zaken van bedoelde ziekten en ge-maakt het bluaschingswerk zoo goed
breken op te sporen en tot het weg-j als ondoenlijk,
nemen dier oorzaken te adviaeeren I Men zegt, dat reeds voor eenige
tevens moeten zg waken tegen het! weken vuur in dat veen heeft gezeten,
verspreiden van besmettelijke ziektendooh men sohijnt er toen geen vol*
door de school. j doende aoht op te hebben geslagen.
3. De onderwijzer, uit den aard der j Alleen een aanhoudende regen kan
zaak bet meest :n de gelegenheid om het veenvuur daar ter plaatBe vol*
van hygiënische misstanden en fouten komen vernietigen. Tot zoolang moet
kennis te nemen, zal zich de begin-,er dag en naoht werkvolk aanwezig
gelen der Bchool-bygiëne, voor zoover zyn om de turf te beveiligen.
deze direct van toepassing is op j
school en schoolkind, door studie Verbrand,
dienen eigen te maken.
Deze rede gat aanleiding tot een Dezer dagen is gemeld, dat te Gen-
zeer belangrijke gedachtenwisseling, j dringen zekere Bernardus Eggink
Des namiddag had in de groote zaal j verbrand in zgn woning werd ge-
van de wed. Van der Wielen een ge-vonden. Hieromtrent meldt de Poet
meenschappelijke maaltijd plaat?,' Bernardus Eggink, een 70jarigman,
waaraan door 65 leden werd deelge- j w°onde in het R. K. Armenhuis en
nomen. Iwas n'et by het hoofd. Hij was
Tot eereleden zyn benoemd de 8inds eenige dagen bedlegerig. Een
To'iio aa der medebewoners van het huis, de
heer Hinse en jonkvrouw Jeltje de
Bosch Kemper, beiden te Amsterdam;
voorts de heeren Bastmeyer te Zie-
riksee en de heer van der Ley te
Haarlem.
Verworpen werdeneen voorstel
om aan te dringen by de overheid
op voeding en kleeding van arme
kinderen en een voorstel om een
adresbeweging op touw te zetten om
salaris - verho oging.
De jaarvergadering werd heden, des
voormiddags om 9 uur, voortgezet.
Rij wiel pak ketdien s t.
Met 1 September zal te Amsterdam
een rijwiel-pakketdienst worden inge
steld.
Er v/orden 60 posten in de stad
opgericht met bussen voor de pak
ketten, welke zestien maal per dag
gelicht zalien worden. Tweehonderd
veiyk in De Kroniek en bet Bandels Profetie en werkelijkheid,
blad van 11. Zaterdag. j Onder dit opsohrift bevat het 6«n-
Zelfs de afdeehng s Gravenhsge trum Tan Dinsdagavond deze driestar:
I van het N. O. G. stelt exousesvr-aj Londen zyn in deze dagende
gen als voorwaarde voor met-ont- socialisten van heel de wereld byeen.
a£' I kanten en uit vele lacden
Hoewel ik my besliBt voorgenomen jjqn afgevaardigden gezonden naar dat
had in deze kwestie geen enkel CoDgres.
woord mee te spreken, voordat de
zaak in den raad was behandeld,
voel ik my nu iooh genoodzaakt
mee te deelen, dat ik niet van plan
ben in deze eenige verklaring voor
B. en W. van Amsterdam af te leg
gen, omdat ik zelfs den sohyn wil
vermijden eenige oonoessie te doen
onder de pressie van 't dreigend ont
slag.
Men versta mij wel, ik wil noch
goed- noch afkeurend spreken over
mgn optreden van 8 Juli't feit is
gepleegd en B. en W. aohten als
straf voor deze daad ontslag nood
zakelijk, uitsluitend in 't belang van 't
onderwijs.
Wanneer de Raad deze meeniDg
deelt, moet hy mij ook onverbiddelijk
uit de school verwijderen, ook al zou
ik verklaren, dat ik verkeerd gehan
deld heb, want dit zou san 't feit als
zoodanig niets afdoen."
