PRAKTISCHE ELECTRICITIIT.
TWEEDE 81AÏ>
8eh00rende bij
HAAMLEM'S DAGBLAD
VAN
Maandag 3 April. 1893.
In het westen der Vereenigde Staten
van Noord-Amerika zit John Varner, een
bekwaam telegrafist, voor zijn toestel.
Zijn gelaat is eenigszins bleek, maar
overigens is hjj kalm, ja ziet er eenigs
zins onverschillig uit.
Toch is zijn toestand verre van aan
genaam. Naast hem staat een vreemde
ling met een hoed met breeden rand en
gekleed in een leeren pak, zooals de
cowboys dragen. In zjjn rechterhand
blinkt een groote, geladen zesloops re
volver, waarvan de tromp op John
Varner is gericht.
«Hoe laat komt de sneltrein hier
voorbij vraagt hij.
«Hjj moest te halftwee komen, maar
is een uur te laat," antwoordt de tele
grafist.
//Wat zegt gij
«Ja, meer dan een uur. De trein stopt
hier niet, maar stoomt door naar Bloom-
ville."
«Maar als gjj naar Bloom ville tele
grafeert dat hij hier stoppen moet, dan
gebeurt dat toch?"
«Neen."
«Heelt de trein hier nooit gestopt
«Jawel, eens of tweemaal."
«Op wiens last?"
«Op last van den inspecteur."
«Waar woont die?"
«Te Centre-City."
«Goed. De telegrammen van Centre-
City naar Bloomville gaan dus van dit
kantoor
«Zeker."
«Gij kunt dus naar Bloomville een
telegram zenden en bet doen voorkomen
alsof het kwam van den inspecteur van
Centre City
«Jawel, maar ik doe het niet!"
«Zoo, wilt ge niet? Luister eens,
jongmensch, waoneer ge niet onmiddel
Ijjk het telegram overseint, dat ik u zal
voorzeggen, zal ik u een kogel of wat
door het hoofd sohieten.
Wjj hebben in de kromming, die vier
of vjjf honderd meters voorbjj het station
ligt, de rails opgebroken, zoodafc de trein
wanneer hij doorrydt, onfeilbaar de
railleert. Evenwel wenschen wjj zulk een
ongeluk niet. Het eenige dat we willen
is, ons meester maken van een pakje
dat in den bagagewagen van den snel
trein wordt vervoerd. Misschien zullen
we dan den bewaker van den wagen
moeten doodschieten, want het pakje
bevat kostbaarheden van groote waarde
en zal dus wel goed bewaakt worden,
maar overigens willen wy niemand leed
doen. Laat gjj den trein doorrjjden, dan
komen er minstens vjjftig pereonen om
en gij schiet er tevens uw leven by in.
Telegrafeert gy dat de trein moet stop
pen, dan zullen de passagiers ternauwer
nood iets bespeuren en gy behoedt hen
voor een onheil. Begrypt ge?"
«Zeker, maar ik wil even nadenken".
«Haast u dan, want er is geen tyd
te verliezen."
«Is de ljjn nu al opgebroken, of zult
gij dat eerst doen wanneer ik weiger te
telegrafeereu
«De rails zjjn opgebroken."
«Goed, dan zal ik seinen, dat de trein
hier moet stilhonden."
«Bogryp mij goed," zeide de bandiet
met nadruk. «Als gy niet doet wat gy
zegt, dan helpt het u niets en gy schiet
er het hachje by in. Niemand kan hier
by u komen, deze hut is door ayne
makkers omsingeld."
«Wees gerust, er komt hier nooit
iemand, zelfs niet over dag."
«Ik wil u alleen de positie maar dui-
delyk maken. Wy hebben goede paarden
en al brengt de trein een heel regiment
soldaten mee, dan zou hat ons nog niet
vangen en vóór ik wegreed, zoudt gy
zes kogels in uw lichaam hebben."
«Begrepen."
«Goed, vooruit dan maar
De telegrafist legde de hand op den
hefboom, maar dacht toen ua, zonder
aan be werk te gaan.
«Zeg eens, haast u wat. Ik laat my
niet voor den gek houden 1"
De telegrafist, keerde zich zoo plotse
ling naar den roover om, dat deze plot
seling weer op hem aanlegde.
