danige versterking van personeel en
materieel, als noodig blijkt om de
taak te vervullen, welke op Ne
derland rust en. zijn voortbestaan
als koloniale Mogendheid verzekert».
- Uit Amsterdam schrijft men
Moeielijk kon een betere gelegen
heid worden gevonden om een
groote bloemententoonstelling te
houden, dan het kolossale hoofd
gebouw der Tentoonstelling van
Voedingsmiddelen aanbiedt; en nu
de Ned. Maatschappij voor Tuin
bouw en Plantkunde voor een zeker
bedrag in de kosten van dit fraaie
gebouw deelde, kon aan den anderen
kant uitvoering aan het stoute plan
gegeven worden. Het geheel biedt
nu een verukkelijk schouwspel aan,
zooals tnen hier na 1877 niet weder
te zien kreeg.
Er zijn niet minder dan 753 in
zendingen, verdeeld in 7 hoofdgroe
pen van groote sierplanten 52 in
zendingen, bloeiende kasplanten 109,
sier- en bladplanten 65, in bloei
getrokken planten 60, bol- en knol
gewassen 93, groenblijvende heesters
77, vruchten en vruchtboomen 35,
vervroegde en overwinterde groenten
12, ornamenten en bouquetten 144,
werktuigen enz. 22. Eenige buiten-
landsche inzender is de heer Williams
te Londen.
Het groote middenschip van het
gebouw wordt door 4 perken inge
nomen, te weerszijden door niet
minder fraaie, doch kleinere geflan
keerd.
Voor zoover reeds bekend is, wer
den de navolgende inzenders uit
Haarlem en omliggende plaatsen
bekroond
Voor enkele hyacinthenle prijs
G. v. d. Horst, Haarlem, gouden
medaille; 2e prijs P. W. Voet, id.
v. z. m3e prijs E. H. Krelage en
Zoon, id. z. m.
Voor dubbele byacinthenle prijs
G. v. d. Horst, Haarlem, gouden
medaille; 2e prijs P. W. Voet, id.
v. z. m.; 3e prijs E. H. Krelage en
Zoon, id. z. m.
Voor 10 groote potten met 10
hyacinthen: le prijs P. W. Voet,
Haarlem, gouden medaille.
Voor 6 groote potten met 10 bya
cinthen le prijs P. W.Voet, Haar
lem, v. z. m. en f 10.
Voor 25 potten enkele tulpenle
en 2e prijs E. H. Krelage en Zoon,
Haarlem, 2 v. z. m. en f 10; 3e prijs
G. C. v. d. Hoef, Oestgeest, z. m.
Voor 25 potten dubbele tulpen
le prijs E. H. Krelage en Zoon te
Haarlem, v. z. m. en f 10; 2e prijs
V. Schertzer en Zonen, id v. z. m.
3e prijs V. Schertzer en Zonen, id.
zilveren medaille.
Voor 15 potten trosnarcissen: le
prijs J. Kabel te Uitgeest v. z. m.;
2e prijs V. Schertzer en Zonen te
Haarlem, zilveren medaille.
Voor 25 potten andere narcissen
le en 2e pr. E. H. Krelage A Zoon
te Haarlem, 2e verg. zilv med. en f 10.
Voor 20 amaryllis in verscheiden
heden 1 pr. V. Schertzer Zonen,
goeden med.
Voor 10 amarvlles in verschei
denheden 1 pr. V. Schertzer
Zonen, verg. zilv. med. en f 10
Voor 10 frittillaria imperialis: le
pr. K. de Waal Malefijt te Haarlem,
verg. zilv. med. 2e pr. Gebr. Phi-
lippo te Hillegom zilv. med.
Voor 10 potten frittillaria melea-
gris 1 pr. E. H. Krelage Zoon
te Haarlem, verg. zilv. med.
Voor tien potten erythronium den-
seairs2e pr. E. H. Krelage Zoon
te Haarlem, bronzen med.
Maar nu moeten we scheideD,
als ze ons daar niet bij elkander
zien. Ziet ge, daar straalt reeds het
licht uit de vensters ons tegen.
