worden aan de in 1395 gebonden
wereldtentoonstelling.
Vuurwerk op de Beurs.
Het ie bekend dat men in den
slappen tyd op de Beurs te Amster
dam voornamelgk in den effeotenhoek
nog al eens aardigheden uvth alt. De
aardigheid die men eohter Donder
dag vermoedelijk ter eere van
Naatje's 40 jarig jubileum, ten beste
gaf, ging wel wat te ver.
Dat ondervond een der oudste
beursbezoekers onder wiens voeten
men twee rotjes gelegd had, die by
de ontbranding een paniek op de
beurs veroorzaakten, zoo groot als by
de grootste finanoieele catastrophe
niet is voorgekomen. Men vloog bij
het ontknallen naar allerlei richtingen,
velen vluohtten zelfs uit Mercurius'
tempel.
Zouden de heeren ook eens Hartjes
dag hebben willen houden
(Amsl. Gl.)
Het inrekenen van deserteurs is te
Amsterdam aan de orde van den dag.
Woensdag werden weder gesnapt
een militair, die sedert 4 weken het
3e regiment huzaren te Haarlem
verliet, ea een milicien, seuert 27
Juli jl. bij het 7a regiment infanterie
vermist. Nog werd in bewaring ge
nomen een marinier, ter zake van
diefstal van eene portemonnaie met
geld en een gouden ketting.
Evenals eenige dagen geleden te
Amsterdam en elders, vielen er
Woensdagmiddag omstreeks half twee
te Scheveningen sneeuwvlokken.
Toch zomer!
Schiermonnikoog.
Zooals men weet, is het eiland
Schiermonnikoog vóór een drietal
jaren doorgraaf Von Berndoiff te
Wehningen van mr. Bande, den vroe-
geren eigenaar, gekooht. Deze heeft
het plan opgevat, het westelijk doel
van het eiland, dat nu een aaneen
schakeling van zandheuvels is, tot
een deftige zeebadplaats te veranderen.
De architect George Tuilen te Ham
burg is door hem belast met het
maken van de ontwerpen voor de
gebouwen, welke volgenö den bericht
gever, die de plannen heeft gezien,
een Vlaamsch karakter dragen. De
eigenaar heeft het voornemen de
werken tegelijkertijd uit te voeren en
daarmede in het volgende najaar een
aanvang te maken. Deze werken
bestaan ia den aanleg van een groot
park, twee groote hotels, een hoeren
huis, protestantsche en RK. kerken,
een sanatorium voor zieke kinderen,
eeDige openbare gebouwen en niet
minder dan vyftig vrijstaande villa's.
Inbraak.
Woensdagnacht heeft te Dordrecht
een brutale inbraak met diefstal
plaats gehad in het hotel „Ponsen".
De zilverkast in de huishoudkamer
we:d van het grootste deel van den
inhoud beroofd, terwijl tal van voor
werpen om het zilver moedwillig
geschonden werden. Later is de helft
van het gestolene teruggevonden in
een plantsoentje. De schade wordt
begroot op f500.
Bijenteelt
De bijenhouders hebben de lange
reis, van het Oldambt en Goorectit
uit, naar de boekweit- en heidevel
den van Westerwolde en Drente weer
gemaakt, om op de hoogte van den
toestand te blijven, de korven te in-
specteeren, enz. enz. 't Was met de
regenachtige dagen geen aangenaam
werk.
De diertjes waren boos en dat kan
lastig worden, al geeft ook de ervaren
bijker weinig om een steek of wat.
.Mijn broekspijpen aaien vol angels,"
vertelde ons een der bijenhouders,
„en ik heb heel w&t prikken opge-
loopen." Hij mocht het wel, dat er
wat hartstocht in zat. Hij beschouwde
het, sis een gunstig teeken. Maar
niet alle bijenhouders denken daar!
gelijk over.
Het 'loninggewin op de boekweit
is thans afgeloopen. Toch laten velen,
die niet over de noodige vervoermid- j
delen beschikken, hun manschappen
op dezelfde plaats, ook omdat ze er;
tegen opzien; nog meerdere kosten t e
maken.Aaderen zoeken een heideveld
in de oude heer lijkheid op, waar nog
niet te veel „vo:k" vliegt, want ook
hier ducht men de concurrentie.
