BINNENLAND.
De Veldslag bij Tokai',
Mg tot haar wendende, zag ik dat de
arme met een inwendige aandoening
worstelde, dio haar scheen te zullen
overwinnen, Zoo kalm mogelyk, ofschoon
met weerzin, ging rij zitten en trok de
tafel naar zich toe.
„Nu kinderen, nu moogt ge niet te
dicht bij haar komen, omdat go eens
postzegels mocht nemen/ zeide ik met
een wanhopige poging om te glim
lachen.
Zoo sprekende plaatste ik stoelon
rondom haar.
„Dit papier en deze potloódea roootan
verdeeld worden, daar er echter geaa
poliooden genoeg zijn moeter. wij om
beurten doen. Dit is niet zooals het oude
spel, het is volgens myn eigen vinding,
Kyk, nu zal ik een brief sehrijven en
op do post brengen. Jufirouw Ness zal
hem stempelen en hem u geven, wanneer
gij geroepen wordt.'7 Mijn Brief ia voor
Willie May eK hij moet hem gaan hsle».
Ik had erin geschreven: „Willio ga
naar buiten en haal die groote sohelp,
die gij in het kleine tuinhuis zult vinden,
Zij las dit steelsge wijze, denkende dat
ik hot niet had gezien. Zij gaf hem
glimlachende over. Nu had ik goade
roden om dien jongen naar baiten te
zenden. Ik wist dat anderen mij a voor
beeld zouden volgen en ik myn oogmerk
zou bereikon. Zooals ik verwachtte, be
gonnen de kinderen nu hwsne brieven heen
en weer \e zenden. Mijn beurt kwam
weder. Juffrouw Ness was druk bezig
brieven te stempelen. Ik nam myn kans
waar. Een fiinken jongen ter zeide
nemende, zeide ik:
„Hier, neem dit briefje en geef het
aan myohaer Leao. Kent ge hem? Ja
wel, maak dan geen leven en zeg het
aan niemand. Snel naar zijn bureau en
kom spoedig terug."
Hg liep heen en zij die zoo dxak
met de kinderen bezig was, merkte het
niet op. Mijn briefje luidde:
„Spoed, spoedjuffr. Ainswerth is in
ons huis en speelt raet de kinderen, zij
heeft geen argwaan ik koes aan het
venster. Ik zal roepenbreng hulp
zend uw mannen achter het huis om
kom zelf door de voordeurvertrouw op
mij, breDg handboeien mede
FLOY ELTON".
Toen alles gereed was, werden eenigo
woorden gefluisterd, ganoeg om hem te
doen begrepen, wy giugen in de kamer
terug en geide
„Ik ben de earste gevangene ik heb
juflroaw Belmanns mof gesioles, en ik
moet vaor een rechter komen." Op een
teeken van mij, begreep de heer Leao
wat ik van hem wenschte, en ik stak
mijne handen toe, werd gebonden en
naar d« rechtbank gebracht; de kinderen
wachtten mij op. Ik werd ondervraagd,
schuldig bevonden on veroordeeld. On
geveer een half dozijn kinderen speelden
voor gevangene, toen tot mijne vreugde
de kleintjes ona jufirouw Ness riepen.
Zou zy willen En zoo niet zij was
half verschrikt maar toen men haar
zeide dat het geen pyn deed, onderwierp
zij zich. Da handboeien waren in een
oogwenk om hare armen, de kinderee
snelden naar do andere kamer, terwyl
ik, als naar gewoonte, de deuren sloot,
maar ze tevens op slot deed. De heer
Laan floot, twee sterke mannen traden
uit de gang en zij werd overmeesterd.
Nooit zal ik den blik vergeten, dien
zij mij toewierp. De drie mannen had
den moeite haar te houden, toen zij zich
tot my wendde met hare armen omhoog,
gereed om te slaan, terwijl ik, daarvoor
bevreesd en nu blijde mij in veiligheid
te zien, achter de piano kroop, terwijl
werd weggevoerd.
Ik vertelde den kinderen dat zij met
den heer Leao was medegegaan, auders
zouden zij bang zyn geweect, om naar
huis te gaan. Al die vreeseltjke angst
duurde twee uren. Toen het avondmaal
geëindigd was en de kinderen weg wa
ren, sloot ik het huis en ging op de
sofa liggen, want ik had «en vreesslijko
hoofdpijn. De volgende week meldden
de couranten het verhaal harer gevangen
neming en dood.