„Blykt nu nit bovenstaande mede-
deeiiDg, vraagt de Redactie van het
Volkedagblad in wat zij bierby aan-
teekent, dat de heer Den Hartog van
oordeel is niets afkeuringswaardigs
schoorsteenveger De J., kwam Don
derdagmorgen een der leden van het
armbestuur waarschuwen, dat de dsur
van de kamer van B. gesloten bleef
en er rook in de kamer was. Toen
de armmeester ter plaatse kwam en
de kamer was geopend, aansohouwden
zij, voor zoover de verstikkende rook
en ondraaglijke lacht jhet toelieten,
een afgrijselijk tooneel. De ongeluk
kige B. lag tusschen nog smenlende
overblijfselen van het beddegoed op
zyne slaapplaats, onkenbaar en ge-1
deeltelyk verbrand. De huismeubelen j te hebben gedaan
en, vreemd genoeg, de bedgordijnen j En zij antwoordt er dit op: In
zelfs, waren niet verbrand. Na gc-'geenen deele. ,.Men versta mij wel"
sohouwd te zijn door dokter Van schrijft den H. „ik wil Doch
HeDgel, werd het lyk, zoo goed het;go6d, nooh afkeurend spreken
giug' gnkist en den volgenden dag j over myn optreden van 8 Juli." Hij
ter aarde besteld. Intusscben viel uit i -wil dit thans niet doen, om niet den
verschillende omstandigheden op tesohyn op zich te laden, dat het drei
maken, dat er grond beBtond, om-gende ontslag hierop influenoeeri.
wielryders worden in dienst genomen,aan een miedaad of zelfmoord te Maar wy kunnen verzekeren dat de
en d9 nieuwe Maatschappij zal trach- denken en werden vrouw G. en de heer Den Hartog dat wel zal doen
ten met het Rijk een overeenkomst reeds genoemde d. J. in verzekerdeDadat het beslnit van den Raad zai
aan te gaan voor het bezorgen derbewaring genomen. !znn gevallen. Hoe de beslissing
postpakketten. Aan het hoofd wordt De officier van justitie, de reobter- 0ok uitvallen moge, hetzy hy blnve
geplaatst de heer De Leur, thans di-oommissaris en de griffier der recht- gehandhaafd of worde ontslagen in
recteur der TransportmaatschappijI bank waren een geheelen dag bezig i elk geval is de beer Den Hartog
Holland. met de zaak te onderzoeken. Al devoornemens om daarna, maar ook
bewoners van het armenhuis, de buren j eerst dan, den heeren Baert en Van
Den jolleman Jan Tussohenbroek eu anderen die inliohtingen kooden Doorne persoonlijk zyn veromsohul-
(by genaamd Oude JaD), die met zijn geven, werden in verhoor genomen.digingen aan te biedeD.
vlet de passagiers tusschen de Hoede i Het lijk van den verbrande werd op- j „Ons dunkt dit iB alles wat men van
makers- en le Parkstraat te Amster- gegraven en opnieuw geschouwd. den heer Den Hartog kan verlangen."
dam over den Amstel zet, werd sinds Lo soctie werd verricht door de 1 Deze verklaring die natuurlyk ook
eenigen tijd door zekeren S., wonende geneesheerenThijssen en Van Hengel, al weer door de pers be-proken
in de Hoedemakersstraat, het leven i Het lyk was zoodanig verbrand, dat j wordt, geeft het N. v. d. D. aanleiding
op allerlei wijze zeer lastig gemaakt, -men uitwendig geen teekenen van, tot het maken dezer opmerkingen:
Toen dit spelletje Dinsdag ook den 'geweldpleging kon waarnemen; de! Ie dat eene fout, die door den
geheelen dag had gehuurd, kwam geneesheeren constateerden uilstor- i overtreder niet als fout wordt erkend,
,De particuliere correspondent van
het Volkedagblad te Londen echryft
in het begiu zijner eerste corres
pondentie het volgende, of liever hij
gaat zitten op den drievoet en pro
feteert
„Hier zal de Godin van den vrede
baar olijftak zwaaien als een schoon
harmonieus voorspel tot dit mensoh-
verheffend Congres „in te very
midst*, in het hartje van de stad van
kennis en beschaving, kunst en weelde,
grooten rijkdom en o zoo diepe ar
moede.
