DE LYNCHWET.
't Was een prachtige lenteavond in
Maart. Mqu dagtaak was afgeloopen
en ik zat op den drempel van een
ond blokhuis nabij den Brazos. Voor
naij onttrok de dichtbegroeide oever
den stroom aan mijn oog, terwijl
achter mjj de golvende prairie zich
uitstrekte. Alleen de vuurvliegen, die
in en uit het kreupelhout gonsden,
▼erbraken den indruk van roerlooze
stilte, die met den avond scheen
neer te dalen, en langzamerhand
dwaalden mqn gedachten terug naar
Br geland en naar het tehuis, dat
pas eenlRe maanden te voren had
vaarwel gezegd.
Ik had de oogen gesioten en was
ballweg do oprijlaan van mijn ouder
lijk huis, toen ik onverwachts in de
werkelijkheid werd teruggesleurd door
de stem van een neger, wiens grijn
zende tronie over de heg keek.
„Say, boes, mag ik stallen dit
Êaard voor van nacht in de corral
ier?"
Onder de gegeven omstandigheden
was h6t een gevaarlijke vraag, zelfs
voor een blanke, en ik gaf de ver
langde toestemming, naar ik vrees,
niet bepaald vriendelijk.
Een half uur later kroop ik uit
pure verveling mijn partner, Hal
Bell, was voor zaken naar Austin
gegaan te kooi en lag weldra te
snurken.
Het duurde niet lang of ie werd
wakker geschrikt door een ruwe
stem, die in mijn oor schreeuwde:
„Vooruit, Britisher, banden op!"
Ik ging overeind zitten en keek
rond. Het kleine vertrek was vol ge
maskerde mannen, tot de tanden ge
wapend, die hun revolvers op mijn
hoofd hielden gericht. Mqn eigen
wapen hing aan den anderen muur
buiten mijn bereik, zoodat dit bevel
geheel overbodig was. Ik Btak mijn
handen dan ook niet op.
„Wel, Britisher 'k denk dat je
ons al zoo half en half verwachtte
hè?"
„Neen wat meet je?" vroeg ik
zoodra ik mij voldoende had her
steld.
„Verduiveld, wat hou jij je onnoo-
zeiDan wil je ook zeker bewereD,
dat je niet weet waar Dane Lawaon's
zwarte ruin uithangt?"
>Dane Lawson's zwarte min?"
herhaalde ik. „Ik heb Dane Lawson
nooit van mijn leven gezien, veel
minder zijn min 1"
>Hocr hem, boys, hoor hem 1 nooit
van zijn leven gezienAdam, kom
naar vorenl"
Een neger met een afeohu weiijker,
grijns om zijn lippen, kwam aan 't
voeteneind van mijn bed staan.
„Is dat de man, dien je Dane Law
son's paard van avond dcor de kreek
zag leiden ondervroeg de woord
voerder.
„De eigenste gentiercan, sir. Ik
zien hem zelf en volgen hem, want
ik begrijpen, Mr. Lawson niet verkoop
dat hose, waar by zoo op gesteld ie,
en ik zien hem vastmaken die paard
in zijn corral."
„Gemeene zwarte schurk I Heb je
mij zelf niet gevraagd dat paard daar
te mogen stallen bulderde ik hem
toe, want ik meende zijn toeleg te
doorgronden. Hij was ontdekt en
wilde nu de schuld op mq werpen.
„Nosure, weet nergens van," ont
kende de neger met een nog afzich
telijker grijns dan te voren.
„Genoeg I" viel de gemaskerde aan
voerder in. „Nigger Adam heeft je
gezien, ons gewaarschuwd en ons hier
gebracht. Wjj hebben het paard in
je oorral gevonden en, om tqd te
sparen, onderweg rechtspleging gehou
den en je schuldig bevonden. Sta op
en kleed je aan I"
„Wat wou jelui met me? vrog ik
nu werkelijk ongerust, bekend als ik
was met het kort recht, dat gewoon-
BAAKLBMER HALLETJES.
Ben ZsterdigsYO ndpraatje.
CCCIX.
Wie in deze mooie Septemberda
gen de zon zoo heerlijk ziet schijnen,
kan zich met een weinigje fantasie
nog verbeelden, dat het midden in
den zomer ie. Maar lang duurt die
illusie niet. Men heeft maar rond to
zien, om zich te overtuigen, dat het
we! en deugdelijk herfat geworden ie.
