Een aardfijkshiidige tocht.
l)e „groote spion".
.Eerste prqa, Italiaansche maoaro-
ni, door Mile. Helena Sterg, eereprqs
Tan 1885; forelleD, door Mile Marie
T.eeremedaille; tweede prq;en:
patrijs met kool en gebraden var
kensribstukken, door de dames Juzel
K.... en Elaa W... leerlingen van het
eerste jaar.*'
Zoo luidde de spijskaart van het
aonper op e«n der avonden van den
vorigen zomer bij Emma Hollenstei*
ner te Niederdorf, in Carinthie.
Niederdorf is een dorpje, best-ar
de uit witgepleisterde huifjes met
platte daken, van alle zijden begrensd
deor de sneeuwtoppen der Alpen
op het marktplein van het plaatsje
Btond een groot gebon-, waarvan de
▼oorgerei dit opsohrift 'bevatte A
l'Aigle noire."
In l'Aigle moiré'" zijt gq bij Em
ma, wier naam in dit deel van Ooeten-
rqk even beroemd is, als die van
Andreas Hofer, de bevrijder van Ty
rol. l'Aigle noire is een kookschool.
Twintig of dertig jonge meisjes, uit
alle deelen des lands gekomen, ke
ren er onder direolie van Emma de
kookkunst volgens de regelen van
Brillat Savarin. Zq loeren er sausen,
gebraden vleesob en andere gerech
ten bereiden. Wat zq klaar maken,
nuttigen de reizigers, die zich te Nie
derdorf opbonden.
En, op dien avond dat ik met mijne
reisgezellen ons avondmaal op de
eerste étage van bet logement ge
bruikte, maakten de jonge dames, die
allen van welgestelde burger-famihëa
zqn, in een der zalen beneden mu
ziek.
De klank der kwartetten van Haydn
en der liederen van Mendeissohn,
door den afstand wat verzaobt, drong
tot ons door. Het was in éen woord;
alleraardigt Vooral mqn vrierd Mau
rice behaagde het zeer.
irme jongen, hq, die den volgen
den morgen
Des morgens te tien uur giDgen
wq op weg naar het meer van Praag.
Wq trokken een heerlqk Alpenland
schap door, waarin wij ook bet droef
geestig geluid der Alpenklokjes van
de kudden, die in de hoogte graas
den, hoorden. Halverwege op den
weg naar bet meer bevond zich een
gehuoht, bestaande uit eenige van
planken gemaakte kaashutjes, mst
groote daken, bedekt met groote
grijze steenendaarna in het bosoh
eene vrq groote herberg, het bad
hotel van Nieuw Praag.
Het stijgen wordt nu lastigerbet
voetpad gaat door een zeer somber
sparrebosoh de beek is een gewei
dige stroom geworden, die zich met
geraas op de steenklompen uitstort.
Eensklaps is men uit het woud en
heelt men voor zich het rnstige
meeromgeven door enorme steen
klompen van 2000 M. hoogte, met
sneeuw bedekt.
Welk een schoon gezicht en wat
moet het daar in die zoo eenzame
streek, die de reizigers zoo weinig
bezoeken en die eohter zou verdie
nen evenzeer beroemd te zqn als het
mee»t geroemde oord, heerlqk zqn
Wq, met ons tweeën, namen als
onde alpenreizigers op den oever
plaatsMaurice eohter niet. Koorts-
aohtig verlangde hq er naar hooger
op te gaan.
Hij ging op weg, ondanks onze
rasdgevingen, de ongelukkige I
Wq volgdeo met onze oogen zijn
geel lederen kousen, zqn ijzeren stok.
zqn opgerolde o 'erjas dat alles zoo
groot als eene vlieg. Wij zagen hem
langzaam op een enorm groot rots
blok bijna vlak boven het meer naar
omhoog klauteren.
HAAIILEMR HALLETJES.
Ben ZaterdagjYO ndpraaija.
CCCXLII.
De Haarlemsohe Tram heeft aan
den Raad gevraagd om concessie
voor een zqlqotje Groote Markt-Zql-
weg tot aac den spoorwegover ang.