„Wat? Is zy dood?" riep ik uit.
„Ja, zij werd woest op weg naar hat
krankzinnigengesticht, wierp zich onder
den trein en werd vermorseld."
Dit was de geschiedenis, die mij werd
verhaald. Hoevele jonge meisjes zouden
hare tegenwoordigheid van geeat hebbeB
gehad P
déazolfden spoorwegtijd op de europeesche 1 deringon
trad
Eea onsamenhangend briefje, maar u
moet denken, hoe ik te moede was. De
jongen kwaaa spoedig terug en fluisterde
„in orde" de jonge guit daoht mis
schien dat ik, een meisje van zeventien
jaar, verliefd was op dien oudon man,
onzen inspecteur van politie Enfin, ik
liet het* maar in dien waan.
De minuten schenen mij uren toe, tot
ik ze eindelijk zag komen zij zag
hen niet.
„Daar koaat mijnheer Leao. Papa is
niet thuis en masaa is niet in staat hem
te ontvangen en ik zal hem roepen om
mede te spelen," zeide ik luide.
Juffrouw Ness schrikte, maar werd ter
stond weder kalot. Ik ging naar 't ven
sier en riep
„Mama is niet wel, mijnheer Lean,
maar u moet maar hier komen." Bert
snelde naar de deur en deed open, hij
kwam binnen. Was ik gered? Ik wist
het niet. Hij schudde mij de hand en
ik stelde hesa aan juffrouw Ness voor,
die verwonderd opzag, daarna kalm boog
en haar oogen neersloeg. Hij sprak met
haar over onverschillige onderwerpen,
terwijl ik op de piano speelde. Toen
schoot mij plotseling eene nieuwe ge
dachte te binnen, ik keerde my op mijn
stoel om en zeide
„Kinderen, ik weet een nieuw spel
letje: wo zullen rechtbankje spelen. De
aadere kamer is de rechtszaal. Kom, mijn
heer Lean," zeide ik, „laten wij haar
gereedmaken en de deur open laten
(het was een dubbele deur) nu nog een
getuigenbank is deze stoel goed
Gedurende al dien tijd spraken wij
luide, om geen achterdocht bij haar op
te wekken. Ik vond het hatelijk, haar
te moeten bedriegeD, ik gevoelde dat ik
huichelde en toch, wat moest ik doen
De commissie van voorb
reiding der wet op den krijgsdienst
hield Donderdag en Vrijdag eene ver
gadering.
Aan den heer A' D. Wert-
heïm, lid van de Eerste Kamer der
Staten-Generaal, is door een honderdtdl
telegrafisten van het kantoor te Amster
dam, dank betuigd voor de waardeoren
de rede, door hem in de zitting dei-
voorgaande week omtrent hun vak en
hunne dienstpraestatiëa uitgesproken.
(A.)
Te rekenen van 3 Maar
e.k. zal de verzending van de mails naar
Nederlandsch Oost-Indiö weder geschie
den op den gewonen tijd, te wsten
langs don weg van Marseille en langs
den weg van Genua iu aansluiting ep
de nederlandsche paketbooten met den
trein van 5.50 a. van Amsterdam naar
Antwerpen
langs den weg van Marseille in aan
sluiting op de fransche paketbooten met
den trein van 7.45 m. van Amsterdam
naar Antwerpen
langs den weg van Brindisi in aan-
sluiting op de britsche paket-booten met
den trein van 12.55 van Amsterdam
naar Antwerpen.
Op een den 30n e a 3 1 n J u 1 i en
1 Augustus 11. te Dresden geh, vergadering
van vertegenwoordigers der verschillende
tot den „Verein Deutscher Eiseabahn
VerwaUungen" behoorend* spoorwegen,
omtrent de vaststelling der winterdienst-
regeling voor 1890/91, was onder de te
behandelen pusten ook een voorstel in
gekomen van de hongaarsche staats-
spoorw. dir. omtrent de invoering van
spoorwegen.
In Duitschland, Oostenrijk-Hongarya
en vele andere staten heeft dit plan veel
bijval gevonden; in ons land echter niet.