Uit mijn venster tie ik den rossigen
wingerd, het bruinende groen van de
linden. Na tafel is het in een oogen-
blik donker, 's Avonds buiten zitten
is een daad van moed en, helaae,
Kriens geeft Zondag zijn laatste con
cert in 't Brongebeuw, tevens het
laatste in dit seizoen, dat deze onder
neming geeft
't Spijt me van harte en ik weet,
dat het anderen ook spijt, 't Is zoo
aangenaam onder de verandah of in
den tuin van 't Brongebouw en wat
mq betreft, bleef het alleen daarvoor
het gansche jaar zomer. Maar klagen
baat niet, na den zomer komt nu
eenmaal de winter en al gaat de
mensch op zqn hoofd staan, het ge
schiedt zóo en niet andere. Nu kan
hij het wel op een accoordje gooien
en trachten het Brongebouw ook
dezen winter open te honden,maar wat
zal dat baten Muziek zal er toch
niet tqn, het mooie weer, dat aan
het Brongebouw zijn bijzondere aan
trekkelijkheid geeft, is er niet meer.
't Zou ons tegenvallen en dat vooral
omdat het Bestuur naar mij dunkt,
het verzoek om ook 's winters open
te blijven, zou moeten beantwoorden
met een voorstel tot verhooging van
contributie.
fln dat is in den tqd dien we
beleren erger, dan de derdedaagaohe
lijk over paardendieven werd uitge
sproken. Blijkbaar waren mijn onwel
kome bezoekers overtuigd, dat ik een
lid van dat edele gilde was.
„Welik geloof dat het de wil
dezer achtbare vergadering is, je te
laten bengelen. Zie je, Briti-her, er
rijn in den laatsten tijd een massa
paarden verdonkermaand en we heb
ben besloten, den eersten den besten
paardendief, dien we snappen, te
hangen, &!s een waarschuwend voor
beeld voor de andereu. Begrijp je?"
„M:-:ar jelni zult me toch niet
goedsmoeds ophangen, zonder eenig
onderzoek, zonder een enkele kans
cm mijn leven te jeiden?" ritp ik
beanget.
„Ik rie niet in waartoe da£noodig
zou zijn. Kijk hier! wij zoudentcch
allemaal in de jury zijn en je even
goed tot den strop veroordeelen Dan
is 'i immer maar veel beter cm gepn
outslag te maken en je maar dadelijk
op te kneopen 1 Kommaek een
beetje voort't ia gauw gedaan."
Bij deze beau edtiende opmerking
wenkte hij twee m&r.neD, die radar-
bij traden en mij vastgrepen.
In weerwil van mijn verzet en on-
schnllbetuigingen werd ik naar het
bosch gesleurd, begeleid door de ge
heel c gewapende bende, die zich
onderweg den tijd kortte met onder
ling op vrij heftigen toon te beraad
slagen over de beste ma-ier om mij
van kant te maken.
Enkelen waren er voor, het touw
eenvoudig over den tak van een boom
te werpen en mij op te hijschen,
maar de meerderheid verklaarde zich
voor de goede cuderweteche methode,
om mij op een paard te zetten, met
het tonw aan een tak gebonden nm
mijn nek en dan het paard mst e?n
paar flinke zweepstriemen onder mij
vandaan te drijven.
Als in een droom liep ik voort,
aan alle kanten door de gewapende
genaaskerden ingesloten.
Eindelijk commandeerde de aan
voerder hult onder een grooten note-
boom, dien hij voor bet doei uitste
kend gesohikt verklaarde. De maan
eoheen helder door het loover, veran
derde de lange lianen en neerhan
gende tressen van Spsansch mos in
reusachtige zilveren draperieën en
overgoot het toonesl m6t esn toover-
achtigen glans, [die rr.ij onder andere
omstandigheden zeker mst verruk
king zon hebben vervuld; heteenige
gevoel, dat die aanblik nu in mq
cpwekte, was een aandoening van
spijt big de gedachte, hoe gehoon de
aarde er in dat zachts maanlicht uit
zag, en hoe hard het was, dat alles
voor het laatst te zien.
Er werd mij echter niet veel tijd
t< t nadenken gelaten. Zij grepen mij
aan, bonden mijn handen op dsn rug
vast, een blinddoek voor mijne oogeu
en tilden mij op een or gezadeld
paard; daarna voelde ik een 3trop
over mijn hoofd werpen en hoorde
e- n man boven mij in den boom
klimmen.
