BUITENLAND.
GEMENGD NIEUWS.
•water had gelegen, op eenen boe
renwagen, en na een worsteling,
waarbij Prins in den neus werd ge
beten, bond men den ander stevig
achter aan den wagen vast, en zóó
werden zij naar het dorp in verze
kerde bewaring gebracht.
Een dezer gevaarlijke sujetten be
roemde zich er op, twintig jaren te
Leeuwarden te hebben gezeten.
Tegen een viertal infanteristen
te Leeuwarden die verleden Zater
dag-namiddag aan de Dokkummer
Ee gezwommen hebben, en zich ver
wijderden, toen hun kameraad in de
diepte verdween, zonder dat zij po
gingen hebben aangewend cm hem
te redden, is proces-verbaal opge
maakt, wegens het niet verleenen
van hulp.
Tot aanvulling van het bericht
dat te 't Meer ("Friesland) het lijk
eener 22-jarige jongedochter is op
gehaald, deelt men nog mede dat
het meisje opgeroepen was om voor
den rechter-commissares te Heeren
veen te verschijnen om gehoord te
worden ter zake van het lijkje van
een pasgeboren kind, dat Zaterdag
jl. op eenige afstand van hare woning
in eene sloot was gevonden. De dag
vaarding pijnigde haar zoo, dat zij
tot haren vader zeide «Ik kom niet
in bet paleis van justitie.» Deze
uitdrukking was voldoende, om den
vader en de zuster tot waakzaam
heid aan te sporen, doch het be
angstigde meisje wist in den nacht
in stilte het bed te verlaten. Men
gist gemakkelijk het overige.
Maandag nacht is in de Zuid-
Willemsvaart, onder Asten, het schip
van H. van Haren, genaamd Amoga
groot 138 ton en beladen met 4000
bossen rijshout, geheel door brand
vernield. De schipper met vrouw
en 8 kinderen konden zich en het
huisraad nog bijtijds redden.
TWEEDE KAMER
DER STATEN-GENERAAL.
In de zitting van Woensdag bij
voortgezet debat over de Tjiomas-
zaak bleven de heeren Keuchenius
en Van Gennep sterk afkeuren het
uitzettingebesluit en de houding
van den heer Lautier, terwijl zij den
landheer en de familieleden voorstel
den als onrechtvaardig behandelden.
De heer Gleichmau daarentegen ver
dedigde den heer Lautier en de Indi
sche regeering. Heden voortzetting.
Engeland. Het 50 j a r i g ju
bileum van Koningin Vic
toria.
Het jubilé geeft in Engeland de gele
genheid tot het ophalen van allerlei anec
dotes uit het leven der Koningin, die
onder den indruk der feestdagen over
vloeien van vereering. De «Koinisclie
Zeituug" geeft er eene bloemlezing van,
waaraan wij een paar staaltjes ontleenen.
Zij was twaalf jaar oud, toen men haar
eerst vertelde, dat zij Koniugin van En
geland worden zou. «Ik zal mijn best doen
goed te zijn" was haar antwoord. «Nu zie
ik in, waarom men mij zooveel laat leeren"
en terwijl zij haren goeverneur, baron
Lehzen de hand reikte; «Ik zal goed
zijn.« Ze was destijds een lief persoontje,
stralende van gezondheid en tevredenheid.
Met haar moeder, de hertogin van Kent,
bewoonde zij het paleis te Kensington en
men besteedde aan haar ontwikkeling zoo
veel zorg, dat de Koning zelf slechts één
wenseh had: zoolang te leven tot zij, meer
derjarig geworden, hem onmiddellijk zou
kunnen opvolgen. En zoo gebeurde het
ook. Toen hij in 1837 te Windsor over
leden was, ging de kroon terstond op zijn
achttienjarige dochter over.
De aartsbisschop van Canterbury en de
lord-kanselier reisden terstond naar Lon
den, om haar de tijding te brengen. Met
tranen in de oogen schreef zij een brief
van deelneming aan «Hare Majesteit, Ko
ningin Adelaide", niet aan de Koningin-
weduwe, want zeide zij: «Ik wil niet de
eerste zijn, die haar daaraan herinnert".
Ondanks hare jeugd was zij zeer spoe
dig met hare nieuwe waardigheid ver
trouwd. Toch wierp zij zich, nadat de
plechtigheid der huldiging was afgeloopen,
snikkend in de armen barer moeder met
den uitroep«Den ik Koningin van En
geland? Nauwelijks kan ik het gelooven".
