BINNENLAND.
Rechtszaken,
Gemengd. Nieuw s
Ingezonden Mededeelingen
Maison Hals,
Kruisweg 45.
KUNSTHANDEL.
Restaurateur van Schilderijen.
ieder bekende figuur geworden, die
door zijn treurig lot veler medelijden
opwektebij was nooit lastig of op
dringerig en droeg zijn treurig lot
met kalmte en gelatenheid. Als een
doortrekkende kunstenaarstroep eene
voorstelling gaf, hinkte hij naar den
circus, de arme vogel met lamge-
echoten vleugels. Altijd voedde hij nog
de stille hoop, haar weder te zien, die
hem in zijn jeugdig leven was ver
schenen als een lieflijke droom.
Weder hield zich, op reis naar de
Leipziger mis, een groot gezelschap
een paar dagen in de stad op. Toen
Robert het aanplakbiljet las, waarop
eene voorstelling werd'aangekondigd,
werd hij een oogenblik door eene
duizeling bevangen. In het volgende
oogenblik richtte hij zich evenwel
op, zijn pijn en leed vergetend bij
de gedachte aan haar, die hij zou
wederzien. „Zij is gekomen ik zal
haar weerzien het publiek zalf ge-
electriseerd worden door haar ver
schijning zij springt prachtig
er is niets schooners ieder zal
haar toejuichen en ik zal de oogen
niet van haar afhouden. O God I
mocht ik zóó sterven
Voor het circus verdiong zich eene
dichte menigte, zoodat het Robert
onmogelijk was er door te komen.
Toen hij later terugkwam, was alles
uitverkocht. Hij troostte zich met de
gedachte, dat hij den volgenden dag
kon terugkomen, en overlegde bij
zichzelven of hij Adolphine misschien
zou gaan opzoeken.
Na de voorstelling zou hij het
doen.
Des avonds laat, tegen hot einde
der voorstelling, hoorde hij van een
koopman, dat er in het circus een
kunstrijdster met haar paard was
gevallenbij het opspringen had het
dier haar doodgedrukt.
Door een vreeselijk vermoeden be
stormd, spoedt hij zich zoo snel als
hem mogelijk is naar den circus.
Een groote menschenmassa beweegt
zich daar en men praat luid door
elkander. De angst geeft hem krach
ten, en zonder opgehouden te worden
weet hij tot eene helder verlichte
ruimte door te dringen, waar zich
slechts weinig personen bevinden,
die zacht met elkander spreken. In
het midden van het vertrek ligt op
een matras het verpletterd lichaam
eener vrouw.
„Adolphine I" roept de kreupele
met een stem die door merg en been
dringt, werpt zich op het lijk neder
en bedekt het bleeke bebloede voor
hoofd met kussenApst.
Lombok.
Aan het Nieuws v. d. Dag werd
Vrijdag uit Batavia geseind:
„Heden vertrekken naar Ampenan
de luits.-kol. Scheuer en Frackers,
de directeur Scherer, kapt. V is. De
adjudant (van den Goeverneur-Gene-
raal), kapt. Kroll, is belast met het
overbrengen van een geheim schrij
ven van den Gouverneur-Generaal.
„Heden vergadering van den Raad
van Indië."
Uit een brief, den 20en Juli te
Ampenan aan het Bat. Nbl. geschre
ven
De kroonprins bracht den 16n
met groot gevolg een bezoek aan
den opperbevelhebber te Tjakra-Ne-
gara, waarbij vele officieren tegenwoor
dig waren. De prins sprak zeer wei
nig.
Des avonds bracht de opperbevel
hebber den prins een tegenbezoek te
Mataram. Voorop gingen breede rijen
lans- en geweerdragendendaarna
kwam de opperbevelhebber met^ zij
nen staf, begeleid door de muziek
korpsen van het 6e en het 7e batal
jon, terwijl bij de ontvangst de offi
cieren van het 7e tegenwoordig wa
ren. Politieke besprekingen werden
tijdens deze bijeenkomsten niet ge
houden.
