Zonderlinge gastvrijheid.
Msn heelt «e wel eens bespot, de
Algbanen, een volk, dat uit verschil
lende stammen beste ande veel op de
Schotten gelijkt en ook gelijk dezen
csn D^aoo heeft van zeer gastvrij te
xqn Zj bewerea zelfs, dat zij, die dexe
deuid niet bezitten, geene Afgbanen
zjn. Men kan den Afghaan niet meer
beleedigen, dan door hem zqn gast le
ontnemen. De woede van den be-
ieertigde keet zich dan niet tot den
vreemdeling, maar tot hem, die door
dezen te lokken, hem de zegeningen
der gastvrijheid ontneemt. En, daar
dit feit is door meer dan een rei
ziger geconstateerd door een terug
keer van de wilde inBtincten en van
de natuurlijke hebzucht, de voor
rechten die de gastvrijheid
teelt, zich niet tot aan gene zqde
T#o het dorp uitstrekken, zijn er voor-
t e-lden vat. AfghaneD, die aan eeD
gaL: hun woning openen en hem met
lift hartelijkste gezicht ontvangen, die
nem bij zijn vertrek met geschenken
overladen eo hem vervolgens berooven
wanneer zq hem buiten het door hen
b°woonde gebied ontmoeten.
Hier laten wij een voorbeeld volgen.
Een engelsch diplomaa", die tot de
1 ooge Regeering van Icdiê behoorde,
werd esns met eene zending in Afgha
nistan belast. Met vrij talrqk ge
volg en een geleide van eenige goede
soldaten, tro'r hij op weg naar Ciboul,
de residentie van den Emir. Te Kan
dahar was hij genoodzaakt stil te
houden- Hq moest, er veischeidene
weken ve/b.ijfaouden en zijn secreta
rie, die zich bezig hield met het ver
zamelen van gegevens voor een werk
over de versobillende vo kstammeD,
die tusschen Herat en de woestijn vsn
Jéistan zich gevestigd hadden, beklom
de bergketens daar in den omtrek.
Bet Kold bet onderzoeken vsn eenige
beweringen.
De S9cre1aris kende Afghanistan
Biecbto door de we! wat optimistische
Mounstuart Klphinetone en het dag
boek van da in 1857 onder leiding
van majoor Lumsden gehouden expe
ditie.
Doch niets is gewaagder dan te
gaan generaliseeren in dat deel van
«ie aarde, waar zoovele volksstammen
wonen en waar de gewoonten en ge
bruiken zoo verschillend zijn. GeeD
twee bewoners van Afghanistan zqn
aan elkaar gelijk. Het werk van den
secretaris van Bir Edward wsb dus te
ndersoeken of de reeds verkregen
aanteekeningea met de werkelijkheid
evereen kwamen.
Onder die wilde volksstammen van
Viziris, in het hooge gebergte van
Suliman, wordt de vrouw door hare
ouders gebezigd als een middel om
aan geld te komen en uitgehuwd,
zonder dat haar aanstaande echtge
noot haar ooit heeft gezien. Bij hunne
naburen is hetf echter weer anders.
Daar heelt ieder jong meisje onbe
twistbaar het recht zich een echtge
noot te kiezen en te verklaren aan
w:en zq de voorkeur geeft, door aan
de tulband van iemand een zakdoek
door middel van een van hare haar
spelden te doen vasthechten. De tam
boer van de stam waarom niet de
stadstamboer wordt daarmede
heiast. Hij moet het des morgens
vroeg doen, opdat niemand er iets
van bemerke en de aldus aangewezen
man niet de hem te beurt gevallen
eer kan afwqzen. Maar laten wq niet
langer bij deze oontrasten stilstaan.
De secretaris van sir Edward had
«elf lang bij de Kbyberis van het
ëolimangebergte vertoefd. Het was
een aartsvaderlijke volksstam; maar
juist deze stammen gaan nog r-eer
op roof uit dan de landbouwende be
volking.
Onze schrqver had gastvrijheid ge
vraagd aan den ouden Akram een
rijk man, erg dweepziek, met een
ernstig en norsoh geiaat, waarvan de
val-che goedhartigheid kwalqk de
haat en de veraohting kon bedekken,
ïiAMEJIBER BILLETJES-
5«n Zatardagaïo ndpraatjs.
CCCIVL.
