AA1PLAKB1LJETTEB.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
FEUILLETON.
De onneembare Stad.
13a Jaargang
Zaterdag 5 October 1895.
No. 37G1
HAARLEM'S DAGBLAD
AXBOIsrLTElX^IIEISrTSnLIvJS:
Voor Haarlem per 8 maandenf 1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente), per 8 maanden1.30
Franco door het geheele Rijk, «er 3 maanden„1.65
Afzonderlijke nummers'i0.05
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.30
de omstreken en franco per postö.BPjo
-AIDVIEiR/TIEISrTIiEnsr:
Van 1—5 regels 50 Gis.; iedere regel meer 10 Cts. Groote letters naar plaatsruimte.
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 20 Cent per regel.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten
en door alle Boekhandelaren en Courantiers.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Bureaux: Kleine Houtstraat 14, Haarlem. Telefoonnummer 122.
Directeur-Uitgever J. C. PEEREBOOM.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Génerale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE Co. JOHN F. JONES, Succ., Parijs Slim Faubourg Mont mart r<
Agenten voor dit Blad in den omtrek zijn: Bloemendaal Santpoort en SchotenP. v. d. RAADT, Santpoort; HeemstedeJ. LEUVEN, bij de Tol; Haarlemmermeer, jC. DOEKES; Spaarndam, C. HARTENDORP
Zandvoort, J. ZWEMMER; VeUen, L. VENUS; TJmuiden.T. J. T.TADEN; Beverwijk, H. JUNGERIE, Koningstraat. Genoemde Agenten nemen Abonnementen en Advertentiën ann.
i Met het oog op de weersver-
s cindering worden Adverteer
ders er aan herinnerd dat
Annonces voor het 1Vr. dat
Zaterdag avondjwordt uitgege
venuiterlijk des Vrijdags
i avonds te 10 uur aan het Bu-
reau moeten zijn bezorgd.
BILJETTEN voor Tellingen en
Aanbestedingen, voor Feestelijk
heden, Concoursen etc kam naen
ter Moonilrulilicrll van dia Blad
lot hoogst billijken pi.js laten
drukken.
Nieuwste Lettersoorten. Spoe
dige aflevering.
De Directeur Uitgever
j. c.
He Bijvoegsel ran het blad dat
Zaterdagavond verschijnt, zal bevatten
Een Bruid. (P. N. B. CL) Her-
inneringen, door J. A. L. Haar
lemmer Halletjes C CL III. Binnen en
Bvitenlandsche berichten. Varia.
j Advertentién enz.
NABETRACHTING
uit den
GEMEENTERAAD.
XXXLIV.
De vergaderingen van den Raad
in den zomer en voor de begrooting
behooren tot de tamme soort. In een
tijd waarin de Natuur zelve de
Raadsleden het bestuur dezer ge
meente doet behartigen in het zweet
huns aanschijns, moet het voeren
van lange discussiën geen aangena
me bezigheid zijn. Daar heeft men
bijvoorbeeld de pensioenregeling
Ai, daar raak ik eendeer punt aan.
De visscher?haven te ScheveDingen,
de Beurs te Amsterdam en de Pen
sioenregeling te Haarlem zyn een
soort van siameesche drieling, in
zooverre dat ze maar geen van drieën
tot stand kunnen komen. Jarenlang
is de pensioenregeling al in de pen,
maar ze komt er niet uit en toch is
er zeker geen gemeentelijke veror
dening die zoo weinig op de hoogte
van den tijd is als deze. Bij ketver-
leenen van pensioen is het telkens
en telkens aoodig, dit aan te vullen
met een toe'age of een grat ficatie
en daar er hieromtrent geen vaste
maatstaf bestaat, is het cijfer dat
dan door den Raad wordt verleend,
geheel willekeurig.
Tot welke zonderlingheden dat
aanleiding geeft, blijkt uit de Raads
vergadering van Woensdag. De po
litieagent de Wit vroeg om pensioen
en toelage en de Raai verleende
hem het eerste (f 2S1.maar wees
hel tweede van de hand. To en na
melijk de opmerking gemaakt was,
dat vroeger toch ook wel aan agen
ten van politie een toelage boven
hun pecsioen was verleend, gaf de
heer de Kanter ter antwoord, dat dit
by enkelen geschied was om hun
pensioen tot f 259.aan te vullen.
Wie hooger pensioen kreeg had geen
aanspraak op toelage.
