Een ongeluksdag.
Ik had altijd gemeend dat Gregory
mijn man, mijnheer Tibbs te
zeer aan stad gehecht was. om zich
ooit in het buitenleven te kunnen
schikken en zelden heb ik mij over
iets zoo zeer verbaasd als over de
bereidwilligheid waarmee bij. kort na
den dood myner lieve tante Betsv. er
in toestemde een paar maanden in het
villatje door te brengen, waarin de
goede ziel meer dan veertig jaren had
geleefd en dat zij mij bij uiterste wils
beschikking had nagelaten.
„Ik weet zeker, Greggie" (mijn mans
Zondagsnaam I „dat je dood zult gaan
van verveling, met geen sterveling om
te converseeren dan een troep groene
pummels, zooals jij ze noemt; cn dat
twee maanden lang!"
„Volstrekt niet, Molletje" daar
plaagt hij me altijd mee, ofschoon ik
er niemendal op lijk, maar integendeel
juist slank cn volgens verscheidene
meuseheu zelfs statig van figuur ben
„'t zal een heerlijke variatie voor
me wezen, cn 't treft nu met de groote
vacantie zoo prachtig als 't kan, ik
heb niets in stad te doen. Dat is dus
afgesproken, hoor! en aanstaanden
Vrijdag gaan wij heen!"
„O, niet op Vrijdag, Greggie! .Te
weet. wel, dat ik geen aasje bijgc-
loovig ben; maar laten we niet vóór
Zaterdag vertrekken; zelfs Maandag
zou nog beter zyn. Te herinnert, je toch
nog wel dat je op een Vrijdag pro
moveerde; en je hebt nog geen enkel
proces gewonnen!"
„Nonsens, Molje bent, een zottin
netje! Neen. ik heb tot Donderdaga
vond noodig. om orde op myn zaken
te stellen en we gaan Vrijdagmorgen
met den trein van negenen van Pad-
diugton. Maak dus geen verdere uit
vluchten ik ben besloten."
Als mijn man zulk een toon aan
slaat, houd ik mij stil, want koppig
is hij: ik wacht maar af, dat "s de
wijste party, zooals mijn grootma van
vaderszijde me altijd voorhield. Er
werd dus bepaald, dat wij kamers zou
den bespreken voor veertien dagen in
bet hotel te Lynton, om in de 'buurt
van tante Betsy's villa in Cheverton
te wezen, die intussehen voor ons in
orde zou worden gebracht.
Wij stonden dan ook Vrijdagmorgen
klaar; maar omdat bet regende zei
Greggie, terwijl we ons ontbijt naar
binnen schrokten, tegen me: „Zeg,
Mol. weet je wat, ik zal mijn water
proof-pak aandoen, dan hindert het
niet. of ik nat word, als ik soms bui
ten op de omnibus moet zitten." Ik
vond bet natuurlijk best eu bij ging
heen om zich te verkleeden. Maar
juist toen hij boven was, kwam het
rijtuig voor cn ik bad net. nog even
den tijd om mijn hoofd om de deur
van zijn kamer te steken en :t hem
toe te roepen, terwijl ik mij repte;, oin
jniin hoed op to zotten.
Dé straten waren zoo glibberig, dat
wTe nog maai' vijf minuten over hadden,
toen het rijtuig voor .het station stil
hield. Ik was uitgestapt en zei tegen
Greggie, dat hij wel wat mocht voort
maken met het bezorgen van de bagage,
toen ik hem opeens van kleur zag ver
schieten; daarna zag ik hem met alle
bei zijn handen naar zijn borst grij
pen. aan weerskanten tegelijk over al
zijn zakken strijken, met. een eigen
aardige beweging, die alleen gelijkt,
op een vlieg die naar toilet maakt, en
hoorde een gesmoorde opmerking, die
ik Greggie'noch nooit zoo vroeg" in
den ochtend had liooren maken, waar
uit ik opmaakte, dat hij zijnportemon-
naie bad thuis gelaten; 't gevolg van
op t. laatste, nippertje van kleeren te
venvisselen.
Jt Komt nergens anders door dan
door 't jachten en reppen, dat jc me
aldoor hebt gedaannu zul jij kaart
jes moeten nemen, gauw dus maar,
geef je beurs. Ik zal Louise telegra-
feeren. om den boel op te sturen. Mijn
portefeuille zit ook in de andere jas."
„Ik heb geen beurs bij me, Greggie-
Haarlemmes* HaSSeïjes
Een Zaierdagu condpraatje.
('CLXVII.