„Dit congres zal don wereldvrede
bevestigen en het werk voleindigen,
dat de kerk niet heeft kunnen tot
stand brengen".
«Ziedaar de profetie 1
„En nu de werkelijkheid.
„De eerste dag, waarop de be
tooging voor den internationalen
▼rede in het Hydepark zou plaats
hebben, was een regendag, en wel zoo
geweldig, dat de .betoogera werden
weggespoeld. Daar was geen vrede
in de luoht.
«Den tweeden dag (gisteren) ont
stond er zoo geweldig een tumult,
dat de zitting tot heden moest ver
daagd worden. Er werd gevochten dat
het een last was.
«Daar was ook geen vrede op den
grond."
het des avondB tot een uitbarsting en
diende onze Jan S. een flink pak
slaag toe. De vrouw van S., hierover
verbolgen, begaf zioh Woensdagooh
tend om 9 unr naar den Amstel,
stapte in de vlet en begon met een
stuk bout Jan op zyn hoofd te tim
meren. Dat Jan hiermede niet ge
diend was, ligt voor de hand en
met de woorden „Slaan wil ik je niet,
maar je mot zwemmen", nam hij de
vrouw op en smeet haar over boord.
Dat het verfrisecheDd bad haar niet
gekalmeerd had, toen ze er een
oogenblik later door J an weer werd uit
gehaald, blykt wel, want ternauwer
nood op het droge geholpen, begon
zy opnieuw te dreigen en wel zóo,
dat de politie er aan te pas moest
komen. (Tijd).
Woensdagnamiddag trouwde in de
Nieuwe Kerk teAmsterdam een paartje,
op zioh zelf niets bijzonders, dooh
nadat familieledenkennissen en
vrienden in de rijtuigen hadden plaats
genomeD, reed men door de Graven
straat, den N.Z. Voorburgwal en de
Mozes- en Aaronstraat den Dam over,
waar het publiek merkte jdat in de
brnidskoet8 niemand zat. Men
eohreeuwde en gilde den koetsier toe
om te stoppen.
De koetsier van de bruidskoets
begreep er niets van, maar toen hy
van den bok sprong en in de ooupé
keek, was zyn gelaatsuitdrukking te
zien wel de moeite waard. Dat de
onaangename fout spoedig hersteld
werd begrijpt ieder.
Veenbrand.
Te Emmer Compasouum staat sinds
een goede week een lap van ettelijke
heotaren veen in brand en bedreigt
de te velde staande, nu reeds hard
ting van bloed in de hersenen. j geheel iets anders is dan eene, die
Het publiek is zeer gereserveerd j wel als zoodanig door den overtreder
in zyn oordeel over deze zaak. Al- j wordt besohouwd en
hoewel de vrouwelijke verdachte nog j 2e dat de heer Den Hartog, meende
al eens in onmin leefde met haar j hij werkelijk. dat hij den Raad on-
omgeving, acht men ,haar toch niet j kundig moeét laten vau zyne mee-
in staat tot zulk een groote misdaad, j ning omtrent zyn gedrag op 8 Juli,
Wat Bern. Eggink betreft, het is be- j die meening dan ook niet had moe-
kend, dat] hij roekeloes omging met ten mededeelen aan eene redactie,
vuur, zoodat zelfs een der armmees-
ters hem gewaarschuwd heeft met de
woorden «B., als je niet voorziohtiger
b6nt, verbrand je nog eens levend in
je bedeen voorspelling, die helaas
maar al te spoedig is vervuld. Er
heersoht in deze zaak nog veel duisters.
De verdaohten zyn na het onderzoek,
waarin zij verklaarden zioh van geen
schuld bewust te zyn, op vrye voeten
gesteld, dooh blyven ter beschikking
van de justitie.
Pers Overzicht.
Eene verklaring.
De pers van den dag heeft het in
de laatste dagen voornamelijk over de
quaestie Den Hartog, de werkstaking te
Maastricht en de gewerenquaestie, en
geeft wel het meest beschouwingen
over het eerste punt. De plaatsruimte
van ons blad gedoogt niet alles wat
èn radioale èn liberale èn antirev.
bladen er over te zeggen hebben,
mede te deelen.
