Een Lokmiddel.
Naar het Fransch.
Meneer Cazenave, de beminnelijke
en vindingrijke directeur van het
„Grand Thé&tre Plastique" te Mar
seille zat deerlijk met de handen in
het haar.
De Russisohe daosores Olga Tra
jowska „maakte" niet meer die re
cettes van vroeger.
Zy zag er anders nog even lief
uit, de verleidelijke balletdanseres,
en haar reusachtig, eohitterend ver-
lioht portret, waarop de straatslen
teraars kosteloos getraoteerd werden
op aanplakborden en aan muren op de
hoeken van straten, was werkelijk
maar ..een flauw beeld" van „de
werkelijkheid", zooals een deftig be
zoeker van het Théatre zich uitgelaten
had.
Zg kon zich nog altijd beroemen
op haar vermaarde wespetaille in het
lijfje van wit satijn. Haar mondje,
volgens bewonderaars niet grooter
dan een stuivertje, was nog steeds
even frisch en rood, en kon nog even
aardig laohon als ooit te voren.
En welke danseres kon ook maar
in de verste verte zulke losse
en bevallige neen betooverende hou
dingen aannemen als de vlugge O.ga
En als zij zoo over den dansvloer
iweefde, en nauwelijks den grond nu
en dan even aanraakte, dan bracht
zy ook den stugste in opgetogenheid
en erkende de directeur nederig „dat
zy niet met goud te betalen was."
Maar hoe gaat het men ge
went aan alles, als het nieuwtje er
eenmaal af is.
Noch het lieve gezichtje, het mondje
incluis, noch de smalle taille, noch
de graoieuse bewegingen, niets scheen
meer te kunnen „pakken."
Te vergeefs schreven sohitterende
guirlandes van gas in den donkeren
nacht den naam van Trajowska, te
vergeefs I epen er Sandwichmannen
met rousaohtige en verleidelijke bor
den langs alle hoofdstraten en pleinen.
Te vergeefs wapperde er een groote
Russische vlag met den dubbelen
arend naast de Fransohe driekleur
van den voorgevel van het théatre,
om nog eens een keer te meer het
verbond tusschen de zusternaties te
bevestigen.
Niets hielp er meer.
De recette van don vorigen avond
beliep twee duizend, drie honderd
franos en men had met plezier vier
duizend, drie honderd taohtig francs
gemaakt, wel geteld.
Wat Ólga betreft, zy trok er niet
minder haar vyfhonderd iranos per
avond om, na de voorstelling onmid
dellyk in goud te vuldoen.
De Russische had er een kinderlyk
genoegen in, de goudstukken door
hare vingers te laten glyden en er
zoo'n beetje mee te rammelen in haar
tasobje. De muziek van die-PraDsohe
loais klonk inderdaad zeer sympathiek
in hare Russische ooren.
En dan kwam er nog iets by, dat
vrij bemoedigend voor haar was het
contract „liep" nog twee maanden en
die dan leeft die dan zorgt 1 Daar
wonen nog meer Fracsohen in Frank-
ryk dan in dat kleingeestige Mar
seille
I Maar dat alles hielp onzen braven
CazeDave niet.
Hij gevoelde dringend behoefte aan
iete nieuws, iets noch-nie-da-gewese-
nes. iets dat de wel wat verloopen
belangstelling weer een beetje op de
ibeen hielp en zijn „geaoht publiek"
eens een emotie van zeldzaam genot
versohafte.
Cazenave, diohterlyk als hij van
nature was, ging daarom eens eene
wandeling naar de havens maken en
liet daar zijn oog dwalen over het
mastbosch van schepen, en rookwol
ken uit zyne fijne sigaar blazende,
zocht hy naar een ideetje, dat h:j
gaarne met bekwamen spoed had zien
komen.
Hy had ze anders toch, die geniale
invallen, die hem zoo dikwijls op zijn
veelbewogen levensbaan uitstekend te
•tade gekomen waren.
Eensklaps viel ïijn oog op een bri
gadier van despahi's, die in stomme
verbaziog stond te kijien naar het
kleurige portret van de sohoone Olga
Trajowska.
'tWas een kerel van zes voet, die
brigadier, dia er kraoig uitzag met
zijn rood vest, zijn wijde blauwe
broek, opgenomen in zijn hooge
laarzen, met zyn groote witte kraag
op de vierkante schouders.
