tweede blad
He laatste rit van een M-Y\ïm.
BIN S h L A M
FEUILLET ON.
Een Kunstenaarsziel.
BEHOORENDE BIJ
JIAAULJSM'8 DAGBLAD
YAN
Maandag 20 April 1891.
Sic transit
En bureauEn bureau En bureau
Neemt plaats, dames en heeren, staat
niet te twijfelen aan de deur, Entrez
Entrez Entrez 1De groote voorstel
ling gaat beginnen Nog enkele plaatsen
Verkrijgbaar voor één gulden, eerste
rang, van vijftig centen, tweede rang,
van vijf-on-twintig centeD, derde rang,
en heeie mooie staanplaatsen van een
dubbeltje of tien centen geld de persoon
Militairen en kinderen betalen half geld 1
AUoh Aïloh De lichten wor
den aangestoken en de muzikanten gaan
naar binnen
Boem boem boem valt
Je groote trom in en onder de sehette-
eucie tonen vao het paardenspel-orkest,
troomt de kijkgrage menigte naar
binnen.
Schoon gekleede riideressen en rijders,
icrobaten met olijfkleurige huid en
[glimmend zwarte haren, staan op het
platform voor de tent. om het publiek
een klein begrip to geven vao de heer
lijkheden, dio daar binnen te aanschou
wen zijn, en een paar clowns maken
en met den zwart gerokten régis
seur en deeien elk&ar oorvijgen, toe die,
als ze raak waren, zeker minder vriend
schappelijk in ontvangst zouden'genomen
worden.
In alle deftigheid en met ean welwil
lend lachend gelaar, staat de directeur
het alles aan te zien.
De zaak marcheert goed, cr wordt
;eld verdiend
«Niet dringen, jongeheerzegt de
directeur tegen een vullen straatjongen,
die zijo dubbeltje heeft geofferd bij //ma
dame-'' in het bureau, en thans wat al
ie haastig met zijn ellebogen zich een
weg zoekt te banon door de binnentre
dende menigte.
z/Nou, me cente binne net zoo goed
die van een ander!" antwoordt het
ongmenscb, dat voortgaat, zich op zijn
LoaDier naar binnen te werken, en ook
vij volgen den stroom en we treden de
jic-rlijke, wel ingerichïe tent (kffmisstijl)
Binnen.
Het is er vol en we zijn blijde, dat
vs een goede zitplaats vinden, dicht bij
üer zijdeuren, otu ücbi.c.t>üi' in de-
nortsfc mogelijken tijd buiten te kunnen
(komen.
Daar heerscht een recht jolige, luid
ruchtige geest onder het opgekomen ker-
mispubliek, en als de muzikanten einde
lijk werkelijk zijn binnengekomen en het
schouwspel in den circuB een aanvang
heeft genomen, heerscht er overal opge
togenheid over hetgeen men te zien
krijgt
Flinke paarden, knappe rijders en rij-
deressen, vlugge acrobaten, grappige
clowns, wisselen elkaar af in het ten
toonspreiden van hunne beste krachten
tot vermaak van de toeschouwers, die,
na eiken toer van gewicht, de tent doen
daveren van hunne toejuichingen.
Midden in den circus staat Blanus
Hij dirigeert I
Na elke losbarsting van toejaichingen,
neemt hij den hoed af en buigt, minzaam
lachend naar alle zijden en met stentor
stem kondigt hij soms de enkele kleine
pauzen aan, die de voorstelling afwis
selen.
Het is Blanus uit den lijd, toea wij
kinderen wareD, het is Blanus in alsijn
glorie En thans
Wat is or overgebleven van al die
heerlijkheid
Een kleine oude man en een oud
vrouwtje, die samen nauwelijks wsten,
hoe zij van den eenen Gag in den ande
reu zullen komen.
Ze hebben een kommervollen tijd achter
den rug.
Ze hebben ruimschoots hun deel gonad
van aardschen tegenspoed.
Zo hebben geworsteld cn niet over
wonnen.
