„'ÉHeldailjhalii naar Vampn"
8 l A S E L A I).
tal individuen met de minstmogelijke
moeite, de grootst mogelijke hoeveelheid
bestaans- en genotmiddelen te verschat-
fen, dan zijn wij in deze 19de eeuw ver
der dan ooit vau ons doel af.
Er heerscht tegelijk gebrek en over
vloed, er is overproductie en, zegt men,
overbevolking. Wij moeten do vraag be
antwoorden hoe het komt, dat de goede
renmarkt overvoerd is en dat toch mil-
lioenon de handen te vergeefs naar die
goederen uitstrekken, die zij zoo gaarne
in ruil voor hunnen arbeid zouden ont
vangen.
Hoe komt het, dat de graanpakhuizen
tot berstens toe vol zijn, omdat een groot
deel van het volk honger heeft? dat
duizenden in lompen gekleed gaan omdat
er te veel kleederen worden gemaakt?
dat nogmaals duizenden woningen ont
beren omdat er te veel huizen gebouwd
zijn?
Spreker geeft een voorbeeld, hoe de
toestand van minimum-loon bij
mum-werktijd ontstaat.
Hoe meer een Volkshuishouding tot
den uitersten grens van langen ar
beidstijd en laag loon gevorderd is, hoe
meer men klachten hoort over overbe
volking (zelfs al neemt de bevolking
niet toe) en over achteruitgang in waarde
van kapitaal en slechten gang van zaken.
De koopkracht der arbeiders daalt tot het
minimum.
Wanneer men in éen adem hoort
spreken van overproductie en overbe
volking, dan voelt iedereen dat oplos
sing voor de hand ligt. Heeft men de
menschen die er zoogenaamd te veel zijn
wel eens uitgenoodigd de producten die
er te veel zijn, te verteren? het resul
taat zou zijn, dat spoedig zou blijken,
dat er niet te veel maar te weinig
productie was en dat er ook geen over
bevolking zou wezen omdat zij die geen
werk hadden, zouden kunnen worden ge
bruikt om de producten die er te kort
waren te vervaardigen.
Maar waarom geschiedt dit dan niet
Omdat de wet gedoogt, dat er privaat-
grondbezit bestaat en dat de producten
van den grond in het bezit zijn van
enkelen, die deze voortbrengselen slechts
afstaan tegen klinkende munt.
Spreker heldert dit met een voor
beeld op.
Op deze wijze (privaat-grondbezit)
hebben wiï, zoo gaat spr. voort, op een
vruchtbare aarde de toestanden gekregen
waartegen wij nu strijdenoverproduc
tie naast werkgebrek kolossale vermo
gens naast broodsgebrek verspilling naasï
ontbering improductieve arbeid over
bevolking (zoogenaamd)vooruitgang en
örmoede.
Het zoogenaamd wgroot-kapitaal" be
werkt die wanverhoudingen het kapi
taal dat in grondengrondswaarden
(hypotheken) staatsschulden en niet het
minst in monopoliën steekt, en wel om
dat het, vast en zeker op rente belegd,
steeds grooter aandeel van het arbeids
product tot zich trekt.
Dit ziju, zoo gaat spreker voort, de
economische gronden waarop ik my
schaar onder de voorstanders van ingrij
pende beperking van den arbeidsduur.
Maar er is voor mij een grooter bezwaar,
en wel de behartiging der zedelijke en
maatschappelijke belangen. Het is de
plicht der gemeenschap voor die belan
gen te waken. Zou het niet beter wezen,
indien wij de opbrengst van de belasting
op het gedistilleerd, de kosten voor ge
vangenissen en militaire doeleinden eens
gedurende een tiental jaren besteedden
aan de opvoeding der jeugd
Het hoofdpunt in de beweging voor
een verkorten arbeidsdag is voor mij
dit, dat de menschen meer tijd voor
ontwikkeling zullen houden, dat het
men8chelijke in den mensch meer tot
zijn recht zal komen.
Spreker tracht de bezwaren tegen een
verkorten arbeidstijd te weerleggen, en
geeft tal van voorbeelden, hoe goed
elders iabriokswetten werken.
Waarom toch is men zoo bang voor
een proef De zaak kan zeer goed als
proef, langs minnelijken weg worden
behandeld.
