NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
lie Jaarg'anjc.
Vrijdag 14 Juli 1893.
No. 3076
ABONNEMENTSPRIJS:
ADYERTENTIËN:
STADSNIEUWS.
HET WATERFEEST
„Zang; en Vriendschap".
FEUILLETON»
De dood van Richard Grantham.
HAARLEMS DAGBLAD
Voor Haarlem per 3 maanden
Franco door liet geheele Kijk, per 3 maanden
Afzonderlijke nummers
Geïllustreerd Zondagsklad, per 3 maanden
franco per post
f 1,20.
1,65.
0,05.
0,30.
0,37*.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Bureau: Kleine Houtstraat No. 9, Haarlem. Telefoonnummer 123.
van 1—5 regels 50 Cents; iedere regel meer 10 Cents.
Groote letters naar plaatsruimte.
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 20 Cents per regel.
Abonnementen en Advertenfciën worden aangenomen door
onze agenten en door alle boekhandelaren en courantiera.
Directeur-Uitgever J. C. PEEREBOOM.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère G, L. DAUBE Co., JOHN F. JONESSuccParijs 31 bis Faubourg Montmartre.
Haarlem; 13 Juli 1893.
■T Bij kon. besluit is benoemd tot ridder
der orde van den Neckrlandschee Leeuw,
de majoor L. de Vlaming, van den staf
der iafaaterie.
Ia vervolg op het bericht in ons
vorig summer dieae, dat de heer J.
Verkore® gistere» 12% jaar het ambt
van opzichter der gemeente-reiniging
(sedert ©enigen tijd is de titel ia hoofd
opzichter veranderd) heelt bekleed.
In zijne tegenover het publiek dik
wijls niet gemakkelijke taak, heeft de
heer Verkoren steeds blijken gegeven
van welwillendheid, hulpvaardigheid,
eigenschappen die bij den gemeente
ambtenaar van zulke onschatbare waarde
sya.
van de Koninkl. Liedertafel
Toen onlaags de bovengenoemde lie-
dertefel vergaderd was na hare over
winning te GioDiagen, waar zy met al-
gemeens stemmen van de jury den
eersfcesa prijs in de hoogste afdeeliag
mocht vei werven, toen werd er gespro
ken over een leest, waarmede men dat
succes aog eens zou herdenken. Eeae
commissie werd daartoe gevormd ea
deze, overleg plegende, kwam weldra
tot de conclusie, dat eea waterfeest ia
de Spaaraestad goed zou passen.
Hoe dat vaartuig zou zijn samenge
steld? De vice president van de lieder-
tafe), de heer H. van Breemen Hzü.,
wist daar raad op.
Hij stelde zes groote schuiten met
groot draagvermogen beschikbaar, een
ander lid der commissie stelde welwil
lend het Hoodige .hout voor dea vloer
beschikbaar en weldra lagen in de bocht
van het Spaarae bij het buiten van den
heer Caoop Koopmans de schuiten voor
anker en werd onder de leidiog van de
heeren J. van Breemen Jz. en G. A.
van Breemen, door een twintigtal tim
merlieden, dit zestal vaartuigen eerBt
door ijzeren kettingen en daarna met
stevige balken verbonden. Er werd een
solide vloer gelegd en toen fsldus de
basis goed ea vertrouwbaar was, glog
men aan het decoreeren.
De Burgemeester verleende toestem
ming en gaf tevens de noodige assisten
tie der politie, want het was te voorzien
dat die noodjg wezen zou. Het rijden
aan de drukke zijde vaa het Spaarne
was verbodes, en de liedertafel had ver
lof ontvangen, om wanneer door slecht
weer het feest eventueel niet kon door
gaan, dit dcor afwimpeling van den
toren bekend ts maken.