Dat verzoek is gesteld in banden B.
en W. om advies. Mq zal het be
nieuwen. wanneer we dat advies OHder
de oogen zullen krqgen. Wanneer
wedden niet beneden de waardigheid
was van ernstige menschen, dan zou
ik zeggen .willen we een pari aan
gaan, dat het de eerste twaalf maan
den niet komt
De porteleuille, waarin de gemeente
secretaris de verschiiiende aanvragen
voor tramconoessies bewaart, moet
wel een monsterportefenille wezen,
want ze vormen zoo langzamerhand
een heel gezelsobap. Ik tel ze al niet
meer. Was is to h de reden, dat B.
en W. zoolang dralen met advies er
over uit te brengen Naar ik denk
is de hoofdoorzaak: wel deze, dat op
die manier eenigezins kan blqken,
welke oonceesie ernstig bedoeld is en
welke werd ingediend bijwjjxe van
tqdpasseering voor den aanvrager en
de ambtenaren van 't stadhuis, die
er mee te maken hebben.
Wanneer al die aanvragen in de
stilte des naohts zich in de donkere
portefeuille vervelen en een praatje
met elkaar maken, dan moeten er heel
wat klaoüten omhoog rijzen. „Hoor
eena," zegt dan de aanvrage van de
heeren Van der Steur en Van den
Arend, .mqn patroons zqn arebiteoten
en weten dus heel wel, dat Keulen en
Aken niet op een dag zqn gebouwd,
maar het is ongehoord zoolang als ze
ons hier laten smachten, Als dat
Daar op deze hoogte de damp
kring zeer helder is, kan men, niet
tegenstaande den grooten afstand, al
iqne bewegingen ondersoheiden. Hq
bakte zioh, terwijl hij Edelweiss
zoohtdat lieve witte bloempje, dat
op de eeuwigs sneeuw groeit.
„Keer terug, Maurice I"' riepen wq
mat krachtige stem. Waarlqk de dag
begon reeds te vallen en het meer
werd met een mistfioers bedekt
alleen de toppen dec bergen werden
nog door de zon verlicht.
.Keer terug 1
Hij ptond stil en keerde zich naar
ons. Wat scheen bij, zoo nit de verte
gezien, kleinMen zag hem daarna
de handen voor den mond brengen
bij wijza van een scheepsroeper en na
esnige ocgenblikken kwam zijn ant
woord zesr duidelijk tot cns.
„L .op maar door. Ik heb een ande
ren weg gevonden. Ik zal u wel in
halen."
Een andere weg; de ongelukkige!
Hij ging vertrekken, terwijl de
nacht aanbrak. Wq beraadslaagden
en besloten op eenigen alstand van
elkander te gaan, en van tqd tot tijd
t« roepen, zonder ock maar het minste
van d°n weg af te wijken: de plaatB
van samenkomst was het badhuis te
Nieuw Praag.
Ik liep dus alleen tu3schen de
sparren eenige keeran stilstaande om
te roepen. De stem van mijn eersten
reisgezel hoorde ik dadelijk en daarna
heel in de verte die van Maurice.
Het was een dioht bezet woud en
toet moeite baande ik mq een weg.
Opnieuw hield ik stil en deed het
bekende signaal hoorendoch ik
vernam niets. Ik keerde een weinig
terug en schreeuwde nog eens. Doch
eene doodsche stilte heersohte in het
woud. Ik liep nu wat sneller door en
zoo goed en zoo kwaad ais het ging,
bereikte ik eindelijk de plaats van
samenkomstbet badhotel.
Mijn vriend was daar; doch alleen.
Ea Maurice?
Hij had hem niet gehoord.
Wel drommels 1
Wij keerden naar den ingang van
het woud terug, en schreeuwden daar
met alle kracht Mauri-i i-ce.
Maar steeds hoorden wij niets.
Ia de herberg wedergekeerd bracht
een meisje ons een bekerjtyroler wijn.
Haar vroegen wij of zij ook iemand
van de zijde van het meer Komende,
had zien voorbijgaan. Zij antwoordde
ontkennend. Een boer, die er een
pijpje zat te rooken en onze onge
rustheid zag, bood ons zijne hulp aan.
Hij kende den weg, dien onze vriend
had moeten nemenhet pad was,
volgens hem moeilijk begaanbaar en
werd daarom slechts zelden gebruikt.
Hq nam zijn lantaarn, floot zqn
grooten hond en ging ons voor.