Cazenave liep vroolyk op den spahi
toe, en voor zyn doen heel vriendelijk,
maar erg door den neus sprekende,
zeide hy tot den man
„Wel, vriendschap, vind je dat niet
een drommels mooi vrouwspersoon,
die Olga Trajowska?"
„Wis en zeker", zei de brigadier,
„a's zij er wezenlyk uitziet als op die
mooie plaat daar, dan geloof ik stel
lig, dat ze met haar oogen een bus-
kruitmagazijn in brand zou kunnen
steken".
„Zeg, zou je haar graag eens willen
zienvan nabij, zie je, van heel
caby
„Dat hoef je riet to vragen, ouwe
heer. Zeker zou ik haar wel van
nabij op widen nemen, liever nog
dan generaal Berge, in groot tenue
met alle medailles op de borst. Maar
hoe zou ik dat gedaan krygon Mijn
verlof is zoo goed als om en ik moet
1 weer terug naar Sidi-Oel-Abtè3. Van
avond moet ik weer aan boord zijn
van de „Yousouf'.
„Om hoe laat?"
„Ik moet maken dat ik om elf uur
j np de brug ben."
„Zoo, nu die juffrouw Trajowska
treedt hier vóór negen uur op. Het
j Théatre Plastique is vlak by de haven.
Je hebt al den tijd, vrind-"
De Spahi dacht eens na en wreef
zich eens in den baard
„'tSpyt my wol, maar het zal niet
meer gaan. Ik ben aardig door myn
zakduiten. Het heeft me heel wat ge-
i bost, die dag of wat hier aan den
wal, en er nu nog een pop aan te
j verspelen en dan nog maar de helft
van de voorstelling te zien, neen, dat
kan bruintje niet trekken."
„Wringt de sohoen hem daar 1" riep
Cazenave, „zeg eens vrindschap, ik
ben de directeur van het Théatre-
HAliiLEHEIt HALLETJES.
3sn Zatsriagavondprast}?.1
CCLXXX.
Zy dio beweren dat er niets nieuws
onder de zon is, zullen zich dezer
dagen voorz chtiger dienen uit te
drukken en de X-stra'en van die
machtspreuk dienen uit te sluiten.
Ouzo oude eeuw die met den eenen
voet in 't graf staat en welhaast den
andoren daarby zal moeten trekken,
krijgt nog een krans om de grijze
haren door de merkwaardige ont-
dekking van professor Röntgen, de
X-Btralen.
Aan een geleerd of geleerd-uitziend
betoog daarover zal ik als leek my
niet wagen. De Jezer mi6t daar ookj
niets by, daar hy die in de weten-]
schappelijke tijdsohriften van deze
dagen naar harteluet kan genieten en
nog te genieten zal krijgen. Evenmin
interesseert het don gewonen alle-
daagscben huis- of keukenmensch,
hoe die stralen ontstaan, hoe ze eigen-
lijk zullen moeten heeten hij laat de
nasporing van die geheimenissen over
aan den geleerde en vraagt allereerst j
naar het nut van de ontdekking in
de praklyk. E s dan schijnt het, dat
by tal van gevallen in de geneeskunde
deze wonderstralen groote diensten
zullen bewijzen. Een van mijn be
kenden plaeht te zeggen: „wat zou
dat gemakbelyk zijn als een mensoh
van ijzer was en zoodra als er iets
stroef liep of in 't geheel niet
werkte, een schroef kon worden los
gedraaid om te zien wat er aan ha
perde. Maar nu kunnen de doctoren
tooh niet door een zieke heen zien
om te kyken wat hem schort."
Maar nu zal dat wel gelukken. Al
thans er worden al lange verhalen
gedaan van stukken glas, die zijn
opgespoord in de verwyderdste sohuil-
hoeken van* 't menschelyk lichaam,
er wordt gerept van buikziekten die
met behuip van de X-stralen vast en
zeker kuunen worden geconstateerd.
Een chirurg die zich vergist, kaa
voortaan geen genade meer vinden,
de X-stralen wijzen hem den weg, dien
hy maar heeft te volgen.
latussohen zal het ziek zyn er niet
goedkoopor op worden. Tot dusver
werd de patiënt, die pijn in borst of
rug gevoelde, eenvoudig behamerd, j
voortaan zal hy worden gephotogra-
feerd. Ik z e een medicus al bez'"g
met zyn patient te „nemen"; „het!
hoofd wat hooger als ik u verzoeken
magja dat is wat te ver, iets zakken,1
een klein weinigje, zoo, nu maar naar
dezen hoek kijken en een beetje.