Woensdagmorgen zag het er uit, alsof
men inderdaad van dat verlof gebruik
zou moeten maken, maar gelukkig was
de feestcommissie optimistisch en re
kende op goed weer. Des avonds was
het weer dasa ook zoo geschikt voor de
tocht als men raa&r wesschea kon. On
geveer zeven uur kwam het feest vaar
tuig, door een sleepbootje getiokken,
langzaam aanvarea naar de Laugebrug,
waar de feestvierenden san boord zou
den komen en werd daar naar dea wal
gebracht.
Het was een alleraardigst schouwspel,
toen het vaartuig daar kwam aandrijven,
majestueus en zóo vast op het water,
dat ieder feesteling zich volmaakt veilig
kon gevoelen. Het was dan ook een
flinke ruimte, de vloer was 26 bij 15
Meter. Tot eea hoogte van twaalf meter
uit de waterlijn verhief zich een sierlijke
balustrade, waarvan door ve?siexiag met
groen en vlaggen, eea aantal keurige
eerepoorteu waren gemaakt. Bovenop
prijkte de lier, behangen met een lau
werkrans. Op het vaartuig en in het
midden daarvan was een keurig salon
netje getimmerd voor het bestuur, waarin
zelfs een piano stond en dat met nette
gordijnen was gedrapeerd. Een lier en
een Z. en V. van bloemen, hadden
daardoor een vriendelijke eereplaats ge
vonden.
Bovendien was het vaartuig versierd
met de wapens der nederlaadsche pro
vinciën en met die van Haarlem ea
Groningen naast elkaar.
Vlak tegenover dit salonnetje prijkte
een flink buffet, waarin bier werd afgele
verd. Daarin was eeae decoratieve ver
grooting geschilderd van hel oude insigne
der liedertafel, de lier.In een hoek van het
vaartuig was eea ander buffet, o.a. voor
wijn en eetwaren opgeslagen. Ruim vijf
honderd stoelen waren voorioopig op
het dek gereed gezet.
In een der hoeken vaa het vaartuig
bestond voor de aanwezigen gelegenheid
om hunne haodteekening te plaatsen op
losae bladen papier, die tot een herin-
neriugsalbum zullen worden samenge
steld.
Terwijl de wallen vaa het Spaarne
aan alle zijden zwart waren van mea-
schen, kwamen ook langzamerhand de
opvarenden, om het zoo eens te noe
men, donateurs, kunstlievende leden era
werkende leden met hunne dames aan
boord. Nauwelijks had de kiok acht ge
slagen, of het sein tot vertrekken werd
gegeven. Het stoombootje deed zijn
plicht era statig dreef het feestvaartuig
over het door gees zuchtje gerimpelde
water.
Bij de eerste tocht naar de Langebrug
werden verscheidene photografische op-
u&men van hst waterkasteel genomen.
Maar het voer niet alleen. Aan alle
karaten dreven er mee, vaartuigen van
allerlei grootte, met en zonder stoom,
de meeaten versierd met vlaggen en
lampioas. Een man op een watervelo
cipède trok zeer de aandacht. Zoover
het oog reikte waven de wallen zwart
van measchexa. ïq de huisjas a&sa den
Schalkwijkerweg staken zelfs hoofden
door de daken heen. Voor de feestgs
notea was het panorama onder de met
groen en vlaggen getooide eerebogea
door, onvergetelijk schoon.
Daar hief de liedertafel het Wilhel
mus en dadelijk daarna het Wien Neer-
lasdsch Bloed aas. Het feest was aan
gevlogen, de tongen raakten loc. Boven
da hoofden welfde zich de heldere
blauwe lucht, met welgevallen bleef het
oog ruste 5 op dea groeoea linkeroever
en vermeide zich in het spiegelende
water het was eea avond uit dui
zenden.
