NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
EEN GEBB0KEN LEVEN.
6e Jaargang.
Dinsdag 22 Januari 1889.
No. 1703.
ABONNEMENTSPRIJS:
ADVERTENT1EN:
S T A D S NI K D W S.
BINNENLAND.
De Toestand des Konings.
HAARLEM'S DAGBLAD
Voor Haarlem, per 3 maanden1.20.
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden. -1.65.
Afzonderlijke nummers- 0.03.
Dit blad verschijnt dagolijks, behalve op Zon- en Feestdagen,
bureau Kleine Houtstraat No. 9, Haarlem. telefoonnummer Z2
▼an 15 regels 50 Cents; iedere regel meer 10 cents
Groote letters naar plaatsruimte.
Bij groote opgaven aanzienlijk rabat.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door
onze agenten en door alle boekhandelaren, postkantoren en courantiers.
Directeuren-Uitgevers J. PEEREHUUM en .9. B. AVI».
Boo f dag ent én voor hst Buitenland: Compagnie Generale de Publieite Etrangère G. L. DAXJBE J" Co., JOH. F. JONESStier., Parijs, 31èts Faubourg Montmartre.
Haarlem, 21 Januari.
/Ripperda," de naam van den dapperen
krijgsman uit Haarlem's historie, herleeft
weder bij het jonge Haarlemsche geslacht,
dat al is het ook tot den vreedzamen
kamp, de wapeiiB heeft ter hand genomen
om onder dien naam hare rapheid van
lichaam en vlugheid van geest te ontwik
kelen en te sterken.
Gelijk de president, de heer A. J. Meye-
rink, Vrijdagavond in zijn toespraak be
toogde, hebben de oefeningen in de edele
schermkui st niet slechts tot doel zich
daarin te bekwamen, maar werken zij wel
dadig op het lichaam van hem, die een
zittende levenswijze leidt en weinig vrije
bewegingen kan genieten.
„Ons," zeide de bekwame president
instructeur, «geeft het merg in de knokken
en die lichaamshouding welke men zoozeer
in den man bewondert, edel, flink, vrij en
los."
Het streven van de jeugdige vereeni-
ging, die reeds gedurende den korten lyd
van haar bestaan zoovele lauweren heeft
verworven, verdient en geniet reeds veler
belangstelling.
Dit bleek ook Donderdagavond toen zij
eene openbare oefeningsavond gaf, die door
een aantal dames en heeren was be2>cht.
De heeren Meyerink on G. L. Smit,
die reeds een naam hebben verworven
door de uitstekende wijze waarop zij de
fran8che schermmethode in toepassing heb
ben gebracht, openden de werkzaamheden
met een partij degen.
Men moet deze vechtwijze zien om er
de schoonheden en het degelijk karakter
van te leeren kennen en inderdaad kun
nen wij iederen liefhebber van de scherm
kunst aanbevelen er eens kennis mede te
maken.
Reeds vroeger is door ons vermeld
welke eigenaardige voordeelen deze me
thode heeft en welk een degelijke opvat
ting er aan ten grondslag ligt, die het
moet helaas gezegd worden onze h o 1-
landsche methode geheel in de schaduw
stelt.
Ook nu weder werden de toeschouwers
eenige oogenblikken in een aangename
spanning gehouden. De ranke lichamen
der beide kampioenen in een daarvoor
expresselijk vervaardigd kostuum leverden
in hunne vlugge en afwisselende bewe
gingen een fraaien aanblik op. Bliksem
snel vlogen zij op elkander in; de lange
dunne degens bewogeu zich nog sneller
naar het lichaam der tegenpartij en de
meest verrassende combinaties kwamen
dsarbij tot stand. Somwijlen troffen de
beide tegenstanders elkander te gelijk en
klonk hun htouché" als uit éenen mond,
dan weder loerde de een als een kat naar
de zwakke plaats van den ander, maar als
hij hem dacht te treffen had hij reeds een
stoot van zijn tegenpartij ontvangen.
Somtijds drongen zij zoo dicht op el
kander iü, dat de ellebogen van de armen
die de degen® hielden elkander raakten
en beiden door vlugge sprongen zich moes
ten herstellen. Een nog fraaier schouwspel
zouden de aanwezigen genieten.
