AAKPLAKB1LJETTEN.
IET SPOOK VA1 RÖflKFIELD.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
12e Jaargang
Zaterdag 12 Januari 1895.
No. 3536
ABONNEMENTSPRIJS:
ADVERTENTIËN:
j. c.
stadsnieuws.
binnenlan d.
FEUILLETON
1,
di
I
HAARLEMS DAGBLAD
Voor Haarlem per 3 maandenf 1,20.
Franco door het geheele Rijk, per 3 maande» 1,65.
Afzonderlijke nummers0,05.
Geïllustreerd Zondagsblad, per 3 maanden 0,30.
franco per post 0,371.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Bureau: Kleine Houtstraat ZL-&, Haarlem. Teiefooimumuier 123.
van 15 regels 50 Cents; iedere regel meer 10 Cents.
Groote letters naar plaatsruimte.
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 20 Cents per regel.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door
onze agenten en door alle boekhandelaren en cour antiera.
Dirooteur-Uitgever J. C. PEEEEBOOE
Hoofdagenten vow het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE CoJOHN F. JONESSucc., Parijt Slbie Faubourg Montmartret
Het Bijvoegsel van het blad dat
Zaterdag avond verschijnt, zal bevatten'.
Het Struisvogelei. Haarlemmer Hal
letjes CCXXIII. Binnen- en Buiten-
landsche berichtenVaria. Ad-
ver tentïén enz.
BILJETTKS! voor Veilingen en
Aanbestedingen, voor Feestelijk
heden, Concoursen etc. kan men
ter Stoomdrukker!) wan dit Blad
tot hoogst biil))ken prijs laten
drukken.
Nieuwste Lettersoorten. Spoe
dige aflevering.
De Directeur Uitgever
Haarlem11 Jan. 1895.
Koloniaal Museum.
Door het museum werd dezer da-
gen uitgegeven een extra bulletin,
bevattende de eerste aflevering der
beschrijving en aibeelding van nuttige
Indische planten, door dr. M. Gres-
hoff met eene inleiding van dr. J. G.
Boerlage, adjunct directeur van 's Rijks
Herbarium te Leiden. Dr. Greshoff
heeft in dit werk getracht te beant
woorden aan den wensch van vele
belangstellenden door nevens de we
tenschappelijke beschrijving en dui
delijke afoeelding der nuttigste ge
waseen van Nederlandsch Indië ook
een volledig overzicht te geven van
hunne toepassing op praktisch ge
bied, op het voetspoor van het wel
oude maar nog altijd onovertroffen
Ambons Kruidboek van Rumphius.
Het Museum ontving van de Billi-
ton-maatschappij de volledige verza
meling betreffende hare Ten-ontgin
ning, die op de Antwerpsche ten
toonstelling de aandacht heeft ge
trokken.
Yan zijne excellentie den minister
van Koloniën ontving het Museum
eene collectie modellen van verpak
kingsmiddelen voor de opium, ont
worpen door den heer S. L. Huizer,
oud-hoofd ingenieur van het stoom
wezen in Nederlandsch Indië. Deze
praktische modellen vormen met de
reeds vroeger ontvangen monsters
eene volledige voorstelling van alles
wat met de opium en zijn gebruik in
Nederlandsch Indië in Verband
staat.
Tot lid van den raad van bestuur
toegetreden de firma C. J. van
Houten en Zoon te Weesp.
Naar wij vernemen zal door den
R. K. Volksbond alhier, a d. Tuin-
bonwgilde, van 614 Maart e.k. eene
tentoonstelling worden gehouden van
bloemen, planten, tuinbouwartikelen
enz., tot welk einde de groote zaal
van het Prinsenhof bereidwillig door
den Commissaris der Koningin is af
gestaan.
De heer C. Druyvesteijn, commies
ter provinciale griffie van Noord-
Holland, chef der afdeeling Water
staat, wegen, telegrafen enz. heeft
eervol ontslag uit die betrekking aan
gevraagd. De heer Druyvesteijn heeft
meer dan veertig jaren dienst.
In de j.l. Maandag gehouden ver
gaderingvan den particulieren arbeids
raad had volgens huishoudelijk regle
ment de verkiezing plaats van het
bestuur voor het jaar 1895, waartoe
werden benoemd de heeren J. van
den Ban, voorzitterJ. van der Wijde,
vice-voorzitterJ. W. Veldh< er, pen
ningmeester; J. Machielse, 1ste sec
retaris,Kloppersingel 1 en H. Blokdijk,
2de secretaris, Oranjestraat 142. Be
langhebbenden gelieven hiervan nota
te nemen.