Met de warmte is voor een gedeel
te van onze medeburgers ook het
werk toegenomen. Dat gaat in .Juni
cn Juli altnd zoo. Het loopt langzaam
aan naar de vacantieinen begint
aan de overgangsexamens te denken
cn de leerlingen van hooger burger
en andere scholen hebben proefwerk
te maken, dat. door hunne leeraren
moet worden nagezien. Het, is zooveel
als de klap op de vuurpijl. Kon de
leerling tot dusverre niet al t.e schit
terende bulletins nog met zekere on
verschilligheid aankijken, nu begint
zijn hart toch een beetje luider te
kloppen. Te zijn of niet te zijn (ge
slaagd) dat. is di' vraag. Nu pas gaat
de boter geld gelden. Het eindje moet
de Jast dragen,
Ik heb gehoord van een ouden leer-
aar, die wanneer zijn leerlingen voor
een examen moesten optrekken, in zijn
wonderlijk half Duitscb, half Hol-
landsch taaltje tot ben zei„als ieh
mi* moinen koctjcns auf die Markt
komm, dan zullen die Examinatoren
xvohl seggenwat sind ze mager
Dann soil ieh seggen meine Herren,
ich babc voer jenoeg gegeben, maar
die beestjes babcn nicht willen eten."
Dat. was in vroegere» tijd, toen een
leeraar zoo iets nog zeggen kon tot
zijn leerlingen, zonder gevaar te loo-
pen van tegenspraak. In onzen tijd van
grootere vrijmoedigheid dor jeugd zou
hij deze toespraak allicht iets worden
gemompeld„het 'voer was niet be
hoorlijk klaargemaakt."
In elk geval moet worden erkend,
dat er Vooruitgang bestaat; op het ge
bied van onderwijs. De tijd is verre,
lief. Je weet heel goed, dat ik die
order 't ontbijt aan jou heb gegeven,
omdat je wilde weddon, dat ik me.
die onderweg zou laten ontrollen. We
moeten teruggaan en de reis tot mor
gen uitstellen."
„Ga gerust weerom, als je daar j
lust in hebt: maar ik ga vandaag,of
in 't geheel niet. Ze zullen mij den
kelijk "wel een paar kaartjes geven,
als ik mijn horloge en ketting in pand
geef. Ja, dat dacht ik wel, maar eukel
derde klas. 't Is ellendig"verbeeld je 1
de president van 't gerechtshof on een
paar collegaas gaan met dezen zelfden
trein ik zag ze toevallig - - en dan
in een derde klasse te moeten kruipen!
Enfin, er is niets aan te doen."
Ik deed nog een poging om Greg
te bewegen ons vertrek een dag uit
te stellen, maar hij werd verschrikkelijk
boos, duwde mij in den wagen en wij
reden heen. Negen passagiers in bet
compartiment. Ik zat natuurlijk op de
bank van vijf, omdat Greg uooit weet
of hij voor- of achteruit verkiest te
rijden, eer hij gezien heeft hoeveel er
in de coupé zijn. Nu reed bij vooruit
en bad de ruimte. Ik zit altijd het
liefst met mijn gezicht naar de loco
motief, maar hij zei me dat ik tocht
zou vatten, dus kreeg ik een nauw
plaatsje op de bank van vijf.
Even voordat wij Reading nader
den, stak Greggie zijn hoofd uit liet
raampje om naar een boot op de ri
vier te kijken en woei zijn hoed af
en, weer ving ik dezelfde, naar mijn
idee totaal overbodige uitdrukking
op, waar ik al eerder melding van
maakte.
„Allemachtig, dat is een mooie
boel," zei hij. „Enfin, we hebben
veertig minuten oponthoud in Taun
ton, 'k heb dus al den tijd om een
anderen te koopen."
M ij aten een paar broodjes met
bam. Greggie zei dat bet de afschu
welijkste ham was, die hij ooit had
gegeten, enkel vet en 0111 cén uur
dertig kwamen we aan Taunton. Ik
sloeg voor aan bet station te wach
ten "om op de bagage te passen, ter-'
wijl hij zijn hoed ging koopen.
„Geen kwestie vanbesliste Greg
gie. We sturen het goed eerst met
den trein naar Minehcad op en dan
heb ik nog tijd genoeg over, want
de winkels zijn vlak bij?'
De winkels waren niet vlak bij.
Nadat mijn echtgenoot, mijnheer
Tibbs, blootshoofds" de halve stad
bad doorkruist tot verbazing van
een menigte fatsoenlijke, beschaafde
Tauntonianen vonden wij een hoe
denwinkel. Greg is nogal lastig
bij vindt niet gauw een"kachelpijp
zoo noemt hij ze naai' zijn zin
en is niet geneigd maar zoo grifweg
te nemen wat dc winkelier aanprijst.
