voordeel trekt van de rechten op levens
middelen?" Algemeen verlangen de
armer», dat de grenzen weder worden
opengesteldverzet daartegen wordt
alleen bij de groote grondeigenaars
gevonden.
Beu held. Te Jersey City is
het centraal telefoon-bureel door brand
vernield. Vijftien beambten waren op de
bovenste verdieping gevlucht, waar hun
redding onmogelijk toescheen. Een brand
weerman, wier»8 naam niot gemeld wordt,
heesch zich aan xiju lijn omhoog en redde
allen. De menigte bracht den redder een
geestdriftvolle ovatie.
Om het balken van een e zei te
voorkomen. De Turken hebben er een
eenvoudig middel op gevonden om een
ezel te beletten, zijn liefelijk stem
geluid te doen koor en. Het schijnt
dat Langoor zijn ,/hi ah, hi-ah"niet kan
uitbrengen alvorens zijn kop omhoog te
heffen en zijn staart tot op gelijke hoogte
met zyn ruggegraat op te lichten. Wat
doen de Turken nu Zij binden een
vrij zvvaren steen aan de punt van zijn
staart en wachten bedaard den uitslag
af. Als de ezel wil gaan balken, beproeft
hij zijn staart op de gewone hoogte te
brengen, maar ais hij bemerkt, dat hij
dit niet doen kan, stelt hij zijne vocale
muziek tot eene geschikter gelegenheid
uil. En in die buurt blijft men er eene
poos van verschoond.
Op een „o p w e k k i n g s b ij e e n-
koiast" van negers in Dallas-land (Texas)
zijn omstreeks 100 kleurlingen verg'iftig'd
door varkensvleusch, waarin zich arsc-
lileum bevond. Acht negers zijn reeds
overleden en 20 anderen verkeeren in
bedenkelijken toestand.
De koffie is niet alleen een
genot-middel, dat om zijne opwekkende
eigenschappen (mits matig gebruikt)
aanbeveling verdient, maar zij schijnt
ook de gewichtige eigenschap te bezit
ten, een ontsmettingsmiddel te zijn. In
het heete jaargetijde is de koffie het
beste middel, dat m«n ia ziekenkamers
kan aanwenden tot reiniging der lucht
MMlllSSMMER HALLETJES,
Esn ^aterdagavondpraatje.
LXXXVIII.
Toen ik onlangs aangewezen werd als
executeur-testamentair van de nalaten
schap van een verren neef, die als vrij
gezel gestorven was, vond ik onder zijne
papieren e«a handschrift van een zestal
bladzijden, dicht ineengeschreven. Ik heb
een idee, dat de overledene zelt er de
hoofdrol iu speelde, en zal daarom zijn
naam ea diea van de dame die er in
voorkomt, veranderen.
Het handschrift luidt overigens geheel
als volgt:
lierman van Stein was candidaat-
notaris op een groot kantoor. Het perso
neel was er niet groot, daar de patroons
de geheimen hunner cliënten aan zoo
weinig mogelijk ondergeschikten wilden
toevertrouwen maar dit beginsel had
voor de bedienden deze goede uitwerking,
dat zij voor het meerdere werk hetwelk
zij te verrichten hadden, dan ook veel
beter werden betaald, dan hunne collega's
op andere kantoren.
Van Stein had het grootste salaris op
zijn kantoor. Des morgens kwartier voor
acht sloot hij de huisdeur achter zich
ooi te acht uur op het kantoor present
te wezen. Te twaalf uur dronk hij kof
fie op het kantoor en werkte dan verder
door tot vier uur. Van vier tot zes uur
uur ging hij naar huis om te eten. Het
uur van zessen vond hem weer stipt aan
zijn lessenaar terug en eerst te tien uur
veegde hij zijn pen dien dag voor goed af.
