NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
NJ 111 tf T-lft
Muzikale Kroniek.
0J^èJlggiS
$xatfyaxina
Zaterdag' 10 Januari 1891,
No. 2307.
ABONNEMENTSPRIJS:
AI) VERTEN TIÉN:
lafoeêracistltsg
STADSNIEUWS.
jaargang.
HAARLEM'S DAGBLAD
Voor Haarlem per 3 maanden1,20.
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden 1,65.
Afzonderlijke nummers0,05.
Dit blad verschijnt dagelijks, bebaive op Zon- en Feestdagen.
BureauKleine Houtstraat No. 9, Haarlem. TelcfooniiiiHimer 122.
van 15 regels 50 Cents; iedere regel meer 10 Cents.
Groote letters naar plaatsruimte.
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Abonnementen en Advertentien worden aangenomen door
ome agenten en door alle boekhandelaren en eourautiers.
Directeurs»-Uitgevers J. C. PEEBEBOOM en .1. B. AVIS.
Hoofdagenten voor liet BuitenlandCompagnie Générale de Publiciié Etrangère G. Z. DAUB F. Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs 31 bis Faubourg Montmarlre.
uit den
Gr©m©on.t©raadU
Er was Woensdag in de zitting niet
veel te doen. Men had de heeren bijeen
geroepen, blijkbaar alleen ota de kre-
dietverhooging voor de uitdieping van
het Bianen-Spaarne toe te staan, daar
Woensdag te 2 uur B. en W. zich moes
ten uitspreken. Men begrijptdat er
haast bij was, nu hat Spaarne zich in zulk
een tot baggeren uitnemenden toestand be
vindt.
Maar dat is gekscheren, evenals het
malligheid zou wezen om. te beweren, dat
de Raad opeens de radicale beginselen
was gaan aanhangen, op grond van de
hoogroode kleur van het scherm, dat bij
de deur is neergezet om de heeren voor
tocht te behoeden. Evenmin behoeft men
lang stil te Btaao bij de abonnementen
voor den tol aan de Kleverlaan en kan
voldoen met do opmerking, dat de mid-
deneeuwsche instelling der tollen altijd
eenige Raadstongea in beweging zet.
Wat echter voor een goed waarnemer
treffend mocht heeten, dat was het debat
over de vraag of men al dan niet zou
voldoen aan het verzoek van den //Volks
bond", om eeae officieele gezondheids
commissie in het leven te roepen. Men
•weet reeds, dat afwijzend op hot adres
is beschikt.
De heer Krol zeide, dat de motieven
van burgemeester en wethouders tegen
de instelling eener zoodanige commissie
hem bijna hadden overtuigd ra« het nut
van de commissie. Nu moet mij de be
kentenis van het hart, dat ook ik die motie
ven bitter zwak vond. Vrees, dat het
te veel geld zou kosten, scheen het hoofd
motief van het verzet van B. en W.
Ik zeg«seheen," want recht duidelijk
gebleken is het niet. Noch de voorzitter,
noch de wethouders lichtten hunne be
zwaren toe, except de weinig zeggende
opmerking van den heer de Kanter, «dat
hij zulk eene gezondheidecommissie niet
noodig achtte."
Laat ik nu dadelijk zeggen dat ik mij
zeer goed begrijpen kan, dat de burge
meester niet op zulk eene commissie ge
steld was. Oude menechon plegen niet
te dwepen met nieuwe commissiën, maar
wat de leden van den Raad tegen zulk
eene commissie hadden, is mij nog maar
niet duidelijk mogen worden.
Daar kwam de heer Enschedé en ver
klaarde zich tégen de opinie des heeren
Krol. Nu, dat ie zijn recht. Maar op
welken grond Op grond, dat wanneer
zulk eenp commissie eens een gansche
reeks huizen als onbewoonbaar aanwees,
de gemeente in een moeilijk parket zou
komen... de gemeente... enfin, zou moe
ten handelenJa juist, natuurlijk
maar zou de heer Enschedé dan liever
willen, dat men als oen struisvogel den
kop in het zand stak, om toch vooral
maar Diets to zien? Kom, dat kan de
heer Enschedé niet meenen. En de heer
Prins zei dat hij ook vond, «dat men b
moest durven zeggen, wanneer men a had
gezegd.
Zeer zeker! en c ook desnoods en d
en e, want, mijne heereD, al is er niet
veel kans, dat men ooit het geheele alfabet
van te verbeteren toestanden zal door-
loopen, men moet toch niet te angstval
lig zijn om a te zeggen, alleen omdat men
terugschrikt voor b.
