Kantoor-Mwerlffl.
Voor onze ïensters.
DE FAMILIE KING.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
BELANGRIJK
Woensdag 27 Maart 1895.
No. 3599
ABONNEMENTSPRIJS:
ADVEETENTIËN:
J. C. PEEREBOOM,
STADSNIEUWS,
FEUILLETON
12e Jaargang
HAARLEM'S DAGBLAD
Voor Haarlem per 3 maandenf 1,20.
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden 1,65.
Afzonderlijke nummers0,05.
Geïllustreerd Zondagsblad, per 3 maanden 0,30.
franco per post 0,37 j.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Bureau: Kleine Houtstraat Haarlem. Telefoonnummer 122.
van 15 regels 50 Cents; iedere regel meer 10 Cents.
Groote letters naar plaatsruimte.
Bp Abonnement aanzieniyk rabat.
Reclames 20 Cents per regel.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door
ome agenten en door alle boekhandelaren en conrantien.
Directeur-Uitgever J. C. PEEREBOOM.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie GénéraU de Publicité Etrangire G. L. DAUBE d Co., KOOI P. /ONES, Snee., Parje 3ibie Faubourg Mmtmane*.
Nota's, Rekeningen, Wissels, Qui-
tantiën, Brievenhoofden, Memoranda
en alle overige Drukwerken, die op
kantoren voorkomenworden ter
Stoomdrukkerij van dit blad goed-
billijk en vlug gedrukt.
De Directeur-Uitgever,
j
In de étalage voor de vensters van
het Bureau van dit Blad zijn de na
volgende afbeeldingen gelegd
De Nieuwe Stadsschouwburg te
Amsterdam in 4 atb.
Gedeelte van de verwoeste kam
pong Pagasangan-Oost (Uit „Eigen
'Haard".
I De rechters, advocaten en beklaag
den inzake den moord te Bussum, 7
portretten.
De hertog van Aosta en zijn ver
loofde prinses Hélène van Orleans.
De Graaf de Caetellane en zijne
echtgenoot© Miss Anna Gould met
hunne bruidsjonkers.
Huwelijksplechtigheid van den
Graaf en de Gravin de Castellane.
De gezonken spaansche kruiser
„Reine Regente."
De Socialistische gemeenteraad van
Roubaix, in 7 afb.
I. Na de zitting van den gemeen
teraad.
II. De burgemeester Carette in zijn
koffiehuis.
III. Do wethouder Lepers in zijn
koffiehuis.
VI. Madame Lepers.
V. Een redenaar.
VI. Socialistische vergadering in de
herberg van een gemeenteraadslid.
VII. Club van socialistische vrou
wen.
De expeditie naar Madagascar.
Fabricage van confetti.
Avontuur van een squatter meteen
wild hert in New Hampshire.
Een lastige positie.
Lady Wolseley's gecostumeerd bal
te Dublin.
Aanval van negers op de gebouwen
der Europeanen te Akassa.
Verdediging van het gebouw door
de drie niet gewonde Europeanen.
Ontvangst van de Koningin van
Engeland aan het station te Nizza.
Een jachtpartij en portretten van
engelsche honden lokkers.
Dankzegging. Naar Jan Steen.
Politieke Platen en Portretten.
is het eerstvolgend nummer van het
„Geïllustreerd Zondagsblad". Het be
vat boeiende novellen en prachtige
gravures alsDroomen (met illustra
tie). In zes zetten Schaakmat (met
3 illustraties). De noodlottige brief.
Het vervolg op den beroemden
roman De Kinderen van den Nevel,
naar het engelsch van Rider Haggard.
Verongelukt (met illustratie).
Rebus no. 7. (Waaraan tot prijs ver
bonden is eene fraaie Pendule).
Anecdoten. Altijd een Antwoord
klaar. Een goede reden, (met illu
stratie). De Chineesche oorlogsgod
(illustratie). Volgeling van Prins
Chun, (illustratie). Prins Chun in
zomerkostuum, (illustratie). Op een
engelsche Plezierboot, (illustratie).
Een meevallertje, (illustratie). Anec
doten. In de Restauratie, (met
illustratie). Puzzle. Wie niet
sterk is, moet slim zijn. Anecdo
ten. Een collega van Rafaël (met
illustratie. Oplossing van Rebus
5. Dam probleem. Baas boven
baas. Söhaakrubriek. Mededee-
lingen.
Haarlem26 Maart 1895.