Ook zijn sr. die nog naar de Drent-
ïche heidevelden trekken, omdat ze
daar meer gewin wachten. De heide
.op" Weeterwolde is voor den ynaksr
niet zoo goed, oaadat ze te veel van
het grazende vee te lijden hebben.
Hooggespannen waren de verwachtin
gen en dus Ï3 het niet vreemd, dat
ook nu weer teleurstelling veler dsel
geworden is. Toch zal het zeer waar-
echijnlyk een goed honingjaav wor
den. 't Is nog eene he-le tijd, tot haif
September dat de bijen op de heide
blijven vliegen.
Wat thans nog niet is, kan nog
wel komen, als het weer wat wil mee
helpen. Vooral voor de jongere zwer
men zou dat goed zijn, want van
deze zijn er veel, die hst nog maar
tot een twintig halve KG. hebben
gebracht. Dat moet nog anders wor
den, om se voor den winter te kun
nen opzetten. De zwaarets korven
-vegen omstreeks 70 halve KG.
Men kan dasrraee tevreden zijn, al
is het waar, dat een korf het tot het
kolossaal gewicht van 100 tot 120
pond kan brengen. Maardan is
het vaak ook. kunst- en vliegwerk, er
wordt op gewerkt, om zoodanig pronk
juweel onder zijne koninkrijken te
hebber, 't Is een korf met extra, ex
tra volk. En een verstandig ijmker
werkt er liever op, zijn korven meer
.egaal" te hebben.
Schade heelt het ditmaal velen
(vooral hun, die van verre kwamen)
ge laan, dat ze te laat bij de boek
weit kwamen, 't Weer had hun ook
nu weer gefopt, 't was allee zooveel
vroeger dan andere jaren.
Paniek in eon kerk.
Tydens een hevig pnweder, dat
Woensdagmorgen omstreeks 9 uur
boven Roermond woedde, sloeg de
bliksem op den coordwaatelyken toren
der Munsterkerk. De op dien toren
zioh bevindende bliksemafleider ge
leidde het hemelvuur af, dooh dit
ging met zulk een sohrikwekkend
geluid gepaard, dat onder de in de
kerk verzamelde menigte eene psniek
ontstond. De koorknapen liepen weg
van het altaar, waar juist eene mis
werd opgedragen en het volk stroom
de als bezetenen uit de kerk, stoelen
omverwerpende en z:oh om niets be
kommerende. Men verdrong elkander
aan den uitgang 8Q spoedig geraakten
eenigen onder den voet.
Daar er echter niet veel menschen
in de kerk waren, liep alles goed af
en kwam men met den schrik en een
doornat pak vrij. "Want buiten ge
komen, stond men natuurlijk in den
vollen regen, die big stroomen neer
viel.
Aan de kerk is niets beschadigd
dank zy den bliksemafleider is eon
ernstige ramp -voorkomen. Indien
echter 't geval zioh op ee* Zondag
had voorgedaan, als wanneer de kerk
vol mensohen is, dan ware de ramp
niet te overzien geweest, want de lui
gedroegen zich als waanzinnigen.
(L. K
Werkstaking te Maastfcricht.
De opstootjes in de Boachstraafc ie
Maastricht, waar de fabriek der firma
Regout is gelegen, hebb9n zich
Woensdag herhaald. De menigte,
waaronder veie nieuwsgierigen, werd
door politie en mareohaussee uit el
kander gedreven, zonder dat daarbij
geweld behoefde gebruikt te worden.
Die opstootjes hebben plaats bij
het beginnen en het uitgaan der fa
briek, waarbij de zeven werkende
glasslypers, door de politie begeleid,
worden gesard en uitgejouwd.
Voor bet eerst wa3 Donderdag
bereden marechaussee ter plaatse.
Een twaalfjarige jongen te Gronin
gen haeft zich schriftelijk bij H.H.
de Koningin-Regentes beklaagd over
de slechte behandeling, die hij onder
vond van zijn stiefmoeder. En hij
heeft het naar het schynt nog al
aardig gedaan, tenminste hij heef; in
zooverre succes van zijn werk gehad,
dat er „van hooger hand" onderzoek
"s geduan naar de verhouding van
moeder en zoon. Sedert heeft by,
naar zijn zeggen, geen ransel meer
gehad, en onder zijn schoolkamera
den is hy een heeie Piet geworden,
dat hy zulk een stout stuk heeft
durven begaan.