„Oude rommel, die ze graag kwijt
willen wezen", zei bij. Toen hij ein
delijk een hoed had gevonden, die er
mee door kon, begon hij den hoeden
man uit te leggen, dat hij hem liet
geld zou stureiï, want dat. bij zijn
beurs verloven had. De winkelier
was erg beleefd, maar niet te ver
murwen. „ik ben langer dan veertig
jaar in het hoedenvak geweest," ant
woordde bij, „en er was ééns een
tijd, dat ik zulke vertelseltjes aan
nam maar door onvoordeelige herha
ling is bet nieuwtje er af gei-aakt.cn
mijn gocdgeloovigheid min of meer ver
zwakt. zoodat ik geen hoeden meer
aan vreemden afsta, behalve tegen
gangbare munt."
Of Greg al redeneerde het hielp
hem geen zier; zijn verwilderde baren
bestoven gezicht en ongewmon onver
schillig uiterlijk, logenstraften zijn
relaas." De winkelier bleef op zijn stuk
staan geen geld. geen hoed'. Greg
bezigde peer dat onbehoorlijke w oord
en stormde den winkel uit.
„Geen tijd om ergens anders te
kijken: we moeten als de drommel
terug, 0111 den trein te halen."
Toen wij het station binnenstapten
hoorden wij een gefiuit en we kwamen
juist bijtijds op liet perron om den
laatsten waggon van den trein naar
Minehead voorbij te zien rollen.
toen wij in koor op de schoolbanken,
zeer langzaam cn met een eigen aard i-
gen neusklank, opdreunden „spa-a,
slee-e" en de rest. De kinderen lecren
tegenwoordig lezen in even zooveel
maanden, als hunne vaders noodig
hadden om een a van een 0 te onder
scheiden. Prijzenswaardige snelheid
in een tijd. waarin zooveel geleerd
moet worden
Nu is het een eigenaardig toeken
des tijds, dat zoodra iemand meent
iets snel te kunnen doen, hij er op
uit is, zich met een ander te meten.
Het besef dat bij liet. vlug kan, is
niet. genoeg hij moet ook onderzoe
ken, "of hij bet vlugger kan dan een
ander. Die eigenaardigheid van onzen
tijd, waarover nu juist niet onverdeeld
met. lof kan worden gesproken, heeft
naar ik vernam, een onderwijzeres
aan een der haarlcnisclie scholen op
het schitterende denkbeeld gebracht,
om hare leerlingen een wedstrijd te
laten houden in het vervoegen van
werkwoorden. Met bet horloge in dc
hand staat zij er bij, om te kunnen
eonstateeren, 111 hoeveel minuten, boe-
veel seconden en onderdoden van se
conden de snelste fik zeg niet. de vlug
ste) leerling, deze werkwoordenraèe
gewonnen beeft.
Ik voorzie van deze nieuwig
heid een buitengewone uitbreiding.
Men kan bijvoorbeeld de gewone
race afwisselen door een wedstrijd
met voorgift of wol handicap. Op die
manier'krijgen ook de zwakken een
kansje.
Paarden hola ik bedoel leerlingen
met een record van 5 (voldoende),
gaan van de start ieder record-cyfer
minder een vervoegiimstijd minder.
Leerlingen met een onbekend record
worden door den liandicapper. par
don ik meen den onderwijzer, ge
plaatst Krijgt deze nieuwigheid 111-
„Dat is een geschiedenis, riep Grcg.
)nze bagage is weg en er gaat geen
trein voor morgen ochtend. Wat nu
gedaan
„We moeten van nacht in oen hotel
gaan, gaf ik heel natuurlijk ten ant
woord.
„lil een hotel!" schreeuwde myn man.
Alsof ik van plan was den nacht op
straat door te brengen! Je bent niet
erg snugger van daag, Elizabeth. Ik
bedoel: wat moeten wij nu. beginnen
met het goed en onze spoorkaartjes
en de kamers in Lvntoii en den hee-
lcn boel
Ik was te gekrenkt om antwoord
tc geven en zei ibis niets.
„Jij bent een mooie om mee uit te
gaan en mee in verlegenheid te raken;
je doet ook niet veel om een nienseh
er uit tc helpen."
„Mynheer Tibbs werd onaangenaam
boos en bepaald ongezellig.
„Er is een hotèl dichtbij .We zullqn
cr hoen gaan, zoodra ik aan Louise
heb getelegrafeerd, dat ze mijn porte
feuille naar hier in plaats van naar
Lynton moet zenden."