Door de verschillende troepen ifdee-
lingen worden verkennings tochten
eigenlijk machtsvertoon onder
nomen naar het N., het Z. en het O.
Het 6e bataljon, de veldartillerie en
de cavalerie, alles onder commando
van generaal Van Ham, begaven
zich den 17en naar Narmada, dat 7
a 8 palen ten O. van Tjakra-Negara
ligt. De officieren werden door den
kleinzoon van den vorst in het pa
leis aldaar ontvangen en bezichtig
den dat verblijf met het daaraan
verbonden lusthof. Twee compagnieën
van het 7e bataljon bezetten tijdelijk
Tjakra-Negara en keerden, na terug
komst der aldaar tehuisbehoorende
troepen, naar Mataram terug, waar
zij Maandag aankwamen.
De correspondent van het Hbld. te
Batavia seint het volgend telegram,
dat hij Vrijdagnamiddag te halfvier
verzond
„De luitenant van den topografi-
schen dienst Van der Zwaan, is heden
teruggekeerd van de Oostkust.
Twee Engelschen die te Ampenan
wonen zijn gevangen genomen.
„De vijand versterkt Mataram en
zendt er meer krijgslieden heen, maar
hij laat Ampenan ongemoeid."
Met het oog op de ernstige ge
beurtenissen op Lombok is door den
minister van Koloniën bepaald, dat
de afdeelingen aanvullingstroepen, die
ter sterkte van respect. 50 en 75 man
op 15 en 29 September e. k. van het
Koloniaal-Werfdepot naar Indië zou
den vertrekken, ieder respectievelijk
op eene sterkte van 208 en 157 on
derofficieren en minderen zullen wor
den gebracht.
Het detachement meegerekend, dat
Zaterdag 1 Sept. a. s. ook van Har
derwijk naar Batavia wordt uitgezon
den, zal het Kol. Werfdepot in die
maand een contingent aan suppletie
troepen moeten leveren van 420 on
derofficieren en minderen.
Eene vergoeding.
Het Berliner Tageblatt geeft de vol
gende mededeeling:
„De Hollandsche regeering heeft
voor eenige dagen een daad van recht
vaardigheid verricht.
Den 23sten Maart 1893 werd een
arberder, die werkzaam was op de
gnanovelden te Emmerik door een
tweetal dronken Hollandsche veld
wachters zonder eenige aanleiding
aangevallen en door een sabelhouw
zwaar aan het hoofd verwond. De
veldwachters waren in volle uniform
op Duitsch grondgebied gekomen.
De moedwillige dader werd door
de Hollandsche rechtbank in twee
instanties vrijgesprokenomdat
men het hem ten laste gelegde niet
wettig en overtuigend bewezen achtte.
Volgens een mededeeling van het
Duisburger parket heeft de Holland
sche regeering zich thans bereid ver
klaard den verwonde niet alleen de
kosten voor den dokter etc. (ongev.
400 Mk.) te vergoeden, maar hem
zelfs een „Schmerzengeld" van 1000
gulden te geven. Daar de Holland
sche regeering hiertoe niet verplicht
is, bewijst dit wel dat Holland er
prijs op stelt de goede verstandhou
ding met Duitschland te bewaren."
Socialisten te Amsterdam.
Om elf uur was het op den Dam
op Koninginnedag bijzonder druk
door de werkloozen, die aan den op
roep hadden gevolg gegeven en in
troepjes eerst van een honderd, later
in kleineren getale naar het Frede-
riksplein trokken.
Daar was het stampvol. Om 12 uur
zette de stoet zich in beweging. Juist
op dat oogenblik hieven de werkloo
zen het Vrijheidslied aan. Een roode
vlag werd vertoond en de politie
maakte een charge met de sabel.
Groote schrik onder de feestvier
ders, die een oogenblik uiteenstoven
en zich toen bij den snel voortschrij
denden stoet aansloten.
Een persoon werd verwond; een
agent kreeg een slag met een knup
pel op de hand en heeft zich waar
schijnlijk laten verbinden. Hij werd
later althans bij zijn detachement
vermist.