Och, neem het hun niet kwalijk, dat
ze in de gulden dagen van weleer, niet
hebben gezorgd voor de kwade dagen, die
komen konden
Ze hebben dit niet geleerd ze waren
kermisklanten, misschien wat beter dau
het grootste gedeelte van dat volkje, zeker
niet verstandiger, want waar zouden se
ter school hebben gegaan F
Een weemoedige stemming maakte zich
van ons meester, teen we in de*,e week
de laatste vooretelling, die Blanus hoogst
waarschijnlijk gegeven Ueaft, bijwoonden.
Tegen zeven uur zagen \vy Woensdag
avond do beide oude -lwidjes stil en een
voudig //de Doelen" inwandelen.
Nu geen sEuoone rijderessen in schit
terend toilet, geen schelle tonen van een
echt paardenspei-orchest, geen stroom van
mscschen, dio toegang zoeken a's ware
er de hemel mode te verdienen
Een eenvoudig versierde en verlichte
manége, waarin een geïmproviseerd cir
cus met zitplaatsen aan de beide uiteinden.
Aan den ingang een jonge vrouw, die
ons vriendelijk vraagt, of we van een
plaatskaartje zijn voorzien en, op ons
toestemmend antwoord, ons toegang ver-
Ittfal - -it wnn-jzr-. terwijl d?.ar himaen
as oude cchtgeneote van Blanus ons
kaartje in ontvangst neemt. 1
In den circus, de oud-pikeur-directeur
Blanus.
Zijn zoon zal, met eenige artisten, een
uitvoering g6ven ter bénéfice van don
vader.
Er heeft een lijst gecirculeerd en er
is nog al op geteekend.
Zoo zachtjes aan komen de bezoekers
opdagen
staatseommissie voor de grondwetsher
ziening van 1887 in een der vertrekken
van het gebouw der Eerste Kamer van
de Staten-Generaal, vanwaar zy zich in
rijtuigen begaven naar de woning van
hunnen voormaligen voorzitter mr. J.
Heemsberk Azn., ten einde hem een
huldeblijk aan te bieden als herinnering
aan het gewichtige werk der grondwets-
Kinderen, dienstboden, een dame en j herziening,
enkele heeren vormen het publiek en de Nadat de heeren door den heer Heems
voorstelling gaat beginnen. kerk waren ontvangen, hield prof. Buys
Evenals voorheen is er ook on muziek j eene toespraak bij de aanbieding van
ook nu wordt het programma door de j eene herinueringsmedaillo, vergezeld van
artisten met aanwending van hun beste i een in gotbiek kieurenschrift vervaardigde
krachten afgespeeld maar het is, of er oirkonde van den volgenden inhoud
iets drukt op deze voorstelling, men ge- //De ondergeteekenden, leden en seore-
voelt, dat men een uitvaart bijwoont, Uaris der voormalige staatscommissie, be-
men wordt, tegen zijn wil, ernstig ge-j noemd bij koninklijk besluit van 11 Mei
stemd. 11883 no. 1, tot voorbereiding van de
Zacht geeft de directeur zijne bevelen, j herziening der grondwet voor het ko-
stil worden zij uitgevoerd. j ningrijk der Nederlanden, hebben zich
Alleen de clowns geven, van tijd tot j verecnigd om aan hun medelid en voor
tijd, door hunne luidruchtigheid, eenige zittel'
afwisseling en een ||>Üikberir<g van
Met zwakke, bevende stem konuigs
de directeur nu en dan een kleine pauze
aan.
Zijne Excellentie
Mr. J. Heemskerk Azn.,
Minister van Staat,
een gedenkpenning, geslagen ter herin-
Het is de man van vroeger niet meer,nering aan i.'ie grondwetsherziening, aan
het is zijn schim. to bieden als blijk van hulde wegens
Slechts even kwam, toen wij bij het'het overwegend aandeel door hesa aan
maken van de toebereidselen tot do uit- dezen gewicütigen arbeid genomen.
voering een kijkje namen, bij hem oe oude
directeur weer boven. Het was, toeu hij
tot een schamel gekleeden jongen zeide
z/JoDgebeer, geet die plank eens aan.'-'
Dat //Jongeheer" had hij neg niet ver
leerd
We hopen dat Blanus, door de hulp
vaardigheid van zijn zoon en diens con
frères, die bij de uitvoering dapper hun
best deden, een goeden avond moge gehad
hebben.
