PEILDE BLAP
BINNENLAND.
GEMENGD N1EEVVS.
11H00RENDE BIJ
HAARLEM'S DAGBLAD,
VAN
Maandag 26 October 1891.
De haagsche correspondent
van de Zutph. Ct. noemt het bericht, in
het D. v. N. voorkomende omtrent de
verzekering door H. M. de KoningiD
gesloten by de Algemeene Maatschappij
van Levensverzekeringeen canard
misschien slechts verzonnen door den
een of anderen agent om reclame voor
zijne maatschappij te maken.
De Zondagswet en de pu
blieke vermakelijkheden.
Zondagmiddag waren bijna alle pu
blieke vermakelijkheden te Amsterdam
gesloten. In de café-chantants werd niet
gezongen, de dameskapel in het Panop
ticum liet te vergeefs op zich wachten, in
de „café's" in de Nes werd geen muziek
dus niet het eigendom der Maatij., hoe
I zullen dus de rails het zijn, en vooral
hoe zult ge daarop een hypotheek
krijgen ?Uwgeheele voorstel, o wethouder,
is een ongerijmdheid, een „monstrum
juridicum!" (Een mooie hondennaam,
als hij maar niet zoo lang wasl)
Een andere professor bracht het met
zyae welsprekendheid ook al niet zoo
ver, dat by de concessie aan deUtrechtsche
tram-maatschappij het recht gegeven
wordt om op het Munsterkerkhof en in
de Maliebaan wachtpaviljoens ie hebben.
Burg. en Weth. meenden terecht, en de
meerderheid vau den Raad was aan
hunne zijde, dat het niet goed was om
voor zoovele jaren als de concessie gold,
stadsgrond af te staan tot het oprichten
der wachtlokalen, zonder daaromtrent
eventueel nadere beschikkingen te kunnen
De houders van publieke vermakelijk
heden kregen Vrijdag 11. een aanschrijving
van den burgemeester, in 't vervolg 's Zon
dagsmiddag hun inrichtingen gesloten te
houden. Enkele directeuren gaven geen
gehoor aan dit bevel, dat op de Zondags
wet gegrond is. Tegen hen werd echter
proces-verbaal opgemaakt.
Naar wij vernemen, is hetzelfde bevel
reeds lang geleden te Rotterdam gegeven,
door den heer Vening Meinez. De meeste
publieke vermakelijkheden zijn daar ech
ter in „sociëteiten" veranderd, waarop
de bepaling van geen kracht is.
De bekende corr. der N. R. C.
te Utrecht schrijft aan zyn blad
Als er nog bij iemand in den lande
twijfel mocht bestaan aan het nut van
presentiegeld voor gemeenteraadslee
dat hij hier kome en zich overtuigo.
Voorheen, ge weet het, was de ge
woonte dat vergaderingen ten twee ure
bijeengeroepen zoo tegen half drie, kwart
voor drieën, konden beginnen, en dan
nog steeds met hangen en worgen, zooals
men dat noemt. Door voorlezen van in
gekomen stukken, door het sturen van
boodschappen naar afwezige heeren, enz.
Maar thaDS Zonder dat onze door
jhr. Van Weede van Dykveldt zoo be
dreigd geachte waardigheid er iets onder
leidt sommigen, maar die weten er
niets van, beweren zelfs dat onze waar
digheid er door verhoogd wordt -zyn
we precies om twee ure present. Te
vijf minuten over twee waren we reeds
met ons dertigen, en de heeren hadden
allen hun daalder in den zak, al ram
melden zy er niet mede, want het wordt
hun ik mag dat wel in vertroawen
mededeelen in de antichambre na het
teekenen van de presentielijst door een
ambtenaar in een papiertje gewikkeld
gegeven, precies zooals vroeger de dragers
bij eene begrafenis hun traktement van
den bidder ontvingen.
Dat doet er echter niet toe I de hoofd
zaak isde heeren waren present op
tijd, en dat is op zich zelf wel eenige
daalders waard.
