RUBRIEK VOOR DAMS,
Dï lichtgevende bundel, die vanaf
een honderd meiers voir het schip
sohynt, zou de wachthebbende offi
cieren niet hinderen, maar reeds op
gro'Ue afstanden visschersvaartuigen,
boeien enz. die zich op den weg
kunnen bevinden, verlichten en daar
door in staat ateJlen die te myden.
On ver antwo or d elij k.
De Redacteur van Patrimonium
die te Amsterdam in een buurt woont,
waar de aanbouw nog ongestoord
w.'rdt voortgezet, zegt in het jongste
nummer van genoemd weekblad, dat
bi; daarbij vaak dingen ziet gebeuren,
wa&rby men, gelijk men het noemt,
zyn hart vaBthoudt.
Hij schrijft daarover aldus
„Op een steiger van ongeveer 12 M.
b ven den beganen grond stonden op
bet oogenblik, dat het onze opmerk
zaamheid trok, drie metselaars te
werken.
„Toe jongens," hoorden we een
steendraeer zeggen, „ze klagen, dat
ze <reen steenen hebbeD, laten we ze
er onder dragen", bedoelendelaten
we er zooveel steenen opbrengen als
er maar even op üggea kunnen.
..Doe het niet", riep de kalkdrager,
wnat de steiger is te zwak."
Dit hadden we ook gezien want
de staande houten van dien steiger
wa an van sleohts drie schakels voor
zien en misten dus bijna alle onder
ling verband. Niet een kruiszwieping
was er aangebracht, en onder een
steiger op die hoogte was er niet één
meer en dat hoewel een groote hoop
ste^erhout, zoowel schakels als de
len in voorraad lagen.
Wij vinden zoo iets onverantwoor
delijk
Onverantwoordelijk en roekeloos
ock van de werklieden, zoowel als
van den bouwer, onder wiens opzioht
dat werk gesohiedt.
Maar ook onverantwoordelijk voor
het publieke gezag.
Immers dergelijke tooneelen ziet
men telkens weder. En dat aan den
publieken weg!
Er is een bouwpolitie, en tooh
schijnt alle toezicht op steigers en
BieiliDgen volkomen te ontbreken.
Een aanvaring.
V.tn twe-1 schepen, welke Maandag
do->r ecu sleepbo-t van het Merwede-
ka- aal door het Y naar de Houtuaven
te Amsterdam werden ge-l9ept, werd
éen nabij de monding der haven door
een zeeboot, komende van IJmuiden,
aangevaren, met het gevolg dat de
man, die aan het roer stond, over
boord sloeg, maar spoedig gered werd.
Doch ook bet schip dat met suiker-
b'een belast was, had averij bekomen,
zoodat het iD de Houthaven zonk. De
opvarenden werden allen gered.
De oude g&rde.
Eenige „eeuwige" studenten te
Amsterdam hebben onlangs e6ne ver
eeniging opgericht, genaamd De oude
garde, waarbij zich alleen studenten
kunnen aansluiten, die 10 of meer
jarea zich koesteren aan den boezem
van de Alma Mttir. De oudste van
deze Muzenzonen telt 15 studiejaren,
de jongste 10.
Ia de laatstgehouden vergadering
vau De oude garde werd met alge-
meene stemmen besloten, een collega,
die nu zqn 18e studiejaar is ingegaan,
uit te noodigen, lid van de illustre
vereeniging te worden. Nadat de
sece'atis in dien zin een brief aan
den Minerva-getrouwen dienaar had
verzonden, ontving bij reeds den vol
genden dag dit korte antwoord
Zeer veel eer, maar met zulke
jonge broekjes als uwe vereeniging
telt kan ik niet omgaan.
(Tijd.)
Er in geioopen.
Zekere hee1', politiespeurhond ge-
n- mild, die waarschijnlyk eens een
be'.euricg wilde ma^en, gi g deze
week een polderjongenskeet te Hille-
goni binnen, en niemand ziende dan
eens vrouw, vroeg hij, na haar goe
den morgen gewenscht te hel-beD, een
borrel, welken de vrouw hem gaf.
