DE ERFGENAME. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD. iüe Jaargang. ZateHag 25 Februari 1893. No. 2960. ABONNEMENTSPRIJS: ADVERTENTIËN: Van Verreden Van Nabij. STADSNIEUW S. Arondissements-Rechtbank. FEUILLETON HAARLEMS DAGBLAD Voor Haarlem per 3 maandenf 1,20. Franco door het geheele Rijk, per 3 maapden 1,65. Afzonderlijke nummers0,05. Geïllustreerd Zondagsblad, per 3 maanden 0,30. franco per post 0,37|. Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. Bureau: Kleine Houtstraat No. 9, Haarlem. Telefoonnummer 122. van 15 regels 50 Cents; iedere regel meer 10 Cents. Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat. Reclames 20 Cents per regel. Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze agenten en door alle boekhandelaren en courantiers. Directeur-Uitgever ,T. C. PEEREBOOI. Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangére G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONESSucc.Parijs 31 bis Faubourg Montmartre. Het Bijvoegsel van het blad dat Zaterdagavond verschijntzal bevatten Be blindenaar het Uranseh. Hen rarè geschiedenis (Ingezonden). Bin nen- en Buitenlandsche berichtenVa ria. Advertentièn enz IV. Over het lastige (perronktartjes-sys- teem, dat thans ook hier is ingevoerd, werd In dit blad reeds een es. ander opgemerkt. Het stelsel is des te zonderlinger, omckt naar bet schijnt, aa* de voor schriften van de spoorwegmaatschappij in deze niet door wettelijke strafbepa lingen kracht wordt bijgezet. Laat ons dit toelichten. Wasneet iemand op een trein springt die reeds in beweging is, dan kan de spoorweg maatschappij proces-verbaal tegen hem doen opmaken en wordt hij ook door de justitie veroordeeld. Wie zonder noodzaak aan de noodrem trekt, onder gaat hetzelfde lot. In deze gevallen worden de voorschriften der spoorweg maatschappij dus gerugsteund door de justitie en het spreekt wel vanzelf, dat dit ook in het belang van orde e* vei ligheid op de spoorwegen nuttig en noo- dig is. Maar hoe is het nu met de perron - kaarten Zal de rechter iemand, die aan het waakzaam oog van den con- tróleur ontsnappende, zich zonder kaartje op het perron bevindt ea weigert er een te koopea, zal de rechter hem ver- oordeelen Natuurlijk, zal men zeggen. Wat zou anders de heele maatregel voor kracht nitoeienen? Volkomen waar, maar het schynt toch dat er op de strafbaarheid van het feit wel iets valt af te dingen. In een ingezonden stuk onderteekend J. C. B. werd dezer dagen ia dit blad de aandacht gevestigd op de uitspraak van de rechtbank te Middelburg waar bij een handelsreiziger, (die wegens het zonder perronkasrtje gasua langs het per ron aldaar, door den kantonrechter was veroordeeld tot betaling eener geldboete) werd vrijgesproken. De reden, die de rechbank tot deze beslissing leidde, was de overweging, dat eea perron niet behoort tot de» spoorweg, maar deel uitmaakt van hei station, terwijl uit hoofdstuk IV van de wet op de spoorwegen, en uit den in houd van dat hoofdstuk, voldoende blijkt, dat het loopen over een perron niet een oaad is, rakende het verkeer over de spoorwegen. Het spreekt wel vanzelf, dat de spoor wegmaatschappij niet in dit vonnis be rusten zal, maar de uitspraak van het hoogste Rechtscollege zal trachten [te verkrijgen. Mocht de beslissing va* dem Hoogen Raad zich da* aaaaluite* bij die van de Middelburgsche Rechtba*k dan zou het perroakaartjes-stelsel voorgoed on mogelijk zijn geworden. Dan toch zouden er allicht gevonden worden, bereid zich eens te laten be keuren en het aamtal processen zou dan zoo groot worden, dat intrekking van deze wijze v&a costióle wel zou moe ten volgen. Inderdaad, de Holl. Spoor geeft ons Haarlemmers steeae* voor brood. Ter wijl in de laatste jarea nieuwe stations zijn gebouwd voor dea Haag en zelfs voor de weinig belangrijke stadjes Delft cn Schiedam, wordt Haarlem, dat een van de beste statioas voor de Maat schappij