Volgens besluit van den minister van
Waterstaat, Handel en Nij verheid zal
men in den eersten tijd voor den in-
wendigeo dienst, dus ook op grafieken
eïi diecstboskjes, gebruik blijven makes
van den amsterdacisehen tijd, die voor
da aankondigingen op aanplakbiljetten
en reisgidsen voor het publiek wordt
gebezigd. Met de invoering van zonnetijd
voor het gebruik, zoowel in den inweo
digen dienst als in dien tegenover het
publiek, zal gewacht worden totdat die
tijd tevens wordt toegepast op het bur
gerlijk leven en aan de invoeriug van
het laatste kan ingNederland niet wor
den gedacht voordat de omliggende sta
ten daartoe ook besloten zijn.
(V. D.)
Aan de universiteit van
Amsterdam promoveerde Vrydag tot
doctor in de rechtswetenschap, op proef
schrift art. 424 wetboek van strafrecht,
F. E. Posthuttus Meijjes, geb. te Am
sterdam.
Het bij de kon. fabriek van
stoom- en andere werktuigen te Amster
dam nieuwgebouwde pantserdekkorvet
Sumatra wordt op het IJ uitgerust, en
zal biunenkort naar Willemsoord wordes
overgebracht, om van daar uit den
proeftocht op do Noordzee te maken,
ondeE bevel van den kapt-luit. ter zee
P. G. Braeh.
Zondag 1 Maart, des middags
te halfeen, zal in een der lokaleD van het
gebouw „D' Geelvinck", aan den Singel te
Amsterdam, een openbaar debat over
landnationalisatie worden gehouden door
de heeren mr. Z. van den Bergh en J.
Stoffel.
Laatstgenoemde is daartoe door mr.
van den Bergh uitgedaagd.
De Tyd deelt mede:
E«a meubelfabrikant geen baasje,
maar oan baas in een onzer grooïe
steden, by een klant ontboden ea door
dezen gevraagd, hoe hij het- best zijn
huis zou meubelen, gaf ten antwoord
„Wal, u kunt 't krijgen zooals u wilt:
Louis XIV, veertiende eeuw, Louis XV,
vijfiieude eeuw, prcGiea zooals u maar
verkiest...."
Gelukkig (zegt De Tijd) voor dien
meubelfabrikant, ,éat er geen styl-
Heiorieh von Heess bestaat, want hij
zou raar hebben staan kijken, zoo zyn
klant hem een ameublement-Heinrich
von Reuss XXIV, vier en twintigste
eeuw, had besteld.
Zestig pereent rente
Aan den gemeenteraad van Amster
dam ia een adres gecieht, om de aandacht,
te vestigen op de huizen van koop en
wederinkoop, een soort „stille lombard"
Deze inrichtingen heffen over de daar
feitel^k beleende goederen een interest
van zestig percent en brengen dusdoende
ontzaglijk veel ellende. De adressant, de
hoor E. De Prouw, vraagt of de Raad
daaraan niet iets kan doen. Le Raad
heeft echter een beslist ontkennend ant
woord gegeven.
Men meldt nit Zaandam: In
do Donderdagavond gehouden raadsver
gadering werden, na breede debatten,
aangenomen le. de voorstellen van
Burg. en Weth. in zake den verbouw
en de uitbreiding der gasfabriek. Ra
ming ruim 91,000. Zes leden stemden
tegen. 2». de voorstellen van Burg. ess
Weth. in zake sluisbouw in den Dam
alhier. Raming f 300.000, waarvan ia
het "/3 zal bijdragen Zaandam Wor-
merveer 3 7, Koog aan de Zaan
Zaandijk geeft ia eens ai een, maximum
van ƒ5000. De gezamenlijke gemeenten
zuilen trachten van het rijk èa van de
provincie elk 13 subsidie te verkrijgen
in de kosten. Tegen dit voorstel stem
den 2 leden.
Op 63-jarigen leeft yd is
overleden de heer Wouter Sluis, vroeger
landbouwer te Beemster. ia vele verga
der landbouw-maatachappijen
hy eerstijds als spreker op, en
was een verdediger van de nieuwste
methoden van zuivelbereiding. Zyne
bescheidenheid on eenvoud waren
algemeen bekend, en steeds vond hij een
groot en welwillend gehoor.