Plastique, meneer Cazenave, ken je
my niet? ik ben anders nog al be
kend, zou ik zeggen 1"
„Zoo, bent u de direoteur I Dat
treft alleraardigst."
„Ja, kan ik je pleizier doen met
een plaats op den eersten rang
De directeur kreeg een kaartje uit
een portefeuille en gaf het den Spahi,
die, erg iD zijn schik, uitriep:
„Dank je wei, meneertje, dank je
wel. Ik zal razend applaudisseeren
van avond, daar kan je op aan. Wel,
wel, da's een buitenkansje die Rus
sische zoo eens op je dooie gemak
van heel nabij op te kunnen nemen."
„En er is nog een lapje van hon
derd franos by te verdienen dat zou
een aardig reispenninkje voor je
zyn, hè
„Honderd francs? Drommels, dat's
niet mis. En wat moet ik daarvoor
uitvoeren
De directeur ging heel diobt bij den
Spahi staan en zei op geheimzinni-
gen toon
„Hoor eens. Ik kreeg daar zoo
even een idee in het belang van de
mooie Olga, om voor haar een sohit
terende reolame te maken. Je begrijpt
dat jou entree in uniform op den
eersten rang met je rood vest, je
kraag, je muts. een verbazende sen
satie zal geven onder al die groote
heeren en dames, die daar zitten. Ze
zullen alleen oogen voor jou hebben."
„Dat geloof ik ook wel, dat ze op
zullen kijken," zei de brigadier, met
de noodige inbeelding.
„Afgepraat Maar je bent er nog
niet. Je dient nog iets te doen. Onder
de voorstelling geef je de ondubbelzin-
nigste teekenen van bewondering. Je
behoort eenvoudig buiten je zelf te
zijn van opgetogenheid. En je geeft
juffrouw Olga natuurlyk een bouquet-
„Een bouqueteen duur....?"
„Maak je niet ongerust. We zullen
er je een geven. Dan aan het slot
van den Russischen dans. ga je
opeens recht op je stoel staan en je
schreeuwt op hartroerenden toon
„Olga, je versmaadt my, ik sterf
uit liefdo voor je 1" en dan los je een
pistoolschot op je borst!"
„Ik dank je wel, ouwe heer. Ik
dank je feestelyk. Ik heb nog niets
geen lust den kraaienmarsch te bla
zen. En daar komt nog bij dat ik
om elf uur op de brug van de You
souf moet zyn. Ik dien toch op m'n
post te wezen."
ȟat komt juist goed uit, dat je
om ha'f elf al weg moet. Om je de
waarheid te zeggen, dat kon niet
bet3r treffen. Maar je begrypt tooh
wel, dat het pistool maar met los
kruit geladen hoeft te zyn't is me
maar om het succes te doen. Daar
zal een groote ontsteltenis in de zaal
zijn. Ze zullen je te hulp snellen.
Men zal je zoo gauw mogelijk in een
zijvertrekje breDgen, waar niemand
door mij wordt toegelaten. En tien
minuten later steek je een versche
sigaar op, ik schenk je een glaaeje
bier om van den schrik te bekomen
en ik laat je uit door het deurtje
van de directie, dat uitkomt in de
havenstraat. Je strijkt je honderd
franos op, die komen altijd wel te
i, hè?"
vroolyker asjeblief, u zet een gezicht,
alsof ik al een straatkei in uw longen
gevonden had. Nu laoht u weer, juist,
goed zoo let op, een, twee drie
En dan wordt da patient „genomen".