Het ingestelde onderzoek heefi ech
ter wel een weinig van het „aardige"
weggenomen, daar hieruit moet zijn
gebleken, dat pa hem ook met „een
paar woorden- had geholpen.
Een ongewoon schouwspel zagen den door „eindeloote patrouilleorin-
de reizigers, die Woensdag met den gen" zoolang die noodig zyn
trein welke 1.10 uit Groningen naar
Roodesohool vertrekt, vervoerd wer
den. Tusschen Uithuizen en Roode-
school, kon men uit den spoorwagen
den ranken fraaien toren van Uit-
huizermeeden zien branden. Hy was
tijdens een hevig onweer tussoheu 11
ea 12 in brand geslagen. Juist toen
de trein den ovekweg (Dingeweg)
passeerde viel het brandende gevaarte
ineen. Gelukkig moet het afgebrande
gedeelte niet op een der omstaande
huizen zijn gevallen. Men deed alles
om de kerk te behouden. Het dak
werd met zoden belegd.
Pers Overzicht.
Onze troepenmacht op Atjeh.
Hierovtr heefi het Alg. Rblad een
en ander geschreven.
Het blad merkt op, dat herhaalde
lijk, wanneer het de meening uit
sprak, dat de e9nige weg om aan den
oorlog in Atjeh een einde te maken
die was, door den generaal van der
Heyden gevolgd .verovering en be
zetting van de drie Sigi's," h9t ver
nam dat men het wel ruet hen eens
zoude zijn, wanneer voor die bezetting
Voor hen, die nog twyfelen of het
leger daarvoor in den eersten tijd
6000man kan afstaan, antwoorden wy
vooreerst dat, gelyk boven is aange
toond, Atjeh jaren lang, volgens de
formatie wat minder, maar feitelyk
veel meer soldaten heeft gekost; wat
vroeger geen onoverkomelijk be
zwaar is geweesi, zal het thans ook
niet zijn.
Maar ten tweede
Het Indisohe leger is sterker dan
vroeger. Opuit». IgSl telde het 30933,
op uit0. 1886 29779, op uil0.1895 was
de sterkte daarentegen 38593 man.
Wat dus in de vroegere jaren iooh
een zy het niet onoverkomelyk
bezwaar was, is het thans niet meer,
of in veel geringer mate- Daarbij
komt, dat de kracht onzer krijgsmacht,
gelijk reeds gebleken ia, belaBgrijk
zal winnen door de invoering der
nieuwe vuurwapenen.
Op uil». 1872 kort voordat de Atjeh-
ooriog begon, telde het leger 26642
soldaten, met tromplaadgeweren en
ouderwetsoh geschutthans 38593,
met achterlaad- (in den loop van
1897 voor oen goed deel met repeteer
geweren en veel beter geschut. Zou-
den we dan Diet afdoende maatregelen
slechts voldoende troepen beschikbaarkunnen nemen Jom saD den oorlog
waren. Maar men meende, dat de Atjeh een einde te maken? Wy
bezetting van Groot Atjeh op den§ö!°OV0n steliig en meenen dat
duur de krachten van het Indisch doortasten, na hetgeen reeds in de
leger te boven zouden gaan. laatste maaDden gedaan is, verreweg
Het Bbld. antwoordde daarop: d® voorkeur verdient boven alle
lo. dat er in 1830 niet veel troe- i halfheid, die, geiyk nu voldoende ge
pen meer in Atjeh waren dan in j blskön is, op den duur meertr epen
1895 eischt en geen resultaat geeft."