Nu d« dood onvermijdelijk echeen,
week mijn angst om plaats te maken
voor een onverzettelijk besluit om
moedig te sterven. Eindelijk toen
alles naar hun zin beredderd was,
richtte de woordvoerder zich weer tot
mij.
„Ziezoo, Britisher, alles is in de
puntjes. Na zullen we je tien minu
ten alleen laten, om te bidden en
met de wereld at te rekenen, en dan
den ouden knol onder je vandaan
ranselen. Heb je soms nog iets te
zeggen
Ik verwaardigde mij niet hem te
antwoorden en zij lieten mij alleen.
Biddenik kon niet, mijn hersens
waren als verlamd, ik kon zelfs niet
denken. Mijn gedaohten vlogen in
het wild rond, ran mijn ouderlijk
tehuis naar de kostschool, waar ik
mijn jeugd had doorgebrachtvan
den boer die mq in den landbouw
had onderwezen, naar mijn aan
staande, die in het vaderland wachtte,
koorts. Verlaag uw prijzen, geef oa-
deautjei, desnoods een worst present
bij een zilveren remontoir en een
kinderprentenboek bq een zootje
visoh, 't raakt niet hoe mal de oom-
binatie is, maar verhoog vooral uwe
prqzen niet, want dan loopen de
mensohen weg.
En als de Haarlemmers uit het
Brongebouw wegliepen, dan was het
er leeg en verlaten, want andere
volksstammen bezoeken het nog niet.
Helaas, we kunnen het niet looohenen,
ons Sta&lbad Haarlem is nog verre
van cosmopolitisch. Vergeefs hebben
we dit jaar gewacht en gehoopt op
de komst van den wuften Gal. zooals
de diohter zegt, van den stoeren Ger
maan en van den stuggen Brit, zonder
nog te spreken van den schutterigen
Amerikaan. Ze zqn weer, als van
ouds, gegaan naar Pyrmont, naar
Spa, weet ik waarheen, maar hier
gekemen xjjn ze niet. En wq, die zoo
gehoopt hadden dit jaar ons glas
Btaalwater te zullen drinken in de
drinkhal schouder aan schouder met
rijke buitenlanders en sohoone bui-
tenlandsters, wij hoeren daar "s avonds
op het concert niets dan hollandsoh,
nu ja een heel behoorlijke taal, maar
als je dag aan dag niets anders doet
dan hollandsch spreken en hooren
■preken, dan wil }}e ook wei eens,
tot afwisseling wat onverstaanbaar
Yankee-engelsch hooren praten door
een amerik&anschen spoorwegkoning,
die bovendien zoo royaal omspringt
met de duiten. En, rondnit gezegd,
van de taal van de gouden scbqven,
hetzq die in Frankrijk, Duitechland,
Engeland of ver over zee geslagen
waren, aan die taal hadden velen
onzer gehoopt, dit jaar de meeste
■atisfaotie te beleven.
In deze is onze verwaohtng niet
vervuld. Het zq zoo. We praten er
verder niet meer over en pakken
onze hoop weg in onze winterprovi-
tctdst ik ais rijk grondbezitter baar
zou komen halen ais mijn vrouw
het eene oogenbiik zat ik in mijn ge-
dacht8 reeds op de boot, die mij in
haar armen zou voereü, en het vol
gende was ik benieuwd of mijn
lichaam zon worden afgenomen, eer
ds gieren er zich aan vergastten.
Mqn geheels leven ging tot in de
kleinste bijzonderheden in dieenkei©
minuter, mijn geblinddoekte oogen
voorbij.
Minuter 't waren uren en nog
steeds lieten mijn beulen op zich
wachten. Ik verlangde er naar het
gieren te hooren van de zweep als
het snoer door de lucht suisde, om
de flanken te 6triemen van het paard.
Alles was verkieslijker dan deze on
duldbare spanning, dit- de sterkste
zenuwen zou hebben ge.-ehokt- De
xcgst kreeg weer de overhand.
De nachtelijke stilte, alleen verbro
ken door het verwqderd gekwaak van
een kikvorsen, was onverdraaglijk. Een
paar malen bewoog mijn pasud zich
even, maar het waa zeker een cow
boy poDy, die er op gedresseerd was,
uren achtereen stil te staan, terwijl
rijn ruiter de kudde liet grazen.
