Naar het Rbiad verneemt zal wel
dra een commissie worden gevormd
om giften in te zamelen voor de be
hoeftige slachtoffers der ramp te Jo
hannesburg.
O )k het bureau der Nederiandech
Zuid-Afrikaanecho Vereeniging te Am
sterdam is bereid giften voor de
slachtoffers der dynamiet-ontploffing
in ontvangst te nemen en aan de re
geering der Zuid-Afrikaanscue Repu
bliek te doen toekomen.
Vredebond.
Door het algemeen bestuur van
den Algemeenen Nederlandschen Vre
debond is op 22 Febiuari uit naam
van deze vereeniging de volgende
door het „Comité pernament du bu
reau de la Paix" te Bern voorgestelde
motie aangenomen, waarvan kennis
zal worden gegeven aan dat bureau
en aan de in Nederland bestaande
afdeelingen.
„Het Algemeen Bestuur van den
Algemeenen Nederlandschen Vrede
bond verklaart zonder eenige voor
behoud zijne adhaesie te schenken
aan bet beginsel van internationale
arbitrage. Het acht het tegenwoordig
oogenblik geschikt om dit bij ver
nieuwing te vertederen, en het noo-
digt de burgers van alle beschaafde
landen uit, hun zedelijken steun te
schenken, door zich openlijk ten gun
ste van dit beginsel te verklaren.
Genoemd bestuur doet dit beroep op
alleu, omdat het overtuigd is dat
alleen de openbare meening, de
machtigste van alle invloedrijke
machthebbenden, in staat is de wet
gevende vergaderingen en door deze
de regeeringen, te bewegen het nieuwe
tijdvak in te wijden van internatio
nalen vrede, gegrondvest op eerbied
voor de wet.''
Tien jaar geleden zegt De Tijdver
trok de zxm van een in de Von
Zessenstraat te Amsterdam wonende
weduwe als koloniaal naar Indië. Hij
was daar in dienst van het vaderland
gestorvén op Weltevreden en stond
volgens door het departement van
Oorlog verstrekte informaties inde
dijst der dooden opgeteekend als num
mer 100.5.
Vrijdagavond men verbeelde zich
de ontsteltenis der moeder ontving
zij met de laatste post van haren
o vrerieden(!) zoon een brief waarin hij
o.a. zijn pian te kennen gaf het vol
gend jaar zijn moeder te komen be
zoeken en wellicht bij haar te blijven.
Zaterdag had te Amsterdam weder
een van veel herrie vergezelde ge
rechtelijke verkoop plaats, namelijk
voor een perceel in de Wagenaarstraat
wegens feuisechuld. Een veertigtal
politieagenten waren noodig om de
opdringende menigte te beletten den
verkoop te doen mislukken. Ojk de
commissaris van politie Van Raalte
was aanwezig. Meu had de voorzorg
genomen voor het huis eene kleine
ruimte af te sluiten waarbinnen de
deuiwaarder de veilconditiën voorlas
en overigens plaats was vcor weinige
menfchen.
Wel protesteerde Reens tegen dezen
maatregel en trachtte door geschreeuw
en gefluit de verkooping te doen
mislukken, doch zonder gevolg. Toen
er voor f 60 verkocht was, staakte de
deurwaarder zijn werk.
Onder de omstanders werd ten
behoeve van den g< executeerde eene
collecte gehouden, die f30 opbracht.
De bekende „Beschuitstoren", in
het dorp Worm er (N. H.) [zal zeer
spoedig onder den hamer des sloopers
vallen. De Raad besloot, dit
historisch monument voor amotie te
verkcoperi. De pogingen der hoogge
plaatste mannen aangewend om het
bouwstuk te behouden, zijn niet met
gunstigen uitslag bekroond geworden.
Zaterdagnacht ruim 12 uur ontstond
brand in het speelgoedmagazijn van
den heer Eshuys te Wormerveer. In
weinig tijds stond het gebouw met
daarnaast gelegen winkel en woonhuis
in lichtelaaie zoodat alleen gedacht kon
worden aan behoud van de belenden
de perceelen. Met groote inspanning
mocht dit grootendeels gelukken. Van
de stijfsel fabriek van den heer Jb.