(Dit bericht werd ons Woensdag
gezonden, maar is om een onverklaar
bare reden niet tot one gekomen.)
Red.
Veltmans afscheid.
Na Amsterdam en den Haag kwam
Donderdagavond Haarlem aan de
beurt om afscheid te nemen van den in
den dienst van Thalia vergrijsden, 77-
jarigen acteur, den heer L. J. Velt-
man. Een gelukkig denkbeeld was
het om hem voor deze bizondere ge
legenheid te doen optreden in eene
rol als die van keizer Karei de Groote
in Borniers „De Dochter van Roe-
lant," in dichtmaat uit het fransch
overgezet door J. A. Alberdingk Th yin
in eene rol, zoo geheel overeen
komstig de waardigheid die van den
grijsaard uitgaat,in eene rol,waarin
hij de groote persoonlijkheid voor
stelt, voor wien het groote verleden
zoo oneindig veel meer is dan de toe
komst in eene rol, waarin hij zich
beklaagt over het verval zijner krach
ten en van hetgeen door hem is ge
wrocht en toch nog eenige uren later
den geestdrift in zich voelt ontwaken
om te willen kampvechten tegen den
overmoediy en,sterken Saraceen. Wel ke
punten van overeenkomst 1 Dat ook
den haarlemsche ingezetene den heer
Veltman achting en waardeering toe
dragen, bleek uit het ruime bezoek bij
zijn afscheid. Toen hij in het derde be
drijf op het tooneel verscheen werd hij
met applaus vereerd en hem een lau
werkrans vereerd. Deze krans werd
spoedig door een tweede gevolgd. Zoo
als van zelf spreekt gingen deze over
reikingen vergezeld van fanfares door
de muziek.
Was hier het publiek niet zoo
enthousiastisch als in Amsterdam en
den Haag,] tenminste naar de be
schrijvingen te oordeelen, toch zal de
heer Veltman stellig van den avond
van gisteren eene aangename herin
nering meenemen van de goede ge
zindheid onzer stadgenooten tegenover
hem. Een der kransen was van de
afd. Haarlem van het Nederlandsch
Tooneelverbond.
Was de heer Veltman voor dezen
avond de hoofdpersoon, den leden
van het Nederlandsch Tooneel, die
in dit! stuk optraden in een eenigs-
zins belangrijke rol, gold ook voor een
niet gering deel het luide applaus,
dat vooral na de laatste bedrijven
lang werd aangehouden. Mevr. Hol-
trop—Van Gelder vervulde keurig en
artistiek haar rol, de titelrol, even
eens als de heer Royaards die van graaf
Amalrik (Ganeloen). De heer de Jong
scheen ons in den beginne minder
geschikt voor de rol van Gerald,
maar in het laatste gedeelte nam hij
door zijn goed spel veel weg van die
minder gunstige meening.
De straatjeugd.
De Haarlemsche straatjeugd gaat
nog steeds met onverminderden ijver
voort om menschen en kinderen en
dieren te plagen en te hinderen op
allerlei wijzen, en veel te vernielen of
te bederven wat onder hun bereik
valt. Nog steeds is de Leidsche Vaart
en het Leidsche plein en de omtrek
daarvan het terrein van hun schand
daden. Zooveel mogelijk worden vogels
geschoten met catapult of gevangen
met lijmhoutjes, en dan op een af
schuwelijke wijze gemarteld tot ze
dood zijn. De kinderen van debewo-
ners aan die gracht worden nooit
anders dan met den naam van „rijke
boeven" betiteld, geplaagd, gegooid
met vuil of steenen, soms mishan
deld, en de huizen zelf dragen
overal de sporen van hun grenzelooze
vernielzucht. In twee huizen aan de
Vaart is in korten tijd een groote
ruit ingegooid, schilderwerk wordt
bekrast of met bijtende stoffen voor
goed leelijk gemaakt, muren worden
beklad met teer of andere nooit meer
te verwijderen Btoffen. De toestand
eischt daar dringend verbetering, de
straatjongens achten er niets te goed
voor hun vernielzucht, geen persoon
te achtenswaardig om hem op de ge
meenste manier te beleedigen.