Ze kunnen het zoo goed gebruiken, die
beide oudjes, want wèi zijn ze bejaard,
maar wie weet, hoe lang ze nog zullen
moeten sukkeien, voor dat hun groote
voorstelling voor goed gesloten wordt F
Arme pikeur
Gorinchem, 9 April 1891. P. M.
(N. Gorinch. Ct.)
r d t
1 6
Uit Gersau
April geseind
Hare Majesteiten met gevolg maken
heden sen grooten tocht naar Buochs,
Stans, Kerns en Sarnen per rijtuig, en
worden hedenavond terugverwacht met
een extraOoot van af Alpxiaeh. Te Stans
bezichtigden de Nederlandsche Konin
ginnen hst gedenkteeken voor Winkel-
ried, den drakenridder op d«n Drachen-
ried en do markt, sn brachten eon bezels
arm bet slot Lao den borg te Sar men.
Vrijdagnaiaiddag ver
den zich de moeste leden ter voormalige 1 bedrag vastgesteld van 30,000.
'd Hage, 17 April 1891.
Yoigens de handteokoningonmr. J.
T. Buys, mr. A. van Naamen van Eem-
nes, jbr. J. B. A. J. M. Ver heg en, mr.
B. J. J. B. Cremers, jhr. mr. J. Bösll, jbr.
mr. A. F. de Savoroin Lobman, J. M. van
der Star, mr. B. J. Linteloo baron De
Geer van Jutphaas, mr. T. M. C. Asser,
mr. A. J. W. Farncombo Sanders, jhr. mr.
G. J. T. Ëeelaerto van Blokland, mr.
A. R. Arntzenius, nar. A. J. Graaf van
Raadwijck.
De gedenkpenning, vervaardigd door
den heer Menger, 2e stempelsnijder aan
's rijks Munt, werd aangeboden in exem
plaren van goud, zilver ea brons, eo
vertoont aan de voorzijde het sprekend
gelijkend borstbeeld van *m. Heemskerk,
omgeven door een randschrift luidende
car. J. Heemskerk Az., minister van
Staat. De keerzijde bevat in een lauwer
krans van eikenblaren het volgend op
schrift
z/De Grondwet voor het Koninkrijk
der Nederlanden. Herzien 6 Nov. 1887".
Dé: trekken van den staatsman zijn
sprekend in hot relief teruggegeven.
Uit Suriname wordt ge-
meld, dat aan de Boven-Marowvne een
nieuw station van maréehausaeés zal
worden gevestigd, tot het houden van
politie-toezicht op het betwist grondge
bied ÈH8sehen do Lawa en de Tapana-
hony. Voor gemeld toezicht is op de
kolaruale huishoudelijke begrooting der
kc-ionu Vuor hel aieüaijasu 1331 eeii
Het prospectus is verache-
nen van de Amsterdamschw Huishoud
school. Zij stelt zich ten doel
lo. Jonge meisjes bekend te maken
met al die kundigheden die iedere vrouw
later, in eigene of andere woning noodig
heeft te weten;
2o. Onderwijzeressen te vormen die deze
kennis practisch en theoretisch kunnen
brengen op de volksschool of in aan
sluiting daarmede
3o. Dienstdoenden te leeren koken,
strijken, enz.
Er worden inwonenden leerlingen aan
genomen, en er zullen verschillende cur
sussen worden gehouden. Inwonende
leerlingen moeten minsten den leeftijd
van 17 jaren hebben bereikt, en vol
doend meer uitgebreid lager onderwijs
hebben genoten.