De afwijzing van het adres, zonder
meer, ken gelukkig bij den heer Snelijes
geene instemming vinden en dank zij
zijne amendementen, besloot men aan de
Volksbond nadere aanwyzing te vragen,
welke woningen speciaal slecht waren
en daarover weer te vragen het advies
van de gemeente-geneesheeren. Er werd
nog wel een spaakje in het wiel gestoken
door den heer Van Weel, die meende
dat men dien doktoren wel kon verdoeken,
maar niet opdragen een zoodanig rapport
uit te brengen; maar dat spaakje kwam
pas toen het wiel al draaide, d. w. z.
toen het besluit genomen was. De voor
zitter gaf dan ook vroolijk zijn vertrou
wen op de goede gezindheid van de hee-
ren doktoren te kennen.
De zaak staat derhalve op "ditoogen
blik zoo, dat de gemeente-geneesheeren
zullen worden uitgenoodigd eens na te
gaan, of werkelijk de woningen die de
//Volksbond" zal aanwijzen, zoo slecht
zijn. Nu ben ik, met den burgemeester,
ten volle overtuigd van de goede gezindheid
der heeren doktoren, maar ik betwijfel
of het praktisch is, hun zulk een onder
zoek op te dragen.
En ziehier waarom. Een dokter heeft
gewoonlijk veel te doen. Wanneer
hij do zieke voor wien hij komt heeft
gesproken en verzorgd, dan convenieert
het hem waarlik niet, een balfunr te
besteden aan het onderzoeken van de be
zwaren, die de //Volksbond" tegen deze
woning heeft geopperd. Ik zie hem al
met ren duimstok de hoogte van deuren
en wanden opmeteD; den neus in den
kelder steken, naar gaten in den vloer
zoeken terwijl zijn paard rheumatiseh
wordt van het lange staan en een andere
patiënt, wat erger is, snakt naar 's dokters
komst.
Met al de goede gezindheid, die de
Burgemeester bij de geneeskundige ar-
mencommissie verwacht te vinden, zal
geen onderzoek zoo goed kunnen zijn
als dat van eene speciaal daartoe be
noemde commissie. En wanneer deze eene
heele straat als onbewoonbaar aanwees,
welnu, dan zou die sLant moeten worden
omvergehaald! Dat vind ik geen schrik
beeld ik zou juichen waaneer op die
maaier de krotten konden verdwijnen,
ook al kojtte hei, (wat ik nog niet ge
loof) de Gemeente wat geld.
Het ligt niet op dea weg van de ge
neeskundige armencom missie, om wo
ningen to keuren, evenmin als van den
stads-architekt te vorderen waro, dat hij
de stads-zieken zou gaan qureeren. Vol-
geDs mijne meening vergt men te veel
van de geneeskundige armen commissie,
door hun advies te v-^gen ©var een zoo
uitgebreid rapport als dat van den Volks
hond" en zou, zoo men geene vaste com
missie wil, aan eene tijdelijke Raadscom
missie, waarin ©en of meer bouwkundigen
zitting hadden, dit lastige en moeilijke
werk veel beter kuchen werden opge
dragen.
En is nu werkelijk de toestand in
H»arlem zóo slecht Op deze vraag hoop
ik in een volgend nummer dezer cou
rant antwoord te geven.
vele schoone gedeelten en eindigt met
een flink slot.
Behalve deze werken worden neg «Les
Presents", «Vineta" en //Ossian" sitge-
voerd, terwijl de beide dames-solisien
zich vcor 't eerst in Haarlem zullen doen
hooran.
Nederlandsche opera.
„ZAMPA".
Haarlem 9 Januari 1891.
Het adres van winkeliers en nering
doenden hier ter stede an de Gasfabriek,
houdende verzoek tot v daging van den
gasprys, prijkt met ru'ial 4UÜ üandtee-
keningen.
Wij wenschen adressanten gaarne veel
succes toe op hun pogen, maar al hopen
wij het beste, wij vreezen het ergste. De
Gasfabriek zal niet zoo licht tot prijs
verlaging «vergaan, wetende dat de
meeste winkeliers geen petroleum kunnen
of willen branden.
Wellicht zonden adressanten meer kans
vae slagen hebben gehad, wanneer zij
ingeval van weigering, de Gasfabriek
hadden gedreigd met haren doodvijand:
electrisch licht. Waarom Diet vierhon
derd gezeten burgers kunnen by goede
samenwerking veel tot stand brengen.
In Amsterdam zullen immers spoedig
ook vele winkels electrisch worden ver-
lieht
Naar wij vernemen wordt op de aan
staande uitvoering der Kon. Liedertafel
z/Zang en Vriendschap", op 19 Jan. e. k.,
het zeer schoone maar moeilijke werk
//Columbus" van Hiller uitgevoerd. Dit
werk wordt in Nederland voor het eerst
door //Z. en V." gezongen, evenals 't
nieuwe werk van onzen stadgenoot den
hoer Philip Loots, //Het Vaderland."
Ook dit werk, naar woorden van dr.