«Zult gy nu eindelyk den mond hou
den Ik zal beginnen als het my goed
dunkt, denk daaraan. Ik bestuur dit toe
stel en gy niet en als gy daarover niet
tevreden zjjt, schiet dan en telegrafeer
zelf
«Dat noem ik spreken," riep de ban
diet met bewondering. «Zoo doet men
zaken. Ik heb nog nooit iemand gezien,
die zoo koelbloedig was. Ga uw gang
maar en als ge ons goed helpt zult ge
een deel in dea buit hebben. Ik zal in-
tusschen maar gaan zitten."
„Doe of ge thuis zijt," antwoordde
Varner, en daarop zich naar het toestel
keerende, begon hij te telegrafeeren
Klik, klik, blik, klik."
Wat beteekent dat?" vroeg de roo
ver, «dat is alles hetzelfde?"
«Zeker, ik roep het kantoor van
Bloomville op.
Klik, klik, dan volgt er een korte
tik.
«Zoo, ik heb het. Stoor my nu niet.
Als ik klaar beu, zal ik u alles wel
vertellen."
De bandiet zat stil, maar keek wan
trouwend naar den telegrafist.
«Is Stevens daar?" telegrafeerde deze
naar Bloomville, «zeg hem, dat ik naar
hem vraag 1"
Eenige oogenblikken later kwam er
aDtwoord van Bloomville. Stevens was
aan bet toestel.
Daarop seinde Varner vlug het vol
gende «De hut is in de maoht van een
roover, die een pistool op my gericht
houdt terwjjl ik telegrafeer. Hjj en zyn
makkers komen om den sneltrein te
plunderen, on hy denkt dat ik nu tele
grafeer om te vragen, dat de trein hier
stilhoudt. Kunt ge vjjf en twintig solda
ten sturen met een oificier om de bende
te vatten
«Dat aal ik direct doen, We hebben
hier juist een goederenmachine, ik zal
de soldaten in gesloten wagens bergen."
«Doe dat niet. Stel een passagierstrein
samen met een slaapwagen achteraan en
zend dien dadelyk hierheen. Houd dan
den sneltrein te Bloomville tot
terugkomt."
«Uitstekend, maar wat denkt gy te
doen Ze zullen u Vermoorden."
«Kunt ge my den geheelen stroom
van electrisch licht in de stad niet hier
heen zenden, dan zal ik den bandiet
daarmee wel onschadelyk maken."
«Dat gaat niet, daar verloopt te veel tyd
mee. We zonden naar het centraalstation
van het electrisch licht moeten gaan, alle
lichten uitdooven en u met het centraal
station in verbinding stellen. Maar wat
ik wel kan doen, is den stroom dien ik
hier heb, aan u geven, dat is genoeg om
HAARLEMMER HALLETJES-
Sen Zaterdagavondpraatje.
CLXI.
Het bouwen van het mausoleum is
aanbesteed en daarmede is de hoop van
velen, dat het met dat plan zoo'n vaart
wel niet loopen sou, den bodem inge
slagen. Over 't algemeen toch zyn de
ingezetenen met het gebouw weinig in
hun schik. Niet zoozeer omdat zjj van
meening zyn, dat deze hier tot nu toe
onbekende wjjze van begraven zal afatui
ton op oude gewoonten en gebruiken
immers, ten allen tjjde is het gebleken,
dat nieuwigheden die aanvankelyk veel
bestrijding vonden, alleDgs vorderingen
maakten in de goede gezindheid van
het publiek, om ten slotte zoodanig
vasten voet te verkrjjgen, dat het wel
ssheen alsof niemand ze ooit bestreden
had.
En zoo zal het ook met het mausoleum
wel gaan. Missohieir kan het lang duren
voordat de eerste begrafenis daarin heeft
plaats gehad, maar zoodra ook slechts
éen gestorvene daarin zyn laatste rust
plaats zal hebben gevonden, zullen ook
andere familiën hunnen dooden in het
Mausoleum een graf bereiden en zal er,
wellicht vóór er weinige jaren zyn ver-
loopen, van de goedkoopere graven niet
veel meer ledig zyn.
Maar hoe zal het met de dure graven
gaan? Hierover maken velen zich be
zorgd. Het past aan weinigen, zich een
graf te koopen van ƒ3000 of van ƒ2500
en wie dat besteden kan, zal allicht
liever zelf een eigen graf kelder bouwen.
den kloeksten kerel bewusteloos te maken,
Roep my maar als gy klaar zyt. Begraaf
den stroom, dan zend ik alles langs den
grooten draad."
«Is dat nu alles noodig om een trein
te doen stoppen vroeg de roover, wat
ongerust.