Yoor de photografen is het geluk
kig, dat de zieken zullen worden
afgebeeld in een zekere ongekleed
heid, een soort Adamisme, dat ver
hindert de afdrukken aan vrienden
en kennissen oadeau te geven. Ware
dat niet het geval, dan zou de beroeps
phot graaf zich grootendeels tot land-
sobappen en gebouwen moeten bepa
len. Zooals nu de zaken staan, is er
misschien voor den photograaf een
nieuwe riohting van bestaan geopend
door associatie met een medicus, die
een drukk6 prsctijk heeft. Misschien
is de tyd niet ver meer, waarop men j
advertentiën lezen zaLin dezen geest
„Doctor Z. bericht, dat hy aan zijne]
„kliniek heeft verbonden den photo-
„graaf Y. zoodat hij voorlaan zyne
„patiënten die zulks verlangen, zal
„onderzoeken met behulp van X -
„stralen"
Evenwel, zooals ik zeide, zal dit het
ziek zyn duur maken en het verdient
overweging om na te gaan, in hoe
verre wij wijs zullen doen door met
onzen doctor een contract aan te
gaan, dat bij zoo en zooveel krygtj
voor elke maand dat we gezond wa
ren, maar niets in een maand, wan
neer we ziek zyn geweest Ik heb mij
laten vertellen, dat dit de manier is
van de Japanners en als het waar is j
hebben die schalken, zou men zoo
zeggen, de ontdekking van de X.
stralen voorzien.
De heer Dr. Valkcma Blouw, die
in Haarlem het eerst deze stralen
naar het systeem van Dr. Röntgen
heeft verkregen, verheugt zioh in een
grooten toeloop van belangstellenden,
gemeenteraadsleden, leeraars, rechters
en autoriteiten van allerlei aard. Ik;
wil dat graag gelooven. Zij stellen j
niet enkel een zoo te zeggen theore
tisch belaDg in de zaak, maar hopen
dat mettertijd met de X. stralen ook
in de meest verborgen schuilhoeken
van 's menachen denkvermogen zal
kunnen worden getuurd. De gemeen
teraadsleden kunnen ten allen tijde
geroepen worden om zitting te nemen j
in de Commissie voor de bezwaar-
sohriften tegen den aacslag in de
plaatselyke directe belasting Komt er j
nu voortaan een belastingschuldige,
die beweert dat hij te hoog is aange-
slagen en dat zyn inkomen feitelijk 1
niet meer dan zoo en zooveel be-
draagt, dan is het onderzoek eenrou- j
dig. Een gemeentelijke photograaf,
die aan de commissie is toegevoegd,!
rioht met zyn toeBtel eenvoudig de'
X. stralen op hem en photografeert
de gedaohten in zijn hoofd. Het nega
tief wordt daarna zorgvuldig behan
deld, de belastingschuldige moet over
een week terugkomen en verneemt
„Goed," zei de brigadier, „'tlseen
origineel idee, meneer. Ik hoop voor
je, dat je er plezier van beleeft."
Den volgenden morgen vocht men
bij de kiosken om het ochtendblad
der nieuwe oouranten.
Troepjes vormden zioh in de straten
van nieuwsgierige lui, die luisterden
naar het hardop lezen van een van
hen
Zelfmoord van een spahi.
„Gisterenavond werd er een ver
schrikkelijk drama afgespeeld bij een
voorstelling in het Théathre Plastique,
dat zoo uitstekend bestuurd wordt
door den heer Cazenave.
Zooals altijd was de zaal vol van
een groote sohare, die maar niet
genoeg de praohtige dansen wist toe
te juiohen van de sohoone O'ga
Trajowska, toen opeens een brigadier
van de spahi's, op den eersten rang
gezeten, opstond en uitriep„O,
Olga, omdat je heelemaal niets van
me weten wilt, zal ik me maar doo
den."
Toen loste de man een pistoolschot
op zyn hart.
De direoteur liet den ongelukkigen
soldaat naar het lazaret brengen,
maar hij was al gestorven toen hij
er aankwam.
Zyn laatste woord was„Olga, ik
aanbid je."
Dit romantische voorval, veroor
zaakt door de schoone oogen van
onze russisohe ster, heeft een leven
dige opschudding te weeg gebracht.
De danseres, wanhopig, heeft be
loofd aan de begrafenis van den
armen spahi deel te nemen, die voor
haar gestorven is."
Cazenave liep met de handen in
den zak vóór zijn theater te genieten
van dit kostelyk succes.
Het werd al drukker en drukker
aan de kas. Er moest eenvoudig queue
gemaakt worden vóór het raampje
van de bureauliste. Maar, daar komt
me eensklaps tot zijn stomme verba
zing onze brigadier aans'appen
De menschen wezen hem met den
vinger na, maar daar scheen hij zich
maar matig om te bekommeren.
„Goden en menschen! Wat doejy
hier 1 riep de directeur wanhopig uit.