Eindelijk na een tijdruimte, die
mij een eeuwigheid toescheen, maar
in werkelijkheid hoogstens twintig
minuten had geduurd, kon ik het
niet langer uithouden. Tot wanhoop
vervoerd, dreef ik inqn hielen in de
flanken van het paard. Het deed een
sprong voorwaart3. een oogenbiik
voelde ik den strop om mqn hals
dichtki.ellen, daarna sleepte het touw
ios achter n>q mee. Het gemak waar
mee ik mijn armen bevrijdde, bawees
mij dat h6t koord van te voren los
gemaakt of gedeeltelijk dcorgeneden
was. Ik rukte den blinddoek van mijn
oogen. Ik was alleen. De teugels
lagen los op den bals van het paard,
dat ik voor een van mijn eigen paar
den herkende, en stapvoets den weg
naar zijn stal insloeg. It trad mijn
hut binnen. Een daverend gelach
begroette mijn komst. Toen eerst
begreep ik, dat ik het slachtoffer van
een afschuwelijk wieede grap was ge
weest.
Ik was woedend, met gebalde vuis
ten deed ik een stap voorwaa;t3 en
zeker zou ik een mooru begaan heb
ben, indien ik niet op dat oogenbiik
bewustelooa waa neergezegen. De
reactie waa te sterk geweest.
BINNENLAND.
Hofbericht.
H.H. M.M. de Koninginnen zullen
15 dezer per extra-trein van 10.29
(locaal tijd) aan het station der H.
S. M. in de residentie aankomen en
te 5.15 per extra-trein naarSoestdqk
terugkeeren. i
Met het oog op den weinig beschik
baren tijd heeft H. M. de Koningin-
Regentes haar verlangen te kennen
gegeven bq aankomst en vertrek op
Dinsdag a.s. aan het station door
geene autoriteiten te worden gecom
plimenteerd.
Atjeh,
De correspondent te Batavia der
N. JR. Ct. seinde onder dagteekening
van Vrijdag
Onze troepen sijn van Selimoen
teruggekeerd. Licht gewond werden
de luitenants Happer (Happé?) en
Ten Seldarn en 4 minderen.
Vanwege de Hollandsche Maat
schappij van Landbouw, afdeeling
Velsen en Omstreken werd Donder
dag eene ringrijderij gehouden 31
paren namen aan den wedBtrijd deel.
De prijs werd gewonnen door mej.
Kooijman van 's Gravenhage, 2i prijs
door mej. Uitendaal te Velsen, en 3e
prijs door mej. Bakker van Santpoort.
siekast, om die er in het voorjaar
weer uit te voorschijn te halen. Ik
wil mr.ar zeggen, dat niemand nog
het recht heeft om te beweren, dat
het Staalbad Haarlem geen opgang
maken zal. Wat dit jaar nog niet ge
komen is, kan het volgend jaar ver
schijnen en de Maatsohappij zal wél
geen winterslaapje houden, doch lie
ver in de komende maanden over
wegen, wat er gedaan moet worden
om het volgende jaar de badgasten
hierheen te krqgen.
Zou het dan misschien niot goed
zijn, om eens over het bouwen van
een hotel te danken. Wil men bad
gasten hebben, dan moet men ze
voor alles kunnen logeeren en te eten
geven. Nu, eten kunnen ze in 't Bron
gebouw, maar wonen niet. En nu
weet ik wel, dat we hier een uit
stekend hotel hebben voor personen
▼an dien stand als waartoe badgasten
gewoonlijk behooren, Hotel Funck-
ler, maar dat is wel wat ver af. Het
beste zou stellig zijn een hotel in de
Hout, bijvoorbeeld op de plek van
het Tervallen huis in 't Frederikspark,
omringd door kippen-en hondenhok
ken, die er uitzien als afbraak
het voormalig kantoor van de duin
waterleiding. Da: is een prachtig punt,
vlak bq het Brongebouw, de drink
hal en het badhuis.
Misschien zou het ook te vinden
zqn door een paar vleugels aan het
Brongebonw zelf te maken, maar
daar zou denkelijk het gebouw nook
de tuin op vooruitgaan. Bnfin, ik
geef het voor beter.
En aangezien er dus dit jaar geen
vreemdelingen zijn geweest, krijgt de
gemeente ook geen deel van de
winst, om de eenvoudige en onafwijs
bare redendat er (tenminste wat
die afdeeling van de onderneming
betreft) geen winst is. Dat is wel
jammer, want de belastingschuldigen
zouden het heel aardig vinden, wan
Volksbond.