In Godsnaam I Vaarwel.... laat
de koetsier stil houden.
Neen, antwoordde Walcott,
dat behoeft niet. De koetsier be
hoeft niet te weten, dat ik niet in
de stad gebleven ben.
Roger opende het portier en sprong
uit het voortrijdende rijtuig. Cle
mentine zag hem verbaasd na. Ze
zag hoe Roger haar met de hand
tot afscheid toewenkte en daarop
tusschen de hoornen van het qiark
verdween. Het rijtuig had geen
oogenblik stil gehouden en de koet
sier had niet bemerkt, dat er een
passagier uitgesprongen was.
Roger Walcott hoorde nog eeni-
gen tijd den hoefslag der paarden.
Na weinige oogenblikken zag hij
het rijtuig voor Boppel's huis stil
houden, honden sloegen aan, stem
Voor 15 potten met ecilla sibirica:
le pr. C. J. Couwenhoven te Haar
lem, zilv. med.
Voor 25 cyclamen persicim: le
pr. V. Schertzer Zonen te Haar
lem, verg. zilv. med.
Voor 15 hotteia japonica: le pr.
E. H. Krelage Zoon te Haarlem,
zilv. med.
Voor 10 hotteia japonica aurea-
reticulata: 2e pr. E. 11. Krelage
Zoon te Haarlem, bronzen med.
Groenblijvende boomen en hees
ters voor den vollen grond2 Arau-
caria imbricata, E. v. Dijk, Bloe-
mendaal, 2e pr., z. m.
Vruchten: Verzameling appelen,
le pr. z. m. C. van Dijk, te Heem
stede.
Vervroegde Groentensnijboonen,
C. van Dijk, Heemstede, 2e pr.
br. m.
Wortelen: le pr., zilv. med., C.
van Dijk, Heemstede, 2e pr., bron
zen med., C. de Wilde, Heemstede.
Kropsalade: C. van Dijk, 2e pr.
bronzen med.
Verzameling groenten: C. van
Dijk, Heemstede, 2e pr., br. med.
Groote sierplanten: 3 boomvarens
E. H. Krelage Zn., Haarlem, le
pr. verg. zilv. med. Een koppel
Yucca Aloifolia fol. var. C. van Dijk,
Heemstede, le pr. verguld z. m.
Een koppel Oranjeboomen E. van
Dijk, Bloemendaal, 2e prijs v. z. m.
Verzameling van groote sierplanten
J. Th. van Eykeren le prijs g. m.
en f50.
Bloeiende kasplanten(oraDje
boompjes in bloei of in vrucht) E.
van Dijk, Bloemendaal, le prijs v.
z. m. Cineraria J. Th. van Eijkeren,
2e prijs z. m. Resida op stam C.
van Dijk Heemstede, le prijs v. z. m.
Sier- en bladplanten 15 gekleurd
bladerige dracaenaof cordyline J. Th.
van Eijkeren Heemstede, 3e prijs
z. m. 15 codiaeum (croton) J. Th.
van Eijkeren Heemstede le pr. g. m.
15 Begonia cliscolar-rex C. van Dijk,
Heemstede le prijs, z. m.
In bloei getrokken planten: 25
stamrozen, J. Th. van Eijkeren,
Heemstede, 2e prijs, v. z. m. en f 10.
De bekende Nutslezing van
mr. N. G. Pierson heeft een ant
woord uitgelokt van een socialist,
den heer J. J. Duiutjer. Dat ant
woord onderscheidt zich van de
meeste socialistische geschriften'door
een vrij gematigden toon. De schrij
ver bestrijdt schier punt voor punt
de stellingen van den heer Pierson
en tracht de zwakheid van diens
betoog te doen uitkomen. Hij be
weert, dat daarin de bedoelingen
van het «wetenschappelijk socia
lisme» worden miskend en dat de
middelen door den heer P. aan de
hand gedaan om door verhooging
van het verstandelijk en zedelijk peil
der individuen allengs verbetering
aan te brengen, slechts «lapmidde
len» zijn. «Het wetenschappelijk
soc'alisme verlangt niet minder dan
eene grondige opruiming der bedor
ven, verouderde toestanden.