is, getroost met de perron- ka&rterij. Men zal ons wellicht tegemoet voe ren „gij kunt de daden der Maat schappij Biet beoTdeele» en bovendien werkt zy in haar eigen belang en niet ia dat van het algemeen", maar dat is juist de groote grief die :wij hebben. Een particuliere Maatschappij raadpleegt alleen haar eigem voordeel. De Staat behoorde een publiek ver voermiddel va* zoo groot belang te exploiteersn, of althans op de wijze van exploitatie zoo groote* invloed te kun nen uitoefenen, dat met *ame de Holl. Maatschappij gedwongen werd, den toe stand te Haarlem te verbeteren. Maar wij krijgen steeaea voor brood. Hoelang xulle* we ons daaris nog moe ten schikkea Zeker wel zoolang, tot een serieuse concessie wordt verleend voor den aanleg van een tweede spoor lijn HaarlemAmsterdam. Is er nie mand, die dit aandurft Ha4rlsm, 24 Feb?. 1893. Geslaagd voor het examen fraaie handwerken gehouden te 's Gravenhage op 2123 Febr. mej. P, A. Charbon alhier. Binnenkort zal vanwege de vereeni- ging tot verfraaiing van Haarlem en omliggende Gemeenten en tot bevorde ring van het Vreemdelingenverkeer, wor den uitgegeven een „Stuiversgids voor Haarlem ea Omstreken." Dit boekje z#l ongeveer 20 bladzijden druks beslaan en in beknoptea vorm inlichting gevea over alles, wat den vreemdeling van dienst kan zijn f ij een bezoek aan onze stad en hare omstreken. jggDe omslag zal worde» versierd met een afbeelding van de Amsterdamsche poort, terwijl een vijftal reproducties vaa fraaie punten in en buiten de stad, iu het boekje zelf eeD plaats zullen vinden. Door de jongelingen, die den prac- tischen en theoretische* cursus in den wapenhandel hebben gevolgd, is met gunstigen uitslag het examen afgelegd ter verkrijging vaa het getuigschriftlat hun aanspraak geeft op de voorrechten bedoeld bij koninklijk besluit van 30 Aug. 1892 No. 27. Op het eerstvolgend concert, dat het Stedeljjk Muziekkorps zal 'geven voor de leden der Sociëteit „Vereeniging", zal als soliste optreden [mej. A. Klira- merboom, zangeres aan de Ned. Opera en die wij reeds als Margaretha in „Fauat" met groot genoegen hoorden, De vierde Kunstbeschouwing Donder dagavond op de bovenzaal van de Vereeniging door „Kunst zij ons Doel" alhier gegeven, kenmerkte zich door eene collectie zeer interessante ea be langrijke teekeniagea, etsen en schilder stukken. Het meest waren vertegen woordigd Jan Toorop, M. A. Bauer en Colenbrander. Van laatstgenoemde waren ©enige prachtige penteekeningen, ,bewon- deringswaardig fija vau afwerking, allen voorstellingen uit het Rijnlandshuis te Leider, hoogstwaarschijnlijk ontwerpen van plateelteekesingen voor Rozenburg. Van Thorn Prikker waren een paar eigenaardige en voor den leek zeer duistere decoratief-stukken evenals vaa J. Toorop. Laatstgenoemde had o. a. ingezonden een zeer fraai gepointilleerd stuk voorstellende een fragment uiteen sage. Behalve eenige mystieke zwart- krijtteeksniugen (Ochtendschemering e.a) van zijn hand trof men van hem aan een artistiek bewerkte Pastel-teekening, paard, man en vrouw, waarin echter de linkerarm van den man, welke hij over den nek van het paard heeft geslagen, opvallend lang is. Matthys Maris was vertegenwoordigd door een fijoe ets naar „De Zaaier" van Millet, Dysselhof door zijne „Zee Anemonen" en Nieuwenhuys met zijne kleurrijke, sprekende Guud- zult Orchideeën. Van de hand vaa M. A. Bauer waren een tiental etsen aan wezig, meest voorstellende oostersche tafereelen ea straten in oostersche steden, waarvan sommigen fraaie proeven van de nieuwe richting. Onder het vele schoons en eigenaardigs, dat nog te be zichtigen was, noemen wij nog een eis van E. Karsen, voorstellende een ach terwal van een gracht en eenige mys tieke en mythologische voorstellingen yan Roland Holst. Voor de afdeeling Haarlem van den Ned. Protestantenbond trad Donderdag avond als spreker op de heer Mr. H. Ph. de KsDter alhier, terwijl hij tot onderwerp