Duyvis is een gedeelte vernield.
Behalve door de spuiten van War
mer veer, werd ook door die van
Wormer en Zaandijk hulp verleend.
Tegen twee uren was men den brand
meester, ofschoon nog tot in den
morgen op de brandende houtm&sea'j
gespoten moest worden.
Pers Overzicht.
Eén doel, twee wegen.
De antirev. Nedei'lander wijst er in
een artikel onder dit opschrift op, dat
naar het haar dunkt, thans, alle par
tijen éen doel hebben: verbetering van
de maatschappelijke verhoudingen,
meer bepaald die tuaschen werkgevers
en werknemers en voorts, dat hoewel
er verschil van beoordeeling van de
bestaande toestanden bestaat, allen
het toch hierin eens zijn, dat veel nog
niet deugt, en dat, hoe dieper men in
de bestaande toestanden doordringt,
hoe duidelijker het blijkt, dat er nog
oneindig veel te doen overblijft. Men
kan dus, meent het blad, gezamenlijk
aan het werk tijgen. Maar tweewegen
zijn er ter bereiking van het doel.
De weg, dien de Nederl. niet alleen
den besten, maar ook den eenigen
noemt, iB die van „gestadige ontwik
keling van het bestaande."
„De tegenwoordige economische toe
stand moet niet omvergeworpen, maar
op verstandige wijze ontwikkeld wor
den. En dat kan, mits men gebruik
m.-xke van zijn rechten.
„De vrijheid van contracteeren blijve
ten volle gehandhaafd. Er zijn bedrij
ven, die om redenen van algemeen
belang, bv. de openbare gezondheid,
alleen door of onder streng toezicht
van de Overheid moge worden uitge
oefend. Maar van verreweg de meeste
kan dat niet worden gezegd. Voor deze
blijve de volledige vrijheid gehand
haafd."
Dan merkt de Nederl. op, dat van
de vrijheid van vereeniging en samen
werking nog niet altijd op verstandige
wijze gebruik gemaakt wordt en dat
wordt dit wel gedaan, van lieverlede
het arbeidscontract in alle vakken zoo
geregeld kan woiden, dat de arbeider
het hem billijk toekomende loon ont
vangt, in verhouding van hetgeen de
zaak waard is, zoo dat hij zelf in staat
wordt gesteld het noodige te besparen
voor den kwaden of den ouden dag
en dat er ook gezorgd kan worden,
dat niet noodeloos de kracht van den
werkman verbruikt wordt, dat het
gezin behouden blijft, dat ook voor
voorziening in de geestelijke behoeften
de noodige tijd beschikbaar wordt
gesteld.
Bij dit alles is echter leiding noodig,
maar volgens de Nederl. geen leiding
van politici, advocaten, predikanten
enz., maar van hen, die in den arbeid
groot gebracht, het vak door en door
kennen en mannen van begaafdheid
zijn.
„Op die wijze verkrijgt men weer
een volk", zegt het blad, „dat zich zelf
weet te helpeD, zich zelf ook weet te
regeeren, en in echt democratischen zin
wordt ontwikkeld.
„En zoo zal ten slotte de juiste
verdeeling van het arbeidsproduct ook
een juiste, rechtvaardige verdeeling
van den rykdom bevorderen, door aan
ieder het zijne te geven, en de consu-
inenten te dwingen óf niet te „consu-
meeren", öf de verdienste naar bil
lijkheid te beloonen. De publieke li
chamen, die werken laten uit/oeren,
zullen niet krachtens hun overheids
macht willekeurig een loon vaststel
len, om dat te kloppen uit de zakken
der burgers, maar zull6n bij de bepa
ling er van zich houden aai bet
gewone loon, dat in vrijwillige, vrije
onderhandeling tuaschen belangheb
benden is va8tgestell."
Hierna bespreekt de Nederl. den
anderen weg, dien men kan opgaari,
die hierin bestaat, dat men begint
met de groote massa op te ruien
tegen allen, die meer bezitten, dan zij
zelve en dezen meer dan aan ande
ren mammondienst ten laste legt,
waarop vervolgens tal van wereld
beroemde systemen worden uiige-
drukt, waarvan „betere verdeeling van
den rijkdom" en „een menschwaardig
bestaan" schering en inslag r- aken.