Dit is toch eigenlijk een wonderlijke
methode, en df-t ze ontevredenen most
maken is duidelijk. Waarom niet een
flinke definitieve regeling gemaakt,
zoodat ieder ambtenaar van de ge
meente op een cent na weet, wat
hij ontvangen zal wanneer hij straks
zijn pensioen gaat vragenMisschien
zal dat wat geld kosten, maar in
ieder geval is dit niet zoo erg als een
verkeerden toestand te bestendigen,
die natuurlijk des te moeilijker te
verbeteren is naarmate hij langer be
staat.
En ziet men tegen de kos'en op,
dan zou er kunnen worden overwogen
of men van de ambtenaren niet een
zekere jaarlijksche bijdrage voor hun
pensioen zal vorderen, zooals dat ge
schiedt bij het leger en bij het lager
onderwij?. Op dit oogenblik is er van
zulk een bijdrage geen quaeetie en
iedere gepensioneerde ambtenaar voor
de gemeentekas een schadepost. De
ambtenaren zeiven zullen naar mij
dunkt, wanneer ze daartegenover een
flinke regeling van hun pensioen zien
totstand komen, tegen een zekere
bijdrage daarin geen bezwaar maken.
De Gemeenteraad en het College
van B. en W. zijn twee wel onder
scheiden lichamen, maar hoe ze ook
verschillen, toch hebben beide dozelide
eigenschap: dat ze gesteld zijn op
de handhaving van hunne bevoegd
heid. Wanneer de gemeenteraad zich
mocht aanmatigen wat tot de c jmpe-
tentie van B.enW. behoort, dan zou de
burgemeester dadelijk op de bres staan
om tot den Raad te zeggen: „gij zu't door
dit in onze bevoegdheid geschoten
gat, onze vesting niet binnengaan".
Aan den anderen kant begint de Raad
als een heraldieke leeuw, te brommen
wanneer B. en W. de hand eens naar
's Raads bevoegdheid mochten uit
strekken. Het is meer in 't bijzonder
de heer Macaré, die bij deze bevoegd
heid de wacht heeft betrokken.
Dat deze schildwacht niet sluimert,
heeft de raadsvergadering van Woens
dag bewezen. De Bell-Te!ephoon vraagt
vergunning om de Kleverlaan le be
planten met palen voor de geleiding
naar Bloemendaal, maar B. en W.
zeiden: „de Raad heeft alleen te be
slissen op het verzoek voor zoover
het drie palen betreft buiten de ge
meente, op de rest van het verzoek
beslissen wij."
Er staat namelijk in de concessie,
dat de Maatschappij in dq gemeente
palen mag plaateen met toestemming
van B. en W., maar de heer Macaré
maakte, hoewel heel voorzichtig, be
zwaar omdat deze palen alleen dienst
doen voor de geleiding naar Bloemen
daal, dus eigenlij k met de gemeentelij ke
telephoon niet te maken hebben. Is|
deze beschouwing juist, dan zou de'
Raad ook over de andere palen moe-;
ten beslissen en dit klemt te meer,
omdat de heer Macaré al een jaar
omgaat met het denkbeeld, de Maat
schappij een vergoeding voor het plaat
sen van die palen te laten betalen.
Die arme Maatschappij. Misschien
moet ze waarlijk voor die palen nog
een vergoeding geven en dan verlangt
men ook nog, dat ze mooier zullen
zijn dan de tegenwoordige! Ja, er is
in ernst van meer ae thetische palen
gesproken. Denkt men bij deze uit
drukking niet aan een „beeidscnoone
kameel" of aan een „bekoorlijke
giraffo"
Politiek Overzicht.
De verhouding tusschen de Turken
en Armeniërs in Turkye en vooral in
Konstantinopel, waar 200.000 Arme
niërs wonen, wordt meer en meer
gespmnen, vooral na de gevechten,
die in de straten tusschen beide par
tijen zijn gevoerd. Telkens worden
er Armeniërs gearresteerd en men
voorziet nog ernstiger voorvallen.
De Armeniër-i durven zich bijna niet
op Btraat te bewegen.
Engeland sohijnt, als men het Berl.
Tageblatt mag gelooven een eenigs-
zins geheimzinnige, vreemde rol in
deze zaak te spelen. Over de bloedige
tooneelen in Turkije's hoofdstad spre
kende, meldt de correspondent te
Konstantinopel van genoemd blad,
dat de Armeniërs niet alleen riepen
Leve Armenië 1 wij willen een eigen
koning! maar ook: Leve Alexander
Een inderdaad raadselaohtige uitroep.