„D ina je I" ze'de de beer. Een oogeD-
b' 1c later gaf hij aan de vrouw eert
lij ^daalder. „Dank je!" zeide de
vr ow op baar beurt. Genoemde heer
Hcheen dit echter wel wat veel te vin
den, althans hg vroeg geld terug.
li rvan wilde de vrouw echter niets
v eten, en niettegenstaande het her
haald vragen en bedreigen bleef de
vrouw weigeren, dreigerde de „jon
gens" te zullen roepen. Onze vriend,
ziende dat het „meenens" werd, koos
het pad, vanwaar hij gekomen was,
waarschynlyk vreezende voor ernsti
ger gevolgen.
LD.)
Krankzinnigengesticht
„Endegeest."
De opening en in gebruikstelling
van het krankzinnigengesticht „Ende
geest" onder Oegstgeest zal hoogst
waarschijnlijk plaats vinden op 15
Januari 1897.
Voor de bij die inrichting te ver
vullen betrekkingen van huismeester,
boekhouder, linnenjuffrouw, tuinbaas
en portier hebben zioh tot dusverre
niet minder dan resp. 261, 187, 92,
102 en 8-5 oaudidaten aangemeld.
Onder de sollioitanten voor de
beide eerBt gemelde betrekkingen
bevinden zich o. a. eenige gepensi-
onneerde hoofd- en subalterne offi-
Haarlemsche Frans.
Men meldde Dinsdag uit Rotterdam
aan de Tel.:
Namens den rechter van instruotie
te Dordrecht zijn hedenmiddag te
Rotterdam aangeplakt, de portretten
van Franoisous Hendrious Rosier, bij
genaamd Haarlemsche Frans.
D8u 26en Aug. is bij per stoomschip
Obdam uit Amerika te Rotterdam
aangekomen en sedert dien tijd moet
hg zich tot 29 September te Rotter
dam hebben opgehouden.
Hij bereist het platteland met genees
middelen en wotdt verdacht zich aan
kwakzalverij onder verzwarende om
standigheden te hebben schuldig ge
maakt.
Inlichtingen en signalement worden
door justitie en politie verzocht.
Een gevaarlijk sujet.
Zondagavond bracht de gemeente
veldwaohter te Beek bij Nijmegen
zekeren J. B, die in keonelyken staat
verkeerde, naar hot arrestantealokaal.
Dit gesohiedde niet ronder verzet en
de gearresteerde wilde den veld
waohter met een mes te lyf. Deze
sloeg het hem met zyn stok uit de
hand. Maandagochtend, een oogenblik
nadat de man uit zijn nachtverblijf
ontslagen was, werd bekend, dat hij
met dat zeilde mes H. P., wonende
in den Smoorenhoek te Besk, twee
wonden in den onderbuik, waarvan
eene gevaarlijk, bad toegebracht. In
gezelaohap van een kameraad was by
op het erf van den vader van zyn
slaohtoffer versohenen, blijkbaar met
kwade bedoelingen en bij de worste- j
ling, die daarvan 'tgevolg was, bad,
hij zioh van zyn mes bediend. De man
is onmiddellijk daar in heohtenisge
noxuen en aan de justitie te Arnhem
overgeleverd.
Sport ea Wedstrijden
Schaken.
Lasker heeft te Moskou nu ook 6e
derde partij tegen Steinitz gewonnen.
Rechtszaken.
Een merkwaardige familie!
Voor de rechtbank te Amsterdam
hadden zich Dinsdagmorgen te ver
antwoorden een vader, een moeder en
een dochtertje, terwijl een der zoons
op het punt staat naar het rijksop
voedingsgesticht gezonden te worden.
De moeder had zich te verantwoor
den voor mishandeling van haar stief
kind, een jongen van ze3 jaar. Als
men van de dagvaarding kennis
neemt, krijgt men geen hoog denk
beeld van de moederlijke zorg, die
Gerritje Kok uitHüvereura vóórhaar
stiefzoontje had, want niet alleen
mishandeling (slaan, met de zweep,
ranselen en schoppen) wurdt; haar
ten Jaste gelegd, maar ook wordt zij
verdacht bet kind voldoend dek, voed
sel en drinken onthouden te hebben.