Donderdagavond is ineen
hooiberg te Wageningen gearresteerd da
persoon van B. W., zijnde een Duiescher,
gedeserteerd van zijn regiment te Metz,
en aan zyne geleiders tusschen Metz
Straatburg ontvlucht, toen hy werd
overgebracht naar laatstgenoemde plaats,
om 3 jaren ves ingstraf te ondergaan
wegeas insubordinatie enz.
Hij is Vrydag gevankelijk naar Arn
hem overgebracht.
Donderdag had teVlissin
gen, iu togenwoordigdheid vaa do heeren
Beucker Andreae, Turk en Jongkees,
op de roede met uitstekend gevolg de
olficieole proefteckt plaats met Hr. Ms.
torpedoboot No. XXI (klein model). Ge
durende 2 uren met volle kraohfe wer
kende, werd met 470 omwentelingen
der schroef eene vaart van 17% aiji be
haald. Deze torpedoboot wordt binnen
enkele dagen naar de directie dor ma
rine te Amsterdam gedirigeerd:
Do stoommachines en hotel werden op
de fabriek der Kon. Mij. „De Sehelde"
te Vlissiegen vervaardigd.
Een ongehuwd man had een
kosthuis betrokken te Jubbega-S*hu-
rega. Steada betaalde hy geregeld zijn
kostgeld, dat hy veor eenigeu tyd door
ziekte daartoe niet meer in staat was.
Zijn kostbaas had geen zin om hem
langer te on«3«rhouden. Hij legdo zijn
commensaal in een kruiwagen en ver
voerde hem op die wyze naar het eea
paar uur verder gelegen Wysjeterp,
waar do man eigeelyk thuis beheerde.
Niemand wilde zich daar over den ar-
mea zieke ontfermen. Goede raad was
nu duur, ea de verlegen kostbaas zag
geen anderen uitweg dan ayn kruiwagen
om te keeron en den last aan den dyk
te laten liggen» Eenigen tyd late? word
hy daaF dood gevonden. NaaF aanleiding
van dit voorval vertrokken Vrydag vaa
Zwolle da officier van justitie, do rechter
commissaris en oen beëedijfde klerk ter
griffie, vergezeld van de doctoren Rinkes
Kijstra, naar Wijejeterp om een
onderzoek ter plaatse in te stollen.
(2. C.)
De conducteur Bonke, ge-
stalionneerd te Lingen, had Woensdag
nabij het station Drentsteiafurt het on
geluk onder den goeaereutrein te gs»ra-
ken. Ean arm werd hem afgereden ea
hij bekwam verder zulke hevige wonden
aan het hoofd, dat men vreest voor zsgn
loven.
Donderdagavond wilden
eenige dienstmeisjes te Kampareilanii
het ys vaa het Noordsrdiep oversteken.
Twei> harer zakten er door en een, eene
aeveiïlien jarige, werd levenleos opge
kaald.
Omtrent het geveoht van 19 dezer
wordt thans nader het volgende gemeld
Kolonel Holled Smith had Woensdag
bericht ODfcvangen dat de vijand van
plan was de egyptische troepenmacht, op
weg naar Tokar zijnde, aan to vallen.
Hij besloot geen tijd te verliezen en bij
het aanbreken van den volgenden dag
trok hij van El Teb weg. De cavalerie
maakte de voorhoede uit onder kapitein
öeeeh. Majoor Wingafce, van den staf,
leidde den opmarech. Te 10 uur 's mor
geus bereikte de cavalerie Tokar; 20
minuten later volgde de infanterie. Juist
bij tijds, want men kon bespeuren dat
de vijand in een halven cirkel door het
dikke struikgewas oprukte; vooral door
de vele vaandels, die boven de struiken
uitstaken, werd dit verraden. Op eea
mijl afsfands merkte men de reserves
op, die de bergen geheel bedekten.
Kolonel Holled Smith stelde daarop
aijn troepen in drie afdeelingen op
aan drie zijden, tegenover het halfrond
vaB da vijandige kolonne. Water en
ammu»itie werden dooF kameelen en
muilezels meegedragen; dew werden onder
de hoede der cavalerie, ten noorden van
het dorp, bij elkander gehouden.
Nu begon een ware wedstrijd tusschen
de troepen en de Darwishen otn 'n het.
bezit ta komen van da enkele huizen,
die buiten de lijn van verdediging lagen.