Als hoofdbeginsel zal gelden, dat niet
de consumenten, maar de rijken het
gelag hebben te betalen, terwijl alles
zal aankomen op het bezit van de
poltieke macht.
„Allereerst dus wordt geheel de
arbeidersstand ingelijfd bij de politiek,"
zegt het blad, „en, met het oog op
de stemmen massa, door alle partijen
gevleid en getrokken met de heerlijk
ste beloften.
„Voorts zal wel geredekaveld worden
over solidariteit en menscnenmin en
al .ruïsme, waarbij evenwel uit het oog
wordt verloren, dat, bij verschil van
belang en inzicht, van het gevoel van
solidariteit en van altruïsme gewoon
lijk al heel weinig te bespreken
valt."
Ten laatste vestigt de Nederl. er de
aandacht op, dat bij dit alles op den
voorgrond staat, dat geheel het volk
eiemgerechtigd is en zich onophoude
lijk moet toeleggen op de politiek.
De leiding blijft natuurlijk bij de
politici van beroep; maar het volk
mag meepraten en wandelen naar de
stembus, niet om over maatregelen te
beslissen, maar om tusschen de poli
tieke leiders te kiezen.
Personeel.
Aan het Haagsche Dagblad wil het
voorkomen, dat de [Minister in zijn
nota van wijzigingen betrekkelijk het
nieuwe Personeel, de zwakheid van
zijn voorstel duidelijk bewezen heeft.
Hoewel een niet onbelangrijk offer
aan zijn vroegere overtuigiog bren
gende in zake de haardsteden, heeft
hij, meent het Dagbl., den tegenstand
tegen dien grondslag toch niet ge
broken. Het blijft altijd gebrekkig
werk, en de middenstand zal niet
worden ontlast in verhouding als deze
door andere heffingen werd bezwaard.
Ook zal de opbrengst nog sterker
afnemen, nu ook de heffing op de
rijwielen als element voor het Perso
neel in gevaar komt.
Daarentegen zou bij het Dagbl. geen
bezwaar bestaan als de Minister af
doende compensatie voor dat verlies
en tevens voor de hulp, aan de ge
meenten te verleenen, wilde zoeken in
Tariefsverhooging.
Waar reeds een verbeterde heffing
van de invoerrechten zoo groot voorde 1
aan de schatkist oplevert, welk ver
blijdend resultaat zou dan niet een
matige verhooging der rechten en de
wederinvoering van enkele andere
invoerrecten opleveren, zegt het
Dagbl.
's Ministers nader voorstel zal niet
beletten, dat ingrijpende amendemen
ten blijven gehandhaafd en nieuwe
nog worden voorgesteld, en in dezen
stand van zaken acht het Dagbl. het
beter om de bestaande wet op 't
Personeel in hoofdzaak te handhaven
en slechts eenige in het oog vallende
misstanden uit haar weg te ruimen.
Daarentegen voelt het blad steeds
meer voor het denkbeeld, om de ver
mogensbelasting en de bedrijfsbelas
ting op te doeken en er een inkom
stenbelasting voor in de plaats te
stellen.
Tegen die laatste heffing heeft het
blad zich steeds verzet; en ook nu
ia het er in beginsel geen voorstander
van. Maar hetgeen men o ns instede
van den Incometax op den hals
echoot, acht het nog oneindig afkeu
renswaardiger dan een inkomstenbe
lasting.
Letteren en Knust.
Ambroise Thomas.
Zaterdagmiddag is Ambroise Tho
mas te Parijs begraven. Na de inze
gening van het lijk, dat in een
rouwkamer van [het conservatoire te
Parijs was neergelegd, hield Bour-
gault-Ducoudray, hoogleeraar in de
muziekgeschiedenis, een korte toe
spraak, een laatste vaarwel zeggend,
namens ambtgenooten en leerlingen
van het Conservatoire, aan den ge
wezen directeur, üen geliefden meester,
den vader, gelijk hij Thomas noemde,
die voor allen de zorgen had gehad
als voor kinderen.