Een achttal werkende leden marcheerde
de zaal binnen, allen waren gekleed in
het kostuum voor de frausche methode en
voerden een allerprachtigste kolonne-degen
uit. In den loop daarvan schaarden zij
zich om hun instructeur, die een fraaien
standaard op zijn degen hield. Op een
daaraan bevestigde roset liet ieder der acht
de punt van zijn degen rusten, welken
hij in den gestrekten arm hield en waarbij
hij ziju roode sjerp uitspreidde. Do in
structeur liet gedurende dit fraaie tableau
twee schilden, beven aan den standaard,
naar beneden slaan en toen kwamen in
verzilverde letters de woorden te voorschijn:
gHulde aan Arena"
van
z/De Schermvereeniging
Ripperda"
Het was de hulde door de vereeniging
gebracht aan //Arena" te Rotterdam, ter
gelegenheid van het onlangs dorr de laat
ste uitgeschreven concours, toen //Sparta"
een bewijs van waardeering werd geschon
ken in een fraai bewerkt diploma en eene
medaille.
Een geestdriftig applaus der aanwezigen
bewees hoezeer de herhaling dezer ovatie
in den smaak viel.
In onberispelijke orde werden de ver
schillende bewegingen en passen door het
achttal uitgevoerd, dat zich daarna gereed
maakte, met de overige leden de andere
oefeningen van den avond voort te zetten.
Na de colonne-degen volgde een partij
op den korten stok uitgeroerd door de
heeren H. H. D. Oost woud Wijdenes en
E. He9sels; daarna een partij degen (fr. m.)
Joh. G. Martin en G. L. Smits, eene
partij sabel: Meyerink en sergt. F. Wes-
seling; lange stok: Joh. G. Martin en
Oostwoud Wijdenes; sabelRuijsenaars en
Hessels.
Ook hier werd menigen prachtigen stoot
toegebracht en een groot aantal juiste
slagen, die van de bedrevenheid der par
tijen getuigden.
Ten slotte was men in de gelegenheid
de schermles (fr. m.) bij te wonen gege
ven door den instructeur geassisteerd door
de meesters-leden Martin en Smit.
Te half twaalf sloot de president dezen
zoo welgeslaagden openbaren oefenings
avond met een woord van dank aan de
belangstellenden.
Het lijdt geen twijfel of//Ripperda", dat
ook nu weer getoond heeft zoozeer op den
goeden weg te sijk, zal zich meer en meer
mogen verheugen in de waardeering van
hen, die de schermkunst als een der
edelste lichaamsoefeningen beschouwen.
Olympia, het uit het fransch ver
taalde tooneelspel in zeven bedrij
ven, dat Vrijdagavond door de
nieuwe rotterdam6che schouwburg-
maatschappij werd opgevoerd, is een
stuk dat handelt voor en tijdens de
fransche revolutie van 1789. De
heldin Olympia ia eene tooneel-
speelster die braaf en eerlijk is en
huwt met een edelman, nadat ze
lang geweigerd heeft wegens het
verschil in stand.
Spoedig blijkt dan ook dat zijne
vrienden zich terugtrekken en hun
huis wordt gemeden, terwijl zijn
moeder hem wegens zijne mesalli
ance vervloekt. Hij zoekt verstrooiing
en vindt die bij eene danseuse, eene
echte mannen-ruïoeerster die in het
eerste bedrijf kamenier van Olympia
was.
In het slotbedrijf zit de gansche
familie in de gevangenis, de edel
man die weer tot ziju vrouw terug
gekeerd is, Olympia zelf en de moe
der van haar man. Op den rand
van bet graf heeft tusschen de jong
gehuwden een verzoening plaats.
Olympia gaat, als hare schoonmoe
der wordt opgeroepen om den scha
votwagen te bestijgen in hare plaats,
maar wordt gered door den neef
van haar man die in het voor
loop g bestuur zitting heeft en een
ouden tooneelspeler St. Pkar, die
haar opvoeder en pleegvader is.
Dat de edelman zijn vrouw on
trouw wordt, dat bij daarna een
jongen dokter doodsteekt omdat deze
hem aanmaant tot zijn vrouw terug
te keeren, dat zijn ecartades die
Olympia hem aan het einde van
het laatste bedrijf schijnt vergeven
te hebben. Overigens was het stuk
boeiend en werd de indruk niet
weinig opgefleurd door de werke
lijk fraaie costumes.
Het omvangrijke stuk werd met
zorg en toewijding gespeeld. De
heer Chrispijn als neef van den edel -
man de Rudenz, was los en natuur
lijk in zijne kwaliteit van onbezorgd,
dapper en goedhartig edelman,ver
dienstelijk was Faassen als St. Phar,
niet minder mevr. van Korlaar, het
aangenaamste vrouwelijke lid van
dit gezelschap, alsClara de kamenier.
Mevr. Kley die de titelrol ver
vulde kon ons niet recht behagen:
zij was wat dreunerig en trof niet
bizonder, hoewel dat niet de schuld
is van haar rol. Van Nieuwland
was vermakelijk als immer, de heer
Smith, de jonge edelman, beter dan
anders. Hij zorge er echter voor,
zijn oogen onder commando te heb
ben en er niet zoo mee te rollen.