Men bevestigde tegenover hem
verder dat de Armenische patriarch
de menigte opgestookt had. Boven
het gebouw van het patriarchaat zag
men een uur lang de Engelsohe vlag
wapperen, totdat zij door de Turk-
sche politie naar beneden werd ge
haald. Juist te half zes uur naar de
Turksche, dus tegen het middaguur
naar onze tijdrekening, toen vóór het
paleis der Porte de strijd het hevigst
was, merkte men daar onder de me
nigte twee in een wagen gezeten
dragomans van het Engelsche gezant
schap op.
Zij reden door de menigte heen en
weer tot aan de, in de nabijheid ge
legen, gebouwen van het Perzische
gezantschap en van het ministerie
van arbeid. Het trok algemeen de
aandacht dat daarna het Engelsche
gezantschap over het zoo pas voor
gevallene precies even gauw inge
licht was als de politie, die eerst
tegelijk met de Engelsche dragomans
op het terrrein versohijnen kon.
Men vond bij de in hechtenis ge
nomen Armeniërs en in da straten
in den tijd van vijf uren meer dan
1500 revolvers en ontelbare patronen.
De revolvers waren alle fonkelnieuw
en van Engelsch fabrikaat, alle eender
en van httzelfde kaliber. Verscheiden
gevangen genomen Armeniërs had
den vier revolver-i op zich en boven
dien een kort dolkmes of langen
„handschaar" ^het bekend© moord
tuig waarmede ook Stamboelof werd
aangevallen.) Het vechten in de
straten van Konstantinopel duurde
naar Turkeche tijdrekening van half
vyf tot half negen, dus van elf tot
drie uur naar onzen tijd, en het ver
spreidde zich door de geheeA stad
heen tot aan het station in Sirkedsji,
waar het vooral tot bloedige tionee-
len kwam, en waar ook de meesten
in hechtenis werden genomen. In de
naaste omgeving van het paleis der
Porte werden een aantal Armeniërs
gearresteerd die als Sof tas verkleed
waren en het gebouw wilden binnen
dringen om de talrijke Armeniërs
die zioh daar bevonden, ovt-r te halen
tot het deelcemen aan den opstand.
Opgemerkt dient te worden dat de
Armeniërs toen aan den haal gingen,
zoowel uit vrees voor hunne broe
der*", in wier oogen zij natuurlijk,
omdat zij in Turkschen dienst zijn,
verraders zijn, 'als uit vrees voor de
Turken zeiven. Het moerendeel hun
ner is teruggekomen, behalve o.a.
Artym Pasja, de secretaris bij het
mintsterie van buitenlandsohe zaken,
dien men verdenkt van te sympathi-
seeren met zijne oorspronkelijke stam-
genooten. Behalve de als Softas
verkleede Armeniërs, zijn w g 18 Ar
meniërs gevangen genomen die, als
Turksche vrouwen geheel gesluierd,
zoogenaamd met smeekschriften bij
de Porte kwamen.
Verder wordt uit Konstantinopel
nog gemeld, dat in verband met het
gebeurde de turksche grootvizier Said
Pasja zijn ontslag heeft gekregen en
is vervangen door Kjaniel Pasja.
In hoeverre deze gebeurten ssen
invloed uitoefenen op de afwikkeling
der armenische kwestie tusschen de
europeesche mogendheden en den
su tan, is nog niet recht duidelijk.
Waarsonynlij-c zullen ze echter den
heersoher aan de Bosphorus wel tot
h ast aansporen.
Meldden wij Donde.dag, dat de
russisohe grootvorst Konstantijn
Woensdag de gast was vandenfran
eohen president, den volgenden dag
genoot de russische minister Lobanof
de eer bij Felix Faure tot het diner
te worden genoodigd. Voor den
maaltijd ontving hij het grootkruis
van het Legioen van Eer.
Komen over den russischen troon
opvolger, den broeder van den czaar,
ongunstige berichten betreffende zijn
toestand, de mededeelingen over de
gezondheid van don vermoedelijken
opvolger van den keizer Frans Jozef
luiden daarentegen zeer gunstig.
STADSNIEUWS.
Haarlem, 4 October.
Aanstaanden Maandag zal de open
bare herhalingsschool geopend wor
den met 95 leerlingen, waaronder 17
meisjes.
