NIEUWS EN ADVERTENTIEBLAD.
DE WERKBAAS.
9e Jaargang.
Zaterdag 28 November 1891.
No. 2578.
ABONNEMENTSPRIJS:
ADVERTENTIÊN:
STADSNIEUWS.
BINNENLAND.
FEUILLETON
HAARLEM'S DAGBLAD
Voor Haarlem per 3 maandenf 1,20.
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden 1,65.
Afzonderlijke nummer». 0,05.
DU blad reracbijnt dageljjka, behalve op Zon- en Feestdagen.
Korean Kleine Houtstraat No. 9, Haarlem. Telefoonnummer 122.
van 15 regel» 50 Cents; iedere regel meer 10 Cent».
Croste letters naar plaatsruimte.
Bij Abonnement aanzienlijk rabat;
Abonnementen en Advertenties wordea aangenomen door
onie agenten en door alle boekhandelaren en oonrantiert.
Directeuren-Uitgever» J. C. PEEREBOOM en J. B. AVIS.
Hoofdagenten noor het Buitenland: Compagnie Qinérale ie Puilkité Btranghe 0. L. BJOBM Co., JOHN 1. JONMB, Snee., Fxrpt SIM» Imubourg liontmartre.
De bijvoegsels van ons bladdal
morgenavond verschijntzullen bevat
ten Si. Aicolaaswandeling I.
Pork CityEen amerikaansche fan
tasie. Voor de rechtbank. Na
tuur ktmdige proeven voor iedereen
XIII. Gemengde berichten.
Varia. Adverienliün enz.
Met liet oog op de zeer vele
Adverteiitiëii, die in deze da
gen ter plaatsing worden opgegeven,
verzoeken wij dringend aan ieder,
die nog in ons volgend nnminer wensebt
te annoncccrcn en zijne advertentie
nog niet opgegeven heeft, die zoo
spoedig mogelijk, uiterlijk Zaterdag
morgen vóór 11 uur in te zenden, daar
wij anders onmogelijk de opname
kunnen verzekeren.
DIRECTEUREN UITGEVERS.
Haarlem, 27 November 1891.
Op het Museum van Kunstnijverheid
alhier, is thans eene statige buste ten
toongesteld van den admiraal P. A. de
Suffren de Saint Lopez, waarvan het
orgineel in marmer, door Houdon ver
vaardigd, zich in het Mauritshuis te
's-Hage bevindt.
De Suffren werd in 1726 op het
kasteel St. Cannot in Provence gebo
ren, hij was een der beroemdste fransche
zeehelden en kommandeur der Maltheser
Orde.
Reeds op 17-jarigen leeftijd trad hij
in dienst, doch schijnt op zijne eerste
krijgstochten niet gelukkig geweest te
zijn, daar hij door de Engelschen werd
gevangen genomen en eerst in 1748,
na den vrede te Aken, zijne vrijheid
herkreeg. Hij vertrok daarop naar
Malta en wijdde zich uitsluitend aan
den dienst der ridders van St. Jan, tot
dat hij weder naar zijn vaderland werd
teruggeroepen door den opstand der
engelsche kolonisten in Noord Amerika,
voor welke Frankrijk door Franklin tot
geestdritt voor de vrijheidlievende
Amerikanen opgewekt, partij had ge
kozen.
In dezen oorlog onderscheidde Suffren
zich door bewonderenswaardigen moed
en beleid; hij verdedigde op uitstekende
wijze de Kaap de Goede Hoop en de
nederlandsche bezittingen in Indië tegen
de engelsche zeemacht en was een der
meest gevreesde tegenstanders van deü
engelschen admiraal Hugues. Na het
sluiten van den vrede werd hij door
Lodewijk XVI en het fransche volk, te
Versailles met geestdrift ontvangen en
met eerbewijzen overladen. Zijne ge
zondheid was echter geknakt, want drie
jaar later stierf hij te Parijs aan eene
sleepende ziekte.
Deze buste werd door bemiddeling
der Rijkscommissie voor de vervaardi
ging en ruiling van repioductiën van
kunstvoorwerpen van nederlandschen
oorsprong, met nog andere kunstwerken,
die weldra zullen worden opgesteld, aan
het Museum toegezonden, waardoor de
verzameling weder aanzienlijk is uit
gebreid.
Des Zondags is de toegang vrij.
Het vijfentwintigjarig bestaan der
Haariemsche brood- en meelfabriek
waarvan wij in ons vorig nummer mel
ding maakten, werd Donderdag her
dacht. Toen de directeuren des mor
gens hun kantoor binnentraden, vonden
zij dit met bloemen en groen door het
personeel versierd Ook de bakkerij en
bijlokalen waren met groen, vlaggedoek
en zelfs eene eereboog met huldeschild
versierd.
