firma J. B. en Zn. hare betalingen
had gestaakt, welk treurig nieuws als
eeu loopeDd vuur zich verspreidde.
Van alle zijden zag men niets dan
angstige gezichten. Bijna niemand, of
hij fctond in relatie met die firma en
ia er dus bij betrokken. Het kantoor
toch genoot hier en in de omstreken
een groot vertrouwen, zoodat velen
hunne spaarpenningen er deponeer
den* Hoevele handelaars werden door
dat kantoor geholpen en gesteund
Grooter ongeluk kon onze stad
moeilqk treffen, want welke gevolgen
deie slag na zich zal sleepen, is niet
in weinige woorden te zeggen. Ver
schillende geruchten zijn in omloop,
maar met zekerheid is er niets bekend.
Naar wij vernemen, heeft het ge
recht een onderzoek ingesteld en zijn
thans alle boeken en stukken ver
zegeld.
Werkstaking in de venen.
Men meldt uit Beetsterzwaag
Maandag ochtend was er appèl te
Beete bij de weduwe Dam. PI. m.
200 arbeiders waren aanwezig. Beslo
ten werd de niet arbeidende werk
lieden onderling te verdeelea en zoo
doende elkander geldelijk te steunen.
Er is onderstand aan de stakers ver
leend uit Amsterdam en er wordt
hulp gevraagd aan den Socialisten-
bond en aan den yoorzitter van den
Diamantwerkersbond. De bevolking
is rustig.
De Premier en de Kieswet.
De Amsterdamsehe Courant schrijft
het navolgende
.Onder dit opschrift overweegt
Het (Haagsche) Dagblad de vraag of
deze kiesrechtregeling van dit kabi
net kon worden verwacht. Mr. Röell
toch gold steeds als de vertegenwoor
diger der staatkunde van de gema
tigdheid en al werd dat vertrouwen
bij de vermogensbelasting-debatten
geschokt, men kon er maar niet toe
komen in hem .eeu gewoon liberaal"
te zien.
„Met voldoening werd zijn opposi
tie tegen de Kieswet-Tak begroet, en
als hij destijds niet krachtiger in zui
ver gematigden geest sprak en „han
delde," meende men dit te moeten
toeschrijven aan zekere diplomatieke
parlementaire wijsheid, die uitging
van de berekening dat 't terrein van
het verzet breed moest worden aan
gelegd, om te stelliger tot de afstem
ming van het democratisch Kiesrecht-
ontwerp te komen."
„In zijn „stembusgetuigeniesen"
(voorjaar '94) „klonk een conserva
tieve toon". Verbazing wekte het dus
dat hij mr. v. Houten aan de Regentes
voordroeg, „'t Is waar, mr. v. Houten
had de kieswet-Tak o?k bestreden,
maar daardoor was hij, oordeelden
velen, nog niet gekomen op de lijn,
waarop een man als mr. Roëll zich,
tot de Regeering geroepen, zou be
wegen". Van Houten had zich moe
ten afvragen ol hij zich „met de
meer gematigde inzichten" van mr.
R. kon vereenigen, en deze had
met v. H. alleen op eeu „vast
De Kieswet. aooord" moeten samengaan. Nu deze
r u TT j. (kieswet „een sterk democratisch ken
In het Vmloosch Weekblad betoog k hel voorboofd.. draagt en
het Kamerhd Mr. Hafimane. dat hetd M y_ An,w he, yol|e radioa_
tooh zoo jammer ia dat minister Van u u h T00ratel doe,
SUlln„n!lS, .T.„8,rfl',0hlrlt,; iva»en heett Roiff ala premier geab-
diceerd ten gunste van v. Houten
Pers Overzicht,
wil, daar niet alleen in het afgetrok
ken voor dezen maatregel veel te
zeggen is, maar bg ook bij toepas
sing gebleken is uitstekend te wer
ken.
Ia België is men er uiterst voldaan
over de heer Camille Sohey ven, auto
riteit op kieswetgebied, toonde het
nog met cijfers in de laatst versche
nen Recueil de Droit electoral.
En waarom is de minister nu tegen
dien maatregel omdat hij anders
zou handelen in rirgd met de uitspraak
der kiezers in 1894.