Het was een donkere nacht, waarin
geen «Herren aan den hemel schitter
den. Zbo gingen wij op wegde man
ons bijlichtendede hond snuffelende
en wij doodelijk vermoeid en angstig.
Weldra waren wij gedwongen stil te
houden door de reusachtige met mos
bedekte en glibberige stukken steen,
die zich als door een wonder in even
wicht houden, vlak boven een zwart
gat, waarvan de diepte niet te gisBen
ie. De hond loopt ongerust rondom
den afgrond.
De man liet de lantaarn zakken
aan een lang koord, dat hq in zijn
gordel geborgen had. Men zag eohter
niels bijzonders; eindelijk toen de
lantaarn bijna tot op den bodem van
de put neergelaten was, zag men in
de diepte eene zwarte massa.
„Hij is het!" riep ik uit.
„Neen!1' zeide de man, „het is
slechte zijn overjas. Ea ziet u, hq
heelt haar verloren, terwql hij deze
steile rots wilde beklimmen. Het is
echter ook mogelijk, dat hij haar
heeft weggeworpen om wat vrijer in
zijne bewegingen te zqn."
zoo voortgaat, zullen mqn patroons
grijs of in 's geheel geen haar meer
hebben en ik zal geel geworden zijn
als saffraan, voordat de Raad over
onze tram naar Zandvoort zal hebben
beslist".
„Is weet wei wat de reden van die
vertraging is," zei met een vlaatnsoh
accent de aanvrage van den heer
Lubc voor een stoomtram naar
Zandpoort. „Weet gai dat niet,
zulle?"
De aanvragen ritselden ontkennend.
„Dan zal ik het u zeggen. Gq met
uw electriciteit zijt nog ie modern,
men weet in Haarlem nog niet recht
hoe men n moet aanpakken. Wan
neer gij over vijftig jaar eens terug
komt, dan zuilen alie kleine steden
in Nederiand een eiectriscbe tram
hebben en dan is bet pas tijd voor
Haarlem om er een? aan te begin
nen. Praat me van stoom! daar zijn
we in Haarlem beter mee thuis, die
zien we meer alle dagen, vat je, op
den spoorweg, op de booten, in het
Spaarne en ook aan den theeketel
thuis, voor wie 's avonds bq de lamp
zit^ te lezen over den heerlqken tijd,
toen Haarlem nog door wallen van
ae buitenwereld was afgestoten."
„Iedereen is niet zoo'n trekvogel
ale jelui onderneming," zei het e po-
trische tramplan van de heeren V»n
Vassen en Korevaar, dat tot in zijn
vouwen kraakte van kwaadheid. „Ik
ben eigenlqk van dit gezelschap d e
man, de nieuwste, de modernste, de
viugste: ik wil Haarlem gelukkig
maken met niet éen, maar eenige
eiectriscbe trams. Dat is fin de
siècle
„Hoe meerder haast, hoe minder
spoed," riep nu het tramplan van
den heer Wolbers, met een zacht
stemmetje, te verklaren met het oog
op zqn jengdigen leeftijd.
„Gebruik jq maar electriciteit, ik
„Maar hjj zelf?"
„Hij f Het is veel te laat, om hem
thans te zoeken. Ga nu naar Nieder
dorf en kom morgen weer met men
sohen, met ladders en met touwen.
Als hq neit in een afgrond is geval
len, zal hij niet sterven, wanneer bij
een nacht in de bergen doorbrengt."
Er wa3 geen denken aan om nog
dezen avond te|Niederdort terug te
keerenwij moesten den naoht te
Nieuw Praag doorbrengen.
Wat aoheen die avond onB lang te
duren
Ik durfde de oogeu niet naar mqn
vriend opslaan.
In een boek gezeten was hij ge
heet in zich zelf gekeerd, in de meest
ontmoedigende hooding. Sleohts een
maal richtte hq zqn hoofd op en
zeide met echqnbaar kalme stem
„Op dit oogenblik is men bij Emma
besig met den eersten prqs voor ge
stoofde visch te eten."
En na een oogenblik van stilte
maakte hq deze droeve opmerkiog
„Dat heeft men mq hedenoohtend in
de keuken gezegd."
Ik antwoordde hem niet. Ik droom
de. Die arme ManrioeHij moest aan
de dagbladen te Parqs deze regels
sohrqven: „Drie onverschrokken
reizigers enz., slaohtoffers van hun
moedenz., twee van hen, dankzq
hunne heldhaftige geestkracht.enz.,
maar de derde enz."