SchaepmaD, is zeer moeilyk, maar bevat
of de //marmeren bruid", is
na Lo Pré anx Clercs, do beste en meest
j bakende door Héreld gecomponeerde
operas.
Dit werk werd te Parijs den 3en Mai
1831 voor het eerst opgevoerd en voor
kwam door het groote sucees den finan-
cieelen ondergang der «Opéra Comique".
De tijden en de menschen zija veran
derd en met hen ook de richting der
kunst. In de muziek heeft de opvolging
ea afwisseling van het recitatiefde
arioso, de eavatina, de aria, de arietta,
duo, trio, koor, enz. enz., plaats gemaakt
voor o«ne meer vrije bewerking, eB hoe
wel wij de grootste vereering koesteren
voor difc meesterwerk van Hérold, kan vol
gens mijne zienswijze deze opera, ofrehoon
pas eenige weken op het répertoire der Ne
derlandsche Opera, de over haar heen
gegane zestig jaren niet meer inhalen.
Canaille, mej. Sewing, heeft eene lieve
stem, do hoofdzaak voor eene zangeres.
Met véél muzikale en dramatische stu
diën twyfelen wy niet aan haar toekomst
als zangeres voor de Nederl. Opera.
Ritta, mevr. AlbersJahn, was, zoeals
wij dit van haar gewoon zijn, geheel
op haar plaats in zang zoowel als in spel.
Wij betreurden het gisterenavond, dat
niet aan een dor onziehtbare vaders, de
Monza of Lugano, een werkzamer rol
als baszanger was toebedeeld. De heer
Vennema toch, die als Zampa de baryton-
partij vervulde, mist de volheid ea diepte
voor die partij voreischt, hij is m. i.
meer tenor dan barytenzoodat wij
over het algemeen in het lage register
weinig te heoren kregen. Het maakt een
vreemden indruk, wanneer men aan het
einde eenor phrase, van den zanger een
lagen noot verwacht en dien dan door
een koperen blaasinstrument hoort over
nemen, terwijl de zanger heel gerust een
octaaf hooger zingtWy maken den heer
Vennema echter een compliment over
zyn manier van zingen en voor zyn spel*
Alfons de Monza, de heer Tyssen, was
wat stem aangaat, bizonder gedisponeerd
hy zong zijn partij zeer correct, en ga
ons zcll3 een lage Es te hooren, hij mist
echter in zijn spel de losheid, een itali-
aansch edelman en oifieier eigen.
Dardolo, de heer DerïekXj was, om een
hollasdsch gezegde te gebruiken, geknipt
voor zijn rolVrij en los zonder over
drijving, iets wat wij niet kunnen zeggen
van Daniël Capuzzi, (de heer De Beer)
die, wat zang betreft, voldoende was,
maar wiens spel ons nu en dan aan een
koopman op de markt dood denken.
Koor en orkest werkten onder v. d.
Lindens leiding vast en goed, wat wy
hoofdzakelijk toeschrijven aan den korten
tijd, die tueschen de opvoering alhier,
en de instudeering verloopen is.
Gewoonlijk krygen wij toch de opera's
te Haarlem, wanneer zij reeda eenigen tyd
op het répertoire zijn geweest. Vooral het
koor in de kapel was zeer zuiver.Het tempo
der ouverture wordt in Frankrijk sneller
genomen. Van de instrumentalisten ver
dient vooral de clarinettist een woord
van lof voor zijn schoonen toon en pia-
ni8simi. De vertaling van den tekst was
ditmaal eens meesterlyb, en met zorg waren
de hoofdwoorden op de goede maatdeelen
geplaatst. Het decoratief was voldoende,
wanneer men ia aanmerking neemt, dat
do directie van een particulier provin
ciaal theate^ niot voor een opera, die
ééns of twee malen gegeven wordt, een
daarby toehoorend décor kan doen ver
vaardigen.
De kunstvoorwerpen en medailles voor
de Bondstentoonstelling van den Ned.
Postduivenbond, Zondag a.s. hier ter
stede in //de Phoenix" te houden, zijn
ter bezichtiging gesteld bij de Alge-
meene Haarlemsche Boek on Muziek
handel", in do Groote Houtstraat, aihier.
Naar wij mot zekerheid hebben ver
nomen heeft het bestuur der sociëteit
z/de Kroon" het edelmoedig voornemen
om Zondag 18 Januari a.s. een buiten
gewone voorstelling te doen geven ten
bdte van het behoeftige gezin van den
kermiswag«D. Geheel belangeloos heeft
het bestuur de zaal enz. besehikbaar ge
steld, terwijl de redacties van dit blad en
de Spaarnebodeadvertentiën voor dit doel
kosteloos zullen plaatsen. Verschillende
artisten uit Amsterdam zullen belange
loos medewerken alsmede eenige familie
leden. Twee der oudste kinderen van
het gezin zullen mede optreden. Het
bestuur doet ook stappen om van de
aihier gevestigde vereenigingen mede
werking te erlaDgon.