Een vraag om verkorten arbeidstijd
moet noodzakelijk in zich sluiten beper
king van den ouderdom waarop loon
arbeid mag beginnen, met betere en vol
lediger opvoeding (zoowel geestelijk als
vakkundig) van het toekomend geslacht.
Onze oogen moeten eindelijk open
gaan en wy moeten zien, dat de toe
komst der maatschappij ligt in de be
trachting van de spreuk//Ieders afzon
derlijk belang wordt het best gebaat
door voor het algemeen belang te strijden."
Aan höt slot zijner rede zegt de heer
de ClercqAls eerste noodzakelijke stap
op den weg tot sociale hervorming moet
algemeen kies- en stemrecht (met ge
heime stemming) worden nagestreefd
dan moge beperking van den arbeids
duur en verbod van kinderarbeid met
leerplicht tot 15 jaar een tweede zijn
als wegbereider tot de eenig afdoende
hervormingafkoop van het privaat
grondbezit ten behoeve van de gemeen
schap.
Thans werd eene kleine pauze gehou
den, waarin een aantal der aanwezigen
een lied zongen, ten gunste van den acht-
urigen arbeidsdag. De president gaf daarop
gelegenheid tot debat, waarop de heer B.
Tideman Jzn. het woord vroeg en onge
veer het volgende zeide
Mijne vrienden, ik spreek ongetwijfeld
ook uwe meening uit,wanneerikeen woord
van hulde breng aan den spreker voor
zijne, vaak warme en bezielae, rede. Ik
ben het met den president eens, waar hij
zegt dat ontevredenheid 's menschen beste
deel is, in zooverre dat ontevredenheid
prikkelt tot arbeid om steeds iets beters,
iets hoogers te bereiken. Maar wij waren
vanavond, dacht mij, bij elkander geko
men om een aldoend middel tegen de
maatschappelijke kwalen te hooren.
Ik heb aan een werkgever een defi
nitie gevraagd van het woord werkman.
Ben ik dat ook, zijt gy dat, is dat ieder
een die met hand of hoofd arbeidt Neen,
zoo werd mij geantwoord, met werkman
wordt bedoeld iemand wiens loon per uur
berekend wordt,hoofdzakelijk hij die werkt
op fabrieken.
Maar als werkelijk de invoering
van een normalen arbeidsdag goed is, dan
had ik graag gewild dat alle groepen van
werklieden in den uitgebreiden zin vau
het woord, daaronder werden begrepen.
Ik had ook gaarne willen hooren, hoe
die normale arbeidsdag dadelijk kon wor
den ingevoerd. Zoo men wachten moet
tot de ideale toestand aanbreekt, waarop
ieder zooveel verstand en ontwikkeling
bezit, dat er algemeen stemrecht kan we
zen, dan zullen wij nog wel een veer-
tiendaag kunnen wachten.
De normale arbeidsdag kan niet aan
eén fabriek, maar moit aan alle fabrie
ken tegelijk worden ingevoerd, van hoo-
ger hand gereglementeerd. Maar dan krij
gen wij iets, waarvoor ieder Nederlander,
en ook gij naar ik geloof, steeds een diepen
haat heeft gekoesterd, dan krijgen wy
staatsalmacht. Dan wordt gij gedwongen
niet langer dan 8 uur te werken. Ik heb
gemeend in een der dagbladen te moeten
zeggen, dat hierdoor de persoonlijke vrij
heid zeer wordt beperkt, b. v. ook voor
licht werk en huisarbeid.
Ik voor mij geloof, dat er in andere
richting moet worden gezocht naar de
oplossing van den nood, der arbeidersin
engeren zin. Ik geloof, dat we reeds op
den goeden weg zijn, en ik juich het al
tijd toe, wanneer men zich in een
vak met elkaar vereenigt, ter beharti-
van eikaars belangen. Maar ik meen
dat herziening van den arbeidsduur mo
gelijk is zonder staatsdwang, en wel door
partieele regeling, voor alle vakken af-
zouderiijk.
Ik ben bang, dat alles bij de invoe
ring van een normalen arbeidsdag zeer
duur zal worden. Een schoenmaker b.v.
die maar acht uur werkt, zal zoowel
den prijs van het balschoentje der freule
als van het eenvoudigste schoeisel moe
ten verhoogen. Het loon zal lager
worden.