2o. dat zij toen grcotondeals op! 9
gezonde plaatsen gelegerd waren,)
terwijl zij na 1891 „geconeeotree-d
weides in eene moerassige streek, i Geiwmgm winkelnering.
zoodat men, wat in aantal gewonnen De N. Amsl. scbreei onlaDgs een
werd, zeer zeker dubbel verloor door j art keltje omtrent den dwang door
ziekte, evacuatie en sterfte. i sommige werkgevers uitgeoefend op
Aan het^ Indische leger, zeide het,hunne werklieden ten opziohte van
den winkel, waar dezen hun benoo-
digdheden moeten betrekken, waarin
het betoogde dat die werklieden het
recht behooren te hebben, tenzij zy
vrijwillig anders overeenkwamen, bun
geld te besteden zoo ea waar zij wil
den.
Het wil het blad voorkomen, dat
waar de werklieden dat recht voor
zich vragen, de konsekwentie van hun
ftisca Look medebrengt, dat de werk
gevers, «ij hei dan ook in eenigszin3
anderen vorm op een gelijk recht
aanspraak kunnen maken.
En hiermede zijn, naar het thans
in zijn Woensdagavondnummer zegt,
sommige redenseringen, sommige be
schouwingen, zoowel van de klasse
der werklieden als van andere krin
gen iD de maatschappij vaak in strijd.
De N. Amst. dan schrijft aldus
„Niet lang geleden zagen wij, dooi
de Utrechlschestraat t© Amsterdam
komende, een volksoploop of wat ruen
noemt een „standje".
Nieuwsgierig als allo echte Amster
dammers, trachtten wij tot den kern
door te dringen en wat vernamen
wij
Daar waren een jonge man en een
oude en de laatste had het bijzonder
bard te verduren, want r.iet alleen
dat de jonge, met wien hij blijkbaar
twist had, vloakte en raasde, maar
al de omstanders schenen bijzonder
goed op de hoogte te zijn van'a mans
moreelen toestand en zelfs van zijo
financieele positie, zooals moe9t blij
ken uit de minder liefelyko woorden,
die zij hem naar het hoofd slinger
den.
Wat was het geval?
De oude xnan had aan den jonge
ren een woning verhuurd en na
lang geduld geoefend te hebben
hem nu aangesproken om de huur
penningen.
Hij had recht daattoe, zou men
aeggeD.
„Neen", meende de gansche verga-
zijn juist door de concentratie „hoo-
gere" eischen gesteld gewordendenk
slechts aan de vele beri-berilijders
die telkens vervangen moesten wor
den
In vergelijking met de bezette
oppervlakte had men in 1880 veel
minder soldaten noodig, omdat ruen
geen „linie", maar „operatielijnen"
bezette. In onze geconcentreerde stel
ling kon men geen gebruik maken
van de voordeelea van het terrein
ieder begrijpt dat eene bezetting van
een nsuvsl, die het omliggend ter
rein beheerscht, minder sterk mag zijn
dan die eener linie, welke een even
groot terrein omsluit. De „geconcen
treerde linie" was dus ook in dèLt
opzicht een militaire fout
Thans geeft het Hbld. eenige cijlers
om aan te toonen, dat de meening
onjuist is, als zou de bezetting van
de drie Sagi't?, zooals generaal van
der Heijden heeft gewild, op den
duur de krachten van het Indische
leger te boven gaan.
Het blad komt aan het slot van zijn
artikel tot deze conclusie:
„Alles te zamen genomen zal al-
zoo niemand kunnen beweren,dat de
concentratie het Iadisoh leger, wat
getalsterkte en oefening betreft, eenig
voordeel heeft gebraoht. Zelfs al had
men, het stelsel-Van der Heyden
handhavende, na 1880 geene vermin
dering in de troepenmacht kunnen
breDgen, dan nóg zou de bezetting
van Atjeh minder zware eischen aan
het Indisohe leger gesteld hebben dan
thans.