Tegen drie uur in den namiddag hadden
wij al meer welsprekendheid genoten
dan we anders om vier uur deelachtig
waren geworden, maar ook dat zegt al
zeer weinig. Want als men weet waaraan
die welsprekendheid werd besteed, dan
zal men er van schrikken.
De heet Melvil van Lijnden, die anders
nooit tegen „een kort woord" opziet,
vooral wanneer het over de Utreehtsche
Trammaatschappij „in het midden" moet
gebracht wordeü, was dezen middag toch
zelf verschrikt over een betoog, dat door
den heer Verloren van Themaat werd
gehouden. Nu, dat raadslid heeft my,
zooals bekend is, al zoolang aanleiding
gegeven om hem tot kortheid aan te
sporen, dat het my slechts eene groote
voldoening kon zyn, den heer Van Lijnden
te hooren beweren, dat de heer Verloren
hem aan zyn studententijd herinnerde,
aan de debatingclubs, waar men bezwa
ren „zocht" om maar lang en gezellig
bijeen te kunnen zyn.
De heer Verloren wilde namelijk in
de concessie-voorwaarden voor de Utreeht
sche Trammaat8chappy bepaleD, dat elk
deel van de tramwagens van de uiterste
deelen der huizen niet 70 cM. moest
verwijderd blijven, maar moest verwij
derd zijn.
Er kon eene toonkast bjjgebouwd
worden of een stoep tydelijk afgesloten
worden dan zou die tram maar on
middellijk zijn rails moeten verleggen 1
We leden vandaag meer aan die
verschrikkelijkheden
De wethouder Ragay beweerde o. a.,
dat eene door prof. De Louter gewraakte
hypothecaire inschrijving op de onroerende
goederen der Maatschappij als waarborg
voor de door haar te vervullen verplich
tingen, toch niet zoo onzinnig was als
deze prof. het liet voorkomen, omdat, al
bezat de Utr. Trammaatschappij geen
gebouwen, de rails toch waren te
beschouwen als onroerend goed, zijnde
zy de voortzetting van het groote uit
gangspunt eener Trammaatschappij
de remise, en daaraan vastelyk verbonden.
Maar, zei de professor, de remise
zelve staat op gehuurden grond en is
nemen.
Door al dat gepraat kwamen we na
tuurlijk niet klaar met de tramconcessie,
die al zoo lang op afdoening wacht. En
niet weinig bracht ook tot de vertraging
weder by eene kwestie door den heer
Van Asch Van Wijck opgeworpen om
trent de benoeming bij verschil tussehen
partijen van arbiters eventueel door den
kantonrechter. De heer. Asch van Wijck
meende dat de kantonrechter, daartoe
door de wet niet verplicht, zoodanige
benoeming zou kunnen weigeren, wat
vooral hier in Utrecht, waar zoowel de
kantonrechter als zijn plaatsvervanger
leden van den raad zijö, nog wel eens
tot moeilijkheden aanleiding zou kunnen
geven.
Daarover werd ook heel wat „water
vuil gemaakt."
De heer Kuipers, onze kantonrechter,
verzekerde wel dat hy en zyne collega's
zoo hardvochtig niet waren, en dat
wanneer partijen, in ongelegenheid ver-
keerende, verzochten om zyne tusschen-
komst, zij zoo iets nooit zouden weigeren
maar de heer Van Asch van Wyck
hield volge kunt het toch weigeren
als gij wilt I En daarom stelde hy voor,
de deskundigen by loting te benoemen
indien eene dor partijen in gebreke mocht
blijven haren arbiter aan te wijzen.
Doch, nadat de wethouder Uijtwerf
Sterling had aangetoond, dat men dan
de kwestie zelf wel by loting kon uit
maken (kruis of munt, wie heeft er
gelijk) werd het voorstel van den heer
Van Asch van Wijck verworpen.