Terwijl zijne collega's op een na, aie
getrouwd was, naar hunne sociëteit gin
gen, keerde Van Stein naar zijn kamer
terug. Het was eene groote zeldzaamheid,
wanneer hij op aandringen van een zij
ner medewerkers op het kantoor, met
dezen meeging naar een koffiehuis, om
daar een glas bier te drinken. Niet om
dat hij was wat men ,/a suffe vent"
pleegt te noemen, maar omdat hij (ja,
zulke zonderlingen zijn er toch nog
een café volstrekt geen aanlokkelijke
plaats vond en liever zijn glas bier of'
zijn grogje thuis dronk dan in een lo
kaal vol 8igarendamp, waar gepraat werd
over politiek door lieden, die er niets van
wisten en uit den treure whist of domino
gespeeld om den tijd dood te krijgen.
Hij was gastvrij genoeg en wie des
avonds met hem naar zijn kamer wóu
gaan, kon rekenen op een uitmuntende
sigaar en op een goed glas wijo of cog
nac maar de meeste jougelui verkie
zen slechten drank ia een lokaal met
veel menschen Zoo kwam het, dat Van
Stein bijna altijd 's avonds alleen thuis
kwam.
Hij bewoonde twee kamers boven een
fruitwinkel, een voorkamer die hem tot
zitkamer diende en eene achterkamer,
waar hij sliep. Ze waren beide keurig
gemeubileerd (het waren zijn eigen
meubelen) maar zagen er wat sfcyf uit.
De kleinigheden, die vrouwen in een
kamer aan d«n wand hangen of op den
schoorsteenmantel zetten, stofdoekmandjes,
vaasjes met bloemen en zoo tal van
handwerkjes en versierselen, die een
kamer aantrekkelijk maken, ontbraken
en tot het tegengaan van besmetting, en
dat bovendien nog het voordeel hoeft,
geen onaangenamen reuk te verspreiden
zooals b. v. chloor of karbolzuur. De
gebrande en gemalen koffie is eene der
krachtigste stoffen om dierlijke en plant
aardige uitwasemingen te vernietigen en
onschadelijk te maken.
De fransche geneeskundige Barbier
deelt uit zijne ervaring te Algiers het
volgende mede in het Journal de Méde-
cine: Op zekeren dag bevond hij zich
met de plaatselijke overheid, die hij als
deskundige moest ter zijde staan, in «ene
dorpsherberg, waar den avond te voren
©en moord was gepleegd. Het was
bovenmatig heet, als zelden in Algiers.
Men werd in een gesloten vertrek ge
voerd, waar het lijk op den grond lag,
maar allen werden bij het binnentreden
door een gevoel bevangen alsof men stik
ken moest, zoodat zij, met den arts aan
het hoofd, snel terugtrokken. Het hoofd
der overheid verlangde nu van den
waard wat gemalen koffie, waarvan een
bordvol gebracht werd, die men rijke
lijk op het lijk en op de wanden enden
vloer strooide. Terstond verdween de
verschrikkelijke reuk, en de arts kon
zonder verder bezwaar zijn onderzoek
volbrengen.
Dr. Barbier was hoogst verwonderd
over de snelle werking van het ontsmet
tingsmiddel, en wendde het kort daarop
met. hetzelfde verbazende gevolg op een
kinderlijkje aan, dat eene volle week
lang in het water gelegen had. Later
paste hij het meermalen toe, o.a. bij de
behandeling van kwade zweren, telkens
mot hetzelfde goede gevolg.
Voorts bleek hem de verzachtende
werking der koffie bij narcotische ver-
dooving door tabak. Er is geen beter
tegengift. Iedere rooker kan bij eigen
ervaring waarnemen, hoe snel de narco
tische slapheid door het gebruik van een
kleinen kop koffie opgeheven wordt.