Daarna zon het passend zqn een
gedetailleerd verhaal te zenden aan
het Aardrqfcsknndig Genootsohap, en
wie weetwellicht «allen onze na
men op de muren van de groote zaal
van de Alpenolub, naast die van
Wimpher, van Jaques Balmat en van
Dr. Psoosrt geplaatst worden.
Aoh, wij konden dien naoht in onze
kleine kamer van Nieuw-Praag niet
veel slapen.
Den volgenden morgen gingen wq
onder een felle Augustuszon op weg
naar Niederdorf. Toen wq L'Aigle
weer in het oog kregen, durfden wq
onze oogen aiet opslaaD.
Maar ik moet het bekennen
niemand lette op ons; het huis had
zqn gewoon aanzien.
Wq kwamen op onze kamer.
En wien zagen wq
Manrioe, ja Manrioe, geheel onder
de dekens.
En, door hem flink te sohudden,
deden wq hem ontwaken, en toen
vertelde hq ons, hoe bq een aardig
pad had gevonden, dat regelrecht
naar Niederdorf leidde. Hij was er
juist op etenstijd aangekomen, had
ter dege van de gestoofde visoh ge
geten en was daarna gaan slapen.
Een windvlaag had hem zijn over
jas ontrukt 1
Onze namen zqn dus niet door
het Aardrijkskundig Genootsohap ge
boekstaafd.
Naar het fransch.)
In 1805 toen Napoleon den oorlog
tegen Ojstenrqk voorbereidde, had
hq zjjn hoofdkwartier tegen Straats
burg opgeslagen. Hq ontving daar
allen, die bem inlichtingen konden
verschaffen of over 't geheel hem van
dienst wilden zqn.
Op zekeren dag liet zich een on
bekende aandienen: een wonderlqk
indivjda, hoogrood van kleur, met
rood haar bovendien.
„Utv naam?" vraagt de keizer.
„Sohu! meister."
„Door wien aanbevolen
„Door niemand."
„Dan kan ik u niet gebruiken."
De man ging. Een oogenblik later
komt eeu anderbruinbleek, zeer
doDker, pikzwart haar.
„Wie zqt gq Wat komt gq hier
doen
„Ik ben Sohulmeister".
houd het bq de paarden. En wat je
meening betreft, dat jij nummero éen
bent van o:.s allemaal, weet jq wel,
dat een va:. je patroons weer rustig
naar Indië is gegaan en je hier stil
letjes in de porteleuille heöft achter
gelaten. Jij hebt dus kans, dat je er
bet langst van ons allen in blijft
logeeree."
„Ik ben het plan— Sanders," zei nu
een andere aanvrage, die ook al gele
randjes begon te krijgen. „Langza
merhand taant mijn kleur en slinken
mqn krachten, want bet papier van
din tegenwjordigen tijd bestaat uit
alles, behalve uit de eenig ware
papierstof, lompen. Ik vrees, mannen
broedeis, «lat wanneer we hier nog
lang moeten blijven, er niets meer
van ons resten zal dan een hoopje
houtstol, wat zand en wat aarde."
Plotseling knipte de sluiting van
de portefeuille open. „Ik ga hier van
daan jubelde het tramplanvan
den Arend-van der Steur, maar
spoedig begreep het zijn vergissing.
Os hand, die de sluiting had geopend,
hield een groot stuk papier vast,
overlangs in tweeën gevouwen de
plannen in de portefeuille kenden dien
vorm maar ai te wel, het was hun
eigen vorm Ze souden weer nieuw
gezelschap krqgen.
Wel riep de Vlaming met echt
fransche vrijmoedigheid „volalsof
bij in een omnibus zat, maar de
hand Btoorde zioh daaraan niet en
liet de nieuwe aanvrage in de duis
ternis der portefeuille vallen, die on
middellijk daarop werd gesloten.
„Zou hq een heete lucht-tram
wezen vroeg het planVan Vas
sen nieuwsgierig. „Dat hebben we
nog biet gehad, 't zou weer eens wat
leven brengen in de brouwerij."
Maar toen de papieren collega's om
hun nieuwen makker heendroogen,
krakend en ritselend van nieuwsgierig-
Napoleon I sohrikte. Met welk een
gevaarlijk wezen had hq daar te doen?