Door al die gewichtskwesties was het
intU8schen zoo laat geworden, dat we
met de behandeling van de concessie
voorwaarden niet ten einde kwamen en
dus alweer een zitting daarover zullen
hebben.
Als dat nu maar niet de schaduwzijde
van den presentie-daalder is
Een zeer vergenoegd per-
soon had Dinsdagmiddag te Amsterdam
erg voel bekyks doordat hij, na eenige
malen in de Egelantiersgracht te zyn
gesprongen, met zijn kletsnat oostuum
al druipend bij de muziek van een orgel
ging dansen.
Een danseres kon de natte vriend
echter niet vinden.
dezer dagen in de Noordzee een verlaten
iche vischkotter gevonden. Drie man
van de bomschuit gingen daarop aan
boord van den kotter en zeilden daarmede
huiswaarts.
Woensdagavond is de kotter door hen
behouden te IJmuiden binnengebracht.
Onder den titel „Een zigeu-
nerleven„ schrijft de Amst. Ct. het vol
gende
Waar eenigen tijd geleden de grond
van het kamp te Zeist dreunde van dön
hoefslag der eavalerie-paardenhet ge
dreun der kanonnen zich voortplantte
ver, ver over de witte heuvelsde genie
groef als mollen in den grond en waar
het vroolyk geroffel en getrompetter aan
de gansche vlakte iets schilderachtigs,
iets vroolyks gaf, daar is 't thans stil.
De militairen trokken af en doodsch
werd het op de groote heide. Geen
gewoel, geen gezellige drukte geen door
elkaar woelende troepen. Slechts éen
detachement mineure is gedoemd geweest
achter te blijven. Ongeveer dertig man
onder bevel van den onderofficier Brink,
slijten daar hun zigeunerleven. Hun ge
wone tenten hebben ze opgepakt en een
goed heenkomen gezocht in een houten
tent. Van de meDsehen verlateD, door
kruisen ze des daags de heide om de
laatste herinneringen aan de manoeuvres,
loopgraven enz., te doen verdwijnen,
En 's avonds hurken ze by elkaar, als
weleer Tollens' zeelieden op Nova Zem-
bla, elkaar den tijd verkortende met
verhaaltjes of eon beroep doende op de
vrijgevigheid vab den wasehbaas, die een
cantine georganiseerd heeft. Of ze
staren naar den helderen hemel om ter
afwisseling een treurigen blik te werpen
naar de op- en neergaande lyn van witte
heuvels. En zoo leven daar onze dertig
dapperen, afgezonderd van de wereld,
reikhalzend uitziende naar den
waarop zij weder terug mogen keeren
naar hun garnizoen, waar zij toch nog
hun soldatentractement op fatsoenlijke
wijze aan den man kannen brongen,
Doch 't zal wel ongeveer November
worden voor onze dapperen zoo ver zyn
In eene der winkelkasten
van de firma Bastet te Amsterdam is
een fraai gedamasceerde hartsvanger
tentoongesteld, die bestemd is geweest
om aan den Keizer van Duitschland als
een geschenk te worden aangeboden.
De kling is ongeveer een halve meter
lang, en daaraan is een hagelwit ivoren
gevest bevestigd, met in het vuur zwaar
vergulde attributen der jacht omgeven
Zoo zyn ter plaatse waar het gevest op
de scheede rust een hertenkop, en aan
de beide vertakkingen koppen van an
dere woudbewoners en op den knop van
het handvat een wild zwyn, in miniatuur
prachtig uitgevoerd, aangebracht.
De scheede, die van zwaar geelachtig
leder is vervaardigd, loopt uit in eene
zwaar vergulde keizerskroon, waarin de
letter W voorkomt, evenals kroon en
initialen in het ivoor van het gevest
kunstig uitgesneden.