Men vindt in dit strijdschrift tel
kens opgegeven, dat het «weten
schappelijk socialisme» iets niet wil.
Maar tevergeefs zoekt men naar
een antwoord op de vraag, wat het
wèl wil, en naar het betoog dat
zijne middelen, die geen lapmiddelen
zijn, den heilstaat inderdaad zullen
doen aanbrengen. (Hbl.)
De Nederlandsche vereeniging
van Postzegelverzamelaars zal 30
April a. s. te Amsterdam haar derde
jaarfeest vieren.
Des avonds om 81/» uur zal ZÜ
men weerklonken, groeten werden
gewisseld, eene deur werd dicht
geslagen en daarna was alles
weer stil.
Eenige minuten later kwam het
ledige rijtuig weer den weg langs.
De paarden gingen stapvoets; de
koetsier zat op den bok te slapen.
Die man kwelde zich niet met aller
lei overpeinzingen en toch had zoo
even het noodlot over twee men
schen le7ens beslist, juist achter zijn
breeden rug.
Was het dan beslist? vroeg Roger
Walcott zich zelf af en ging verder
het park in.
liet mos onder zijne voeten was
vochtig, de bloemen geurden en hier
en daar viel een enkele droppel van
de boomen, alsof ze het betreurden,
dat ze niet even gelukkig konden
worden als liefhebbende menschen
zijn.
Roger drukte de hand op de borst.
Daarbinnen was iets, dat den indruk
in Café Suisse eerst een algemeene
vergadering houden. Een gemeen
schappelijke avondmaaltijd en een
huishoudelijk feest zullen hierop
volgen.
Zondag 1 Mei zal in hetzelfde
lokaal een tentoonstelling plaats
hebben van postzegelalbums, welke
ingezonden waren in den wedstrijd
voor albums.
De bepalingen van het Kon.
besluit vau 25 Maart jl. Stbl No.
43), houdende aanwijzing van de
bijvoegingen of veranderingen, welke
in gedrukte stukken bij postver
zending geoorloofd zijn, bevat geen
nieuwe mededeelingenhet is een
consolideering van de bestaande voor
schriften, o. a. dat ook geschreven
visitekaartjes zijn toegelaten, mits
niet blijke dat deze dienen als mid
del voor correspondentie door over
eengekomen woorden.
Vrijdag middag hield de Leid-
sche studenten-roeivereen. «Njord»
een onderlingen wedstrijd tusschen
jonge roeiers, om uit te maken wie
hunner dit jaar op de wedstrijden
als juniores zullen uitkomen.
Door den heer Hendrik P. N.
Muller, directeur der Oost Afrikaan-
sche Compagnie te Rotterdam, is
aan 's Rijks Ethnographisch Mu
seum te Leiden geschonken een
zakvormig net, met wijde mazen,
van vezels gevlochteD, bovenrand
vau lussen voorzien, waardoor een
van vezels vischgraatvormig ge
vlochten snoer is getrokken en waar
mee het wordt dichtgehaaldaan
de mazen van de benedenhelft van
het net zijn boijes vezels vastge
knoopt. Het net wordt gebruikt om
eetwaren op te bergen eu, ten einde
deze tegen muskieten te bewaren,
kan men het door middel van even-
bedoeld trekkoord in een pluimvor-
mige bos vezels doen verdwijnen;
de vezels waaruit deze pluim-
vormige bos bestaat, zijn op het
midden barer lengte aan een lang
snoer vastgeknoopt.De aanhechtings
plaats is als een holle kegel opge
rold, door welks midden de trek-
koorden loopen.
Aan den schenker is de dankbe
tuiging der Regeering aangeboden.
„De eerlijkste oplossing".Onder
dit opschrift schrijft de heer ,T. C. van
Marken Jr., te Delft, in de „Fabrieks
bode" het volgende:
Vrijdag 1 April, is door mij eene toe
zegging gedaan, die ik eerlang aan de
goedkeuring van de beide vereenigingen
„De Kern" onzer ondernemingen zal on
derwerpen, maar die ik ben er van
overtuigd reeds dadelijk met gejuich
in onzen kring zal worden begroet.