Dames en heeren, boeren, burgers
eu buitenlui, lezeressen en lezers van
Haarlem's Dagblad, ik heb de eer U
bjj dezen mqn vriendelqken groeten
heilwensch aan te bieden. Ik sal u
op dezen Zaterdagavond ai6t onder
houden over den grooten schoon
maak, omdat daaraan tcoh niets te
verhelpen en omdat het onderwerp
me eigenlqk te geriDg is. Wat geel
ik op dit oogenblik, zoo vraag iE u,
om groene zeep en soda en gele was,
nu ik voornemens ben, een ernstig
woord met U te spreken Neen, da-
mee en heeren, tot zulke laag bij de
grondsohe zaken wil ik heden Uwe
geëerde aand obt niet bepaleD.
Maar het wordt tijd, dat ik U ver
tel, waarover ik het eigenlqk denk
te hebben. WelDu dan, ik zal het
U vertellen. Maar vooraf verzoek ik
U dringend om een lang, heel lang,
naargeestig, heel naargeestig ea saai,
heel saai gecioht te zetten. Ais ge op
oommando bleek kant worden, dan
is dat des te beter, want dat paBt
precies bq 't geheel. Menseben die
lachen komen me van avond Bleoht
te pas.
Ge moet dan weten, dat onze bur
gemeester dezer dagen de Zondags
wet weer heeft opgezocht.
'i Moet zqn gebeurd op een vlie
ring daar lag het ding, diep
onder stof bedolven (zoo van 1815
af moet ge denken) daar lag het, zeg
ik, vlak ofaat Vader Cats aan de
«ene en een deel Letterkundige Ver-
poosingec voor den Braven Hendrik
»ao den anderen kant. Wat er nu
die iemand, die ncch tot zqn Tas,'
noch totfzijn godsdienst behoorde, hem
inboezemde.
Het was een vroom personnage,
die Akram, die vijf keer per dag, als
een goed Afghaan, zijogebed deed: het
eerst voor bet opstaan en bet laatst
alvorens hq zich ter ruste begal.
Meer nog dan de oude man be
haagde den vreemdeling de tegen
woordigheid van den zoon des bui-
zes, een jonge man van omstreeks
24 jaar, Fatteh genaamd, die lang
in de Guzerah bad vertoefd en de
engelsche taal vrq vlot sprak. Hq
was vertrouwd met alle lichaams
oefeningen en met alle soorten van
eport. Ook was hq goed op de hoogte
met de werpkuist.
De seoretaris trok voordeel van de
goede gelegenheid tot gesprek, die
deze jongeling hem versohafte en zq
beiden werden goede vrienden. Dus
gingen drie welbesteeds dagen in de
gastvrqe woning snel voorbjj.
Op den eersten dag zag de secre-
tariB van sir Edward eene groote
ceremonie verriohten bet laden der
zonden van een volksstam, op het
hoofd van een buffel, die vervolgens
in de riohting van de woestijn werd
gejaagd, als een ware zondebok, door
de priesters vergezeld en onder het
gedruisch van de trommen en de
hoorns van de geheels bevolking.
Op de tweede da? werd een gods
lasteraar gesteenigd met toestemming
van de ptaitselqae autoriteiten.
Den derden dag woonde onze schrq-
ver eene kleinen volksoploop bq, door
de priesters veroorzaakt, terzake van
een verzoek dat de pla tselqke auto
riteiten Diet wilden toe-taan. Op straat
gaande, oatmoette hq het geleide van
tie begrafenis van een Hindoe. De
Afghanen zijü gewoonlqk vrij ver
draagzaam maar de menigte, uit de
meest dweepzuohtigen bestaande,over
viel het geleide, onder de herhaalde
kretea van Allah en het lichaam van
den overledene, aan dit Muzelmansch
gepeupel overgegeven,(werd met de
grootste oneerbiedigheid behandeld en
eindelqk in een modderpoel gewor
pen.
Ten laatste brak het oogenblik van
vertiek aan. Onze goede jonge man
de Eogelschman nam zoo har-
telqE mogdqk alscheid en bedankte
op allerlei wijze". Hij wilde als een
herinnering zijne pistolen, met zilver
beslagen, van een oud model, maar
prachtig bewerkt, aanbieden. Terwql
zqn zoon ze van nabij en met aan
dacht beschouwde, zaide de oude
Akram, onder aanroeping van Oual-
lab, Billah, Fill ah niets te kunnen
aannemen zonder de verdienste van de
zorgen, jegens zijn gast betoond, te
verliezen.
Hij riep met groot gedruisch Allah
en Mohammed, zqn profeet, aan en
wilde als een ongeloovige de wereld
verlaten, als dat niet waar was.