Maar de man betuigde, dat hq
sleohts kwam om den keizer te dienen.
Hq was nit Baden, maar nit zqn vader
land verdreven. Thans had hq zioh
te Straatsburg gevestigd. Hq was
kruidenier. Hq kende Duitsohland.
Hq kon alle inlichtingen verschaffen.
De keizer nam hem in zqnen dienst.
In den oorlog heeft men iniiohtingen
noodig en mensohen, die ze aanbren
gen, en die in de wandeling spionnen
heeten.
Schulmeister werd „der grosse
Spion", zooals de Duitsohers hem
noemden. Hij heeft een groote rol
gespeeld, als zoodanig in de geschie
denis der Napoleontische oorlogen.
Wq zonden, eens dezen man ontdekt
hebbende, een paar kolommen kun
nen vullen met het verhaal van zijne
avonturen. Deze waarheid klinkt on-
waareohijnlqker dan elke verdiohting.
Een paar staaltjes sleohts
Om, bq gel'genheid, de sterkte van
eenfivqandelqk legertops uit tevor
sohen, liet hq zioh bq den generaal
aandienen onder den naam van een
Dnitsoh vorst. Hq ontving de eerbe
wijzen aan dien rang versobuldigd,
liet de troepen voor zioh defiieeren
en toen hqj alles wist, zond bij 'n
uitvoerig rapport aan zqn onmiddel-
Iqken chef, Savary. Een andermaal,
na een intendant, die aan den krijgs
raad van keizer Frans II deelnemen
zon, voor eenige honderdduizenden
franos omgekooht te hebben op
geld behoefde hij niet te zien nam
hq diens plaats ïu, zoo meesterlijk
vermomd, dat niemand de vervanging
bespeurde.
Tqdensden Blag van Wagram had
Schalmeister zioh onder de Oosten
rijkers gewaagd.Hq werd herkend en
moest vluohten om niet gevangen ge
nomen te worden. Hq vluchtte in een
verlaten woning. Maar hq werd door
soldaten vervolgd. Zq zagen, het huis
naderend, een barb er de trap afko
men.
Hebt gq den spion gezien vroe
gen zq. „Hq moet hier in huis zqn."
„Ja wel", was 'i antwoord. „Hij ligt
in eene kamer op de eerste verdie
ping te bedhij is eekwetst."
De barbier was Sohulmeister-zelt.
ZQn levensbeschrijving klinkt als
een roman uit een stuiversmagazijn.
Hq beleefde de zonderlingste avon
turen. Hq werd zeer rijk, want Napo
leon beloonde hem edelmoedig. Hq
voerde menigmaal 't bevel overtroe
penafdeelingen. Want deze spion was
moedig als weinigen en een geboren
olficier, die evengoed een gevecht
wist te leiden als eene ingewikkelde
politiezaak.
;r|De val van Napoleon was de «qne.
De gealliëerden die in 1814 Pa
rijs binnentrokken, hadden Sohul
meister niet vergetenhq werd ge
vangen genomen en naar Wesel ver
voerd. Hq wist eohter te ontkomen
on toen het onweer voorbij was, ves
tigde bq zioh wear in Frankrijk.
Daar beleefde bq het koningschap
dat hem niet genegen wae. de re2ee-
ring derjJOrleans, de republiek. Weer
kwam een Napoleon aan 't hoofd van
den staat.
Napoleon III ook kende Sohul
meister Toen hg als prins-president
Straatsburg bezocht, kwam bq den
„grooten spion" die daar zioh weer
gevestigd had, opzoeken. Sohulmeister
was toen 78 jaarhq werd 83.
Een karakteristieke bizonderheid.
Napoleon I had zqnen spion duizen
den gesohonkeD, landgoederen, alles
wat hij verlangde. Maar een d ng kon
hq niet krqgen,het lintje van 't Legioen
van Eer.
Men is onder de derde republiek
daarmede wat scheutiger geworden,
zaoals de treuri-e gesohiedenis be
wjjst van monsieur Giévy, die onge
lukkig een schoonzoon had
heid, toen riepen se allen uit een
mond„O, 't ie maar een kleintje,
met paarden 1"
't Was de aanvrage van de Haar-
lemsche tram om concessie voor een
ziilqntje Groote M.uKtZijlweg. En
daar werd de arme kleine met ironie
overstelpt. Welk een ouderwetsco ge
zelschap voor mijn fin de s èüle per
soon 1" zuchtte Van VassenKore-
vaar en Sanders vroeg venijnig: „hoe
veel kilometer is u wel lang?" Alleen
het plan Wolbers wierp een sympa
thieken blik op zqn klein kameraadje.