Wie dit toegeeft, zal ook moeten
erkennen dat een terugkeer tot dat
stelsel niet verboden wordt door de
getalsterkte vanrdat leger. Een feit ia
het, dat men aan de concentratie tot
het begin van dit jaar niets gevorderd
was in de paoifioatie des landsdat
men in de laatst verloopen tien jaren
er ook niet aaD heeft kunnen denken
de troepenmacht te vertrinderen. Is;
daarmede de concentratie niet voordering en de huurder argumenteerde:
goed veroordeeld i „weet je wat, ik sal je betalenmaar i
En, men vergete ook dit niet: waa- i eerst verkies ik, dat jij jou plicht na j
neer wij thans weder binnen de ge j komt en k e je klandizie gunt."
concentreerde linie terugkeereD, zijnj Al? vox populi vox Dei opgaat, dar. i
alle overwinningen, alie zware slagen.had de huurder jgelijk, want al de om-
in den laatsten tijd aan de oorloge-standers waren net met hem eens en
party toegebracht, zonder gevolg, en de ouoe man deed, uit vrees vooreen!
kan men na eenige jaren, ten koBle pak slaag waarschijnlijk, de belofte-
van onze brave soldaten, hetzelfde zich aan deze gedwongen winkelne-
spel heradem Dat kan toch niemand ring te zullen onderwerpen,
wenschec. Als op de een of andere Volksver-
Neen. de leus moet thans zijn„mot gaderiug aan diizejfde groepje inen-
alle kracht vooruit, den vijand ten echen het vraagstuk der gedwongen
onder gebracht.... voor goed." winkelnering wordt voorgelegd, zullen
En daD het iand weder bezet zoo- zij waarschijnlijk hard schreeuwen
als Van der Heyden dat deed, de er tegen maar om konsekwentie moet
onrustige elementen in toom gebou- men by hen niet komen. Ons volk
dient dus nog veel te leeren.
„Nu ja", zal men zeggen „ona voik i
is een groot woord maar een troepje j
Lombok.
Aan de Java bode schrijft &e<ï 3i
vrouwen en mannen uit de 'Utrecht-1 A™Pecaa dd. 23 Juli
scbe dwarsstraat is nu juist locs volk Gepasseeraen Dinsdag isdekoioiie
1 weer r Pra;a gegaan de adsistent
noe niet.
En men beeft gelijkvooral wilien
we r.iet verder insisteeren, omdat dit
geval werkelyk zoo vreemd in zijn
soort is, misschien als op zichzelf
staand moet gekarakteriseerd wordsn
(ofeoboon wij het niet gelooveu), dat
het gevafcrlijk zou zijn gevolgtrekkin
gen er uit op te maken.,'
Koloniën.
Aijoli.
Aan de jongste rapporten omtrent
de voornaamste gebeurtenissen in het
gouvernement Atjeh en onderhoorig
heden, loopende van 12 tot ea met
18 Juli wordt door dè Java Cxt. het
volgende ontieend:
Groot-Atjeb. Den 14en dezer maak-
ie eene troepenmacht ien excursie
van Lam jong over Tcengkoep, Tjot
Rang en Kroeng-Gloempang.
Bij den lerngmarsch werden onze
troepen uit laatstgonoemdepiaatsdoor
e8ne bende van pl. m. 30 man, die
van Tengkoe di Lengltoeng (Biang
Bintang) toegesneld was, beschoten,
tengevolge waarvan wij een verlies
leden van een doode en ses gewon
den.
Den daxropvolgenden dag werden
te Krpeng Raba en Beeldt Seboen
troepen gebivakkeerd, ten einde die
6treken beter tegen invallende benden
van T. Oemar te beveiligen. By het
overgaan van de Kroeng Raba-rivier
beschoot de vyand onze troepen van
de zuidelijk gelegen heuvels, waar
door wij 4 gewonden bekwamen, van
wie een spoedig daarna overleed.
Door deze bezetting is een [einde
gemaakt aan de tochten van kleine
benden door het gebied van de IV
en V Moekims, waardoor de bevol
king belet werd in hare kampongs
terug te keeren.
T. Oemar trachtte door het zenden
dier benden de bevolking tot verhui
zen te dwingen, ma^r sedert is door
T. Tjoet Bt.ntah, den hoeloebalang
der IV Moekims, verklaard dat do
bevolking zich nu voldoende be
schermd acht en spoedig in hare kam
pongs zal terugkeeren.
Een der volgelingen van T. Oemar,
een tot den Islam overgegane Chinees,
meldde zich ts Landjamoe met zyn
geweer aan.
Noordkust. Tusschen T. Radja Pa-
keh en Toeankoe Mohamad van Koe-
ala Barzce is het tot eene uitbarsting
gekomen.