En toen de reizigers, de Engelsch-
man en zijn gids, op weg zonden
gaan, hield hq hen met een machtig
gebaar staande: „De fatihah". Men
had de fa'ihah vergetend. i. het
eerste vers van den korannooit
moest men een reis ondernemen, zon
der dat op te zeggen.
Onze^Engelschman haastte zich,om
uit te leggen, dat hij geen Moham
medaan wasmaai- reeds zeide Akram
met een sterke stem het vers op.
Een uur later reed de jonge seore
taris op zijn paard over een nauw
pad tusBchen hooge heuvels. Zijn gids
ging hem voor.
Eensklaps deed zich het galoppee-
ran van verscheidene paarden achter
de reizigers hooren. De Engelsohman
keerde zich om en toen hq vooraan
het groepje paardrijders, Fatteh. den
zoon van zijn gastheer bemerkte, deed
hij zqn,rijpaard stilstaanterwijl bij
zioh afvroeg, wat deze beminnens
waardig jongeling hem toon te zeg
gen zo hebben. Wellicht een.ge aan
beveling van den vader.
Fatteh had weldra den secretaris
van den diplomaat bereikt en voor
dat deie hem iets kon vragen, zeide
verder met die drie vergeelde oudjes
!is gebeurd, weet ik ni«t, maar ik
weet wel, dat dezer dagen vanwege
den burgemeester als houfd van de
politie is afgeEondigd, dat voortaan,
naar de voorsohriften en reglementen
van die ouwe juffrouw, de Zondags
wet bedoel ik, zal moeten worden
geleefd.
Ik weet niet, geaohte toehoorders,
of gij in het gelukkig bezit zijt van
een ouwe tante van twee en tachtig
jaar. Wanneer dat zoo wezen mocht,
dan geef ik u in ernstige overweging,
voortaan dat gosie meneoh om raad
te vragen, wanneer gij iets te doen
ef te laten hebt. Ik hoor daar iemand
zeggen dat een vrouw van dien leef-
tqd niet meer op haar soherpst is en
dat jongere raadgevers of geefsters
beter zqnIk zeg uqdele dwaling
en niets dan dat! De Zo.ndagwet is
ook twee en taohtig jaar oud eu tooh
wordt zq door de bevoegde autoriteit,
door het hoofd der politie ons als
leidsvrouw eu raadgeefster voorge
houden. Waar is nu, wou ik maar
gevraagd hebben, waar is nu de eigen
gerechtigde, die denkt dat hq het
beter weet dan het hoofd der politie
Derhalve geven we een hand aan
onze oude twee cn tachtigjarige tante
en luisteren met grooten eerbied naar
wat zq ons te vertellen heeft.
E.Op Zondagen en erkend ohristelqke
feestdagen, zegt juffrouw Wet, onze
tante, ge moet haar niet kwalqk ne
men, dat haar stem een beetje piepe
rig is geworden van ouderdom, zult
ge geen beroepsbezigheden verriohten,
die den godsdienst kunnen storen,
maar ook geen openbaren arbeid ver
riohien, tenzq in geval van noodzaak
met goedkeuring van de plaatselijks
Regeering.
Hier heeft het goeie, oude
menseh gelijk in. Itmand6 gods
hij hem in balf Arabisch en half
Engelsch .Inchallab, gelukkig dat
ik u nog beb gevonden 1"
.Wat wilt ge, mijn vriend
.Die pistolen, die fraaie pistolen-
die ge aan mijn vader wildet geven."
.Welnu r
„Ik kan ze thans aannemen zonder
de wet der castvrijheid te schenken."
Terwql Fatteh dus sprak, haalde
hq verschillende wapenen der Afgba
nen voor den dag. De Bogelschman
begreep nn den vaiatrik en gïimlaohto.
.Daar hebt ge de pistolen" zeide
hij, zijne groote pistolen te voorscbqn
brengende „Goed gemaakte wapenen",
ging hij voort, en om een gunstig
denkbeeld van hunne juistheid of van
zqn eigen bekwaamheid te geven,
mikte hii op een wilde plant, en
vnnrde af-
De haan sloeg neer, maar het pistool
ging Diet af.
Thans glimlachte Fatteh, terwql de
EDgelsehman, die wat bleek werd, de
afwezigheid van slaghoedjes bemerkte;
den zoon va i Akram had dezen maatre
gel genomeD, ingeval de Eogelschman
Weerstand mocht bieden. Sobqnbaar
de wapens bewonderende, had hij den
reiziger geheel ontwapend op hetzelfde
oogenblik, dat zijn vad r weigerde
ie in ontvangst te nemen.
pak aan", zeide de secretaris
en gsf Fatteh tqne pistolen.