Het telegram w erd afgezonden eu
wij staken bet plein over naar het
hotel, bespraken een kamer, bestelden
een diner voor twee personen 011 toen
vroeg do jonge dame in liet kantoortje:
„Zal ik uw bagage van bet station
laten halen?"
Mijnbeer Tibbs begon haar uit te
le-.-geu, dat ons goed met don trein
was meegegaan, dien wij gemist had
den, waarop de boekhoudster beleefd
antivoordde. dat in zoo'11 geval een
zeker bedrag moest worden gedepo
neerd, aangezien dit een regel was die
liet huis op alle reizigers zonder bagage
toepaste. Daarom trachtte Greg haai'
ook de reden van zijn gebrek aan geld
te verklaren. De jonge dame keek erg
lief, maar zei dat ze niet anders mocht
cn kon handelen, als zij haar betrekr
king niet wilde verliezen; "t was natuur
lijk erg ongelukkigcnzoomecr; maar
zij had geen andere keus, dan voor
onze klandisie te bedanken. Er waren
in de stad ongetwijfeld andere hotels
genoeg, waar wij welkom zouden zijn.
1 k heb mijn man nooit zoo woedend
gezien, als toen hij mij half sjorrend
half duwend uit het stationshotel in
Taunton bracht, ot' 't moest zijn toen
hij dezelfde vertooning herbaalde in
de drie andere logementen, die w ij
daarna met denzelfden uitslag op
zochten.
Na de vigelante iu Paddington be
taald te hebben hadden wij met 011s
beiden nog maar 7 pence op zak en
ik verstoutte mij opnieuw tot dc vraag:
„Zou je 't niet beter vinden. Greggie-
lief, als we onze retourkaartjes ge
bruikten om naar huis te gaan, an
ders zullen wij per slot van rekening
noch op straat moeten overnachten,
ey je zult zoo'n geweldigen honger
krijgen
Deze laatste opmerking trof hem.
,,'t Is goed," bromde hij. We zullen
met den trein van zes uur naar huis
gaan."
Tóén wij op het perron kwamen,
trad de stationsportier naar 011s toe
en zei„Een telegram, mijnheer ik
geloof voor u." Greg rukte het hein
uit de hand en scheurde bet open.
„Heb portefeuille a! naar Lynton
opgestuurd. Louise."
Wij bereikten Londen om 11.52.
Onze laatste trein vertrekt om 11.50.
Wij konden echter nog weg met een
lok aal trein, die ons halfweg bracht
cn om 1.30 kwamen wij thuis, tot op
de huid tóe nat. want parapluies,
jassen, mantels, alles was natuurlijk
doorgegaan naar Lynton. Wij schel
den geen antwoord. Greg bónsile op
dc deur en schelde nog eensniemand
kwam. Greg raapte een steen op - - een
kleintje maar en gooide bet zacht
jes tegen Louise's venster aan. Het
ging door de ruit, maar maakte Louise
niet wakker want Louise was er
niet.
Na het keukenraam te hebben open-
gewrongen konden wij eindelijk in
huis komen. Wij vonden het verla
ten. In Greg's kamer lag een versie-
gang, dan zal voortaan op schoolrap
porten ook een rubriek moeten wor
den geopend voor tongvaardigheid,
waarvan allicht de leerling, wanneer
hij reiziger in wijnen of agent in as
surantiën geworden zal zijn. de vruch
ten zal plukken.
De leden van den Raad zijn Hot
blijkbaar over den toestand van onze
financiën niet eens. De beer Schiir-
mann had gezegd, dat. ze niet roos
kleurig waren, de heer Van der
Mcrsch vrogg, waarom hij dat zei,
de heer Maearé vond den toestand
nog zoo slecht niet en dc burgemees
ter waarschuwde tegen bet slecht
vinden van den toestand. Als de men-
schen buiten dc 'stad daarvan liooren,
dan raak je bei erediet kwijt.
i ;kt nogal met dat krediet,
zou isv zoo zeggen. We hebben net
pas nog een leening van achttien ton
zonder slag of stoot klaar gekregen.