Op de 23e algemeen© vergadering
van den Volksbond „Vereeniging
tegen Drankmisbruik," gehouden op
10 Sept. 1896 te Rotterdam, kwam
o. a. aan de orde het rapport var. de
commiseie voor de ontzetting uit de
ouderlijke macht.
De heer air. A. J. liethaan Macaré
lid van het hoofdbestuur zette rijn
standpunt nader uiteen, daar hq geen
vrijheid gevonden had het rapport
alB commissielid mede te onder tee
kenen. Ware er voor het vsrschijr ec
van het rapport nog tijd t«>t OYerwe-
ging geweest, spr. ia overtuigd, da:
hij dan met de commissie tot over
eenstemming gekomen sou rijn, doch
de loop der omstandigheden maakte
dit onmogelijk.
Achtereenvolgens ging spr. na op
welke punten hij wel en cp welke
hij niet mot het rapport kan in
stemmen.
De hoofdvraag, welke het hier geldt
is, hoe men het aan de ouderlijke
macht ontrokken kind kan te hnlp
komen.
Op dit punt staat §pr. in de eerste
plaats stil bij het Engelsch-Ameri-
kaansoh systeem, dat echter het na
deel heeft, dat het kind hetwelk toe
vallig in handen der politie komt,
hulp krijgt, het andere niet. Dit is
natuurlijk verkeerd.
Do vraag stellende, hoe dan voor
die kinderen gezorgd moet worden,
toont spr. de onmogelijkheid aan dit
aan den reohter op te dragen. Daar
toe zqn volgens spr. in de eerste
plaats de nabestaanden geroepen,
dooh waar deze daar niet toe in shut
zqn, wat dan
In België wil men het alsdan aan
het gemeente-bestuur over laten, dooh
spr. toont hiervan de moeielqkheden
aan. In Dnitsohland heeft men daar
▼oor bet Erziehungsamt en in Frank
rijk de assistances publiques. Spr.
daarentegen acht de beste oplossing
uitbesteding der kinderen tot verple
ging in het huisgezin, zij het al niet
voor alle, dan toch ton minste voor
de jongste kinderen. Daarbij zallen
natuurlijk strenge maatregelen zoo
wel preventieve als oppressieve maat
regelen noodig zijn om te zorgen dat
de opvoeding welke die kinderen zul
len krqgen, goed is.
Aan de pleegouders moet voorts
ook de gelegenheid gegeven worden
later die kinderen ook als eigen kin
deren aan te nemen. Zoowel als thans
de wet straffen bedreigt tegen opvoe
ders, die zioh aan de aan hun zor
gen toevertrouwde kinderen vergrq-
p9n, kan de wet ook op dit punt
worden uitgebreid. Heeft men voor
de jongste kinderen plaats gevonden
in gezinnen, dan zou men voor de
oudere kinderen, bqv. die van 10
jaar, plaats kunnen traohten te vin
den in gestiohten, liefst partiouliere
gestiohten, en waar men weet, dat
voor ieder kind vergoeding wordt
gegeven, zullen er dan genoeg van
die gestichten verrqzen.
Grooter bezwaar heeft het vinden
van verpleging voor nog oudere kin
deren, bqv. die van 14 jaar. Deze
moeten worden opgevoed in Staats-
gestiohten.
Eindelijk zou de Staat een inspec
teur kannen aanstellen om toezioht
te houden, dat de partioalieren en
gestichten behoorlijk hunne verplich
tingen nakomen.
Spr. acht het gelukkig, dat deVolks
bond dit punt aan de orde heeft ge
steld. Door hiervoor propaganda te
maken zal hij zeker zijn zaak, de be
strijding van misbruik van sterken
drank, kunnen bevorderen.
De voorzitter, onder applaus den
spreker dank zeggende, is orertuigd,
dat, als de commissie aanwezig ware
geweest, zq de eerste zoude geweest
zijn om den spreker toe te juichen.
Hq is het volkomen eens met den
spreker dat het niet genoeg is, er naar
te streven dat de wet op de onttrek-
neer er eens een duizend galden -of
wat daarvoor op de begrooting voor
kwamen.
Die begrooting voor 1897 «iet er
anders niet kwaad uit. Natuurlijk
moeten er weer duizenden meer we
zen voor onderwijzerBtraktementen.