.Dat is voor mqn vader",sprak
deze „dat hij lang leve en gq ook
Inchallab. En voor mg hebt gij
□iets om mg present te geven?
„Wilt ge mqn beurs?" vroeg 'de
Engelsohman op zulk een Bpottenden
toon, dat de drie mannen, die Fatteh
vergezelden niet konden nalaten te
glimlachen.
„Gq kunt mg uw beurs afstaan,
Feringhi" zoo noemt men er alle
Europeanen want zoolaDg gq te
midden van ons znlt reizen, hebt gq
niets noodigoveral zult gij van har
te gastvrijheid vinden."
.Dus mqne beurs is de uwe", gaf
de Engelsohman ten antwoord, ter
wql hq zjjne goed gevulde portemon-
naie op den grond voor de voeten
vau Fatteh wierp, zoodat de goud
stukken er uit rolden.
.Laat mq u bedanken, edelmoedige
Feringhi en mjjne weneohen voor uwe
gezondheid uiten," zeide Fatteh, met
eene stem, die hij hartelijk trachtte
te doen zqn.
„Ik verlang uwe weusohen niet en
wat ds gastvrqheid in uw land betreft,
ben ik thane zeker, dat zij stipt is,
hoewel het mq veel heejt gekost."
„Vergeet vooral niet, dat ik u heb
ingehaald buiten het gebied van ons
volk dat is zeer belangrijk."
„Voor u wellioht, voor mq is het
hetzelfde."
En de seoretaris van sir Edward
verwijderde zioh, bitter teleurgesteld.
Hg betreurde niet het gemis van zijne
pistolen of van zijn geldmaar dat
hij zioh in de onmogelijkheid zag het
karakter van den Afghaan te door
gronden en zqn lievelingsdenkbeeld
was altqd geweest, een boek over dat
land te schrijven. Daarom ook was
hij in het gevolg van den diplomaat
medegegaan. Later echter verheugde
hq zioh, dat hq er nog zoo goed was
afgekomen en dat men hem niet het
leveD had ontnomen-
A'aar het Franech vai
Constant Amero.
BINNENLAND.
Parlementaire praatjes.
Het regeeringvoorstel betreffende
de gemeentefinanoiën heeft reeds op
den eersten dag van de behandeling
der onderdeelen een niet onbelang
rijke wijziging ondergaan.
Daarover zoo aanstonds. Artikel 1
vorderde niet veel tqd-
Het bepaalt eenvoudig dat volgens
de regelen door deze wet te stellen
elk jaar aan de gemeenten een uit-
keering zou geschieden gerekend
diensioefening belemmeren is onge
past en iemand buiten noodzaak op
Zondag te laten werken, eenvoudig
barbaarsoh. Daar zqn we het dus
over eebs. Maar ga verder, tante,
wat heeft u nog meer te zeggen?
.Dat op Zon- en ohristelqke feest-
dagen, met uitzondering van geriDge
„eatwaren geen koopwaren hoege
naamd op markten, straten of open-
„bare plaatsen zullen mogen worden
„verkooht en dat kooplieden en win
keliers hunne waren niet zullen mo-
.gen uitstallen, nooh met open deuren
.verkoopen."
Maar tante, wat een ceel is dat
voor een oud mensoh, om zoo ach
ter elkander te vertellen. Schep, wat
ik u bidden mag, eens even adem
en vertel eens aan de dames en hee
ren wat u bedoelt met geringe eet
waren. .Appelen, peren, sinaasappe
len, apenootjes en dergeiqke dingen?"
Juist, dat daoht ik al. Dus begrijp ik
u goedwanneer ik met een wagen
in de Kruisstraat ga staan, dan mag
ik daaruit zooveel appelen en peren
verkoopen als ik maar wil, maar wan
neer ik een winkel heb in de Kruis
straat, dan mag ik mqn appelen en
peren niet ziohtbaar uitstallen? Ie
dat zoo niet? U knikt van ja. Maar
waarde tante, vindt u dat niet een
wonderlijke onrechtvaardigheid? Niei?
Oon dames en heeren, het mensoh is
al zoo oud, haar begripsvermogen
wordt er niet soherper op, dat moet
n haar maar niet kwalqk nemen
Maar nn wat de winkels betreft.
Wat bedoet u tioh met uitstallingen,
die niet geoorloofd zqn? Welke
soort van uitstallingen waren er
toen n de wereld de eer aandeed
geboren te worden, namelqk in 't jaar
1815? Toen waren er nog geen groote
spiegelruiten, niet waar, waarachter
de goederen werden geëtaleerd. Maar
vcor iederen inwoner op 1 Jan. van
dat jaar.