De lieer S'chürmaniris in liet debat
in den Raad nog niet genoeg bij de
band. Anders zou bij na de vraag
van den heer Van der Mersch een
voudig gewezen hebben op de per
centage van onze belasting. Daar ligt
hét antwoord op de vraag, hoe het
staat met den toestand van gemeente-
financiën en daar alleen, ledereen
weet wol, dat een gemeente geen
spaai-potje maken kan. maar de vraag
is alleenkan er gemakkelijk nog
wat op de percentage van dé belas
ting worden gelegd
Wanneer meusehen voor wier ca
paciteiten ik veel eerbied heb, als de
heeren van der Merseh en Macaré,
d'en toestand van onze financiën nog
zoo slecht niet vinden, dan vraag ik
me toch af„wat bcdocleiidie heeren
daar toch mee Willen ze daarmee
zeggen, dat we in Haarlem veel pu
ien vettig slinkend pak kleeren, een
smerige hoed en een paar laarzen met
doorgeloopcn zolen. Greg's beurs en
de mijne lagen op den vloer, ledig;
mijn zilveren theelepeltjes, en een
massa andere snuisterijen, mijn nieuw
waudelcostuuin cn mijn mantel van
zestig gulden waren weg.. Louise cn
ik search ongeveer even groot en van
dezelfde gestalte, en ik ben zeker dat.
haar „aai (staande1* heeft gevonden dat
ze or mooi uitzag in mijn kleeren. ter
wijl zij hem natuurlijk „erg deftig"
vond in Greg's zondagspak, dat by
had gestolen.
Wij hebben Louise nooit weerom
gezien. Met de 70 p. st. a 80. p. st.
die wij voor ons zomerreisje hadden
opgespaard, hebben zij en baar vrijer
ongetwijfeld hier of daar braaf mooi
Weer gespeeld. De bagage werd ons
teruggezonden, nadat wij behoorlijk
voor veertien dagen logies iu het hotel
betaald hadden: en myn zomeruit-
stapje dat jaar bestond uit bet ritje
in den trein naar Taunton, een paar
tochtjes met, de rivierboot naar South
end en .eens naar Margate.
Ik geloof niet dat mijn lieer en ge
maal ooit weer op een Vrijdag voor
zijn pleizier op reis zal gaan.
W. v. Ned.
BliaNEHLAKB
Vervalschiiig van spiritualiën.
I11 bun Maandblad tegen de ver-
raUehingen schrijven dr. Van Hamel
Roos en Harmens een hoofdartikel
over bedrog met vervalschten cognac
en schadelijken portwijn. Na er op ge
wezen te hebben, dat zij van vele
zijden instemming hebben ontvangen
met bun hoofdartikel betreffende ver-
valschte portwijnen en spiritualiën en
dat men er hen opmerkzaam op heeft
gemaakt, dat ook gewone wijnen in
ergerlijk vervalschten toestand wor
den verkocht, vervolgen zij
Wij zijn liet volkomen eens met-de
verschillende schrijvers, doch geloo-
ven, dat een systematisch optreden,
waarbij telkens verschillende artikelen
op grónd van geconstateerde verval-
schingen behandeld worden, zonder
eenigen |t wij fel de voorkeur verdient
boven liet generaliseeren der feiten.
Dit zoude later, indien voldoend ma
teriaal aanwezig is, in den vorm van
een meer algemeen adres aan de re
geering kunnen geschieden.
Wat het artikel ..Cognac" betreft,
kunnen wij het volgende publiceeren,
naar aanleiding onzer uitgevoerde on
derzoekingen.
Een flesch „Cognac", voorzien van
een zeer fraai etiquet met de typische
3 sterretjes en een handelsmerk (een
pijl in een vuist geklemd), droeg den
naam van ,,N. Joaquin Fils" en had
de volgende samenstelling": Alcohol:
in vol. proc. 25 pc., extract een:
weinig caramel 0,13 pc., water c.a,
74 pc. Schadelijke bestandcleelen wer
den niet geconstateerd. Zelfs bad men
liet niet noodig ge&G'nt lunenc&s bij
dezen „Cognac," f© voegen. Summa
Sumiiiariuu. een bedrog "ten bedrage
van r-..a. 25 pc. ontbrekende» alcohol.
De verkooper, zelfs indien tegen
een lagen prijs verkocht wordt, doet
in casu ongeveer hetzelfde als iemand
die oen ander een stuivertje vooreen
dubbeltje, in een fraai papiertje ver
pakt in (le banden stopt.
Inzake „Portwijn" werd onze er
varing verrijkt met het volgende feit.
Wij kochten een flesch portwijn,
welke als „koopje" in de dagbladen
aangeboden werd voor den prijs van
70 et. per t!., en aanbevolen als „een
uitstekende kwaliteit". Tegen dezen
wijn, die bij 40 fiessclien ook tegen
ƒ0,571/. verkrijgbaar is, moeten wij
nadrukkelijk waarschuwen, daar hij
blijkens onze analyse. 3,15 gr. zwa
velzure kali per liter bevat"en der
halve als schadelijk voor de gezond
heid beschouwd moet worden. De ver
koop van dergel ijken zwaar gegipstfeu
wijn is in het buitenland ten strengste
blieke gebouwen hebben, die ruim
schoots opwegen tegen onze gémeen-
sebulden Willen ze eraan herinne
ren dat, er op 't Stadhuis een nage
noeg renteloos kapitaal ligt 111 den
vorm van het museum der Halsen,
dat desnoods voor anderhalf inillioen
zou kunnen worden te gelde gemaakt?