„Ik had ma vergist," antwoordde
de Spahi. „Het schijnt dat de Yousouf
vooreerst nog niet weggaat. Daar
moet een contrabevel van den mi
nister gekomen zijn. Nu kan ik het
er nog eens van nemen. Die honderd
francs branden me in den zak Mag
ik u een glas bier aanbieden
BINNENLAND.
Hofb3richt.
De soirée-dansante ten Hove werd
Donderdag voor een 125-tal genoo-
digden, meerendeels dames en heeren
der hofhouding, gegeven.
Het bal had plaats in de kleine
danszaal en werd opgeluisterd door
de muziek der koninklijke militaire
kapel.
En zonder badinage, wie zal het
wagen om na de wondefen waarvan
wij nu reeds hooren en lezen, na de
mededeeling dat een Engelsohman
dan, dat uit de photó van zynherso-;er in geslaagd is hersenindrukken
nen is gebleken, dat ziju aanslag wel weer te gevoD, zij het dan ook zeer
verre van te hoog te zijn, nog veel vaag en onduidelijk wie zal het
te laag is, zoodat het belastingoijfer j wagen, zeg ik, om boudweg te ver-
dienovereenkomstig met zoo en zoo-klaren, dat men niet nog een stap
veel zaF worden verhoogd. j verder gaat, dan men nualarekomen
Wat een vondst voor den fiscus is De ontdekking van de X stralen
En hoe gemakkelijk! De langwijligeis een van do merkwaardigste vond-
verhooren, het onderzoek van de boe-sten dezer eeuw en geen mensch kan
ken. do tallooze vragen die soms voor
de Commissie en voor don belasting
schuldige zoo pijnlyk zijn en nood
zakelijk den grens van do onbeschei
denheid raken, sijn overbodig. Men
iaat de X. Btralen door den man
heerschynen en klaar is de zaak.
zeggen, welke resultaten ?y in de toe
komst n g kan opleveren.
Dat de kleeren den man maken is
een bekend en een waar spreekwoord.
Voor leoraars is de nieuwigheid Op het tooneel maken ze eigenlijk
van nog veel meer belang. Hoe dik-1 nog meer de vrouw. Een aoirice die
wijls gebeurt het niet, dat by een [een mooi toiletje draagt, heeft het
toelatings- of eindexamen, domme publiek al balf gewonnen en zelfs
jongens met de noodige dosis bruta- menschen, die als beklaagden voor
liteit en beschermd door een gelukkigde rechtbank moeten verschijnen
gesternte, slagen, terwyl jongelui met wegens de een of andere peccadillo
flinke hersens maar die zoodanig of pekelzonde, Bieren zich op, om
onder den indruk raken, dat zy geen op de rechters een aangenameD indruk
verstandig woord kunnen uitbrengen,te maken. Zoo althans dacht blyk-
worden afgewezen. In de toekomst isbaar een buitenman erover, d e ge-
dat onheil te voorkomen door toe- passeerden Donderdag in 't bankje
passing van de X stralen. Ja, mis- j stond en zijn handen had aangekleed
schien breekt nog eens de tijd aan,met een paar groote, zwart g'acé
dat een examen niet eens meer noodig] handsohoenen, die als 'tware de
is en dat men met een photografischrechtbank schenen toe te roepen:
do.rzicht van de hersenen kan vol i „Myn baas is geen gewone beklaagde,
staan. J edelaohtbare heeren het is er een
En dan het gemak voor de Recht-met handsohoenen aar.. Weest der
bank. Waarvoor zouden ellenlangehalve zoo goed, bywijze van tegen-
verhooren en kruisverhooren nogbeleefdheid, om hem ook met hand
dienen, wanneer de reohter de schuldschoenen a.;n te pakken!"