De prijs per jaar voor inwoning, kost,
bewassehing en lessen ia huishoudkunde
is f 400, per kwartaal te voldoen. Men
verbindt zich voor een jaar.
De cursus vangt aan lo. September,
vscantie van half Juni tot uit0. Augustus,
Kerstvakantie gewoonlijk van 23 Decem
ber tot 3 Januari en Paaschvacantie on
geveer 8 dagen.
Bij volkomen tevredenheid over be
kwaamheid en gedrag kan het bestuur,
op voordracht dor directrice, aan het
einde van een volledig doorg.doopen
cursus, een diploma van bekwaamheid
uitreiken.
Het bestuur hoopt de avonduren te
besteden aan lessen over gezondheidsleer,
eenvoudig boekhouden en zooveel moge
lijk aan het bijhouden van talen en ver
kregen talenten.
Er zijn aan de school verbonden
kookcursus voor jonge dame, kindercur
sus van minvermogenden, dienstboden-
cursus, ondei'?;ijzeres8encursu8, strijkles-
862!, behandeling van de wasch enz.
De te geven lessen over gezondheids
leer, warenkennis, boekhouden enz. kun
nen ook door uitwonende leerlingen
worden bij'gewoond.
Directrice is mejuffrouw S. Meijboom.
Het bestuur is samengesteld als volgt
jonkvr. Jeltje de Bosch Kemper, voor
zitster, mevrouw SchollenCommelin,
mevrouw Chantepie de la Saussaye
Martin, mevrouw Van Ogtrop Hercken-
rath en de heer mr. J. R. Boerlage,
secr.-penningm.
Ten gevolge van ziekte of
hoogen ouderdom der leden, waardoor
zy verhinderd zijn te vergaderen, is de
vereeniging //Het Metalen Kruis," te
Amersfoort, ontbonden. Het voornemen
bestaat, ooi de banier dor vereeniging
aan het gemeentebestuur ter bewaring
aan te bieden.
Te Sp an broek zijn twee b u-
rsn met elkander in eeu proces gewik
keld, ^ioe kip van. den ees* in
den tuin van a'en anaer gelo&peu heeft
Naar het fransck van
CHARLES FOLEY.
{Slat.)
„Ondanks deze opoffering, zelfs wanneer wij ons vele dingen
ontzeggen, zulleD wij werk genoeg hebben, dat de beide uiteinden
elkander raken zeide Lucie bij zichzelve, terwijl zij zich naar
het buitentje spoedde, waar de huurder haar wachtte om den staat
van zaken op te nemen. Zij vroeg zich af wat hem ongetwijfeld
zou ontbreken. Wat haar echtgenoot haar gaf voor voedsel en den
gang der huishouding was maar juist voldoende. Er was geen
verhooging voor Aubinet te wachten, en gedurende twee jaar bracht
hy iederen avond van het bureau eene hoeveelheid werk mede,
dat men bem had opgedragen boven het gewone, en dat hem dik
wijls tot middernacht bezig hield.. Er bleven hem slechts de noodige
uren voor nachtrust over. Men mocht dus niet op hem rekenen
am de som aan te vullen, die de nieuwe uitgaven vereischten
pensionsprijs, abonnement op den spoorweg, boeken, schriften en
verschillende benoodigdheden. En zij, wat kon zij doen F Zij hield
geen meid, zij naaide voor drie en maakte hare hoeden en de
eenige japon, die zij -zcowel des zomers als des winters droeg. Zij
gevoelde zich machteloos, aan de handen gebonden. De onrust, die
haar reeds weken lang kwelde en die zij niet had willen uiten,
uit vrees van haar echtgenoot verdriet te doon en hem ïn zijn
werk te hinderee, drukte haar meer dan ooit op dezen eenzamen
tocht. Van de zijde des huurders was evenmin hoop. De prys was
overeengekomen voor den gebeelen tijd en men kon op het gegeven
woord niet terugkomen. Zij had een voorgevoel van groote ver
legenheid tegen het einde des jaars. Gedurende twaalf jaar had
zij zich echter geen enkele ontspanning, geen enkelen duren gril
te verwijten. Haar man en zij hadden meer dan bescheiden ge
leefd, buitengewoon ingetogen, steeds uit op bezuinigingenEn
dat alles om daartoe te gerakenWaarlijk, de eerlijke lieden zijn
zelden gelukkig
het oog kreeg, word haar verdriet
dat zij door hunne zorgen hadden
en waar het beste van herizelven
en afstaan aan een vreemdeling
Een dikke mijnheer, van ongeveer vijftig jaren, in eeu korte
jas, zijn best doende om nog jong te schijnen, zijn grijzen vilthoed
op de witte haren, een rotting in de hand, wachtte aan de deur.