Men kent hier in Haarlem een alge
meen heilmiddel voor alle ziekten, Nu
vertrouw ik dergelijke middelen nooit,
die voor allen en voor alles goed hee-
ten te zijn. Wij kunnen niet eenzelfde
voorschrift toepassen op verschillende
vakken, evenmin als Haarlemmerolie dat
voor sommige ziekten goed kan wezen,
deugt voor alle kwalen.
Nogmaals, ik zie bij algemeene invoe
ring van den normalen arbeidsdag een
staatsdwang tegemoet waaronder we ons
noode zullen buigen. Ik voor mij zou
verkiezen partieele herziening voor elk
vak afzonderlijk, en daarmedo behoeft
niet te worden gewacht tot algemeen
stemrecht is ingevoerd.
Men zegt veel kwaad van het kapitaal,
maar ik ken hier zoovele kapitalisten die
veel goed doen met hun geld, dat ik dat
kapitaal zoo slecht nog niet kan vin
den. (Gejoel.)
Ook de gedachte van den spreker om
alle winkels te vereenigen tot eén cen
traal-magazijn, acht ik onuitvoerbaar.
Ik wiUe, dat hier meerderen waren
die niet tot den engeren kring van arbei
ders behooren, ooi te duen zien dat het
ons waarlijk en waarachtig ooi het be
vorderen van het heil van den werk
man te doen is.
De heer de Clercq repliceerende, zegt,
dat de heer Tideman hem heeft misver
staan waar hij gesproken heeft over die
ccntraal-magazij oen.
De heer Tideman zegtgij komt ons
allemaal met buitenlandsche voorbeelden
aan, ja waar moet ik ze anders vandaan
halen Over de haLve wereld reed3 is
de normale arbeidsdag ingevoerd. De
bekende vereeniging der Trade-Unions
in Engeland heeft reeds meer dan hon
derd jaar gewerkt, en nu heeft zij nog
maar met veel moeite een tien- en ne-
genurigen arbeidsdag verkregen. Daarom
moet de Staat er zich mee bemoeien,
al geef ik gaarne toe, dat het niet
plezierig is van boven af geregeerd te
worden. Maar wat dien staatsdwang
betreft, zijn de arbeiders dan nu vrij
kunnen ze nu werken zoolang als zij
willen
Neen, de werktijd wordt immers door
den patroon geregeld.
Wij moeten de maatschappij verande
ren door ontwikkeling van ieder mensch.
Meneer Tideman stelt het hier voor,
alsof algemeen stemrecht het ideaal was,
ik voor mij vindt dat het als het ware
naa3t dezen katheder ligt. Maar dat is
het echte, zwarte beest, men zegt tot de
menschen: wwacht tot jullie zoo knap
bent, dat je meestemmen kunt. Tot zoo
lang moet je je zoet houden!"
Ik vindt het niet mooi van onzen
stand, dat ze zegt: //nu hebben ioij alles
wat we wenschen, nu kan alles zoo
blijven!"
Neen, nu moet het kiesrecht uitgebreid
worden. Ik verwacht uiets van de motie,
die straks zal worden voorgelezen om
te worden ingediend aan de Tweede
Kamer. Wij willen hervorming der Maat
schappij, omdat het grootste deel der
menschen niet krijgt wat het behoort te
ontvangen.
Als men acht uur gewerkt heeft, be
hoeft men niet met de armen over el
kaar te zitten, maar in alle looncontrac-
teo behoort een arbeidsduur van niot
meer dan acht uur voor te komen.
Spreker leest thans eenige uitspraken
van bekende buitenlandsche autoriteiten
voor, betreffende de voordeden van den
normalen arbeidsdag.
Schaftesbury zegt dat die voor niemaud
nadeelig is, noch voor den arbeider, noch
voor den werkgever, noch voor de pro
ductie. En als men den normalen ar
beidsdag dan toch niet wil moet het uit
onwil of uit onkunde zijn.
Daar niemand meer het woord ver
langt wordt nu voorlezing gedaan van
de volgende motie (die geheel gelijklui
dend ook elders wordt voorgesteld.)
z/De vergadering te Haarlem, samen-
,/gekomen op 1 Mei 1890, overtuigd dat
z/de wettelijk vastgestelde arbeidsdag van
,/S uren noodzakelijk is tot verheffing
z/van de arbeidersklasse
//overtuigd dat een internationale ar-
z/beidsdag beschouwd moet worden als
z/een eerste stap tot opheffiag der loon-
z/slaverny, dringt in overeenstemming
z/met de besluiten van het internationaal
z/Arbeiders-kongres ten vorigen jare te
//Parijs gehouden, aan op de invoering
z/van den 8-urigen arbeidsdag, evenals
z/de vereeaigde arbeiders in de verschil-
z/lende landen der beschaafde wereld." -
Deze motie wordt door het opsteken
der handen algemeen aangenomen.