De les?en zullen onder leiding van
het hoofd der school P. D. Graaff
gegeven worden door de openbare
onderwijzersP. C. Bouwmeester, J.
de Weeger en W. W. Vallentgoed,
die reeds in vorige jaren aan de school
verbonden waren en de nieuw benoem
den, den heer J. B. Dorp en inej. J.
M. Peereboom.
Naar men ons meldt, hebben eenige
heeren alhier het voornemen opgevat
om op de bekende Harddraversbaan
,,'tOude Slot," bij de Proteetantsche
Kerk te Heemstede, waar ve: leden
jaar zulk een uitstekend geslaagde
October-meeting werd gebonden, op
20 October 1895 weder eenige wed-
loopen uit te schrijven.
Het Nederlandseh Tocneel.
Jean Darlot.
Madame Bois:et is een jnffrouw
die een boekwinkeltje houdt met
ass'stentie van haar dochter Louise
maar de zaken gaan slecht, 't goeie
oiensoh kan de huur niet betalen en
in het eerste bedrijf zegt de huisheer
haar aan, dat ze maar weg moet. Er
heerscht groote wanhoop. Financieel
gesproken zit do heele familie op
droog, ook de neel André die veel
vaa Louise houdt en west dat zij ook
van hem houdt, al heeft hij 'thaar
nooit gezegd. Deze stilzwijgendheid
is een gevolg van 'tfeit dat hy drie
jaar onder dienst moet en Louise al
dien tijd niet binden wil.
Op 't moment van de grootste
wanhoop, redt Jean Darlot, een ma
chinist met een goede verdienste en
een spaarpot, hen uit den nood en
verklaart meteen aan Louise zijn
liefde. In 't tweede bedrijf bemerken
we dat dit] aanzoek is aangenomen,
want daar zitten Jean Darlot enzija
vrouw in hun huiskamer samen ie
eten, maar gelukkig is ze niet, hoe
wel hij haar aanbidt. Altijd denkt ze
aan André, die het ongelufc heeft haar
in zijn verlof te komen opzoeken.
Nu vo'gt een onderhoud van weder-
zijdsche verwijten, André wil naar
Soudan, zij verklaart, dat ze niet
meer van hem houdt maar zóo dat
geen sterveling in 't publiek er de
dupe van wordt. Na al dit gefladder
om de kaars vliegt de mug er tussohen
het tweede en derde bed-ijf in en
verbrandt zioh de vleugels.
Ze mag evenwel lichtzinnig en
slecht wezen, van huichelen weet ze
niet. Nog dezelfden avond vertelt ze
haar misst p aan haar man, Darlot,
die in woede ontstoken zich meer en
meer opwindt en haar ten slotte over
het balkon naar beneden te pletter
g fit.
Dan grijpt hij de flesch, giet zioh
den cognac in de keel en roept in
vertwijfeling„nu maar net als de
anderen waarmte hij zijn collega's
machinisten bedoelt, die meest U
in de kroeg zitten.
Bouwmeester speelde gisteravond
de titelrol en mevrouw Holtrop van
Gelder die van Louise. Onze groot
ste nederlandsche acteur heeft van
het verschrikkelyke derde bedrijf een
prachtstukje gemaakt en mevnuw
Holtrop blonk vooral in bet tweede
bedryf uit, waar ze spreekt met
André. Toch is het stuk niet aan
trekkelijk, zoo min om het onbevre
digende van de ontknooping, als om
de personen zelve. Geen van de vier
is sympathiekDarlot is au fond
goedhartig, maar inderdaad al te
ruwLouise een ondankbaar schep
sel, dat zoo weinig den toestand
j toont te begrijpen dat ze in het derde
I bedrijf durft zeggen, dat haar man
in plaats van haar uit te schelden,
rog medelijden met haar hebben
moest. Madame Boisset is een schoon
mama, die de deugd der erkentelijk
heid ook al niet in eere houdt en
André is welbeschouwd slechts een
verfoeilijke egoïst die zich behoort
te schamen. Mevrouw Stoetz, al? ma
dame Bci?set, was dan o^k blijkbaar
niet zeer met haar rol ingenomen.
't Maakte een zonderlingen indruk,
dat mevrouw Holtrop tot tweemaal
toe Jean zei tot André, een naams
verwarring die in dezen toestand
allerminst denkbaar was.