Op de« 6en dezer verfrok eerstge
noemde, vergezeld vanT. Radja Pedir
en T. Hoesin di Gedong, met pl. m.
1000 volgelingen naar de III Moekims
Koeala Batoe om Toeankoe Mohamed
te bestrijden.
Laatstgenoemde werd verdreven,
hetgeen wordt verwacht te zullen bij
dragen tot bevestiging van het gezag
van T. Radja Paksh. die nu de zaken
in bovenbedoelde III Moekims heeft
geregeld.
Tusschen de Radja's van Pasangan
i Samalanga kwam het eveneens
tot een strijd, waarbij aan beide zij
den verliezen geleden werden, en we]
ds laatste dooden en 12 gewonden,
terwijl de eerste 10 dooden in handen
van Samalanga achterliet.
De lieden van Kloempang Doewa
i Merdoe hielden zich nog on
zijdig.
T. Maharadja van Telok Semawé
T. Tjihik Gedang begaven zich
naar Edi om van daar een bedevaart
te do-'-n naar het heilige graf van T.
Arimi in Simpang Anas.
Niet lang geleden ging T. A?an
Titeuh naar Gedong om aldaar „wang
eabil" te innen, doch T. Tjihik moet
beslist geweigard nebben eenig geld
te geven en T. Asan verzocht hebben
het laiJsckap te verlaten.
Nja Kedjoeroean van Blang Ara
stelt pogingen in het werk om zich
met T. Tjihik T5neQda te verzoenen.
Westkust. Deo 9en Juli werd
Lepong door Hr. Ms. Makassar be
schoten, waarna van Poelaet een
hevig geweer- en iillavuur op dien
oorlogsbodem werd geopend, hetgeen
na eenigen tijd door' granaatvuur
werd tot zwijgen gebracht.
residect Roos was daar nog. Ver
schillende geruchten kwamen binnen
maar „het zou wel niet zulk een vaar!
ioopen".
Woensdag den 22so, dus gisteren,-
zouden de kolonel, de a93.-reei'ien
Rooe en de le luitenant der cavalerie
De Wit naar Ampenan terugkeeren,
Toen zij zich voor de afreis gereel
maakten, gisterenmorgen ruim half
zes, deden de opstandelingen weten
dat zij achter de missigit zaten
de company aiwaohtten. Men zet
eens gaan kijken en daarvoor ginj
een patrouille er been (er liggen te
Praja thane ruim 150 eiud). Nauwe
lijks kwam men achter de iniseiglt
oi men ontving vuur en men stuitte
op een bende van meer dan 100
man. Da patrouille gaf vuur terug
de bende ging op de vlucht mg.,
achterlating van éen doode en twee
gewonden.
Het bericht kwam hier gisteren
rucrgen half twaalf aan dcor hadji
Oesoep Daze echter bracht een zeer
overdreven bericht en deed het voor
komen alsof het reeds een volledigs
oorlog was en daarom besloot iia
commandant van het garnizoen ma
joor Veenhuizen in overleg met den
resident Lieftinck, die juist gisteren
morgen 8 uur met de Sperwer wa;
aangekomen, onmiddellijk troepen ter
versterking naar Praja te zenden.
Heel Kapitan was dientengevolge in
rep en roer, want men veronderstelde
dat de troépeu te Praja ingesioten
waren. Tegeiykertijd verzocht de re
sident aan den kolonel van het hier
ter reede liggsude oorlogsschip Prim
Hendrik der Nederlanden om een
landingBdivisie te zenden. Daar aau
boord dus ook alles in de weer
ziet daar, om half twee komt de man-
trie tjatjar in vollen reu te Kapitan
aan en vertelt dat het wel erg is, maar
toch niet zoo. Van insluiting was ge
lukkig nog geen sprake. Iotusschea
was de kavalerie onder den len lui
tenant der artillerie Van Lhh (wn
de luitenant der kavalerie De Wit
zat fe Praja) reeds uitgetrokken de
le luiteuarit der infanterie Van Straa-
ten ging haar achterna 6ü bereikte
baar voorbij Tjakra. Ook de landings
divisie werd afgecommandeerd.
Hedenmorgen 23 Juli, is de resi-j
dent onder geleide van zes cavaleris
ten naar Praja gegaan. Nadere be
richten zijn er nog niet.