Ijskasten nemen tengevolge van het be
waren van vleesch en viseh niet zelden
een onaangenamen reuk aan, daartegen
er. Hij gevoelde het gemis wel, maar
koe. het toch niet wegnemen. Mannen
hebben daar geen slag van, ze zijn er te
praktisch voor en te veel gewend aan hunne
ernstige, belangrijke zaken. Gesar zou
een Etrurische vaas als hij die in de
hand had genomen, stuk geknepen heb
ben en Achilles koa wel den stal van
Augias schoon vegen, maar zou verlegen
hebben gestaan voor het afstoffen van
een Sêvres-kannetje,
Toch voelde Van Stein zich overigens
niet ongelukkig. Hij had eene hospita
uit duizenden, die niet alleen niet dief
achtig, niet vuil en niet brutaal was,
maar ook positieve deugden bezat. Altijd
waren zijne bottines goed gepoetst,was zyn
middagmaal smakelijk en zijn thee flink
getrokken. Noch over stof op zijne meu
belen of op zijne kleederen behoefde hij
ooit te klagen, en hij kon er zeker van
wezen, dat hij des avonds te tien uur
het gas vond branden op zijn kamer,
terwijl het water kookte, voor het geval
dat hij een warmen grog wou drinken,
en een flesch wijn en cognac met toebe-
hooren op zijn plaatsje van do tafel
stonden.
Van Stein las veel zijn krant ea de
portefeuille van het leesgezelschap hielden
hem op de hoogte van de nieuwtjes in
woord en beeld en zyn boekhandelaar
zond hem niet te vergeefs alle nieuwe
nederlandsche en goede buitenlandsche
romans ter iuzage. Zoo bleef hij tot twaalf
uur lezen en ging dan naar bed, ver
moeid genoeg, om aan een stuk tot kwar
tier voor zeven, zomer en winter, door
te slapen.
Reeds in zijn jeugd waren zyne ouders
gestorven en het eenige familielid, dat
hij bezat, was eene zuster, drie ja»''
jonger dan hij, die met een kapitein der
infanterie was getrouwd en reeds sedert
acht jaar in ïndië was. Met deze corres
pondeerde hij trouwgeregeld eens in
de maand kwam er een bried1 uit Indië
en niet minder geregeld ging er ieders
maand een van Van Stein naar toe.
Het was op een dag in de maaad
Mei, dat er een brief uit Ineulinde kwam,
die den kalmon, bedaarden vrijgezel deed
opspringen van verwondering eo blijd
schap. //Wij komen naar Europa terug,//
schreef zijne zuster, //mijn man is niet
wel in den laatsten tijd en de dokter
heeft hem aanbevolen, eens een jaar
naar ons lieve, oude Holland te gaan.
We vestigen ons voor drie maanden op
kamers in jou stad, en dan de rest van
den tyd in den Haag. Zou je kamers
voor ons willen zoeken Onze twee
lievelingen komen mee, natuurlijk En
verder eene reeks van aanwijzingen, h®e
alle» moest wezen, wel wat veeleiachend,
zooals een vrouw veelal is ten opzichte
van een huis.
Maar van Stein merkte dat geen oogen-
blik op, hij was er te verheugd voor.
Had zijn zuster geweten hoeveel moeite
hij aanwendde, om kamers te vinden die
in alle opzichten naar haar zia waren,
zij zo* zich er mede bezwaard hebben
gevoeld.
Hij kwam klaar, dicht bij zijn eigen
domicilie, en toen zijn familie overkwam,
achtte hij zich voldoende beloond door
hare ingenomenheid met de woning.
Den eersten dag aten ze bij hem en de
twee drukke kinderen, Frans en Emma,
de een twee en de ander vier jaar oud,
is geen beter middel dan gemalen koffie,
verscheiden dagen versch.
Men heeft zelfs waargenomen, dat
cholerabacillen en dergelijke kiemen van
besmettelijke ziekten in een aftreksel
van koffie terstond ophouden te ver
meerderen.
Met deze, minder algemeen bekende,
eigenschap der koffie kan men in veler
lei gevallen zijn voordeel doen, ook in
de huishouding. De gevolgtrekking ligt
voorts voor de hand, dat ook bij inwen
dig gebruik van koffie deze eigenschap
aan het lichaam ten goede ,noet komen,
doordien menige schadelijk© invloed
daardoor wordt tegengegaan. Alleen
maar wachte men zich voor een over
matig gebruik.
Huisvrouw
V A R I A-
Ret nut van de piano.