Mes en scheede zyn naast elkander
in een bizonder fraaie etui, van jucht
leder met donker rood fluweel bekleed,
neergelegd. De onderkant van het deksel
is echter met geelachtig satijn bekleed,
en daarop is kunstig uit de hand ge
borduurd een veelkleurige krans, in het
midden waarvan het amsterdamsche
wapen, met het jaartal 1891 er onder,
eveneens van zyde geborduurd, prijken.
De hartsvanger was den Keizer als
een aandenken aan zyn bezoek te Am
sterdam door eenige aanzienlijke inwo
ners aangeboden, doch de Keizer heeft
het geschenk afgewezen. Hoewel de goede
bedoelingen op pry's stellende, en gaarne
zyne goedkeuring aan de fraaie en ar
tistieke bewerking schenkende, mocht hy
van zijn stelregel om geen geschenken
aan te nemen niet afwijken.
Op Urk is by het afbreken
van een zoer oud huis een aarden potje
in den grond gevonden, bevattende hon
derd éen en twintig spaansche en duit-
sche munten uit den tyd van Maximili-
aaD, Karei V en 1 hilips II. De meeste
hebbon de grootte van een kwartje, maar
een viertal heeft de grootte van een
rijksdaalder en eenige andere die van
een gulden. De spaansche munten maken
verreweg de meerderheid uit.
Door de equipage van de
bomschuit Minuter Mackayvan den
reeder P. De Mos te Scheveningen, werd
Wetgevende Macht.
Het afdelingsverslag der TsveedeKa'
mer over de begrooting van buiten-
landsche zaken is verschenen.Een
reeks vragen werden tot den minister
gericht.
De treurige toestand van velen onzer
landgenooten in Argentinië kwam o. m,
ter sprake. Terwijl verschil heerachte
over de vraag aan wie de schuld lag,
aan de rooskleurige voorstellingen van
den consul-generaal indertijd of aan de
voorspiegelingen van agenten van stoom
bootmaatschappijen en landverhuizings
kantoren, drongen enkele leden aan op
regeeringshulp om de landverhuizers be
hulpzaam te zijn terug te keeren of met
hen een kolonisatie in West-Indië te be
proeven. Dit gevoelen ontmoette echter
krachtige tegenspraakde staat kon hen,
die vrijwillig heengingen, niet vrijwaren
voor de gevolgen eener lichtzinnige land
verhuizing. Wel moest zooveel mogelijk
herhaling worden voorkomendoor
onze consulaire ambtenaren aan te schry-
ven steeds en bijtijds vertrouwbare be
richten in te zenden omtrent de landen
waarheen landverhuizers gelokt worden
en hunno berichten te publiceeren, zoo
mede door scherp toezicht te doen hou
den op agenten, wanneer deze het publiek
door overdreven voorspiegelingen tot
emigratie trachtten over te halen.
De zoo wenschelijke voltooiing van
het kanaal Almelo-Nordhorn, wat het
gedeelte van Pruisen betreft, kwam mede
ter sprake. Indien de voltooiing sinds het
vorige jaar geene vorderingen had ge
maakt, meende men der regeering
overweging te mogen geven, of wellicht
de onderhandelingen over andere water
staatsaangelegenheden in die streek, die
met Pruisen gevoerd worden, dienstbaar
konden gemaakt worden, om ook de zaak
van het kanaal naar Nordhorn tot het
gewenschte einde te brengen.
Wat den invoer van vee in het buiten
land betreft, werd er op gewezen dat
thans het vee levend in Engeland inge
voerd mag wordenmaar aan een
quarantaine van 10 dagen is onderwor
pen. Nu alle reden voor het verbod van
geheel vrijen invoer uit ons land had
opgehouden, oordeelde men dat ook deze
voor den invoer belemmerende bepaling
opgeheven behoorde te worden.
