NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
Blanken en Zwarten.
6e Jaargang.
Zaterdag 22 September 1888.
No. 1602.
AS VERTEN Tl ËH:
ABONNEMENTSPRIJS:
HAAHLEM'S DAGBLAD
van 15 regels 50 Cents; iedere regel meer 10 cents
Groote letters naar plaatsruimte.
Bij groote opgaven aanzienlijk rabat.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door
onze agenten en door alle boekhandelaren, postkantoren en conrantiett*
en J. B. ATI».
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Generale de Fublieite Etrangère O. L. DATJBE Co., JOH. F. JONES, Suer., Farijt, 31ht Faubourg Montmartre.
STADSNIEUWS.
Haarlem, 21 September.
In de sociëteiten en bij enkele
boekhandelaars alhier is ter onder-
teekening nedergelegd een rekest
aan den gemeenteraad, waarin wordt
verzocht zoodanige maatregelen te
nemen, dat het gemeentelijke mu
ziekkorps uit zijnen tegenwoordigeD
toestand worde opgeheven.
Uit de lijst der bekroningen van
de kunstnijverheids-tentoonstelling
te 's Hage blijkt dat o. a. is be
kroond in groep I (brouz. med.) de
heer Ph. F. Bierhorst alhier.
Arrondissements-Reclitbank
TE HAARLEM
Zitting van 20 Septembar 1888.
t EEN OPLICHTER VOOR DE RECHTBANK.
Drie maaiden geleden, lialf Juni, deelden wij
mede, dat een berucht oplichter in hechtenis
genomen en in het huis van bewaring alhier op
gesloten was.
Het was Cornells Balcker Jz„ te Landsmeer,
Izich noemende commissionair in effecten. Deze
kwaliteit liet hij op zijn brievenhoofden en en
veloppen drukken, blijkbaar om de goedgeloovï-
n gen om den tuin te leiden en vertrouwen op te
l wekken.
Hiermede nog niet tevreden plaatste hij onder
I dien weidschen titel den volzin: "Telegram-adres
[j Bakker, Landsmeer.» Hij noemde zich op die
I brieven echter ook wel commissionair in gra-
I nen en zaden en bezat, zooals uit het getui-
I genverhoor zou blijken, verschillende adressen,
I t. w. het reeds genoemde te Landsmeer, een
adres te Wassenaar, een in de Haarlemmer Hout
tuinen, op den Singel en de Wagonaarstraat, de
drie laatste te Arasterdam.
Wanneer men de geschiedenis van Bakker na
gaat, krijgt men een treurigen indruk van de
waarheid, dat menigeen door eigen schuld van
een respectabele positie tot allerlei schurkerij
kan vervallen. Bakker bezat aanvankelijk eene
bloeiende bakkerij te Landsmeer. Deze brandde
af en B. vertrok met zijn vrouw naar Enkhui-
zen, waar hij een goed beklante tapperij over
nam. Om een onbekende reden verkocht hij die
echter weer. Toen verviel hij tot de misdaad;
wegens bedriegelijke oplichting werd hij veroor
deeld tot een jaar celstraf, welk vonnis hij in
1884 te Groningen onderging.
Inmiddels vestigde zijn vrouw zich weder te
Landsmeer in een huisje van de diakonie, waar
voor zij zes+ig ets huur moest betalen. Aanvan
kelijk ging dit goed, later kwam er de slof in
en toen eindelijk B. weder uit de gevangenis
gekomen en te Landsmeer gerepatrieerd was, zag
de diaconie geen cent huur meer inkomen. Op
de vraag van den president, waarom hij de huur
niet meer betaalde, antwoordt bekl. dat hij geen
kwitantie kreeg.
Ongelukkig schijnt het jaar celstraf, dat hij
voor zijn oplichterij gekregen had, hem niet van
deze misdadige handelingen te hebben afgeschrikt.
Naar alle oorden van het land toch verzond
hij brieven, versierd met de bovenvermelde hoof
den en tal van personen, die vertrouwen stel
den in deze titulatuur en meenden ee» welge-
slelden dorps kassier voor zich te hebben, voer
den zijne bestellingen uit on leverden op crediet
allerlei artikelen, die hij nooit betaalde.