Intusschen, die door de moeder invloed
op de dochter zochten te verkrijgen, zagen
zich teleurgesteld, want schoon zij deze
hartelijk lief had, als Koningin wilde zij
niet door linar moeder geleid worden.
Voor het eerste doodvonnis, dat haar her
tog Wellington ter teekening voorlegde,
schrikte zij terug; nog vreesde zij haar
macht over leven en dood, en haastig
schreef ze het «begenadigd", zoodra de
oude hertog van verzachtende omstandig
heden gewaagde. Maar overigens droeg zij
den koninklijken mantel in het volle be
wustzijn, dat hij voor haar en zij voor
hem paste. Was haar eigenlijke naam
Alexandrina Victoria of afgekort eenvoudig
Drina, na haar troonsbestijging verklaarde
zij zich voor den tweeden en stond er op,
dat in verband hiermede de eedsformu-
mulieren van het parlement zouden wor
den herdrukt. Lord Melbourne was haar
raadsman en vaderlijke vriend. In staats
zaken vroeg ze steeds zijn oordeel, maar
legde daarbij zulk een grondige kennis
aan den dag, dat Lord Melbourne eens
wanhopig moet hebben uitgeroepen, dat
hij liever tien koningen dan één koningin
wilde dienen. Daarentegen was zij geheel
zelfstandig, waar het haar huwelijk betrof.
Zelfs Melbourne vernam hieromtrent niets
voor zij zelve in deze had beslist. Haar
keuze viel op prins Albert van Saksen-
Coburg. Hij was haar neef, had reeds
vroeger briefwisseling met haar gehad en
haar, na volbrachte studiën, op «Kensing-
ton-Palace" bezocht.
In een brief, dien zij destijds^aan haar
oom, den Koning van België, richtte, be
kende zij reeds dat ze hem mooi, bemin
nelijk en ongekunsteld vond. Het ijs was
dus al gebroken, toen de Koningin hem
haar hand aanbood.
«De Koningin" deelde prins Albert
aan zijn grootmoeder in Gotha mede
«liet mij verzoeken alleen bij haar te ko
men en verklaarde mij met oprecht gevoel
dat ik haar hart had gewonnen en dat
het haar gelukkig maken zou, als ik haar
het offer wilde brengen mijn lot aan het
hare te verbinden; want zij beschouwde
het als een offer, dat ik haar bracht en
twijfelde of zij mijner wel waardig was.
Hare openhartigheid betooverde mij en
wij werden verloofd."
Zelden was een koninklijke liefdesroman
meer eenvoudig. Ze leefden gelukkig met
elkaar, tot prins Albert in den ouderdom
van drie en veertig jaar overleed. Zij week
niet van zijn ziekbed. «Mijn kleine vrouw"
steunde hij in zijn stervensure en daar hij
haar niet meer kon zien, fluisterde ze hem
in het Duitsch toe: «Je kleine vrouw
is bij je".
Toen eindelijk de groote klok der St.
Paulskerk zijn dood verkondigde, was de
droefenis algemeen, maar niets vermag de
wanhoop der Koningin te schilderen.
Handenwringend liep zij hare vertrekken
op en neer. «Niemand heb ik nu meer,
die mij Victoria noemt", riep ze uit. En
sedert ving de tijd van rouw voor haar
aan, die slechts met haar dood zal ein
digen, al heeft ook de hevige smart voor
stille gelatenheid plaats gemaakt. Den een
na den ander, dien zij genegen was, zag
zij in het graf dalen en een gevoel van
eenzaamheid vervulde haar meer en meer.
Van al de staatslieden, die bij den aan
vang barer regeering, om haar troon ston
den, leeft nog slechts Gladstone, voor wien
ze geen sympathie gevoelt.
Haar meest geliefde kinderen, Alice en
Leopold, volgden hun vader in het graf.
«Nimmer" schreef ze aan den zoon van
Trulloch, een geleerde, voor wien zij veel
vriendschap gevoelde en die haar ook
ontviel, «nimmer zal ik hen wederzien.
Nimmer weder! Deze verschrikkelijke
woorden, die ik zoo dikwerf bij mijzelf
moet herhalen, breken mij het hart".
