mm Attentie! tl Oplage 10000 Ex. Dinsdag 25 December 1883. No. 144. FEUILLETON. .GROEFWANG" ABONNEMENTSPRIJS: Voor Haarlem per maand40 Cents. Franco door geheel het Rijk v- maand 55 Afzonderlijke Nommers 5 Verschijnt Degelijks uitgenomen Zon- en algemeens Feestdagen. Bureau: KLEINE HOUTSTRAAT No. 9. Drukkers-Uitgevers: 3QÏÏANS k Co., te Haarlem. ADVERTENTIEN: van 15 regels 25 Cent: iedere regel meer 5 cents. Groote letters naar Plaatsruimte. Adverteritiën worden aangenomen tot 's middag 12 uur. liet Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangèrc G. L. DAUBE Co. JOHk. F. JONES. Sncr.. Parijs. 31bis. Faubourg Montmart-rc. VERTREKUREN der SPOORTREINEN. WENTERDIENST. De met een Van Haarlem naar Amsterdam. 7.—. 8.32, 8.55, 9.30,11.15, 11.39* 11.56. l.S, 2.39* 3.53, 4.15, 4.44, 5.42, 6.40, 7.13, 7.44* 8.54,9.46,10.23, 10.59*. Van Haarlem naar Rotterdam. 7.53*, 8.33,9.4,10.13.12.12* 12.46,1.53, 3.50, 4.16, 5.12, 5.43*, 8.1, 10.13. Van Amsterdam naar Haarlem. 6.15, 7.30* 8.10, S.30, 9.35, 9.50,11.5.11.50*, 12.15, 1.5, 1.30, 3.26, 3.45, 4.30. 4.45, 5.20*, 7.30, S.30, 9.50,11.—. Van Rotterdam naar Haarlem. 6.40, 8.10.9.10,10.20*. 11.5, 1.23*, 2.45.3.35,5.10,6.27*, 7.20, 8.50, 9.50*. De vertrekuren zijn berekend Station Delftschc Poort. ge-teekende treinen alleen le en 2e klasse. Van Haarlem naar den Helder. 6.51,10.7,1.37, tot Alkmaar 5.2. 8.57. Van den Helder naar Haarlem. 6.10, 9.30, 1.30, 7.20 Van Haarlem naar Zandvoort. Station H. IJ. S. M. 7.55, 10.15, 11.38, 1.33, 4.59, 8.3. Van Zandvoort naar Haarlem. S.26 10.49, 12.42, 4.17, 6.15, 8,28. We ff ens het kerstfeest aal het eerstvolgend Nomrner a. s. Donder dag-avond ver schijnen. In 't nommer, dat in den morgen van den len Januari 1884 zal ver schijnen, staat voor belanghebben den de gelegenheid open, om aan Familie, Vrienden en Begunstig-ers hun Nieuwjaarsgroet te brengen, tegen den prijs van 25 Cent. Voor spoedige toezending'houden zich zeer aanbevolen de Uitgevers BOMANS Co. EERSTFEEST. Vrede den menschen van g'oeden wille is ook nog heden de groet, die opbeuring en bemoediging schenkt, die ons troost en sterkte geeft te midden van al den strijd, dien we rond ons zien, of zei ven moeten voeren. «Vrede!» Als een bespotting schijnt ons dit woord in de ooren te klinken, nu bijna alom de vol keren tot de tanden gewapend staan om bij het minste voorwendsel elk ander een strijd op leven of dood aan te doen; nu in Azië Franschen en Chineezen waarschijnlijk onder het donderen van het geschut, het aanheffen van hun krijgsgeschreeuw en het gekerm der stervende strij ders het Kerstfeest zullen vieren; nu in Afrika een leger van dweepers gereed staat, Mohammed's leer met het zwaard in de vuist te doen zege pralen en de Franschen op Mada gascar het recht van den sterkste doen gelden! (Een i i uit de achtste eeuw.) UÏT 1IET UOOGDUITSCH VAN ADOLF GLASER. 41) Het was geene aangename ver rassing, toen heer Krodo plotseling op den Heinburg verscheen, en slechts de tegenwoordigheid van Gerrita verhinderde hem gelukkigerwijze, voor een al te hevigen uitval. Editha had geene keuze en zij gevoelde voor de eerste maal in haar leven, wat het zeggen wil, zich tegen wil en dank aan. een opgelegden dwang te moeten schikken. Onder tranen nam zij van hare zuster en van de kinderen afscheid. Heer Heino had zich dadelijk hij de aankomst zijns schoonvaders te paard gezet en was «Vrede!» Is niet meer dan ooit ons werelddeel een vulkaan, die ieder oogenblilc zijn verwoestingen kan aanrichten, duizend maal ver schrikkelijker dan de uitbarsting van denKrakatao. Al hebben meer dan ooit, vriendschappelijke en broeder lijke begroeting-en tusschen gekroon de hoofden plaats, de talrijke legers, die op de grenzen der machtigste staten in slaglinie geschaard staan, ze zijn gereed op den minsten wenk in het vijandelijke land dood en verderf te zaaien. «Vrede!» Hoe moet dat woord den vorsten en machtigen der aarde in de ooren klinken, nu ieder oogen- blik de dood hun onder verschillende vormen tegengrijnstTelkens en telkens hoort men van samenzwe ringen, die tegen hun leven gesmeed worden. Slechts door tal van soldaten en politieagenten omringd, durven ze zich in het openbaar vertoonen en in hun paleizen, ook daar zijn ze niet veilig; want zijn zij niet de dragers van het gezag, die volgens de nihilisten en socialisten ten koste van wat ook uit den weg moeten geruimd worden «Vrede!» Te