Toen het lawaai een beetje ver
stomd was, nam de kleine aanvrage
het woord en zei, bedaard maar met
nadruk„ik ben een klein kereltje,
dat weet ik wel en de manier waarop
ik de menschen wil vervoeren, mag
dan niet de nieuwste en de Bneiste
wezen, de zeketste is «e wel. Ik wil
niet beginnen met rnsie te maken in
dit Huis van Bewaring, waar ik den
kelijk wel een poosje opgesloten zal
moeten blijven, maar dit wil ik u
wel zeggendat er onder u zijn, die
lang niet zoo serieus zijn als ik.
Sommigen uwer is Het leven inge
blazen door menschen, die nooit van
hun leven er ook maar flauwtjes aan
gedacht hebben, om de t9ekeningen,
die wq bevatten, ook in werkelijkheid
uit te voeren. Wat hebben de men
schen dasraan? Niemendal. Maar wat
mijn patroons wenechen, zqu ze ook
van plan te doen en dat is heeiwat
meer dan er van jullie te zeggen is.
de goeien niet te na gesproken.
Er heerschte een oogenblik stilte;
toen zei de aanvraagVan Vassen
en Korevaar„je praat wel aardig,
kleintje, maar doen is wat anders.
De tweeds Zqlstraat is veel te smal
om er een paardentram doorheen te
leggen. Daarvoor krijg je van s'n le
ven geen permissie
„Dat maakt niet uit" zei het klein
BINNENLAND.
Hofbericht.
De Koninginnen zijn vooornemens
het feest dat „Palchri Studio" tsr
viering van zqn 50 jarig bestaaD, den
lSen Maart in het gebouw van bet
Kon. Zool. Bot. Genootschap te 'a Gra-
venhage gegeven wordt, met hare
tegenwoordigheid te vereeren.
Door de oentrale oommissie voor
de wereldtentoonstelling te Parqs in
1900 worden pogingen aangewend om
bq debetrokken spoorwegmaatschap
pijen reduotie te verkrqgen voor de
door exposanten in te zenden voor
werpen.
Voor Nederland wenscht zq een
oentraal punt voor verzending vast
te stellen, 'tzij Utreoht of Rotterdam,
om van nit een dier plaatsen tot Pa
rqs voor hunne rekening de verzen
dingen te bekostigen de exposanten
zo aden dan sleohts den vrachtprqs
tot het oentrale punt van verzending
behoeven te betalen.
Een oplichter gepakt.
Vrijdagmorgen vervoegde zich in
den winkel van den heer Roelof Ci
troen, juwelier in de Kalverstraat te
Amsterdam, een jongmensoh met een
gesloten envelop. L>e heer Citroen
vond daarin een brielje van een dame
aan het Oosteinde woonaohtig, waarin
deie verzacht den brenger een aan
tal gouden ringen op zioht mede te
geven. De heer Citroen vertrouwde
de zaak niet, daar hq de dame, wier
handteekening op het briefje stond,
kende. Hij vroeg den jongen man of
hq bq die familie in üien3t was,
waarop het antwoord luidde dat hij
er palfrenier was.
Toen begreep de heer Citroen dat
de zaak geheel mis was, want de
dame in qnaestie hield geen equipage
en dus waarschijnlijk ook geen pal
frenier in dienst.
Hij telephoneerde naar de familie
en kresg ten antwoord dat men geen
briefje gezonden had. Da heer Ci
troen liet toen den jongen mar, inde
winkel in 't oog houden en telephc-
neerde de politie om een paar
rechercheurs te sturen. Deze kwa
uaen en rekenden den oplichter in,
maar deze wist zioh in de Kalver
straat los te rakken en zette het op
een loopen, door de recherchears
nagezet. Op den O. Z. Voorburgwal
werd hij door een psar heeren ge
grepen en naar het bureau van politie
Pietershal gebracht.
mid.
Een Lentebode.