Be gastheer. Lida, zou je niet voor de
gaste» eens op de piano spelen
Lida (zachtjens.). Maar, papa, 't is
by twaalven.
Papa (zachtjens). Juist, daarom. Ik
verlang zoo naar bed en ik kan mijn
gasten toch niet de deur uitgooien.
Onderwijzeres in de dorpsschool.
Anoniem beteekent zonder naam Ma-
rietje, schrijf jij eens een zin op, waarin
dit woord voorkomt.
Marietje schrijvende //Ons nieuw
broertje is anoniem."
Een omnibus houdt stil en de dokter
instappende zegt tot den conducteur op
schertsenden toon: //Wel conducteur, is de
arke Noachs vol?"
z/De aap alleen ontbreekt nog, mijn
heer, stap in maar."
Ook een slag. Baker, de krant spel
lend: //Het kindje, ons voor acht dagen
door Gods goedheid geschonken, is ons
heden weer ontnomen... Lieve hemel,
wat een slag voor de baker!"
dribbelden voortdurend in de kamer rond,
zaten elkander na, grepen alles aan ea
voortdurend hoorde men der moeder ver
manende stem: niet doen. Laat
dat, Fr&ns l" maar Van Stein, die toch
zoo gesteld was op orde en netheid,
hinderde het niet, dat zij ieder aan een
einde van het gordijn trokken, rond
dansten op zyn gemakkelijken stoel, zijn
boekenkast trachtten open te krijgen en
alles overhoop werkten, alsof ze met hua
tienen inplaats van met hun beiden wa
ren. Van Stein glimlachte maar en zei:
z/kom, laat ze begaan!"
Ea of de dreumesen dat gauw begre
pen! Ze wareu in een ommezien ver
trouwd met „oom Erman." Ze hingen
aan zijne jaspanden, trekken hem aan
zijn baard, klauterden by zijne beenen
®p en hadden niet meer pleizier, dan
wanneer hij op den grond lag en zij
over hem konden rondspringen en wor
stelen zooveel ze wilden. Dan stond hij
weer op met een gescheurde jas, een
verfrommeld boord en ziju haar als
ragebol opgemaakt. „Je verwent ze,
Herman," zei zijn zuster hoofdschuddend,
maar Van Stein stoorde er zich niet aan
en stopte hnn de zakken vol speelgoed
en lekkers. //Kerel, jij bent waard om
zelf kinderen te hebben," zei zijn zwa
ger. //Allons done!" antwoordde Her
man, maar hij vergat die woorden niet.
Hij vergat ze niet, toen na drie maan
den zijn zusier en zwager met huu kin
deren naar den Haag waren gegaan. Wat
was het stil om hem heenGeen ster
veling meer die Herman" zei, aange
name familiariteit van voornamenen
vooral geen kinderen meer, met wie hij
kon stoeien en spelen Alles in de kamer
herinnerde nog aau hun jeugdigen over
moed. Van die gordynknop daar was een
brok af, dat had Frans gedaan. En die
afgescheurde kwast van de sofa was Em
ma's werk.
z/Jij bent waard om zelf kinderen te
hebben dat klonk hem nog in de ooren.
Hij kinderen! Waar zou hij een vrouw
vinden, hij die nergens meer kwam, die
nergens meer gevraagd werdEn pein
zend keek hij om zich heen. Hoe had
bij ooit zijn kamer gezellig en prettig
kunnen vinden? Somber en eenzaam,ja,
dat was ze. Twee en dertig jaar was hij
nu. Als hij nu eens zestig jaar werd,
dan zou hij nog acht en twintig jaar
lang zoo moeten voortleven.... Wat een
toekomst 1
Had hij zich niet wat veel afgezon
derd De Zondagen waren dan toch tot
zijne beschikking. Ja, hij zou zich weer
onder de menschen gaan bewegen. Was
het niet zijn eigen schuld, dat hij ook
de Zondagen in eenzaamheid had door
gebracht, inplaats van tea minste op diea
dag gezelligheid te zoeken.