Een geheimzinnige moord
De volgende afgrijselijke misdaad
heeft het belgische dorp Aisnières
hevige opschudding gebracht. Sedert
eenigen tyd had zich daar een kunst
schilder metterwoon gevestigd om daar
in de buurt studiën naar de natuur te
maken. Hij scheen zeer ryk te zyn, al
thans hij leefde op een grooten voet en
hield paard en rytuig. Op zekeren dag
der vorige week was hij naar Dinant
gereden en zou den avond terugkeereD,
Het werd echter laat, zonder dat de
schilder terugkwam, waarom zyn knecht
besloot een eind den weg op te gaan
Vergezeld van een der dorpelingen begaf
hy zich op weg, en na eon half uur
gaans zagen zy midden op den weg een
vreeselijk schouwspel. Het paard lei ba
dende in zyn bloed op den grond, ter
wijl de gchilder, met een drietal mes-
stoken in het hart dood in het rytuig
Dadelijk werd de politie ontboden,
die een onderzoek instelde, maar tot nu
toe zonder gevolg. Zeker is het, dat deze
moord niet uit roofzucht werd bedreven,
want da schilder had alle geld en kost
baarheden nog bij zich. De ware be
weegreden ligt nog in het duister.
De engelscüe bladen bevat*
ten thans het geregeld verhaal der jong'-
ste ongeregeldheden te icliang, daar
toe door het verslag van een in China
gevestigd zendeling van het zendel
comité der achotsche kerk in staat
gesteld
Op den 2n September jl. brak de
muitery los als een donderbui uit helde
ren hemel en verraste zelfs hen, die den
toestand het donkerst hadden ingezien,
en in 20 minuten tijds was alles geschied.
Zooals men weet vond men aanleiding
tot de beweging in het opnemen van
een chineesch kind in een der katholieke
kloosters, doch daar zy met de meeste
zorg was voorbereid, kon in deze niet
aan een plotseling opgekomen haat der
bevolking gedacht worden. Allereerst trok
een groote menigte volks naaar het ge
bouw der amerikaanscho episcopaalsche
kerk, reDde de poort open en stak de wo
ning in brand. Met groote moeite wist zich
de geestelijke, Sowerby, te redden. Geen
enkele poging werd door mandarijnen
of politie gedaan om het volk te stuiten,
dat thaDS op het fransche klooster los
stormde en het in vlammen deed opgaan.
De zeven liefdezusters ontvluchtten met
een aantal weezen naar de rivierzijde,
Daar werden zij door soldaten in het
water geworpen, die de kinderen op den
oever terughielden en mishandelden. De
zusters werden gelukkig door de beman
ning der Pashua, die op den stroom lag,
men vermoedt echter, dat ver
scheidene wezen in het brandende klooster
zyn omgekomen. Verder vielen de muiters
nog verschillende zendingagebouwen en
woningen van Europeanen aan, zoodat
een algemeene vlucht der Europeanen het
gevolg was. De meeste hunner bereikten
veilig de Pahua, doch hadden in de ver
warring al hunne bezittingen in den
steek moeten laten.
De schuld van het gebeurde is volgens
ooggetuigen voor het grootste gedeelte bij
de chineesche overheid te zoeken, die de
opgewonden bevolking eenvoudig haar
gang liet gaan.
Dinsdag morgen in de vroeg
te is te Bordeaux zekere Auruese, door
het Hof van Assises der Gironde wegens
drievondigen isioord, diefstal en brand
stichting ter dood veroordeeld, geguillo
tineerd, De veroordeelde onderging den
erechtelyken dood met kalmte.
Précurseur bevat weder
eenige onthullingen over den loop der
duitscli-belgisclie onderhandelingen
ten opzichte van een handelsverdrag. In
de laatste weken schijnt het daarmede
niet naar wensch te gaaD. De duitsche
regeering is alleen tot concessiën bereid,
op voorwaarde dat België aan de duit
sche granen geheelen vrijdom verleent,
en de rechten op duitsch vee aanmerke
lijk verlaagt. De heer Beernaert zou
zich echter hiertoe niet willen binden,
uit vrees, een groot deel zijner vrienden
van do rechterzijde van zich te ver
vreemden.