Terwijl de optocht onder muziek
naar het feestterrein achter het Rij ks-
museum ging, omstuwd door duizen
den belangstellenden sloten de socia
len, want als zoodanig hadden de
werkloozen zich toch ontpopt, zich
achteraan, 't Was een klein troepje,
dat door het zingen van de bekende
liederen en door het nabootsen der
politie-fluitjes de aandacht tot zich
trok.
Op de Stadhouderskade maakte een
vrouw het de politie lastig. Van de
herrie werd gebruik gemaakt om op
te dringen, er werd gegooid met stee-
nen en het zestal agenten trok de
sabel. Een eigenlijke charge behoefde
echter niet gemaakt.
Bij het feestterrein gekomen trok
ken de socialen een tijdje rond. In de
Alexander Boerstraat hield Samson
een toespraak over Lombok enz.,
waarna het troepje zich op het feest
terrein verspreidde. Een gat in de
schutting maakte den toegang tot het
terrein voor de gratis-bezoekers vrij
gemakkelijkordeverstoring kwam
echter niet voor.
Een ontsporing.
De sneltrein der staatsspoorwegen,
welke om 2.55 u. nm. van-Amster
dam W.P. naar den Haag en Rotter
dam vertrekt, had Donderdagmiddag
op het station Harmeien 20 minuten
vertraging doordat een Se klasse
rijtuig van dien trein onder het te
rugzetten ontspoorde.
Persoonlijke ongelukken vonden
niet plaats.
De beide hoofdsporen waren ver
sperd tot 5 uur.
Do twee socialistische
partijen.
In een Donderdagavond te Zwolle
gehouden vergadering van socialisten
hebben de oude en nieuwe fracties
het onderling geducht te kwaad ge
had. Hermans van de onde en Coben
en Van der Vegt van de nieuwe
partij vertelden elkander op minder
Earlementaire wijze zoo vele liefelijk-
eden, dat de politie het noodig
achtte te herinneren, dat het reeds
middernacht was, waarna de bijeen-
gekomenen rustig naar huis gingen.
Het begrafenisfonds van den soc.-
dem. Bond, dat n< g lang een twist
appel der partijen belooft te zijn,
was ook hier de aanleiding tot den
strijd.
Cholera.
De Engelsche 3-mastschoener Vo
lunteer is Donderdagavond van de
reede van Vlissingen naar Belfast
vertrokken. De door de cholera aan
getaste scheepsjongen is in de barak
op Rammekens achtergelaten.
De 5 choleralijders die thans zijn
opgenomen in de ziekenbarak te
Rammekens, worden thans verpleegd
door een R. K. liefdezuster, die vrij
willig hare diensten heeft aangeboden.
Er bestaat veel hoop op hun herstel.
Te Maastricht zijn Donderdag
weder twee gevallen van cholera
waargenomen. Sterfgevallen kwamen
niet voor.
Poging tot moord.
De rechtbank te Amsterdam Vrij
dag uitspraak doende in de zaak
van Van Maris, die in de Blanken
straat op zijn vrouw eenige schoten
nit een revolver loste, veroordeelde
hem deswege tot drie jaren gevange
nisstraf.
De eisch was zeven jaren.
De rechtbank nam hier vele ver
zachtende omstandigheden in aan
merking en was het met den verde
diger eens dat opzet hier niet bewe
zen was.
Wielrij den.
Een Engelsch blad geeft eene lof
rede op het wielrijden, die zekerden
beoefenaars dezer sport aangenaam
zal zijn:
Waaraan is de hartstocht voor
wielrijden toe te schrijven? Wat
maakt het wielrijden zoo aantrekke
lijk? Wielrijden is aantrekkelijk,
luidt het antwoord, omdat het alle
eigenschappen heeft van goede sport.