Zonder twijfel was de kwaliteit, welke hij zich
toeschreef, valsch. Nooit heeft hij effecten ge
kocht en verkocht en wat den titel van kassier
betrof, dien hij zich eveneens aanmatigde, den
eenigen wissel dien een firma hem ooit ter incas-
seering had toegezonden, retourneerde hij, met
de bemerking, dat hij met dien persoon maar
liever niet te doen wou hebben. Bovendien heeft
bij zijn telegram-adres nooit gedeponeerd. «Ja,
near*, zei bekl. »ik heb wel mijn best gedaan
voor de effectenzaak, maar kon ze niet aan den
gang krijgen."
Toen bekl. later ook te Amsterdam successie
velijk op de verschillende plaatsen een kantoor
had, liet hij opzijn brieven drukken«Telegram
adres Bakker, Beurspilaar 82,» natuurlijk even
eens om zijne slachtoffers in den waan te bren
gen, dat zij met een goed geaccrediteerd koopman
te doen hadden.
»Wcl«, merkt beklaagde op, dat was waar:
als ik op de Beurs kwam, stond ik bij pilaar 82.»
Als staaltje van zijn brutaliteit diene, dat hij,
toen de president hem vroeg, wat hij had wil
len uitvoeren met de tapijtgoederen, welke hij
van de firma Sinkel had ontvangen, zeide dat hij
wilde verhuizen, maar begrijpende dat men hem
vragen zou; waarheen? voegde hij er bij, dat hij
nog geen huis op het oog had.
Men begrijpt wat men te denken heeft van
een man, die tapijten koopt voor een huis, waar
van hij de maat der kamers nog niet kent.
Thans kwam de lange rij der bedrogenen. Een
aardappelenkoopman uit Terneuzen, voor 45 hec
toliter aardappelen, de firma Wijnand Fockink
voor 36 flesschen likeur, een eierenkoopmau te
Leersum 600 eieren, een iBraëliet te Amsterdam
voor een som van f105 aan zwarte zijde, Degon
te Leiden voor een kookfornuis en een haard,
Bothe, koopman in manufacturen te 's-Hage, die
wel op aanvrage stalen zond, doch niet zonder
betaling vooraf zijn orders wilde uitroeren, het
Hoenderpark te Apeldoorn voor 125 eieren en
drie vette hoenders, een smid te Warga voor 3
paar schaatsen, J. Pen te Lemmer, wien hij
netten besteld had, die deze klaargemaakt maar
niet afgeleverd had; van Luyk te St. Anna voor
40 hectoliter aardappelen te zenden aan Linde
man, dien hij wilde voorthelpen; D. v. d. Meer
ook voor 14 mud aardappelen.
De brieven welke Bakker schreef, waren steeds
goed gesteld en door de hoogdravende kwaliteit
die hij zich toeschreef liepen al de slachtoffers
den val. Daarbij zorgde hij er wel voor, steeds
zijne brieven te berichten, dat postwissel na
ontvangst volgen zon, hetgeen er toe bijdroeg,
de leveranciers in hun goed vertrouwen te be
vestigen.
Hij had de bedoeling niet om de measchen
met dat brievenhoofd zaDd in de oogen te strooien,
zeide bekl., het was enkel en alleen eeneaanbe-
sling voor zijn zaak, voor het geval dat zijn
leveranciers ook eens geld op hypotheek ver
langden of effecten te verhandelen hadden. Met
een stalen voorhoofd beantwoordde de beschul
digde al de vragen, die hem door de leden der
rechtbank werden gedaan, terwijl hij zich van
de list bediende om bij elke vraag die hem ge
daan werd te antwoorden: »wat blieft u?» om
zoodoende te overdenken wat hij antwoorden zou.
Al de artikelen, die bekl. had besteld en ont
vangen, gaf hij op voor zijn huishouding te heb
ben gebruikt of aan anderen weggeschonken. Zoo
wilde bij b. v. de 86 flesschen likeur in een
maand hebben uitgedronken en antwoordde, toen
men hem op het onwaarschijnlijke daarvan wees,
dat hij «nog al wat aan kon«.