Vooraf spe-lden mevrouw Bouw
meester, mevrouw Holtrop en de
heeren Schoonhoven en de Jong een
drama in verzen in éen bedrijf, Fran-
cesca's Huwelijk. Verzen zeggen is
ieders werk niet en dat van den heer
Schoonhoven zeker niet, maar in
weerwil daarvan boeide dit dra
maatje wel. Als we ons een op
merking wilden veroorloven, zou
het zijn dat enkele verzen beter ver
beter verzorgd kennen wezen. Krach
teloos klopt op machteloos en duideloos
op sc/mldeloos, maar al wat rijmt is
daarom nog geen poëzie.
Het was de eerste voorstelling in
't seizoen, blijkbaar voor een groot ge
deelte van het schouwburgbezoekend
publiek nog te vroeg. Iq den schouw
burg hangen nu twee mooie kroontjes
en iD den balkon zijn gemakkelijke
!klapfauteuils geplaatst.
1 Er circuleert op dit oogenblik een
lijst tot inteekening voor eene uitvoe
ring van de fransche opera, die by
financieel succes door drie andere
zal worden gevolgd. Den 30sten Octo-
iber komt Van Zuijlen met hetgezel-
schap Le Gras en Haspels en speelt
„Twee Wapens". VanLiers gezelsohap
zal, wanneer er althans in den scbouto-
j l,urg geen andere belangrijke voor-
stelling in die week heeft plaats
gehad, geregeld des Vrijdags optreden
en voor die voorstelling worden tien-
tallen kaarten beschikbaar gesteld
voor balcon, stalles en eerste loge
a fl, voor parterre a 10.75 en voor
tweede loge a f 0,50.
Deze faciliteiten zullen zeker het
bezoek van deze voorstellingen wel
bevorderen.
Zie vervolg Stadsnieuws Ze pagina.
De ambtenaar bij ?s Rijks belastin
gen Wolf alhier is gedetacheerd aan
de suikerfabriek te Houtrijk en Pc-
laneD.
De Unie collecte heeft alhier opge
bracht f 739.72Vs.
I De zeventienjarige jongeling B.
v. D., die als timmerman werkzaam
is bij de nieuwe sluis en kanaalwerken
te IJmuiden had het ongeluk onder een
zacdtrein te komen, waardoor zijn
linkerbeen boven de knie brak; dokter
Kaulbach verleende spoedig de noo-
dige geneeskundige hulp.
Zitting van den gemeenteraad
te Bloemendaal.
j op Donderdag 3 Oct. des avonds
te 7J4 uur.
In de Donderdagavond gehouden
zitting van den Raad der gemeente
Bloemendaal, waarbij alle leden, uit-
Igezonderd de heeren H. Kramer, E.
Roozen en A. J. Bos tegenwoordig
waren, was in de eerste plaats aan
i de orde van behandeling, de begroo
ting van 1S96.
Enkele cijfers laten wij hieroncör
'volgen: L Uit de inkomsten, huur van
Naar het engelsch
van
MAX PEMBERTON.
60)
TWEEDE DEEL.
HOOFDSTUK XHI.
Het gevecht.
Deze nieuwe droom was bijna eene bekoorlijke, ik
begon te verlangen dat hij mocht voortduren; het ge
voel van angst verliet mijhet was alsof een zacht
briesje mij verkwikte. Ik hoorde iemand tegen mij
Bpreken en verbeeldde mij, dat het de stem was van
„zilveren" Lincoln.
Toen ik weer tot bewustzijn kwam lag ik op een
rustbed op het dek van een schip en Fortune hield
mijne beide handen vast. Naast haar stond niemand
anders dan Lincoln in eigen persoon en met eenglim-
•laoh van groote tevredenheid zag hij my aan.
„Wel," zeide hij„mij dunkt, dat u beter wordt."
Ik hief mij van mijne rustbank op en keek om mij
heenik wist nu dat ik mij op de „Zwerver" bevond.
En vermoedende wat ik wilde vragen begon Lincoln te
verlellen.
„Ja," zeide bij, „uitgezonderd die snede op uw dij,
sohijnt ge er goed te zijn afgekomen. Ik denk, dat de
toestand van Adam niet zoo goed is. Hij heeft nog geen
woord gesproken."
„Dus hy leeft toch?' zeide ik. „Goddank!"
„Ja," zeide bij, „u moogt er mij ook een beetje voor
danken. Maar het scheelde maar een haar ot bij was er
geweest toen ik kwam."
„Dus uwe stem was het, d'e ik hoorde?"
„Dat denk ik. En ik wist onzen vriend juist met een
touw in een lus te grijpen toen u de last te zwaar werd.
Dat was ook maar gelukkig, want niemand had meer
ammunitie."