Later was het huwelijk van prinses
Beatrice met prins Hendrik van Batten-
berg weer een lichtstraal op haar weg.
Van 22 Juni wordt uit Londen gemeld
De Koningin ontving hedenochtend tal
rijke hooge bezoekers en 's namiddags ver
scheidene deputatiën uit het binnen- en
buitenland, die aan H. M. adressen van
hulde en vele zeer kostbare en hoogst
belangrijke geschenken aangeboden. Onder
de deputatiën wa3 er eene van dames, die
uit naam van drie millioen bijdragende
Engelsche vrouwen (waartoe 200 gema
linnen van pairs, mevr. Gladstone, lady
Salisbury, de eelitgenoote van den miuister
Smith behoorden) der Koningin een jubi
leum-geschenk aanboden van 75,000 pd. st.
H. M. ontving ook een prachtig geschenk
van hare hofhouding.
Tegen 5Va ure reed de Koningin naar
Hyde Park, waar, onder begunstiging van
heerlijk weder, in het gereserveerde ge
deelte nabij de Parklaan een grootsch
kinderfeest plaats had. Dertig duizend kin
deren uit de Londensche scholen, bij loting
aangewezen uit de openbare en bijzondere
scholen, waren daar vereenigd om deel te
nemen aan het feest. De kosten werden
bestreden uit het fonds, door de «Daily
Telegraph" bijeengebracht met medewer
king eener commissie, waarvan de heer
Lawson, eigenaar en hoofdredacteur van
het blad, de ziel was. De optocht dier
duizenden kinderen naar Hvde Park, die
onder aanvoering van honderden secon
danten plaats had, leverde een schilder
achtig gezicht op. Het kindercomité had
voor een aantal ontspanningen en spelen
gezorgd. De kleinen werden voorts ont
haald in twee reusachtige tenten. Elk kind
kieeg bij wijze van souvenir eene medaille
van nikkel aan een blauw lint en eenen
zak vol versnaperingen, alsook eene voor
die gelegenheid vervaardigde bokaal van
aardewerk, waarop het portret van Ko
ningin Victoria, met de jaartallen 1837
1887, is aangebracht.
De prins en de prinses van Wales,
vergezeld van den Duitschen kroonprins
en vele anderen vorstelijke en hoogge
plaatste personen, kwamen tegen vier uren
in Hyde Park, waar zij de regeling met
groote belangstelling gadesloegen. De prins
en de prinses van Wales onderhielden zich
minzaam met vele kinderen, die in grooten
getale om de vorstelijke personen vereenigd
waren. De volksliederen werden door de
kleinen gezongen.
Te 53/4 ure kwamen, onder het spelen
van het «God save the Queen" en onder
fanfares, de hofrijtuigen, waarin de Ko
ningin en en eenige harer kinderen en
kleinkinderen gezeten waren, op het terrein,
waar de prins en de prinses van Wales
en andere vorstelijke en andere aanzienlijke
personen de Koningin afwachtten. Er
heerschte ook op dat oogenblik eene groote
geestdrift onder de kinderen.
De Koningin scheen bijzonder veel be
hagen te scheppen in het feest. Zij knikte
herhaaldelijk de kinderen lachend toe.
H. M. stapte niet uit het rijtuig, maar zij
hield stil voor de tent van het feestcomité,
van waar de koninklijke vlag wapperde.
De dochter van den heer Lawson bood
der Koningin eene prachtigen, uit orchi
deeën samengestelden bloemruiker aan,
voorzien van toepasselijke inschriften op
witzijden zilverlint. Daarna stelde de prins
van Wales aan de Koningin de jongejuf
frouw Duun, een twaafjarig kind, voor,
die gedurende haren zevenjarigen school
tijd geen enkelen dag de school verzuimd
had. Het meisje ontving uit handen der
Koningin eeue bokaal, waarbij bet kind
het volkslied aanhief, gevolgd door een
psalm, het «Bule Brittania" en het «God
save Prince Wales".
Daarna was de Koningin weggereden.
Vooraf was nog een reuzenballon, «Victo
ria" genaamd, opgelaten met ettelijke per
sonen in het schuitje.
Geen enkel ongeluk had in HydeTark
plaats. Het kinderfeest liep in de beste
orde af.