Al zijne leveranciers wilde hij betalen, want
hij had nog wel geld, maar kon dat nu natuur
lijk niet doen.
•Zeg dan maar waar het is,« zeide de president.
"Dank u, meneer, dan krijg ik het niet, dat
doe ik niet!»
Bij velen deed hij twsede bestellingen en
voegde daar dan bij, dat het gezondene keurig
naar genoegen was geweest. Aan vele zendingen
ontbrak echter iets en daarom had hij die niet
betaald. Toen Susan hem eene kwitantie had
laten presentceren, had hij daarop gezet: uitstel
zonder einde,* eene onbeschaamdheid, welke hij
nu achter ontkende, daar zs hem niet gunstig
leek. «Wat ik met die gyde doen wilde,» zeide
hij. »ben ik niet verplicht om te zeggen.»
Het blijkt dat hij bij zijn «handel* hulp ge
noot van Lindeman, Vissrr en Kok, die nu eens
boodschappen voor hem deden (Visser haalde
b. v. de zyde van Susan) dan weder hun adres
leenden ter verzending van allerlei goederen, die
Bakker bestelde. Dit drietal is echter niet ter
zitting aanwejrfg. Lindeman had niet gedagvaard
kunnen worden omdat by spoorloos verdwenen
was en de beide anderen mitsgaders vrouw Vis
ser, waren eenvoudig weggebleven.
Een der rechters, de heer 't Hooft, doet
aan de verschillende leveranciers de vraag of zij
aan Bakker zouden geleverd hebben, wanneer hy
hun persoonlijk zijn bes*ellingen had gedaan.
Met eene treffende eenstemmigheid, die 's mans
ijdelheid, zoo hy er die nag op nahoudt, pynlijk
moet aandoen, verklaren zij dat zijn gemeen
uiterlijk hen dan zou hebben afgeschrikt.
De 125 eieren had hij noodig voor een par
tijtje dat hij geven wild». Nog al een uitgebreid
partijtje zeker! merkte de president op.
Door dik en don hield hij vast aan de bewe
ring, dat hij de verschillende artikelen had ver
bruikt of weggegeven. Zoo ontving bij in eenige
maanden 160 mud aardappelen, in één maand
15 paar schaatsen.
De burgemeester van Landsmeer verklaart alsnu
dat B. zeer slecht in Landsmeer bekend stond.
De goederen welke hij on tviug, bleven zeer korten
tijd in Landsmeer en gingen dan wesr weg. Hij
verhuisde dikwijls, esns zelfs was hij slechts
eenige dagen met verhuisbiljet naar Amsterdam
gegaan en toen teruggekomen, naar get. meent
om een patent te Amsterdam te koopen, daar
hij er in Landsmeer geen krygen kon, omdat hij
dat van het vorige jaar niet had betaald. «Mijn
patent is op de Kerkstraat te Amsterdam, in
een jas van mij» zeide bekl.
Of het de moeite loonen zon in de Kerkstraat
er naar te gaan zoeken?
Volgden thans degenen, die van Bakker de
verschillende artikelen hadden gekocht. Allereerst
wijn en cognac aan J. van Schaick te Aalsmeer,
ad f26,45 waarvoor hij dezen kwitantie had ge
geven; deze heeft ook ham, worst en thee ge
kocht, terwijl B. hem ook een aanbieding had
gedaan ora zwarte zyde te koopen. Deze get.
heeft ook wijn gekocht van L. Kok. Evenzoo
hebben Wals te Aalsmeer, Luik te Landsmeer en
van Lakwijk te Amsterdam wijn van bekl. ge
kocht. Deze beweert, dat hij dien wijn in Am
sterdam heeft gekocht en betaald (van hij weet
niet wien natuurlijk) maar het is wel treffend,
dat de data van levering door de bedrogen leve
ranciers, goed kloppen met zijne leverantiën aan
de bovengenoemden.