Hiertegenover stond bet amende
ment van den heer van Dedem, om
bovendien de gemeenten 1/5 te geven
van de opbrengst der belasting op
het ongebouwd een uilkeering al-
zoo riet alleen per siel doch ook
naar de uitgebreidheid der gemeente
Dit amendement had al dadelijk
tegen zioh, dat het niet paste in het
stelsel deze wet, die uitsluitend ver
goeding wil geven voor nitgaveD in
het algemeen belang, voor belasting
derving en voor armenzorg.
Tot tweemalen toe verklaarde de
Minister van Finanoiën het dan ook
en vooral op dien grond onaanne
melijk.
Eo ook zonder die verklaring soueen
de verwerping vrq zeker.
Het amendement werd niet aange
nomen (gelqk de parlementaire term
is) met 51 tegen 26 stemmen.
Vóór: de heeren Dubbelman
Wi'lioge, E. Smidt. Sohepel, Tqdens,
v. Basten Batenburg, Kolkman, Bahl-
raann v. d. Berg. 't Hooft, v. d. Kun,
De Bieb»rstein, De Ras. Maokay Mi-
oniels, Troqen, S. van Otjen, Zrjlma,
Everts. Vos de Wael, Nolens, v. De
dem, Travag'ino, fcorret, van Vlqmen
en van Bglandt (Amst.)
Het artikel werd zonder stemming
goedgekeurd.
Ea nu kwam men tot art. 2, dat de
uitwerking bevatte van het eerste
beginsel van "het Regeeringestelsel
uitEeering voor uitgaven in het alge
meen belang. De Regeeriog stelde
voor: f0 50 per inwoner tot 5000
zielen, waarboven f2500 benevens fl
per inwoner boven 5000 zielen tot
20.000 zielen toe. voor bevolktere ge
meenten f17.500 en f 1.50 per inwo
ner boven de 20.000. In het tweede
gedeelte van bet artikel (3e paragraaf)
kwam de gecompliceerde bereke
ning over gemis aaa aooqnsin-
komsten.
Drie amendementen waren voorge
steld.
De heer Trniien stelde voor het
product der in 2 bedoelde en dat
van 3 (de inkomsten der gemeenten
uit belastingen en Rqkssubsidiëo) ie
verminderen mei een vierde en de
door het bevolkingscijfer gedeelde
uitkomst der aldus verkregeo sommen
met f0.50 per ziel te verhoogen om
't voor eiken inwoner uit te keeren
bedrag te bepalen. Dit heette een be
tere uitwerking van bet Btelsel der
Regeering, maar niemand begreep
het.
L)e heer Van Karnebeek vond geen
reden de gemeenten van meer dan
20.000 zielen naar anderen maatstaf
te behandelen dan die van 5000 tot
20.000 en bij schrapte alzoo de derde
meest bevolkte categorie. De heer
Borgesius en vier andere leden zagen
daarentegen geen grond voor de on
derscheiding naar benedenzg wensch-
ten uniform fl per ziel te geven tot
20,000 zielen toe, en daarboven f20.000
benevens f 1,25 per ziel boven de
20 000, wat, naarmate men hooger
komt, een eenigszins gematigder uit-
keering is dan in het Regeerings-
etelsel. Om bet gat in de sohatkist
niet te groot te maken, stelden zij een
tweede amendement voor, om de to
tale uitkeering, die, zooals men weet,
niet dalen mag beneden het vier vijfde,
ook niet/ te doen stijgen boven dat
bedrag in gemeenten, waar geen direc
te belasting of opcenten op het per
soneel worden geheven.
Het eerste deel van dit amende
ment werd door den heer Borgesius
verdedigd op grond, dat het Re-
geeiingsvoorstel de kleinere gemeen
ten niet billijk genoeg behandelde,
terwql zqn jamend. het aantal „bui
tengewoon bedeelde" gemeenten van
576 op 350 terugbracut. Wat de uit
werking in oqfers van het amende
ment betrof, de uttgaven zouden er
f620.191 door stqgen, maar de 22
groote gemeenten zouden f172 000
minder ontvangen (Amsterdam
f83,000, Rotterdam f42000, Utrecat
£13,000, Haarlem i'7000, Groningen
wat hadden de mensohen dan toen
„Luifels." zegt u. Ja juist, dat meende
ik ook. De waar werd toen op straat
uitgestald, onder luifels en -im daar
aan een einde te maken, daarom is
het verbod van uitstallen gedaan.