Het plan bestond om de missigtt
en de muren van het huis van Goe
roe Bangkol te Praja af te breken,
maar men beeft daarvan afgezien.
Ds te Semarang verschijnende Lo-
comolief. van den 25sn Juli meldx:
Zijne Majesteit de koning van Siam
heeft hedenmiddag aan Har6 Majesteit
Koningin Wilheimina een in het
Engelsch gesteld telegram gezonden,
waarin da vorst, .alvorens Java te
verlaten, aan Hare Majesteit rijn har-
telijken dank betuigt voor de aange
name wijze, waarop Z.M. bij zijn be
zoek aan dit eiland is ontvangen door
Z,E- den gouverneur generaal benevens
de onder dezen dienende ambtenaren
en officieren..
Sport en Wedstrijden,
Harddraven.
De Alkmaarsche HarddraverijVer-
eeniging hield W< ensdag in de Hard
draverslaan ia den Stadshout hasr
jaarlijksche harddraverij. Het weder,
ofschoon buiig en guur, hield zich
tijdens den wedstrijd goed.
Voor den wedstrijd waren inge
schreven de volgende tien paarden
AUouez, van H. v. Wickevoort Crom-
melin, Heemstede; Mirka, van stal
Jan Steen. 's-Gravenhage ;Sador, van
stal Trio, Soest; Newbold en Lucille,
van J. W. Schuijl, Utrecht; Ideaal,
van S. Saoeck, Bergen Ritsjeck, van
A. A. vau .ren Berg, HaarlemHun
tress, van Job. de Mol, 's Gravenhage
Angelina, van etai Jan Steen, ^s-Gra-
venhageen Rejected, van stal Trio,
Soest.
Uitslag1. Huntress, 2. Sador, 3.
Ge lurende den verslagtijd heersehte j AngeTina.
doorgaans een harde westelijke wind, j
gepaard met regenbuien.
De gezondheidstoestand bleef sta- Handboogsclllöton.
tionair. i Het 5-jarig bestaan van de hand-
boogsohietvereeniging „Vooruitgang
Maar nog hoorde men Billy, den versuften knaap, met
luide, zegevierende stem uitroepen
„Ik heb hem losgesneden, ik heb het gedaan. Wie
wil Billy aanhooren! O! hij isduivelseh slim, duivelscn
slim
Deze woorden weergalmden nog, toen „de Admiraal"
wegzonk, en terwijl verscheidene der matrozen den ka-
pit'ein toeriepen of hij nog iets van den weggeslagen
stuurman kon zien, bemerkten de anderen dat net zon
derlinge stoomschip, dat zich een uur te voren slechts,
als een stipje aan den horizon had vertoond, niet ver;
van de „Semiramis" rondzwalkte. Burke had dan ook,
slechts ooren en oogen voor dat feit.
„Of de stuurman boven drijft of niet," verklaarde hij,
„ik ga er van door, en ik ben zeker dat wij geen oogen-
blik te verliezen hebben. Als dat schip zich rekenschap j
heeft gegeven van wat hier voorviel, dan zullen wij nog
vóór den avond al de kruisers der kust op onze bieleD i
hebben, en ik verzeker u dat ik daar niet graag mee
te maken heb."
En op zijn bevel, ging de „Semiramis" verder rijn lot
te gemoet.
HOOFDSTUK V.
De cLrde dag na de mitdaod.
Het was op den avond van den derden dag nadat het
rampzalige schip in de golven was verdwenen, dat de
„Semiramis" de Minch opstoomde en zijn koers zuid
waarts nam. Het jacht had met vollen spoed doorge
stoomd, maar toch voorzichtigneidshalve zoo min moge
lijk kolen verstookt, en was aldus de Noordzee ingegaan
tot Duncansby-Head. Van daar ar was het langs Kaap
Wrath getrokken (maar dat op een grooten afstand
van het kustlicht, ten einde alle bespieding te ontgaan)
en had rich vermetel een weg gebaand langs de Wes
telijke Eilanden, met het doei in den open Atiantischen
Oceaan door te dringen. Thans zette het jacht .de reis
voort onder een stevigen bries en tegen den vollen zui
denwind in, naar den minder gevaarlijken waterweg
van de groote zee.