van zijne voordracht had: „Christendom en Wetgeving." Het doel v&a Spreker's rede was, te wyzen op het tegenstrijdige vaa vele onzer wetsbepalingen met de christelijke beginselen, en ons alzoo als christenen aan te sporen tot aaneensluiting, en te eischen van oaze wetgevende macht dat in de wetgeviug die veranderingen plaats hebbea moge welk nog steeds in oppositie zij* met de leerstellingen van den grootea meester. Dit zijn o. m. de bepalingen en artikelen over het huwelijk, die verbetering behoeven, en de groote macht toch die de wet den gehuwden man geeft, behoort wegge nomen te worde». Waarom de vrouw niet meer gegeven En waarlijk, het aantal echtscheidingen zou veel minder wezen. Maar de wet gaat vaa dit motief uit: Ben ik mijn broeders hoeder? Ook omtrent de onwettig geborenen, den verleider en arme verleide is de wet zeer onbillyk en behoort te dien opzichte verbetering te worden aangebracht, of wij kunnen haar niet christelijk heeten en hare wetgevers, het volk, geen chris tenen. De onwettig geborene, het onschul dige slachtoffer is er even erg aan toe, als de ongelukkige moeder. De vader behoeft en zal het doorgaans ook niet erkennen, en wel uit den aard der zaak, en ja, zelfs de moeder behoeft dat niet. Naiuurlyk is de onwettig geborene bij mogelijke ertenis aan de mindere handslechts een derde ontvangt hy van het aandeel dat hem anders als wettig geborene zoo toegekend worden, en wanneer wij weten, dat in ons land jaarlyks omstreeks 5000 onwettig ter wereld komen, dan eischt ook deze verhouding in een christelijke maat schappij dringend verbetering. De wet is ook bard voor hen, die wègens misdrijf opgesloten, es aa hun tijd uitgezeten te hebben, weder op vrije voeten worden gesteid. Zéo gevangene straks weder vrij 1 .Geen overgang kent de wet, en de veroordeelde die zich wellicht een schoone toekomst ge droomd heeft, die hij door een goed leven te leiden wil trachten te bereiken, vindt zich op ruwe wyze teleurgesteld. Immers, in de gevangenis was hij al leen maar in de maatschappij wordt hij nagewezen, terwijl hij bykaas geen werk kan vinden. Eea groote Dion van cilends vormt eene andere, door den Staat gewaar borgde instelling, b.1. de Loterij, wamt over het algemeen is het de mindere klasse, die daaraan mede doet en met het geld zoo hard aoodig toch nog een twintigje wil koopeo, in de hoop dat de fortuin hen toch éénmaal moge begunstigen. O, dat ook deze instelling moge ophouden! Donderavond ongeveer ten 1© ure is brand uitgebroken in een schuurtje achter het perceel van den vleesch- houwer J. M. Heck in de KI. Hout straat. De braad was spoedig gebluscht door de politie met den slangenwagen, i zoodat spuit 10 welke ook was uitge rukt, geen water behoefde te geven. Alles was verzekerd. „In de maand December," alzoo luidt eene acte van dagvaarding die in de rechtbankzitting van Donderdag werd voorgelezen, „werden door Jacob Dekker, arbeider te Beverwijk, ten nadeele van Jhr. Mr. Boreel van Hoge- landen aldaar, twee fazanten gestolen." Dat is nu dus meer dan twee maan den geleden. De fazanten waren reeds dood toen ze bij Dekker gevonden werden en desalniettemin lagen de beesten als stukken van overtuiging op de tsfel voor de rechters. „Maar," zult ge zeggen, „riekten de diertjes dan niet wathm wat adelijkzal ik maar zeggen?" Volstrekt niet, ze waren echter wel hard en stijf, want .om de waarheid te zeggenze waren van hout gemaakt, i bet waren imitatie-fazanten. Sommige eigenaars van jachtgronöen S hebben een listige manier, om stroo- Ipers te verschalken. Ze kien houten fazanten op een bepaalde plek in een boom vasttimmeren en de opzichters j posteeren zich in de nabijheid. Des j nachts zies de wilddieven de houten figuren in den boom voor echte fazan- jten aan, schieten erop en worden ge- snapt. In een de? ruw gemaakte dieren waren dan ook de sporen van hagel korrels te zien. Deze twee namaaksels nu heeft Jacob Dekker, volgens de dagvaarding althans, gestolen. Op zekeren avond in Deccm- ber kwam bij den rentmeester vau Jhr. .Boreel op den straatweg tegen en liet i dezen de fazanten zien, terwijl bij hem iets toeriep dat klonk ais„ik zal ze maar meenemen, dan hebbea we er j 's nachts geen last meer van Dekker beweert evenwel, dat hij de 'voorwerpen op straat gevonden heeft 22» HOOFDSTUK XV. Van miss Pollie Wardiaw aan den heer Bellew Jr. (Telegram I). Van T. Bellew Jr. aan miss Pollie Wardiaw, Villa Hampton, Virginia. 