Het jongetje was de eerste getuide,
maar het vertelde niet veel. Zoover
de president van de rechtbank bet
uit hem kon krijgen, verklaarde hij
niets dan goede van zijne moeder
een der rechters wist hem evenwei
(e doen verklave-, dat hij jokte.
De echtgenoot van beklaagde was
de volgende getuige. Uit zijn verhoor
bleek, dat de moeder voor het kind
in een begrafenisfonds was gegaan.
Zij zou gezegd hebben: als het kind
jvoor kermis komt te sterven, krijgen
j we een mooi duitje", en er zou over
een nieuwe japon gesproken zijn. D t
had getuige voor den rechter-com-
miesaris verklaardvoor de recht
bank ontkende getuige dit. Ook had
hij gezegd, dat de jongen vier of vijf
maal per dag geslagen werddat
wist hij ook niet meer. Wel kon hij
verklaren, dat het kind minder goede
ligging had, omdat het vuil was
minder voedsel kreeg, omdat moeder
altijd ,zeide dat het kind reeds gege
ten had. Ook bleek, dat de jongen er
slecht uitzag en altijd op den grond
moest zitten en dus niet met de an
deren aan tafel mocht aanzitten. Ge
tuige gaf zijn kind buiten weten van
zijn vrouw soms een stukje brood en
hij wist heel goed, dat het niet vol
doende in de luoht kwam. Getaige
wilde niet tegen de vrouw optreden,
omdat bij eenvoudig niet durfde,
maar hij wist zeer goed. dat de han
delwijze niet zoo was als het behoorde
ea toen de president opmerkte dat
het om den dood van het kind te
doen was, zeide hg „'t zou er wel
toe gekomen zijn.*
Ia krasse bewoordingen wees de
president, mr. Wiohers Hoeth, dezen
get. op zyn onmenscbelyk gedrag, dat
hij nog erger noemde dan dat van
beklaagde, omdat het zijn eigen zoon
was.
In het geheel werden dertien getui
gen gehoord. Uit het verder verhoor
bleek, dat de vrouw haar kind meer
malen slagen gegeven had. Na haar
huwelijk, dat in Juli plaats had, is
de jongen zeer zelden in de buiten
lucht geweest, omdat zooals de
moeder zeide het kind klieren had.
De hoofdagent van politie te Hil
versum deelde het verloop van het
onderzoek mede, zooals het in de dag
vaarding wordt medegedeeld. Toen
getuige met zijn coliega in het huis
van beklaagde kwam, vroeg het kind
aan getuige brood. Het werd den
jongen door zijn vader verstrekt, en
hij schrokte het op. Een groot glas
water dronk hij in een teug leeg. Het
kind sliep rp een karpet met eeni
deken als dek. Klieren heeft get. niet
waargenomen, wel schrammen op den
rug. Het kind was a'lerarmoedigst j
gekleed. Het is, toen de justitie zioh j
met de zaak is gaan bemoeien, in
het Katholiek verpleeghuis gebracht.
De vader van het kind, nogmaals'
gehoord, kon geen verklaring geven,
waarom het bewuste kind wel voor
het begrafenisfonds is opgegeven, de
andere kinderen ni t
Beklaa-de eindelijk gehoord, ver
klaarde den jongen nimmer mishan
deld te hebbenhij heeft wel eens
klappen gehad. Niettegenstaande de
vrouw de haar ten laste gelegde feiten
ontkende, noemde de piesident be
klaagde „een helleveeg".
De officier van justitie vroeg uitstel
voor onbepaalaen tijd van deze zaak,!
daar de hoofdgetuigen niet aanwezig
konden zijn.
Aldus werd door de rechtbank be
sloten.
Beklaagde was hiermede evenwel
niet uit de bank der beschuldigen
ontslagen. Haar man, Theunis Kok,
nam thans naast haar plaats voor
een andere zaak. Beiden worden nl.
beschuldigd in vereeniging heling vau
gestolen kleederen gepleegd te hebben.