«Zeker. De trein is te laat zooals ik
zeide en zij wilden hem bier niet laten
stoppen, maar hebben nu toch toegege
ven. Ma moet ik een en ander aan het
toestel doen. Den draad vaa Centre City
moet ik afsnijden, want anders zou men
van Bloomville nog naar den inspecteur
kunnen seinen en dan kwam alles uit."
«Ge heb geljjk, ga uw gang."
«Jawel, maar laat die revolver niet
afgaan."
«Dat doet zy nooit vóórdat ik hut
haar zeg en dan brengt zij den dood,
maar zoolang gy u goed ged:aagt, gaat
zy niet af."
De telegrafist opende eeae lade en nam
er een stukje koperdraad uit, aan het
einde waarvan hy een schaar vastmaakte.
Het andere einde vu. bond hy met den
dikken draad van Bloomville. Daarop
nam hy het toestel good in oogensohouw
en goot daarop oen groote karaf met
water op den bouten vloer leeg, terwyl
hy luchtig zeide: «pas op uwe voeten,
ik moet de vloer natmaken, omdat anders
myn toestel defect raakt door het stof."
«Van buiten hindert het water mij
niet," zei do roover, «maar wel van
binnen."
Hierop zette Varner zich weer aan
zyn toestel. Klik, klik tikte het instru
ment. Een oogenblik Inter was het of
er een groenachtige bliksemstraal door
de kamer schoot. De roover sprong van
zijn stoel op en riep: «Wat is dat
«Er is een onweer in de buart," zei
Varner koeltjes. «We zouden er last
van kunnen hebben, maar ik zal het
wel even in orde brengen. Geef my den
schroefdraaier."
De bandiet voldeed aan het verzoek,
maar hield tevens de revolver op den
telegrafist gericht. Deze werkte een
oogenblik aan het toestel on zei daarop
wyzende op de schaar die aan het ko
perdraad was vastgemaakt
«Geef mij dat nu 1"
Maar nauwelyks had de niets kwaads
vermoedende roover de schaar aangeraakt,
of een uitdrukking van schrik verspreidde
zich over zijn gelaat. Daarom viel hy,
getroffen door den elcctrischen stroom
bewusteloos als een blok achterover,
Varoer glimlachte, nam den roover
zyn revolver uit de krampachtig ge
sloten vuist ea sloot het wapen weg,
waarna hij bedaard voor zyn toestel ging
zitten en wachtte op wat er verder zou
gebeuren.
Er verliepen tien minuten, daar hoorde
hij een gerommel in de verte. Een
oogenblik daarna knalden geweerschoten,
De soldaten iu den paB aangekomen trein
waren met de rooiers slaags geraakt,
De bandieten werden op de vlucht ge
dreven, met achterlating van drie dooden
en toen de hoofdman een oogenblik later
de oogun opsloeg en uit zyn bezwymicg
ontwaakte, stonden soldaten om hem heen
en bemerkte hy, dat zjjae handen en
voeten gebonden waren, en dat de jonge
telegrafist met een glimlach op het ge
laat naar hem stond te kijken.
toond werd ten bate eenor Vereenigiag
voor verwaarloosde kinderen, waarvan
mevrouw Charpeutier, de echtgeuoote
van den uitgever, presidente ia. Al dagen
van te voren waren alle plaatsen ver
kocht en wie tegen zesmaal den gewo
nen prijs. Sarah is met geestdrift ont
vangen en dat het Parysobe publiek
haar nog geenszins «te oud" vindt, nog
altoos inziet welke buitengewone gaven
zy heeft en houdt, blijkt zoowel uit de
Fransche couranten als b. v. uit het
verslag van den correspondent der Times.
Rechtszaken.
Het openbaar ministerie bij den Hoo-
gen Raad concludeerde Donderdag tot
verwerpieg van het cassatieberoep tegen
de volgende beslissingen van de recht
bank te Alkmaar en het gerechtshof te
Amsterdam
lo. Waar de erflater aan de personen,
door hem tot erfgenamen benoemd, op
draagt om hetgeen van zjjue nalaten
schap zai overblyron, na afbetaling van
alle legaten en lasten, in te schrijven
op het Grootboek, ten einde met nog
eenige onroerende goederen tot een fonds
te dienen tot Dader door hem omschre
ven doeleinden, daar zyn die perso
neu, ofschoon zy geon voordeel nit de
nalatenschap verkrygen, de erfgenamen,
en is niet het fonds erfgereehtigd.
2o. Zoodanige erfstelling valt niet
oDder het verbod van art. 926 Burger
lijk Wetboek.