Het spreekt vanzelf, dat de vaart niet
snel ging. Het was dan ook een uur
later, toen men het punt van aankomst
(het land achter de boerderij vaa Ver-
brugge in den Hout) bereikte. De lie
dertafel had intusschen „de Landbou-
wers*% het koor waarmede zy in Brussel
tea vorigen jare den aden prys ver
wierf, geaoagea. Allengs viel de duis
ternis. Het blauw van dea hemel ver
donkerde, hier en daar glansden reeds
lampions op andere vaartuigen. Het
werd tijd voor de illuminatie ea wel
haast waren tal vaa handen bezig, om
de duizeade vetglaasjes, die rondom de
balustrade in eenige rijen onder elkaar
warea opgehangen, aaa te steken.
Toen werd het schouwspel inderdaad
tooverachtig schoon. Van den wal be
schouwd was het feestvaartuig ia een
groot vierkant van licht gehuld. Chi
neesche lampions in slingers daaronder
en over het midden opgehangen, ver
hoogden het fantastischs van het toc-
neel.
Geen wiadje was er, dat het saood
op deze eenige versiering kon gemunt
hebben. Ia sea oseiadige afwisseling
schoten rondom het groote vaartuig, de
kleinere booten schuitjes met
lampions in allerlei kleur, die door de
bewsgisg van het roeien, van verre
gezien, over het water schenen te hup
pelen.
De voorzitter, de heer Ed. de Lanoy,
verscheen inmiddels aan boord en werd
daar toegesproken door den voorzitter
vaa de feestcommissie, den heer A.
Haartman, die den heer de Lanoy dan
kende voor zjja bezoek, hulde bracht
aan zijne verdiensten tegenover de lie
dertafel.
Deselfde spreker sprak daarop sen
zeker welverdiend woord van erkente
lijkheid tot dsn heer H. van Breemen,
zonder wien dit feest zeker aiet zou
zijn geslaagd.
Met laatstgemelde hulde vereenigde
zich ook de heer de Lanoy in zijn
antwoord en een ddewerf „er lebe
hoch" bewees, hoe de leden der lieder
tafel met deze ovatie instemden.
Wat daarop werd vertoond was voor
bijna alle» eeoe verrassing. Op een
groot vlot werden door den heer D.
H. Blok met een reuzeotooverkataara
tal vaa portretten op een groot doek
voorgesteld. Het waren de afbeeldingen
van bekende componisten en van
personen, die zich in vroeger of later
tijd voor de vereenfging verdienstelijk
hebben gemaakt. Men zag er het wel
gelijkend portret van den heer P. van
der Eist, eea der oprichters, dat van
onzen oud burgemeester den heer Jor-
dens, vaa den directeur den heer W.
Robert ea van den heer W. H. C.
Schmöliag en dat van den tegeuwoordigen
beschermheer der vereenlging, Jhr, Mr.
J. W. G. Boresl van Hog elanden, van
dea directeur ea wie zou dsen ver
geten van den vicepresident. Aaa
deze reeks was een afbeelding van het
vaandel en eene van de liedertafel zelve
toegevoegd.
Dese aardige verrassing, die nitne- j
mead slaagde, wekte, zeer de feestvreugde
op. De liedsrtaiel had intusschen „In
het Bosch" van Verhuist en „die falsche
Pepita" uitgevoerd. Ongeveer haifelf
kwam de muziek, twaalf man vaa het
Stedelijk Muziekkorps (na afloop van
het concert ia den Hou?) aan boord.
Men kaa zich begrijpen, dat er zooveel
mogelijk op de beschikbare ruimtewas
bezuinigd en zoo had raea dsn ook
voor de muzikanten een plaats gemaakt
bovenop het salonnetje. Nogal eea
eereplaats, zou men zoo zeggen, maat
drie van de heeren musici hadden tegen
die plaatsing bezwaar en verkozen niet
ie biazen. Hun werd derhalve beleef
delijk uitgeleide gedaan en wij vermoe
den dat zij daarop drie groote koppen
saliemelk hebbes genomen, zich daarep
den slaapmuts over de ooren hebben
getrokken en in het veilig bed ter ruste
zijn gegaan.