Zoo zou hij wellicht eene vrouw kun
nen vinden I
Maar hoe hij daartegen opzag Met
de jaren verdwijnt ook de moed voor
het zoeken eener levensgezellin, men is
spoedig bang om een dwaas figuur te
maken en de tong zegt het woord liefde
zoo gemakkelyk niet meer. Toch al
zijn aarzelen en vreezen werd overwon
nen, wanueer hij zich voorstelde, hoe de
twee kleinen in zijn kamer ronddribbel-
den en //oom Erman" riepen met hunna
lieve stemmetjes.
Een brutaaltje.
Mevromo. Heb-je al weer twee bor
den gebroken. Mietje? Waar moet dat
heen
Mietje. Naar da vuilnisbak
Heel eenvoudig
A. Nooit ben ik te lui geweest,
ik heb altijd als een //ezel" gewerkt.
B. Nu, dan verwondert het mij ni®t,
dat je niet verder gekomen zijt.
Be vredestichter. Het echtpaar X. zit
in den trein alleen in een c®upé, met de
kleine Fik een //dodderig" schoothondje.
Manlief haalt zijn pijp voor den dag en
dampt er tot groote ergernis van zijne
ega duchtig op los. In een onbewaakt
oogenblik grijpt zij de pijp en werpt die
het portier uit. Manlief grijpt driftig het
dodderige hondje en werpt het de pijp
achterna. Mevrouw X. woedend, krijgt
hooggaande woorden met mijaheer, bijna
geraakt men haadgemeen, toen de trein
aan het station stilhoudt, het portier
opengaat en men Fik ontwaart, die heel
rustig met de pijp in de bek op 't perron
zit te waohten. Het echtpaar koait tot
bedaren. Deze gebeurtenis vindt men ge
ïllustreerd in een duitsch blad.
Presfiktartan «er fei. Bert. Bartas
TE HAARLEM,
op ZONDAG- 21 Sept. 1890.
Groote Kerk.
Voorm. 10 ure, Smeding.
Nam. 2 ure, Knottenbelt. 11e Zondag.
'8 Avonds 6 ure, Swaan.
Nieuwe Kerk.
Voorm. 10 ure, Snethlage.
Jam- Kerk.
Voorm. 10 ure, dr. A. W. Bronsveld,
pred. te Utreolit. (Voor Hoog.)
Woensdagavond 7 are, Moeton.
Exod. 3 en 4.
Bakenesser Kerk.
(Voor de Kinderen.)
Voorm. I j ure, Knottenbelt.
tVaalsche Kerk.
Voorm. 10 ur<, Bourlier, past, a la Haye
Hij volvoerde zijn plan. Reeds den
volgenden Zondag bracut hij door bij
zijn getrouwden collega en daar maakte
hij nieuwe kennissen, zoodat hij zes
maanden later iederen Zondag, ,nu bij
dezen dan bij genen, uit eten ging, want
hij was een aangenaam mensch in den
omgang, die over vele dingen praten
kon. En gelukkiger dan velen, die nooit
eene vrouw vinden omdat ze er te
stelselmatig naar zoeken, werd hij ver
liefd op eene dame die hij op een di-
néetje tot gezelschap kreeg.
Hij raapte al ziju moed bijeen en
vroeg haar. Ze zei ja en niet aarzelend,
niet na een bedenktijd(dat hatelijke
bewijs, dat men nog met zichzelf rede-
neerea moet vóórdat men ja zegt) maar
onmiddellijk na de vraag, hartelijk en
volgaarne.
Toen hij dien avond op zijn
eenzame kamer kwam, bleven de cou
rant, de tijdschriften, de boeken alle on
aangeroerd. Van Stein liep heen en
weer, te opgewonden nog om te blijven
zitten, totdat hij op de gedachte kwam
om zijne zuster in kennis te stellen van
zijn geluk. Toen schreef hij een langen
brief, enthousiast alsof hij tien jaar jonger
was, niet bevreesd dat zijn zuster hem
zou uitlachen.