De Hooge Raad zal in dezen op 5
Mei uitspraak doen.
Wegens het onbevoegd uitoefenen
da r tandheelkunde heeft de heer R., te
Roermond, aldaar voor het Kantongerecht
terecht gestaan. Hij heeft wel theoretisch,
maar nog niet het praoiisch examen als
tandarts gedaan. Door het openbaar
ministerie werd tegen hem eene geld-
boete van ƒ300, of 60 dagen hechtenis
geëisebt.
INGE/. U.\ R E Ai.
Voor den inhoud dezer rubriek stelt de Redactie
zich niet aansprakelijk.)
al zijn de kosten daarvan nog een dui
zend gulden hooger, dan voor een groote
som een graf te koopen in een gemeen
schappelijk mausoleum. Eu dit bezwaar
zou nog zoo ernstig niet wezen, ware
het niet, dat in het plan voor dit mau
soleum eeu aantal graven van 2500 en
ƒ3000 zyn opgenomen. Blijkt derhalve,
dat de rjjken ouder onze ingezetenen
dergelijke graven niet wenschen, dan zal
het mausoleum fiuancieel eene misluk
king zijn.
Nu zal geen sterveling verlangen, dat
er aan het mausoleum geld verdiend
wordt. Bjj een begraafplaats moet elk
denkbeeld van handel of koopmanschap
achterwege blyven, maar aan den ande
ren kant mag het mausoleum evenmin
een schadepost zyn, omdat het niet
een zaak, ontstaan door de nood-
zakelykheid of door den drang der burgery,
maar enkel en alleen een artikel van
weelde. Wanneer hel mausoleum nog
vyf en twintig jaar was weggebleven,
zou allicht niemand zioh daarover heb
beu beklaagd en om die reden is het
dan ook, dat eeu groot deel der burge
rij van meeniug is, dat Haarlem er niet
minder om zou zyn eu iu elk geval
Haarlems gemeentekas minder gevaar
zou geloopen hebben, indien het mauso
leum rustig in de portefeuille was bljj
ven sluimeren.
De winkeliers, die onlangs door den
kantonrechter werden veroordeeld we
gens het verkoopen van artikelen bene
den de bjj de wet voorgeschreven hoe
veelheid, zjjn van dat vonnis in hooger
beroep gekomen en de ambtenaar van
Lsttsrss ra lunst.
Alvorens al weder op reis te gaan,
nu naar Zuid-Amerika, heeft Sarah
Bernhardt in den Pa#<fee*7/e-acheuwbiirg
te Parjjs eene enkele voorstelling ge
geven, of liever, zij heeft de titelrol
vervuld in «Phèire". toen dit stuk ver
eikeloozeu.
Verdwenen en bjjna vergeten is we
derom de winter; de gierende sneeuw
vlagen zyn vervangen door lachenden
zonneschijn, de koado heeft plaats moe
ten maken voor een ongekend schoon
voorjaar, en gedurende zes of acht maan
den zullen ook de arbeidende klassen in
onze rjjke stad de geleden ellende kun
nen vergeten, daar het zachte ^weder ook
hun werk en brood bracht. Overal wor
den wederom handen gevraagd, handen
die werken kun Benbloemisten, fabri
kanten, bouwondernemers, allen hebben
de wintorsluimcring hunnes afbreken,
om de honderden werklustigen met spade
of troffal aan den arbeid te zetten. Voor
gedwongen werkeloosheid behoeft de
meerderheid der arbeiders in de eerste
maanden niet te vreezen.
De ellende is wederom geleden, maar
niet voor allen is zjj vergeten. Daarvoor
was zjj voor velen te groot. Een met
selaar, die van November tot April moet
leegloopen omdat niemand in die maanden
metselaars noodig heeft, ljjdt in dien tyd
met zyn gezin te veel ellende, om haar
na een paar weken van arbeid reeds ge
heel te boven te zjjn. Zeker, er wordt
geholpen. Weldadigheid naar Vermogen
geeft iets, gemiddeld misschien aan elk
gezin wel een gulden in de week, 'tzjj
in geld of in eetwaren. Ook sommige
het Openbaar Ministerie, van zjjn kant,
heeft hetzelfde gedaan ten opzichte van
de vrijspraak van een hunner. De zaak
dus nog niet aan een eind, want
wanneer in tweede instantie de zaak is
afgeloopen, zal ook allicht althans éen
der partjjen het gevoelen van den hoog-
sten rechter willen weten.