Toen de veldwachter van Landsmeer hem ge
vraagd had eens op te geven van welke firma
hij geld op hypotheken krygen kon, stelde Bak
ker zich te 4 uur des namiddags voor het geven
van inlichtingen beschikbaar, maar toen de veld
wachter kwam vond hij B. gevlogen en een
briefje van dezen, waarin hij hem verzocht van
zijne verdere bezoeken verschoond te mogen
blijven.
Uit het Terhoor van den schipper op Aalsmeer
en den conducteur van den havenstoombootdienst
de Joode blijkt, dat Bakker de vracht van het goed
dat hy naar en van Landsmeer zond, steeds be
taalde, waarlijk eene oase, maar een zeer kleine,
in deze woestijn van onbetaalde schulden.
Ook to Wassenaar hield hij zich een drietal
weken op en logeerde daar bij L. Ondshoorn.
Hij wandelde veel, zeide de vrouw des huize»,
nooit kwam hem iemand bezoeken en alleen
'b avonds zag zij hem wel eens werkendan schreef
hij brieven (van de bekende soort.) Hij was van
plan een hnis to huren als het bleek dat de zaak
goed ging (een effectenzaak op Wassenaar....hm
maar na 14 dagen rolde hij ook daar zyn matten
weer op.
Toen kwam hij hij A. Wieringa in de Haar
lemmer Houttuinen en huurde daar eene onge
meubileerde kamer, die hij met eenige stoelen,
een tafeltje en nog wat (dat zoowaar betaald was)
tot kantoor inrichtte. Hij kwam er alleen 's mor
gens om de brieven weg te halen. Nooit zag zy
een bezoeker; alleen had B. haar gezegd dat zij
geen rembours-zendingen moest aannemen, om
dat deze «niet solide* waren.
Vandaar naar den Singel no. 394. Dat perceel
huurde hij voor f 350 per jaar, maar toen hij
er een maand en elf dagen in gewoond en een
maand huur betaald had, kreeg de eigenaar in
den neus, dat zijn huurder niet deugde en vroeg
den sleutel terug. Het schijnt, dat zich aan dat
perceel verscheidene menschen vervoegden om
hem te manen om geld. Ten bewijze hiervan zyn
een paar getuigen opgeroepen, waarvan de eene
zegt dat zij wel eens heeft hooren zeggen»ik
zal den heelen dag wachten," en de ander, dat
hij.... van niets weet. Even nutteloos is de ver
klaring van C. F. Putters, tapper te Amsterdam.
Deze drie getuigen, die even gotrd hadden kunnen
thuis blijven, zijn verhoord door denzelfden re
chercheur.
De concierge van de Beurs eindelijk verklaart,
dat hij B. niet kent, maar dat hij niet met ze
kerheid zeggen kan of deze als hy kwam bij
pilaar 32 stond. De subs. off. van just, merkt
op, dat aan die pilaar de vertegenwoordigers der
Amsterdamsche Bank staan.
Door het groote aantal der getuigen was het
verhoor van dezen eerst te ruim vier uur afge-
loopen. Het is onzen lezers reeds bekend, ho»
de subs. off. v. just, ds schorsing der zaak re-
quireerde, tot verhoor van de weggebleven ge
tuigen, wier namen wij hierboven noemden en
hoe met dit requisitoir de rechtbank zien ver-
eenigde.
Maandagmiddag zal deze interessante zaak alzoo
worden voortgezet en zullen wy niet in gebreke
blijven, onzen lezers den afloop zoo spoedig mo
gelijk mede te deelen. Wij hebben gemeend, deze
zaak eenigszins uitvoerig te moeten mededeelen
omdat er niet genoeg kan worden gewaarschuwd
tegen de slechte praktijken, welke in dezen tijd
door sluwe, laaggezonken personen worden uit
geoefend en waarvoor men zich alleen door de
grootst mogelijke omzichtigheid kan vrijwaren.
De arrondissementa-rechthank alhier deed heden
uitspraak in de navolgende zaken, vermeld in
Haarlems Dagblad van 14 en 15 dezer.
