Ten ongeveer half twee ure ver-
eenigde zich in de wachtkamer le
kl. van het Holl. spoorwegstation
te 's Hage, van welks dak de Trans
vaal sche vierkleur naast de vader-
landsche driekleur woei, de com
missie tot ontvangst van de leden
der deputatie met den burgemeester
der residentie aan het hoofd. Tegen
den tijd van aankomst van het drie
manschap vulden zich de straten in
de nabijheid van het stationsgebouw
en op den weg dien de afgevaardig
den zouden nemen, met eene talrijke
menschenmassa. Aan het station be
vond zich ook eene deputatie van
de zangvereeuiging Excelsiorwelke
gisteren avond den Transvalers een
hulde-concert aanbood, en de mu
ziek der schutterij stond op het per
ron opgesteld om, zoodra de trein
binnen was, een welkomstgroet aan
te heffen.
Omstreeks l3/* ure reed de trein
het station binnen en trok allereerst
voorbij de menigte, die binnen het
station was toegelaten, en welke de
reizigers met hoeden en handen toe
wuifde. De muziek heette de heeren
Ivruger, Smit en Du Toit welkom
met het lied van de Transvaalsche
vierkleur, muziek van J. S. de Vil-
liers te Paarl. Dat oogenblik maakte
indruk. Uit den trein gestegen, wa
ren de leden der deputatie in een
oogwenk omringd door de leden der
commissie. Men zag hun door dames
•it dezen welkomstkring bouquetten
met de Transvaalkeuren aanbieden,
en aardig was het te zien hoe het
dochtertje van den heer Beelaerts
van Blokland, die de autoriteiten der
republiek herwaarts begeleidde, aan
ieder der afgevaardigden een bloe-
mentuiltje overhandigde. Het kind
droeg bij deze gelegenheid een zijden
sjerp met de kleuren der Z.-A. Re
publiek.
Men had slechts de gelaatstrek
ken van de drie onderhandelaren
met de groote Engelsche mogend
heid te aanschouwen, om zich te
overtuigen hoe goed hun deze har
telijke ontvangst deed op den bodem
van een land door zoovele punten
van aanraking met het hunne ver
bonden.
Na de wederzijdsche complimen
teering geleidde de burgemeester het
drietal naar de wachtkamer, gevolgd
door de commissie en omstanders.
Hierop richtte de heer Patijn het
woord tot de heeren, «hooggeachte
leden van de deputatie der Zuid-
Afrikaansche republiek»
Hij wenschte hun van harte wel
kom op Nederlandsehen bodem en
wees hun op den kring van man
nen uit alle standen en rangen
gevormd, die hun bij aankomst in
de eerste Nederlandsche gemeente,
die zij bezoeken, een hartelijk wel
kom toeroepen.
Wij hebben aldus zeide de
burgemeester ongeveer dit oogen
blik met ongeduld verbeid, omdat
wij in u zien zonen van denzelfden
stam, waaruit wij gesproten zijn.
Wij gevoelen, dat de van ouds
bestaande band niet is verbroken,
noch door den tijd, noch door den
grooten afstand die ons scheidt.
Wij zien in u de vertegenwoor
digers van een volk dat, vertrou
wend op God, zijn goed en bloed
heeft geofferd voor zijn goed recht,
een volk, dat klein in aantal, maar
groot in heldenmoed, den strijd heeft
gestreden voor zijne onafhankelijk
heid, een strijd die ons schoon ver-
En gij zoudt dus onmiddellijk
de sleutel tot dat geheim, de op
lossing van dat raadsel willen we
ten? vroeg Sir John.
Ja, mij dunkt, dat spreekt van
zelf.
Gij hebt gelijkIk kan
mij uw ongeduld levendig voorstel
len en ik beken zelfs dat het mij
zelfs in u zou zijn tegengevallen,
indien gi j er mii niet naar gevraagd
hadt en ik u dienaangaande onver
schillig had bevonden
Gij ziet, vader, dat gij daar
niet bevreesd voor behoeft te we
zen! Ik haak er naar om alles
te weten Spreek dus, als ik u
bidden mag! spreek!
Neen, George, gij zult nog
wat geduld moeten oefeuen en wach
ten, zeide Sir John.
Wachten! riep George te
leurgesteld uit.
Ja, en geduld hebben, want
heden kan ik u nog niets zeggen....
Waarom niet?