Hoewel ik allesbehalve een liefhebber
van procedeeren ben (m jjn oordeel daar
over is, dat ieder die wil procedeeren,
wel doet met eerst een jjskoud stortbad
te nemen om te bedaren) zoo geloof ik
toch, dat het zijn nut kau hebben, deze
zaak iu onze rechtszalen eens van alle
kanten te bekjjken.
Er bestaat nameljjk een ljjst vau ar
tikelen, welke de winkelier (drogist,
zooals hjj vroeger heette) niet beneden
eene zekere hoeveelheid mag verkoopen.
Den verkoop van die artikelen geheel
te verbieden aan allen, behalve aan
apothekers, ging natuurljjk niet aan,
omdat men dan den groothandel onmo-
geljjk zou hebben gemaakt.
Het spreekt wel vanzelf, dat dit voor
die drogisten een allerlastigste bepaling
is. Komt iemand honderd gram sennae
bladen koopen (zoogenaamde «zenuwbla
den," een zeer veel voorkomend artikel)
dan behoort hjj te antwoorden, dat 200
gram het minste is, dat hjj verkoopen
mag. De kooper heeft echter maar hon
derd gram noodig. Wat nu gedaan Een
van beide: de drogist geeft minder,dan
hem geoorloofd is, of de kooper sehaft zich
meer aan dan hjj noodig heeft.
Maar het grappige van deze ljjst
springt het meest in het oog, wanneer
men het oog van de drogisten afwendt
en gaat letten op de artikelen, die er
aizoo met behulp van de stoffen die op
diaconiën geven wat, als de Ijjders boven
de zestig zijn. Vóór dien leeftjjd behoort
niemand honger te hebben. En er is
kindervoeding, en spjjsuitdeeling en kof
fis met brood zeker, er wordt ge
holpen. Maar met al die hulp bjj elkaar
bljj ft het gebrek in zoo'n werkeloos ge
zin nog zeer groot, zooals ieder zal moe
ten toestemmen die zich de moeite ge
troost om eens even een budget op te
maken voor eene familie van, laten we
zeggen, vjjl personen. Toe, doe het eens.
Neem alle cjjfers maar zeer gunstig;
reken alles maar zoo laag mogeljjk
huishuur, aanschaffen en repareeren van
schoeisel, beddegoed, onder en boven-
kleêren, enz. enz.reken iets voor brand
stof, voor petroleum, voor zeep, voor
bcsgold enz. enz. en neem dan een mi
nimum van centen (reken vooral niet
met stuivers) voor hetgeen de drie da-
gelyksche maaltijden per hoofd mogen
kosten. Vermenigvuldig nu, tel op en
trek af, en ge weet althans iets van alle
ontbering die werd doorgestaan, ea ge
zult begrjjpen dat zjj nog niet vergeten
aa eenige weken van arbeid en ver
dienste.
Maar voor eenige dier werkeloozen is
nog een andere reden om niet te
vergeteD het is de juatitie,:;die hen aan
bun leed herinnert. Niet steeds toch werd
in don afgeloopen winter, zooals gewoon-
Ijjk, het leed in stilte gedragen. Er
kwam een spreker van elders, en die
vertelde hun in onstrafbare taal, dat zjj
hunne koude woningen maar eens moes
ten verlaten, om de rjjke menschen hunne
ellende te vertellen en tevens verbete
ring to eischen.
Ik heb geene reden om aan te nemen
dat die spreker de bedoeling had, zjjne
toehoorders van den wal in het water te
helpen. Hjj zal het wel goed gemeend
hebben. Zeker is het echter, dat een
achital door hem aardig in den sloot is
gepraat.
Wo weten wat er kort ua die lezing
gebeurde. Samenscholingen en opstootjes
hadden plaats, waaraan wel-is-waar de
meeste werkeloozen r iet konden of wilden
deelnemen, maar die toch onze politie
tot krachtig optreden noodzaakten. Want
eigenljjke redenaars waren er niet bjj
die troepjes, en zjj wisten hunnen wensch
mtar werk en brood niet duideljjker te
uiten dan door 't laten rinkelen van
glas-scherven. Ook eene taal, zelfs eene
die zeer voor ontwikkeling vatbaar
al is zjj goddank thans nog minder ge
bruikelijk.
En een achttal gingen met eene bu3
giften vragen. Eene collecte, noomde ze
het. Bedelarjj, meende de politie,
maakte proces verbaal op.