Hierna sluit de voorzitter de vergade
ring, na de aanwezigen te hebben aan
gemaand zich kalm en ordelijk te gedragen.
Hoewel zich eene groote menigte van
nieuwsgierigen vóór het gebouw bevond
en bij hot heengaan, de Smedestraat een
tijdlang zwart was van de menschen,
had niet de minste ongeregeldheid plaats.
Wel verzamelde zich op de Groote Markt
daarna nog eene troep jongens en nieuws
gierigen, maar de stemming bleef zeer
kalm, hetgeen waarschijnlijk ook wel is
toe te schrijven aan de tact der politie,
die zich niet bezighield de samenscholing
uit elkander te drijven, muar rustig het
bureau op den hoek der Zijlstraat bin
nenging. Spoedig verstrooiden zich de
aanwezigen en trokken, meerendeels door
de Groote Houtstraat, af.
Gedurende de afgeloopen maand zijn
door de politie alhier 51 personen ver
volgd wegens dronkenschap op straat. In
de maand April van het vorig jaar was
dit getal 43 dus 8 minder.
Het lijs, Donderdagmorgen uit de Arn-
sterdamsche vaart onder Haarlemmer-
liede opgehaald, is herkend als dat van
den timmerman J. C. de Ridder, oud 50
jaren, gehuwd en alhier woonacatig, die
sedert eenige dagen werd vermist.
Bij de Vereeniging
hebben zich de volgende personen voor
werk aangemeld
Een voor stalknecht. - Twee voor oppasser.
- Een voor ziekenoppasser. - Drie voor
kantoorlooper. - Een voor portier. -
Een voor schoenmaker. - Een voor met-
selaarskecht. - Een voor broodbakkers
knecht. - Een voor koper- en metaalgietar.
- T wee voor tuinmansknecht. - Een voor op
zichter. - Vijf voor aard werkers of los
werkman. - Tien voor werkster of schoon
maakster. - Een voor burgerwaschvrouw.
- Een voor hulpkookster. - Drie voor
burgernaaister. - Drie voor breister. - Twee
voor mangel werk. - Een voor strijkster.
Particulieren en werkgevers, die van
deze aanbiedingen wenschen gebruik te
makenwordt beleefd verzocht zich
schriftelijk tot het Bestuur der Vereeni
ging te richten, (bus Stadhuis of Doelen).
Als bestuurslid van den Houtrakpolder
is gekozen mr. G. van Tienhoven te
Amsterdam.
Benoemd tot onderwijzer aan school
no. 5 te Haarlemmenner, de heer W. H.
Jinters te Groningen.
In de gehouden raadsvergadering op 1
Mei, te Haarlemmermeer, is besloten de
lesuren in de nuttige handwerken aan
school no. 5 met 3 te vermeerderen en
daarom het tractement der vakonderwij
zeres met ƒ50 'sjaars te verhoogen.
Z. M. de Koning he eft per te-
legram instemming betuigd met de op
richting der Vereen, tot. bev. van de
bel. der ridders van de Milit. Willems
orde, beneden den rang van officier
Moed, Beleid en Trouw.
Bij kon. besl. zijn benoemd
tot surnumerairs bij het vak der pos
terijen, buiten bezwaar van 's rijks schat
kist: J. Booster, wonende te Maas
sluis; mej. I. H. S. van Broekauijzen,
wonende te 's-Hage; J. P. Weiman,
wonende te KralingenF. van Eek,
wenende te LeidenG. A. van Haeften,
wonende te Breda; J. C. Nieuwenhuys,
wonende te GoudaJ. Brandon Bravo,
wonende te Bergen op Zoom; J. Smit,
wonende te Blokzijl; N. Kluijver, wonen
de te Koog a/d. ZaanJ. Bouman, wo
nende te Joure; K. van Ham, wonende
te Doorn; J Kaan, wonende te Wierin-
gersraard; R. F. C. baron Bentinck van
SchooDhefcen, wonende te Zwolle; L. J.
Kuiper, wonende te HelderD. L. Büchii
Fest, wonende te Hillegom.