De kleecleren waren door een der
kinderen gestolen en waren pasklaar
voor den man gemaakt.
Het O.M. deelde mede, dat Maandag
besloten was het kind, dat gestolen
heeft, naar een rijksopvoedingsgesticht
te zenden. Het O. M. eisohte voor
beide beklaagden 6 maander.
Een dochter van het eohtpaar Kok
moest daarop nog terechtstaan wegens
diefstal van goederen.
Het meisje, dat 12 jaar oud is, was
niet ter lerechtzitting aanwezig. Na
het verhoor der getuigen, vroeg het
O.M. opzending naar een rijksopvoe
dingsgesticht totdat beklaagde den
leeftijd van 18 jaar bereikt zal heb
ben.
Over acht dagen uitspraak.
Hbld.
Gemengd Nieuws,
Een dengdprijs aan liet
verkeerde adres.
De Fransche Académie verkeert in
een moeilyk geval. Zy heeft bij haar
laatste jaarfeest den „prix de vertu"
toegekend aan een vrouw die tien
kinderen heeft grootgebraoht. De be-
kroonde kreeg berioht van den se
cretaris zij kwam naar Parys, werd
pleohtig voorgesteld en kreeg ook den
gebruikelyken kus van den gever van
den prqs. Toen zy weer thuis was,
wist de vrouw niet beter te doen, dan
de ontvangen 600 frs. te verbrassen
Daarbij pronkte zy met de medaille
en het diploma in de kroegen en
parodieerde zij de plechtige overban
digiüg op de walglykste wyze. Ten
laatste kwam de burgemeester tus-
sohenbeide. Hij liet de vrouw vervol
gen en nu bleek, dat de brief van den
seorelaris der Académie aan een ver
keerd adres was gekomen, by een
sleoht bekend staande vrouw, dieioe
vallig denzelfden naam droeg als de
bekroonde Wat nu te doen? De
medaille en het diploma kan men aan
den onwaardige ontnemen, maar de
500 frs. heeft zy niet meer en de
moeder van tien kinderen vraagt om
hei haar toekomend bedrag.
Een onwillige tuinier of een
diplomatiek incident
De Fransche gezant te Bern htd
het vorige jaar den tuinman Imhof
aangesteld om het park achter zijn
hotel in orde te houden. De gezant
had den man daarvoor een zefier be
drag per jaar toegekend, en vrij wo
nen in een huis, dat tot het gezant
schapshotel behoort. Imhof richtte
daar ook zijn bloemisterij in, een
kamer werd in een kweekkas veran
derd, en voor' was de bloemenwinkel.
Dat ging alles goed, totdat al vrij
spoedig door deu gezant aanmerkin
gen gemaakt moesten worden over
de wijze, waarop Imhof het park
onderhield, 't Werd echter niet beter
en in Juoi werd den tuinman daar
om aangezegd, dat hy een maand
daarna ontslagen was, en dat hij het
huis moest verlaten. Maar Imhof
deed net oi hij van dat laatste niets
gehoord had hij bleef kalm wonen.
De gezant herhaalde eenige molen
zijn opzeggingte vergeefs, de
tuinman verliet het huis van den
Franschen staat niet. Toen weadde
de gezant zich ten einde raad tot de
Zwitsersche Bondsregeering; deze
belegde voor het ernstige geval een
ppecialen Raad, en daar werd beslo
ten de Berneohe politie te gelasten
Imhof, desnoods met gewald, uit het
huis te zetten, met zyn heelen inven
taris. Nu vond deze het beter zelf
maar de zorg voor verhuizing van de
planten op zich te nemen, en met
heel den voorraad van kassen en
winkel betrok hij een andere woning.
En aan de Bondsregeering zond hij
een adres, waarin hij wijst op de
groote schede, die hij door dit ver-
plioht vertrek heelt geleden.