In 1897 zullen we daarvoor, alleen
voor de openbare lagere scholen, het
sommetje van honderd en veertigdui
zend guldentjes moeten opbrengen.
Dat gaat al aardig naar de ander
halve ton toe eQaWie 6ome denken
mocht dat het daarmee nit zal zqn,
die is er stellig en zeker niet achter.
Aan die post komt, zal 't goed zqn,
nooit een eind, want als het ge
beurt, dan kunnen we gerust zeggen:
Haarlem gaat den kreeftengang, de
stad gaat achteruit. Waar het on
der wqs minder gaat kosten, daar groeit
zeker het gras tusechen, de straat-
steenen.
De politie heeft een belooning ge
kregen voor de taaie volharding,
waarmee de agenten ieder jaar weer
om lotsverbetering hebben gevraagd.
De agenten krqgen nn allen f25,
meer, behalve de agenten 3e klasse,
die deze verhooging eerst genieten,
wanneer ze drie jaar derdeklas zqn
geweest. De inspecteuis en adjunct-
inspecteurs krijgen geen verhooging,
die hebben nu al zulke verbazende
inkomens, dat ze ruimschoots in
weelde kannen baden.
Iedereen weet, dat achthonderd gul
den (het tractement van een adjunct)
en duizend dertienhonderd (dat van
den inspecteur) sommen zqn, waarmee
men bergen verzet. En mochtenjdeze
ambtenaren 8r xelf anders over den
ken, welnu dan moeten zij zich eens
goed voorstellen, welk een eer het
voor hen is dag en nacht voor onze
veiligheid te mogen zorgen. Rekenen
zq die eer op duizend gulden per
jaar, dan hebben zij een flink inkomen.
't Is waar, de commissaris mag ba
king aan het ouderiqk gezag tot stand
komt, maar er moeten ook maatre
gelen genomen worden om als de
wet lot stand komt voor de onttrok
ken kinderen te zorgen.
Naar aanleiding van het rapport
stelde de voorzitter 'hans de twee
volgende vragen aan de orde, lo om
in een adres do aandacht van den
minister van justitie op het rapport
te vestigen en 2o om de wenschelqk-
heid uit te spreken, dat gestiohten
zullen worden opgericht.
De heer Top (Delft) beeft bezwaar
tegen het zoogenaamde „Kosten-
punkt". Men wil de kosten laten
d:agen door den Staat, maar spreker
meent, dat daartoe de belastingpennin
gen niet mogen gebruikt worden.
Als de Staat de kosten gaat dra
gen voor de opvoeding van verwaar
loosde kinderen, hoeveel te meer
reden zou er dan niet bestaan ook
de opvoeding der kinderen van de
behoeftïgen aan den Staat op te dra
gec. Dat moet dus aan de particu
liereliefdadigheid worden overgelaten.
De afgevaardigde van Amsterdam
weuscht de zaak nog aan te houden
ea aan bet rapport ook toe te voegen
het stuk van den heer Rethaan Ma
caré, of liefst cck het verslag van
een nog te houden gecombineerde
oommissie-vergadering.
De voorz. aoht de zaak voldoende
toegelioht.
De heer Rethaan Macaré verdedigt
het denkbeeld, dat de Staat voor de
opvoeding der kinderen behoort te
zorgen, want, laat ze de kinderen
aan haar lot over, dan komen die1
kinderen hem later, als zq in de ge
vangenis komen,veel duurder te staan.
Ha eenig verder debat werden de
conclusion van het hoofdbestuur bq
aoolamatie aaDgencmen.
Ontvreemde of vermiate voor
werpen.
Op 9 Sept. jl. is uit een winkel in
de Lange Leidsche dwarsstraat 13 te
Amsterdam ontvreemd
1 zwart houten étui met glazen be
dekking, waarin 30 a 40 gouden rin
gen, meest damesringen met pareltjes
en granaatje?. Er bevinden sich ond6r
die ringen o. a. 1 hee:enring met
diamanten roos, aan de zijden grof
gegraveerd met ornamentjes
2 bolle heereuringen, ieder met een
diamant, en
1 grove gedraaide ring met namaak
diamant.
De Commissaris van politie in de
3e seotie te Amsterdam verzoekt op
sporing, aanhouding en bericht.
Wraak.