De heer Haffmans merkt daartegen
echter op, dat de kie:ers hiervan
toen geen enkel woord hebben ge
sproken.
.Te zeggen: Ik ben tegen slem-
plioht, enkel en alleen omdat de kie
zers in '91 mg niet gelast hebben
dien ia te voeren" zoo schrijft bij,
„dat raakt kant noch wal. De laat,
excellentie, die op u rust, om het
kiesrecht ruim uit te breiden, sluit
bet invoeren van stemplioht niet uit
integendeel prikkelt daartoe, daar
stemplicht een onmisbare toegift is
van zeer uitgebreid kiesreoht."
Een ander Kamerlid, de beer De
Rns, zegt in de Limb. Koerier, dat (het is,wil men, een kabinet-v.Houten),
hij van meening IS, dat inzake den^f nmdnt J-fmttsn verder oaat.dan
het licht dezer feiten zóo worden ver
staan het is een ontwerp-v. Houten
- i niet omdat v. Houten verder gaat dan
kieswet m de eerste plaats de vraagWti raaar omdat v. Houten minder
rlr.. V - Heult IC \^nKlDr --
dient gesteld: „Heelt de Minister
Van Houten een ontwerp kieswet ge
leverd, in hoofdzaak niet afwijkende
van de meeningen, door het kamer
lid Van Houten bij het debat over
de kieswet-Tak verkondigd, niet af
wijkend van hetgeen bij vroeger over
die zaak geschreven heelt Waartoe
hij er aan herinnert dat het Kamer
lid Van Houten den 7den Juni 1893
iu de Middelb. Cour. schreef: „Norit
is het de bedoeling der liberale par
tij geweest, met den gezeten werk-
nemen. Wat er dan verder geschie
den moet, zal geheel afhangen van
de verdere houding der bevolking
buiten de linie en van hare hoofden.
„De Kraton met het omgelegen ter
rein zal in ieder geval het centrum
van onze maoht blgven. Door eene
goede politiek ten opziohte der kust
staten zal daar gaandeweg onze in
vloed rijzen, en dit zal op den duur
onze positie in Groot Atjeh ten goede
komea. Het zal in Atjeh gaan als
overal elders in den Indischen Ar
chipel, met name ook op Sumatra's
Westkusteindelijk wordt het volk
den oorlog moede en legt het hoofd
in den schoot. In dien toestand was
het reeds in 1880. Door de begane
fouten is de oorlog herleefd, maar
dit mag voor ons waarlijk geen reden
zgn om aan een goed einde te wan
hopen. Als het den Atjehers volko
men duidelijk is, dat hun pogen om
ons te verdrijven ijdel is, zullen ook
zij den vrede boven den strgd ver
kiezen."
het is geen kabinet-Roëll meer, het
moet een kabinet-v. Houten beeten.
Roëll is „de banierdrager van het
sooialisme" geworden 1
.Ja, ja, men gelooft wat men hoopt I
zouden wij willen zeggen. Niettegen
staande het bij de Vermogensbelasting
gesprokene, niettegenstaande zijn hon-
ding tegenover de kie3wet-Tak, wou
Het Dagblad maar niet gelooven dat
de heer Rösll „een gewoon liberaal"
was en nu men in het Haagsche West
einde op dat punt ontgoocheld is,
roept men„banierdrager van het
radicalisme."
„Maar lag het dan niet meer voor
de hand die minder gematigde taal
en houding tegenover Tak's ontwerp
v- or oprecht te houden dan dit voor
diplomatie te verslijten, om maar de
fictie van een „conservatieven" Röell
vast te kunnen houden?
.Het amendement-Röallging verder
dan het amendement-v. Houten c.s.
Wanneer het dus waar is dat het
huidig ontwerp niet van dit Kabinet
te verwachten was, dan moet dit in
ver gaat dan Röell destijds voorstelde.
Hetgeen wel eenig verschil maakt
Over Atjeh.
