ENGD NIEUWS.
Miktarten dei' lei. len. Herken
ylitie overvallen, toen hij zijn
Hjj. gen aard toonde bij het mis
handelen van een geit.
De Hemelvaartsdag had
aan drie kinderen te Leiden bijna
het leven gekost. Met nog een ander
persoon waren ze namelijk gezeten
in een schuitje. Reeds in den singel
bij de Boisot kade trok het de aan
dacht, dat de roeier zijne taak op
vreemde wijze vervulde. De spele-
varenden gingen den Vliet in, doch
nabij de spoorbrug ging de roeier
zóó geweldig in het schuitje staan
schommelen, dat eindelijk het bootje
omkantelde en alle vier te water
geraakten. De roeier werd nu een
zwemmer en bereikte den wal, maar
wendde niet het minste aan om de
drie kinderen te redden. Hij bleef
doodbedaard op den weg. Gelukkig
dat over de brug tijdens de hache
lijke positie, waarin de kleinen ver
keerden, juist een machinist van de
Rijnspoor kwam, die, het gevaar
"bemerkende, onmiddellijk te hulp
schóót en het genoegen mocht sma
ken zijne pogingen na veel moeite
met een gunstigen uitslag bekroond
te zien. 'Het moet later gebleken
zijn dat de roeier niet wel bij het
hoofd was.
De heer H. J. v. d. V., wo
nende in het Westeinde te 's-Gra-
venhage, hoorde Vrijdagnacht on
raad m zijn huis. Hij nep de hulp
in van de politie en kwam, ra met
haar verschillende kamers te heb
ben doorzocht, tot de ontdekking
dat uit eene kast f 100 aan geld en
eenige koperen munt gestolen was.
De politie doet verder onderzoek.
Vrijdag ochtend 7 ure,
had er in de Oude Plantage, te Rot
terdam eene godsdienstoefening
plaats in de open lucht, uitgaande
van het Leger des Heils. Ongeveer
40 mannen en vrouwen namen daar
aan deel. Er werd ge/. amen lijk ge
zongen en afwisselend werden door
verschillende personen godsdienstige
toespraken gehouden. Vele nieuws
gierigen woonden deze vertooning bij.
In de vorige week zou
een jong paar te Parijs het gebouw
binnengaan, waar zijn burgerlijk
huwelijk zou worden gesloten, toen
eensklaps eene vrouw, met een kind
op den arm, op den aanstaanden
echtgenoot toesnelde.
„Ellendeling!" kreet zij. „Neem
ten minste, vóór je gaat trouwen,
je kind tot je, datje evenals de moeder,
op lafhartige wijze hebt verlaten!"
Vreeselijke ontsteltenis volgde, de
bruid huilde tranen met tuiten, de
aauBtaande schoonpapa vloekte en
schoonmama scheen 't op haar ze
nuwen te zullen krijgen.
„Het is een valstrik, een schan
dalige leugen, ik ken die vrouw
ni»t!" riep de ongelukkige, die
heelemaal m de war was. „Durf me
dat eens in 't gezicht te zeggen,"
kreet de vrouw en ging voor hem
staan.
Eensklaps zette zij een heel lang
gezicht, ,,'t Is waar," zeide zij, „ik
heb den verkeerde voor. Mijnheer
is het niet..."
Moeder en kind werden naar een
politie bureau gebracht en de brui
loftsstoet ging, na van de ontstel
tenis bekomen te zijn, het gebouw
binnen.
«De zon duldt geen wit,,
schrijft eene Parijsche correspondente
aan een buitenlandech blad. «Zij
verdrijft de sneeuw, zij heeft ook
al het wit van de winterstoffen ver
dreven.» Daarentegen heeft de mode,
evenals de zon, het lentegroen tot
lievelingskleur gekozen. Vert prin-
temps, vert jeune poussewordt als
modekleur ge oemdmen ziet er
hoeden mee garneereu en zoowel
wandel- als soiree-toiletten van dra
gen. De kleur staat meer menseden
goed, dan men denken zouzij laat
zich uitmuntend versieren met goud
borduursel, met randen in gekleurde
zijde genre moscovite, met satijnram
den m lichtere nuance. Gebrocheerd
en in de steeds meer opkomende
foulardzijde is zij ook aan te be-
velen.