lang werden ons officieele leugens verkondig'd, dat er in Atchin een toestand van vrede heerschte. Kwaadwilligen ware het, maraudeurs, die onze troepen op iederen tocht bestookten, ze dag noch nacht rust lieten en bijna eiken dag nieuwe slachtoffers maakten. Gelukkig, dat men thans aen toe stand anders heeft -leeren inzien. Moge ons gezag vast en duurzaam in Atchin gevestigd zijn, als weder om het vredelied over de aarde weerklinktOveral dus strijd en niet alleen op politiek, maar ook op maatschappelijk en zedelijk ge bied. Zonder strijd echter geen over winning. Allen, wie we ook zijn, hebben moeielijkheden te overwin nen, hinderpalen uit den weg te ruimen, om ons doel te bereiken. Hoe gvooter de strijd, hoe heerlijker de overwinning! Allen dan getracht, ons aller vijand, het kwade, onder welken vorm dan ook, te bestrijden. Veel is er rondom ons, waarin verbete ring behoort gebracht te worden. Godsdienstzin en zedelijkheid zijn bij velen geheel te loor gegaan. Nog altijd eischt de drank duizenden slachtoffers en domheid en onkunde heerschen nog over een groot deel der wereld. Pogen we allen, naar ons vermogen, in dien toestand ver andering te brengen, maar bovenal richten we het eerst de blikken op ons zeiven, opdat we d£n balk uit ons eigen oog eerder verwijderen dan den splinter uit het oog eens anderen. Naar het goede te streven zij dus ons doei, en dan zal het Kerstfeest eerst recht een vredefeest voor ons zijn, als onze werken in overeenstemming zijn met de leer der liefde, als ons geweten ons niets verwijt, en het «vrede den men schen van goeden wille», zal ons als heinelmuziek in de ooren ruischen, ons hart van vreugde sneller doen kloppen. Het kerstfeest moet bij voorkeur het feest der armen zijn. Hoevelen hunner echter zien met bekomme ring die dagen aanbreken. Niet zij, die er steeds op uit zijn, met onbe schaamd g-elaat en havelooze klee deren U te naderen, ten einde uw milddadigheid aanteroepen; dezulken hebben geen gebrek, maar degenen, die, te fatsoenlijk om een aalmoes te vragen, ten prooi aan ontbering en armoede, zelfs aan het noodig- ste gebrek lijden; o. voor hen zijn zulke dagen dubbel smartelijk. Open dan uw beurs eens, waarde lezer, om hun lijden te verzachten, geef. maar zoo, dat uw linkerhand niet. wete, wat uw rechterhand doet en verschaf eens dagen van vreugde aan die ongelukkigen, welke d% vreugde sinds lang misschien slechts bij naam kennen. Een stille bede voor den onbe kenden weldoener zal uit hun hart opstijgen en in het bewustzijn, wel gedaan te hebben, zal het kerst feest U dien vrede schenken, die U met ong-ekend genot vervult! het woud ing-ereden. Nu draafde Editha zwijgend en met terneder g-eslagen blikken tusschen haar va der en hare tante door het woud naar Krodenburg' toe. Wat haar de toekomst brengen zou, was haar ge heel onbekend, maar haar Saksi- j sche lierheid begon zich tegen hare eigen, naaste bloedverwanten te lcee- ren en hoe meer zij tegen haar va der en Gerrita wrokte, des te dieper I verborg zij hare inzichten betreffende het vraagstuk van den dag', en daarbij kwam zij al meer en meer tot de overtuiging, dat de christelijke leer toch menige groote waarheid be vatte. Zij ondervond niet de vreugde van het wederzien, die anders haar hart vervulde, wanneer zij na lange afwezigheid in den vaderlijken burcht was teruggekeerd. Haar vader be val haar op strengen toon, zich in het verblijf der vrouwen terug te trekken, en gaf in hare tegenwoor ALGEMEEN OVERZICHT. Groot en belangrijk nieuws uit Tonkin, met deze mededeeling kun nen wij voor ditmaal ons algemeen overzicht van de buitenlandsche aan gelegenheden aanvangen. Sontay is door de Fransche troepen genomen. Nu, gelijk wij in ons vorig nummer reeds meldden, de buitenwerken dezer vesting admiraal Courbet in handen gevallen waren, was het te voor zien, dat weldra de operatiën tegen de eigenlijke stad zelve een aanvang zouden nemen, en hoewel zeker niemand voor den uitslag' der ouder neming vrees koesterde, zal toch de spoedige afloop der zaak velen verrassen. Uit de telegrammen, die hieromtrent langs verschillende ka nalen tot Europa gekomen zijn, kan men opmaken, dat van beide zijden met grooten moed is bestreden. Zeker is geen volk ter wereld zoo vol geestdrift wanneer het op het ver richten van dappere daden aankomt als het Fransche, en bij het bestor men eener vesting, waarbij het vooral op snel en