Een schooljongen te Ambt Delden
was deze week reeds in het bezit van
een meikever, dien hq aan een ka
meraad verkocht voor den buitenge
wonen prijs van 16 knoopen
Straks, ais de aanvoer stijgt, daalt de
prijs van dit artikel en wordt voor
een dergeiqke lentebode 1 2 knoo
pen besteed.
Letteren en Knnst.
Een eervol veraoek.
Naar wq met groote belangstelling
vernemen, is aan den heer W. C.
Royaards door den heer Sigmund
Lautenburg, directeur van bet Resi-
denz-theater te Berlijn, het voorstel
gedaan in h^t tevens door hem be
stuurde Neue Theater een maand lang
gastvoorstellir-gen te komen geven als
Svecgali in Trilby.
Deze vereerande uilnoodiging staat
in verband met den plotselingen dood
van Mitterwurier, die geë gageerd
was om, spelende met het gezelschap
van d9n hser Lautenburg, de rol van
Svengali te Berlijn te creëer en. Dezelf
de taak sou nu dus aan den heer
Royaards ie beurt vallen, indien hij,
wat zeker velen met ons hartelijk
tje fier. „Dan gaan we eenvoudig de
Oude Gracht op, de Raaks langs en
de Zqlvest weer af naar de brug."
Opeens voelden ze een grooten plof.
Of er een bezoeker op hen neerge
vallen was, dan wel of een ambtenaar,
het gepraat moede, de heele porte
feuille naar een hoek van de kamer
wierp, weet ik niet, maar detramaan
vragen waren er allen zoo van ge-
sohrikt, dat ze hun gesprek staakten
en voortging en met geduldig telwaoh-
ten op het oogenblik, waarop ze nog
eens uit hunne gevangenis zullen
worden voor den dag gehaald en na
door den rechter van instructie te zijn
verhoord, voor de rechtbank gebracht
om hun lot te hooren, welke funotiën
in deze door B. en. W. en door den
Raad worden vervuld.
Hoe dat vonnis zal luiden, ik weet
het niet. Maar ik hoop, dat er velen
ter dood zullen worden verwezen.
Staat de Raad al die tramoonoessiën
toe, dan zou het wel eens kunnen
gebeuren, dat de voetganger door al
die vervoermiddelen niet meer veilig
op straat zon gunnen gaan en dat,
bij besluit der stedelqke regeering,
nu en dan een heelen dag lang alie
tramdien8tea geschorst werden om
het pnbliek de gelegenheid te geven
eens wat lucht te happen zonder ge
vaar voor overrijden. „Wegens het
te luchten zetten vaD de Hsariemsohe
burgerij zijn alle tramdieosten heden
geschorst."
Welke van die aanvragen is nu
eigenlqk de goede, de beste?Ik durf
bet niet zeggen en, naar het Bohijot
durven B. en W. het evenmin aan.
Waarom blqft anders het praeadvies
zoolang weg Maar of het nu wel
de manier is, om iets waar men geen
raad mee weet, maar te laten liggen,
dat is een andere vraag.
Ik heb eens iemand hooren bewe
ren dat al de plannen in de poter
voor hem hopen, van den Raad i
Beheer der Koninklijke Vereenigj
„Het Nederlandsch Tooneel" op 3
gerlei wqze toestemming kan
krqgen, om het aanbod van denï
Lautenburg aan te nemen.
De eer van het aanbod zou 1
een deel terugvallen op het ge
schap waarvan de jonge artiest, thi
geroepen om een Mitterwurzer
vervangen, deel uitmaakt.
N. R. Cl.
Semengd Nieuws,
Valaohe bankbiljetten.
Er zijn iu omloop valsche Ea;
sche bankbiljetten van 20 p.st. wt
tegen de politie te Amsterdam hi
gewaarschuwd.
Zij zijn ten get ffe van ometre
40 stuks bij de Bank van Eogeli
ter inwisseling aangeboden. Zij d;
een alle de dagteekening vaD 151
1S96 en het merkteeken M—8. D
er geen bankbiljetten van 20p.st'
die dagteekening en dat teekea
staan, meikt9 de kassier terstond
zq va'ach waren en werd de beta!
geweigerd met inhouding der vala
stukken. Zij zijn niet gedrukt op
papier dat do Bank voor hare
jetten tebruikt. Het watermerk is ee
na het drukken er op aangebrac
bjj d8 ecbEe bankbiljetten geschi
dit reads bij het maken van het
pier.