Daarop zette de stoet zich in be
weging naar de kerk der Heilige
Drieëenheid, langs welken weg een
groote menigte belangstellenden ge
schaard stond. De stoet was zeer
lang en daarin zag men de vertegen
woordigers van president Faure, den
minister-president Bourgeois, verte
genwoordigers van de andere ministers,
al de leden van de academie van
Sc'noone Kunsten, het bestuur van
het Conservatoire, vele artisten, afge
vaardigden van de stad Metz, verte
genwoordigers van kunstinstelingen in
Parij s en elders, T wee wagens, opgevuld
met kransen en bloemen, reden aan
den lijkwagen vooraf. Onder de slip-
pendragers waren Massenet, Bonnat,
CarvalhOjde senator Mé dères,Théodore
Dubois, lid van het InBtituut.
De lijkdienst in de kerk heeft een
uur geduurd; het orkest voerde een
toepasselijk programma uit, koren
zongen treurzangen. De weduwe van
Thomas woonde deze plechtigheid bij.
Op het kerkhof bij Montmartre is
door verschillende redenaars eere en
hulde gebracht aan de nagedachtenis
van den oudsten van Frankrijk's
groote toonkunhonaars.
Wat Fransche schrijvers
verdienen.
De Revue Encyclopcdique heeft
nauwkeurige onderzoekingen ingesteld
om te weten te komeD, welke in
komsten de tegenwoordige schrijvers
van hun werken trekken, en is tot
verbazenwekkende cijfers gekomen.
Richebourg heeft in 25 jaar met
zijn pen anderhalt millioen verdiend.
De Montépin schat dat éen regel hem
7 iranc moet opbrengen en het Petit
Journal betaalt dezen volksschrijver
soms een roman met 50000 franc.
Jules Mary, die gewoonlijk een franc
per regel Kreeg voor zijn avonturen
romans, daalde tot een halven Iranc
nu hij zede-romans schrijitmen ziet
het betere genre wordt niet altijd
beter betaald. Volgens het Journal
des Goncourta bekende Daudet zeifin
1894, dat hij 120,000 tranes per jaar
maakte. Zola moet jaarlijks meer dan
200.000 frs. verdienende Revue En-
cyclopédique schat zijn inkomsten voor
1896 op 288.500 trs. en welvoor
Romeals feuilleton in Le Journal
als boek plus de vertaalrechten samen
frs. 180,000, gerekend maar het ge
middelde der laatste v„f romans
verkoop van vroegere werken frs.
39,500; geïllustreerde uitgaven frs.
15,000tooneel 4000 frs.artikelen
in den Figaro 50,000 francs. Dat deze
cijfers juist zijn, durft de Revue En-
cyclopêdique zeil niet verzekeren.
In de pluat8 van wijlen lord Leigh-
ton is sir John Millaia benoemd tot
voorzitter der „Royal Academy,'.
Deze bem eming werd verwacht.
Millais, die nu 66 jaar is, staat onder
de Engelsche schilders zeer hoog
aangeschreven als historie- genre- en
portretschilder. Vooral zijn portretten
van lord Shattesbuiy, kardinaal New
man, John Bright eii Gladstone zijn
beroemd. Een portret van den schilder
zelf is geplaatst in het beroemde
Uffizii-museum te Florence. Ook vee!
bekende, door reproducties overal
verspreide kinderportretjes heeft Mil
lais geschilderd. Millais behoorde in
zijn jeugd tot de Pre Raphaelieten.
Gemengd Nieuws
Prins De Looz-Corswarem, de adel
lijke oplichter, is door de rechtbank
te Brussel vrijgesproken, op grond
dat hij lijdende is aan hoogmoeds
waanzin en niet toerekenbaar is.
Madame Théaard.
Een onzer goede bekenden, madame
Thénard, heett dezer dagen de gebeele
opbrengst verloren van al de moeite
die zij zioh de laatste zeventien jaar
op vele, lange tournées en bij hare
lessen heeft gegeven. Te Cannes heelt
men haar bij de bataille de fleurs
een portefeuille ontstelen, waarin al
hare spiarpenningen waren, effecten
een waarde vertegenwoordigende van
1300 franc* rente en eenige bank
biljetten. Een der daderessen is ge
vat, de andere is gevlogen en met
haar het geld. Madame Thénard iB
haar spaarpenningen kwijt. Wanneer
zy nu weer eens hier komt, zal haar
succes zeker nog veel grooter zijn dan
tot nn toe. Want de dappere vrouw
heeft de moed niet opgegeven „Je
reprocherai, voili tout", beeft zij aan
een harer vrienden geschreven.