Uit eigenliefde
leden onwillekeurig in herinnering
brengt. Hebben wij gedeeld in uw
lijden, met u hebben wij tevens ge
juicht toen de zege behaald werd.
Weest welkom in ons midden. j
Aanvaardt onze gelukwenschen voor
hetgeen gij tot welzijn van uw land
in Engeland hebt tot stand gebracht,
en moge dat strekken tot een duur-
zamen vrede en tot bevordering der
ontwikkeling van het land, dat u
en ons dierbaar is.
Moge uw verblijf in ons midden
beantwoorden aan de verwachtingen,
die gij er van koestert, en den band
bevestigen, tusschen Nederland en
de Transvaal gelegd.
Wees overtuigd dat geheel ons
vaderland zich verheugt in uwe komst
en vervuld is van de beste wenschen
voor het geluk, de ontwikkeling en
den bloei van Transvaal.»
De aanwezigen gaven blijken van
instemming met dit welkomstwoord.
De heer Ivruger vroeg het woord
en de bouquet in de hand houdende,
drukt hij zich aldus uit:
«Ik kan niet malaten, heeren, vrien
den, ja ik zal zeggen, broeders, om
onzen dank toe te brengen voor die
welkom, die gij hier niet alleen in
woorden toont, maar ook door de
kinderen aan den dag legde.
Niet alleen namens de deputatie,
maar ook namens mijn volk, die ons
als afgevaardigden heeft gezonden,
danken wij voor die ontvangst.
Wij zijn verblijd te zien, dat stam
verwanten, die eenmaal in de Kaap
kolonie door hunne vaders verlaten
zijn en gestrijd en geworsteld heb
ben eu het hoofd kunnen uitsteken,
door hunne vaders worden gedenkt
(Bravo's).
Zoo is ons vaste vertrouwen en
hopen wij, dat de band nauwer,
steviger en sterker moge worden en
dat wij samen zullen opgroeien om
het eenmaal verlaten en destijds
zwakke punt van Afrika uit te
breiden.
Op Kruger's woorden volgde eeu
levendig hoera.
Verschillende leden der Commissie
werden alsnu door den burgemees
ter aan het drietal voorgesteld tot
wier omgeving ook behoorden de
heeren Faure, redaoteur van het
Kaapsche VolksbladEsselen, student
te Eldiuburg, secretaris der deputatie
en Eloff, privaat-secretaris van den
president.
De heer Bolten, directeur van de
schutterij, vond hierop gelegenheid,
den president Kruger een feestmarsch
aan te bieden. Deze compositie werd
door het korps uitgevoerd op het
oogenblik, dat de deputatie in de
voor haar gereed staande rijtuigen
stapte, welke de heeren, vergezeld
van den burgemeester naar het
Hotel des Indes bracht, te midden
van eene levendig toejuichende me
nigte wier groeten de heeren aller-
wege beantwoordden.
Eene groote volksmenigte wachtte
aan het Hotel des Indesinwendig
keurig met frisch groen versierd,
de Transvaalsche heeren op, die, in
antwoord op de herhaalde hoera's
die buiten weerklonken, op het voor
balkon verschenen, en de menigte
vriendelijk met hunne hoeden toe
wuifden.
Eene schoone ovatie werd gis
teren avond in het Gebouw voor
Kunsten en Wetenschappen aan het
Transvaalsche driemanschap ge-
bracgt door de Ilaagsche zangver
eeuiging Excelsior.
DitEvenals een schrijver
na een roman of een treurspel ver
vaardigd te hebben, zijn werk niet
aan het oordeel van het publiek
wil onderwerpen, vóór aleer dat hij
zelf over het geheel tevreden is, zoo
wil ik mijn geheim niet meêdeelen
alvorens alle onderdeelen goed ge
ordend en in overeenstemming met
het geheel gebracht te hebben.
Hoe is het mogelijk! riep
George uit, maakt uw zoon zelfs
daarop geen uitzondering?
Juist, hij niet; want mijn zoon
zal de beoordeelaar van mijn werk
zijn en zijn oordeel stel ik op zeer
hoogen prijs
Maar vader, gij weet toch
dat dit niet anders dan goed kan
zijn, wat al wat gij doet en gedaan
hebt, kan immers niet anders dan
goed, braaf en edel zijn!