„Linooln," zeide ik, „het is alles nog een raadsel
voor mij. Hoe zijt ge bij ons gekomen en hoe kom ik
hier aan boord?"
Hij zette zich neer op de verschansing om het mij
te vertellen, terwijl ik mijne vrouw dicht tegen mij aan
drukte, vreezende, dat ik nog steeds droomde.
„Het gebeurde aldus," zeide hy. „Eene week lang
heb ik hier in den omtrek gekruist in de hoop de Fran-
schen het anker te zien liobten. Toen het drie nachten
geleden zoo vreeselijs stormde wist ik, dat zij de open
zee zouden gaan opzoeken en dit is ook gebeurd, maar
ik stevende naar de haven aan den oostkant, die zij
over het hoofd hebben gezien en heb daar den storm
laten uitrazen. Toen de wind bedaarde ben ik eens
gaan rondkijken om iets van u te hooren, maar de
tunnel was half verstopt, zoodat ik vermoedde, dat de
veiligheidsklep als uitgang zou worden gebruikt. Ik
zocht dus de plek op onder bet liebt aan den westkant
juist op bet tijdstip dat daar eene oijeenkomst do r u
werd gehouden?"
„Dus die gang kwam uit in zee
„Juist, hoewel er geen zes waren, die het wisten. De
gang komt uit in eene kleine ruimte onder het weste
lijke licht, vijftig voet boven de zee bij vloed. Het on
geluk wilde dat toen de vrouwen wenkten en wy een
touw naar boven schoten, ons tuig niet in orde was.
Gelukkig had ik gezelsohap ia een aardig klein, fransch
jacht de kapitein heette Jack Bannister en zon
der hem had ik het niet klaargespeeld. Den tweeden
keer gelukte het hem echter eu het duurde niet lang of
ik was boven. My dunkt, dat u druk bezig waart toen
ik u voor het eerst zag."
Terwijl hij sprak had ik een gevoel alsof iets lood
zwaars op mijn hoofd drukte, maar de zeelucht frischte
mij wat op en allengs werd het mij duidelijker voor den
geest. Inderdaad deed een mijner dijen pijn, waarin bij
het gevecht gesneden was, maar men had de wond
verbonden en ik kon gaan zitten en een blik werpen
over de zee. Tot mijne groote verbazing zag ik dat wij
de zea waren ingestoomd en dat het Zonne-eiland,
boven welks steile oevers ik den rook der brandende
huizen zag opstijgen, nog slechts eene zwarte vlek was
achter den horizont.
„Lincoln," zeide ik, „laten wij dan alles achter?"
„Mij dunkt, dat wy geen keus hebben," zeide hij.
„Kijk eens daarheen."
Hy wees naar het westen, waar de Stille Zuidzee
rood gekleurd werd door de ondergaande zon, en ik
zag laag tegen den horizont de rompen va a drie oor
logsschepen.
„U kunt er zeker van zijn, dat wij niet uit vrije be-
weg ng een goed heenkomen zoeken. Zij komen nu
zeker terug nadat do storm is geëindigd om nu op het
eiland feest te vieren."
„Hij zeide het op onverschilligen toon, maar bij deze
woorden ging Fortune eene rilling door den rug.
„L eveling," zeide ik, „hoe houdt vader er zich
onder
„God behoede hem!" riep zij uit, en mijn gelaat was
nat door hare tranen„hij heeft nu geen tehuis meer."
Ik gaf haar geen antwoord. Het wa3 duidelijk, dat
het ideaal van, den graaf was verzonken en dat hy
nu slechts duisternis in het verschiet zag.
De vlucht van de „Zwerver" was niet onopgemerkt
gebleven aan boord van de fransche en russiiche
8chepeu, die op het oogenblik van haar vertrek weer
het eiland naderden.
Een der kruisers achtervolgde ons en hield de ver
volging twintig uur vol. Den tweeden dag verloren wij
hem uit het o >g, nadat hij ons steeds op de hielen had
gezeten, en daarna stevenden wij naar kaap Desire en
vervolgens naar Rio. Aldaar zetten wij de vijf en-veertig
personen, mannen, vrouwen en kinderen, aan land, die
met ons het eiland hadden verlaten, betaalden hun den
overtocht uit naar Europa om daar verder voor hunne
toekomst uit te zien. Hier ook lazen wy in fransche
bladen van den opstand op het eiland en dat wij dood
warentenminste volgens de kranten. Ik herinner my
dat uur zeer goed, want toen hoorde ik dat Adam zou