Om te beginnen: het is een van de
meest versterkende en ontwikkelde
vormen van lichaamsoefening. Er is
geen grooter genot, dat meer opwekt
dan een rit op een goed wiel langs
een goed aangelegden weg. Intusschen
is de grootste bekoorlijkheid van het
wielrijden voor een ontwikkeld man,
dat het hem zoo in staat stelt,
vreemde menschen en steden te be
zoeken. Het rijwiel maakt bekend op
alle wegen, in alle dorpen en gehuch
ten. Wie enkel zijn voeten gebruikt,
komt niet ver, althans niet heen en
terug. Het rijwiel vergroot den afstand,
die in een dag heen en terug kan
worden afgelegd, belangrijk. Menschen
die gaarne op den open weg of langs
prachtige, statige lanen door eene
heerijke natuur hun tochtjes maken,
en niet in een stoffigen hardhollen-
den trein willen zitten, vinden in het
rijwiel een vriend zonder weerga. Wie
op een paard zit, geniet maar half
zijne vrijheid is beperkt door de be
hoeften van het dier; hij is eenhalf-
mensch. Wanneer hij niet een on-
menschelijk mensch is, wordt hij on
gerust over vermoeienis van zijn paard,
over den rechtervoorpoot, die wat
mank is, over den stal te A., die mis
schien wat vuil zal zijn, over den
stalknecht, die misschien het voeder
vergeten heeft. De wielrijder heeft
daarentegen een onvermoeibaar paard,
zonder eenige behoefte behalve nu en
dan wat lucht.
De graaf van Parijs.
De graaf van Parijs ligt op het
uiterste; de geneesheeren hebben alle
hoop om den zieke te redden opgege
ven, en men kan elk oogenblik de
doodstijding verwachten.
De lijder wordt verpleegd in het
kasteel Stowe-House, op twintig mi
nuten van Buckingham te midden
van een heerlijk park gelegen. De
gravin van Parijs waakt dag en nacht
zonder zich eenige rust te gunnen.
Al zijn kinderen zijn thans op Stowe-
House bijeenook zijn oom, de her
tog van Nemours, is daar aangeko
men, terwijl de prins van Joinville
en de hertog van Aumale ook ver
wacht worden.
Mgr. d'Hulst heeft zich eveneens
naar Stowe-House begeven.
De graaf van Parijs is 56 jaarbij
zijn dood wordt zijn oudste zoon, de
hertog van Orleans, hoofd van het
Huis van Frankrijk.
Lourdes.
De plechtigheden te Lourdes zijn
voor dit jaar afgeloopen en de deelne
mers aan den pelgrimstocht zijn naar
huis teruggekeerd. Het einde van de
plechtigheid was feitelijk de gods
dienstoefening van pater Baiiy inde
Notre Dame te Parijs, waar 3000 men
schen aanwezig waren.
De pater dankte voor de talrijke
mededeeling en kon intusschen niet
nalaten iets te zeggen over het werk
„Lourdes" van Zola, zonder echter
daarbij diens naam te noemen. „Laat
ik u intusschen zeggen, zoo eindigde
de spreker, dat wij van Lourdes niet
zonder eenigen angst afscheid nemen,
en dat wegens een verwerpelijk boek,
wegens een smaadschrift, waarvan ik
den schrijver niet behoef te noemen,
die heeft gepoogd het eenvoudige en
apostolische karakter des geloofsaan
het groote wonder te Lourdes be
lachelijk te makeD. Men heeft, wat
het meest ridderlijk en eerwaardig
is aan onze priesters, willen besmalen
en beschimpen. De schrijver zocht op
deze wijze een ongezonde populariteit.
Hij wendde zich niet tot de geloovi-
gen, doch tot de vrijdenkers, tot de
liederlijke wereld, die begeerig is naar
afschuwelijke romans, en hij zoekt
hen, die sle ht3 aan den triumf van
het gebed gelooven, op eene dwaling
te betrappen. Het gebed was echter
sterker en onze pelgrimstocht meer
bezocht dan ooit."
Onbeloonde zelfopoffering.