Kapt. Marty? nam het eerst een kleine
wooing, reeat v©o* de troepen nit, in
bezit; en van daar uit kon hij, de voor
uittrekkende beweging dor Derwiachen
belemmerende, op 't midden vau hun ge
ledere» zijn vuur richten. Op een zee?
korten afstand van 't ingenomen huis
vielen dan ook meer dan 100 Derwi
achen; deze trokken nu eerst een eind
terug, maar om spoedig daarop een po
ging aan te wanden de egyptische troe
pen in de fiaok aan te grijpen, juist op
'6 zwakste punt, waar de operawën door
de aanwezigheid van de transportdiereu
worden bemoeilijkt. Osman Nslb zou
den aanval dor Derwi6than leiden.
Hoewol hst 11e bataillon Egypteaaren
ondor kapt. Maodonald, de reserve mede
in 't vuur bracht, bleek de vijand te
sterk om tegen hem te kuunon ageeren,
zooda» op den linkervleugel werd terug
getrokken en nu avanceerden do ver-
oenigde llo ea 12e bataljons ongeveer
500 meters en sloegen den vijand in
't froni uit elkaar, met groot torliee; de
huizen werden ingenomen en de hooge
;ronden daarom hoen bezet. Daarbij werd
sea hardnekkig gevecht geleverd; aan
kaft. Maodonald en lait. Jackson wer
den de paarden onder ft lijf doodgescho
ten; kapt. Barvow word gedood.
Men bleef den vijand steeds achter-
volge*j en beachooc hem ook uit de
ingenomen woningen. Ongelukkig begon
nen de trassportbeestea die door de
arabiëek® drijvers in dsn steek waren
gelaten, schichtig te worden ou liepen
weg; door den staf worden velen achter
haald en gelukkig ook, want do vijand
had er dea reuk van gekregen en reeds
eeaige van de beesten buit gemaakt. De
cavalerie ontdekte dit al spoedig en sloeg
er op in; de Dsrwiseken werden als kaf
uiteengejaagd, maar daarbij kwamen
enkele heftige sohermutsoliogoa, man
tegen man, voor. Zoo wsrd een egyptisch
officier van zijn paard beroofd on zwaar
gewond; kapt. Besch zng dit en ijlde hem
te hulp; hij die gelegenheid v/erd ook
hij gekwatst.
Overigens hielden zien de egyptische
8n soudan&esehe troepen zeer goed; maar
er was ook algemeen vertrouwen in de
flinke cn krachtige leiding de operatiën
door kol. Holled Smith en zijn chef van
den staf, luit.-kol. S«tle. Anderhalf uur
was er zwaar gestreden voordat de vij
and werkelijk dérouté was; de egyptische
cavallerie volgde de Derwischen nog op
den aftocht en nam al <5e vaandels van
de oproerlingen in beslag en do meeste
Emirs gevangen.
Toon men zóóver was, v/erd op de
hoogsten gekampeerd; na eenige uren
rust echter trok 't 11e bataillon voor
waarts in de richting van Afafite, een
kleiae afdseling achterlatend* om Tokar
te beschermen en de trassporten an ge
wonden te bewaken. Men zag den vijand
toch nog in de vorte op de hergen en
een hernieuwden aanval van uit een
dikbegreeid boschje werd niet onmoge
lijk goacht. De cavalerie vond echter
geen tegenstand en bereikte weldiaOsman
Digna*s tweede stelling, van waar men
ean blik kon werpen op het dorp, waarin
de arabisehe aanvoerder zijn hoofdkwar
tier had.
Die blik was verrassend. Verschillende
rijen van tonten en daarachter groepen
van duizenden strooien hutten (tokuls),
waten ever de uitgestrektheid van mijlen
verspreid. De infanterie rukte nu ook
voorwaarts, een heftigon tegenstand ver
wachtende. Maar zie, een aantal Ara-
„Na ook de handen van Pedro te hebben gebonden en hem
een opgerolden doek in den mond gestopt om hem het schreeuwen
te beletten en hem daarna den langen mantel te hebben omge
worpen die hem tot aan de voeten reike en ten slotte nog een
grooten vilten hoed op het hoofd te hebben gedrukt zoodat ook
zijn gelaat acht»» den breeden rand daarvan onzichtbaar was,
verlieten ay de bouwvallen. De maan scheen helder en zond
hare stralee loodrecht omlaag, zoodat de voorwerpen bijna geen
schaduw afwierpen. Aan weerszyden van Pedro plaatste zich een
der broeders, de jongste volgde hen en zoo begaf de geheimzinnige
stoet zich op weg en werden slechts de voetstappen gehoord.