„Vraagt men ons wat," zoo schrijft
het Alg. üdbl„naar onze meening,
nu verder in Atjeh zoude moeten
gesohieden, dan verwijzen wij naar de
ondervinding op Lombok opgedaan,
die heeft getoond, dat men vertrouwen
men ook den proletariër tot het kies-1 kan stellen in de veerkracht van den
recht te willen roepen." Gouverneur Generaal en in het veld-
Niemand nu zal, betoogt de heer Deheerstalent van generaal Vetter Onzes
Ras verder, willen beweren, dat dezeinziens kan alle aandrang hier te
kie-wet de proletariërs kiezers maakt, land, in de eene of andere richting
Het komt hem voor, dnt als inen de slechts ongunBtig werken. Wij willen
eivohen nagaat, door het ontwerp aandan ook het aantal adviezen van on
ce bewoners van peiceelen of perceels-verantwoordelijke adviseurs niet ver-
gedeelten gesteld, bij wie andere ken-1 meerderen.
merken van welstand en geschiktheid j „Maar vraagt men ons wat wij ver-
kunnen aanwezig zijn, en men 'netst moeden dat de loop der zaken zal zijn,
(leze eischen aan het vroegere amen- dan antwoorden wijin de eerste
dement-v. d. Kaay c. s„ de minister plaats moet afgerekend worden met
Van Houten niet noemenswaardig ïb Oemar en zijn medestanders. Dit is
afgeweken van de denkbeelden door niet te vermijden, en al moge men de
het Kamerlid Van Houten voor twee daarvoor vereischte oöers betreuren,
jaar ontwikkeld. Toen met medewer- ieder is het eens dat die afrekening
king, of liever gezegd, met goedvin- volledig geschieden moet. Ea dan
öeD destijds der kath. partij de heer Dan zijn wij teruggekeerd tot den
Van Houten als min. in bet kabinet-toes'and vóór 1893, dan hebben wij
Roëll optrad, kon men t ich moeilijk in Groot Atjeh n et anders bezet dan
op het stuk van kiesrecht van hem den Kraton inet den kring van voor
(v. H.) iets anders verwachten, dan poster., die de geconcen reerde stel-
een ontwerp in den geest van dat, ling vormendan hebben wij de
hetwelk thans is ingediend. gelegenheid om, desgewenscht, weder
eene afwachtende houding aan te
Letteren en Kunst.
Een kinder-operette'.
Reeeds maanden lang zijn de heeren
J. Ph. Kelly en M. Samethini te Am
sterdam, resp. auteur en componist
van de bekende operette Hartjesdag,
bezig, een aantal kinderen tusBohen
12 en 14 jaar deze operette, eeuigs-
zins omgewerkt natuurlqk, in te stu-
deeren.
Vrijdag a.s. heeft in den Park
schouwburg de generale repetitie
plaats, die tevens de invitatie-voorstel
ling zal zijn en Zaterdagavond is de
eerste uitvoering voor het publiek.
Aan deze „Kinder-operette" nemen
35 meisjes en even zoovele jongens
deel.
Zondag heeft keizer Wilhelm de
Kunsttentoonstelling te Berlijn ge
opend. Hierbij heeft hij niet gespro-
kan. Hij bezag enkel de historisohe
afdeeling. De heer H. W. Mesdag
geleidde de Keizerin en Vorst Fer
dinand van Bulgarije rond in de Ne-
derlandsohe afdeeling.
Leger en Vloot.
Het Vad. deelde voor eenige dagen
mede, dat een marinier 2e kl. zioh
aan het dept. van marine had ver
voegd namens 200 kameraden om hun
diensten aan te bieden bij het Indisoh
leger, en dat hij door den adjuda it
van den Minister was te woord ge
staan, die hem te kennen gaf, dat er
niets van komen kon. Thans is ge
bleken. dat de man in het geheel niet
met den adjudant gesproken heeft;
een grappenmaker zou zich als zoo
danig uitgegevend en het afwijzen ant
woord gegeven hebben.
Zaterdag vertrekt met het stoomschip
Soembing naar Oost-Indië een deta
chement van de koloniale reserve,
ter sterkte van 2 onderofficieren en
70 minderen, onder bevel van den
bij het O. I. leger gedetacheerden le
luit. der inf. P. H. Speoht Giijp en
onder medegeleide van de voor dat
leger bestemde 2e luits. der inf. W.
