NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
De Eenzame.
4e Jaargang'.
Maandag 9 Mei 1887.
No. 1178.
ABONNEMENTSPRIJS:
ADVERTENTIES:
STADSNIEUWS.
ÏÏAHS HOPFHH.
S DAGB
Voor Haarlem, per 3 maandenƒ1.20.
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden. -1.65.
Afzonderlijke nummers- 0.03.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- on ïeestdagen.
Bureau: Kleine Houtstraat No. 9, Haarlem.
van 15 regels 50 Cents; iedere regel meer 10 cents.
Groote letters naar plaatsruimte.
Bij groote opgaven aanzienlijk rabat.
Abonnementen en Adverteutiën worden aangenomen door onze agenten
en door alle boekhandelaren, postkantoren en courantiers.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Corwpesgnie Générale de Pnblicité Stranger e G. L. BATJBE Co., JOH. F. JONES, Stier., Parijs, 31bis Faubourg Mont ma) tre.
BERICHT.
•Gedurende eenige dagen
wurdt dit blad gratis
toegezonden aan onze Stadge-
nooten, die nog niet zijn ge
abonneerd.
Zijdie zich wenschen te
abonmeeren, gelieven hiervan;
kennis te geven aan onze cou
rant rondbrengers of aan ons
bureau, Kleine Houtstraat 9.
Hetzelfde kan ook geschie
den door middel vandeintee-
kenbiljetten, welke binnen en
kele dagen zullen worden aan
geboden.
De Directie.
Haarlem, 7 Mei.
Wij herinneren onze lezers nog
imaals aan denieuwe (vrije) stemming
voor een lid vran den gemeenteraad,
welke op Dinsdag, 10 Mei e. k. zal
plaats hebben. De Vrijzinnige Kies
vereniging heeft nogmaals mr. A.
C. Waller tot candidaat gesteld, de
"Katkolieke en de Anti-Revolutionaire
iKiesvereenigingen, beide mr. D- A.
Graaf van Limburg Stirum.
Thans is door den Nederlandsehen
Studenten-roeibond officieel vastge
steld dat de jaarlijksche roe* wed
strijd op 22 Mei e. k. hier ter stede
zal worden gehouden op hetSpaarne.
Ons wordt officieus medegedeeld dat
daaraan zal deelgenomen worden
door de vereenigingen «Njord» uit
Leiden, «Triton» uit Utrecht en
uit Delft.
Op de algemeene vergadering te
's-Hage gehouden van R. K. Kies
verenigingen in Noord- en Zuid-
Holland waren ook vertegenwoor
digd de kiesverenigingen van Haar
lem en Haarlemmermeer. Op de
vergadering worden tal van brieven
voorgelezen van ander verenigin
gen uit beide provinciën, meldende
dat zij tot den bond zouden toetreden.
Bij de acte examens op 6 Mei
te Amsterdam geboudeD, werden van
de 6 candidaten, 2 toegelaten, n.l.
de dames S. Jongbloed en H. B.
Konijnenberg, beiden uit Haarlem.
IN HET POSTKANTOOR,
Wat 'n gezellig postkantoor hebben wij
Haaafenmers toch, ïïösu maar, (laar zijn
de inrichtingen dn andere gemeenten nu
heelemaal niets bij, altijd wat de gezel
ligheid betreft, Dea heelen lieven dag
doeï wordt door de bewoners van Haarlem
voortdurend kruip-door-sluip-door ge
deeld in het gebouwtje in de S medestraat,
dat men veilig mag beschouwen nis het
brandpunt der Haarlemsche gezelligheid.
Rechts in het voorportaal heeft men een
deur die geen deur meer is, want ze is
dichtgespijkerd, en er is een papier op
geplakt met 'de waarschuwing „gesloten."
Men gaat -dus maar rechtdoor, en nau
welijks is men het eindje gang door
gegaan, daft op enkele meters afstand wordt
begrensd 'door zoo'n eeuwig piepende, aan
alle kanteen beduimelde klapdeur, of daas
beginnen 'do verrassingen!
Niet -eenmaal, maar twee, drie keer
komt men in botsing met menschen die
naar buiten willen, maar dat van wegede
gezellige -engte die er heerscht, nooit kun
nen doen zonder hun evenmenscben, die
juist het tegenovergestelde willen, tegen
het lijf te loopen. Dit geeft aanleiding
tot hoogst vermakelijke tafreelen; ten
minste voor degenen die er bij staan te
kijken, -en dan nog meer in het bijzonder
voor dezulken, die zich altijd verkneukelen
wanneer ze hunne natuurgenooten een mal
figuur zien maken. Meu duwt de eerste
deur open, niet wetende dat daar aehter
eene dame staat die, onbewust van het
gevaar dat haar een ondoorzichtige deur
tegen den hoed zal stoote», de gekoehte
postzegels nog even onderweg natelt.