Des namiddags om twee uren werd
door directeuren, in tegenwoordigheid
van den commissaris jhr. W. P. Teding
van Berkhout, eene deputatie uit de
werklieden ontvangen, die hunne pa
troons kwamen gelukwenschen en daarbij
aan elk een fraai album voor photo
graphie-prenten aanboden. Bij elk al
bum was een standaard gevoegd en
verder voor elk der directeuren eene
naamlijst met opdracht: grootsch ont
worpen en keurige penteekeningen met
daarbij gevoegde schutbladen, alles uit
de hand geteekend door den heer G.
Appelboom. De oudste werkman hield
namens allen eene toespraak en de di
recteuren vereerden hem, die sedert de
oprichting werkzaam was, een gouden
horloge met toepasselijke inscriptie. Zijn
naam is C. K. van Damme, werkman
ovenist. Verder werd medegedeeld, dat
in plaats van een feest, directeuren
voor elk der werklieden eene som
gelds hadden bestemd, het dubbele
\an het aantal dienstjaren bij ieder
vertegenwoordigend.
Vervolgens kwam eene deputatie van
depothouders, die fraaie bloemversie-
ringen om op de tafels te prijken had
den gezonden. Dezelfde gunstige be
schikkingen als aan het vaste personeel
der fabriek, werden ook hun aange
kondigd en mededeeling gedaan, dat
voor den eenigen depothouder ciie reeds
25 jaren het brood der fabriek ver
koopt, mede een gouden horloge was
bestemd. Zijn naam is J. van Sluyters
Kronenberg.
Ten slotte vermelden wij nog, dat des
ochtends directeuren onder zeer harte
lijke bewoordingen hunnen ijverigen
boekhouder, den heer Wakker, voor
zijne vijf en twintigjarige werkzaam
heid een gouden horloge als aandenken
vereerden.
In de Vacaturenieuw advertentie
blad voor het lager, middelbaar en gym
nasiaal onderwijs,van den 26a November,
komen niet minder dan 82 oproepingen
voor vacante betrekkingen bij het lager
onderwijs voor.
Er worden gevraagd 6 hoofden van
scholen, 1 tijdelijk hoofd, §3 onderwij
zers en 21 onderwijzeressen.
Uit de herhaalde plaatsing van ver
schillende oproepingen blijkt, dat men
de jaarwedden op vele plaatsen zal
moeten verhoogen om in het bezit van
een onderwijzer of eene ondeiwijzeres
te geraken.
Het is voorzeker een gunstig voor
teeken voor aanstaande onderwijzers en
onderwijzeressen.
De vereeniging „Kindervoeding" al
hier heeft hare werkzaamheden weder
aangevangen.
Was het vorige jaar het aantal kin
deren, dat viermaal per week warm
voedsel ontvangt, 450, thans is dit aan
tal 100 meer, zoodat er heel wat noodig
is om te voorzien in de behoeften van
die 2200 magen, die iedere week, tot
Maart toe, gevuld moeten worden.
Het is een waar genot de kinderen
te zien smullen van de stevige voeding,
en het moet voor mevrouw De Clercq
en de dames haar helpsters een groot
genoegen wezen,de kinderen zoo tevreden
huiswaarts te zien gaan.
Een onzer geabonneerden, die zich
Donderdag te Crefeld (Rijnprov.) be
vond, meldt ons dat daar den morgen
van dien dag, te kwart voor zes, een
aardbeving is gevoeld. De schok was
zoo hevig verklaart onze zegsman
dat zijn waterkaraf op de waschtafel
stond te rinkelen. Van ongelukken heeft
hij niet gehoord.
Er zijn nog geen tijdingen ontvangen,
welke deze mededeeling bevestigen.
Uit Vogelenzang wordt gemeld: Met de
regeling van den postdienst is onze ge
meente niet gelukkig bedacht Ofschoon
met den locaaltrein van Haarlem naar
Leiden, die ten 9 u. 8. m. des ochtends
van hier vertrekt, postvervoer plaais
vindt, mogen daarmede geene brieven
naar Rotterdam en den Haag verzonden
worden, maar moeten die met den ten
9 u. 18 m. naar Amsterdam vertrek-
kendën trein eerst een reisje daarheen
maken.
Daarna bestaat er geene gelegenheid
meer om brieven in de richting Rotter
dam te verzenden vóór des avonds 5 u.
11 m. en in de lichting Amsterdam
vóór des avonds 6 u. 22 m.
En toch" stoppen hier nog treinen,
waarin een postwagen geplaatst is met
dienstdoenden conducteur, doch deze
wagen prijkt met het bordje „geen
dienst" nevens de brievenbus. Dit is,
dunkt ons, eene rechtmatige grief voor
alle tusschenstations op de lijn Rotter
dam —Amsterdam.