Maas dat verbod doelt niet op onze
hedeDdaagsohe etalagesKomaan,
Tante, vertel ons nn eens ronduit eD
opreebthoe kon u in het jair '15
voorzien, op welke manier in '97 zou
worden uitgestald?
En dan, lieve, goeie, ouwe Tante,
praat u ook iets van het niet geoor
loofd zqn van openhouden van de
herbergeD onder kerkt gd en van het on
geoorloofde van verschillende spelen
als kolven, balelaan en dergeiqke.
Wat heeft U, Tante, in 1815 al een
vooruilzienden blik gehadImmers
het kan Diet anders, of u bedoelt
met balslaan het hookeyspel, dat op
dit oogenblik Zondags in alle wqken
van onze stad wordt beoefend. Mogen
de jongens dat dus niet meer doen
Be't, als we het maar weten.
En dan verbiedt u op Zondag alle
openbare vermakelqkhedea, sobonw-
burgvoorsteUicgen, harddraverijen, ja
zelfs oonoerten. Hoor eens, Tante, U
als juffrouw Wet geboren in 1815
heeft natuurlgk niet veel plezier meer
in onze ontspaaringen. Wij hebben
er vrede mee, zooals wq kond blijven
tegenover alle sombere, triestige en
naargeestige mensohen, die vinden dat
het gekleed staat, om op don Zondag,
den eenigen dag dat een mensoh
zieh eens vroolqk ontspannen kan,
een gezioht te zetten als een oor
worm. 't Laat ons kond, zeg ik, want
wq laten ieder vrq om te lachen of
te hniien, al naar hq wil, maar we
sullen er zeker niet in berusten, dat
men ons het lachen zou willen ver-
leeren 1
En nu, geaohte Tante, begint umq.
f7000 Titburg even f2000 en de
overige alle nop geen f2000) In 't
geheel zou de schatkist dus f,448.191
meer moeten uitkeeren.
De Minister van Financien ver
klaarde van het araendement-Trojen,
dat hg het niet begreep alleen dit
dat het minder mild wa3 dan het
voorstel der Reg. En deze bedenking
had de Minister ook tegen het voor
stel van den heer Van Karnebeek.
Daarentegen ^iog het amend.-Bor
gesius c. s. hem te ver. De wet wilde
niet voorzien in nood, alleen vergoe-
d -n voor uitgaven en die waren in
de groote gemeenten veel hooger dan
in de kleide (bijv. voor de politie).
Het amend, zou 6 ton kosten en den
Min. wellicht verplichten de vergoe
ding voor burgemeesters en secretaris
sen (te samen 3 ton) terug te nemen,
Het amendement Trnyac, ingetrok
ken, verdween en om den Min.
zachter te stemmen, bevreesd door
diens laatste verklaring, Btelden nn de
heeren Ferl en Pyttersen voor de
bijdrage voor de gemeenten beneden
5000 zielen op 10,75 te brengen. Iet6
wat den minister aaDgenamer was
dan het amend.-Bjrgesius c. s.
Tegen dit amendement kwam ook
de Mm. van Binnenl. Zaken in het
veld, die beweerde d»t de bijdragen
door de Reg. gewild, volkomen be
antwoordden tan de behoeften der ver
schillende gemeenten. Meer te geven
was geld wegwerpende kleine ge
meenten kregen genoeg en 't was
beter, dat zij de bijdragen voor bur
gemeesters en secretarissen hielden.
Deze beschouwing gaf den heer
Goedkoop aanleiding om, met zijn
18-jarige ervaring ale lid van Gedepu
teerden van Zuid-Holland, op te mer
ken, dat de Reg. zoo goed als niets
wist van de huishoudingen der ge
meenteD. Hij protesteerde er tegen
dat de kleine gemeenten zich wel
konden redden en met klem vroeg
hij voor haar aidoende hulp. Uit volle
overtuiging zou hij vóór het amend.-
Borgesius stemmen.
Deze rede werd van alle zijden
met applaus begroet en men mag
aannemen dat zij, ondanks 's min.
herhaald verzet, den doorslag gaf.
Tengevolge van de aanneming der
beide amendementen-Borgeaius ver
vielen de andere.
Het eerste amendement van de
heeren Goeman Borgesius c. s. werd
aangeno men met 67 tegen 16
stemmen.