Het hoofdbestuur van den
//Volksbond" heeft de afdeelingsbesturen
doen weten, dat het in overleg met de
afdeeling /Zwolle" besloten heeft, de
17de algemeene vergadering te Amster
dam byeen te roepen, ten einde de leden
in de gelegenheid te stellen, kennis te
nemen van de expositie van den Bond
op de tentoonstelling ter bevordering
van veiligheid en gezondheid in fabrie
ken en werkplaatsen, geregeld door de
heerea L. P. Walburg'a Srnidt, A. v. d.
Voort Az. en dr. C. W. Janssen.
Uit Suriname wordt bericht,
dat de heer William Mackintosh, zooals
men zich herinnert de geleider der suri-
naamsche inboorlingen op de koloniale
tentoonstelling te Amsterdam, te Para
maribo is overleden.
De dezer dagen bij het regi-
ment grenadiers en jagers overgeplaatste
luitenants ziju ingedeeld als volgt:
Bij de le comp. Ie bat. de 2e luit-
J. L. Menningh. Bij de le comp. de
2e luit. W. H. C. Boellaard. Bij
de 4e comp. 4e bat. de le luit. W.
Monhemiu8. Bij de le comp. 5e bat*
de 2e luit. jhr. R. U. S. G. Six. Bij
de 2e comp 5e bat. de 2e luit. jhr. B.
L. Van Spengler.
Voor het z, g. groo t-d irec-
teurs-examen slaagden de heerea C. C.
Saton en J. Eggink, assistenten der
posterijen.
Te Amsterdam, 's-H age en
Rotterdam hebben Donderdag 1 Mei ver
schillende vergaderingen plaats gehad,
waarin gesproken werd ten gunste van
den normalen 8 urigen arbeidsdag. De
vergaderingen droegen alle een rustig
karakter en o ;k bij 't uiteengaan zijn
geen ongeregeldheden voorgevallen.
Donderdag zijn teAinster-
dam de inschrijvingen voor de interna
tionale kattententoonstelling gesloten
welke Zaterdag 10 Mei e. k in het
Paleis voor Volksvlijt zal plaats hebben.
Aangegeven werden 144 inzondingen
door 70 inzenders uic Nederland, 63 uit
Brussel, 2 uit Antwerpen, 1 uit Ham
burg, I uit Leipzig, 1 uit Muuchen, 1
uit Petrovosell, Slavoniën.
Aan de naamlooze vennoot
schap paardentram HoornEnkhuizen is
voor den aanleg van eene stoomtram
tusschen Hoorn en Schagen door den
gemeenteraad van Hoogwoud eene som
van ƒ14,000, door dien van Spanbroek
eene som van 1000 en door dien van
Opmeer eene van ƒ4000 toegezegd.
Te Hilversum werd Woens-
dagmiddag om half twee het herstellings
oord Heideheuvel, opgericht dom de af
deeling Noord-Holland van het Witte
Kruis, plechtig geopend.
Do leden van den gemeente-
teraad van 's-Hage hebben tot hun
bevreemding zeker in oen couvert,
waarin zich officieele bescheiden bevon
den, uitgegaan van het dagelijksch be
stuur, ook aangetroffen eene gedrukte
uitnoodiging, onderteekend door den
secretaris der Haagsche afdeeling van
den sociaal-dem. bood, tot bijwoning der
meeting van Woensdag-avond.
Uit Den Haag wordt van 1
Mei gemeld
De avond van heden is ordelijk af
geloopen. Gedurende de bijeenkomst in
het socialistenlokaal Walhalla bewogen
zich den ganschen avond vele nieuws
gierigen in de Westerbaenstraat. Politie
agenten hielden de toegangen tot het
gebouw vrij, of verzochten het publiek
door te loopen. Tegen 11 ure, toen de
straat gevuld was met eene talrijke
menigte, liep de meeting af De geheele
straat werd toen door de politie op be
daarde wijze ontruimd en aan beide zij
den afgesloten. De bezoekers der ver
gadering trokken bij kleine groepjes in
stilte huiswaarts.
Een piket huzaren onder commando
van luitenant Piepers posteerde op de
Veenkade tusschen de Riemer- en de
Westerbaenstraat en deed langs de brug
en wischte de glazen af. *Gaat gij naar de kerk of niet?" vroeg
zij, met vreemde stem.