De zaal was slecht bezet en dat
was toch jammer, want de voor
stellingen van dit gezelschap zijn
gewoonlijk verdienstelijk genoeg,
om op meer waardeering aanspraak
te kunnen maken.
LEGER EN VLOOT.
De minister van Oorlog heeft bepaald dat nog
dit jaar in de nieuwe hollandsche waterlinie eene
proef met eene fortbeplanting zal worden geno
men. De leiding dier proef wordt aan den com
mandant der linie opgedragen.
Bij de instructie-compagnie <e Schoonho
ven werden gedurende }iet jaar 1888 115 volon
tairs in dienst g steld, daarvan waren 19 over
gekomen van de pupillenschool, 114 volontairs
verlieten de inrichting, verreweg het grootste
gedeelte als korporaal naar de regimenten ves
ting-artillerie, 81 volontairs werden bevorderd
tot korporaal-titulair.
De compagnie blijft steeds op organieke sterkte
en telt thans: 1 kapitein, 5 le luitenants, 1
adjudant-onderofficier, 2 sergeant-majoors, 1 ser
geant majoor-titulair, 18 sergeants, 1 foerier, 9
korporaals, 3 hoornblazers en 240 kannonniers
en volontairs, hij welke Datsten zich 43 korpo
raal-titulair bevinden.
Tot uitvoering van art.
187 der Grondwet is een ontwerp
van wet omtrent den staat van oor
log en beleg door het Departement
van oorlog in gereedheid gebracht.
De indiening van dit ontwerp bij
de Tweede Kamer kan spoedig wor
den tegemoet gezien.
Tot adjunct-ingenieur
bij de Ned. Zuid-Afrikaansche
Spoorweg-maatschappij is benoemd
jhr. H. Loudom civiel-ingenieur.
(Vast.)
Van Het Loo wordt dd.20 Januari
gemeld
Zijne Majesteit de Koning heeft
ook in den afgeloopeu nacht niet
veel geslapen. De algemeene toe
stand en de krachten blijven onver-
anderd.
Het officieele bulletin hedenoch
tend 21 Januari bekend geworden,
luidtde toestand van Zijne Majes
teit den Koning blijft voor het
oogenblik bevredigend. De krach
ten komen langzaam bij, ofschoon
de boog) lijder de laatste vier-
en-twintig uren minder rustig is
geweest.
De meerderjarigverkla
ring van Guurtje Borst (het wel
bekende Scbager meisje) door den
Hoogen Raad is bekrachtigd bij Zr.
Ms. besluit van 9 Januari 1889.
Het hoofdcomité der n e-
derlandsche vereeniging tot het ver-
ieenen van hulp aan zieke en ge
wonde krijgslieden in tijd van oor
log heeft aan bare comités en cor
respondenten eene circulaire gericht,
waarin het mededeelt door het cen
traal comité van het duitsche «Roode
Kruis» te zijn uitgenoodigd open
baar te willen maken, dat de prijs,
ad 6000 markwelke keizerin
Augusta heeft beschikbaar gesteld
aan de 4de internationale confe
rentie van het «Roode Kruis» te
Karlsruhe, voor de beste inrichting
van eene vervoerbare hospitaal
barak, doch die, even als de
premién, wegens onvoldoende deel
neming niet is toegekend, thans
opnieuw is uitgeloofd, dat de mede
dinging naar dien prijs en premién
wordt opengesteld te Berlijn, in
Juni a. s., en dat de mede te din
gen voorwerpen tot 1 Mei e. k.
kunnen worden ingezonden aan ge
noemd centraal-comité, Wilhelms-
strasse 73.
Ook slechts een gedeelte van de
voorwerpen, benoodigd voor de in
wendige inrichting eener barak,
kan worden ingezonden.
De noodige inlichtingen en pro
gramma's worden door het neder-
landsch hoofdcomité gaarne be
schikbaar gesteld.
De Spectator bericht dat
Vosmaer's bijzondere vriend, de be
roemde schilder Alma Tadema, het
ontwerp en de teekening zal leve
ren voor het fontsin-monument dat
ter eere van Vosmaer in de Sche-
veningsche boschjes eventueel zaj
worden opgericht, en waaromtrent
FHUIÏ.LHTON.
OORSPRONKELIJKE NoVBLLE DOOR
HASSELAER.
2)
I.