Willen ze er de aandacht op vestigen,
dat ér nog heel wat gefortuneerde en
gegoede lieden in onze stad wonen?
Maar dat alles weten we wel en daar
gaat het ook niet om. De hoofdvraag-
is deze welk percentage wordt er
gevorderd van liet belastbaar inkomen
onzer ingezctcnon Een hoog of een
laag
I )aar moet iu den Raad niet te veel
over gepraat worden, zeggen sommi
gen. 'Waarom niet In beef Nederland
weet men even goed, boe het met de
11 aar 1 ernsel 1 c gemeente-fi naiïciön staat,
als wij het weten van Amsterdam,
Rotterdam of Groningen. Nu kan men
in den Raad bij onderlinge stilzwij
gende afspraak daar wel over zwijgen
maar dan doet men toch als de struis
vogels, die den kop onder de veeree
steken om onaangename dingen niet te-
zien. Neen, ik voor mij vinei hetliecl-
wal beter, dat het nog maar eens
ronduit gezegd wordt, dan dat er zoo
vaagjes geschermd wordt met de ver
klaring. dat het zoo erg niet is en dat
Haarlems toekomst zoo donker niet is.
Die laatste opmerking vooral' is
schering cn inslag. De Raad ver
wacht groote winsten van onze eigen
waterleiding cn hoopt, mettertijd ook
een sommetje aan het gas te verdie
nen. Ik geloof ook. dat hierop kans
bestaat. Maar laat ons dan toch. bij
guldens cn rijksdaalders, laat ons dan
toch op dit oogenbiik niets, niets, niets
doen (lat niet strikten driewerf strikt
noodzakelijk is en met de rest wach
ten, iot dat water eu gas eens wat
verboden, en dc fabrikanten vinden
derhalve in ons land een welkome
gelegenheid voor den afzet tegen
prijzen, waarmede degelijke handela
ren natuurlijk niet kunnen concur-
reeren.
Het is begrijpelijk, dat, waar onze
wetten dergelijke praktijken niet. schij
nen te kunnen verhinderen, het par
ticuliere initiatief alle gepaste midde
len te baat moet nemen 0111 zich
met kracht daartegen te verdedigen.
Wij zullen nog meerdere gegevens
bijeen trachten te brengen," om met
des te meer klem bij de regeoring op
verbetering tc kunnen aandringen.
V rijland-expeditie.
Men deelt aan De Echo mede:
De eerste van uit Nederland ver
trekkende Vrijland-expeditie (vóór-
expeditie) gaat op 17 Juni met het ss.
Prins Willem II van den K011. Ned.
West-I 1 idiscben Maildienst naar Vene
zuela, waar de internationale Vrijland-
Bond bezit beeft gekregen van een
uitgestrekt boog dal, begrensd door
de rivieren Rio fraude, Rio BJanc-a
en Rio Fny, welke laatste een uit
muntende verbinding mot de zee aan
biedt. Dit dal' ligt op 1800 M. boven
don zeespiegel. Als operatie-basis
en verzamelpunt dient de tot dit doel
aangekochte landhoeve La Yoga, bij
Caracas, 3000 acres vruchtbaar land
bevattende en waar* reeds allerlei aan-
plantingen zijn aangelegd.
Tegen de vliegen.
Bij het naderend vltegen-seizoen is
bet niet ondienstig de aandacht te
vestigen op het vólgend bericht, door
ecu inzender aan net )VeekM. voor
ZuiveWer. medegedeeld. De muren,
de deuren eu de zolder van stallen
enz. worden gewit met witkalk, waarin
een bectjeï n water opgelost aluin in
gedaan wordt. I .oopen de vliegen tegen
zulke muren of wanden op, dan duurt
bet niet lang of zij vallen weer op
den grond, om dan nergens meer te
genaan te kunnen komen. Het schijnt
dat de aluin de klevende vloeistof weg-
neemt, die bij iedere vlieg aan de
pootjes voorkomt, waardoor het loe
pen zelfs tegen een zolder mogelijk is
Pers Overzicht.
Nog eens voornamen.