Behalve dit groen ziet men het
grijs nog in tallooze variteiten. Rus
sisch grijs, aschgrauw, zilvergrijs,
blauwgrijs, alles met zilverdraad,
zilveren kralen, of zilversoutache.
Voorts Heu dragonnaar de uni
form der Fransche dragonders, eene
kleur die ook naar de grijze zweemt.
Korte jacquetten van laken in die
kleur, of ook lange mantels met
zwarte passementwerk en zwarte
brandebourgs, komen in gunst.
Een andere modekleur, zeker ter
eere der sportsmen ingevoerd, is
geelachtig groen en heet dan ook
crottin. Men zal costumes in die
kleur wel het meest bij de wedren
nen zien. Ondanks het ongunstige
weder was Longchamps reeds druk
bezocht: een ware uitstalling van
voorjaars-toiletten.
De e e n-e n-1 a c h t i g j arige
geestelijke Hue, te Armeutières, in
Frankrijk, wassedert 1834 de vriend
van allen in zijn gemeente en een
weldoener der armen.
Dinsdag der vorige week waren
eenige personen bij hem geweest en
toen was ook gesproken over een
som van driehonderd gulden, die de
heer Hue voor de armen ontvangen
en in bewaring had.
Ten drie uur gingen de gasten
heen en een uur later vond eene
dienstbode, die een oogenblik uit was
geweest, den geestelijke met uit
gestrekte armen op den vloer van
zijn slaapkamer liggen. Zij dacht
dat de grijsaard een beroerte had
gehad en riep om hulp. Toen men
den ouden man opnam, was zijn
gelaat met bloed bevlekt en hij had
zware verwondingen aan het hooid.
Alle meubels waren opengebroken
en de driehonderd gulden gestolen.
De misdadigers moeten van het
oogenblik gebruik hebben gemaakt,
dat de dienstbode uit was en men
herinnerde zich thans twee vage
bonden in den omtrek van de pas
torie te hebben zien rondsluipen.
Toen zij binnenkwamen hield de
geestelijke hen waarschijnlijk voor
bedelaars en wilde hen een aalmoes
geven, want men vond een stuk
geld in zijn linkerhand.
Den volgenden dag vond men
achter een haag twee blauwe kie
len, geheel gelijk aan die, welke de
vagebonden hadden aangehad. De
kleedingstukken waren met bloed
bevlekt.
Vrijdag was de heer Hue nog in
leven. Sedert den dag van den
moordaanslag had hij de oogen niet
meer opgeslagen en geen voedsel
gebruikt. De toestand van den eer-
biedwaardigen man is hopeloos.
Te Grenoble is de vol
gende tragisch-comische scène voor
gevallen. Een kapper trouwde en
sekreet opzijnüeur: «Ferméh cause
de mariage», (wegens huwelijk ge
sloten). Terwijl de bruidegom en
zijn bruidje een huwelijksreisje van
een dag in de omstreken maakten,
meldde zich iemand aan van een
barsch uiterlijk, die op hoogen toon
van een meisje, dat het huis be
waarde, eischte, dat hij moest ge
holpen worden. Bevreesd liep zij in
de buurt naar een confrater van den
heer des huizes, die een paar zijner
bedienden zond, om eene te gaan
zien. Dezen, een paar vroolijke gas
ten, kwamen beleefd binnen en in
den man een hekenden «dronken
lap» herkennende, die ook nu weer
«boven zijn bier» was, besloten zij
hem een poets te bakken. De dronk
aard nam plaats, met den wensch
het haar geknipt te worden. Een
der guiten, die wel zagen, dat hij
spoedig in den gemakkelijken leun
stoel in slaap zou vallen, toog met
zijn schaar langzaam aan den arbeid.