Men zegt in dat geval Smaal „pardon,"
of wel: „Neem me niet kwalijk, juffrouw,
ik wist uiet dat U achter die deur stond,"
in welk geval men ten tweede male een
mal figuur maakt. Voor en aehter de tweede
deur, die in de gezellige vierkante ruimte
voert, waar men van aangezicht tot aan
gezicht met de vertegenwoordigers der
Koninklijke Ned. Posterijen in aanraking
tracht te komen, zijn de botsingen
op één enkelen dag letterlijk ontelbaar
en de proefnemingen die magere Haar
lemmers. in die engte gedreven, op hunne
meer corpulente stadgenooten (zouden
kunnen) nemen, loonen de moeite zeer.
Wanneer men in de Kruisstraat een dikken
mijnheer tegenkomt met een grooten deuk
in zijn hoed, tien tegen een dat die mijn
heer in het postkantoor is geweest!
Het pleit wel voor de macht der ge
woonte, die tot een tweede natuur wordt,
en vooral voor het onverstoorbaar goed
humeur der bewoners van onze stad, dat
men die hotsingen als een heel gewone
zaak beschouwt, evenals (le postzegel die on
afscheidelijk is van den brief. Zonder geld
geen Zwitsers, zonder eenige ongevallen
geen postzegels, briefkaarten, postwissels
Wanneer men nu in enkele oogenblik-
ken verschillende verrassende ontmoetin
gen heeft gehad, komt men in het heilige
der heiligen en daar begint de gezelligheid
van het postgebouw, (lie men misschien
na het bovenstaande in twijfel zou trek
ken. 't Is hier net als in den winkel van
Sinkel waar alles te koop is; de bediening
laat evenmin iets te wenschen over, maar,
en dat gebeurt wel meer als men zoo
rechtstreeks met den Staat in aanraking
komt, men krijgt nooit „'n stuk toe".
Minimum prijzen, maar contante betaling.
De koopers verdringen elkaar voor de wijd
geopende loketten, die een kijkje geven
in het inwendige, de ruimte voor de in
gewijden, waar den geheelen dag door
het raderwerk der administratie kleppert,
allemaal ten gerieve der Haarlemmers.
Als men er misschien eens wat meer over
nadacht hoeveel zorg en nauwkeurig toe
zicht het vereischt om zulk een machine,
zelfs in kleinere steden, goed op gang te
houden, dan zou men misschien niet zoo
dikwijls moeite veroorzaken door verkeerd
ingevulde formulieren, door handteeke-
ningen in den verkeerden hoek, en wat al
niet; dan zou meu het ten miuste
ambtenaren niet euvel duiden, wanneer ze
©jus blijken gaven geen engelengeduld te
bezitten en zij iu telegrammenstijl een
vergissing beoordeel en.
Maar nu de gezelligheid?
Juist, we zijn aan het afdwalen.
Acht personen met postwissels voor een
luikje staande, geven nauwlijks ruimte
meer aan den binnenkomende om zich
te bewegen. Uit dat luikje klinkt een stem.
met korte afgebroken klanken Vijf gulden,
wacht briefje terug hou je handen
weg dan kan 'k tellen goed vol
gende waar woont (lie man 't is
uw beurt niet vijftien gulden nog
'n postzegel juffrouw volgende maar
nu jij nou is 't goed wacht even
daar volgendeeuz. enz. Ter
wijl verdringen zich andere voor eene
opening waar postzegels worden verkocht,
brieven gewogen enz.aan een andere
opening troont (1e postpakketdienst met
al zijn nasleep van beplakte sigarenkist
jes, mandjes en doozen, en aan den over
kant, tusschen de ramen die in de Sme
destraat uitzien, willen twee juffers en drie
keoren allen tegelijk gaan schrijven op den
hoogen lessenaar, waaraan desnoods twee
personen kunnen staan; maar de juffers
zijn bang dat men zal lezen wat, en aan
wien ze schrijven, en daarom wachten ze
maar uit den treure, hetgeen tot de alge
meene gezelligheid bijdraagt. Hoe meer
zielen er blijven, hoe meer gezelligheid en
hoe minder ruimte voor ieder bezoeker.
Een aangename en hoogst verrassende
lectuur verschaffen de briefkaarten door
Haarlemmers geschreven, maar niet aan
de adressen bezorgd om verschillende re
denen; die merkwaardige stukken zijn in
een kastje tegen den muur opgeplakt met
de beschreven achterzijde boven. Zij zijn
onbestelbaar, en worden nu publiek eigen
dom.