Nauwelijks werd het zaakje bekend
of een storm van verontwaardiging
stak op uit het publiek. In haast alle
bladen verschenen heftige artikelen,
en er werden zelfs protestvergaderin
gen gehouden tegen de bonds
regeering. Deze werd verweten mis
bruik te hebben gemaakt vaD haar
gezag. Er was een gewone civiele
rechts quaestie en de regeering had
daarin niet te beslissen, allerminst,
langs den weg van geweld. Zij die 't
niet wisten, beweerden, dat de gezant
de zaak voor den Franschen rechter
had moeten brengen, en wie beter
op de hoogte waren constai eerden,
dat wel degelijk de Zwitsersche
reohtbank uitspraak moest doen in
quae sties tusschen buitenlandsche
gezanten en burgers van het rijk,
waarin zij hun land vertegenwoor
digen.
De Rondsregeering schijnt wel wat
niet het voorval in te zitten. In
alle bladen komt nu bet officieuae
bericht voor, dat de gezant {princi
pieel geen hulp wilde vragen bij een
Zwitsersche rechtbank, al stond hem
dit vry, en dat er toen voor de re-
geering niets overbleef dan te doen
wat zy deed.
De gezant verzoekt thanB benoeming
van scheidsrechters om eventueele
schadeloosstelling aan Imhof te be
palen.
Muzikaal.
In de Jezuïtenkerk te Verviera js
onlangs voor het eerst een mis op
gevoerd van den elijarigen blinden
knaap Edmund Nelis, aldaar.
Zonder kennis der harmonieleer
dicteerde hij na eenige dagen ijverig
op de piano te hebben gestudeerd,-
zijn broeder noot voor noot de mu
ziek van het gezang en het orgel- j
accompagnement.
Het werk moet algemeen verbazing
hebben gewekt- Het blinde wonder
kind bevindt zich thans in een blic-
den-iDstituut.
Spoorwegongeluk.
Te KouDitza aan de spoorlijn van
Petersburg naar Warschau heeft een
botsing mssohen twee treinen plaats
gehad. Er zijn zeven reizigers gedood
en 53 gewoed.
Te Patras is een rijk koopman
zonder eenige aanleiding zijnerzijds
op straat aangevallen en vermoord
door een man van middelbaren leef
tijd. De moordenaar werd dadelijk
gegrepen. Hij verklaarde socialist te
zyn en de daad gepleegd te hebben
om propaganda te maken voor het
socialismeblijkbaar is hij niet bij
zijn verstand.
Het geval heeft groote sensatie
gemaakt, daar het de eerste misdaad
van dien aard in Griekenland is.
Een art» als dief.
Sinds drie dagen spreekt men in
Budapest over niets dan over dat
onderwerp. Het is dr. Arpad van
Korotnay, een man van ruim 40 jaren,
ongehuwd on vermogend, die in de
Hongaarsohe hoofdstad eene uitge
breide praktijk uitoefende. Unlangs
overleed een zijner patiënten, eene
bejaarde en rijke weduwe. Haar dood
kwam plotseling en niemand was
daarbij tegenwoordig dan haar ge
neesheer. Toen haar zoon na eenige
dagen overkwam, vond deze tot zijne
verbazing de brandkast op enkele
betrekkelyk onbeteekenende stukken
na ledig.
De verdenking viel eerst op
dienstbode, maar deze besohuldigde
den arts en een huiszoeking bracht
zyn schuld aan het licht, weldra door
zjjne bekentenis bevestigd. Alleen
zijnde met de overledene had hy de
verzoeking niet kunnen weerstaan
zioh van den sleutel der brandkast
meester te maken, die de weduwe
altyd by zich droeg. Hy is nog niet
in heohtenis genomen, maar wordt
bewaakt door twee politie-agenten,
die hem verleden Zaterdag belet
hebben een einde aan zijn leven te
maken.
De arbeid van den Niagara.
De werken aan den Niagara, die
het arbeidsvermogen van het water
omzetten in electriciteit, zijn thans
gereed, en Zondagnacht, klokslag
twaalf uur werd de electricche gelei
ding naar Buffalo, een afstand van
26 mijlen, in werking gestelHet
merkwaardige feit werd met 21 ka
nonsohoten aangekondigd.