Drie dagen lang was de bemanning ter neergedrukt
geworden door heel de rusteloosheid en koorts van een
onverklaarbare zaak; zelfs degenen die de gansche zaak
op touw gezet hadden, konden zich niet aan dien indrux
ontworstelen. Het was een tocht geweest, die onder
duizend vreezen ondernomen, met de somberste voor
gevoelens was afgelegd. Zonder zich meer te bekomme
ren om de kisten en zakken met goud, die in de groote
kajuit rustten, en die reeds spoedig verdeeld moesten
worden onder de meesters en hunne onderhoorigen,
hadden de matrozen niet opgehouden zich af te vragen
„Wat weet men thans reeds te Londen? In hoeverre is
het verstandig langs deze kusten heen te gaan? Wan
neer zal de vervolging beginnen?"
Het kwam hunne versufte hersenen voor als de uiter
ste dwaasheid dat ds „Semiramis" ook maar een dag
lang zou blijven hangen in het gezicht van Schotland.
Aangedreven door Johnson, de machinist van het ge
zonken schip, en ui08d scheppende door de merkbare
onrast van Kenner, gaven zij hunne inzichten aan den
gezagvoerder te kennen, of bleven daarover praten in
hun eigen vooronder, met elkander ove leggende of, nu
de kapitein doof voor hunne waarschuwingen bleef, het
niet beter was in opstand te geraken, en daarmede in
eens een eind te maken aan alles.
Men zal geen moeite hebben te begrijpen, dat de la
ding geld eene almachtige verleiding in zich sloot voor
zulke geweteniooze lieden. Ofschoon zy nog niet recht
verstonden op welke wijze Messenger en Kenner den
schat in hfinden hadden gekregen, wa3 het feit zijner
aanwerigbeiT, in de kajuit als een zeilsteen, die hen
telkens in de nabijheid deed rondsluipen, en hen van
niets anders dan van goud en rijkdom spreken deed.
Zoo sterk was de bekoring dat men, resds den tweeden
dag, George White, die een van Robinson's matrozen
was geweest, in de kajuit bezig vond een toil met goud
staven voort te rollen, in zijne pogingen om he' yatte
openen. Bnrke, die hem op heeterdaad betrapte, zond
hem onmiddellijk in de boeien.
„Ik zal je tot een voorbeeld stellen, dat ai den opva
renden tot les dienen za;," sprak de kapitein, terwijl de
man voor hem stond, „en als dat nog niet helpt, zal
ik ze een kogel door het hoofd jagen."
„Gij kunt geen haar van mij laten vallen," ant
woordde de matroos op norechen toon. „Ik sta niet
onder uw bevel, en er is niemand hier, die iets over
mij te zeggen heeft."
De bemanning was om de machine kamer heen komen
staan, waar het tweetal zich bevond, het gedruisch der
twistende stemmen had cïe matrozen daarheen gedreven,
en enkelen hunner begonnen ten voordeeie van den
[schuldige te spreken, en gaven hem gelijk,
j „Gij kunt hem niet straffeD," zeiden zy, „hij heelt
niets met u e maken, en wij zijn allen op zijne
hand."
Burke hoorde üen met de grootste bedaardheid aan,
maar toen een der knapen hem in eene dreigende hou
ding naderde, haalde hij onverwacht een groot geladen
pistool uit zijn heupzak ie voorschyn en bracht den
man daarmede zulk een slag op het hoofd toe, dat hij
kreunend achteruit deinsde, totdat zijn voet in het ijzer
j eener lantaarn verward raakte en hij languit op dek
neerviel.
„Gij ziet," sprak de kapitein, „dat er in zulke zaken
!niet met my te spotten valt. Is er nog iemand onder
ju die van zijne meening is, laat hem dan te voorschijn
komen en het zegg9ü
1 Bij het vernemen dezer woorden traden de mannen
terug, terwijl White te gelijk met de anderen zocht a
I te druipen, maar Burke greep hem plotseling tusschen
zijne stevige vuisten beet en schudde hem zoo dat zijne
tanden er van klapperden.
{Wordt vervolgd.)