Tegen stemden de heeren Dob-
belmann, Guyot, de Beaufort (Am
sterdam), Oonrad, Pyttersen, van
Karnebeek, de Beaufort (Wijk bq
Duurstede), Rofhaan Macaré, Ferf,
Bastert, Bool, Hintzen, Plate, Rutgers
van Rozenbu"g, Van Delden en de
Voorzitter.
Het tweede amendement van den
heer Goeman Borgesius c. s. werd
aangenomen met 52 tegen 31
stemmen.
Tegen stemden de heeren Ferf,
Qaarles van Ufford, Gerritsen, Rut
gers van Rozenburg, van Delden, van
Dedem, Pijnappel,Schimmelpenninck,
Borret, van Bylandt (Apeldoorn),
Dobbelmarm, Guyot, de Beaufort
(Amsterdam), Conrad, de Savorniu
Lohman. Hartogh, Kolkman, Bahl-
mann, Pyttersen, van Karnebeek, de
Beaufort (Wijk bij Duurstede),
Retbaan Macaré, Vermeulen, de Ras,
Mackay, Michiele van Vórduynen,
van Limburg Stirum, Tak van Poort
vliet, Cremer, Truijen en de Voor
zitter.
Artikel 2 werd zon Ier hoofdelijke
stemming aangenomen.
De Vergadering werd verdaagd tot
Dinsdag.
G. Jr.
Hofbericht.
De Koninginnen hebben Donderdag
aan het middagmaal vereenigd de
heeren Van der üudermeulen, stal
meester in buitengewonen dienstba
ron De Smeth van Alphen, kamer
heer in buitengewonen dienst, en den
rondweg gexegd, verbazend te ver
velen met nw bestoven gezioht mei
gele randen. U is, veroorloof mg dat
ik het zeg, een oudbakken personage
en uw disoours is niet meer in den
geest van dezen tijd. Hoe is het mo-
gelqk, dat de burgemeester u te
voorschijn gehaald heeft van die vlie
ring, waar»u onder de stolhoop zoo
rusiig dommelde, zonder iemand te
hinderen! Voor 't oogenblik hebben
we dan ook genoeg van u en hebben
de eer u vaarwel te zeggen met de
opmerkiDg, dat we als het kon manr
liefst niets meer van u zouden willen
zien of hooren
D!e wederversohqning vaD deze
oude tante, juffrouw Wet van 1815,
heeft mq tooh in een naargeestige
stemming gebraoht. Ik was al een
beetje bang, toen verleden jaar om
streeks dezen zelfden tqd (men zou
zeggen, dat !t een voorjaarsbevlieging
is) het Bloemencorso ni«t op Haar
lems grondgebied werd toegelaten
D-arna luwde net weer een beetje,
maar du opeens komt daar die oude
Wet weer opdagen.
Ik zou we! eens willen weten, waar
dat allemaal naar toe moet. Is bet de
bedoeling, langzamerhand alles in
Haarlem te verbied n, wat het er op
Zondag -yroolijkmaakt? Moeten straks
de oonoerten worden aJgesohaft, die
voorstellingen in den sohouwburg
verboden, de winkeliers geplaagd met
verouderde voorschriften Dan kun
nen wq hier in Haarlem, om een fa
miliare uitdrukking te gebruiken, de
kast wel sluiten en verhuizen naar
Kampen wel toevallig dat ik juist
het eerst aaa Kampen denk
Vqf en twintig gulden boete kan
worden toegepast bq de eerste over-
I*fe luitenant jbr. Van Suchtele:
«le Haere, ordonnanoe-officier dei
ningin.
Uit de Staatscourant.
Bij Kon. Besluit is aan den
t. z. 2e El. jbr. G. C. Qaarles
Ufford vergunning verleend tot
waarnemen van eene betrekking bi
het zeewezen, voor den lijd van
jaar, ingaande 1 April a.8,, ondet
stand van noQ-activiteitstrakteoiei
zonder opklimming in de rune
Bq Kod. Besi. zqn bevorderd
bij het wapeo der mf, tot le
de 2e luit. J. A, Keernan, vue
wapen, gedetacheerd bij de landm
in Weet-Ind.ë.
Bij bet reg. gren. en jagers, tot!
kolonel, de majoor P. J. Le Joile,
het korps;
bij het 2e reg. tot majoor, dei
H. C. van Tartl, van den staf vat
wapen, werkzaam btj de Cadet
school en tot le luit de 2e luit
D. L. M. Coenegracht, van netko:
bq het 3e reg., tot kapt. de lel
adjudant H. Spruyt, van het koi
Dij het 4e reg., tot kapt. de lel
E. K. Bloszijj, commandant de
couop. nospiUai eoldaten, en tot
luit, de 2e luit. H. Dqkstra, van
korps, gedet. bij het leger in Neiii
Indië
bij het 7e reg. tot le luit. de
laits. A. Faas en E. Cool, beiden
het korp3.