Woensdag 1.1. meldden wij aan den
heer Directeur van het Postkantoor
alhier het navolgende
„Gepasseerden Maandag des mor-
„gens ongeveer half tien deponeerde
„een mijner berichtgevers een brief
„met mijn gedrukt adres in de bus
,aan het station alhier. De brief
„maakte eerst een uitstapje naar
„Leiden en kwam te ongeveer kwar
tier over drieën in mijn bezit.
„Ik achtte het wenschelijk U dit
„mede te deelen, omdat dit ook met
„anderen gebeuren kan en, zooals in
„casu, groot inconvenient opleveren."
Wij ontvingen daarop heden het
onderstaande antwoord
„In antwoord op vorenstaand schrij-
„ven diene, dat de brievenbus aan het
„station, zooals het bord daarboven
„aanduidt, voornamelijk bestemd is
„voor brieven, die met de treinen ver
bonden moeten worden.
„De trommel wordt door den por-
„tier van het station in den postwagen
„afgegeven en door de conducteurs
„geopend; wanneer er tijd is, worden
„de brieven voor eene andere richting
„en voor Haarlem aan mijne bestel
lers ter hand gesteld, ten einde
„die mede naar het kantoor te nemen.
„Een reisje als uwe brief gemaakt
„heeft is niet altijd te voorkomen,
„en is het in spoed gevallen wensche-
„lijk de brieven te steken in de bus aan
„het kantoor of wel in een der bijbus-
„sen in de stad die op de, daarboven
„vermelde uren worden gelicht."
Allicht is het dienstig dit even onder
de aandacht te brengen. Velen die haast
hebben zal het gaan als onzen bericht
gever, die blijkbaar het bord niet ge
lezen heeft en in de, niet onverklaar
bare, meening verkeerde dat een
haarlemsche brievenbus... een brieven
bus voor Haarlem was. Dit spreekt
als een petje zon men zeggen, maar
men heeft het dan toch mis. De in
houd van deze bns wordt ongesorteerd
met een trein verzonden, tenzij er tijd
is om wat voor Haarlem bestemd is,
er uit te zoeken.
Derhalve lezers, wacht u voor deze
perfide bus 1 Ze is zooals ge ziet niet
te vertrouwen. Althans niet vóórdat
de postadministratie er toe komt, de
bus door een besteller te laten lich
ten, die meteen een schifting maakt
en wat voor Haarlem bestemd is,
meeneent naar het postkantoor.
Misschien acht de administratie
die oplossing niet zoo eenvoudig als
ze ons voorkomt.
Het Duiteche „Theater der Moder
nen", hetwelk in Amsterdam zijne
voorstellingen met groot succes geeft,
komt a.s. Zaterdag in den Schouw
burg alhier opvoeren het indenlaat-
sten tijd zoo herhaaldelijk besproken
drama van Gerhard Hauptmann „Ein-
same Menschen", hetwelk onder den
titel „Eenzamen" in Amsterdam in
het Salon des Variétés meer dan 50
opvoeringen beleven mocht.
De firma Planije en Blansert ver
zoekt ons te melden, dat haarbeurt
vaart niet is gestaakt door de belem
mering van het ijs.
De lijst van predikbeurten in de
Prot. gemeenten van hier en uit den
omtrek komt voor op bladzijde 3 van
dit nummer.
Het openbaar onderwijs, dat de
gemeente Haarlemmermeer over 1894
f36,000 kost, brengt aan bate dier
gemeente op, f14,700, waaronder is
begrepen, eene rijkssubsidie van f 8600.
Het armwezen, dat van de gemeente
zulke groote offers eischt, kost over
1894 ruim f18,000.
Hof bericht.
H. M. de Koningin kon Donderdag
voor de eerste maal in dit jaar weer
van het ijsvermaak genieten. De voor
haar gereserveerde baan achter het
Paleis in hetBoech was in orde gemaakt
en een klein uurtje reed Koningin
Wilhelmina sehaatsen, onder het oog
van Haar Moeder, die in den tuin
langs den waterkant op en neer wan
delde.
Op het ijs werd de koningin begeleid
door eenige dames en heeren der hof-
hu uding.
H. M. de Koningin-Regentes heeft
de ijsbaan op het Huis ten Bosch
ook voor dit jaar wederom toegan
kelijk gesteld voor de adames en
heeren der hofhouding met hunne
kinderen.
Uit 's-Gravenhage bericht men
omtrent den toestand van professor
Snijders, wien Woensdagavond zulk
een ernstig ongeval overkwamDe
gewonde wordt in de Delftsche zie-
keninrichting verpleegd. Ofschoon zijn
toestand ernstige bezorgdheid wekt,
verkeert hij niet in dadelijk levens
gevaar. Er zijn geconstateerd een
Naar hei engelsch
van THOMAS COBB.