De Standaard meldt:
„De heer Mr. Van Houten schreef
ous. dat hij zich niet herinnerde bij
het noemen Van l)r. Knyper, diens
voornaam gebezigd te hebben.
„E11 ook, dat. al ware dit geschied,
bet, in geen geval zijnerzijdsgeschied:
is, met ironische bedoeling.
„Hiervan zij hem acte gegeven, en
alzoo do pen gehaald doof wat vvijer
allicht eehigszins sarcastisch qvey
ppmorkten."
Het gebeurde op Meerden Berg.
Het vonnis, dat onze rechtbank
Mcj. Van Steen oplegde, wordt nog
steeds druk in do pers besproken.
Nu weder is het het jeugdige Ned'er-
landsche. Dagbladdat over de zaak
schrijft. Aan zijn artikel is dit ont
leend
„Wij krijgen ook zoo den indruk,
wanneer wij liet vonnis in kwestie
met andere vergelijken, dat er bij de
rechters eene stilzwijgende overleve
ring geldt, dat liet wel bij verwonding,
maar niet, bij dooding. uit onvoor
zichtigheid. met eene eenvoudige geld
boete mag afloopen.
„Alsof de dood een zoenoffer eisclu.
„Zeer zeker, het gestichte kwaad
is zeer groot, maar er zijn toch ge
vallen. waarin niemand het eigenlijk
helpen kan eu dan iis het niet goéd
altijd toch iemand aansprakelijk te
willen stellen.
„Het gebeurde heeft ook nog op
een ander, kwaad hef oog gevestigd.
geld in 't laadje brengen.
Ben ik nu ook bezig om bet kre
diet van Haarlem af te breken Speel
ik nu den landverrader 'k kan liet.
niet gelooven. Maar dat de tegenwoor
dige toestand dwingt tot groote. tot
overgroote voorzichtigheid, ja dat
mag ik volhouden. Vage verklaringen
van hoop op de toekomst zijn heel
aardig op ecu diner als toost, maar
in een Raadsvergadering passen ze
niet en, men 'betaalt er niemand mee,
Daarvoor zijn duiten noodig, goede,
blanke, harde guldentjes en die heb
ben we op dit ©ogenblik voor geen
enkel werk, dat wachten kan, be
schikbaar.
Heeft wel eens ooit iemaud een
wielrijder die vóór liein uit reed en
wiens rag bij dus zag, naar zich toe
zien komen. "Welnu, ik reed dezfe weck
den Hout door en zag dat wonder
lijke schouwspel. Hoewel ik den rug
van den wielrijder zag, scheen het
alsof hij naar mij toekwam, als een
kreeft op een nets. T Was als een
voorstelling uit een droom, totdat ik
langs den rijder heen kwam en be
merkte, dat het de heer Doornckamp
was, die zich met achteruit rijden amu
seerde. Wat dat voor een toer is.
kan iemand pas beseffen als hij het.
zelf eens geprobeerd heeft. Tic veron
derstel intussehen, dat hij, voor hij
tijd heeft gehad tot een eenigszins
afdoende proef, zal hebben ervaren,
dat de aantrekkingskracht der aarde
veel grooter is ten opzichte van ach
teruit- dan van vooruitgaande wiel
rijders.
Evenwel, ook by een achteruitrij
dend wiel is de beweegkracht duide
lijk te aanschouwen. Daar zijn liet de
bccnen, die het hem doen. Maar hoe
Van die jeugdige verpleegsters wo
veel te veel gevergd. 1
„Als een werkman meer dan a i
uur daags moet arbeiden raakt
gebeelcland in beweging en boe
iukkig zouden die verpleegsters z
indien zij met acht uur daags
waren. 1
„Ook in andere yostichten sch
niet alles te zijn, zooals wij het. /om
wensehen.
„Wij beschuldigen niemand, 111 i
vragen alleen onderzoek.
„De verpleegsters worden gewo
lijk. zoover wij weten, uitstekend
huisvest en gevoed.
„Zyn zij zelf krank, dan won 1
zij liefderijk verzorgd, maar zijn 1
feiten waar, die wij, af t?u toe, y 1
namen, dan hebben zij in den ie
veel te veel tc (toen.
„Mocht dus overal de put won J
gedempt, voordat het kalf verdn i
ken is. 1
„Menig spoorwegongeluk was 1
wijten aan oververmoeidheid vail I I
personeel en gelijke oorzaken hcbl I
gelijke gevolgen," 1
KëlEUWS. 1
Eene bedreiging.