Toen de man ingedommeld was,
schoren zij hem het hoofd totaal
kaal, knipten zijn grooten dragon-
dersnor af en besmeerden zijn kalen
knikker geheel met rouden boenwas,
die zij in den winket vonden. Nu
maakte ze een vreeselijk lawaai,
zoodat de dronkaard uit zijn dut
wakker schrikte. De kappersjongens,
die buiten door de glazen gingen
gluren, hadden dolle pret in het
dwaze en ontstelde gezicht, dat de
kerel zette, toen hij zijn conterfeit-
sei in de vele spiegels zag, die in
de «Salon de Coiffure" hingen.Doch
de schrik sloeg hen om't hart, toen
de kerel eensklaps, als waanzinnig
geworden, bulderend en vloekend de
boel rond hem begon kort en klem
te slaan. De jongens zetten het op
een loopen en kwamen bij hun pa
troon aan zonder iets te zeggen,
doch spoedig kwam deze het geval
ter oore, daar de kerel met zijn ka
len kop de straat was ingewaggeld,
gevolgd door een troep volk, die
hem hossende vergezelde.
Het einde van Eet liedje was, dat
toen bruidegom en bruidje denzelf
den avond van de „huwelijksreis'
terugkeerden, de bruidegom een actie
tegen zijn confrater instelde voor de
schade, die hij geleden had. Hoe
het proces zal aiioopen? Niemand
kan het zeggen, doch-r jb niet wei
nig gelachen te Grenoble en de
jeugd heelt reeds een versje op den
„kaalkop" gemaakt en op den
kapper, die ter wille van zijn hu
welijk zijn zaak zoo onbeheerd in
den steek liet.
Voor een kerkgebouw
der stad Warschau zag een heer eene
arme vrouw staan, die de handen
wrong en bitter weende.
Hij sprak haar aan en vroeg wat
haar deerde. „Och in'u lieve me
neertje," zeide de vrouw, „ik beu
zoo ongelukkig, ik wou mijn kindje
laten doopen, maar de geestelijke
vraagt daar twee roebels voor en
ik ben geen cent rijk."
„Is 't anders niet," antwoordde de
vreemdeling, „dan zal ik je wel
helpen; hier heb je een bankje van
vijf roebels, laat je kind doopen en
breng mij drie roebels terug."
De vrouw ging erg in haar schik,
de kerk binnen en de heer wachtte
op haar terugkomst. Weldra bracht
de gelukkige moeder drie roebels,
zeide haar weldoener hartelijk dank
en uitte haar verbazing dat iemand
die haar niet kende, Haar zoo on
middellijk met een vrij groote som
had geholpen.
„Je behoeft je daar niet over te
verwonderen, vrouwtje," sprak de
man, „ik kan niet goed zien dat
iemand bedroefd is en moet altijd
vroolijke gezichten om mij heen heb
ben. Wij zijn nu allen tevreden: de
geestelijke is betaald, je kind ie ge
doopt en ik.... ik ben een valsch
bankje van vijf roebels kwijt."
Volgens berichten uit
Tonkin heeft er in Hanoi een vree
selijke brand gewoed, die aangewak
kerd werd door een hevigen wind.
De goeverneur-generaal Constaos en
andere Europeesche autoriteiten, ci
viele en militaire, waren ter plaatse
aanwezig, en allen hebben volop
hunnen plicht gedaan ter blussching
van het vuur; maar een vijftigtal
Annamieten, die te werk gesteld
werden, hebben zoo goed als niets
uitgevoerd, daar zij door vrees be-
vaDgen waren. De toestand was zoo
benard mogelijk; de halve stad
scheen een prooi der vlammen te
zullen wordenmaar op zeker oogen
blik keerde de wind gelukkiglijk
naar den kant der rivier, die nu
als overdekt scheen door een gewelf
van vuur. Op 100 meter afstands
was de hitte zoo groot, dat men er
niet kon blijven; op 30 mijlen af
stands meende men Noorderlicht
te zien.