Nauwelyks hadden zij ongeveer de helft der aangrenzende straat
afgelegd ef zij hoorden een gebiedende stem luide roepen
„Wie daar
Een oogenblik deed deze stem d©D uitgebluschten moed van
Pedro herleven.
„Het is de nachtwacht, en wy zijn verlorea vlucht," zeide de
jongste der broeders.
„Houd je stil!" gebood de oudste, een dolk te voorsehyn
halende, welks lemmer in het maanlioht glinsterde „als ge
een enkele beweging maakt, steek ik je dood I" zeide hij tot
Pedro. De andere broeders volgden zyn veorbseld en Pedro be-
vond zich tusschen de punten der dolken, die de booswichten
onder hunne rosatels verborgen hielden.
Op dit oogenblik kwam de nachtwacht aan.
ln Portugal iteeds uit militairen beetaande.
„Wie daar?" vroeg de hoofdman.
„Wij hebben een dokter gehaald voor onze arme moeder, die
plotae'iog zwaar siek i* geworden," antwoordde óe oudste broeder
op ernstigen toon.
Do hoofdman zag Pedro van het hoofd tot aan do voeten aan
en deze, die geen woord kon spreken en niet de minste beweging
maken, bemerkte tot zijn leedwezen dat de nachtelijke rustbe
waarders zich verwijderden met den regelmatigen stap, die den
militairen eigen is.
„Een beetje vlugger loopen," zeide de oudste der boeven, toen
het drietal met Pedro zich weer naar de puinhoopen richtte.
Maar voor zij daar aankwamen, werd opnieuw de hoofdman der
ronde gehoord, die thans met krachtige stem riep^:
„Halt daar!"
De schurken bleven vloekend staan. De ronde naderde in ver
snelden pas, voorafgegaan door eene vrouw, die met loshangende
haren en bebloede handen vooruitSDelde en met heesche stem
riep
„Redt hem, redt hem t" ZQ wierp zich tusschen het viertal,
rukte den hoed van Pedro's hoofd, waardoor zijn gelaat ziektbaar
werd en zeide, naar adem snakkend„Gij.... zyt gered I Het on
schuldige bleed is gered.... zij het ook ten koste van dat der
schuldige...."
„Wat hebt ge gedaaa, ongelukkige?" vroeg Pedro ontsteld:
„Het eenige wat mij overbleef te doen," antwoordde zij, „u
redden en daarna sterven."
„O, gy zult aiet sterven, ik zal u redden!" riep Pedro uit.
„Maar mijn dolk zult ge niet ontkomen," zoide de oudste der
schurken met van woede verstikte stem, en eer men het kon
verhinderen, stak by bet moordtuig tot aan 'c gevest ia haar
borst.
„O I hoe koud en sch&rp is dat staalzeide de gewonde tie.
hand op haar doorboorde borst drukkende.
„Vaarwel I.... Pedro!" zeide zij, zich tot hem richtende, terwyl
hy haar in zijne armen opving: „ik sterf, nadat ik u gered heb
en zoo is mijn dood gelukkiger dan myn leven is geweest I"
„Gij zult niet sterven, neenl" riep Psdro wanhopig uit. Mijn
redster zal mijne levensgezellin zijn voor het oog des Hemels en
dat der wereld."
„Neen neen antwoordde zij mat zwakke stem: de bloem der
puinhoopen moet sterven tusschen henalleen en veriaten zoo
als zy leefde Rechter aller zielen," zeide zij, de gebroken oogen
hemelwaarts heffend, „scheuk gij my het medelijden, dat de
mannen mij hebben onthouden 1"
Eenigen tyd later werden te Lissabon een drietal booswichten
terechtgesteld, terwijl juist op denzelfden dag in een der aanzien
lijkste huizen der stad een schitterend feest plaats had, tot viering
van het gelukkig herstel van den eenigen zoon, wiens leven
dagen laDg door zware hersenkoortsen in gevaar had verkeerd.
(Vert, van J. B. A.)