Vrijdagmiddag liep bet gerucht
London, "dat Laboucherc op weg n j
de Zuid-Afrikaansclie commissie <1(
dr. Rutherford Harris aangeval j
en afgeranseld was. Labouebere's
wezigheid gedurende-het. grootste d 1
van de zitting der Commissie sch{
het gerucht te bevestigen. Maar, dt j
een verslaggever ondervraagd, k
Laboucherc liet geval iot zijn wi
afmetingen terugbrengen. Toen I -
bouchere dan van buis naar bet p
lementsgebouw wandelde, werd
aangesproken door een onbekend joi
mensëh,(fte al van Vrijdagochtend vr<
iu de buurt op en neer geloopen h;
Op ruwen toon zeide het jongemensi
dat hij zijn vader zou wreken. D(
vader is 'de zoogenaamde domii
Brooks, door Laboucherc als e
zwendeienden bedelbriefschrijver 01
maskerd. De jónge Brooks zwaai
daarbij dreigend met een rotting
een karwats," maar raakte Laboucne
niet. Tien minuten lang sprak Labd
cbere rustig met deu jongen Broo
en raadde hem aan kalm huis waai
te gaan. Aan den ingang van li
Lagerhuis zei liet jongemensch„G(
den dag" en ging weg. Labouche
waarschuwde nieCeens de politie, zo
dat de jonge Brooks vrij kon uitgaa
Watersnood.
In geheel Servië zijn ten gevolj
van aanhoudende regens dc rïviert
buiten haar oevers getreden. Ve
bruggen en wegen zijn vernield. Sedei
vier dagen is tc Sofia geen post aai
gekonjen,
Pröcês Von TaiiscK Von
Lützosv.
Donderdag zijn de pleidooien begoi
non. Vooraf las do president de vri
gen voor de jury voor. Daarop nai
de officier van justitie Dressier h<
woord. Hij ging dc geschiedenis va
beide processen na en critiseerde d
politieke politie. Hij erkende dat Vo
Tauseh niet gearresteerd zou zijl
wanneer bij niet tijdens het proc<
Leckert—Von Liitzow een zoo treil
rigen indruk bad gemaakt. De sul
stituut-officier van justitie dr. Eg<
gaf een kort overzicht van de getu
genverhooren en daarna hield de vei
dediger van Von Tauseh, nn. Sell
zijn pleitrede. Na een scherpe reden e
dupliek werd'de zitting verdaagd tc
Vrijdagmorgen.
De Koning van Sia*£.
De koning van ISiam is zijn bezoekc
aan de boven van Europa begonne
met een visite bij koning UmbertO- H
kwam Donderdag uiet zijn zoon en ee
talrijk gevolg te Rome aan en werd aa
bet station ontvangen door den koning
den kroonprins en de vertegenwoordl
ter wereld moet men een wagen voor
uitkrijgen, zonder motor, zonder paard
zonder ezel Ik heb hét recept gehoon
en deel het u gaarne geheel ko.steloo
mee. Zet achter den wagen een douw
worm, (dauwworm) span er voor eei
trekvogel, een trekpleister cn eei
trekpot en wanneer dan dit gezclschaj
den wagen nog niet van" de plaat
'krijgi ja dan moet cr iets zeer bij
zonders aan haperen
Ik denk, dat ge dit flauw zult vin
den en uu we toch in deze stemming
zijn, moet ik toch even melding ma
ken van een partij, onlangs gegeven
waar den gasten geen enkele alcohol
bevattende drank, dus ook geen wijn
werd voorgezet. Men toostte, er ine
YLCtoriavater. Dc partijgevers name
lijk waren geheel-onthouders en mocli
ten drinken, noch schenken. Met allei
eerbied voor dat beginsel komt be
me toch voor, dat zij hunne gastei
wol vooruit hadden mogen waarschu
wen. wat niet gebeurd is. Niet ieder
een vindt qp een feestviering eei
glas water zijn idealen feestdronk.
Na dit curiosum moet ik er nog
een vertellen, dat ook niet onverma
kejij'k is. Juist op het moment., toenii
den Gemeenteraad Voensdag j.l. were
besloten 101 verlenging van de con
cessie der Bell-Telephoou, werd aai
de Secretarie dooi iemand om aan
sluiting verzocht. Hij belde driemaal
maar kreeg van het centraalbureai
geen gehoor!
Dacht dc juffrouw van het een-
traalbureau misschien„de cimcessk
is nn toch verleend?" O, juflrouw
juffrouw! wanneer zelfs op zoo'n ge-
wichtigen dag, ui/x het stadhuis geen
aansluiting van u krijgen kan. Wat
staat dan in dc toekomst, vnftien
jaar lang, ons gewonen teleplioou-
nummers, te wachten?
FIDELTO.