Hedenavond illuminatie te Windsor ter
eere der Koningin. Te Londen hebben
de meeste huizen heden weer geillumu-
neerd. Plonderdduizenden personen bewo
gen zich door de straten. In de Westmin
ster abbey is lieden de jubileum-dienst
herhaald.
Een later bericht luidt:
Omtrent de illuminaties van Dinsdag
avond wordt gemeldt dat deze huiten-
gewoon prachtig waren. Het gedrang was
ontzaggelijk, vooral in de City bij the Boy al
E x c h a n g e, M a n s i o n H o u s e eu B a n k
o f E n g la n d. De illuminaties bestonden
veelal in vetpotjes en deze voldeden het
best. Electrisch licht maakte het daghelder.
Ook gaslicht word voor de illuminatie
gebruikt, doch dit licht was niet zoo zacht
als de vetpotjes. Sommige clubs hadden
electvische lichten ter sterkte van 2000
kaarsen. Vele gasvlammen flikkerden achter
kronen en sterren. De Nederlandsche ge
zant teekende zijn gasornement: V. K., een
kroon en de jaartallen 1837 en 1887, zelf.
Ditzelfde ornament werd door hem afge
staan aan gezanten van België, de Vereenig-
de Staten, Brazilië eu Bumenië. Een blok
huizen van den hertog van Northumber
land in Grosvenor Place had 30,000 gas
vlammen.
Het aantal ongelukken, die
totnogtoe tijdens de jubiléfeesten der
Koningin zijn voorgevallen en de
hulp van den geneeskundigen dienst
vereischten, bedraagt meer dan 400.
Een man werd gedood door een
trap van een paard. Een ander werd
doodelijk gewond, doordien hij van
een stelling stortte. Het aantal ge
vallen van zonnesteek is zeer be-
laugriik.
Duïtschland. Volgens een tele
gram uit Berlijn, gericht aan de
Soleilis Keizer Wilhelm Maandag
voor 't eerst aan het historische
venster van het paleis verschenen.
Zijne Majesteit heeft er slechts twee
minuten vertoefd.
Zijne gezondheid is nog zwak. De
geneesheeren vreezen zeer voor den
invloed van het weder, dat nu houd
en regenachtig is.
Italië. Generaal Saletta heeft den
minister van Oorlog gemeld dat een
afdeeling soldaten, in Italiaanschen
dienst, te Kantar bij Massowah op
een dertigtal Temasians zijn ge-
stooten, die eenige kudden voortlei-
den. De Temasians zijn de bondge-
nooten der Abyssiniërs en werden
daarom door de Italianen aange
vallen, waarbij eerstgenoemden vier
dooden kregen, terwijl één hunner
krijgsgevangen werd gemaakt en elf
kameelen als buit medegevoerd wer
den.
Een buitengewone krijgsraad heeft
een Abyssiuiër en drie Temasiaus
wegens spionnage tot twintig jaren
galeistraf veroordeeld.
Ruslando De Groothertog Michel
Nicolajevitchvroeger goeverneur
van Caucasië, is op bevel des keizers
met zijn zoon vertrokken.
Men gelooft in militaire kringen
dat hij belast is met de inspectie
der thans te Askabad onder bevel
van generaal Komaroff saamgetrok
ken troepen om eventueel hun com
mando over te nemen, in geval van
eene beweging naar Herat.
Servië. Volgens een te Buda-
Pesth uit Belgrado ontvangen cor
respondentie, moet het optreden van
het kabinet-Ristitch aan financieele
redenen toegeschreven worden. Ga-
rachanine wilde de civiele lijst des
Konings verboogen en door den
Skuptchina een nieuw budget van
oorlog doen aannemen. Te dien einde
was er geld noodig. Zijne pogingen
bleven vruchteloos. Toen maakte
Ristitch zich sterk om in Rusland
eene poging te doen slagen en werd
door den koning belast een nieuw
kabinet te vormen.. Men moet niet
gelooven zooals wordt gezegd datRis-
titch door koningin Nathalia wordt
ondersteund, daar zij in Ristitch een
persoonlijken vijand ziet, besloten
om haar op te offeren, zoo de koning
echtscheiding wil, gelijk hij heeft
te kennen gegeven.
Turkije. UitConstantinopel wordt
van 22 Juni door Reuter gemeld:
De gezanten de Montebello en
Nelidoff overhandigden gisteren der
Porte elk een nota, welke in zeer
krasse termen was gesteld en waarin
de Sultan wordt bedreigd met oor
log, indien hij de overeenkomst be
treffende Egypte onderteekent.