Wat men uit zulke kattebelletjes al niet
leeren kan: ziehier een paar staaltjes van
huiselijken briefkaartenstijl, nog met vele
andere te vermeerderen:
Dierbare tantes
Uw antwoord kwam te laat 't was de
laatste lap we moesten gauw beslissen
fluweel hebben we ook er hij. Moe vindt
dat fluweel ook mooi voor een hoed voor
me. Nu zal Chr. toch klaar komen. De
hartelijke groete van ons allen
Uwe nicht
Of wel het volgende:
Dierbare ouders
Zalig Paasschen veroorloof mij dat p.
briefkaart te schrijven daar mij de tijd
ontbreekt u eene brief toe te zenden.
S. v. p. eenige doornen kroontjes als
u mijn pakje stuurt en niet vergeten stu
dente haver en L koek bij te doen want
onze Haarlemmers zijn er erg op gesteld
Hartelijk van uwe u liefhebbende
dochter
Van juffrouw Marie onbekend aan ins
gelijks zalige feestdagen u toegewenscht.
Haarlem 19 April
Wanneer men zulke dingen leest iu het
postkantoor, dan voelt men zich opeens
heelemaal thuis, men doet allerlei recepten
en huiselijke mededeelingen op; kortom,
't is op ons postkantoor inderdaad alle
machtig gezellig!
Zouden de Haarlemmers werkelijk zoo
dol veel van studentenhaver houdennog
meer dan van halletjes?
Mysterie
Bij de alhier gehouden indeeling
van de lotelingen voor den Helder
is gebleken dat z'ch een plaat.-ver
vanger had verbonden onder den
naam vau zijn neef. Hij is onmid
dellijk in verzekerde bewaring ge
nomen.
Door de HaarlemZandvoort
Spoorwegmaatschappij werden ge
durende de maand Maart 1887
vervoerd 3911 reizigers, waa-van
de opbrengst was f758.15, die van
goederen bedroeg f 179.71, aau di
versen werd ontvangen f97.265, te
zamen uitmakende f 1035.126, zijnde
pag dag en per kilometer f3.93.
Door eene voor Haarlem gelukkige be
schikking van het „Nederlandsch Tooneel"
werden wij Vrijdagavond in de gelegenheid
gesteld eene Nederlandsche vertolking te
genieteD van „Francillon", het thans reeds
over de geheele wereld bekende tooneel-
stuk van Dumas. Het mag eene stoute
ouderneming genoemd worden, een stuk
met dergelijke echt Eransche toestanden
in een Nederlandsch gewaad te steken;
tal van uitdrukkingen klinken in het oor
spronkelijk alleen ondeugend, maar worden
bij vertaling allicht plat of ruw. Toch
heeft de vertaler, heer Jan van Arkel, vrij
handig die klip weten te ontzeilen en eene
vertaling geleverd, die ook voor Neder
landsche ooron genietbaar is.
Het zou onbillyk zijn de rolIeüj iooa^
zij door de Konin^^g Vereeniging werden
ges^oia, te toetsen aan die der Eransche
artisteu van het gezelschap Schürmann,
dat voor eenige weken hier ter stede op
trad. In vele opzichten moesten de Hol
landers de vlag strijken voor de Eran
sche», voor wie het stuk geschreven werd,
maar naar Nederlandschen maatstaf heb--"
beu eerstgenoemden eene hoogstverdien--
stelijke vertolking gegeven.
Mevrouw Ereukel-Bouwmeestermeer
nerveus dan hartstochtelijk, vervulde de
titelrol in den juisten toon. De heer Clous
(Lucien) speelde meer stijf dan, zooals zijn
rol van hem verlangde, geblaseerd, maar
had toch uitmuntende oogenblikken. De
heer Spoor (markies), had minder père
noble kunnen zijn. Do heer de Jong (Henri
(1e Svmeux) overtrof zichzelf, maar me
vrouw Róssing (Annette) bleef zichzelf
bij uitzondering niet gelijk.
De heer Schulze (de notarisklerk), speelde
zijn rol in den goeden toon met eenige
typische trekjes en prijzenswaardige so
berheid.
'Betrekkelijk het best waren echter, met
mevrouw Ereukel, mevrouw de Vries (ma
dame Smith) en de heer Morin (Stanislas),
die te samen de moraal in het stuk ver
tegenwoordigden. De eeuwig jeugdige Morin
speelde pittiger, geestiger dan ooit. De
kleinere rollen waren eveneens iu goede
handen.
De zaal was goed bezet en het publiek
genoot blijkbaar zeer.
Meu schrijft ons uit Haarlem
mermeer:
Tot correspondenten der Oüd-
Carspelscbe Brandverzekering- Maat
schappij, alhier, zijn benoemd in
plaats van de afgetredenende
ITeeren J. de Groot, deurwaarder en
P. Mantel landbouwer.
Naar men verneemt zal zeer
spoedig overgegaau worden tot den
bouw der forten te Haarlemmer
meer.