Van belang is echter de verkla
ring, die de beer Den Hartog aan
de redactie van het Volkedagblad
verzooht te publiceeren en die wy
daarom hier laten volgen. Ze luidt
aldns
die vrijheid blykt ïe hebben haar te
publiceeren.
Nog eenmaal de geweren.
De Weener correspondent van de
N. R. Ct. vertelt vau de Oostenrjk
sohe wapenfabriek te Steyr o. a.
„Daar in de militaire kringen van
het binnen-en buitenland het geruoht
sensatie heeft gemaakt, dat Oostenrijk
zijn tegenwoordig geweer zou laten
loopen en door een ander vervangen,
heb ik, ook naar aanleiding van de
Dieuwe Hollandsohe geweren, die in
enkele opzichten met die in Oosten
ryk overeenkomen, naar de juistheid
van dit bericht geinformeerd. Da di
rectie der wapenfabriek nu, die het
weien moet, ontkende stellig de waar
heid van het geruoht. De zaak is dat
men te Weenen 100.000 nieuwe ge
weren van de type Mannlicher en
van het in gebruik zijnde kaliber van
8 millemeter laat maken, maar daar
op denzelfden grendel laat aanbren
gen, die aan de karabijn zit, d. w.z.
dat op de nieuwe geweren de sluiting
geschiedt door sohroefgeleidiDg en
niet door een vallend blok, zooals
tot dusver. In éeu woord, in Oosten
rijk denkt men niet aan de invoering
van een nieuw systeem."
„Inderdaad sohijnt nu toch meer
en me^r te blyken," zegt de Haageche
dat de heer
De Maaetrichteche quaeelie.
Aangrande de quaestie met de
glasslypers te Maastricht, die ook ai
heel wat pennen in beweging heeft
gebracht, vinden wy besohouwingen
in het Sociaal Weekblad en in De
Tijd.
Het laatste blad antwoordt den
heer Kouveld, president der radioale
vereeniging, die, zooals men weet,
gelden verzamelt voor de werksta
kers, en betoogt dat de radicalen ge
heel andere bedoelingen hebben dan
een uiting le gevon aan vriendsohap
en medelijden met de stakers.
Aan het slot van zyn artikel zegt
De Tijd het navolgende:
De staking iB onbekookt opgezet.
Daar is geen ware onderhandeling
met den patroon beproefd. Tot Eta-
ken was door de dryvers besloten.
De slaking wordt volgehouden onder
de leiding der sooialisten. Al de stuk
ken der stakers zyn geschreven door
den beruohten Vliegen. Onder zulke
omstandigheden vinden wij geen vrij
heid, de stakende arbeiders tegen
hun patroon te steunen. En daarom
ook is te Maastricht de publieke
opinie, wat deze staking aangaat, geen
oogenblik den stakers gunstig ge
weest, wat men ook tegen de firma
Regout inbrenge.
„Zooals de zaken nu staan, zien wy
niet in hoe de firma Regout tot een
de stakers bevredigende oplossing
moet komen, zonder den sohyn op
zioh te laden, dat zij wykt voor so
cialistische en radicale drijverijen. En
wat meer is, wy gelooven dat alle
voorstellen van een scheidsgereoht
voor kennisgeving kunnen worden
aangenomen, al ware het alleen om
deze reden, dat nooh patroons noch
arbeiders er iets van willen."
In het Sociaal Weekblad steunt de
heer F. M. Wibaut den eisoh van de
Btakers, dat het ontslag van de be
stuursleden moet afgezonderd worden,
van eon door soheidsliedon over alle
punten te geren oordeel. Hy is van
meening, dat dit punt niet aan een
beslissing van een soheidsgereoht
onderworpen kan worden, omdat men
dan zou moeten aannemen, dat er
tweeërlei uitspraak mogelijk zou zyn.
Dit nu kunnen de werklieden niet
toegeven. De arbeiders aohten hun
reoht om zioh aan te sluiten tot een
vakvereeniging en die vereeniging
door een bestuur te doen vertegen
woordigen, onbetwistbaar. Hier is
geen sprake van meer of minder.