De 2de lult. la suite bij de d.d.
schutterij H. R. G. J. Brongersma
alhier is bevorderd tot 2e luitenant.
Gisteren werd de bloemententoon
stelling door 1118, heden door 288
personen bezocht. Gedurende den tijd,
dat de tentoonstelling voor het publiek
geopend was, bezochten haar in 't
geheel 3992 personen.
Dat een voorstel tot aansluiting bij
de Liberale Unie in de Kiesvereeni-
ging „Vooruitgang" ter sprake zou
komen, was onze lezers uit een vroe
ger bericht reeds bekend.
Wij kunnen er aan toevoegen, dat
de heer Mr. H. Ph. de Kanter, lid
der 2e Kamer, Vrijdag a.s. dit punt
in de Vereeniging zal inleiden.
Voetbal.
Zondag had hier de uitgeschreven
wedstrijd plaats tusschen R. A. P. te
Amsterdam en de Haarlemsche H.
F. C. Deze dag was voor de Haarlem
sche club inzonderheid gewichtig
van den uitslag van dezen strijd hing
het af of zij dit jaar kampioen zou
zijn of niet. Gelijk men dan ook be
grijpen zal, werd van beide zijden
verwoed gespeeld. De spelers stoorden
zich niet aan den regen of den wind.
Zij waren geheel met hun spel vervuld.
Een talrijk publiek sloeg met spanning
het spel gade.
De eerste goal van Haarlem werd
met een groot gejuich begroetdoch
waar deze club het anders niet voor
minder dan een zestal doet moest zij
zioh thans met twee vergenoegen. De
R. A. P. maakte er een.
De strijd eindigde met Haarlem 2,
R. A. P. 1 goal, derhalve is Haarlem
winner gebleven en voor dit seizoen
kampioen geworden.
Da Haarlemsche club moet nu de
volgende week nog spelen tegen
Go ahead, doch dat kan aan den stand
niets veranderen.
Woensdagavond te half negen ver
gaderen de timmergezellen weer in
Felix Favore om de loonsquaestie te
bespreken. De toegang is volgens
achterstaande annonce vrij.
Naar men verneemt, bestaat bij de
Christelijk Gereformeerde Gemeente
aihier, thans vergaderende in een
lokaal in de Ridderstraat, het voor
nemen om een kerkgebouw op te rich
ten in de Zuiderstraat.
Melpomene en Thalia.
Tot sluiting van dit seizoen gaf
bovengenoemde vereeniging Zondag
haar laatste uitvoering in den schouw
burg alhier.
Opgevoerd werd „Eerloos" van W.
G. Nouhuys dat goed voldeed en „Een
nacht op straat" van H. A. M. van
Hoogheem, welk laatste stukje me
nigmaal de lachspieren in beweging
bracht.
Na een woord van opwekking om
zich bij deze vereeniging aan te
sluiten en den dank aan werkende-
eere- en kunstlievende leden te hebben
toegebracht werd ten slotte een af-
scheidscantate gezongen, die mede
zeer wel voldeed.
Bij vonnis der Arrond. Rechtbank
alhier van 29 Maart 1895 is failliet
verklaard H. Boogmans, winkelier in
schoenwerk te Oude Wetering, ge
meente Alkemade, met ingang van 7
Maart 1895.
Rechter Commissaris Mr. M. G. P.
del Court van Krimpen, Curator Mr.
J. Spoor, adv. en proc. alhier.
Overschatting.
Het bestuur der Nederlandsche Ste
nografen vereeniging „Stolze-Wery"
heeft een adres gericht tot de Tweede
Kamer der Staten-Generaal, inhou
dende het verzoek, om bij de behan
deling van het wetsvoorstel Hartogh,
strekkende tot wijziging van het Wet
boek van Burgerlijke Rechtsvordering,
de facultatieve invoering der stenogra
fie in de burgerlijke rechtspleging in
overweging te nemen.
Adressant wijst er op, dat de wet
wil dat de verklaringen van getuigen
in hun geheel in het proces-verbaal
van de zittingen moeten worden op
genomen en dat dit tot dusver niet
geschiedt, omdat de griffier in gewoon
schrift die verklaringen niet bijhou
den kan.
Alzoo zal voortaan de griffier ste
nografie moeten kennen niet alleen,
maar ook in staat zijn de getuigen
verklaringen woordelijk weer te geven.