Daar de huurder totnogtoe slechts met haar echtgenoot had ge
sproken, stelde zij zich voor cn zij gingen met het papier in de
hand over tot de opname van den inventaris.
Toen zij het buitentje in
inniger, tot zelfs dat huis,
verfraaid, vel herinneringen
Ueef, dat moesten zij verlaten
In den geestestoestand waarin zij zich bevond, was dit bezoek
haar pij olijk. De vreemdeling, als een rijk man en aan het over
dadige gewend, stond er onverbiddelijk op, dat zy alles zou opne
men wat er stuk en verscheurd was in de woning, met een sar
rende stijfhoofdigheid opnoemendo alle reparatiën, die noodig wa
ren. Zij beaamde alles met een onderworpen hoofdbeweging, vol
komen overtuigd, dat zy toch niets van dat alles zou kunnen
laten uitvoeren. Haastig gingen zij door de kamers, zij evenals
hij wenschende spoedig gereed te zijn.
In de eetkamer legde bij zijn hoed op tafel en wischte zich het
voorhoofd af, terwijl zij do stukken in duplo onderteekende. Zij
stond op, gaf bem de pen over en las werktuigelijk zijn naam,
over zijn schouder gebogen.
//Mijnheer Frochard, niet waar
z/Neen, neen, Brochard. 'Hoe, kent ge mij niet Maar ik ben
directeur van de «Fran^ais-Lyriques
Zij was verrast, vervolgens herstelde zij zich en herhaalde bij
zich zelve «Wat kan my dat ook schelen, als hij mij ds huur
maar betaaltMaar ondanks hare pogingen, had deze titel, zoo
plotseling genoemd, haar in de war gebracht. Zij verontschuldig
de zich voor hare onwetendheidzij ging nooit naar Parijs
en las zelden bladen zij was maar van 't platteland.... O, zelfs
geen plattelandsehe, eene echte boerin En, dit zeggende, kwam
er eene matte, maar nog lieve glimlach op haar gdant, dat nog
Arisch was onder den sluier der droefenis. Het gesprek wilde niet
vlotten, toen plotseling haar dwalend oog door de geopende deur
van den aaDgrenzeuden salon een piano ontmoette, juist op de
plaats, waar zij er zich eenmaal een gedroomd had. Haar kart
bonsde. Zij kleurde als een kind en vergat al haar ingetogenheid,
alle meesterschap over zichzelve in den uitroep
«Een piano, hoe, u heeft een piano laten komen
Brochard vermaakte zich met deze kinderlijko uitgelatenheid en
zeide op vroolijken toon
«Die heb ik bepaald noodig bij het verhoor my'ner kunstenaars.
Ik ben niet gewoon mij slechts op mijn gehoor te verladen."
En vervolgens vroeg hij
«Doet u aan muziek F"
Ditmaal geraakte zij totaal van haar stuk.
«O, ik heb een weinig piano gespeeld.... vroeger.... op de kost
school. Ik kan niet zeggen, dat ik kunstenares beu, maar ik aan
bid do muziek."
Weder was zij door haar droefheid bevangen, en, te ooröeelen
naar de haast die zij had getoond om te vertrekken, meende hij
dat by ha»r haar vrijheid moest he'rgeven met den volgenden
beleefden zin
«Welnu, mevrouw, als u van muziek houdt, dan zal't mij aan
genaam zijn, als u mij des avonds met uw echtgenoot een bezoek
komt brengen...."