Het bezoek van den italiaanschen
troonsopvolger aan het slagveld van
Waterloo is tot voorwendsel gebezigd
voor het praatje dat de prins by die
gelegenheid zou gezegd hebben: „Hier
werd Europa bevryd Dit onwaarschijn
lijke bericht is echter dadelijk van ver
schillende zijden beslist tegengesproken.
De Pranschen behoeven zich dus daarvan
niets aan te trekken als zy al dwaas
genoeg zouden zyn, dit te doen.
De kamer waarin dejuwee-
leu van den shall vaa Pcrzië worden
bewaard, is 20 voet laüg en 14 voet
breed. De daar geborgen kleinodiën
worden op eene waarde van 80 a
millioen gulden geschat. Men vindt er
groote schalen, gevuld met paarleD, ro
bijnen en smaragden. Yooral merkwaardig
is de oude perzische kroon, waarvan de
uiterste versiering een robyn is ter grootte
van een kippenei. Ook een gordel van
edelgesteenten van een gewicht van 18
pond en twee sabelscheden, elk van drie
millioen gulden waarde, trekken de aan
dacht. Er is voorts een derde schede,
geheel met edelgesteenten bedekt, die
alle de groote hebben van een vingertop.
Een turquose van 3 4 centimeter
doorsnede, een lOOtal smaragden met een
bovenvlak van 1% centimeter, een andere
die de grootte heeft van een walnoot,
waarop de namen van al de vorsten, zijn
gegraveerd, in wier bezit de steen is
geweest, zijn hoogst merkwaardig. Men
vindt in de schatkamer van den shah
éen parel van zeldzame groote, die alleen
7 ton gouds waard wordt geschat.
Smokkelaars vinden alt ij d
nieuwe praktijken uit, om hun waarop
ODgeoorloofden wyze binnen te loodsen.
Zoo 13 thans in Amerika een eigenaardig
geval ontdekt. Een dar: e iti zwaren
rouw, wier zilverwitte haren een tref
fende tegenstelling vormden met haar
s< mber ge.aad, kwam dikwijls uit
Engeland te New-York aan en stak dan
kort daarna weer den Atlantischen Oceaan
over. Steeds was zy vergezeld van een
mongoolschen knecht, die aan een gouden
ketting een pelikaan geleidde Daar peli
kanen niet in de tarieven van de douane
zyn opgenomen, liet men de dame onge
moeid. Het is thans uitgekomen, dat de
deftige dame diamanten smokkelde en
die verborg in den grooten snavel van
den vogel. Onlangs moet zy op deze
wijze een uedrag van 30,000 dollar aan
diamanten naar Chicago gebracht hebben
voor rekening van eene firma te New-
York, welke evenwel beweert, niet ge
weten te hebben hoe de diamanten
verhandeld werden. De politie zoekt
thans ijverig naar de dame en naar den
Pelikaan.
Aan de gebouwen voor de
wereldtentooustelling te Chicago wordt
op het oogenblik gearbeid door ongeveer
900 man, die elk etmaal 24 uren, des
nachts bij eleetrisch licht, werken in drie
ploegen, zoodat elke ploeg acht uren
bezig is. Dit is de gewone manier van
werken te Chicago en op deze wyze ry-
zen de reusachtigste gebouwen in deze
stad letterlijk als paddestoelen uit den
grond op, zonder dat de deugdelijkheid
van den bouw er minder op behoeft te
te worden. Des Zondags wordt er na
tuurlijk gerust. In den loop dezer maand
zou het getal werklieden op 2200 en
naderhand gaandeweg op 5000 gebracht
worden. De aannemers verzekeren dat
zij lang voor de inwijding October
1892 de gebouwen ver genoeg vol
tooid zullen hebben om alle inzendingen
te kunnen plaatsen, en lang vóór de
opening Mei 1893geheel gereed
zullen zyn.