De jvereeniging Stolze-Wéry verlangt
geen kleinigheid. Zoo goed jals ons
moet het haar bekend zijn, dat de
beste stenograaf niet langer dan hoog
stens een kwartier achtereen goed
werk kan leveren en dan moet wor
den afgelost. In de Tweede Kamer
werkt, behoudens buitengewone geval
len, geen stenograaf langer dan vijf
minuten achtereen. Een kwartier is
dus zeer ruim genomen.
Moet nu, terwijl een vakman om
de 5 minuten rust noodig heeft, de
beklagenswaardige griffier bij de;Recht-
bank uren achtereen doorwerken Wij
durven de verzekering geven, dat hij
na twintig minuten te hebben ge
werkt, zijn eigen schrift niet meer zal
kunnen lezen. De taak van den ste
nograaf is immers veel te vermoeiend
om die lang achtereen te kunnen
vervullen. Zijn brein moet on
middellijk begrijpen, zijn oor onmid
dellijk hooren en zijn hand onmid
dellijk neerschrijven, wat er gezegd
wordt.
Om te beginnen z uden dus aan
elke Rechtbank twee personen moeten
zijn, die stenographic verstaan. Nu
gaat het niet aan, een van de rechters
als assistent stenograaf den griffier
ter zijde te stellen, evenmin een amb
tenaar van het Openbaar Ministerie.
Zou eventueel de Kamer in beginsel
met het denkbeed meegaan, dan
moet men aan elke Rechtbank twee
beëedigde stenografen verbinden, een
zeer kostbare maatregel waartoe de
Kamer zeker op dit oogenblik niet
zal besluiten.
Vooral niet omdat de Kamer, als
zij onze meening deelt, de groote
voordeelen van den maatregel niet
zal inzien. Adressant is zeer stellig
overtuigd van het groote belang der
snelschrijfkunst in deze materie en
zegt daarvan
„dat eerst het hulpmiddel der ste
nographic het afschrift tot levende
werkelijkheid zal maken, alle pogingen
om de juistheid der geschreven ver
klaringen verdacht te maken, verijde
len, de waarheid, dit gewichtige ele
ment in het recht, openbaren en on
herstelbare materiale? nadeelen voor
partijen zal voorkomen, terwijl het
alleen den hoogeren rechter in staat
zal stellen, op het proces-verbaal recht
te doen, alsof hij de getuigen zei ven
had verhoord."
Dit klinkt heel mooi, maar kan
den toets der werkelijkheid niet door
staan. Het beste stenografisch verslag
kan nooit den waarborg van absolute
juistheid geven, omdat de stenograaf
geen machine maar een mensch is.
Kleine hinderpalen, hoofdpijn, kies
pijn, een wondje aan de hand, maken
den stenograaf den arbeid moeilijk
en doen aan de juistheid van zijn
relaas noodzakelijk afbreuk. De hoo-
gere rechter die op het stenogram
alleen recht deed, zou zich dan ook
van een lichtvaardige zijde doen
kennen.
En, ten slotteis het wel de moeite
waard al die getuigenverklaringen
precies woordelijk weer te geven?
Er is zooveel in die verklaringen
naast de quaestie, er wordt zooveel
in herhaald, er wordt zoo groote
aandacht geschenken aan onbelang
rijke dingen. Het essentieele uit
een getuigenverklaring kan de grif
fier zeer goed in gewoon schrift
opteekenen en meer is niet noo-
dig.
Het is hier de plaats om eens te
wijzen op de opzweeperij van de waarde
der stenographie in den laatsten tijd.
Laat men de stenographie toch niet
overschatten. Zij moge onmisbaar
zijn voor vergaderingen van de Staten
Generaal, waar de leden het spreken
gewoon en de redevoeringen vooraf
bestudeerd zijnzij moge een groote
toekomst hebben ten aanzien van de
handelscorrespondentiezij moge voor
studeerenden het maken van aantee-
keningen vergemakkelijken, hiermee
is hare verdienste feitelijk uit en wij
meenen dan ook, dat het plan van
de vereeniging Stolze Wery als het
uitgevoerd werd, de kosten der Recht
banken belangrijk verhoogen en in
Naar het engelsch
van P. L. Mc. DERMOTT
2)
HOOFDSTUK I.
Eene familieramp.