„De laatste dagen ontvang ik van
verschillende zyden wenken, die tej Courant dit vermeldende,
kennen geven dat ik myn veront- de Ras zich vergaloppeerd heeft,
droge turf. Niettegenstaande er al het j schuldigingen aan B. en W. van „En natuurlijk vervalt daarmede
mogelyke wordt gedaan om het vuur Amsterdam zal aanbieden om 't an-ook de gevolgtrekking, dat men aan
te beteugelen, woekert het, aange- j dera zekere ontslag te voorkomen. 1 ons legerbestuur de alweer afge- j
wakkerd door een soherpe droogte, O. a. van de heeren Van Loenen keurde geweren als „beste en goed-'ven van den Parysohen correspon-
zoowel boven als onder den grond Martinet en C. V. Gerritsen op de koopste in gebruik" zou hebben aan- dent van de Prov. Noordbrab. en
voort en zyn er in gaten ©n spleten vergadering van den Bond v. N. O. gepraat, om er een afnemer vjor te hert. Cour. het navolgende,
reeds diepten van een meter inge- Vrydag jl. en nu ook van de heeren vinden." j „Ieder die nu en dan onzen groot- i
brand. De aard van bet veen aldasr P. L. Tak en R. Blooker, respectie- sten doodenakker, Père-Lachaise, be-
Van engelen gesproken
Wij lezen in het wekelyksche schrij
zoekt, kent dat kleine monnmentje
met dien gebroken zuil, waaronder
te lezen staat
„Hier rust GabrielleDupason, mijn
innig geliefde echtgenoote, een engel
nooit zal ik my kunnen troosten over
haar verlies 1"
En vlak daaronder
„Hier rust Henriette Bevilroi, myne
tweade vrouw ook een engel.
Frédéric Clément.'
Het gaat ons, Paryzenaars, ais de
zen bedroefden, maar des-al-niattemin
liefhebbenden heer Clément. Wy zyn
ontroostbaar over het verlies onzer
engelen, dooh wij kunnen het niet
buiten een engel stellen. „Nooit"
hebben wij bij hun versoheiden ge
zegd „nooit zullen wy ons kun
nen troosten over hun verlies"
en nauwelijks zyn zy koud, politiek
of effeotief dood, of wy binden met
een anderen eDgel aan. Hoeveel en
gelen wy in den loop der tyden aldus
versleten hebben eenige compres
gedrnk'e kolommen van de Londen-
sohe „Times11 zouden noodig zyn om
hunne namen af te drukken.
Dan waren het vrouwen, dan weer
mannen, wie wy wysmaakten, dat zij
en zy alleen de gelukkige mensohen
waren, die op onze algeheele sym
pathie konden bogen.
Dooh in de laatste jaren is er een
enorme sohaareté onder de engelen
van eigen bodem gekomen.
Nadat Napoleon IH de Piokelbaube
op Chislehurst had moeten opzetten
en we desen engel een rnim getal
jaren aan ons hart gedrukt hadden,
kregen wij een oogenblik l'embarras
du ehoix. De derde republiek braoht
in haar bruidskorf meer dan éen
engel mede. Er kwam een tyd, dat
wy onze liefde tusschen Thiers en
Hugo, tusschen Favre en Mao-Mahon,
moesten verdeeleD. Toen kwam er
eensklaps iemand die den rouw over
al deze deed aannemen en dien wij
onverdeeld aan ons hart drukten: de
éen-oogige Gambetta.
Ik herinner mij nog de wittebroods
weken van dezen beweeglijken, tanigen
engel met zijn glazen oog. Wie toen
over diens dood gesprokeü had, zou
evengoed over den algeheelen onder
gang der natie hebben kunnen spre
ken.
Hij schoot zich dood of werd dood
geschoten nog altijd duurt de
strijd daarover voort en wij treur
den zóo, dat niemand veronderstellen
kon, dat wy ons ooit over zijn verlies
konden li8enzetten.