Zoo vertrekt van hier te 12 u. 27
m. een posttrein naar Amsterdam, zon
der dat het publiek gelegenheid heeft,
de brieven in de bus van den postwa
gen te werpen. Wel is waar wordt, op
een beleefd verzoek aan den postcon-
ducteur, een brief veelal ook met den
trein medegenomen, doch het is ook
al geweigerd. De geregelde en uitmun
tende bediening door het hulpkantoor
van het nabijgelegen Bennebroek valt
slechts te prijzen, en het is te begrijpen,
dat van den ijverigen ambtenaar aan
dat kantoor geen meerdere diensten
kunnen gevorderd worden, dan hij
thans reeds te vervullen heeft. Doch
welke redenen er toe mogen geleid
hebben, om de bussen en postwagens
treinen, die op de tusschenstations
stoppen, gesloten te houden, of de
dienstdoende conducteurs niet de ver
plichting op te leggen de weinige brie
ven, welke de afzenders zich de moeite
geven zeiven aan den trein te brengen,
mede te nemen, is voor velen niet
duidelijk.
De begrooting van den Haarlem
mermeerpolder over 1892' bedraagt
33.574.39Ï guWen.
Het 4-jarig kind van D. Eveleens te
Haarlemmermeer is verdronken ge
vonden in eene sloot achter de woning.
Op de veemarkt te Hoofddorp waren
Donderdag aangevoerd 2 koeien, 12
paarden, 3 hitten en 6 biggen. Weinig
handel.
Graan- en Zaadmarkt te Hoofddorp,
Haarlemmermeer, 26 November jl.
witte tarwe 6 45 k f 9.65, ristarwe
8.—, rogge 8.30 f 8,75, haver
f 8,f 8,40, chevaliergerst 6,25
6,45, wintergerst 5.75 o.—
zomergerst J 5,10 5,75, duiven-
boonen f 7.40 7.75, paardenboonen
f 7.f 7.25, groene erwten 7.80
f 12,kanari zaad 6.60 ƒ7.25.
Hare Majesteiten de Ko
ningin en de Koningin Regentes zullen
op Woensdag 2 December omstreeks
half vier des namiddags in Den Haag
terugkeeren.
0FFIC1EELE BERICHTEN.
Bij kon. besl. is goedgekeurd i®. dat
jhr. M. W. H. de Jonge, burgemeester
van de gemeente Schermerhorn, is be
noemd tot secretaris dier gemeente
20. dat aan M. J. de Man, burgemees
ter van de gemeente Hof van Delft,
op zijn verzoek, eervol ontslag is ver
leend als secretaiis dier gemeente.
Bij beschikking van den minister van
Binnenlandsche Zaken is, op zijn ver
zoek, eervol ontslag verleend aan C. J.
de Bruin, als adsistent-concierge bij de
rijks-academie van beeldende kunsten
te Amsterdam.
Uit Maastricht wordt van
26 November gemeldHeden is het
30 jaren geleden, dat de spoorweglijn
Lu*.kMaastricht in exploitatie werd
gebracht Het aantal reizigers, dat in
den beginne 900 1000 per dag was,
bedraagt thans meer dan 3000. Bij
eene gemiddelde berekening van 2000
reizigers per dag zijn gedurende het
30 jarig tijdvak 22,000,000 reizigers
vervoerd. Met uitzondering van 1 of 2
personen, die door eigen onvoorzichtig
heid het leven verloren, heeft geen
enkel persoonlijk ongeval op die lijn
plaats gehad. In 1862 i edroegen de
ontvangsten 350,000 frank tegen
1,200,000 frank in 1890. Het getal
treinen per dag is van 10 tot 44 ge
stegen.
Een eigenaardige wedding-'
schap, aldus bericht de Echo uit Gel-
senkirchen, werd vóór eenigen tijd in
eene naburige nederlandsche gemeente
aangegaan. Iemand nam aan een levend
kalf over de grens te smokkeleD, het
geen echter door anderen werd in
twijfel getrokken. De smokkelaar deed
nu een grooten hond in een zak en
marcheerde aldus naar de greDS. Nau
welijks had hij evenwel de grens over
schreden, of een pruisisch ambtenaar
verzocht hem, den zak te openen.
Nauwelijks was dit geschied, of de hond
sprong er luid blaffend uit en liep
weder naar huis. Onzen zakdrager bleef
niets anders over dan den hond nog
eens te halen. In plaats van den hond
pakte hij nu het kalf in den zak. Toen
hem de ambtenaar zag aankomen,
wenkte deze hem, dat hij kon door-
in, en daarmede was de wedding
schap gewonnen.