V. B. van Bijlevelt en L. W. F. Ub-
bens.
Rechtszaken.
Men zal zich herinneren hoe in
den afgeloopen zomer door tal van ex
posanten en exploitanten der tentoon
stelling te Amsterdam was geprotes
teerd tegen de expeditie-bepalingen
door het Uitvoerend Comité in het
leven geroepen, en beweerd dat het
Comité tot uie handeling het recht
miste. De vraag zelf is hier te lande
niet aan het oordeel des rechters on
derworpen, omdat vele daarop betrek
king hebbende geschillen in der min
ne zijn geregeld. In Antwerpen ech
ter is de zaak voor den rechter ge
bracht en het Tribunal de Commerce
heeft dezer dagen beslist dat, naar
aanleiding van de bepalingen van
het algemeen programma, het uitvoe
rend comité door het vaststellen der
bepalingen betreffende de expeditie
i is gebleven binnen de perken zijner
j bevoegdheid.
De rechtbank te 's Gravenhage heeft
de twee timmerlieden en den kleer
maker-bouwondernemer alle drie
vervolgd wegens het ongeluk bij den
bouw in de Rijkloff van G oensstraat,
vrijgesproken op grond dat niet vol
komen vaBtstaat waaraan de instor
ting van het huis moet worden toe
geschreven.
Een zonderling.
Voor de arrondissements-rechtbank
te Utrecht stond Maandag terecht
een man uit Driebergen, zekere P.
poelier. Deze man, beklaagd van stroo-
perij van eenige denneboompjes uit
een bosch van den heer Van Selm,
scheen het er op toe te leggen
zich bespottelijk aan te stellen.
Met een winterjas los om de schouders
geslagen, een boogencylinderhoedop
het hoold met een pauwenveer daar
tegen bevestigdgaf hij allerlei
dwaze antwoorden o.a. op de vraag
of hij wel eens meer veroordeeld was
geweest: „O, wel meer dan honderd
maal, maar altijd wegensen hier
maakte hij een veelzeggend gebaar
alsof hij een geweer aanlegde.
Toen de eieoa van f3 boete, subsi
diair 3 das en hechtenis, gedaan was,
maakte bij een buiging en zette zijn
gevederden hoed op bet hoofd. Dat
deze hem onmiddellijk door een veld
wachter werd afgerukt, scheen hij
verwacht te hebben, want hij haalde
dadelijk onder zijn jas een gala-steek
van daan, bedekte daarmede zijn
hoold en ping dansende de zaal uit.
Later kon men hem ook nog met
den steek op voor het hek van het
gerechtshof eenige dagpassen zien
uitvoeren.
Een jaar of drie geleden was de
zelfde persoon ook ai eens voor de
rechtbank geweest en toen ver
schenen met een paardendek, dat hij
als een mantel om de schouders had
9EMENGD NIEUWS
Msjoor Lothaire.
De Belgische bladen deelen omtrent
het proces van majoor Lothaire het
volgende mede
Het proces begon den 22sten April
voor het Hof van Appèl te Boma.
De beklaagde had tot zijn verdediger
gekozen mr. De Saegher
Majoor Lothaire, die tot dusver
had geweigerd te antwoorden op alle
hem gestelde vragen, verklaarde ter
terechtzitting, dat hij te La Lindi het
bewijs had gevonden van een ver
bond bestaande tusschen den heer
Stokes en den Arabisohen slaven
handelaar Kibocge, die den len Ja
nuari 1895 op zgn bevel wa3 gefu
silleerd. Hij vaardigde daarop een
bevel tot inheohteniBneming uit tegen
Stokes en droeg de tenuitvoerlegging
daarvan op aan luitenant Henry.
Deze overviel Stokes in zijn kamp,
terwijl hij waohtte op den zwager
van Kibonghe, Avakubi, die met
versterkingen zou komen. Onderweg
had luitenant Henry een brief van
Stokes aan Kibonghe onderschept.
Deze was van den volgenden in
houd: „Ik kan u helpen, vrees niet,
ik kom."