Uit het buitenland zijn tot dusver alleen
uit Mexico, Groot-Brittannië, Duitsoh-
land, Denemarken en Turkye commissa
rissen aanwezig. Voor de andere landen
zijn voorloopig de consuls en gezanten
werkzaam. Het vertrouwen in het slagen
der tentoonstelling wordt grooter naar
mate vreemdelingen zich komen overtui
gen van de warmte, waarmede de be
kwaamste mannen van zaken te Chicago
de onderneming ter harte nemen. Langen
tijd heeft bijna overal de meening ge-
heerscht, dat New-York de eenige stad
in de nieuwe wereld was, waar eene
wereld-tentoonstelling in de ware be-
teekenis des woords gehouden kon wor
den, doch het zien van de dingeD, die
te Chicago tot stand komen en het spre
ken met de mannen, die daar de leiding
der zaken in handen hebben, brengt al
lengs ieder tot eene andere zienswijze.
Als een bewijs met hoeveel voortvarend
heid er gewerkt wordt, kan dienen dat
het volledige plan van al de gebouwen
en inrichringen, die op het tentoonstel
lingsterrein verrijzen zullen, reeds in
November a. s. verzonden zal worden,
terwyl het daarvoor bepaalde tydstip
eerst in Januari 1892 valt.
Bij het beoordeelen van de meest voor
inzending in aanmerking komende arti
kelen, moet op het, ondanks hare inter-
nationaliteit, specifiek-amerikaansche ka
rakter der tentoonstelling gelet worden.
Uit Zuid-Amerika, waar voor vele euro-
peesche voortbrengselen nog eene schaars
voorziene markt te vinden is, zullen tal
van bezoekers naar Chicago komen. Voor
de behoefte van Noord-Amerika zelve
komen vooral in aanmerking artikelen
van weelde, als daar zyn porselein, glas,
juwelierswerk, kunst-metaalwerkfijn
aardewerk, kostbare kleedingstofien en
alle kunstvoortbrengselen in den waren
zin des woords schilderijen, beeldhouw
werken enz. Voor de miDSt kostbare
wijze van verzonding en voor de meest
milde toepassing van het amerikaanscho
stelsel van inkomende rechten zullen,
voor zoover het inzendingen ter tentoon
stelling betreft, alle vereischte maatrege
len genomen worden.
Het is bekend, dat men door
een bepaald voedsel sommige levende
dieren een zekere kleur kan geven.
Kanarievogels bijvoorbeeld, die met Cay-
enne-peper gevoederd worden, nemen een
roode kleur aan. De duitsche onderzoe
ker Sauermann tracht dit verschijnsel
op de volgende wyze te verklaren.
De Cayenne peper bevat behalve een
roode kleurstof nog een scherpe grond
stof en een vet. Onttrekt men deze
laatste stoffen door uitkoken met alcohol,
dan blijft de peper nog wel rood, maar
zy veroorzaakt geen kleuring meer. Zoo
dra men haar echter met olyvenolie ver
mengt, treedt dat vermogen weer te voor
schijn. Daaruit trekt de heer Sauermann
het gevolg, dat het vet de drager der
kleurstof is en tot in de veeren van de
vogels dringt.
Soortgelijke verschijnselen warden ook
bij andere dieren waargenomen.
Wanneer zuiver witte kippen met
Cayenne-peper worden gevoederd, nemen
zij 6en lichtroode kleur aan, die in
vochtige lucht donker wordt. Zulke kip
pen toonen het ophanden zyn van regen
verscheidene uren van te voren aan door
een duidelijke kleurverandering. De dooier
.n het ei van zulke hoenders is donker
rood.
Dr. Karl. Mfiller, de redacteur van de
Naturdeelt nog de volgende merkwaar
digheid mede. Op vele eilanden in den
Indischen archipel wordt op zekere tyden
een oraDg-oetang geofferd en opgegeten.
Het is dan de gewoonte om het dier
van te voren een tyd lang met meekrap
te voeren. Tengevolge daarvan worden
de beenderen van zulk een offer-oerang-
oetang donkerrood,