Zij dacht er niet aan om hem te bedanken, want zij hoorde
niet meer. Zij was voor de geopende deur van den salon geble
ven, de oogen op de piano gericht, aan den grond genageld, ge
voelende boven de beschroomheid, waaraan zij ten prooi was, een
machtig en onweerstaanbaar verlangen in haar opkomen. Tever
geefs worstelde zij er tegen en met een onvaste stem zeide zij
«O, als u dat niet ongelegen komt, mijnheer, zou ik u de
vergunning willen vragen om... om uwe piano te beproeven....
alleen maar eens om te zien of ik nog wat verleerd b8n.
«O, neen, volstrekt niet
En zich steeds meer vermakende, duwde hij een stoel voor
het klavier. Nog eene enkele maal aarzelde zy, vervolgous plaat
ste zij hare vingers op de toetsen on speelde. Na eenige
maten hield zy op met een meisjesaehtigen lach, zoo
verrukt over wat zij gedaan had, dat haar gelaat een verwonderde
uitdrukking bad aangenomen. En Brochard speet het niet haar
plotseling zoo vroolijk en jeugdig tegelijk te zien. De verrassing,
die zij op 'fc gelaat van den huurder las, hinderde haar en zij stond
op. Maar zeker haar terug te zullen houden, nu hij haar harts-
tooht voor de muziek bemerkte, nam hij haar plaais in en begon
zachtjes te spelen, met zulk een feederen aanslag, dat zij achter
bem staan bleef, door een steeds toenemende aandoening be-
heerseht en er niet meer aan denkende om heen te gaan. Toen
brak hij plotseling af, door een snelle gedachte getroffen.
«U heeft een prachtig timbre, u moet een schoone stem heb
ben. Heeft u geprobeerd om te zingen F"
Ditmaal verbleekte Lucie, wel gevoelende dat zij een leugen zeg
gen moest: zeggen dat zy het beproefd had, dat haar stem valsch
was, afschuwelijk maar een zeker ie's in haar zelve, dat zij niet
kende, een kracht, dat eeuwige en onoverwinnelijke begeeren om
te weten weikeu indruk haar stem zou maken, dreef haar om af
stamelend uit te breDgen, dat zij het vroeger had beproefd en dat
zij het aanbad.
«Maar dat wordt hoe langer hoe schoonor," zeide Brochard. «Ik
zal u begeleiden. Wat kent ge alzoo
En met eene mengeling van vreugde en angst, het gevoel dat
zij iets zeer slechts deed, met een gevoel dat haar benevelde en
de borst deed zwellen, wees zij met bovenden vinger op de
partituur van Jaustdie op de piano lag, als om haar in verzoe
king te brengen.
En na het eerste accoord, na de eerste noot, die van hare
lippen kwam, zag zij noch de piano, noch Brochard, noch iets
meerzij gevoelde zich als van de aarde opgenomen als door een
wiekslag, en heengevoerd naar een oord der droomeD, waar zij
voor het eerst ademhaalde, met volle borst, in een goddelijke ver
lichting van haar geheele wezen.
Zij aarzeide niet, zich herinnerende als den eersteD dag, geheel
haar stem, geheel haar ziel gevende. En toen zij geëindigd had,
scheen het baar too, dat zij slechts juist de minuut van ge) k
doorleefd had, die zij sedert twaalf jaren had gewacht. Brochard
geraakte in verrukking en zoodra zij geëindigd had, sprong hij
op, greep hare beide handen, kuste die en trok haar naast zich
op de kanapee.
«Waar heeft u dat hemelache zingen geleerd F" vroeg hij, «zeg,
waar heeft u dat geleerd F"
Zij glimlachte e:n alles vergetende tot zelfs haar echtgenoot en
de komst van den trein, zeide zij met schitterende oogen en met
de tanden op elkaar geklemd