De schade wordt begroot op 1
millioen, waarvan de helft geleden
wordt door de Fransche regeering
wegens de vernieling van openbare
gebouwen en materieel, en de andere
helft door Europeanen en Anna
mieten.
"V" 3ES. X J0S«,
Een heer zeide tot een dame, dat
hij geen tijd kon vinden om zich
bekend te maken met de nieuwe
uitvindingen van den laatsteu tijd.
«Ik weet b. v. niet eens», zeide hij,
„hoe het electrisch licht dat hier in
uw salon braudt, wordt gemaakt».
«O, heel eenvoudig», antwoordde
zij, «men draait maar aan een
knopje en het is klaar!»
Schooljuffrouw (nadat zij de kin
deren de geschiedenis van de schoone
slaapster in het bosch heeft ver
teld.) Waarmee heeft de prins nu
de prinses wakker gemaakt Wat
gaf hij haar
Algemeen zwijgen.
Nu, hetzelfde, dat je moeder
's morgens je geeft als zij je wakker
maakt.
Een der kleinen. O, levertraan
Een heer overreed een oude vrouw
en toen de dokter kwam zeide deze
verwijtend. «De arme ziel heeft geen
24 uur meer te leven».
«Wel», zeide de heer grootmoe
dig, «Ik zal haar een pensioen ge
ven van f 10000 per jaar.
Ik had vroeger een pracb
tigen hond, die kon onderscheiden
of hij een heer of een vagebond
voor had.
Jansen. Wel, waar is hij gebleven?
Smit. Ik heb hem moeten weg
doen, omdat hij mij beet.
AjdSTKRDAM, 12 Mei.
''■o pressen der Aardappeleu warca als volgt;
üald. Blauwe f 2,10 a 2,30, dito Kralen f 0.
i 0,Zeouwache Flakkeesclie f 0,a 0,do.
Blauwe f 2,80 a 2,35, do Poters f 0,70 a 0,90, Prui
sische Hamburger f3,a 3,10, id. Zaaiers f 0,
a 0,j Geld. Thomassen f 2,a 3,Frie-
sche S'raueker Jammen t'1,60 1,70, do. Eu-
.^elsehc f 1,20 a 1,30, dito Dokkumer Jammen
1,70 a 2,Zeeuwaehe Spuische Jammen f 1,50
2.90, IJpolder Jammen f 0,a 0,dito
Blauwe f0,a 0,allen per Hl., nieuwe Malta
9 a 12 et. per Kg.
Aangevoerd 5 versche ladingen. Handel flauw,
Sniker: JJiot vast, Geraffineerd prijshoudend.
Petroleum vaster en hooger. Loco f8,10 E.,,
Juni/Aug. f8,10 E. Sept./Dec. 18,25 E. consum-
tie f9,25. Nobel dito loco f7,10 E., Sept./Dec.
f7.50 1. Cons, f8,Caspische f7,10 E
Vr.:«e op levering hooger, Mei f206, Nov.
f208.
Aangezegd heden 75 last, totaal in deze maand
200 last.
M-.Gearing van de Commissie voor i n Graan-
.•Mj'ici, Kogge on voorjaar traag, najaar
onveranderd, Mei f 107, 106, Oct. f108.
Aangezegd heden 1300 last.
Notering van Monaa Sc Thole. Koolzaad op
800 Kg. Olie vast.
Lijnzaad prijshoudend.
Raapolie traag, vliegend per 100 Kg, f 25X-LS
lo. Sept./Dec. f233/.,. 23"/6.
Lajnolie onveranderd, vast; vliegend per 100
Kg. f21, in de stad f 207a, lo. Juni/Aug. f21lL
lo. Sept./Dec. f213/?, lo. Jan./Mei f213/s.
Raapkoeken f75 a 85 per 1040 stuks.
Lijnkooken f 7,50 a 11,por 104 stuks.