C. W., Haarlem, vernieling, 14 dagen gevang.;
C. K., landb., Assendelit, mishandeling, f 15 boete,
subs. 5 d. hecht.; A. G., houtzager te Koog a d.
Zaan, hooger beroep van eene politie-overtreding,
vonnis bevestigd; W. S., los werkman, Zaandam,
verduistering, 1 maand gevang.; J. M., arbeider
en P. L., kantoorklerk te Haarlemmermeer, stroo-
penj, elk 3 d. gevang.; J. E., kelluer te Zand-
voort, mish., f 10 boete, subs. 5 d. hecht.; S. D.
en P. v. W., landlooperij, elk 12 d. hecht, en
opzending naar een Rijks-werkinrichting voor 2 j
Door de politie alhier is gearres
teerd Frank van der Zwan, oud 50
jaren, kleermaker, geboren te Sche-
veningen, zonder vaste woonplaats,
verdacht van diefstal van een over
jas uit de vestibule ten huize van
den heer Willink te Bennebroek.
Ook is aangehouden en naar het huis
van bewaring overgebracht Adria-
nus Chef d'Hotel, woonachtig te
's-Hage, gesignaleerd in het Alge
meen Politieblad en wiens aanhou
ding was verzocht tot het onder
gaan van 5 dagen gevangenisstraf
waartoe hij door het kantongerecht
te Tiel veroordeeld was.
Ingekomen aanvragen van werk
zoekenden bij de Arbeidsbeurs aan
het bureau van Haarlem's Dagblad:
2 personen voor loopwerk of incas-
seering van gelden.
Ingekomen aanvragen van werk
gevers 1 schoenmakersleerling.
Een loodgieterskneoht, Jacob Bos,
oud 17 jaar, viel Donderdagmiddag
te Overveen-Bloemendaal van het
dak van een in herbouw zijnd huis
op de straat. Eene ernstige schedel
breuk werd door den val veroorzaakt.
Nader vernemen wij dat hij he
den in den vroegen morgen aan de
gevolgen is overleden. Zijne ouders
wonen te Haarlem.
Op 20 dezer zijn te Haarlemmer
meer geveild de navolgende per-
ceelen
1 de boerderij «Anna's hoeve»
groot 20.20.60 H.A. sectie D. kavel
11. Kooper de heer J. H. M. Evelein
voor f 10.100.
2 de boerderij de «Voorzorg»
groot 10.10.90 H.A. sectie D. kavel
12. Kooper de heer J. H. M. Evelein
voor f 6.800.
3 de boerderij «Mina's hoeve»
groot 20.37.80 H.A. sectie D. kavel
13. Opgehouden voor f 11.800.
Aan den Rmgdijk der Haarlem
mermeer bij Halfweg is Donder
dagavond door een onbekende oor
zaak afgebrand de schuur en het
achterhuis van het perceel van en
bewoond door J. van Tellingen.
Eene hoeveelheid landbouwpro
ducten en ongeveer 2000 kg. hooi
en stroo werden door het vuur ver
teerd. Het woonhuis k-eeg veel
FHUILLHTOBT.
Een verbaal uit den amerikaansclien burgeroorlog.
30)
XlXe HOOFDSTUK.
DE ONTSNAPPING.
Dit was eene onaangename tijding. Toch was Penn spoe
dig overtuigd dat hij buitengewoon gelukkig was geweest
door zijne vervolgers op een dwaalspoor te brengen. Het
was voor hem beter dat zijne vervolgers hem vooruit wa
ren, dan dat zij hem op de hielen volgden. Hij bleef den
geheelen nacht bij den landbouwer, en vertrok met hem
den volgenden morgen in de vroegte, om zijne reis voort
te zetten. Het was zeer gevaarlijk den rijweg te volgen,
want dan kon hij elk oogenbliA zijne terugkeerende ver
volgers ontmoeten, daarom wees de oude man hem een
omweg langs den voet van het gebergte, en langs dezen
weg kon slechts te voet en bij daglicht gereisd worden.