Het komt iemand soms duur te
staan zich op te offeren voor ande
ren, schrijft de Figaro. Léon Mauric,
de kappersbediende, die na den aan
slag van Emile Henry op het café
Terminus zich moediglijk op den
vluchtenden anarchist wierp en bijna
dadelijk door dezen op den grond ge
worpen werd met een gebroken rib,
een oog uitgeslagen en een oor ge
scheurd, is thans buiten staat eenig
werk te verrichten, en daarbij komt
dat hij weldra eene zware operatie
moet ondergaan.
Om in zijne behoeften te voorzien
zag hij zich genoopt alwat hij bezat
te gelde fe makende gouden me
daille, die hij gekregen had ter be
looning voor zijne moedige daad,
bracht hij naar de bank van leening.
Eindelijk was hij uitgeput. Men had
hem een „débit de tabac" beloofden
hij is altoos nog wachtende op het
„débit de tabac". Hij heeft den minis
ter van binnenlandsche zaken om eene
nederige betrekking verzocht, die hem
in staat stelt om te leven en zijne
moeder en zijne arme minderjarige
broeders eenige hulp te verschaffen
maar er volgde geen antwoord.
De Figaro brengt verder een har fig
woord ten gunste van dien man in
het midden.
Ook het Journal de Débats verheft
zijne stem ten bate van dien zeifop-
offerenden man en is zelfs een wei
nig bitter jegens de regeering. Men
zou zeggen, schrijft het o. a., dat men
in de ministerieele bureaux Mauric
met zijne aanzoeken lastig begint te
vinden. Hij heeft geen tact. Hij her
innert gestadig aan den moed dien
hij aan den dag heeft gelegd. De
deugd, die niet onbaatzuchtig is, houdt
op eene deugd te zijn. Er scheelt wei
nig aan, of men zal hem aanmanen
ingetogener te zijn.
Een kostbare vondst.
Bij het uitbaggeren van de haven
van Bizerte in Tunis, heeft men eene
offerschaal van massief zilver gevon
den zij is geïncrusteerd en opgelegd
met goud. De schaal is ovaal, eenigs-
zins hol, en heeft twee vlakke ooren
of handvatsels.
De ornamentiek is zeer fraai; het
hoofdmotief der incrustiek is de strijd
van Apollo en Marsyas, den fluitspe
ler. De hoofdgroep wordt aangevuld
door voor- en tegenstanders der beide
partijen.
Rondom de schaal zijn verschillen
de idyllische of landelijke voorstel
lingen aangebracht in Alexandrijnsche
stijl.
Op de handvatsels een offering aan
Bacchus en Bacchanaliën.
Dit Helleensche kunstwerk schijnt
te dagteekenen uit de eerste jaren
van onze jaartelling. Het is het kost
baarste goudsmidswerk dat tot heden
in Afrika werd ontdekt.
Het stuk zal het eigendom worden
van het Museum van Barlo.
Eene anarchistische samen
zwering.
In Italiaansche bladen wordt ge
meld, dat de politie een anarchist
gevangen heeft genomen. Bij hem
werden vier brieven gevonden, waar
in een samenzwering onthuld werd,
die ten doel had den koning van Grie
kenland te Milaan te vermoorden.
Een ernstige brand.
Een groote brand heeft gewoed op
de Canton-rivier. Honderden booten
van bloemenhandelaars zijn verbrand;
omstreeks 1000 inlanders kwamen om
het leven.
Zakjes opblazen.
Een zeer slechte gewoonte is het
opblazen der papieren zakken in si
garen-, kruideniers- en meel winkels.
Komt ge in een dergelijke zaak, om
een artikeltje van dagelij ksch gebruik,
dan heeft de winkelier of wie zijn
plaats vervangt, niets gauwers te doen
dan een zakje te nemen, het aan zijn
lippen te brengen en het volgens de
regelen der kunst vol te blazen nit
den inhoud zijner longen. Probeer
hetzelfde eens met een glas of een
fleschAls de herbergier u het glas
vol blies, alvorens u het bestelde bier
of bittertje over te geven, zoudt ge
den man hartelijk danken voor zijn
hartelijken drank. WelnuWat men
van den herbergier op zijn minst ge
nomen vies zou vinden, laat men
zich welgevallen, als het in een pa
pieren zakje geschiedt, omdat men
daarin het aanslaan van den adem
niet merkt. Bedenkt men evenwel,
dat de adem niet alleen onwelriekend
kan wezen, maar ook de overbrenger
kan zijn van ziektestoffen, dan is het
niet overbodig op de heerschende
kwade gewoonte opmerkzaam te
maken.