Stokes heeft als militair tereohtge-
staan, verklaarde majoor Lothaire
erder, omdat hij, p.an het hoofd staan
de van een georganiseerden troep,
had aangezet tot den burgeroorlog
en een verbond had gesloten met
een inlandsch hoofd. Hij is binnen
24 uur tereohtgesteld overeenkomstig
de ordonnantie van den heer Coquil-
hat. Er was bij den krijgsraad geen
griffier, omdat de eenige Europeaan,
dr. Miohaud als tolk moest dienst
doen.
Het getuigenverhoor bevestigde de
verklaringen van den beklaagde. Lui
tenant Henry verklaarde dat de lie
den van Stoke3 zich hadden schuldig
gemaakt aan plundering. Binnen een
straal van 10 uur gaans van het
kamp van den slavenhandelaar wer
den vele lijken gevonden en langs
den weg door Stokes afgelegd, vond
men nog de bewijzen der plundering.
Het openbaar ministerie betoogde
dat Stokes geen militair was en het
vonnis van den krijgsraad ongeldig
was wegens de ontstentenis van een
griffier. Hg concludeerde tot schul
digverklaring aan moord.
De verdediger, merkte op, dat het
proces een politieke zaak is, waarbij
de wetten zgn verkrachtzoo is de
i vervolging niet gelast door den pro
oureur van den Staat maar door de
regeeringis Lothaire niet vooraf
gehoord en ziet men den Britschen
consul zioh officieel in de debatten
mengen, terwql hij tevens het recht
heeft appèl aan te teekenen.
Mr. De Saegher deed uitkomen,
dat de geheele zaak draait om de
schuldigheid van Stokes, en betoogde
dat deze ook blijkens de verklarin
gen der getuigen wel degelijk schul
dig was. Hij haalde nog verklaringen
van twee offioieren en een zendeling
aan, waaruit bleek, dat bij deze per
sonen zware verdenkingen bestonden
tegen den vermeenden handelaar en
concludeerde tot vrijspraak.
Na een beraadslaging, welke 40
minuten duurde, sprak de rechtbank
den beklaagde vrij.
Het Meifeest in België heeft aan
leiding gegeven tot een incident, dat
vermoedelijk gevoigen zal hebben. Te
Paturages had de socialistische ge
meenteraad besloten bet feest te"
openen met het luiden der klokken.
De dienstdoende burgemeester begaf
zich in den morgen van den eersten
Mei naar de hoofdkerk omringd door
een troep opgeschoten jongens. De
deken weigerde hem toegang te ge
ven, waarop de burgemeester de kerk
deur liet inslaan. De menigte koos
echter voor de geestelijkheid partij,
zoodat de burgemeester het geraden
achtte af te trekken. In den namid
dag beproefde hij zijn krachten nog
op een andere kerk maar met even
ongunstig resultaat. De gouverneur
van Henegouwen zond de gendarme
rie om de orde te bewaren doch gaf
bevel de burgemeester toe te laten
wanneer hij een sleutel van de kerk
deur bezat. Deze stak in de wegge
dragen deur, maar toen de burger
vader zich voor de kerk vertoonde,
had de deken den toegang reeds ia-
ten vei sperren. Later kwam bevel
van do regeering om den burgemees
ter niet in de kerk toe te laten om
de klokken te luideD. Enkele bladen
beweren dat deze lasigeving in strijd
iB met de wet. Vermoedelijk zal de
zaak voor de rechtbank en in de
Kamer verder worden uitgeplozen.
Een Slaap wonder.
No. de „kunst"-vasters de „kunst"-
slapers.
Voor eenige dagen hebben wij
gemeld, dat in Londen zioh iemani
in hypnotisohen toestand tientallen
van dagen liet begraven ooi daarna
weer te herleven.
Deze man is dezelfde als de fakir,
die te Buda-Pest eene aantrekkelijk
heid vormt van de tentoonstelling ter
gelegenheid van de Millennium fees
ten gehouden en over wien de cor
respondent van de N. R. Ct., die te
Buda-Pest vertoeft een en ander meldt
in het volgende:
Bg onze aankomst te Buda-Pest
was de aandrang bijzonder groot,
want het was bekend geworden dat
wij een vreemden verren gast zouden
meebrengen, een gast die in een
glazen kist op een versierden vracht
wagen naar het tentoonstellingsterrein
werd gereden, 's Middags hadden wij
hem vroolijk en wel in Presburg
gezien, waar hij aan de welvoorziene
tafels van Palugyay zioh aan ons
had voorgesteld, en thans lag hij als
een doode met rijn bruin gezioht op
het witte kussen. Die man is name
lijk een fakir uit Lahore en door de
tentoonstellingscommissie gehuurd om
aan het Turkscho Oud-Ofen, de
geniale schepping van den architect
Marmorek. een groote bezienswaar
digheid te meer te verleenen.