dapper handelen aankomt, vinlt men van het Fran sche leger de wedergade niet. Den schok van een stormloopend Fransch legerkorps kan alleen de verdediger weerstaan, die over zooveel geschut te beschikken heeft, dat hij de aan vallers kan verpletteren, en daar het mi bekend was, dat de artillerie te Sontay niet op zulk eene hoogte stond, meende men binnen korten of langeren tijd het bericht van de inname der vesting wel tegemoet te mogen zien. Of men evenwel zelfs in Frankrijk op zoo grooten spoed ge rekend heeft, valt sterk te betwijfe len. Wat nu? is zeker wel de vraag, die thans op aller lippen ligt. Zal het Fransche leger zich haasten om na deze eerste overwinning ook het tweede deel van haar programma, de inneming van Bac-Ninh, ten uit voer te brengen of zal de diplo matie nu eerst eens een woordje mee g-aan spreken en beproeven eene schikking tusschen Frankrijk en China tot stand te brengen? Tot heden heeft de laatste mogendheid aan hare bedreiging' om elke poging, die tegen Sontay ondernomen werd als eene oorlogsverklaring te zullen beschouwen, geen gevolg gegeven, 't Is nog niet met zekerheid bekend welke verdedigers admiraal Courbet in die stad heeft aangetroffen, of het geregelde Chineesche troepen, dan wel slechts de benden van de zwarte vlaggen waren. Algemeen evenwel is men van gevoelen, dat de zonen van het Hemelsche rijk bij eene be storming van BaoNinh huil onzijdig standpunt verlaten zullen en de vijandelijkheden eerst voor goed een aanvang- zullen nemen. Telegram men uit Londen spreken er van, dat de Engelsche regeering onmiddellijk na het bekend worden der eerste overwinning aan minister Ferry zijne bemiddeling heeft aangeboden. Nu aan de eer der Fransche wapenen, is voldaan, zoo meent Charles Dilhe, is het wenschelijk de zaken in dei- minne te schikken om eenen oorlog, digheid aan Gerrita het bevel, de ongehoorzame dochter gedurende zijne afwezig'heid streng'te bewaken. Alles was nu voor het opbreken der weerbare mannen gereed en enkele dagen daarna wilden zich de beide Krodos met Wippo en eenige I anderen, die tot hun aanhang be- j J hoorden, gereedmaken 0111 zich met i de hunnen bij het leger te voegen, dat door Wittekind was bijeenge bracht. Editha had haar vader geen woord j tegengesproken. Zij beschouwde zich j als eene gevangene en gedroeg zich ook als zoodanig. Haar eenige bezigheid was het lezen en het zorg-1 vulkig overpeinzen van het evan- j i gelieboek, dat zuster Ilse haar door I een getrouwen bode had nagezon- j den. Tevergeefs trachtte zij echter j hare eigen ondervinding met de nieuwe leer in overeenstemming' te j brengen. Hoe moest zij haren vijan- den vergeven, als haar eigen vader haar dwingen wilde, zich met een man, die zij niet beminde, te ver binden. Want daarop zou alles uit- loopen, dat viel niet te betwijfelen. Was de oorlog ten einde en de overwinning aan de zijde van haar volk, zoo zouden vader en broeder weder van haar komen eischen, Wippo haar hand te geven. Wat viel er voor haar te wenschen. wat te hopen? Maanden lang' leefde zij in voortdurende spanning en be zorgdheid. De opstand had snel om zich heen gegrepen en overal waren de christenen verjaagd en hunne neder zettingen door 't vuur verwoest. In hunnen overmoed kenden de zege vierende aanvoerders paal noch perk. Zij overschreden de grenzen van het land en woedden reeds te vuur en te zwaard aan de oevers van den Rijn, toen op eenmaal de tijding- van den terugkeer des Frankenko- nings uit Spanje, hun tocht <|ecd staken en hun moed als door een tooverslag verlamde. Ook daarin liet zich de wildheid in den aard dei- Saksische krijgslieden kennen, dat zij blindelings op hun hertog ver trouwden, zoolang de gevreesde Frankenkoning- verre was, maaralle bezinning verloren, als zij Ivarel's nadering- vernamen. Hun onophou delijk en vroolijk geschreeuw van hertog Wittekind! hertog Wit tekind! verstomde dan plotseling Jen een onbestemd angstgevoel, als j voor de nadering van een onver- I mijdelijk gevaar, maakte zich van hunne anders zoo onverschrokken j harten meester. Met welk een gejaagdheid vernam j Editha de mare van deze plotselinge i ommekeer. Hoe dapper en moedig de __Saksische krijgers zich in den 'strijd ook gedroegen, moest toch 1 het verraderlijke te voorschijn ko men, wanneer de koning afwezig was en het terugwijken zoodra deze

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1883 | | pagina 1