20 October 18,. Uw brief bevat mededeelingen van groot gewicht. Wopping ver zoekt n dringend Jeakles zoo spoedig mogelijk te ondervragen over die gouden ketting en medaillon. Tracht vooral den man daar te honden tot na aankomst morgen van den trein van 10.30. Daarmee zullen wy komen onze eerste gelegenheid. Steeds de uwe, T. BELLEW Jr. (Telegram II). Van miss Wardiaw aan den heer Wopping, Old Point Comfort, Virginia. 20 October 18.. Uw telegram ontving ik te laat om van dienst te kunnen zyn. De man was twee dagen voor de afzending van den brief aan mynheer Bellew reeds vertrokken. Uwe dienstwillige POLLIE WARDLAW. HOOFDSTUK XVI. Jeakles Gedurende zyn verblyf te Old Point Comfort ging het den waardigen Jeakles in zaken niet zoo naar den wind als hy wel verdiende, zoodat hy zich haastte om zyne tenten af te breken, zooals de Arabieren, en het zand van het zeestrand van zyne zolen af te schudden. Jeakles had dit evenwel niet gedaan zonder eene opwelling van toorn en rechtmatige verontwaardiging. Het lag niet in het karak ter van den eigenaardigen man om de onverschilligheid, waarmee hij t8 Old Point Comfort was ontvangen met minzaamheid of op gewektheid te beantwoorden, en toen in den grauwen morgen zijn reiswagen den eindeloozen tocht ging voortzetten om groener, malacber velden op te zoeken, had hij wraak genomen over die verwaarloozing door zich om te keeren en zyne vuisten achtereen volgens te schudden tegen de zandvlakte, de loeiende zee, en de huizen, waarin duizenden menschen nn rustig en onbekommerd sluimerden. „Wat do menschen tegenwoordig in de circussen verlangeü, gaat boven myn verstand,gromde Jeakles ontevreden. „De ver schillende dingen, die de tegenwoordig zoo veeleiscbende menschen voor hun geld verlangen, zouden zelfs buiten het bereik s»aan van een man ryker dan ik." „Gy hebt toch gelegenheid gehad om ryk te worden, Henry maar ze voorby laten gaan," zeide juffrouw Jeakles, en kwam met haar hoofd tusechen het wageükleed te voorsobyn. „Wat konden zy nog meer verlangen," vervolgde Jeakles op beleedigden toon, zonder de minste aandacht te schenken aan het slordige, blonde boofd, dat onder het zeil te voorschyn kwam „wat kunnen zy meer verlangen, dan Ann op het strakke koord te zien loopen, toeren te zien maken op de vliegende trapéze, en my beroemde liederen, door de banjo begeleid, te hooren zingen om niet te spreken van de zeven gedresseerde, kostbare muilezels het is werkelijk wanhopend om er aan te denken." „Ik heb je wel gewaarschuwd Henry. Dat kant gy niet ont kennen," riep juffrouw Jeakles uit. „Ja, zoo is het," zeide Jeakles gemelijk, toen een groote water druppel op zyn naar boven gekeerd gelaat viel. „Ik voel regen 3 AnB, en geef je dus de waarschuwing, dat je nat zult worden als je je hoofd niet naar binnen haalt." Juffrouw Jeakles trok voorzichtig haar hoofd met de verwarde, blonde lokken naar binnen, totdat slechts de punt van een spitse neus zichtbaar was. Jeakles had besloten om meer het land in te gaan en slechts kleine plaatsen te bezoeken, waar de menschen minder deftig waren en by op grooter steun zou kannen rekenen. Terwyl hy zyn weg vervolgde zyn oog beurtelings gevestigd op den stoffigen weg voor hem en de donkere, zwarte wolken, die zich boven zyn hoofd saampakten, boven hem vroeg hy zich af

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1893 | | pagina 1