Jammer en zeer eigenaardig is het,
dat de eenige wanklank die er op het
feest was, aldus te wijten is aan de
muziek I
Maar daarom niet getreurd, de negen
anderen vroolyktcn de feestelingen met
hun muziek uitnemend op. Aardige
attenties hadden de heer G, Oosten
broek ea de feestcommissie verzonnen.
Eerstgenoemde reikte aan al de dames
een waaier uit, waarop met gulden let
ters „Souvenir aaa het Waterfeest" ge
drukt stond. De heer vsa der Velden
had 500 bouqueljes bij zich en deelde
die namens de feestcommissie eveneens
aam de leden der schoone sekse uit.
Dat deze attentie door de feestelingen
gewaardeerd is geworden, zal den goe
den gevers wel gebleken zij» door dé
stormachtige manier, waarop velen zich
kwamen aanmelden om een waaier ol
bouquet]e te ontvangen.
Langzaam dreef het feestvaartuig weer
van den wal af, nu niet meer getrokken
maar geduwd door de stoomboot. Nu
en dan maakte het gevaarte een draaiende
beweging en dan had men van de wal
het schoonste gezicht erop. Het was nu
ongeveer elf uur, maar evenmin ais de
feestvierenden wisten de toeschouwers
van heengaan. Van het feestvaartuig
gezien, waren de duizeade kijkers éene
bewegende massa, nu en dan hel ver
licht door het roode schijnsel van ben-
gaalsch vuur. De zangers brachten nog
„de Roos" van Gheluwe ten gehoore.
Voor de Bakkerstraat bleef men een
poos liggen, later weer voor de bier
brouwerij, een goede maatregel, daar
anders het op- en afgaan wel wat moeie-
lijk zou syn geweest. Stilliggende kon
men gemakkelijk met het daarvoor be
stemde ijzeren schuitje of over andere
schuiten heen, dea wal bereiken. De
vroolijkheid nam toe, toen de danslus-
tige jeugd op het midden vaa het vaar
tuig ee.n vroolijk dansje begon.
Op dit puvt gebeurde het eenige on
geluk, dat er den ganschen avond Is
voorgevallen. Drie jongelieden die, naar
wij veraamen, wat heel druk ware» in
hun wrakke schuit, sloegen daarmee om
en verdwenen onder water, zoodat
de omstanders het ergste vreesden.
De politie was met dreggen dadelyk ter
plaatse, een schuit voer er direct heèn,
planken werden van den wal af aan de
drenkelingen toegestoken en zoo waren
zij in zeer korten tijd weer op het
droge ea kwamen met den schrik vrij.
Nu voer men langzaam weer naar de
Langebrug, die In weerwil van hetl ate
uur, (éen uur na middernacht; nog vol
nieuwsgierigen stond. Men had van daar
dan ook op het geïllumineerde schip het
mooiste gezicht.
Bij het aanleggen aan de wal verlie
ten velen het vaartuig, maar er bleven
er ook nog velen over, die metgezelli-
gen kout onder de tonen der muziek,
of wel met eea dansje het feeat deden
voortduren tot 4 uur ia den morgen.
Voorzeker zal dit eigenaardige feest
nog lang bij Haarlems ingezetenen in
herinnering blyven. Velen hebben tot
het totstand komen daarvan de een wat
meer, de ander wat minder, medege..
werkt maar zeker is het, dat de heex
35)
HOOFDSTUK XIV:
Het testament van Marchmount.
De inspecteur en de geneesheer bekeken het papier op hun
beurt, en moesten de juistheid van Spicers opmerking erkennen.
„Hebt gy de vloeirol op Granthams schryftafel gezien vroeg
Spicer.
pik heb die zorgvuldig onderzocht, maar er geen bizondere
sporen op ontdekt," antwoordde de inspecteur.
„Hoe was het vloeipapier gekleurd?"
„Wit,"
„Nu, bekyk den brief nogeens goed. Houd het gbus er op een
Ainken afstand van afgij behoeft maar een klein gedeelte tegelyk
te onderzoeken."