Midden onder het diner verscheen
de fakir Sena Pralap uit Lahore in
gele zijde en een rooden hoofddoek,
sche p afstekende tegen zijn koffie
bruin gezicht, waarvan de melancho
lieke oogen wel het meest opvielen.
Aan het slot van het diner, waarvan
bij zelf weinig gegeten had, zóo druk
dronk bij me.k en zóo druk had hij
het met het schrijven van zijn hand-
teekening op onze menukaarten, wilde
de fakir ook het woord voeren en
sprak met Hindoesche neustonen zgn
heilwensch uit, dien hij ons later kor
ter in gebroken Engelsoh vertolkte.
In het Royal Aquarium te Londen
had hg dertig dagen geslapen, in
Boedapest zal hij het korter doen.
Eu toen wij ons aan champagne en
dessert hadden te goed gedaan, stond
onze vriend op en ging, begeleid
door eenige dokters, naar de aan het
einde der zaal staande giazên kist.
Vooraf werden zijn lichaamswarmte,
zijn pols en ademhaling zorgvuldig1
opgeteekend, waarop zgn begeleider,-
eveueens een Indiër, hem in magne-1
tischen slaap bracht. Het duurde dan
cok Diet lang of de fakir was aan de
werkelijkheid ontrukt, waarop hg :n
zijn kist naar buiten werd gedragen,
om met bet heele gezelschap te wor
den gefotografeerd.
Zgn begeleider vertelde mg dat de
in de kist liggende eens 9 dag onder
den grond had doorgebracht, waarbij
de eenige communicatie met de bo
venwereld geschiedde door een buis,
die de gelegenheid versohafte om
door middel van eleotrieoh licht den
slaper waar te nemen. Tevens was
toen een speoiaal toestel toegepast,
waardoor het mogelijk werd het
levensprooes van den aldus bedolvene
te controleeren. De Indiër verklaarde
mg dit experiment ala te zijn het
product van groote energie, waardoor
suggestie mogelijk wordt. Mocht de
dokter vermindering van levenskracht
ontdekken, dan zouden kist en mond
geopend moeten worden, om deu
patiënt met wat melk te laven.
Bg Amiens zgn twee spoortreinen
op elkaar geloopen. Drie reizigers
twee Fransche soldaten en een Bel
gisch werkman, zgn gedood, zes ge
kwetst.
Mevrouw Andrisset te Parijs heeft
ter beschikking van de Académie des
Médicine eene som van 800,000 frs.
gesteld, om als prijs te dienen voor
deu Franschen of buitenlandschea
geleerde, die een deugdelijk middel
ontdekt tegen longtering.De gekweekte
renten vallen den ontdekker eveneens
ten deel.
De nalatenschap van baron
Hirsoh.
De Figaro deelt de volgende bij
zonderheden mede over het testa
ment, dat Zaterdag te Brunn ge
opend is.
Baronesse Hirsoh is universeel
erfgename, behoudens een aanzien
lijk legaat voor hare aangenomen
doohter.
Een millioen is gesohonken aan
liefdadige instellingen in Moravië, van
welke voor de beift aan Isarelieten
moet komen. Ongeveer 60.000 flo
rijnen zijn vermaakt aan perso
neel op de beide landgoederen, die
de overledene in Moravië bezat.
Van andere legaten wordt in het
testament niet gesproken.
Een grap
Op den lsten Mei werden door geheel
Zwitserland de ge wore manifestaties
gehouden, die alle bijzonder rustig
verliepen. Alleen de bewoners van
Burgsdorf hebben een angstigen dag
gehad, 's Morgens vonden zij op ver
schillende muren plakkaten, met de
woorden „L^.ve de anarchieweg met
de wetten 1" En om tien uur werd in
de vestibule van een huis, door den
procureur-generaal Gesser bewoond,
oen pakket gevonden, voorzien van
een lont, dat blijkbaar gebrand had.