Weldra haalden wij echter Hugo
weer uit zijn vergeten hoek en hij
werd bij ontstentenis van een politie-
ken engel (the angel of the day),
afgewisseld met de vrouwelijke: Sarah
Bernhardt, wier magerheid een gerui-
men (tijd met Hugo's bombast ons
gelut uitmaakten.
Doch Hugo's zon taande en Sarah
begon aan te dikken en onze gene
genheid bekoelde, toen Paulus, de
café-chantant zanger, eensklaps de
vleugelen yan een anderen engel uit
deed slaan: Boulanger steeg boven
den horizon.
Wij hebben na Gambetta niemand
met meer hartelijke liefde bemind
dan le brav' général. Als Clément
konden wij toen in waarheid op het
monument van de Place du Carrousel
schrijven„Hier staat onze innig
geliefde Gambetta, nooit''zullen wij
ons over het verlies van deze groot
heid kunnen troosten"en er onder:
„Wij hebben thans Boulanger, een
tweede grootheid ook een engel."
Doch toen deze engel zich te Brus*
Bel een kogel door het hoofd joeg,
as het zoo goed als met onze eigen
igelen uit.
Hugo was kindsch geworden, de
Leseeps had zich gecompromitteerd,
Pasteur bedankte er voor met zich te
laten sollen.
Sedert drukken wij om den anderen
dag een anderen, maar nuexotischen
engel aan onzen borst. En daar wij;
een republiek zijn, houden wij het
met de koningen- Da eene majesteit
na de andere heeft de Parijsche vi
trines in beslag genomen en naast
Paulus, Coquelin en Yvette Gnilbert
pronkten Leopold van België, Milan
van Servië, de koning van Portugal,
de keizer van Oostenrijk, de Russische
grootvorsten, en het koninkje van
Londen, de L^rd-Mayor.
Tnans hebben wy den onderkoning
Li-Hung-Tchang en de C«aar lonkt1
ons reeds toe: Tot November!" j
Letteren en Knnst.
Men verneemt dat mejuffr. J. H.
Kempees dezen winter geen deel meer
zal uitmaken van de Nederlandsoht
Opera.
Sport en Wedstrijden
Wielerwedstrijden.
Zondag, den 2en Augustus, 's na
middags 2 nur, zyn er weder wieier
wedstryden op de Amsterdamsoh*
wielerbaan.
Het programma luidt als volgt:
1. Nieu«e!ingenpry'8. Wedstrijd van
meet voor beroepsrijders, die nooit
een prijs in geld hebben gewonnen.
Afetand 2500 Meter. Prnzen 130 f20
en flö.
2. Vreemdelingenprys. Wedstryd
van meet voor beroepsryders in se
riën van .2000 Meter en beslissing
van 5000 Meter. Pry zen 1100, f 60,
f25 en flö voor den besten tgd.
3. Anonymu8prgs. Wedstryd met
voorgift voor amateurs, afstand 5000
Meter. Prys een kunstvoorwerp ter
waarde van f60, uitgeloofd door twee
Amsterdamaohe sportliefhebbers.
De Amsterdamaohe Wielerbaaa
looft drie herïnneringsmedailles uit.
4. Willemsparkpry8. Wedstryd met
▼oorgift voor rijwielen met meervou
dige zitplaatsen, afstand 3000 Meter,
prijzen f60, f30 en f20-
5. Hilvcreumprijs. Wedstrijd van
meet voor beroepsrrjderB met gang-
making, afstand 10.000 meter, prijzen
f60, 140 en f20, benevens gouden
recordmedaille.
Aan de wedstryden zullen de na
volgende buitenlaudsche rijders deel
nemen: uit Parijs de heeren Grand-
jean en Dary, die beiden hebben me
degedongen in den Grand Prix de
Paris, benevens monsieur Charles, een
neger van den Congo. De laatste is
hoofdzakelijk een handicap rijder.
Deze rijders zullen uitkomen in de
nummers 2 en 4 van het programma.
Jaap Eden.
Een der Parijsohe sportbladen kon
digt den raoers van het Velodrome de
la Seine aan, dat zy, die er van hou
den op een rist te trainen, voor
eenigen tyd hun locomotief zullen
moeten missen, die Jaap Eden heet.