Voor de Heerenveeneche rechtbank
stond Donderdag jl. terecht een 40-
jarige boerenmeid nit Terhorn, die
fijn glas had geworpen in het ge
maaide gras van een veehouder al
daar. Haar doel was natuurlqk den
boer schade te berokkenen duor zijn
vee op die wijze te doen sterven.
De meid had vroeger verkeering
gehad met een knecht van den boer,
die verkeering raakte uit en daarvan
zijn, volgens de meid, de boer en zijne
vrouw oorzaak. Daar al eerder glas
in het gras was gevonden, werd er
opgepast en in den avond van 21
Aug. werd zij op heeterdaad betrapt.
Zij bekende daarop aan den gemeente
veldwachter; ter terechtzitting trok
zij hare bekentenis gedeeltelijk weer
in, maar het O. M. eischte tegen
haar een gevangenisstraf van drie
maanden.
Zigeuners.
Langs de oostgrens der provinoie
Groningen is thans veel bereden politie
saamgeirokken en te Ter Apel ïb eene
brigade mareohauseee gedetacheerd
om te waken tegen eene rq aanzien
lqke Zigeunerbende (of benden), weike
in het Oost-Friesohe gelegerd is en
schikken over een soaa gelds, waar
van hun gratificatiën mogen worden
verstrekt. Wie dus een heel jaar heel,
heel zoet is geweest, braaf zijn werk
heelt gedaan en vooral nietB heeft
losgelaten tegenover die gevaarlijke
perBmenschen, die krijgt ja, wat
krijgt hij I die krq'gt wat de com
missaris hem geven wil.
Ik begrijp niet recht, waarom dit
mooie systeem, dat natuurlqk voor
een volwaseen man (allerplezierigst
iswaarom dit mooie syat6em,
*eg ik, ook niet wordt toegepast nu
men den agenten wat verhooging ge
ven wil. Op die manier z ju de finan-
cieele zwaarte van eiken politieman
geheel afhangen van den commissa
ris en deze als een eoort van Jupiter
tronen boven het geheele bureau,
doch niet op wolken, maar op zak
ken met guldens, die bij «ouknnnen
rondstrooien op de eerbiedig wach
tende politiemannen.
Maar ik stap van de duitenquaes-
tie af, al zou ix nog heel wat kunnen
zeggen over de wonderlijke verhou
ding die er bestaat tnsschen het trak
tement van een agent eerste klasse
volgens de nieuwe regeling f650
en f700 en dat van de adjunct-in
specteurs f 800.
Maar nu komt er ook een voorstel
van den Commissaris, om het politie
personeel en hunne gezinnen gratis
genees- en heelkundige hnlp en me
dicijnen te geven. Waarom dat ge
vraagd wordt, vat ik niet. Mij dankt
er is evenveel reden om te vragen,
om maar iets te noemen, vrq koffie
en thee, of vrq tabak en Bigaren, of
vrij boter en brood of zooiets. Is het
traktement van de agenten niet vol
doende om vooi zioh en hun gezin
dokter en apotheker te betalen,welnu,
laat men hun dan nog een weinig meer
loon geven. De gemeente moet het
han niet cadeau doen.
Ik zeg nogcens waarom zal de
nu hier, dan daar onze grenzen traoht
ever te trekken.
Dit sohqnt nog steeds dezelfde troep
te zqn, die zioh voor eenigen tqd ten
oosten van onze grenzen ophield.
Letteren en Kunst.
De heer Pauwela.
De heer D. Pauwels, ex-uelden-
tenor bq de Ned. Opera ligt nog
overhoop met den Raad van Beheer
der Ned. Opera, wat blijkt uit het
volgende ingezonden stuk van zqne
hand door eenige bladen opgenomen:
Aan de JRedaetie.
In versohillende bladen doet een
verhaal de ronde alsof ik door mqn
onwil oorzaak zou zqn dat de artis-
ten, koor en orkest van de „Holland-
sohe Opera" niet znllen ontvangen
de 51 po. gage over Maart 1895.
welke de Raad van Beheer der ver
eeniging de „Nederlandache Opera"'
hun schuldig is gebleveD.
Wanneer ik niet kwiteer dan krq
gen de anderen het bun komende
ook niet!
Ik weDSoh niet te qualifioeeren de
houding van den Raad van Beheer
die op dergelijke laakbare wqze mij
tot schikken wil dwiDgen maar wensch
juist luttele dagen voor mqn heen
gaan mijn standpunt te publioeeren
en aan te toonen, dat die onwil mij
nerzijds niet bestaat.