Door middel van turbines worden
dynamo's in beweging gebracht, die
eis een electrisohe energie van 5000
paardekracht ontwikkelen in stroomen
van 2200 volts. Een bovengrondsche
geleiding voert de electriciteit naar
Buffalo, waar zij de beweegkracht
levert voor trams en fabrieken en tot
verlichting van straten en particuliere
huizen wordt gebezigd. Er wordt reeds
op groote sohaal gebruik gemaakt van
de electriciteit, en de tijd is niet ver
meer, dat al de fabrieken de noodige
beweegkracht van den Niagara zullen
ontvangen en Buffalo een fabrieksstad
zonder rookende schoorsteenen wordt.
Een avontuurlijk verhaal.
Een avontuurlijk verhaal v inden
wij in Politik-en. Fet komt op hel
volgende neer
Bij een van de voornaamste advo-
oaten te Weenen meldde zich dezer
dagen een elegant gekleed heer aan,
iemand die al op leeftijd was; hij
droeg een lintje in 'c knoopsgat. Hij
verklaarde een Rus te zyn en Dmitri
X te heeten. Zyn familienaam wensohte
hij niet te noemen. Toen legde hy de
volgende bekentenis af.
Hy was geboren in den Kaukasus,
kwam als kozak ie Petersburg en
trad als oppasser in dienst bij prins
Nioolaas Borissowitsj Joessoepof, den
laatsten afstammeling van een oud-
adellyk geslaoht. De prins behandelde
hem zeer goed en toen hy den acht
sten October in 't huwelyk trad met
gravin Ribeaupierre was het Dmitri,
die de trouwkoets naar de Isaaos-
kathedraal reed.
De bruid droeg in haar goudblond
haar een praohtigen d adeem, een
gesohenk van den Czaar en daarin
fonkelde een brillant van buitenge
wone grootte. Toen Dmitri, terwijl
daar binnen de dienst werd gehou
den, de bloem versiering van de koets
wat versohikte, voelde hij plotseling
een hard voorwerp in zijne handen.
Het waB de groote diamant die los
geraakt was en ongemerkt tusschen
de bloemen was gevallen.
Dmitri werd beurtelings rood en
bleek. Hy hield een fortuin in de
baad! Wat zou hy doen? Nogal
kensobetsend voor den bygeloovig-
oyniaohe Rus was het, dat hy eene
kerk binnenging en bad dat de hemel
hem een teeken mooht geven. Als
prinses Joessoepof den brillant ver
miste bij bet komen uit de kathedraal
dan zou hy dien teruggeven. Anders
niet.
De dienst was voorbij. De jonge
prinses kwam uit de kathedraal. Nie
mand ontdekte het verlies van den
diamant doordien de bruidssluier
over den diadeem hing.
's Avonds bemerkte men het ver
lies, maar toen waB het te laat. Prins
Joessoepof, die eenige malen millio-
nair was, stuurde iemand naar Am
sterdam om een anderen brillant te
koopen.
Kort daarop nam Dmitri zjjn ont
slag, reisde onder een valschen prin-
seutitel naar Amsterdam, zooht ver
binding met den juwelier van prins
Joessoepof en verkooht hem zijn
diamant waarvoor Dmitri 250,000
roebels kreeg. De helft van die som
gaf hij aan een vriend, die ham op
het denkbeeld had gebracht om ce
reis naar Amsterdam te maken.
Dmitri trok als een rijk man naar
Amerika, nam deel in den burger
oorlog, later in den Braziliaansohen
opstand en werd steeds rijker. Maar
hq werd geplaagd door gewetent-
wroeging en bovendien scheen bet
ongeluk hem te vervolgen. Hy trouw-
'de, maar na drie jaar werd zijo
vrcuw krankzinnig. Van zijn drie
kinderen stierven er twee en het derde
waB mismaakt. Na den dood zijner
eerste vrouw trad hg in 't huwelyk
met een Fransche dame, die hem be
droog en bestal. Intussohen stierf zyn
vriend en liet hem zyn geheele ver
mogen na.
Maar Dmitri voelde zich hoe langer
hoe meer bezwaard, en nu eindelijk
tijdens zijn verblijf te Weenen begaf
hij zich naar den advooaat om diens
raad te vragen.
„Leeft de prirs nog Of de prin
ses vroeg de advocaat.