Jaap is namelyk vandaag vertrokken
naar Antwerpen, in het gezelschap
van Grandjean en Dary en vandaar
gaat hij toch zeker over ons land
Daar Kopenhagen, om er den 16n
Augustus mee te dingen naar het
wereldkampioenschap.
Naar het Haageche Dagblad ver
neemt, worden door het baanbestuur
te Tilburg pogingen in het werk ge
steld, om Jaap Eden tegen Morin te
laten uitkomen.
iEMENÖD NIEUWS
Het aantal dergenen die in België
om onwettige redenen van de stembus
wegblijven, neemt bij elke verkiezing
toe. Bij de provinciale verkiezingen
van Zondag waren dat te Brussel niet
minder dan 6000 (van de ongeveer
45.000.
Oorlogsschatting.
Een tweede millioen van do Chi-
neesohe oorlogsschatting aan Japan
is te Londen uitbetaald. Vyf Japan-
sohe financiers zijn op reis naar
Londen te New-York aangekomen,
waar zy 75,000,000 dollars, de eerste
afbetaling der oorlogsschatting, die
tot duBver bij de bank van Engeland
waren gedeponeerd, in ontvangst zul
len nemen. De secretaris van den
Japansohen minister van fiaanoiën,
die zioh onder het vijftal bevindt,
verklaarde, dat de wijze waarop het
bedrag der oorlogsschatting zal be
steed worden, reeds geheel is vastge
steld. Een deel zal aan de marine
ten goede komen, van een ander ge
deelte worden spoorwegen gebouwd,
terwijl een derde gedeelte voor de
uitbreiding der consulaten zal dienen.
De oorlog met China heeft Japan
120,000,000 dollars gekost.
Het proces tegen Jameson.
De meerderheid der eng. bladen keurt
de uitspraak van de jury in het pro
ces van Jameson goed en acht de
straffen voldoende. Zelfs do «Daily
Mabel Ritter mij geschonken heelt, nemen mijn huis
houden waar; dezen en ik zuilen haar op de handen
dragen. Het zal het leven in een paradijs worden, maar
hoe° heerlyk het ook voor mg zal zijn, toch bedroeft
mij een gedachte aan jou!"
„Spreek daar niet over, Leo, laat die gedachte rusten
de laatste pfennig is betaald, de schuld is afgedaan.
Thans moet ik nog met mij relven te raden gaan. Wel
licht, dat ik mg nog een stil, gelukkig familieleven
opbouw en het een tempel in mgn huis opricht. Gun
mij den tijd, Leo, en maak je voor mij niet bezorgd, ik
zal er wel komen, wanneer ik maar eerst den weg hel
der overzie."
HOOFDSTUK XVIL
De woekeraar komt zijn dochter halen
Een heerlijke, warme landregen viel op de «aarde ne
der; sinds nren vielen de druppels langzaam naar om
laag en bevochtigden de dorstige aarde. De tallooze bla-
derem van het park glinsterden zwaar van het nat, de
kruinen der boomen schudden wrevelig de koppen, en
die warme natuurtranen zonken op de wild woekerende
brem, ep de breede paden en wieschen de stoflaag van
de groene bladeren af.
Gravin Hallwey schreed bloothoofds over den weg
langB het meer, die over de met boöch begroeide hoogte
voerde, langzaam en met zichtbaar welbehagen. Een
lichte maar sterke regenmantel hulde hare sierlijke ge
stalte tot aan de voeten in en deze staken in leeren
laarsjeB, die dapper in den atevigen, week geworden j
kleibodem traden. Haar dichte vlecht hing, doornat j
van den regen, over den rug af, en de gekroeste voor-
hooidslokken, glad naar achter gestreken, lagen tegen j
haar slapen aan, een liefelijk jolig kindergezicht op f
dit oogenblik, met schitterende, zwarte oogen, die
vreugdedronken over die grgze watervlakte heen-
keken, evenals groetten zij den ouden, grimmigen j
klant, den watertoren, die daar op eenigen af--tand houg i
boven het water uitstak. Zij bad daar immers een
schat van gravin Jntta ontdekt. De tegen gravin Eli
sabeth ingebrachte beschuldiging had men nooit laten
vailen, sinds graai Egon aan zijn moeder had medege
deeld, dat de diamanten teruggevonden waren. Eerst
had gravin Stephanie de verdenking op de jonge vrouw r
willen werpen, dat deze de diamanten daar verborgen j
had en toen deze beschuldiging door haar zoon met i
verontwaardiging afgewezen werd, had zy hoogmoedig j
de schouders opgetrokken en het stilzwijgen bewaard.