De volgende dagen waren een tijd van
ongeëvenaard geluk. Tusschen vier en
zes wipte hij even bij zijn meisje aan,
na tien uur bracht hij haar en hare moeder
geregeld nog een bezoek. En al waren ze
niet zoo vurig meer als jonge lieden,
toch bouwden ze iederen avond lucht-
kasteelen voor de toekomst, zoo goed als
een jeugdig menschenkind van twintig
zomers.
Eerst na een week kwam er een brief
van ziju zuster uit den Haag, de kinde
ren waren ziek geweest, vandaar dat ze
zoolang had gedraald. Van Stein genoot
bij het lezen dier hartelijke, welgemeende
gelukwenschen, die hem zijn geluk dubbel
deden waardeeren. Maar éen volzin uit
den brief las hij tweemaal over, het was
deze: #zij is wel een paar jaar ouder
dan gij, maar dat doet er volstrekt niets
toe."
z/Dat is eene vergissing," dacht Van
Stein, toen hij den brief las. //Lizo heeft
mij gezegd, dat ze dertig is," en toen
hij aan zijn zuster schreef' om dank te
zeggen voor hare felicitatie veegde hij
er bij: #Wat Lizes leeftijd betreft, zus-
jelief, zijt gij abuis. Ze is niet 34, maar
30 jaar."
Het antwoord liet niet lang op zicb
wachten- „Ik weet stellig, dat je aan
staande 34 jaar is," schreef zyn zuster.
z/Mijn man heeft nog met haar schoolge
gaan en ze waren niet alleen precies
even oud, maar zelfs op den zelfden
dag jarig. Vraag het Lize zelf maar
eens."
Van Stein bekroop een onaangename
gewaarwording toen hij dit las. Hij
kende zijn zwager als iemand met een
sterk geheugen en als zeer punctueel.
Zou Lize hem dan bedrogen hebben
Maar, dat kou toch niet zijn waarom
zou ze dat deen. Hy zou haar waarlijk
niet minder liefhebben als ze 34 jaar
was. Hij werd boo3 op zichzelven,
omdat hij aan hare waarheidsliefde
üurfde twijfelen. Neen, 't kon niet anders
wezen of zyn zwager moest zich ver
gissen. //Ik zal het Lize vanavond nog
Christelijk Gere formeel 9 itttm-tf*
Gedempte Oude Gr*-at.
Voorm. 10 ure, 's Av. a ure, Mulder.
Kleiu Heiligland.
Voorra. 10 ure, 's Avonds ure, Schotel.
Luthersche Kerk
Vaorm. 10 ure, Mees.
Avondmaal.
Kerk der Vereenigie Doopsgezinden.
Voorm. 10 ure, Hesta.
Uemonstrantschc Kerk.
Voorm. 10 ure, G. van Gorkua,
pred. te Amsterdam.
Met medewerking van liet Zangkoor.
Kerk der ~B roeder geut ettm c
Voorm. 10 ure, Weisa.
Dinsdagavond 8 ure, korff en Van Os.
Israel's Groote Ver/.oeudag.
Noorder/cerk Bidderstraat
Nederd. Geref. Gem. (tioleerende).
Voorm. 10 ure, 's Avonds 6 ure, J. Brede veil
van Velseu.
Woensdagavond 8 ure, ds. J. Lauguout.
Nedord. Herv. Korit.
Sffitóïïfisetos'duajia.
Voorm. 10 ure. J. C. Boon.
pred. to Beverwijk.
8§e verwijk,.
Voorm. 10 ure, A. D. VYempe,
Theo!, caiuhdaat.
Kuang. Lutherse/ie Kerk.
Voorm. 10 ure, K. A. Goula^.
Doopsgezinde Kerk.
Voorm. 10 ure, J. Sepp.
Bloeraendaal.
Voorm. 10 ure, J. D. vau Arkui.
Nam. 2% ure, J. 1). vau Ar kei.
Dqojkdjcdienimr.
S&eemsledle.'
Voorm 10 ure, J. Kuylman.
Miaicgom.
Voorm. 9j£ ure, W. F. hodman,
JÉvaug. Luth. pred. to Amsteidam,
AAoutrijk ens S®©!laaacua0
Voorm. 10 ure, U. van Koetsveld C.Ez.