Afgebrande lucifers lagen er bij. Erg
voorzichtig werden de papieren losge-
wikkeld en teen bleek de inhoud te
bestaan uit vijfendertig scherpe re
volverpatronen en een groot aantal
spijkers.
Onmiddellijk stelde de justitie een
onderzoek iD en toén bleek - dat
de daders een „grap" hadden willen
uithalen. Zij zullen in de gevangenis
kunnen uitlachen.
Een dynamietbom, wegende éen
kilogram, is ontploft voor de woning
van een rijk burger van Llummayod.
op het eiland Majoroa. De materieele
schade is aanzienlijk; bijzonderheden
ontbreken.
De Matabelen.
Volgens een telegram uit Buluwayo
willen de Matabelen naar het Noor
den trekken, om daar een nieuw rijk
le stichten. De vrouwen echter verzet
ten zich daartegen, geleid door de er
varingen welke bij een vroegeren trek
is opgedaan, toen zij zooveel geleden
hebben van de koorts en de tsetee-
vlieg.
Alle impi's zgn uit de nabijheid
van Buluwayo verdwenen.
De Chartered Company heeft 2 Mei
een bericht ontvangen vau de Queque-
rivier, éen dagmarsch van Gwelc,
waarin wordt medegedeeld, dat de
col- nne van Rhodes daar aangekomen
is. Deze colonne is le Mahalakakop
aangevallen door 1000 rebellen, die
met een verlies van dertig personen
werden teruggeslagen. Den 2en Mei
werd Rhodes te Gweio verwacht.
die fleech mee Steppius en het glaB ook. Dat zal S.tm
wat opwekken."
Na deze woorden liep hij naar de poort, gevolgd door
den opzichter met de drank flesch. Sam stond daar ge
reed, binnen de tien minuten en verkeerde in opgewekte
stemming bij de gedachte aan den zilveren dollar,
dien hij had gewonnen, welke stemming er nog op ver
beterde, toen Steppine, op bevel van Rumlord, een glas
brandewijn inschonk en het hem overhandigde.
„Ga naar huis Steppins en blijf op totdat ik terug
kom," zeide Rumford, t-ien hij en Sam hunne paarden
hadden bestegen, „en houd die fiesch tot gezelschap.
Zeg aan de dienstboden, dat zij ook niet naarbed moe
ten. Voor middernacht zal ik met Zora terug zijn en
dan zuilen wij allen wel behoefte aan wat eten heb
ben. Waar zgn de bloedhonden? Hier Castor, hier
Pollux! »kom jongens! Jullie kunt ons nu van dienst
zijn."
HOOFDSTUK XIII.
In het nauw gebracht.
Astrea had niet zeer snel gereden over den ouden
weg. Zij had de rijkunst niet veel beoefend en boven
dien was het moeielijk rijden voor haar op Rumfords
zadel. Zij kon de stijgbeugels niet veranderen, zoodat
zij er eenigen steun van had, zonder eerst af te stijgen,
en zg hield er niet van dat te doen zij was bang,
dat er een ongeluk van zeu komen. Zoo goed en kwaad
als het ging reed zij dus verscheidene naijlen voort, tot-
I dat zij een helder beekje bereikte, dat den weg door-
i sneed en waarover een ruwe brug was geworpen, en er
aan dacht om af te stijgen en te trachten haar dorst te
j stillen, die haar ree is geruimen tijd zeer kwelde.
Zij steeg dus af, bracht Saladin naar den oever van
de beek en liet hem daar zijn dorst lesschen, knielde op
den grond neer en deed hetzelfde, wa&rbij zij er zorg
voor droeg, de teugels vast te houden, zoodat het paard
i niet kon wegloopen.
Na een poosje aan den kant van de beek te hebben
j gerust veranderde zij de stijgbeugels. Zij maakte een
ervan korter en sloeg den ander over het zadel, zoodat
beide aan denzelfden kant hingen, wat zij vrouwen
in Nieuw Engeland dikwijs had zien doen toen zg nog
op sohool ging, zoodat zij gemakkelijker en beter kon
rijdendaarna leidde zij Saladin naar den kant van
de brug, ging daarop staan, besteeg hem en reed in
matigen draf verder.