„Neen, ze zyn beiden gestorven
de prinses in '79, de prins in '91.
Maar hun doohter, prinses Zeneïde*
woont te Parys."
„Welnu ga dan na haar toe en geef
haar de waarde van den diamant
terng. De diefstal is al veertig jaar
geleden gepleegd, dus zal niemand u
meer lastig vallen en de prinseB zal
u nog dankbaar zijn."
Ea zoo besloot Dmitri naar Parys
te gaan en de dubbele waarde van
den diamant 500,000 roebels terug
te geven.
Wij hopen, dat hy 't gedaan heeft
Een proef met luchtballons.
De luohtballons, „ballons-sondes",
die Zaterdagnacht te Parys, Berlyn
en Straatsburg zyn opgelaten voor
zien met autoraatisohe instrumenten
om meteorologische waarnemingen
te registreeren, zyn teruggevonden.
Die welke te Parys opging, werd
Zondagmorgen om 7 uur by Dinant
in Luxemburg gevonden, hangende
in een eikeboom. Die welke te
Berlijn is opgelaten, is gevonden bij
Ribnitz in Meoklenburg Sohwerin, en
die van Straatsburg kwam in het
Schwarzwald tereoht. De laatsie be
reikte een hoogte van 8000 meter, en
de minimaa-thermometer wees 30' C.
onder nul.
Bewerkt door eene Dame.
LVIV.
Sealskin of robbenvel is een stof,
die niet alleen verwarmend maar ook
zeer gekleed is en daarom by alle
dames bijzonder in trek. Vandaar
een jaoht op op de robben, die volgens
geloofwaardige beriohten gevaar op
levert, dat binnen korten tyd deze
diersoort geheel zal uitsterven, tenzij
daaraan paal en perk wordt gesteld.
Hiervoor is eene oommissie samen
gesteld door de groote mogendheden
in Europa en maatregelen tot beper
king van de robbenvangst zijn dus
te verwachten, natuurlijk vergezeld
van een stijging der sealskin prijzen.
Teergevoelige mensohen zullen deze
jaobt op de dieren afkeuren on wjj
dr- nas tone.
Tim Heriot ging naar school terug, en ik werd op
een-i andere kostschool geplaatst, die mijn oudoom, de
a v icaat S.illingfar, voor mij had gekozen. Leah Wil
li "tns vond eene betrekking bij eene familie met wien
zq weldra naar het vasteland zou gaan. Zij was zeer
aangedaan toen zij afscheid van my nam.
,,'tKan wezen voor een korten tijd, maar 't kan ook
z n voor de eeuwigheid," zeide zij, het refrein aanha-
1 n le van een oud liedje, dat zy in de kinderkamer
r mij gezongen had. „Ik hoop dat wij elkaar nog
- weer zullex zien, jongeheer Charley maar het is
onzeker."
J i, hoewel er jaren overheen gegaan zijn, wij hebben
.uier weder gezien; en hoe verontwaardigd zou
L'-ih geweest ziju, als ik haar vooruit had kunnen
zeggen dat zij, bij -die latere ontmoeting, my behande
len zou als een vreemde, eu haar best zou doen om
niet herkend te worden Mevrouw Strange ging met
B'anche naar Londen, bij hare oude taute, die haar
had aangeboden, vooreerst bij haar te komen wonen.
D-r geldelijke omstandigheden van mijne stiefmoeder
waren niet veel beter, dan toen zij als de weduwe van
►kolonel Heriot achterbleef. Wat papa haar had kunnen
nalaten was niet veel, daar ik natuurlijk het fortuin
van mijne eigene moeder bad geërfd. Dus werden wy
allen gescheiden, en liepen ouze wegen uiteen. Zoo gaat
het in de wereld; van de eene verandering op de
andere l
HOOFDSTUK III.
Mijn oudoom.
In een der fraaie, geriefelijke huizen van Gloucester
Place, Portman Square, woonde majoor Carlen, die, eenige
jaren voor den tijd waarop ik den lezer met hem in
kennis brengt, dit huis, en tevens een niet onaanzien
lijk fortuin, van een 7erren bloedverwant geërfd had.