Op dit oogenblik volgt gij de
inspraak van uw hart, maar kinder
lijke liefde baat mij niet! Uw bij
val moet goed overdacht en bere
deneerd zijn en die kunt gij mij
De zangers en zangeressen hieven
«de Vierkleur van Transvaal» aan
en toen de laatste tonen van dit
lieflijk volkslied waren weggestor
ven, trad dr. Beynen naar voren oin
de Transvalers welkom te heeten
m deze bijeenkomst.
Met jeugdig vuur hield de waar
dige grijsaard eene improvisatie
waarin hij wees op de oorzaken
van de belangstelling die de Depu
tatie hier vond. Stamverwante natiën
niet alleen waren Transvaal en Ne
derland, maar beiden hadden den
zelfden strijd gevoerd voor de onaf
hankelijkheid, voor de vrijheid, die
snaar die in de Nederlandsche har
ten nog altoos weerklank vindt.
Hij wees er op hoe beide natiën
dezelfde vlag hadden, terwijl de
Transvalers in de bange uren die
zij doorleefd hadden de banen er
van vermeerderd hadden met eene
van groene kleur, de kleur der
hope. Dankbaar voor hun komst
hoopte hij dat de banden tusschen
beide geestverwante volkeren innig
zouden worden versterkt.
De president Kruger stond nu van
zijn zetel op. Hij wille spreken, maar
de aandoening, gepaard aan eene
zware verkoudheid, beletteu hem
iets anders te zeggen danIk dank
u voor de eer die gij ons bewijst,
heeren en dames. Hij verzocht zijn
rcede-afgevaardigde, ds. Du Toit, het
woord te voeren en deze deed het in
treffende en welsprekende taal: «Kent
gij dien Staat, nog maar een kind
in 's werelds Staten rij» luidt eene
strophe in het Transvaalsch volks
lied. Die vraag was hier niet noo-
dig, Die Staat was bekend. Dat
getuigden de vlaggen bij hun aan
komst te Rotterdam en hier het
wapen dat hier prijkt, de kleuren
die de hun aangeboden programma's
hadden, de ontvangst alom. Jeug
digen en grijzen hadden hun wel
kom geheeten. Dat deed hun goed,
daarvoor dankten zij namens hun
volk, en als zij in hun land waren
teruggekeerd zou die hartelijkheid
van het Nederl. volk bij hen naklin
ken en de vriendschapsbanden doen
versterken. Daverend werden die
woorden toegejuicht en nadat het
Transvaalsche lied en het Volkslied
staande door het publiek waren
aangehevenwuifde Kruger een
weisprekenden groet aan de aan
wezigen toe.
De Transvaalsche deputatie heeft
eene audiëntie bij den Koning aan
gevraagd.
De president der Tweede Kamer
maakte haar gisteren zijne opwach
ting.
ALGEMEEN OVERZICHT.
Een nieuwe misdadige aanslag
van een der ontevredene partijen
houdt thans in Engeland veler aan
dacht in beslag. In het vroege mor
genuur hoorden de beambten aan
het Victoria-station met den nacht
dienst belast, plotseling een gewel
digen slag, die aan eene aardbeving
deed denken. De wanden van het
houten gebouw scheurden van een;
het glazen dak viel met donderend
geraas naar beneden, en weldra was
de groote wachtkamer als in eene
ruïne herschapen. Gelukkig was er
niemand in de onmiddellijke nabij
heid van de plaats, waar de ramp
voorviel, zoodat men het verlies van
niet dan na rijp beraad schenken,
en om die reden stel ik het tijdstip
waarop ik u deelgenoot van mijn
geheim zal maken,nog eenigen tijd uit.
Maar toen gij uw brief schreeft,
dacht gij toch anders?
Waarom zijt gij dan in dit
opzicht van plan veranderd?
Omdat ik na het verzenden
van dien brief een groote schrede
voorwaarts gedaan heb naar het
eindpunt van mijn streven. Onver
wachts en onverhoopt ben ik in de
volvoering mijner plannen een
nieuw tijdperk ingetreden. Het ge
heim, dat ik zoek op te lossen en
dat mij meer dan twintigmaal ont
ging, juist op het oogenblik dat ik
dacht het te ontdekken, zal mij nu
niet meer ontsnappen en dan ben
ik zeker van mijn doel te zullen
bereiken!!! Eindelijk! Eindelijk
zal het mij gelukken!