Espérance zeide, dat zij er heon wilde gaan, en hand in hand
begaven zij zich naar beneden.
Claude zat in de bank, juist achter die van de pastorie, en de
preek van dien middag scheen op hen van toepassing te zijn. Geen
psalmen vonden zij schooner, dan die, welke juist nu gezongen
werden, en de voorzanger had geen beteren lofzang kunnen kiezen,
dan //Ik wachtte den Heer". Cornelia kon niet nalaten een blik
te werpen op het vriendelijke, innemende gelaat van Espérance,
toen het volle koor de woorden aanhief//O, gezegend zyn zij, die
hopen en vertrouwen op den Heer!" en toen het voorbij was, en
zij weer neerknielde, kon zij hare tranen niet bedwingen.
Toen zij de kathedraal verlieten, voegde Claude zich by haar,
en Cornelia wenschte hem met een paar woorden geluk vrien
delijke, oprechte woorden, zonder opgesmuktheid. Zyn gelaat
straalde van geluk, zoodat de gedachte aan zijn onderhoud met
den deken haar het ergste deed vreezen; de uitslag was echter
beter, dan zij had kunnen verwachten. De deken hield veel van
Claude; hij gevoelde zich gevleid, dat hij aan zyne nicht had ge
dacht, en er viel niets tegen dit huwelijk te zeggen. Hij zeide,
dat hij Espérance ook gaarne eens wilde spreken, en Claude ging
haar uit de woonkamer halen, en hield haar hand in de zijne ge
klemd, toen zij de biöiiotheeJs. binnentraden, waar reeds een half
duister heerschte. Het herinnerde haar aan een gesprek, dat zij
een jaar geleden in deze kamer met haar oom had gevoerd, toen
hy haar had meegedeeld, dat Gaspard naar Ceylou zou gaan; hoe
was nu alles geheel anders!
De deken zat in zijne groote, lederen armstoel. Zijn gelaat stond
ernstig, zelfs eenigszins streng, maar deze uitdrukking droeg het
den laatsten tyd gewoonlijk, en naar aanleiding van Claude's aan
zoek dacht hij natuurlijk aan George Palgrave, en moest hij zich
weer de ongehoorzaamheid van Bertha herinneren.
z/Claude heeft mij zooeven meegedeeld, dat hy u ten huwelijk
heeft gevraagd, en ik wilde n nu eenige oogenblikken spreken,
om u geluk te wenschen en daarbij eenige raadgevingen tot u te
richten."
Dit begin klonk niet zeer opwekkend. Espérance klemde zich
dichter aan Claudo vast, terwijl hij haar hand stijf vasthield.
De deken vervolgde
z/Gij zijt op het punt om een ernstigen, gewichtigen stap te
doen. Ik vertrouw, dat gij alles ernstig zult hebben overwogen,
en dat gij de verzekering bij u ronddraagt, dat gij een goede,
verstandigo keus hebt gedaan. Gij moet evenwel niet denken, dat
het huwelijksleven niets dan vreugde baart; wanneer gij er u in
deze meening slechts op hebt voorbereid, dan zult gij spoedig te
leurgesteld worden. Wanneer gij echter bij alles verstandig en
kalm denkt en handelt, dan geloof ik zeker, dat het geluk, dat de
wereld ons kan opleveren, uw deel zal zijn. Het is een groot ge
luk voor u£ dat gy de toegenegenheid en achting hebt kunnen
winnen van een verstandig en achtenswaardig man, en ik twijfel
met, of gij zult uw best doen, om uwe dankbaarheid te toonen."
Claude was door den ernst van deze toespraak geheel verstomd,
terwijl Espérance er onwillekeurig iets vermakelijks in vond. Het
was nog nooit bij haar opgekomen, om Claude als een //achtens
waardig" man te beschouwen, en zij meende, dat dit woord dan
ook niet voor hem paste, evenmin had zij de liefde, die zij voor
elkaar koesterden, met de woorden //achting en toegenegenheid"
willen aanduiden. De gelukkige gave, die de Fransohen bezitten,
om namelijk op het rechte oogenblik altijd het rechte woord te
vinden, liet ook haar nu niet in den steek. Nog voor dat Claude
van zijne verbazing bekomen was, knielde zij naast den deken
neer, en de ijskoude plechtigheid van dit onderhoud was dadelijk
verdwenen.
Wordt vervolgd)..
