de bewoners. De autoriteiten waren i dagen geleden in een redevoering ge-
ter plaatse.
Werkstaking.
Wegens den regen meest het werk
volk by de in aanbouw zijnde fabriek
der firma C. J. van Houten te Weesp
Maandag verzuimen, hetwelk aanlei
ding was dat er drank werd gebruikt.
Een metselaar uit Amsterdam, vader
vau vier kinderen, begaf zich des
avonds na tien uur dronken te water
met het gevolg dat Dinsdag zijn lyk is
opgehaald.
Wegens het verzuim van Maandag
eisehten de metselaars Dinsdagmorgen
uitbetaling van dien dag. Het werd
geweigerd en het slot was dat allen
net werk er bij neerlegden.
Door de zuiging van een passee-
rende stoomboot zonk Maandagmid-
dagin de Vecht tussehen Loenen en
Vreeland een schip, bestemd voor
Alkmaar, en geladen met 40.000
steenen. Gelukkig wist de schipper
zich te redden.
Sport en Wedstrijden.
Schennen.
De uitslag der wedstrijden op degen
voor onderwijzers en meesters-hef-
hebbers (civiel en militair), Maandag
te Dordrecht gehouden, was de vol
gende
le prys, een kunstvoorwerp ter
waarde van f 250, de lieer H. J. Ver-
heijen, wachtmeester der huzaren van
E.'M. M. A. te Amersfoort;
2e prijs, een kunstvoorwerp met de
bondsmedaille, de heer G. Hesse, di
recteur van den Ouderlingen Amster-
damschen Schermeursus te Amster
dam;
3e prijs, een diploma, de heer L.
van Humbeek te Amsterdam.
In de wedstrijden op sabel waren
overwinnaars
le prijs, een kunstvoorwerp, de keer
L. van Humbeek te Amsterdam;
2e prijs, een gouden medaille, jle
heer M. Dwinger, van de Vrije Wa
penbroeders te Amsterdam;
3e prys. een diploma, de heer C.
Meijerink, van Haarlem.
RECHTSZAKEN.
Een inboedel.
Voor de rechtbank te Amsterdam
is voor eenige weken de zaak behan
deld van Rucvekamp en V an Berkel,
beklaagd de eerste van diefstal van
een geneelen inboedel, de ander van
het mogelijk maken van het begin van
den diefstal door de vrouw van den
eigenaar van den inboedel met het
lrind uit het huis te verwijderen.
Toen de rechtbank een veroordee-
lend vonnis velde, verklaarde Reuve-
kamp dadelijk, dat hij in hooger be
roep zou gaan. Hij deed aldus en zijn
zaak diende Dinsdag voor het gerechts
hof te Amsterdam. Raadsheer Roy-
aards bracht een uitvoerig rapport
uit.
Stempel, de eigenaar van den boe
del, en diens vrouw werden als ge
tuigen gehoord. Beiden verklaarden,
evenals vroeger, dat er geen sprake
van was dat hij zijn boedel aan R.
zou hebben overgedragen. Gelukkig
is de inboedel nog teruggevonden
voordat R. de meubelen aan een uit
drager van de hand had gezet.
Bekl. bleef bij zyn oude verhaal,
dat S. hem alles had verkocht, omdat
de huisheer er beslag op wilde doen
leggen. Er kwam nu nog bij, dat v.
Berkel aangeboden zou hebben, om
een ongelukje met vuur te bewerken
om de assurantiepenningen te kunnen
innen.
De advocaat-generaal, mr. Jolles,
meende, dat bekl. niet heeft aange
toond, dat hij eigenaar van den boe
del was geworden. Een quitantie kan
hij niet overleggen de nota van over
dracht kan ala zoodanig niet dienen.
Spr. concludeerde tot bekrachtiging
van het vonnis der rechtbank.
Mr. Land, de verdediger, vroeg
vrijspraak.
Uitspraak over 8 dagen.
GEMENGD NIEUWS.
Suzereiniteit.
Men schrijft aan de N. it. Ct.