Nam. 2^ ure, O. vau Koetsveld C.Ez.
Zandpoort.
Voorm. 10 ure, J. van Loenen Martinet.
Voorm. 10 ure, H. J. Bergsrua.
Avondmaal.
Velsen.
Voorm. 10 ure, G. J. vau der Flier,
Bred, te 's-Gravenhage.
's Av. 6jjg ure, geen dienst.
eon3 vragen," «lacht hij.
En zoo geschiedde. Toen ze dien
avond een oogenblik alleen in do kamer
waren, zei Van Stein: //Lize, mijn zus
ter beweert, dat je vier en dertig jaar
bent, ze houdt het vol. Hoe kan dat?
Waarom krijg je zoo'n kl.-ur?"
Ja, ze kleurde geweldig en toen werd
ze opeens erg bleek. Ze zei eerst niets
en keek hem niet aan, aisot' ze bang
was. Eindelijk kwam het hooge woord
er uit. Ze was vier en dertig, maar ze
had het hem niet dadelijk willen zeggen,
uit vrees dat hij het niet prettig zou
vinden, dat ze ouder was dan hij.
//Wees niet boos, Herman," smeekte
ze, //ik heb er voortdurend spijt van
gehad, ik deed het om bestwil, heusch
Herman keek haar straks aan en zei
nu op zijn beurt niets. Toen stond hij
op, zei: „ik ga naar huis," raakte even
met de lippens haar voorhoofd aan en
was weg, vóórdat het versehrikte meisje
hem had kunnen terughouden.
Dien avond hoorde zijn hospita hem
nog lang na twaalven de kamer op en
neer gaan. Ze begreep er niets van, wat
zou meneer schelen? En Van Stein dacht
maar voortdurend over de onwaarheid,
die zij hem verteld had. Zij, Lize, een
onwaarheid, aan hem, haar aanstaanden
man. Kón dat gebeuren kón een vrouw
den man dien ze Herhad, voorliegen
Wie in het kleine getrouw is, zul ook
in het groote getrouw zijn! Maar dan
is ook het omgekeerde waarEen vrouw
te hebben, die ik niet vertrouwen kan....
En dan weer d .ebt hij of hij misschien
wat veeleischend was; wellicht zageu
jongere menschen znlk« dingen door
üe vingers. Maar dat kou toch nooit
goed gaan, als er geen volstrekt ver
trouwen is van weerskanten. Had hij
het maar niet ontdektMaar wat zou dat
gebaat hebben Later zou het tóch uit
gekomen zijn, dat ze niet te vertrou
wen was
Zoo, geslingerd tusschen beschuldigin
gen en verontschuldigingen, ging hij eerst
te vier uur, uitgeput naar bed. Maar
slapen kon hij niet. Met. wijd geopende
oogen lag hij te denken, pijnlijk te
denken.
De nacht bracht raad. Den volgenden
dag schreef hij een briefje, voegde zijn
ring daarbij. Het was gedaan, zijn engage
ment was af. Wie in het kleine niet
getrouw is, hoe zal die ia het groote
getrouw wezen!
ï#n dien avond, thuiskomende, vond
hij zijn gas weer branden, en ket water
kookte, eene flesch wijn en een flesch
cognac stonden gereed. Hij ging zitten,
keek naar den gordijnknop, naar de kwast
der sofa, die hem aan Frans en Emma
herinnerden. En hy was te moede, alsof
zyn hart nu weggenomen was en hij
gevoelde, met pijnlijke zekerheid, dat
het nu was beslist, voor goed besHst
dat hij nooit meer zou zijn dan eene
machine, die werken zou en eten en
drinken, misschien nog dertig jaar lang.
Alleen zou hij blijven, altijd alleen I
Hij schreide niet maar hij was
benauwd, tot stikkons toe. En zoo zat
hij daar te staren, totdat de pendule
twaalf sloeg.
Hij schrikte op. Het was tijd om naar
bed te gaan. Morgén te acht uur moest
hij immers weer op het kantoor zijn
FIDEÈ.IO.