Deze vrouw was niet te overtuigen, de haat tegen de
doode vijanden wortelde te diep in haar onverzoenlijk
gemoed.
Lindis wist, dat haar verblijf op Hhllwey ten einde
liep, en deze gedachte maakte haar opgeruimd en bij-
na gelukkig. Doch nog een vooruitzicht deed haar van j
vreugde bevenover eenige weken werd in het prinse- j
lijke lustkasteeitje de grijze landvorst verwscht, Óen j
dag slechts had hij beloofd te zullen blijven, doch kon I
het toeval niet een ontmoeting te weeg brengen Bg
deze landelijke toestanden zeer zeker. En Lindis zou
goei oppaseen, het gold hier immers de eer der ge
liefde oud-tante. De landevader zelf, de tijdgenoot van
die belasterde vrouw zou en moest getuigenis afleggen,
opdat er een einde kwam aan al die lasterlijke aantij
gingen.
Zoover was Lindis juist met hare gedachten geko
meD, toen zij tusschen de vochtige boomstammen graal
Leo ontdekte, die evenals zij daar in den regen aan
kwam.
Hij lachte verheugd bij haren aanblik en trad daarbij
naar haar toe. „Welk een gezegende inval om vandaag
het park te bezoeken mag ik u vergezellen, juffrouw
Werner
„Ge moogt wel, doch ik ben bang, dat de regen u zal
sehaden."
Hij lachte, een hartverkwikkende lachIn zijne oogen
flikkerde het zachtjes op, aan vroegere overmoedige tijden
herinnerend, waarop Lindis hem voor de eerste maal
gezien had. En iets van de oude luchthartigheid der
jeugd moest nog in hem opstijgen. „Ik zal, naar ik hoop,
niet smelten, mijn lichaam is tamelijk gehard, ik gevoel
mij telkens aangenaam, wanneer een zacht bad mgne
ledematen koelt, die hier in dit leegioopers leven met
hunnft, krachten niets kunnen aanvangen." Hij rekte ter
bevestiging van zijne woorden zijn reuzengestalte nit en
hief de beenen op als ware hij aan het paradeeren.
«Zie daar zit nog lenigheid en kracht in." Zij lachten
beiden als twee zorgeiooze kinderen. Als de heerlijkste
diamant in don üallweyschat fonkelde haar oog, en
wierp zijn schitterenden weerschijn over zijn gebruind
gelaat. „Ach!" kwam hij bedremmeld en legde als ver
blind de hand boven het voorhoofd, en toen hij weder
opkeek, had zij zieh afgewend. Zg wees met de hand
op den Zwanengondel, die langzaam over de golven
gleed. Van het tentdak wapperden vunrroode vlaggen.
„Er schijnt buiten ons nog een ander van dit grieze
lige weer te honden," zeide zij lachend.
Hij keek met alle inspanning naar den overkant. „Het
is prinses Adèle
Hoe onverschillig sprak hij dien naam uit. Geen streep
week hg van zijn standplaats om beter te kunnen zien
of gezien te worden.
„Zij stuurt vrij zeker en heeft weldra de aanlegplaats
bereikt. Ge moest medevaren, graaf Hallwey, de vaart
is aangenaam." Relindis lachte schalks.
«Ik gevoel er hoegenaamd geen lust toe. De koers kon
mg wel eens bedriegeD, ik ga liever mgn eigen weg."
„En of dat de beste is?"
„In elk geval_ de juiste. Alles aan zichzelven te dan
ken te hebben is veel grootscher 1"
„Hoe dan ook, maar sinds dat ge hier zijt, hebt ge
aan de prinses en hare gasten vele aangename nren te
danken 1"
(Wordt vervolgd).