Zóo kwam het, dat de vorige weel
een troepje mannen, wier gegroefde en
magere gezichten wél van ellende, maar
niet van misdaad spraken, voor de recht
bank alhier zich te verantwoorden had
den. Huzoo'n rechtzaal, als buiten alios
leven is, en zonneschjjn 1
Het verantwoorden bestond in hot
pleiten van verzachtende omstandighe
den. Zójveel weken geon werk; zóo-
lang niets verdiend en mag men dan
geene collecte houden, niet vragen aan
hen die wél wat hebben Neen, zegt
onze wet, dat mag volstrekt niet.
Waar de wet spreekt, daar moeten
hare dienaren gehoorzamen. Gelukkig
was de eisch mild, en de uitgesproken
straf nog beneden den eisch. De collecte-
houders zijn veroordeeld, ieder tot twee
dagen gevangenisstraf.
Nu komt er chter een maar. Twee
dagen is op zichzelf niet veel, maar kan
door de omstandigheden veel worden.
Die mannen zijn nu weer aau 't werk,
de ljjst voorkomen, worden gemaakt,
Daar heeft men bjj voorbeeld het een
voudige artikel pepermunt. Eeu banket
bakker verkoopt dat en tot dusverre
heeft er nog niemand aan gedacht, hem
daarvoor te vervolgen. Toch zit er in
dat artikel jtepermuntolieeen van die op
de ljjst genoemde stoffen en in de meeste
gevallen zal de banketbakker niet zóó
veel pepermunt tegeljjk verkoopen, dat
het bjj de wet voorgeschreven minimum
olie daarin te vinden is.
Daar heeft men verder het staal water
uit de Wilhelminabrou. Neemt u
acht, verkoopers van Haarlem's Staal-
water! Er zit volgens de analyse van
professor Gunning onder anderen 0.0048
gram calciumphosphaat in eiken liter
water en calciumphosphaat mag niet
minder dan 100 gram tegelijk worden
afgeleverd. Wilt ge dus aan het voor
schrift van de barsche ljjst voldoen, dan
moogt ge het Staalwater niet verkoopen.,
dan bjj eene hoeveelheid van 208 333
liter. Ik durf betwijfelen, of bjj den
grooteten bloei van Haarlems Staalwater
ooit zulk een leverantie noodig zal zjju.
Welbekeken kan aan die lijst bjjna
geen neringdoende ontkomen. Nemen
wjj Haarlemmerolie. Dit artikel bevat
terpentjjn, maar natnurlyk zit er niet
in elk fleschje 50 gram, wat het minimum
is dat verkocht mag werden. Alzoo ook
hij, die éen fleschje Haarlemmerolie ver
koopt, vreeze voor de wet!
Past op, bételiers en koffieiiuishou-
dera! gjj verkoopt elixers, die gjj bjj
extra kleine hoeveelheden met Schie
dammer vermengd aan uwe bezoekers
voorzet. Maar die elixers bevatten gen
tiaan of alsemknoppen, welke door dt
ljjst verboden worden te verkoopen be
neden eon vrjj aanzienljjk quantum.
Neemt u iu acht, coiffeurs, want de
mondwaters die gy verkoopt, bevatten
myrrhe of lepelblad in te geringe hoe
veelheid en met uwe tandpoeders en
haarwaters is het al niet anders gesteld.
Ja, zelfs de verkoopera van glycerine-
en vaseline-zeepen moeten op hun tellen
passen en de albuminefabriek, die blikjes
melksuiker in den handel brengt van Yi
kilo.
En vindt men deze opsomming nog
niet lang genoeg, dan noem ik daara?;
bjj allen die verkoopen
borax, om te strjjkenzuiverings
zout, om peulvruchten eetbaar (e
makensalicylzuur, om postelein in
te maken krjjt, om te poetsen
cachou, om te kleurensalammoniak,
om te soldeerenglycerine, voor
winterhandennaphtaline, voor de
motvaseline, tegen het roesten van
metalen voorwerpen.
Nu is het toch te dwaas, dat al deze
personen, coiffeurs, koffiehuishouders, ver
koopera vau staalwater, Haarlemmerolie
etc. etc. etc. op dergeljjke groudeu als
de drogisten onlangs zouden worden ver*
volgd. En toch zou de ljjst dit mogelijk
maken. Is het dan niet hoog tijd, dat die
ljjst wordt gewjjzigd of afgeschaft?
Tot een van deze resultaten nu zal
de behandeling van de zaak in hooger
beroep ongetwjjfeld veel bjjdragen.
FIDELIO.