Ebld.
De grondverschuiving bij Nimes is
nog altijd niet tot staan gekomen.
Donderdag is weer een groote rots
massa op den spoorweg gevallen de
weg moet telkens hersteld worden en
de treinen van de Ce vennes'ij n gaan
langs een omweg.
Oude munten.
Omtrent de bij Nieder-Rentgen aan
de Römerstrasse in Duitschland ont
dekte munten wordt nog het volgen
de meegedeeld. Er zijn uitsluitend
zilveren munten gevonden, die in een
erooten aarden pot lagen. Deze pot
is ongelukkig by het uitgraven ge
broken, zoodat men zijn oorspronke-
lijken vorm slechts gedeeltelijk kon
bepalen. De geldstukken werden in
een leemgroeve aangetroffen en vul
den een geheelen eohepel. Zij wogen
meer dan 50 kilogram. Elk stukje
heeft zoowat de grootte en de dikte
van een Duilsch 10 pfenningstuk en
het is niet volkomen rond, omdat
vroeger de munten niet geslagen,
maar uit platen geperst werde-n. Op
den eenen kunt prijkt duidelijk het
gekroonde hoofd van Diocletianus
en kan men ook zeer goed het om
schrift lezen, terwijl de keerzijde een
krijgsman met speer en drietand
vertoont. Het lijdt geen twijfel, of
men heeft hier te doen met een oor
logskas der Romeinen, die ongeveer
in 300 n. C. op een krijgstocht in
Gallië den pot begroeven. Ook zijn
er nog andere munten in de nabij
heid gevonden. Een groot drel van
de munten is naar het museum van
oudheden te Metz overgebracht. De
waarde aan zilver is niet belangrijk.
Uit Da vos PJatz deelt men aan de
Arnh. Ct. mede, dat het aldaar in
de laatste weken het prachtigste weer
van de wereld ie», en de zon des mid
dags reeds zoo warm, dat men op
het terras niet zonder scherm kan
zitten.
Uit Madrid wordt gemeld, dat een
groot aantal personen in hechtenis
is genomen onder verdenking van
medeplichtig aan den aanslag inden
tuin van het koninklijk pale.a.
Volgens een telegram uit Athene
is de Duitsche vice-consul te Zante
Vrijdag door twee personea aange
rand, gewond en van een groote som
gelds beroofd. Daar andere personen
de beide roovers herkend hebben,
gelooft men dat het aan de krachtige
maatregelen der autoriteiten zal ge
lukken, hen Bpoedig te arreateeren,
De ontploffing te Johannes
burg.
De verwoesting, te Vredendorp
aangericht door de dynamietontplof-
fing, seint de Tï/nes-correspondent te
J ohannesburg, is veel erger dan men
eerst dacht. Telkens worden nog ge
kwetsten en dooden onder de puin-
hoopen gevouden. Toen het bericht
afgezonden werd, had^men 50 lijken
gevondeD.
Vele slachtoffers zijn afschuwelijk
verminkt, de grond is bedekt met
overblijfselen van menschelijke licha
men, meest Kaffers. Vijf kleine jon
gens verdronken in een vijver, waar
zij baadden op het tijdstip der ont
ploffing. Behalve 'de ingestorte hui
zen zijn veel woningen door brand
vernield. Een dag na de ontploffing
werd nog een kind van zes maanden
levend onder de puin gevonden.
De begrafenis van een aantal der
eerste slachtoffers had Donderdagmid
dag plaats; er waren twintig kisten
eenige ge/uid met onherkenbare
overblijfselen. Een muziekcorps ging
treurmarsehen spelend, voor den stoet
uit.
In den omtrek is de aangerichte
schade ook vrij groot. Te Fordsburg
werd het dak van de kerk afgerukt.
Te Johannesburg zijn niet alleen
haast alle ruiten gesprongen er moe
ten ook verscheidene gevels gestut
worden, daar ze dreigden om te val
len. De stad zegt de correspondent,
ziet er uit, alsof ze in opstand ge
weest was.