De Porte en de heer Drummond
Wolff kwamen overeen de bekrach
tiging der conventie tot na het Bai-
ram-feest uit te stellen.
In politieke kringen beschouwt
men den toestand als gespannen en
verontrustend ten gevolge van de
nota's van Frankrijk en Rusland en
de houding van Engeland ten op
zichte van Egypte.
Het Journal des Débats spreekt
bovenstaande tijding ten stelligste
tegen, doch eene officieele tegen
spraak is nog niet ingekomen.
Een Hollander, die in April jl.
de Bataklanden bezocht heeft, schrijft
van daar:
Zooals men weet, liggen deze lan
den op Sumatra en grenzen aan
Atjeh. Het is merkwaardig welke
vorderingen h=t Christendom in die
streek heeft gemaakt. Als men, na
uren door het bosch gereden te heb
ben, eindelijk aan een open gedeelte
komt, ziet men plotseling de vallei
van Silindoeng voor zich liggen en
vijf kerktorentjes boven bet groen
der kampongs uitsteken: 'savonds
en 's morgens om 7 uur en met bet
aangaan der kerken luiden de klok
ken en dat klokgelui herinnert leven
dig aan het vaderland. Zelfs in Pa-
dang hebben de kerken geen klokken.
Iu een kerk kwamen van 1500 tot
2000 menscben; onder dit getal
waren echter ook vele zuigelingen;
wanneer deze bet wat lastig maak
ten, ging de moeder eenvoudig even
met het kind de kerk uit. Een Ba
takker bespeelt een serafine-orgel en
een koor zingt. De Batakkers hebben
veel aanleg voor de muziek.
De zendelingen zijn meestal Duit-
sche ambachtslieden, die een zende
lingcursus hebben doorloopen. Twee
zaken hebben deze in bun voordeel
bij de uitbreiding van bet Christen
dom le. de Maleiers hebben nu 60
jaar geleden de Batakkers met ge
weld willen bekeeren en toen dui
zenden wreed afgemaakt; 2e de grond
is slecht en de rijstvelden moeten
zelfs beme6t worden, en daarom kan
het Mohammedanisme er geen ingang
vinden, daar bet verdrijven van de
onreine dieren de eerste voorwaarde
zou zijn. Daar de Mohammedaan
een doodvijand is van bet Christen
dom, zou er nog veel gedaan kunnen
worden om het Christendom te be
vorderen.
Men weet, dat Mariotti, die
verleden jaar een revolverschot loste
op den toenmaligen president van
den minsterraad, De Freycinet, in
het Bicêtre werd opgesloten. Sedert
eenige maanden verklaarden de ge
neesheeren van het gesticht, dat
Mariotti, die geheel kalm scheen
geworden, weer op vrije voeten
mocht worden gesteld.Hij verwachtte
zijn ontslag met ongeduld en onder
vroeg herhaaldelijk dokter Denis
naar den uitslag van diens bemoei
ingen om hem de vrijheid te her
geven. Maar de gewenschte dag
werd steeds verschoven en Mariotti,
verbitterd over dit herhaald uitstel,
begon tegen den geneesheer een
hevige wrok te voeden dien hij noch-
thans wist te verbergen. Maar on
langs toen dokter Denis den patient
weer bezocht, naderde Mariotti hem,
terwijl bij een papieren peperhuis
in den band hield. Eensklaps sloeg
bij er mede naar den geneesheer,
maar deze had de beweging gezien
en pareerde den slag met zijn pa
rasol. Mariotti werd onmiddellijk
gegrepen. Zijn papieren peperhuis
bleek een met zorg geslepen dolk
mes te bevatten.
Het volgende kleine tooneel^'e
werd afgespeeld op het pavillioen
van Armenonville. De twee helden
der anecdoten zijn aanzienlijke Pa-
rijsche kooplieden. De Repuilique
Frangaise verzekert dat zij desnoods
namen zou kunnen noemen.
De een, een groot muziek-lief-
hebber, dineerde in vroolijk gezel
schap in een prieel. In de nabijheid
maakten eenige Zigeuners muziek.