Ruim twee jaren geleden zijn de
gronden biervoor onteigend en over
gegaau aan den Staat.
Iu 't belang van den werkman,
60)
FEUILLETO KT.
ACHTSTE HOOFDSTUK.
Adelbert had weinig'acht geslagen op deze praatjes, vooral
ook, omdat hij niet over hem te klagen had. Bovendien
was de man een flink werker, die door de antwoorden,
welke hij gewoon was te geven, bewees een goed verstand
te bezitten.
Het deed hem bijna leed den fermen jongen man zoo
zeer beleedigd te hebben, dat hij nu met handtastelijkheden
dreigde. Hij vervloekte in dit oogenblik de ongeluksprofeten,
die gelijkheid prediken en daarmede de beste werklieden
onbruikbaar maken. Dit alles kon hij echter niet uitspreken,
wijl hij vreesde daarmede zijn prestige te benadeelen.
Na eenig bedenken trad hij op Hubert toe en zeide
Heb jij mij te bevelen of ik jou?.... Werp die bijl weg!
De knecht lachte hem in 't gezicht uit, maar de bijl
smeet hij toch weg. Terwijl hij de handen in de zakken
stak, zeide hij
Gij hebt gelijk. Hoe dwaas ik zou me onnoodig
den rechter op den hals halen. Voor u en uwe zweep zijn
mijne handen wel toereikend. Welk een dwaze inval van
mij. Maar ook welk een dwazen inval hadt gij. Ga toch
liever te bed dan hier voor dag en voor dauw reeds rond
te loopen. Ge zult nog verkouden worden. Dat zou ook een
fraai huwelijksgeschenk wezen! Iu uwe plaats wist ik nu
wel aangenamer gezelschap dan het mijne. Ha, ha! Of hebt
gij een haar in de soep gevonden, dat u den eetlust heelt
bedorven? Ha, ha, ha!
Hubert schudde van 't lachen. Voor de tweede maal
durfde bij Adelbert beleedigen. Deze pakte nu don man bij
zijn arm en hield hem vast. Bedaard liet hij dit toe en
lachte verder.
Mensch, hoe kom je er toe, dubbelzinnige woorden te
spreken omtrent mijne vrouw? H„e durf je bet te wagen?
Dubbelzinnig! zeide de knecht. Wat noemt men
dubbelzinnig? Is het misschien dit: dat een meisje twee
minnaars tegelijk heeft of ten minste zoo kort na elkander,
dat de een den ander de deur in de hand geeft? 't Spijt
me, maar dan heb ik over uwe vrouw dubbelzinnig ge
sproken. Ik kan er echter niets aan veranderen, want het
is zoo!....
Wat is zoo? herhaalde de baron luidkeels en zag
er uit, alsof hem de oogen uit 't hoofd zouden springen.
Hubert keek hem verbaasd aan.
Spreek! bulderde Adelbert.
De knecht zeide bedaard: Houdt gij u onwetend of
weet gij inderdaad niet, hetgeen de musschen op het dak
elkander toetjilpen, dat uwe echtgenoote het liefje was van
een Amerikaan.
In plaats van te antwoorden wilde Von Althaten den
onbeschaamden lummel de zweep laten voelen, maar deze
sprong nog eens ter zijde en sprak, wetende, dat hij zijne
tegenpartij meer met woorden dan met daden kon beleedigen:
Waartoe moeten slagen dienen? Wat gaat mij het
aan? Ik was toen knecht bij Roger Walcott evenals ik nu
knecht bij u ben. Al sloegt ge me dood, dat veranderde toch
niets aan het feit, dat ik uwe vrouw in nacht en duisternis
mijn toeumaligen meester heb zien naloopeu, hem bezoeken
breDgen, met hem uit rijden gaan,., zeer intiemI Het was
inderdaad roerend om aan te zien, hoezeer zij elkander be
minden.... Vraag het mevrouw de barones zelf maar eerst eens
en kom dan met uwe zweep weer hier!
Von Althaten was den arm naar beneden gezo.iken. Deze
onthulling kwam zoo verrassend, zoo onverwacht, zoo ont
wapenend, dat hij een oogenblik als versteend bleef staan.
Het duurde ook maar één oogenblik, maar daarvan had de
knecht gebruik gemaakt om uit de voeten te komen.
Toen Adelbert in 't volgende oogenblik opzag was de
man verdwenen, slechts zijn spottend gelach was nog iu de
verte hoorbaar.
Hij ging om niet terug te keeren, daarvan was Von Alt
haten overtuigd. Nu hij mocht zijn straf ontloopen. Wat
bekommerde hij zich om een waanzinnigen knecht
Clementine!
Hij tastte met beide handen naar het hoofd. Werktuig
lijk keek hij omhoog en bemerkte, dat de eerste sporen van