„Welnu?"
„Ziet gy die zwarte vlekken, bestaande uit met inkt doortrok
ken vezels van het vloeipapier, klevende aan de letters in de
vouw
//Ja, ik zie ze."
//Welnu, daarboven ziet gij nog meer van die vezels."
z/Ja, ik zie ze maar ze zijn rood I"
//Juist. Daar was de inkt byna droog, toen de brief werd afge
vloeid. Hy was echter nog vochtig genoeg om die te doortrekken.
Dokter, leg even een weinigje onder de microscoop."
De geneesheer deed dit en de roode vezels waren duidelyk
zichtbaar.
//Waarlijk mijnheer Spicer," riep de inspecteur uit, men noemt
u met recht //Robert de Duivel 1" neem mij niet kwalyk."
z/Geen verontschuldigingen als Hu blieft; het is my zeer goed
bekend welken bynaam men my geeft. Laat my nu de enveloppe
eens zien."
De inspecteur gaf hem die en hy stelde een langdurig en zorg
vuldig onderzoek in, vooral wat betreft de hoeken. Blykbaar
voldaan legde hy ze neer, wendde zich tot den dokter en zeide
pLaat my nu het papier eens zien, dat het poeder bevatte. Ik
heb het reeds gezien, toen het by het eerste verhoor te voorschyn
werd gehaald, maar ik wilde het wat nauwkeuriger beschouwen."
z/Hier is het" antwoordde de geneesheer, terwyi hy een klein
kartonnen doosje opende en daaruit een gevouwen papier te
voorschyn haalde. Ik heb het poeder onderzocht, het is in acetas
morfini in gekristalliseerde suiker, verkregen uit de wei van
koeienmelk, waarin dikwijls kleine hoeveelheden van het een of
ander poeder worden vermengd."
„Dank u voor de inlichting," zeide Spicer en wendde zich toen
tot den inspecteur: „Gy kunt toch moeilyk veronderstellen dat de
joDge Sangetre de morphine in dezen vorm zou hebben aangewend.
Dat het vergif aldus in de koffie is gebracht, leidt tot de veron -
derstelling, dat het vergif was verschaft door een geneesheer of
apotheker, blykbaar als geneesmiddel, en als ik my niet zeer ver
gis, zal ik het recept, waarop het is ontvangen, kunnen toonen
en den apotheker aanwyzen, by wien het gehaald is."
„Ik laat mij hangen als ik het geloof," riep de inspecteur uit.
„Dat zegt gy wel wat voorbarig," zeide Spicer met een glim
lach, „maar ik denk wel, dat het met Granthams moordenaar zal
gebeuren 1 Laten wy du eens kyken, hoe het papier er van buiten
uitziet."
De inspecteur sloeg hem aandachtig gade, terwijl hy metkriti-
schen blik het gevouwen papiertje beschouwde en hy meende een
zweem van een glimlach van voldoening op zijn gelaat te aan
schouwen; In deze meening werd hy versterkt, toen Spicer het
papier weer in het kartonnen doosje legde en zeide„Draag er
de grootst mogelyke isorg voor en laat het niet gekreukt of ruw
behandeld worden. Het is een van de beste bewijsstukken, en ik
heb den sleutel of liever het pendant er van in myn bezit."
„Ik zal het als eene kostbaarheid bewaren," antwoordde de
inspecteur.
„En er ook zorgvuldig op bedacht zyn, dat niemand er een
woord over hoort. Raadpleeg alleen u zelf, zwyg als het graf over
feiten, maar zinspeel zooveel mogelyk op vermoedens."
„Vermoedens! Hoe bedoelt gy?"
„Dat zal ik u verklaren," antwoordde Spicer. „De verdenking
is op den jongen Sangstre gevallen, laat dit zoo blyven,en tracht
niet hem van de verdenking te ontheffen."