Sir John uitte deze laatste woor
den met eene van aandoening be
vende stem en van vreugde schit
terende oogen.
menschenleveni niet te betreuren-
heeft. Een begin van brand werd
spoedig door de aansnellende brand
weer gebluscht, zoodat de zaak nog
betrekkelijk gelukkig afliep. Wie de
aanleggers van dit snoode misdrijf
zijn, is voor de Engelschen geen
geheim. De Iersche revolutionnaire
partij, die reeds bij verschillende
gelegenheden met dergelijke aan
slagen schrik en ontzetting onder
hare erfvijanden de Britten traehtte
te verspreiden, heeft hoogstwaar
schijnlijk ook hierin de hand gehad,
en ware door toevallige omstandig
heden de uitbarsting met eenige uren
vervroegd, wie weet hoe groot de
ramp dan geweest zou ziju. Er be
staat geen twijfel meer, of de ont
ploffing is het werk van een dier
helsche machines, waarvan de eer
der uitvinding aan de industrie van
den tegen woord igen tijd toekomt, en
die in de hand van enkele kwaad
willigen hoogst gevaarlijk voor de
maatschappij kunnen worden. Wat
de revolutionnaire partij met derge
lijke misdaden beoogt is werkelijk
een raadsel. Is het haar doel, daar
door Engeland tot het verleenen
van ruimere voorrechten aan Ierland
te dwingen, of wel deze mogend
heid te noodzaken de onafhanke
lijkheid van Ierland te erkennen,
dan is het middel al zeer slecht
gekozen, en is het te voorzien dat
het nimmer in zijn doel zal beant
woorden.
In den laatsten tijd is de toestand
van dit eiland, dank zij de vrijzin
nige politiek van den heer Gladstone,
ontzettend veel verbeterd; doch het
is te voorzien dat de Britsche natie,
het woelender oproerige partij moede,
weldra tot maatregelen van weer
wraak hare toevlucht zal nemen en
zoodoende al het goede ongedaan
zal maken, wat in de laatste helft
dezer eeuw iu Ierland is tot stand
gebracht, 't Is te hopen dat de oogen
van het volk eindelijk eens zullen
opengaan voor het gevaarhet
welk op dien weg dreigt. Het zou
den misdadigers onmogelijk zijn,
hunne brutaliteit zoo ver te drijven,
indien zij niet de zekerheid hadden,
dat een groot deel hunner landge-
nooten hunne pogingen toejuichte
en hun den noodigen steun ver
schafte. Ging er van Ierland zelve
eene krachtige beweging tegen deze
daden van geweld uit, dan bestond
er alle hoop dat ze weldra tot de
geschiedenis zouden behooren, en
dat zij, die het wel met het volk
meenen, en rechtmatige grieven wil
len herstellen, ongestoord aan de
bereiking van hun doel kunnen ar
beiden.
In Egypte blijft de toestand al
zoo bij het oude. Generaal Graham
bereidt zich voor op een gevecht
met de benden van Osman Digna,
indien tenminste dit Bedouïnenhoofd
den strijd tegen hem durft te aan
vaarden. Na een moeielijken en ge
vaarvollen tocht is hij thans met de
hoofdmacht van zijn leger aange
komen ter plaatse waar voor enkele
weken het leger van Baker-pacha
zoo deerlijk werd verslagen. Zon
der slag of stoot heeft hij zich
meester gemaakt van de verster
kingen door genoemden generaal
ter verdediging van Tokar opge
worpen, daar de opstandelingen bij
het naderen der Engelsche troepen
de vlucht namen, zonder een enkel
schot gelost te hebben.
Ik zal de eer met u deelen,
George, hernam hij, maar de
laatste daad, de daad waar het op
aankomt, moet ik alleen verrichten.
Dus, indien er gevaar in het
spel is, mag ik er niet bij wezen,
zeide George, neen vader, dan
bedank ik ook voor de eer.
De oude man omhelsde zijn zoon.
Wees gerust, beste jongen,
antwoordde hij, indien ik even
als Archimedes zal hebben uitge
roepen Eurekaik heb ge
vonden, dan zal het laatste woord
nog niet gesproken zijn en ik be
loof u, dan zult gij gevaren te
trotseeren hebben, welke zelfs de
ridders van de Ronde Tafel zouden
doen verbleeken.
Welnu dan, vader, des te
beter
Zijt gij nu tevreden?
Ja, ik ben althans eenigszins
getroost.