van den beklaagde in zijn hersens Maar niemand ter wereld is meer
en in zyn hart kan lezeu? Zaken'van do waarheid van het spreekwoord
waarvoor nu de heele zware machine overtuigd, dan de besturen van-land
van bet Recht met moeite en krachts- j en stad. Vooral Ministers van Oorlog
inspanning in beweging moet wordenzijn ervan doordrongen. Wanneer de
gezet en gehouden, loopen dan in j Minister A zijn infanterie had uit
een paar uur af. En zoodra men.gemonsterd met geel, dan meende de
zooals de term luidt, in het hart kan minister B., zijn opvolger, dan het
lezen, is het begaan van misdadenvoetvolk heelwat weerbaarder wezen
waartyk de moeite niet meer waard,!zou met een roode uitmonstering,
omdat den verdaohto het ontkennen terwyl C. het heil van den Staat
niet meer zal baten. meende te moeten zoeken in een
Maar wat praat ik alleen van amb- verandering van de pompons,
tenareu De geheele wereld zal er En nauwelijks dacht het goedige
van profiteeren. Daar wordt een ryke publiek, dat al die aardigheden maar
erfdochter ten huwelijk gevraagd en j betalen moest„nu jaagt tooh stellig
de ouders zijn er niet zeker van, of éen zoo fraai gekleede Nederlander
hun aanstaande schoonzoon hunne [tien Pruisen op de vlucht," of daar
dochter wel vraagt uit liefde. Gezwindging minister C. heen en kwam Zijne
wordt hij gephotografeerd en.... de Excellentie D. ons vertellen, dat de
zaak ie klaar. Zij lezen ware genegen-j bepakking verbetering eischte en dat
heid in zyn hart of wel pure geldzucht, die zoo moest worden en zus moest
Enfin, do X-stralen zullen eenom-jwezeu kortom, dat er eenige tien
wenteling teweeg brengen in onzeduizenden guldens voor moesten zijn.
maatsohappij, waarvan wij ons thans En dan werd de burgerij verzocht,
nog kwalyk een denkbeeld kunnen j ora maar af te dokken en als je niet
vormen. wou, wel dan wordt je boeltje ver-
H. M. de Regentes, die met H. D. H.
de prinses van Waldeok bij den aan
vang in de zalen verscheen, bleef tot
kwart voor tweeën te midden van
Hare gasten. H. M. droeg een ama-
ranth-kleurig toilet en de prinses een
wit-satijnen bal-oostuum.
Een thee-buffet bevond zioh in de
eetzaaleen andere gelegenheid tot
gebruik van verversohingen in de ga
lerij-zaal. De prinses nam aan het
souper deel en te 2i/3 uur was de
soiree afgeloopen.
Een weddenschap.
Tnsschen twee heeren te Rotterdam,
een advocaat en een ambtenaar van
de politie, is een eigenaardige wed
denschap aangegaan, die door eerst
genoemde glansrijk gewonneD werd.
De politie-ambtenaar had zioh be
roemd op zyn recheroheurstalenten
en met den advocaat om een fijn di
ner. te geven in de sociëteit „Har
monie" gewed, dat hij hom voor 1
Febr. zou aanspreken, en dat de an
der hem niet herkennen zou. De
ambtenaar begon zich daarop in
allerlei vermommingen te steken. Nu
eens sprak hy den advocaat aan als
schipper gekleed, dan weer als bede
laar, maar hoe uitgebreid zyn garde
robe ook was. de advooaat herkende
hem onder elke verkleeding, zoodat
de ambtenaar zich overwonnen moest
verklaren en het diner kwijt was.
Vrijdagmorgen waren te Utreoht
vele professoren met hunne dames,
benevens tal ,van studenten aan het
Centraal-Btation aangekomen om pro
fessor von Eiselsberg en zijn gemalin
uitgeleide te doen. Dat de scheiding
op allen indruk maakte, bleek wel
uit de ernstige sHlte die onder de
talrijke aanwezige heerschte. De schei
dende professor onderhield zich nog
even met dezen of genen collega,
terwijl zijn cohtgeuoote oen aantal
ruikers in ontvangst nam, haar door
de echtgenooten der professoren aan
geboden. U. D.
Sedeit Dinsdagavond wordt te 's Her
togenbosch vermist mej. M. Omstreeks
6 uur is zy dicnzelfden avond nog
gezien hardloopende op weg naar de
begraafplaats te Ortben. Hare beide
kinderen en moeder zijn haar in korten
tijd ontvallen, waarover zij zeer zwaar
moedig is geworden, zoodat men vreest j
dat haar een ongeluk is overkomen
Nog dieDzeliden avond is het kerkhof
afgezocht en heeft men in de nabij
gelegen slooten en gracht gedregd,
doch zonder succes.
vergnügten und dankbaren Zuhörer
Johannes Brahms."
Brahms hoeft beloofd een fantaisie.
voor Bronislaw te schryven.
Rechtszaken.
De Hooge Raad verwierp Vrijdag
het oassatieberoep van den Staat tegen
de beslissing waarbij afgewezen werd
de vordering tot betaling van leges
over de kosten van onteigening te
Assendelft.