Het kwartet van //Crescendo" heeft
die reeds toegezegd en nog andere zullen
volgen.
FEUILLETON.
25)
A'nar het enaelsch
WALTER BESANT.
HOOFDSTUK IX.
De zaakwaarnemer
Nog slechts vijf minuten, en deze kalmte zou plotseling ge
stoord worden om, wat den patroon betreft, nooit meer te wor
den hersteld, Voor hem was de kalmte voor altijd verdwenen.
Deze dag was werkelijk de laatste van kalme, ongeruste rust.
Twee meisjes, welke deze stoornis zouden veroorzaken, bevonden
zich op dat oogenblik in Lincoln's Inn Fields.
«Het is ongetwijfeld het beste wat gij kunt doen, Katharina,"
zeide een harer. «Wanneer die man werkelijk een vriend van
Tom is geweest, dan zal hij tenminste in staat zijn u eenige
inlichtingen te verschaffen gij zult toch wel bloedverwanten
hebben."
«Ik geloof niet, dat zij vrienden waren, zij waren echter
neven. Tom heeft mij evenwel gezegd, dat ik mij in tijden van
nood tot hem moest wenden. Wij kunnen het echter beproe
ven, Lily."
Plotseling zonder dat er een waarschuwing aan vooraf
ging werden de slapers opgeschrikt uit hun rust.
Er werd gebeld.
De patroon ging rechtop zitten, liet de half-opgerookte sigaar
vallen, en strekte zijn hand uit naar de papieren, welke voor
hem op zijn schrijftafel lagen en met roode lintjes waren vast
gebonden. Wie de bezoeker ook mocht zijn, die hem kwam
storen, deze moest hem verdiept vinden in zijne papieren. De
twee oude klerken sprongen op in hunne stoelen, beiden gre
pen hun penhouder en doopten in; met hunne vierkante schou
ders en het hoofd over hun werk gebogen, terwijl de pennen
over het papier vlogen, waren zij het toonbeeld van vlijtige
kantoorbedienden; ik weet echter niet wat zij schreven.
Het is algemeen bekend, dat de buitenwereld niet te weten
zal komen, dat er niet wordt gewerkt. De jongste bediende
werd in zijn slaap opgeschrikt, hief het hoofd op en sloeg een
lijvig boek, dat voor hem lag, open, en dat ik weet niet welke
oude rekeningen en posten uit vroeger jaren bevatte. Met een
uitdrukking in zijn gelaat van iemand, die gloeiende van ijver
en werklust in zijn arbeid wordt gestoord, opende hij de deur.
Er was gebeld door twee hem onbekende jonge dames. Een
harer gaf hem haar kaartje Miss Capel.
James sprong op wij kunnen de beweging, die hij maakte,
niet met andere woorden weergeven toen hij het kaartje
ontving. De plechtige belofte, die hij Tom gedaan had, had hij
zoo diep mogelijk verborgen, zoodat hij den naam van Katha
rina Capel en de belofte bijna geheel was vergeten.
«Wat drommels, wat zou zij hier moeten mompelde hij.
Toen de bezoeksters evenwel binnentraden verbleekte hij, en
sloeg eerst een blik op het kaartje, toen op Lily en Katharina,
vervolgens weer op het kaartje en toen weer op Katharina.
«Miss Capel zeide hij, boog voor Lily en keek Katharina
eenigszins angstig en verbijsterd aan.
«Neen; dit is miss Capel."
«Is... is uw naam Capel?" vroeg hij. «Waarom zou haar naam
niet Capel zijn
«Gij kent mij niet, mijnheer Rolfe," zeide Katharina.
«Ik ken dat wil zeggen, ik was de verloofde van uw
neef, Tom Addison."
«Gij waart de verloofde van mijn neef gij?" Hij staarde
haar nog voortdurend in het gelaat. «Gij Hij deed al het
mogelijke om zijne ontroering te verbergen. «Waart gij dat?
Vergeef mij mijne ontroering, miss Capel; ik heb hem wel eens
over u hooren spreken, maar ik letle eerst niet op den naam.
Ja juist miss Capel o jaWanneer hij van u sprak, dan
noemde hij alleen uw voornaam."
«Mijn naam is Katharina Regina."
«Katharina Regina.... Regina?" hij herhaalde den tweeden
naam en bleef haar voortdurend aanstaren, niet onbeschaamd,
maar als iemand, die een oude kennis herkent.
«Dat is een familienaam.''
Rolfe ging zitten, zonder de dames te verzoeken zijn voor
beeld te volgen; zij deden het echter uit eigen beweging.