Een twintigtal werkloozc Delveuaars van
uiteenloopende kennis cu ontwikkeling,
arbeiders met de hand en met het hoofd,
maar zonder onderscheid doordrongen van
het beginsel dat recht voor allen de maat
schappij moet beheersehen, hebben de ont
dekking gedaan, dat de kousen van eeu
overgroot aantal onzer stadgehooten zoo
onstopbaar en onmnasbaar versleten zijn,
dat de oprichting eener machinale kousen-
weverij ongetwijfeld in eene dringende eu
te lang reeds gevoelde behoefte zal voor
zien.
Zij hebben derhalve besloten eene onder
neming van dien aard op het touw te
zetten.
Geld bezitten zij echter niet.
Een der twintig nu, vroeger werkzaam
aan de oliefabriek eu uit oude relatie nog
steeds een getrouw lezer van „De Fabrieks
bode", heeft de aandacht der overigen ge
vestigd op de laatste verslagen van onze
spaarinrichtingen, en aan den bijval, dien
zijne opmerking vond, had ik Vrijdag de
eer van het bezoek dezer ondernemende
mannen te danken.
„Hun woordvoerder sprak mij in dezer
voege aan„Wij hebben gezien, dat het
maakte alsof het eeu groot geluk was.
Was het de liefde?
Hij wist het nog altijd niet, of
wilde hij het niet weteD Had
deze zonderlinge omstandigheid dan
inderdaad over zijn lot beslist?
Hij wilde zich niet door de om
standigheden laten beheersehen. Hij
leefde eenvoudig voort zooals hem
dat goed dunkte, deed zijn plicht,
bewaarde de herinnering aan het
verleden eu vroeg niet naar de toe
komst, die hem zekerder toescheen
in Gods hand, dan wanneer de
eigenwaan der menschen haren
sluier poogt weg te nemen. Plotse
ling had dit kind, met dat gouden
haar, die sirenenstem en die verlei
delijke oogen zijn weg gekruist en
hem toegefluisterdWeet gij wel,
dat ik u lief heb, dat gij met mij
doen kunt wat gij wilt en dat mijn
geluk en mijn zaligheid aan u zijn
geketend voor eeuwig: al neemt ge
ze in genade aan of vertreedt ze
gezamenlijk bedrag der inleggelden bij al
de spaarinrichtingen van uw personeelmeer
dan vijf-en-twintig duizend gulden be-
draagd, juist eene som, welke wij, die
niet konden of wilden sparen, in elk geval
niet gespaard hebben, voor onze onderne-
midg zouden noodig hebben. Leeu ons dat
geld; wij zullen daarvoor gebouwen doeu
verrijzen, machines en grondstoffen koopen,
en voorts, in afwachting dat wij onze pro
ducten aan den man zullen hebben ge
bracht, zullen wij van dat geld een be
hoorlijk bedrag afnemen om daarvan
met onze gezinnen te leven."
En wie zal uwe onderneming besturen?"
was mijne eerste wedervraag.
„Een uit ons midden, een oud-wever,
hebben wij gekozen in het vertrouwen, dat
hij ons het vak zal leeren en onzen arbeid
zoodanig zal besturen, dat wij het grootst
mogelijke aantal van de meest gewilde
kousen in den kortst mogelijken tijd zul
len voortbrengen. Een ander, een oud
kantoorman, is door onze keuze aangewe
zen tot het koopen van sajet, wol en katoen
en voor den verkoop onzer kousen. Wij
zullen het met hen probeeren. Deugen zij
niet of bevallen zij ons niet als patroons,
dan gaan zij de laan uit."
„Een belangrijke dienst, dien gij aan
het sparend personeel onzer ondernemin
gen vraagt. En welke voordeelen, welken
wederdienst biedt gij in ruil aau voor het
gebruik van de belangrijke som, die ons
personeel in eene lange reeks van jaren
heeft saamgespaard door vrijwillige of ver
plichte zelf belïeersckiug, met ontbering van
menig genot, dat met die spaarpenningen
zou zijn te verkrijgeu geweest?