Lettoren en Knust.
Brahms hoorde den jongen Huber-
mann te Weenen zyn vioolconcert]
spelen. Brahms ging tot den knaap
en zeide„Potztausend, wie sohön
haben Sie mein Violin-Concert ge-
spielt 1", liet hem den volgenden mor
gen bij zich komen en gaf hem e6n
autografen album waarin Brahms de
eerste noten schreef van het concert
met de opdracht: „Dem genialen
Violin-Virtuosen Bronislaw Huber-
mann, zur Erinnerung an seinen
kocht. Wat zou de rustigq burger,
dus anders doen dan betalen voor de
grilien van al die opvolgende Ministers
van Oorlog.
Zoo zijn we hier sedert jaren al be-
zig met ons politiecorps aan te klee- j
den en altyd is het nog maar niet
mooi genoeg. Het korps heeft regen-1
jassen gekregen en de iuspecleurs
en adjuncten ontvingen sabels en
gouden sterren en blauwe uitmonste- j
ring maar we zyn er nog niet Nu]
zullen spoedig de helmen van de
agenten worden gelakt en de knoo
pt n van de uniformjassen worden
gebronsd, een en ander om niet door j
ai te groote schii tering te veel in i
't oog te loopen bij de boosdoeners.
Ik vind dat goed en wel, maar er
staat dan tooh tegenover, dat ze nu
ook minder in 't oog zullen loopen
bij het rustige publiek, dat om de
een of andere reden een agent noo
dig heeft. Mè dunkt, det weegt zoo
wat tegen el haar op.
Ik wil evenwel niet chicaDeeren en
liever een klein bouwsteentje bijdra
gen tot de richting, die er is in de;
leiding der politie, om van onze
mooie, blinkende agenten sombere, i
zwarts duisterlicgen te maken, die]
door de boeven niet worden opge-
merkt. Het geheele corps in burger-
kleeding te steken gaat niet aan
dan zou het publiek heelemaal geen
.-gent meer kunnen opsporen en
bovendien zou het onze straten erg
ontsieren, want op een paar na,
die bij eiken stap het voornemen
schijnen to koesteren om zioh dubbel!
te vouwen, zyn onze agenten wel]
flinke kerels. Bovendien moet men
niet denken, dat het publiek de re
cherche niet kent 1 De tweelingbroe
ders Verkerk en'Van Halst en Jansen
en Misset zon iedereen wel kunnen
uitteekenen en wie een hunner alleen
op straat ontmoet, denkt allicht„ei
kijk, waar is de andere heift van den
i tweeling
1 Wil men dus de heele politie om
zoo te zeggen onzichtbaar maken, dan
moet men nog een slap verder gaan
en de agenten heelemaal vermommen.
j Bijvoorbeeld een dienstbode staat na
tienen een kleed uit te kloppen
Niemand is er in de straat te z(6n,
dan een visohvrouw, die galmt: „Schel-
levis, lekkere scbellevis!" totdat
op eens de visohvrouw naderby
gekomen, muts en valsohe pruik af
rukt en zegt„ik maak proces verbaal
tegen je op meisje, ik ben van de
politie."
Het is inderdaad een vermomde,
baardelooze agent.
j Een ander vermomt zioh als een
soort van kwartjesvinder en loopt
beruohte kroegen af, totdat hij einde-
Gemengd Nieuws.
Ziehier, volgens lhe Times: „een
staaltje van de verhouding tu6sohen
Boeren, Hollanders en Engelsohen
in de Zuid-Afrikaansohe republiek
„Een Engelsohman ontmoette een
Boer (en vroeg dezen wat hy had ge
daan. De Boer antwoordde„Ik heb
tegen Jameson gestreden en wat hebt
hebt gy gedaan „In de gevangenis
gezeten, omdat ik te Johannesburg de
wakers had opgenomen, hernam de
eerste. Dit hoorde een dronken Hol
lander, die in de nabyheid stond en
deze ging den Engeischman te lyf.
Doob de Bofr kwam hem te hulp en
wierp den Hollander de deur uit.
Koning Prempeh.
Koning Prempeh der Ashantynen
is te Capo Coast Castle aangekomen
en overgebracht aan boord van de
Rancoon, die hem naar Elmina zal
vervoeren. Toen de vorst do zee
aanschouwde, was hij overweldigd;
hij herstelde zich echter spoedig.