„Ja lieveling," zeide de vicaiie, begrijpende wat zij bedoelde
en drukte een kus op baar voorhoofd. Na een minuut lang
te hebben geaarzeld, naderde het meisje verlegen de plek,
waar Rowan King bezig was. Zij trok zijne aandacht door
zijn arm even met haar vinger aan te raken. Hij wendde
zich om en rag glimlachend neer op haar naar boven gericht
gelaat. Wat bedoelde zij? Hij deed een schrede achteruit en
daarna terwijl een blos zijn gebruind gelaat kleurde, boog
hij zich tot haar over en gat haar een kus. „God zegene je
Florence en make je zeer gelukkig," zeide hij en verwijderde
zich daarna.
Twee dagen daarna waren zij gehuwd en beseften eeen
oogenblik, hoe diep de wonde was toegebracht aan het hart
van dezen man met zijn krachtigen wil. Toen zij na hunne
huwelijksreis in Yewle waren teruggekeerd, was Rowan King
verdwenen. Vijf jaar verliepen alvorens hij terugkeerde. In
dien tusechentijd was zijn haar grijs geworden. In Yewle kon
hij geen rust vinden en nog gedurende verscheidene jaren
zette hij zijn zwervend leven voort. Eerst toen het eenige
kind van den vicaris, eene dochter, reeds vijftien jaar oud
was, keerde Rowan King terug om eindelijk voorgoed op
Yewle te blijven wonen.
Na zijn terugkeer dineerde Rowan King eenmaal in de
pastorie en men kon zeggen, dat hij zich hierna geheel in
Yewle opsloot. Hij was geheel veranderd, teruggetrokken en
zwijgend, zooals hij in zijne jeugd ook steeds was geweest.
Hij had met zich genomen een secretaris, Francis Gray, een
knaap van zestien of zeventien jaar, met wien hij zich dage
lijks verscheidene uren in de studeerkamer opsloot. Hij
deelde zjjn broeder mede, dat hij beschrijvingen van zijne
reizen maakte. Na de lunch werkte hij niet meer, maar
zwierf hij rond in het huis, den tuin ot het bosch, zonder
ooit het gezelschap van zijne bloedverwanten zelts niet
dat van zijn broeder te zoeken. De eenige bezoekster die
hij gaarne zag was de dochter van den vicaris, Agnes ge
noemd naar hunne eigen moeder die, zooals reeds is mede
gedeeld, vijftien jaar oud was op het tijdstip van zijn terug
keer in Engeland. Met de hem eigen kalmte en stilzwijgend
heid koesterde hij eene innige genegenheid voor dit meisje,
hoewel zij nog hare ouders er eenig vermoeden van
hadden.
„Ik vrees, dat Agnes hem lastig valt door zoo dikwijls op
Yewle te komen," zeide mevrouw King tot haar echtgenoot.
„One kind schijnt het gaarne te doen."
„Neen, zij hindert Rowan volstrekt niet," zeide haar echt
genoot. „Hij mag Agnes nogal lijden en de arme man ziet
haar gaarne in zijne nabijheid. Laat haar kalm haar gang
gaan, Florence; wanneer het gezelschap van ons kind hem
aangenaam is, dan is het waarschijnlijk zijn eenig genoegen."
De viearis oordeelde hierin vrij juist. Dagelijks wanneer
het mooi weer was wandelde het meisje in het park, en
wanneer haar oom bezigheden had, had zij Francis Gray,
den jongen secretaris, tot gezelschap. Rowan King kon hen
dikwijls voor een der vensters een uur lang gadeslaan, wan
neer zij tennis speelden, met een weemoedige, peinzende uit
drukking op het gelaat. Dan bedacht hij wellicht, hoe ge
heel anders de omstandigheden hadden kunnen zijn. Nu
verhelderden de bezoeken van het nichtje echter nog eenigs-
zins zijn somber leven, en wanneer er een dag voorbijging,
dat zij niet op Yewle verscheen, dan bracht Rowan King
dien tusschen de hoornen door of het mooi weer was of niet.
Nadat op deze wijze twee jaar voorbijgingen overkwam de
iamilie te Yewle het ergste wat haar ooit was wedervaren
een inspecteur van politie uit Londen verscheen en nam den
vicaris in hechtenis, wegens een aanklacht van valschheid
in geschrifte jegens hem uitgebracht.
Het volgende was gebeurd. Charles King had zich ver
scheidene jaren geleden borg gesteld voor een bedrag van
tweeduizend pond ten behoeve van een oud collegevriend,
die in Londen eens betrekking van vertrouwen bekleedde.