Bq Kou. Besluit zqn benoemd
het wapeo der artillerie
le. tot *apt. respeot. bij het j
en het 4de regiment vestino-art.d
luit, L. J. Kuyok van het le et
G. L. E. van Leeuwen van hel
ieg. veid-art.
2j. tot le luit. bij zijn teeeawc
dig korps, de 2s luiu.C. A. Prins
het le reg. veld-art.
Voorts i8 de thans met verlof i
te lande aanwezige Oost Indische m
tenaar A. J. C. de Neve, laatste
assistent-resident vcor de politi
aanrakingen metdeonaerhoorigbe
en hoofden ter Westkust van het g
vernemen t Atjeh en onderhooiigneG
alsnog be. oemd tot ridder 4a kb
der Militaire Willemeorde, ter i
van zqn gedr.ig hq de krijgaverri
tiDgen in Melaboeh (Atjeb) in
maand Maart 1894.
Nationale bond voor vreen
deltngenverkeer.
Door het bestuur van den „Ns
nalen Bond voor Vreemdelingen
keer in Nederland" is besloteD
algemeen archief aan te leggen,
het heeft daarvoor van alle annget
ten en niet-aangeBloten vereenigioj
toezending gevraagd van een exe
plaar der statuten, reglementen, led
lijsten, gidsen, kaarten, reclameplat
en al wat verder vanwege de ver
nigingen is of zal worden uitgeget
Met de zorg voor. dit achief, dat r
vraagbaak kan worden inzonderhi
voor jeugdige en nienw-opgerio
vereenigingen, is belast de heer P.
Graaff, algemeen seoretaris.
Tevens wordt door het bestuur vo;
bereid de vestiging van een Bure
voor inlichtingen en klaohten
vreemdelingen, die tqdelijk inNedi
land vertoeven. Voorloopig kunt
vragen, klaohten en opmerkingen v
vreemdelingen gericht worden tot
bestuursleden isr. P. G. H. Dop
Utrecht, mr. P. J. F. H. van de J
vière te Dordreoht en P. deGraei
Groningen,
Sluiting van koffiehuizen
Thanb is duidelijk gebleken, dati
maatregel betr«-lhude de societeili
te Amsterdam^ «ie kellnerinnen gc
en nietsandi s.
Immers het besluit van den Burg
meester, da u-.- oafé's (de gewo;
café's hadden we bijna geschrevt
voortaan tot 2 uur mogen opeoblqve
is niet van toepassiu? op de bierht
zen met damesbediening. Wel is d(
treding, tweemaal vqf en twintig I
den tweeden keer. Dan ook wor
het uitgestalde verbeurd verklai'
(verbeeld u een goudsmid, dien d
overkomt!) en wanneer het een koffo
huishouder is, zijn inrichting voor et
maand geslotenEu dat voor et
gordqn, dat niet preoies dicht >6
een deur, die aanstaat!
Zie, ik had tot den burgemeeeh
willen zeggen „Burgemeester, u he<
de strenge toepassing vac de Z'
dagswet gelast en u zal daarvoor ar
redenen wel bebben. De Zondags»'
i s een wet die nog van kracht
maar niet meer van pas op d® to
standen van dezen tijd. Ik 7eatigu
aandacht op de belangen van n
neringdoenden voor wie de verktx
van den Zondag het halve bestii
is ik wqs u «ok {op de ohioaue
die van de stipte tospa9sing van der
verdroogde wet hetgevolgkunnen zy
Nog hebben we de concerten in de
Hout en elders, de voorstellingen i
deD schouwburg, maar wq weten nii
hoever u gaan wilt en of ook de»
te avond of morgen zullen words
verloden
Burgemeester,'het kin uwebedof
ling niet tqn van Haarlem eenevili
morte, een doodestad, te makea wzt
het gras groeit tussohen de steanet
waar de huizen leeg staan, omdat ht
in Haarlem saai is en doqdeoh e
dnur.-
Maar ik heb dat alles niet tot de
Burgemeester kunnen zeggen, vu
de Burgemeester is de stad uit ei
heeft ons overgplaten aan onze weini|
vroolqke overpeinzingen.
Straks wordt bij de wei, nog bt
lachen verboden en wordt Haarlei
éen groot hofje met niets dan ouw
mannetjes en ouwe vroawtjee Brr
FIDELIO.