Toon hij aan boord ging. waren de
kaden dicht bezet met inboorlingen,
die rumoerige betoogingen hielden.
Van Elmiua zal de onttroonde ko
ning met de audere gevangenen naar
St. Helena worden overgebracht, waar
hij de rest van zijn leven in balling
schap zal doorbrengen.
Graaf von Eulenburg, Duitsoh ge
zant te Weenen, die keizer Wilhelm
op zijn reizen naar Noorwegen en
de Noordkaap vergezelde, heelt de
volgende historie verteld van Wil
helm II.
De Hohcnzolkrn bevond zioh in
een Noorweegsche haven, door een
brug gesloten, waarvan slechts een
boog groote schepen doorliet. Wil-
helm JI en graaf von Eulenburg,
wandelden op de brug heen eu weer,
toen d9 stuurman door een verkeerde
beweging het sobip onder een le lage
boog van de bmg liet doorgaan, met I
het gevolg dat het bovengedeelte
van cien mast versplinterde cn groote
stukken op het dek neervielen; waar
onder verscheidene meer dan groot
genoeg om een mensoh to dooden.
Gelukkig werden de keizer en graal
von Eulenburg niet getroffen en de
keizer sprong vlug op zij toen hij het
ongeluk merkte.
Eenige oogenbükken later zeide de
graaf von Eulenburg tot Keizer Wil
helm „Uw Majesteit heeft waar
schijnlijk niet bemerkt in welk gevaar
wij ons bevonden
„Zeker wel," antwoorde do keizer,
..maar ik deed, alsof ik het niet be-'
merkte, want anders zou die arme
stuurman nog meer straf hebben ge
kregen, dan hij nu al oploopt."
lijk iemand vindt, die hem een spelletje
voorslaat. Dat gaat aan, totdat de agent
ontdekt dat do ander valsoh spec-ït en
hem bij do keel grijpt, roepende;.je
bent mijn arrestant, je bent een kwar
tjesvinder! Ik ben van do politie!"
De ander ook niet lui, trekt baard en
knevel af en antwoordt kalm„ik ben
ook van de politie en ik dachf, dat
jij er zoo als een kwartjesvinder
uitzag."
Ook kan 't gebouron, dat een stokoud
man, leuconde op een kruk, een
troep joDgeDS nadert, die bezig zijn
ruiten in te gooieu on als hij dicht
genoeg by is, stok en baa:d weggooit
in een ommezien vier van de
rakkers te pakken heelt, twee met
iedere hand.
Welk eon denkbeeld De onwaar-
echijnlijkete verhalen van io allerlei
vermommingen gestoken politieman
nen opeens bewaarheidDaar gaat
een oud vrouwtje, ge zoudt er uw
hoofd onder durven verwedden ruis,
't is een agent van politieglndsche
wielrijder, sierlyk met kniebroek en
sponoostuum uitgedost, die naast zyn
wiel wandelt alsof hij er een ongeluk
mee gehad heeft pas op, 'tis oen
politieman. Qe weet niet meer, wie
van de politie is en wio yiel en ia
die angstige onzekerheid durft nie
mand meer een woord zeggen, dan
tot zijn vrienden en kennissen binnen
de vier muren. Op straat, in de trams,
in de cafÓ3 kykt men elkaar wan
trouwend aan, iedereen denkt dat er
wel een vermomde politieman aan
het tafeltje naast het zijne kan
zitten.
Ja, het eind en slot zou wel eens
kunnen zijn, dat het publiek unifor
men ging dragen, om maar niet voor
een „stille" door te gaan en dat ten
slotte niemaud dan de politie in po
litiek zou loopen.
Nu, dat het heele politiekorps de
uniform zou vaarwel zeggen, is voor
alsnog gelukkig niet waarsohynlijk
Wat de nieuwe helmen aangaat, ik
heb my laten vertellen, dat men in
den Haag dezer dagen juist de ge
lakte helmen door blinkende helmen
van nikkel denkt te vervangen Daar
schijnt de verlakte helm dus niet te
voldoen en misschien zou ik voor
Haai leen den raad mogen geven, de
haagsche gelakte heimen voor een
koopje over te nemen en de oude
koperen helmen niet achter al te veel
deuren te bergen, men zou ze eens
weer noodig kunnen hebben.
FIDELIO.