Majoor Carlen was een trotsch man, die er zeer op
gesteld was dat zijne mede officieren en verdere bekenden
hoog tegen hem opzagentoen dus deze onverwachte
erfenis hem ten deel viel, sprak hij min of meer ver-
achtelyk over de zaak, alsof een huis in Bulgrave
Square, of in Parklane meer naar zijn zin zou geweest
zijn.
Intusechen trok bij zich nu uit den werkelyken
dienst terug en bracat zijn tijd doör op de wijze die
hem het best aanstond, met kaartspelen, het bezoeken
van clubs, het bijwonen van wedrennen, en het geven
van fijue dicé3 in zyn eigen huis, dat kostbaar ge
meubeld was, en alles bevatte wat voor een gelukkig
huiselijk leven vereischt wordt tot zelfs eene vrouw.
En de vrouw van majoor Carlen was Jessy, vroeger
mevrouw Heriot, nu laatstelijk mevrouw Strange.
Wat zou er tooh de oorzaak van zijn, dat sommige
vrouwen, zelfs zij die door karakter en uiterlyk in staat-
zouden zijn hun echtgenoot een gelukkig huwelijks
leven te bereiden, gedurende hun gehsale leven zich niet
de liefde van é9n enkeien man weten te verwerven
terwijl andere vrouwen niet schooner of beter dan zij,
twee of driemaal een huwelijk aangaan. Mevrouw Carlen,
om haar bij haar nieuwen naam te noemen, was met
mijn vader getrouwd toen baar eerste echtgenoot, ko
lonel Heriot nog maar een jaar dood was; en nu was
zij, een jaar na den dood van papa, de vrouw vau den
maioor geworden.
Hy was betooverd door hare lieve manieren en vrien
delijk uiterlyk, ferwyl het vooruitzioht, meesteres te
worden in bot fraaie huis in Gloucester Place misschien
wel eenigen invloed op haar had uitgeoefend. Hoe het
ook zij, bet huwelyk werd gesloten en zq was nu
mevrouw Carlen.
Misschien zal do lezer, die tot dusverre mqn verhaal
met belangstelling gevolgd heeft bij z chzelf veronder
stellen, dat ik hem niets anders te vertellen heb dan
van huwelijken en sterfgevallen, maar, niet waar,
trouwen en sterven zyn ook gewichtige zaken in het
menschelyk leven, en deze eerste drie hoofdstukken
vormen slechts de inleiding tot de eigenlijke geschie
denis.
Het was vyf jaren na dien oudejaarsavond, die, in
de pastorie te White Littleham, voor ons zoo treurig
geëindigd was, en weer was het de laatste avond van
het jaar. Wy hadden dzen keer een groenen Kerstmis
gehad, het was zoel in de luoht, en de nieuwsbladen
vertelden van viooltjeB en andere lentebloemen, die op
afgelegen, zonnige plekjes bloeiden.
In de eetkamer van het huis in Gloucester Plsce zat
mevrouw Carlen, aan wien ik juist dit nieuws had
voorgelezen. Blauohe, nu een bevallig meisje van tien
jaar met lange blonde krullen, die door een blauw lint
bijeen werden gehouden, zat op een laag stoeltje bij
het vuur, met da handen uitgestrekt op den schoot van
haar fraai zijden jurkje. Op den tafef stond een hartig
maal gereed, halt middagmaal half avondeten het was
duidelijk dat wy iemand verwachtten.
„Luister eens, Charles 1" riep mama zooals ik
haar nog altyd noemde „houdt dat rijtuig bier niet
stil
Ik legde myne krant neder en Blanohe hief luisterend
haar hoofdje op, maar het rjjtuig reed door.
„Dat is nu weer juist iets voor Tom", zeide mevronw
Carlen glimlaohend, „men kan nooit op hem aan
volgens zijn sohryven zou bij tegen zeven uur hier
zqn, maar 't kan evengoed tien uur worden voor hij
komt. Het is toch jammer, dat hy voor de kerstdagen
geen verlof heeft kunnen krijgen."
Wordt vervolgd).