De oorlog tusschen China
en Japan,
Uit Chefoo wordt gemeld, dat de
Japansche soldaten Port Arthur heb
ben aangevallen. De Britsche kanon
neerboot Redpole is Donderdag daar
heen gezonden.
Jonken die uit Newehwang kwa
men berichten, dat aan de monding
der Tutang vele lijken van Japanners
dreven. Dit wordt beschouwd als eene
bevestiging van de nederlaag, die de
Japanners zouden geleden hebben.
De overwinning der Chineezen bij
Ping-Yang was nog niet in bijzonder
heden bekendeen telegram uit
Shanghai vermeldt nu de lezing, welke
het Chineesche blad Hupdo van het
gebeurde geeft.
Op 13 Augustus ontmoette de Chi
neesche voorhoede, sterk 5000 man
van alle wapenen, de Japansche troe
pen welke de passen van Pang-Yang
bewaakten, en dreven hen er uit.
Een groot aantal Koreanen kwamen
zich toen onder de Chineesche vanen
scharen, en vroegen verlof om tegen
de Japanners te mogen oprukken.
Nadat de Chineezen een versterking
van 4000 man hadden gekregen, werd
den 15e een voorwaartsche beweging
gemaakt tegen de Japansche linie te
Chung-Ibo, maar de troepen van den
Mikado trokken terug voor den na
derenden vijand.
Den 16e rukte het Chineesche le
ger, nadat het opnieuw een verster
king van 13.000 man had gekregen,
tegen de Japanners op; er ontstond
een hardnekkig gevecht, waarin de
Japanners 4000 man en al hun ba
gage verloren.
Den 18e marcheerden de Chinee
zen op naar Hudang Chowmaar
toen zij te dicht langs de Tutang-
rivier trokken waar 13 Japansche
oorlogsschepen voor anker lagen
stonden zij bloot aan het kanonvuur,
dat hun een verlies van verscheiden
honderden manschappen bezorgde. In
tusschen had de Chineesche artillerie
zich verdekt opgesteld, en toen bij
laag tij drie Japansche oorlogssche
pen waren vastgeraakt, werden deze
duchtig gehavend door de batterij op
het strand.
De hoofdmacht der Japanners trok
ten slotte zuidwaarts, en werd tot
het vallen van den nacht vervolgd
door de Chineesche ruiterij. Verder
wordt nog gemeld dat generaal Yeh
een omweg had gemaakt en de Ja
panners in den rug aantastte hij
voltooide hunne nederlaag, en maakte
zich meester van Hudang-Chow.
De Expositie dagelijks behalve
Zondag geopend.
Vrij mlrée bij introductie.
Directie VOS ZOON.
Commissariaat ran Politie te Haarlem.
De voorwerpen zijn dagelijksbehalve
Zon- en feestdagenvan 11 tot 1 uur
voor de eigenaars terug te bekomen.
Een muilkorf. Een kieltje. Een
paar handschoenen. Een doosje en
een potlood. Eene portemonnaie. Een
speldje. Een hamer. Eene heerendas.
Eene portemonnaie met eenig geld.
Een tafelschel. Eene pet. Een hondje.
Eene vrouwenzak, met een dasje.
Eene portemonnaie met eenig geld.
Een armband. Eene portemonnaie.
Een horloge met ketting, Eene broche.
Een koordring van eene parapluie.
Een duimstok. Een gutta-percha wiel
band. Een bloedkoralen kettinkje.
Eene kinderkous. Een paar hand
schoenen. Een kinderschoentje. Een
boezelaar. Een dames handschoen.
Een touwtje met sleuteltjes. Een
sleutel met een touwtje en een knop.