Vredenburg was een zeer onge
zonde wijk, 's zomers bijne een moe
ras, een brandpunt van allerlei ziek
ten. Het stond ook als „the Malay
camp" bekend. Bohalve Maleiers,
Kaffers en Chineezen, woonden er
Boeren, die te arm waren om een
huis te bewonen, en van allerlei ma
teriaal hutten hadden opgetrokken.
Kruger heeft het voorzitterschap
der Commissie voor hulpbetoon aan
genomen met een, in Wanderers'
Athletic Club gehouden toespraak,
waarin hij de menschlievende hou
ding der Johanne3burgers ten zeerste
prees.
Uit Kaapstad wordt aan de Times
bericht, dat de regeering der Boeten
25000 pond sterling heeft beschik
baar gesteld ten behoeve van de
slachtoffers van de rampverder gaf
de Ned,. Afr. spoorweg-maatschappij
10,000 p. s., de Dynamietmaatschap-
pij 5000 p. 8. Nader is gebleken dat
55 dynamietkisten op de spoorwagens
waren geladen en 90 detcnatorkisten;
deze ontploften. De voorschriften der
Ned. spoorwegmaatschappij blijken
op vele punten geschonden te zijn.
Een brandend ontplofbaar stuk :'&v
het magazijn der Dynamiet-ma, 1
schappij in de nabijheid der etl.
wasrin 400 tonnen met dynanjlg
geborgen waren, doorgedrongen, v
lukkig zonder schade aan te richt] cl
De regeering zal tot verplaatsing a d
dit magazijn verderop last geven.] o
Jamesons troep. 8
Het stoomschip Ear leche-Castle A Q
het meerendeel van dr. JamesoL
troepen aan boord, is Zondagmorgz
te Plymouth aaugekomen. Behalve]0
autoriteiten werd niemand aan bod
toegelaten er heerachte groote opij-,
wondenbeid. Politie en militairen dqv
dienst in de dokken om de orde]
bewaren.
Later wordt nog geseindDe p
sor.en, die totj den troep van
Jameson hebben behoord, zijn
extra-trein naar hunne haardstee
teruggekeerd. Zij verklaren, dat
Boeren in de gevechten bij Kruge
dorp 280 personen hebben verlor)
De soldaten van dr. Jameson z
des avonds te Londen aangekomi
Niettegenstaande de pogingen om
aankomst geheim te houden, sto
een groote menigte te wachten vo
het station, waarin niemand we
toegelaten. Bij het verlaten van 1
station juichte de "menigte de rua£
schappen toe, welke toejuichingen n
geestdrilt werden beantwoord.
Het transportschip Victoriadat
JameBon en de andere officieren a
boord heeft, werd hedenochtend vi^
wacht. j
e
Te Keulen heeft een rat een ki; i
van 3i maand verschrikkelijk gets
ten en aan het gezichtje geknaai
Daar de moeder zwaar ziek was,
men het kind in een kamer afzo
derlij k gelegd. Tegenover de kam
van de móóier woonde een man, d
zich bezighield met het dresseerc
van Amerikaansche ratten. Eendeza
beesten was ia de kamer gekom A
waar het kind lag. e
Toen op het geschreeuw van g
kleine iemacd binnenkwam, zag 1c
tot zijn schrik, dat een groote rï
aan den neus van het bind knaagde
Het dier had het kind bijna een gc
heel oor, een groot stuk van dis
neus, een stuk van het voorhoof
een stuk van de wang en bijna eit
geheelen duim afgeknaagd. Het kiit
is daarop naar het gasthuis gebracls
De eigenaar van de ratten is terve^
antwoording geroepen.
De Italianen in Oost-Afrik!
Generaal Baratieri heett naar Mae
sowah geseind, dat de telegrafisch
verbinding met Adigrat ongestooiJ
is en dat Maimarat door een sterke
Italiaansche troepenmacht wordt b e
zet. De vijand heeft zich niet ve
plaatst.