De vrouw van den landbou
wer W. te Lichtenvoorde, reeds eenigen
tijd ziekelijk, werd dagelijks door hare
30)
HOOFDSTUK XX.
„Waar is Mariol vroeg hij hem.
„Hij is naar een buurman gegaan om er zijne kinderen te
brengen, die te veel leven maakten."
„Hoe is het met onze moeder?"
„Zij slaapt. Ik heb de deur even geopend; Catharina gaf mij
een teeken om niet binnen te komen."
Toen de twee broers het huis hadden omgeloopen, keken zij
eens door het venster.
Catharina bevochtigde, volgens voorschrift van de dokters, door
middel van een penseel met frisch water de lippen van de gewonde.
Deze scheen in diepen slaap te zijn
„Blijf hier, tot Mariol terugkomt," zeide Jean Baptiste tegen
Barnabin. „Ik zal dezen nacht waken."
Toen voegde hij zich bij Jacob, die hem met George en Pepita
buiten wachtte. ty. IJ A
Alle vier gingen zij stilzwijgend naar het huisje van den
grijsaard.
De nacht viel.
In een hoek, die reeds in duisternis was gehuld, lag een dier
op stroo te brommen.
„Dat is de arme Vrijdag," zeide Jacob. „Hij heeft eene ernstige
wond bekomen, maar hij is er het dier niet naar om van zoo
weinig te sterven, nietwaar, mijn brave hond
Vrijdag, die door zijn meester geliefkoosd werd, liet, bij wijze
van antwoord, een klagend geluid hooren.
Maar toen George en Pepita, die anders goede maatjes met
hem waren, hem naderden, begon hij eensklaps te brommen en
verborg een grijs voorwerp onder zijn pooten.
„Dat is een stuk van de jas van Martin den Eenoog," zeide
Jacob.
De hond begon te blaffen alsof hij het begrepen had; maar
hield plotseling, waarschijnlijk van pijn, op en liet zijne groote
tanden zien.
„Hij voedt zijn toorn ook," zeide Jacob; „nu schiet zijn leed
hem weef te binnen."
Toen stak hij een kaars aan en liet zijne gasten plaats nemen.
De kuiperijen van Gontran hadden den ouden zwerveling reeds
tot instinctmatige voorzichtigheid gemaand. Hij wist niets met
zekerheid; hij had niets anders gezien, dan het gelaat van den
vicomte,: dat van. Jacobus en de blikken, die deze twee gewis
seld hadden. D?.t was hem genoeg.
„Mijn vriend," zeide hij tot Jean Baptiste, „ik heb door mijne
onder,yjAdjng er-, een voorgevoel van, dat wij alle vier door een
gevaar bedreigd WQrden. Wij, mannen, kunnen ons tot den
strijd voorbereiden, maar wij moeten deze kinderen in veiligheid
brengen^,: $b 10:
„Daar heb ik ook reeds aan gedacht," zeide de werkbaas,
terwijl hij zich tot hen wendde.
George nam Pepita bij de hand en antwoordde„Waar wilt
gij, dat ik zal heengaan. Dan zal ik gaan, maar met haar."
„George," hernam de oude Jacob, „luister eens. Ik was de
vriend uws vaders, ik ben ook de uwe. Een eerste wonder heeft
u de spiaak teruggeven, een tweede moet uw verstand rijpen,
dat door he: ongeluk ontwaakt is en door arbeid en studie zich
verder moet ontwikkelen. Gij zijt nu niet meer de italiaansche
zwervelihg, die geen andere zorgen kent, dan om aan brood te
komen; gij zijt de erfgenaam van den graaf d'Alvimare. Wat zou
hij zeggen, als zijn zoon niet zijner waardig was."
George luisterde gretig naar deze woorden; zij drongen tot in
zijn hart door.
„Zijner waardig," zeide hij met fieren blik en op vastberaden
toon, „om mijn vader waardig te zijn. Ja, dat wil ik."
„Mijn zoon," vervolgde de grijsaard, „het leven is een strijd.
Om te strijden moet men een wapen hebben. Het moderne
wapen is de opvoeding. Zeer waarschijnlijk zal men u uw ver
mogen, uw naam, uw vader betwisten. Gij zult voor het gerecht
moeten verschijnen. Daarom moet gij werken en leeren, opdat
als men u ziet en hoort, men zal zeggen„hij liegt niet, hij is
wel de zoon van Andries d'Alvimare."
„Dat zal men zeggen," antwoordde George, terwijl hij van
ongeduld beefde en zijne oogen van moed schitterden. Toen
sprak hij ën er was angst in zijn toon.
„Maar wat zal er met Pepita gebeuren
„Ik wil," zeide Jacob, „dat zij ook wordt onderwezen, en