Zij was niet bang dien avond nog vervolgd te worden.
Zij cad bij zichzelve gedacht, dat Rumlord en Sam ge-
ruimen tijd noodig zouden hebben om den weg huis
waarts te vinden. Zij meende, dat zij veel verder van de
plantage waren verwijderd; dan in werkelijkheid het
geval was en veronderstelde, dat zij op hun vroegst te
middernacht, ja misschien wel eerst in den morgen
weer thuis zouden zijn. Bovendien, zoo meende zij,
zou niemand vermoeden welken weg zij waB in gesla
gen, noch eenig spoor van haar ontdekken voor ver
in den volgenden dag, en dan zou zij zijn ja
waar
Zij wist niet waar. Maar zij zou ver van Rumford
verwijderd zijn. En zij kon doorgaan onder vreemden
voor eene jonge dame daar was zij zeker van en zij
reed dus verder in de hoop na eenigen tijd eene plan
tage of ander huis te bereiken, welks bewoners haar
eene schuilplaats en voedsel wilden verstrekken en on
der wier dak zij rust kon vinden.
Met deïe gedachte reed Astrea kalm verder, en zij
had een geviel van betrekkelijke veiligheid totdat zij
plotseling ontstel le door het geluid van paarden, die
galoppeerden over de brug. die zij kort te voren overge
reden was. Aan het ge:aid te oordeelen meende zij,
dat zij in snellen draf naderden en heftige angst deed
haar bloed verstijven. Instinctmatig gevoelde zij, dat de
ruiters haar volgden, en Saladin met haar takje aan
sporende versnelde zij haar gang tot een viuggen draf,
in de hoop dat de afstand nu tenminste niet kleiner
zou worden.
Maar Astrea kwam tot de ontdekking, dat het ver
moeiend werk was om met zulk eene snelheid te rijden
en zij, afgemat als zij was, Saladin niet iang op die
wijze kon loten draven. Intusscrien luisterde zij aan
dachtig naar elk geluid achter haar om te weten of
hare vervolgers ook op haar wonnen.
Tot dusverre was de weg vrij effen geweest en de klei
ne hoogten hadden haar niet in staat gesteld om ver
achter zich te kijken bovendien waren daarvoor ook
t8 veel krommingen in den wegzij liep dus de kans
niet om door hare vervolgers te worden gezien. Nu en
dan hoorde zij het geluid van dravende paarden achter
zich zwak wel is waar, maar zij kon zich hierin niet
vergissen. Weldra hoorde zij het duidelijker. Zij won
nen op haar, en zij had hare beste krachten inge
spannen 1
Zij kon niet sneller rijden dan zij reeds gereden had
en zelfs gevoelde zg dat zij het niet lang meer zou
kunnen volhouden zooals het nu reeds ging.
Eene kromming in den weg bracht haar in het ge
zicht van een heuvel, die zich op eenigen afstand voor
haar verhief.
Dat deed haar ontstellen, want zij vreesde, dat als zij
den top had bereikt hare vervolgers haar zouden
zien, want de maan scheen zoo helder; om dit te voor
komen reed zg zoo dicht mogelijk langs deu kaut in
de schaduw van de Blanke booinen. Zg wierp een
haastigen blik aohter zicb, maar de kromming van den
weg maakte het haar onmogelijk iets te zien. Aan den
anderen kant helde de heuvelflauwtjes af en voor zoover
haar blik kon reiken was de weg voor haar zoo reoht
mogelijk.
Zij wist, dat hare vervolgers snel op haar wonnen
en haar op den top van den heuvel stellig zouden
zien. Astrea besloot bijna om Saladin aan zgn lot
over te laten en eene schuilplaats in het bosoh te
zoeken. Nu zouden er geen honden zgn om haar
spoor te volgen, meende zij, en zg kon zich wel zoo
verbergen, dat geen menschelijk oog hare sohuilplaats
ontdekken zou.
Wordt vervolgd).