Het bericht in buitenlandsche b
den, dat biljetten van 10 p.st. 3
vervalscht, berust op een vergiak
Bij de Bank van Engeland is ni 1
bekend dat valsche stukken van
bedrag in omioop zijn.
SU Volgens het „Berl. Tageblatt" 1
de valsche 20 p.ut.-stukken zeer fc 1
stig nagemaakt en vermoedelijk
Weenen vervaardigd, waar een gr 1
vedeelte is in omloop gebracht.
gelooft, dat een geheele bende er
is betrokken, daar op éen dag, re
in Januari, aan 25 wisselkantoren
Parijs zulke stukken zijn verzilve
Van daar zqn ze naar Londen get
den, waar meD het bedrog terstc
heeft ontdekt.
Een dubbelganger.
Een zeer gewaardeerd vioolvirtu;
schreef uit Londen aan een vriem
Berlqn den volgenden brief:
„Ik bevind njjj op het oogenb
op een rondreis, die twee maant
zul duren, door Engeland, Schotli
en Ierland. Mijn populariteit overt
hier alle grenzen. Vooral wannee:
op reis ben, is dit bepaald hinder!
Op het gezicht van den patjeedra
tot op dat van den vooruaamsten
gezetene, lees ik de vroolqkste j
rassicg, wanneer men mij herki
In de straten van Londen streeltn
mijn kunstenaarsgevoel in de hoog
mate. daar de anders zoo onverso
lige Engelsohen staan blqven, mij i
belangstelling nakqken en mg n
sohien zelfs volgens, om mij r
nauwkeuriger te kunnen opnem
Sta ik voor een winkel naar de fri
uitstallingen te kijken, dan kao
er zeker van zijn, binnen eenige
nuten door jong en oud omringd
zqn, )a zelfs de winkelier neemt
met de grootste naodaoht op
schijnt met zjjn oogen te smeeki
„sohenk mqn winkel de eer van
bezoek, al koopt u niets, bewijs
dan persoonlqk die booge ondersc!
ding 1"
„Wat voor indruk men bij dit a
van zijn eigen persoon krijgt, kum
u voorstellen. In het begin gaf ik
geheel over aan dien droom van 1
rukking, daarna werd ik door de
woonte er meer aan gewend, en
omdat ik de redeB weet, ben il
koud onder geworden. Ea die rei
is? Men ziet mij namelijk aan vooi
Nansen I De gelijkenis tassohen b
en mij is werkelijk zeer groot;
heeft hetzelfde „pafferig" gezioht.d
zelfden veroverenden snor, ja t
teuille zouden blq ven, totdat er
de aanvragers nog masr éen in le
was gebleven. B. en W. zouden 1
vooretellen, hem de ooncessie te'
leenen, omdat hij de meest serie
aanvrager was gebleken te zqn,d
immers al de anderen reeds wi
overleden.
Volgens de tegenwoordige regel
kan de eerste de beste een aanvr
aan den Raad doen om een ooc
sie, versohillenden ambtenaren di
voor heel wat werk op den hals 6C!
ven, het indienen van een eru
bedoelde concessieaanvraag bei
meren, alles zonder dat bet hem
oent kost. 't Is dus voor alles
om te welen of de aanvraag sen
is, ja of neen. Maar hoe zullen
dat te weten komen Is bqvoorbï
A. serieus omdat hq een neef ia
Baad heeft? B. omdat hq een bi
heeft die luitenant is bq de schut!
en C. omdat hq liggende boor
draagt
We grqpen in 't duister. Iemi
grootvader heeft eeis gezegdi
4e menschen in hun zwak wilt t»
tast ze dan in de beurs 1" En c
het mij voorkomt, dat deze groo
der gelijk had, zou ik wensoben
niet, zooals nu, bij het verleenec
concessie een som gelds betaald b
worden, die men verbeurt ing<
van niet-uitvoering, maar dat
honderd gulden of wat werd ge'
derd van iederen aanvrat
eener concessie.
Op die manier zoulen de liefl
bera wel slinken en niet allerlei
zinnige aanvragen worden inged!
die de behandeling en afdoening
ernstige aanvragen nog leelijkio
weg plegen te staan.
FIDELK