De passagier in de coupé tweede klasse had een boek
genomen dat naast hem lag, het was Daudet's Tartarin de
Tarascon. Hij strekte zich zoo gemakkelijk mogelijk op de
bank uit en vestigde den blik op de bladzijde. Maar hij
had nog geen twintig regels gelezen of zijn gedachten wa
ren weg en hoewel zijn oog nog op het kleine plaatje in
het midden der pagina gevestigd bleef, toonden zijn ver
wijde pupillen duidelijk aan dat hij ever iets anders dacht.
Daarop richtte hij zich op, keek uit het venster, trok werk
tuigelijk zijn horloge uit het zakje en trachtte toen verder
te lezen. Het gelukte evenmin als de vorige maal en met
een toornige beweging wierp hij het boek op de bank tegen
over hem, sprong op en liep in de kleine smalle ruimte
heen en weer.
Wat boemelen die treinen in Holland toch! zeide
hij overluid, altijd zit de trekschuit er nog inGingen
ze maar eens in Frankrijk in de leer.... en daarop, even
glimlachende, voegde hij er bijKom Willem, je bent
ongeduldig, dat is 't. Nu ja, natuurlijk. Hoe laat is het?
Nog eeu uur en tien minuten! Waar zou ze nu we
zen? Zou ze zich al aangekleed hebben, om naar het station
te gaan? Neen, dat kan niet, dat is nog te vroeg. Wat doet
ze dan? Haken misschien, waarschijnlijk niet, want ze weet
dat ik zoo'n hekel heb aan dat geestdoodend peuteren.
Misschien leest ze. Hier keek hij naar het boek dat hij
weggeworpen had en dat opengeslagen was. Zou ze er
ook haar gedachten niet bij hebben kunnen houden?
Het drentelen in de smalie ruimte moede, wierp hij zich
in een gemakkelijke houding achterover in de kussens.
Wat een genot zal dat zijn, wanneer ik haar lief kopje
straks op het perrou zie, dacht hij. Het prentje op Bus-
sink's advertentie hinderde hem, hij sloot de oogen om het
niet meer te zien en rustig te kunnen peinzen. Zou ze wat
meer kleur hebben dan vroeger, ze zag er zoo teer en ten
ger uit. Ze had wat gehoest, schreef ze in haar voorlaat-
sten brief. Als dat hoesten maar geen kwaad kon, ze was
bepaald niet sterk. Maar ze had er in haar laatsten brief
niets van geschreven.
Die laatste brief, wat was hij kort geweestWillem
haalde hem uit zijn portefeuille en weer bekroop hem
het gevoel van onrust, bij het zien van de witte pagina,
die ze anders nooit aan haar brieven liet. Hij keek er strak
naar alsof hij uit de letters zien wilde, waarom de vierde
pagina wit gebleven was. Met geen woord gaf ze de reden
hiervan op en hij gevoelde een kleinen wrevel bij de ge
dachte dat zij misschien uit wandelen of op visite was ge
gaan en daarom de vierde pagina onbeschreven had gela'en.
Dat is leelijk van je Willem, zeide hij weer hardop,
je weet immers wel dat zij alles zou opófferen om je te
schrijven! Lieve meid! wat schrijft ze aardig, dat ze nu
begonnen is de politiek in de krant te lezen omdat ik het
zoo graag wil.
Wat zal het aardig zijn als ze over Carnot kan meepra
ten en weet te vertellen, wat Boulanger wil en waarom
Frankrijk en Italië op gespannen voet staan. Mijn zusters
zullen zeggen dat ze het onnoodig vinden, nu ja, maar ik
wou wel eens weten waarom een meisje niet evengoed op
de hoogte van de wereldgebeurtenissen zou kunnen staan
als een man. Ze behoeven daarom nog geen blauwkousen
te worden! Lamme gewoonte van mannen, om als een meieje
wat vraagt, met een medelijdend en goedig lachje te zeg
gen: daar heb jij toch geen verstand van!
De trein vertraagde een weinig zijn gang. Willem keek
uit en zag dat het station Den Haag dichtbij was. Al
weer eenzeide hij met een zucht, nu Leiden en
Haarlem nog, en daarop zelf in een lach schietend, zeide
hijik lijk wel een klein kind, dat berekent hoeveel
nachten het nog moet slapen vóór het jarig is.
De portieren werden «eer opengeworpen, de trein was
in den Haag. Willem keek uit het raampje, met den hart-
groudigen wensch, dat hij alleen zou blijven. Op eens keek
hij wat scherper toe en herkende een vroegeren schoolmak
ker, die de oogen langs de wagens liet d walen als om de
beste uit te zoeken. 'k Hoop maar dat hij wegblijft,
dacht Willem, terwijl hij zijn oogen afwendde, 'kheb