Het geheele verlies in de gevechte 1
bij Secta en Alequa wordt nu doo^
Baratieri aldus opgegeven97 gesneu*
veld, 30 gewond, 40 gevangen gent
men. Ook de verliezen der Sjoane
moeten echter aanzienlijk ge wee;
zijn, 50 lijken van Ab98syniëra we
den gevondeD.
Sedert 21 December zijn 23,34!f
soldaten en 4000 muilezels met besten^
ming naar Eritrea het Suez-kanaa1
gepasseerd.
Hot Colt-kanon.
De bekende Maxim-kanonnen heb]
ben een mededinger gekregen, iij
vuursnelheid. Door de Colt firearnq
Company te Hartford in Connecticut
is een nieuw kanon uitgevonden, da
weldra naast de Gatlings, de Nor^
dentelts ea de Maxims als het Colth
kanon zal bekend zijn.
Evenals het Maxim-kanon is bel
Colt-kanon een snelvuurkanon waarbj
een deel van de kracht, die bij hel
eerste schot ontwikkeld is, gebruik
wordt om het kanon te herladen ei(
daar deze herlading zoo lang plaat?]
heeft als er patronen-voorraad in hei]
kanon aanwezig is, kan het vureE;
geruimen tijd achtereen zonder opont
houd worden voortgezet.
Bij de Maxim-kanonnen heeft d
automatische herlading plaats tijden
het reeul, den terugloop. Wanneer he
kanon na het schot terugloopt, word
van die beweging gebruik gemaak
om een toestel in werking te brengen
dat de ledige patroonhuls uit dl
kamer doet verdwijnen en daarin
nieuwe patroon brengt.
Bij het Colt-kanon wordt hiervoo
gebruik gemaakt van een kleine ooe
„Neen ik heb haar pas om diie uur op de post ge
daan," antwoordde Roderick, nog altijd in peinzende
stemming.
„Wie deedt gij op de post?" zei ik verontwaardigd.
„Wel, de oude Belle natuurlijk. Ik zond haar weg,
opdat wij geen last van haar zouden hebben."
„O, antwoordde ik," ik dacht aan Mary, niet aan je
hond.
„Dat doet gij altijd," zeide. „maar onder ons gezegd,
ik ben blij, dat zij weg is. Ik dacht dat er soms een
standje zou zijn, en in dat geval zijn meisjes altijd in
den weg. Vindt gij ook niet? Neen natuurlijk gij
niet."
Ik dacht er niet zoo over, en dat gaf ik ook niet voor.
Mary "was een kind; daar was geen twijfel aan; maar
toen ik al mijn moed verzamelde voor deze onderneming,
dacht ik er aan hoezeer die lieve oogen mij z;uden heb
ben aangemoedigd en hoe lief die lach geklonken zou
hebben op den Atlantischen Oceaan. Maar kom dit
maakt geen deel uit van 't verhaal.
Met den trein van negen uur zouden wij naar Ply
mouth gaan en wij hadden niet veel tijd te verliezen.
Zoodra wij gedineerd hadden, ging ik naar boven om
mijne benoodigdheden bij elkaar te zoekenik dacht
dat 't niet meer dan vijf minuten zou duren maar tot
mijne groote verbazing vond ik alles Jt onderste boven
fekeerd door iemand, die er voor mij was geweest. Mijn
offer lag omgekeerd mijn schrijfcassette was openge
broken en de waarde was er uitgehaald; mijn dagboek
lag verscheurd, mijne kleeren lagen hier en daar ver
strooid. Eerst dacht ik, dat een gewone hoteldief hier
bezig was geweest; maar ik ondervond een schok groo
ter dan ik gevoeld had sedert Martin Hali's dood, toen
ik naar zijn geschrift zoekende vond, dat het verhaal
zelt daar nog goed en wel in mijn cassette lag, maar
dat zijne brieven naar de politie te Nieuw York, zijne
plannen en schetsen weg waren genomen. Voor 't oogen
blik deed die ontdekking mij op mijne beenen wankelen.
Ik kon mij niet dadelijk een denkbeeld vormen van het
belang van dit verlies en bijna werktuigelijk schelde ik
den bediende, die den chef naar mij toezond.
Zijne verbijstering en schrik waren niet minder groot
dan de mijne.