En gij zult geduldig wach
ten?
Ja,omdat het niet anders
In Engeland volgt men natuurlijk
de bawe^ingen van Graham met de
meeste belangstelling, overtuigd als
men is, dat van het welslagen dezer
onderneming zeer veel voor de toe
komst zal af hangen. Gelukt het, den
muzelmannen thans eens een gevoe
lig lesje te geven, dan zal dit hunne
driestheid aanmerkelijk verminderen,
en het vertrouwen der dweepzieke
volgelingen van den profeet op hunne
onoverwinnelijkheid sterk doen af
nemen. Algemeen verwacht men
dan ook, dat eene enkele nederlaag
voldoende zal zijn om vele Bedouï-
nen-stammen het vaandel van den
Mahdi te doen verlaten en hen te
bewegen zich weder in de woestijn
terug te trekken. De militaire
autoriteiten in Soeakim hebben
krachtige maatregelen genomen om
de veiligheid der stad te verzekeren.
Dag en nacht houdt men nauwlet
tend toezicht op de bewegingen van
den vijand en de vuurmonden der
oorlogsschepen zijn voortdurend ge
reed om de bezetting zoo noodigte
ondersteunen. Is eenmaal de expe
ditie tegen Osman Digna afgeloo-
pen, dan zal naar alle waarschijn
lijkheid generaal Graham de taak
worden opgedragen, krachtig tegen
den vijand voor Soeakim op te tre
den en de omstreken der stad zoo
mogelijk van zijne tegenwoordig
heid te zuiveren.
Naar Morning Post ons weet t#
verzekeren, heeft men te Peters-
burg uit Hongkong het bericht ont
vangen, dat de Ohineezen, wel verre
van aan eene ontruiming van Bac-
Ninh te denken, zich integendeel
gereed maken deze stad zoo goed
mogelijk tegen de Franschen te ver
dedigen. Krachtens datzelfde tele
gram deelt het blad mede, dat zij
door het leggen van torpedo's de
vaart op de rivier hebben gestremd,
ten einde alzoo de kanonneerbooten
te beletten de stad te naderen en
de bewegingen van het leger te
ondersteunen. Geheel met dit bericht
in strijd zijn de verzekeringen van
de Paris. De regeering, zoo ver
klaart dit blad, heeft van admiraal
Courbet dépêches ontvangen, waar
uit blijkt, dat de operatie met kracht
worden voortgezet en weldra de
eigenlijke belegering een aanvang
zal nemen. Van het versperren der
rivier kan geen sprake zijn, aangezien
alleen Europeesche officieren de kunst
verstaan, met torpedo's te manoe-
vreeren, en in zoover men weet,
geen hunner zich in het Chineesche
leger voor Bac-Ninh bevindt.
Uit Weenen wordt aan de
Standard bericht, dat de Russiche
regeering zich tegenover Engeland
verbonden heeft, niet verder dan
Merw door te dringen, en haar daar
bij zelfs een onderpand heeft aan
geboden. Zelfs verklaart zij, altijd
volgens denzelfden berichtgever zich,
bereid, de onderhandelingen over
den spoorweg van Turkestan naar
Indië te hervatten en al haren in
vloed aan te wenden om het han
delsverkeer tusschen Britsch- Indië
en de Khanaten van Bokhara en
Khiwa te vergemakkelijken. Van
haren kant zou zij dan Engelands
medewerking vragen om eenen wa
terweg te maken van de Aralzee
naar de Indische grens.
Door de jongste redevoering van
Jerome Bonaparte, die ten doel had
den vrede tusschen de beide groepen
der Bonapartische partij te herstel
len is vooral de heer Paul de Cas-
sagnac zeer ontstemd. Deze vurige
kan en wel te verstaan indien het
niet te lang duurt
Ik verbind mij u niet te lang
te doen wachtenIk vraag u
slechts van heden af gerekend één I
maand uitstel.
En over een maand zult gij
mij alies zeggen?
Ja.
Alles?
Ik beloof het 11.
Wat er ook van af heden
moge gebeuren, onverschillig of de I
verwachting, welke gij nu koestert
vervuld worde, dan niet?
Ja, in elk geval, wat er ook
gebeure
Welnu, vader, ik houd uaan
uw woord! Het is goed;he-
den over een maand precies, kom
ik bij u en zeg: Hier ben ik! ik i
luister
Wordt vervolgd.)