De tweede komt aan, neemt aan
het ander einde van den tuin plaats
en, evenzeer groot muziekliefhebber,
wil bij op zijn beurt genieten van
het spel der Zigeuüers. De ander
krijgt een inval. «Ik geef je 25 Louis»
zegt hij tot bet hoofd der Zigeuners
«wanBeer ge bier blijft spelen
Indien die mijnheer ginds je meer
biedt, kan je mijnentwege gaan.»
En terwijl de goede Zigeuner,
verrukt met gene koopman gaat
onderhandelen, wrijft deze zich in
de handen van pleizier: «Of hij
wil de muziek hebben tegen eiken
prijs; dat zal hem minstens duizend
fr. kosten, óf bij weigert zooveel te
betalen en dan krijgt hij ook geen
muziek.»
Juist op dit oogenblik Ueert de
Zigeuner terug, een weinig teleur
gesteld.
«Mijnheer» zegt de man, «hij
heeft gezegd, dat ik uw 25 lous
maar nemen moest,en voor u spelen.»
«Zeer goed» zegt de slimme koop
man, «dan ontbeert bij toch de
muziek
Op hetzelfde oogenblik tikt iemand
op zijn schouder. Hij keert zich om
en zijn collega staat voor hem en
zegt met een suikerzoet stemmetje
«Wel mijn waarde, gij hier?
Stel u voor, dat ik daar geheel in
mijn eentje achter in den tuin zit t...
«Ik ben verrukt, uw gezelschap
te kunnen genieten...» En bij zet zich
aan het tafeltje van zijn concurrent.
Donderdagavond werd in een
schouwburg te Manchester een nog
al pathetisch drama opgevoerd. Men
was aan het derde bedrijf, waarin
de heldin van het stuk in de macht
van een schurk komt. Plotseling
staat een persoon van de galerij op,
schudt met hevig gebaar de vuist
tegen den acteur, die den schurk
speelt, en neemt daarop een gewel
digen sprong, die hem over het voet
licht heen op het tooneel brengt.
Daar de galerij dertig voet hoven
het tooneel was, is het niet te ver
wonderen, dat hij met een gebroken
been bleef liggen. Het bleek later,
dat hij Mandeville heette, welke
naam toevallig ook de bedreigde
heldin droeg, die hij te hulp scheen
te willen komen. Of hij uit waan
zin zoo handelde, wordt niet gemeld.
Uit Petersburg schrijft men
aan de W. A. Z. het volgende ver
haal, dat wel wat overdreven schijnt.
In het paleis van den czaar is een
vrouwelijke bediende, wier moeder
in haar kleine geboorteplaats den
naam heeft een waarzegster te zijn.
OnlaDgs kwam deze haar dochter
bezoeken en de grootvorstin Xenia
vertelde dit aan haar moeder, die
de vrouw bij zich ontbood. De cza
rina wenschte, dat de vrouw haar
de toekomst zou voorspellen en de
waarzegster zeide na lang beraad:
«Ge zult uw geheele tamilie, man
en kinderen, overleven.» Toen de
czaar kort daarop de vertrekken der
keizerin binnentrad, vond hij deze
in tranen. De keizerin deelde hem
mede, wat er was voorgevallen en
de czaar liet nu de oude uit het
huis jagen; haar dochter, die elf
jaar in het paleis had gediend, kon
op staanden voet vertrekken.
De kleine Anna heeft op de
markt haar vader in de drukte uit
het oog verloren en vraagt nu eiken
voorbijganger: „Ach! hebt u niet
een heer zonder een klein meisje
gezien
KERKKiEUWS.
Doopsgezinde Kerk.
Beroepen: te IJtens ds. J. G. Boeken-
oogen, pred. te Krommenie.
S fOOMVAARTBERICHTEN.
Het stoomschip Burgemeester den Tex, kapt.
Bruijns, van Batavia naar Amsterdam, passeerde
21 Juni Perim.
Het stoomschip Voorwaarts, van Amsterdam
naar Batavia, arriveerde 21 Juni te Padang.
Het stoomschip Prins Prederik, kapt. Graadt
v. Koggen, van Amsterdam naar Batavia, pas
seerde 21 Juni Perim.
Het stoomschip Prinses Wilhelmina, van Am
sterdam naar Batavia, arriveerde 22 Juni teMai-
seille.
Het stoomschip Drenthekapt. Le Clercq,
van Botterdam naar Java, vertrok 21 Juni van
Southampton.