„Wij zullen jaarlijks de slijtage vergoe
den van de gebouwen, machines, enz."
„Uitmuntend, dus geen verfoeilijke rente.
Maar als nu de verkoopprijs uwer kousen
onvoldoende mocht zijn om telkens de
verwerkte wol en het sajet met het loon
dat gij alvast genoten en verteerd hebt,
in de kas uwer ouderneming terug te be
talen?"
„Dan zal er telkens minder wol en sajet
kunnen gekocht, en minder loon moeten
gegeven worden."
„En wanneer op deze wijze blijkt dat
gij u in het voordeel der ouderneming
hebt misrekend, of wel dat uwe onbe
kwaamheid of luiheid, het gebrek aan
kennis en doorzicht uwer leidslieden, uw
magazijn met onverkochte en onverkoop
bare slechte kousen tol duren kostendett
prijs heeft opgevuld, totdat uwe kas ge
heel geledigd is, wat dan?"
„Wel, dan zal er voor onzen arbeid
geen grondstof en geen loon, en voor onze
gezinnen geen brood meer in de fabriek
zijn. Ill dat geval zullen wij trachten vau
andere spaarders opnieuw geld te krijgen
om eene hoeden fabriek ook een mooi
plan van een onzer op te zetten. En
dan krijgt gij de half versleten gebouwen
en machinerieën, waarmede wij verder niets
weten aan te vangen, terug. Want eerlijk
zijn wij, en het begrip van eigendom is
ons heilig."
„Voortreffelijk!" kon ik niet nalaten uit
te roepen. „Dat heet ik redeneeren. De
nieuwe blik, dien gij mij daar opent op
de mogelijke nuttige aanwending onzer
spaarpenningen, is nog wel niet de op
lossing van de sociale kwestie", maar toch
in elk geval „onder den bes taan den
maatschappelijken toestand welde
eerlijkste oplossing". Den arbeider het
volle product van zijnen arbeid, llem het
vrije gebruik van het kapitaal 1 Den spaar
der, klein of groot, geen cent rente, maar
alleen het gevaar zijn kapitaal, de vruch
ten zijner spaarzaamheid, in de handen
van ongeschikte werklieden onder gebrek
kige leiding in ondoordachte ondernemin
gen te zien verloren gaan!"
ik was echter verplicht mijueu bezoe
kers onder het oog te brengeu, dat ik
niet onmiddellijk aan hun verzoek kon
voldoen en den sleutel in de brandkast
steken, daar ik natuurlijk in deze aange
legenheid het personeel zal moeten raad
plegen.
„Maar", voegde ik er geruststellend bij,
„gij behoeft niet te vreezen dat men uw
verzoek zal weigeren. Wij hebben iu onzen
kring enkele warme voorstanders van de
socialistische richting. Dezen zullen in de
eerste plaats gaarne hunne eigene spaar
in 't stof?
Was hij door deze bekentenis,
door den kus, dien hij op hare
smachtende lippen had gedrukt, ge
bonden indien hij haar niet be
minde?
Maar beminde hij haar werke
lijk niet?
Het woud en de nacht bleven een
antwoord op deze vraag schuldig
en Roger Walcott liet zijn hart niet
aau 't woord komen.
Onwillekeurig was hij het woon
huis genaderd. Zacht beklom hij het
terras en stond weldra voor hetzelfde
venster waarvoor Clementine wei
nige uren geleden had gestaan, om
hem bij de familie Boppei te zoeken.
Welk een heerlijk familietafereel
aanschouwde hij daar. Boppei en
zijne vrouw, twee bedaagde en be
daarde menschen te midden van twee
lieve, prachtige meisjes, welke sche
nen te wedijveren in vroolijke kout
en scherts. Het werd omlijst door
penningen ten offer brengen, en spoedig
de overigen, die wellicht aanvankelijk nog
eenig bezwaar zullen makenweten te
overtuigen van de billijkheid uwer eischen.
