedsrust zou wreedaardig worden verstoord. Aan zijne kleeding, hoe verscheurd en vuil deze ook door den tocht met de goochelaars was geworden, had den de monniken dadelijk gezien, dat hij een Sakser was en hoezeer zij in den beginne ook verwonderd waren in hem een aanhanger van het christendom te herkennen, en hoewel zij hem in de eerste dagen verschoonden van vragen en mede- deelingen, brachten zij toch van tijd tot tijd het gesprek op zijn vaderland en zijne stamgenooten. Toen eerst moest hij vernemen, dat zij hem voor een ontsnapten

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1883 | | pagina 1