„Niemand heeft eenig recht uwe kamers binnen te
gaan," zeide hij„en ik sta zonder aarzeling in voor de
eerlijkheid van mijn personeel. Laten we bellen en den
portier roepen."
Met warmte gai de portier zijn verbazing te ken
nen.
„Niemand is hier geweest, nadat gisteren die italiaan
sche mijnheer bij u was," pleitte hij. „Vandaag zond
hij een man om een pakje te halen, dat hij hier had
laten liggen, maar verder weet ik niet, dat iemand uw
naam heeft genoemd."
„Wat is 't bedrag van uw verlies vroeg de chef en
hij begon mij te helpen mijne zaken weer in orde te
brengen. Haastig onderzocht ik alles en zeker zag ik er
ontroerd uit, want ik voelde dat ik bleek werd en ge
voelde mij duizelig.
„Hebt gij dan iets van groote waarde verloren ver
volgde hij, mij gadeslaand. En ik antwoordde
„Ja, maar het heeft slechts waarde voor mij. Men
heeft niets weggenomen als papieren, welke mogelijk
voor mij een waarde zouden vertegenwoordigen van
honderd duizend gulden. Voor een ander zijn ze geen
halve cent waard."
„O, alleen maar papieren dat is gelukkigmis
schien kunt gij het uw eigen geheimen politieagent- in
handen geven."
„Precies; ik zou u niet lastig gevallen hebben, had ik
eerst alles onderzocht. Ik zal er zelf voor zorgen wel
bedankt."
Met veel verontschuldigingen ging hij heen. maar ik
bleef staan op de plaats waar ik 6tondmijn hart had
bijna opgehouden te kloppen. Wat beteekende dit, in
's Hemels naam Wie had er belang bij mijn portefeuille
te doorsnuffelen en mijne papieren weg te nemen Wie
kon daar belang bij hebben Wie anders dan de man,
dien ik trachtte op te sporen? En wat wist die van mij
af? vroeg ik mijzelf ai, het woord telkens en telkens
weer herhalend en met een zoo luide stem, dat men het
zeker kon hooren in de kamers naast mij. Was ik be
spied geworden van het begin af Mijn hart klopte on
rustig ik voelde dat het zweet mij van het gelaat drup
pelde ik stond daar zonder aan iemand te denken
dat éene woord „bespied" goDsde in mijn hoofd, alsof
ik de zee hoorde bruiechen. En ik had Roderick ver
geten, totdat hij de kamer kwam binnenstuiven, een
lach om zijn mond, en een telegram in zijn hand, maar
toen hij mij zag ging hij een sohrede achteruit en werd
eveneens bleek.
„Groote God!" zeide hij, „wat is er? wat doet gij?
Wij vertrekken in tien minuten, waarom zijt gij *iet
klaar
Ik kon de verontschuldiging niet uitbrengen. Ik sta
melde iets en begon te pakken alsof ik vervolgd werd
door Furies. Toen vroeg ik hem, waarom hij zoo vroo
lijk was. Hij begon opnieuw te lachen bij die
vraag
„Wat denkt gij zeide hijMary is goed aangeko i
men."
„O, dat is gelukkig, ik hoop dat ze Salisbury eei1
prettige plaats zal vinden," antwoordde ik, overhemden
boorden, jassen alles in mijn koffer stoppend.
„Ja, maar gij wacht niet tot gij alles hoort," vervolgdf
hij, in lachen uitbarstend
„Zij is volstrekt niet te Salisburyzij is te Plymouth
aan boord van de „Celsie." Zij ging regelrecüt daa:
heen en zond zooveel als een telegram aan haai
tante!"
Bij deze woorden stond ik op en keek hem in 't
laat.
„Wel," zeide hij, „wat dunkt je? gij schijnt er
niet mede ingenomen."
„Ik ben er niet mede ingenomen," zeide ik voort
gaande met mijn pakken. „Zij behoorde daar niet t<
zijn, dunkt mij."
„Dat weet ik wel, wij hebben daarover gesproken,
maar als ik er goed over denk, weet ik niet wat kwaad
er in isop den Atlantischen Oceaan kan onB geen on
geluk overkomen, en wanneer het gevaar werkelijk be
gint te Nieuw York, dan zal ik zorgen, dat zij vei*
lig is."
Wordt vervolgd