Een enkelen domper, die voor geen rede
vatbaar mocht blijken te zijn, zullen wij
wel weten te dwingen. Maar de overgroote
meerderheid zal stellig met geestdrift wil
len medewerken, om, zij het ook nog
„niet een ideaal-toestand" te verwezenlij
ken, dan toch „de eerlijkste oplossing"
onder den miserabelen „bestaanden maat
schappelijken toestand" in de haud te
werken.
Leve de billijkheid eu het gezond
verstand 1
Zaterdagmorgen had een man, die
werkzaam was in een in aanbouw
zijnd huis in de Vondelstraat te
Amsterdam, het ongeluk uit de
vierde verdieping op straat te vallen.
Naar het Buitengasthuis vervoerd
kon men aldaar slechts den dood
constateeren.
Het circus-Carré zal toch te
Amsterdam tot stand komen. De
bouw is Zaterdag gegund aan den
heer B. van Buuren, aannemer al
daar.
Het tjalkschip Arnolde, met 3000
zakken zemelen voor Hoorn, is gis
teren ochtend op het IJ, in het open
havenfront, aangevaren door re
stoomboot Elvavan Hamburg, ten
gevolge vaarvan de Arnolde dade
lijk zonk. De opvarenden werden
gelukkig allen geredonder hen
was eene vrouw met 5 jeugdige
kinderen.
Uit Ouddorp vertrokken Vrijdag
ongeveer 50 personen, om Zaterdag
per stoomschip Rotterdam zich naar
Amerika te begeven, ten einde zich
daar metterwoon te vestigen.
Hoorde men tot dusver alleen dat
iemand «een goede hand» schreef,
't is gebleken dat men thans ook
kan spreken van het schrijven van
«een goeden mond.»
Te Loosdrecht toch oefent zekere
M. v. d. Akker, wiens handen in
1872, tijdens hij in militairen dienst
was, door een schot werden ver
brijzeld, de schrijfkunst uit met be
hulp van zijn mond, en wel zoo, dat
tal van personen 't met hunne han
den veel slechter doen.
Naar aanleiding van het bericht
omtrent den bedroevenden toestand
vau een groot deel der Schevening-
sche visschersbevolking, schrijft een
onpartijdig becordeelaar aan het
Vaderland
«Ik houd het er voor, dat die
lieden met opzet willen leegloopen,
wa t het is ook te Scheveningen
zeer goed bekend, dat jaar in jaar
uit te Vlaardingen tal van Duit-
schers aankomen, om voor de ba-
ringvisscherij op de loggers dienst
te nemen. De Scheveningers zullen
daartoe toch wel even goed in staat
zijn? Zij kunnen dus ddar plaatsing
vinden.»
De opmerking is ten eenenmale
onjuist. Wanneer de haringvisscherij
weer aanvangt, kunnen de Scheve
ningers ook op hun eigen vloot
terecht; maar zij moeten tot zoo
lang, tot Mei of Juni dus, leven.
En thans is er evenmin te Vlaar
dingen als te Scheveningen gele
genheid om te varen. De nood is
dus tijdelijk.
De directeur der weesinrichting
te Neerbosch heeft over de laatste
drie maanden van het vorige jaar,
nevens honderden kleediDgstukken
het eenigszins ouderwetsche huis
raad, dat den aangenamen indruk
verhoogde en het geheel werd be
straald door een zacht, vriendelijk
licht.
Roger kon zijn blik niet van dit
tafereel afwenden, dat hem in de
woestijn zijns levens eene fata mor
gana toescheen, van een geluk, dat
hij sinds lang verloren had. Hij
kende het weleen eigen huis, eene
vrouw en innige liefde!
Dat alles had hij zelf ook eens
bezeten. Toen was de dood tusschen-
beiden getreden en had het beste
ontvoerd en alle lichten huis gedoofd,
waarop Roger de deur gesloten bad
en weer naar buiten was getrokken
in de koele, vreemde wereld en in
een leven van egoïstischen arbeid
met dagelijksche plichtsbetrachting
en alledaagsche genietingen.
Wordt vervolgd.)