Hoorn, 10 Mei. Kaas: Ter waag gewogen 222
stapels, wegende 61,820 kilo. Hoogste prijs:
kleine Gras f 34,Hooi id. f 0,Commissie
id. 28,middelbare f27,
Leiden, 11 Mei. Aangevoerd 48 partijen.
Gouds jhe Kaas f 18,a 24,Derby a
Leidsche, de 150 kilo fa Edammer Kaas
2e kwal. f 18,a 0,
Zwolle, 11 Mei. Boter, Prima Gras f20,
a 22,afwijkende f18,a 19,2e soort
15,- a 17,50.
üCHlEOABt, 12 Mei. Moutwijn f 7,25, Jenever
-12,75, fu-uai. Proef f 14,Spoeling-Beura
1.40, dito Commissie f 1,40.
TE HAARLEM.
Op Zondag 13 Mei 1888.
Groote Kerk
Vroegpr. 7 ure, Hoog.
Voorin. 10 ure, J. van Loenen Martinet,
pred. te Santpoort.
Nam. 2 ure, Brutel de la Rivière. 34e Zondag,
's Avonds 6 ure, Moeton.
Nieuwe Kerk.
Voorm. 10 ure, Smeding.
Jans-Kerk.
Voorm. 10 ure, Snethlage.
Woensdagavond 7 ure, Hoog.
Bakenesser Kerk.
(Voor de Kinderen.)
Voorm. 10 ure, Brutel de la Rivière.
Waalsche Kerk.
Voorm. 10 ure, S. Debry.
Christelijke Gereformeerde Gemeente
Gedempte Oude Gracht.
Voorm. 10 ure, 's Avonds 5 ure, Prof. Wielenga,
van Kampen.
Bediening des Avondmaal wordt uitgesteld.
Klein Heiligland.
Voorm. 10 ure, 's Avonds 5 ure, W. Vermeel,
van Vianen.
Luthersche Kerk.
Voorm. 10 ure, Poolman.
Kerk der Vereenigde Doopsgezinden.
Voorm. 10 ure, de Vries.
Remonstrants Kerk.
Voorm. 10 ure, S. de Waard,
pred. te 's-Hage.
Voormiddag 10 ure, Weiss.
Donderdagavond 8 ure, Weiss. Voorbereiding.
Gemeente van Gedoopte Christenen.
Lokaal Groot Heiligland 26.
Voorm. 10 ure prediking.
Nederd. Geref. Gem. (doleerende).
Lokaal «-Felix Favore«, Smedestraat 23.
Voorm. 10 ure, 's Avonds 6 ure, H. A. de Ruijter,
van Nieuw-Vennep.
Nederd. Herv. Kerk.
itennebroek.
Voorm. 10 ure, G. van Herwaarden.
EBe verwijk.
Voorm. 10 ure, J. C. Boon.
Evang. Luthersche Kerk.
Voorm. 10 ure, K. A. Gonlag.
Doopsgezinde Kerk.
Voorm. 10 ure, J. Sepp.
Óloemendaal.
Voorm. 10 ure, geen dienst.
Nam. 27» ure, J. D. van Arkel.
Heemstede.
Voorm. 10 ure, F. E. Daubanton.
Hillegoin.
Voorm. 97a ure, M. Buehli Fest.
Houtrijk en folaEaem.
Voorm. 97a ure, P. J. Moeton,
pred. te Haarlem,
üanépoort.
Voorm. 10 ure, H. J. Bergsma,
pred. te Spaarndam.
ipaarndam.
Voorm. 10 ure, geen dienst.
's Avonds 6 ure, H. J. Bergsma.
Welsen.
Voorm. 10 ure, geen dienst.
Nam. 27a ure, D. J. C» Heldring.
Afscheidsrede.
Xandvoort.
Voorm. 10 ure, geen dienst.
Nam. 2 ure, G. van Herwaarden,
pred. te Ben nebroek.