25)
HOOFDSTUK-KV.
Aanval en verdediging
„Wij kunnen het gauw genoeg te weten komen," zeide
James, de jongste.
„Wat bedoel je Jim vroeg Lizzie, „hoe wil je het te
weten komen?"
„Door te waken en goed uit te kijken, Liz. Is dat niet
natuurlijk? Wanneer je wilt weten hoe iets eruitziet, bekijk
het dan goed en je bent er. Doe je mee John
„Wei ja James."
„Ik moest ook maar van de partij zijn," zeide Mogford
senior, „vindt je ook niet vrouw
Juffrouw Mogford aarzelde tusschen den wensch om hare wat
al te overijld handelende jongensonder de natuurlijke bescher
ming van hun vader te zien, enorn haar echtgenoot voor gevaar
te behoeden, maar ten slotte was het plan gevormd, wat door
Lizzie Maandagmorgen aan Florence werd verteld. Later op
dan dag ontmoette zij Owen Fairford in het dorp en bleef
staan. Hij scheen geheel vergeten te zijn hoe verlegen en
zonderling hij was geweest eenige avonden geleden, toen hij
haar had bezocht, en na eenige gewone opmerkingen vroeg
hij naar Anns toestand.
„Zij gaat hard achteruit," was het antwoord. „Dokier Viret
twijfelt er zelfs aan, of zij dezen dag wel zal halen. Ik had
haar niet verlaten wanneer hij er niet op had aangedrongen,
dat ik er een half uurtje op uit zou gaan."
Toen hierna haar klein handje een oogenblik rustte in de
zijne, die tamelijk groot was, had zij hem zoo gaarne willen
waarschuwen voor het komplot, dat tegen hem was gesmeedj
maar zij durfde niet. Niet alleen Arnold bespiedde hem, maar
ook de Mogfords; en zij konden hem onaangenaamheden ge
noeg berokkenen.
En er was er nog een, veel meer nog op zijne hoede dan
de anderen, zonder dat Florence of Owen er iets van ver
moedden. Joe Boager die in „de Leeuw" iets van het plan
der Mogfords had vernomen, beschouwde het als een voor
nemen om hem het brood uit den mond te stelen. Toen
echter ongeveer ten vijf uur de storm, die reeds den gehee-
len dag gedreigd had, met woede over Rookfield losbarstte,
vroolijkte dit Joe op.
Wanneer de Mogfords zoo onverstandig waren om er op
uit te gaan, dan zou hunne moeite tevergeefsch zijn; niemand
zou waarschijnlijk hun voorbeeld volgen!
Hij begaf zich des avonds om elf uur naar bed en lag te
luisteren naar den regen, die boven zijn hoofd op het dak
kletterde, toen hij een deur hoorde open- en dichtgaan, en
hij had juist zijn punt van uitkijk bereikt om een lange,
donkere gestalte door de poort te zien gaan, naar allen schijn
dezelfde van altijd, alleen kon hij nn niets van het gezicht
onderscheiden, niet door eene voile, maar door eene para-
pluie, die deze persoon vlak boven haar hoofd hield.
Hoe vurig Joe er naar verlangde om ze te volgen, hij
durfde niet. Behalve het groote bezwaar, dat hij op het
oogenblik niet behoorlijk was gekleed om zich in dit weer
buitenshuis te begeven, zou er wanneer de Mogfords de ele
menten trotseerden, eene botsing plaats hebben, waarbij Joe
als hij voorzichtig wilde zijn, niet tegenwoordig moest wezen.
Intusschen hadden zich drie roode hoofden, bedekt met
evenveel zwarte hoeden, verborgen achter den mnnr van het
kerf hof, eenige meters van den ingang verwijderd. De regen
plaste onmeedoogend op hen neer, zoodat Mogford senior be
gon te wenschen, dat hij dit avontuur maar aan zijne zoons
had overgelaten, die zich door geen weêr, goed of kwaad,
wilden laten weerhouden.
„Half een," riep John uit, toen de klok een slag deed
hooren.
„Hoe lang moet het nog duren? dat wilde ik wel eens
weten," bromde Mogford, die zich zoodanig trachtte te ver
schuilen, dat de regen zijn hals niet kon bereiken.
„Stilfluisterde John. „Ik hoor wat
Zij staken hunne hoofden dicht bij elkaar en luisterden
aandachtig.