Daarvoor verzoek ik de gastvrij
heid in uw blad, overtuigd dat an
dere bladen die het bovenbedoeld
berioht opnamen, zeker mqn schrijven
om der onpartijdigheidwille zullen
plaatsen.
In mijn oontract, voor een paar
jaar geleden met den Raad van
Beheer gemaakt, werd o. a. overeen
gekomen dat diegene dor partijen
die het contract zou verbreken aan
de wederparty f20.000 (zegge twintig
duizend gulden) zou betalen. Van
mqo aanvankelijk voornemen om
borgtocht te vragen zsg ik af omdat
mqne eerste opmerking daaromtrent
zoo boos werd opgenomen, dat ik
er verder niet mee voor d9n dag
durfde komen 1 Trouwens, ik kon
niet vermoeden dat het bestuur der
Vereeniging eene verbintenis zou
doen aangaan, waarvan het kon
weten dat harerzijds niet-nakoraing
zoo goed als zeker was.
In het laatste jaar verzooht ik
eenige dagen verlof, voor gastvoor-
stellingen elders. Dit werd geweigerd
en er bq gevoegd dat, zoo ik mqn
plan tooh uitvoerde, men onherroe
pelijk mij voor f20,000 zou aasspre-
ken. Ik moest dus mijn voornemen
laten varen, ik wilde mijn gezin en
mij niet aan den ondergang prijs
geven. Ik leefde in den droom dat
men eene verbintenis, die men aan
gaat, moet nakomen
In Maart 11 deed zich echter het
geval voor dat de vereeniging con
tractbreuk pleegde. Zij betaalde name
lijk niet. Ik stelde haar in gebreke,
kreeg dus reoht op f20,000 en dag
vaardde voor dit bedrag.
Krachtens overeenkomst dus, ik
herhaal het, is de vereenigiDg mq
niet schuldig ongeveer f200 saldo-
gage, maar f20,000.
Herhaaldelijk is mij gevraagd of
ik tegen kwqting genoegen wilde
nemen met mijn saldo gage.
Herhaaldelijk heb ik geantwoord
„ja" mits gij ook mqae proceskosten
betaalt!
Die eisch mijnerzijds, die van groote
inschikkelijkheid getuigde, is steeds
afgewezen.
En het prooes zelf? De ohioanes
der gedaagde vereeniging maakten
en maken voor mq steeds de kosten
hooger. Eerst werd borgtooht ge
vraagd voor de proceskosten omdat
ik vreemdeling ben, daarna werd
gevraagd overlegging van ons con
tract (alsof de vereeniging geen
gemeente dokter en apotheker voor
hen betalen en waarom bijvoorbeeld
niet het schoolgeld van hunne kinde
ren Er is geen enkele reden om
daar onderscheid tusechen te maken.
Men zou nog verder kunnen gaan en
een soort van politiekazerne kunnen
gaan bouwen, waarin een groote zaal
voor de ongetrouwde ageDton, en af
zonderlijke woninkjes voor elk der
getrouwde agenten, welke woningen
deel zouden uitmaken van dat groote
gebouw. Daaraan verbonden of ten
minste er vlak bq zou dan het hoofd
bureau van politie kunnen zqn, bene
vens de woning van den oommissaria
en die van den oudsten inspecteur.
Er zou, evenals bq het leger, een
algemeene menage bestaan, volkomen
gelqke huisvesting, kortom een geheel
militaire regeling. Hieraan zou dan
kunnen worden verbonden een apo
theek, een speciale dokter, een of
meer onderwijzers voor de kinderen,
een groot veld als speelplaats voor
het jonge volkje kortom, men zou
als het ware een j sooit van politie-
kolonie kunnen vestigen, die aan de
discipline ten goede komen en de lief
hebberij T00r het vak stellig bevorde
ren zou. Of het goedkooper zou wezen
dan de tegenwoordige regeling, zullen
de gemeentelijke rekenmeesters op het
Stadhuis wel eens nacijferen.
En vraagt men mq, waar die kazerne
zou moeten verrqzen, dan zou ik
zeggenbouw haar in of nabij den
Hout. Dan zouden ten minste weer-
looze vrouwen niet langer gevaar
loopen, zoodra zq zioh op een binnen
pad wagen, te worden gemolesteerd
door ellendige landloopers, zooals
naar ik vernam nog deze week weer.is
is gebeurd.
FIDELIO.