Doopshediening.
met een magere, dunharige, blaawgebrilde oude dame naast
en een livereiknecht achter haar wie stond daar, blo
zend en frisck als een pas ontloken roosje, wie anders dan
mejuffrouwPiefke, de dochter van den schatrijken houthan
delaar en grondbezitter?
Wilibald'e verlegenheid gaf mejuffrouwPiefke nog meer be
wustzijn van haar eigenwaarde. Zij trok mond en neusje
bij elkander op eene wijze, die hij 20 jaar later onhebbelijk
gevonden zou hebben.
«Is juffrouw Fiedler thuis?»
«Pardon, zij is plotseling naar hare dochter te Potsdam
gegaan».
«Er is toch geen ongeluk?»
«Ik geloof het niet» zeide Wilibald.
«Is u een familielid van haar?»
«O neen, ik ben haar huurder, mijn naam is Wilibald
Schwan ik had reeds gisteren de eer «Pardon, ik
herinnerde mij dat Diet meer; kan ik juffrouw Fiedler een
regel schrijven?»
«O ja, met het meeste genoegen!» riep hij vol geest
drift, maar in hetzelfde oogenblik vloog hem een vreeselijke
gedachte door het hoofd: het bord met worst stond nog
op de tafel.
Hij moest haar terughouden.
«Als het.... als het geen geheim is....
De oude dame werd bij die woorden nog eenige duimen
en doorboorde hem met haar blik. In weerwil daar-
hield hij vol, dat hij de boodschap liever mondeling
wilde overbrengen.
«Ik heb met juffrouw Fiedler volstrekt geen geheimen,»
antwoordde de jonge dame zeer ongenadig. «Ik kwam al
leen om haar te zeggen, dat papa haar wil spreken. Adieu
Wilibald wierp haar een smeekenden blik toe, maar zij
trok onbarmhartig haar voile voor het gezicht en ruischte
weg als eene beleedigde koningin.
Hij ging achter haar aan, om haar uitgeleide te doen,
maar juffrouw Piefke draaide het hoofd een kwartslag om
en zeide zoo koud als de Mont-Blanc: «Geef u geen moeite,
wij zullen alleen den weg wel vinden!»
Niettemin viel Wilibald een steen van het hartde poëzie
was gered, de worst was een geheim gebleven.
Tien minuten later was hij weer aan het dichten. Het
werd avond middernacht en hij dichtte nog en na
een korten slaap, waarin hij van juffrouw Piefke als «Ariadne
op een zeehond» droomde, dichtte hij ook op den tweeden
dag tot aan den middag verder. Toen lag het stuk, vijftig
dichtbeschreven bladzijden groot, kant en klaar voor hem.
«Arion, de zingende zeehond. Melodramatisch gedicht in
éen bedrijf, door Wilibald Schwan.»
Wilibald had juist zijn werk nog eens overgelezen en
verheugde zich koninklijk daarover en over zijn honorarium,
toen de deur van zijn kamer wijd openging en Mr. Lent
verscheen, stom en stijf als een tooneelspook. Heden droeg
hij zijn hoed evenwel niet in den nek, maar diep in de
oogen; hij zag er bovendien bleek en toornig uit.
«Klaar!» riep Wilibald, terwijl hij triomfantelijk zijn
werk heen en weer zwaaide.
«Zeer goed,» zeide Mr. Lent, maar het klonk niet als lof
en vreugd?, maar als grimmige hooD.
«Het was eeu moeielijk werk, doch het is mij goed
gelukt!"
«Dan spijt het mij, dat gij u vergeefscbe moeite hebt
gegeven,» antwoordde Mr. Lent met ijzige kalmte, «want
ik kom u zeggen dat mijn artist vannacht gestorven is.»
«Arion!? de zingende zeehond!?»
«Dood, morsdood! Zijn huid heb ik al verkocht. Goeden
dag, Mr. Schwan I»
En met deze woorden verdween de Amerikaan, stijf en
stom als een tooneelspook, zooals hij gekomen was.
Wordt vervolgd.)