Hier verlaat ik u, zeide de vriendelijke oude gids,
toen hij een bergstroom had bereikt. Volg dezen stroom
en hij zal u op den gewonen weg voeren, tot ongeveer op
een mijl afstand van mijn broeder. Daar vindt men een
brug; gij kunt daar wachten, als gij tenminste zoover komt.
Als uwe vervolgers bij hunne terugkomst voorbij miju huis
gaan, zal ik te paard stijgen en naar de brug rijden, om
mijn paard daar te laten drinken. Gij zult mij daar zien
en ik zal u naar mijn broeder brengen, die u verder zal
voorthelpen.
Toen vertrokken zij; de eenzame vluchteling gevoelde
dat de vriendelijkheid van de weinige goede personen, die
in den staat te vinden waren, dien voor het lot van Sodom
zou vrijwaren, hoewel het land het anders door de bar-
baarsche en onrechtvaardige bewoners scheen te verdienen.
Terwijl hij den stroom langs zijne kronkelingen door de
wildernis van struiken en rotsen volgde, bereikte hij einde
lijk in den namiddag de brug. Hij was niet snel vooruit
gekomen. Het was warm en zeer stil. De beek vloeide over
den roteachtigen bodem, en vormde hier en daar kieine
watervallen. Haar gemurmel vervulde hem met herinne
ringen aan zijn huis, en met tranen in de oogen verlangde
hij weer naar vrede en rust.
De gedachten aan een genotvol verleden en eene don
kere toekomst, verdrongen elkaar in zijn brein, toen eene
gebeurtenis hem plotseling uit zijne overpeinzingen deed op
schrikken.
Hij had de brug bereikt. Hij keek den weg langs en
zag geen enkel menschelijk wezen. Hij kon den landbou
wer elk oogenblik zien verschijnen, daarom stapte hij op
eenige drooge steenen in de bedding van den stroom, waar
hij hem kon zien aankomen en tevens zelf niet gezien
worden.
Hij had daar nog niet lang vertoefd, toen hij paarden
getrappel hoorde. Het was de grijze landbouwer niet, maar
hij zag twee mannen te paard aankomen. Zij naderden van
dezelfde richting, vanwaar hij den ouden man verwachtte.
Toen zij naderbij kwamen bemerkte hij, dat een van hen
een neger was. in den tweede herkende hij mr. Augustus
Bythewood, die waarschijnlijk een reisje wilde maken, ver
gezeld van een zwarten bediende.
Het hart van Penn kromp ineen bij de gedachte aan zijn
vriend Pomp, en aan het onrecht dat Bythewood dien had
aangedaan. Hij dacht bovendien aan zijne veiligheid en
kroop onder de brug. Vóór hij daaronder verdween, had hij
nog den tijd om van het noorden drie ruiters te zien aan
komen. Zijn hart klopte sneller, want hij wist dat het zijne
terugkeerende vervolgers waren.
Hij had reeds eene goede schuilplaats gevonden in eene
ruimte tusschen de twee balken, die de brug ondersteunden.
Hij lag onder de planken, die trilden toen Bythewood en
zijn bediende er over reden. Het stof viel door de speten
op hem neer, en werd verder door den stroom meegevoerd.
Het rumoer op de trillende planken hield op, maar hij hoorde
het geluid der hoefslagen niet in de verte wegsterven. Tot
zijne onsteltenis bemerkte hij, dat Bythewood en zijn be
diende halt hadden gehouden aan den anderen kant van de
brug, en hunne paarden uit de beek lieten drinken. De met
schuim bedekte dieren naderden, terwijl zij over den rots-
achtigen never in het water stapten. De neger bereod er
een en hield het andere bij den teugel. Hij zat daar in het
zadel, terwijl hij naar het drinken der dorstige dieren keek,
en hen op den kop sloeg, als zij te snel of te veel dranken,
Voor Haarlem, per 3 maanden1.20.
Franco dooï het geheele Rijk, per 3 maanden. -1.65.
Afzonderlijke nummers- 0.03.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Bureau: Kleine Houtstraat No. 9, Haarlem, Telefoonnummer 122.
Directeuren-Uitgevers J. C. PEEREBOOM