De heer Chamberlain, de Britsche
minister van koloniën, heeft cenige
sproken van suzereiniteit van Enge
land over de Zuid-Afrikaansche Re
publiek. Deze suzereiniteit wordt
door de Zuid-Afrikaansche Republiek
niet erkend. Er is geen enkele be
paling, waarop de Britsche regeering
zich kan beroepen, dan alleen die van
artikel 4 der conventie van Londen
van 18S4, waarin gezegd wordt, dat
I tractaten, door de repuDliek gesloten,
uitgezonderd eenige daarin genoemd,
door de Britsche regeering zuilen kun
nen worden afgekeurd. De regeèring
der Republiek erkent het bestaan
dezer bepaling, maar beweert, dat
deze geen suzereiniteit daarstelt. Ge
lijk lord Salisbury dit reeds in 1884
uitdrukte, heeft de regeering het recht
hare bnitenlandsche politiek zelve te
regelen en daarover zelve te onder
handelen ook, met eenige beperkin
gen, genoemd in het bedoelde artikel
4. De vraag of artikel 4 suzereini
teit daarstelt of niet, heeft niet alleen
theoretische waarde, want wordt de
suzereiniteit eenmaal aangenomen, dan
komen aan Engeland ook alle andere
rechten en voorrechten toe, waarop
een suzereine staat aanspraak heeft.
De Republiek nu erkent geen an
dere rechten en zal geen andere rech
ten erkennen, dan alleen die, uitdruk
kelijk gestipuleerd in Je conventie
van Londen.
Toen de Lesseps in Egypte presi
dent was van een gezondheidscom
missie moest hy een "groot aantal ge
vangenen in de Egyptische galeien
onderzoekenonder" hen vond hy
vierhonderd Syriers van Nazareth
allen Christenen, die hom smeekten
hun vrijspraak te bevorderen. De Les
seps stelde daarvoor pogingen in 't
werk, en daar de ontleikoningMe'ne-
met Ali redenen had om op goeden
voet met de Fransclien te blijven,
kreeg de Lesseps de toezegging dat
iedere week vyf zouden worden vrij
gelaten.
Maar na dien dag werd de Les
seps' huis belegerd door de bloedver
wanten van de nog achter gebleven
gevangenen en wanneer hij buiten
kwam, vielen zij hem zoo lastig, dat
zij hem op zekeren dag de kleeren
van 't lyf scheurden.
Den eersten keer dat de Lesseps
weer naar den onderkoning ging, trok
hij dit costuum aan. Verbaasd vroeg
Mehemet hem wat er met hem ge
beurd was. „Och. uwe Hoogheid", zei-
de de Lesseps. „Niemand anders dan
u zelf heeft mij in dezen toestand
gebrachtwant door te bevelen dat
iedere week vijf Nazareners zouden
worden losgelaten, heeft u mij ten
prooi gelaten aan de bloedverwanten
van de achtergeblevenen. Zij scheu
ren mij de kleeren van het lijf, en
daar er in het geheel vierhonderd
twaalf zijn, kan uwe Hoogheid na
gaan hoe lang ik nog in flarden moet
loopen."
Lachend gaf de onderkoning bevel
dat alle Nazareensche gevangenen
terstond zouden worden in vryheid
gesteld.
Andrée's ballon.
Uit Stockholm, gedagteekend van
het Centrale Meteorologische Insti
tuut, 6 dezer, ontving de V. E. Ct.
een schrijven, waarvan hier de ver
taling volgt:
„Te oordeelen naar de teekening
('van kapitein Lehmann Red.) die
ik heden gezien heb, zou het door
kapitein Lehmann waargenomen voor
werp Andrée's ballon kunnen zyn.
De ronde voorwerpen rechts zouden
dan het schuitje en de ring (barrin-
gen, cercle de suspension) zijn. Maar
volgens de deskundigen in de wal-
visclrvangst moet ook een doode rot
tende walvisch er op die wyze kun
nen uitzien.
„Mocht het Andrée's ballon ge
weest zijn, dan heeft deze ongetwij
feld, tegen het vastgesteld plan in,
een reis door de bovenlucht gemaakt
anders had hij onmogelijk na een reis
van slechts zes dagen bij het Kola
schiereiland kunnen neerkomen. Een
dergelijke afwijking van het reisplan
komt my niet waarschijnlijk voor.
„Gisteren bevatten de couranten
hier een telegram uit Vardö, mel
dende dat men bij Makur een doode
walvisch gevonden had, dien men
voor het voorwerp hield dat kapitein
Lehmann 19 dagen vroeger had waar
genomen. Dit bericht is óf een mis
plaatste grap, of een domheid te
goeder trouw uitgekraamd. Makur
is een plaats op de Noorsehe kust,
ten W.N.W. van Vardö, op 70° 20'
N. Br. en 30° 10' O. L. v. Green
wich, terwijl het door kapitein Leh
mann waargenomen voorwerp lag op
69<>, 38'. en 35°, 35', dus op een af
stand van 130 zeemijlen (240 K.M.)
van Makur. Al zou nu een rottende,
door gassen opgeblazen walvisch 19
dagen, in Juli en Augustus, kunnen
blyven drijven, zonder te barsten of
te zinken, (de deskundigen moeten
dat maar uitmaken), dan ware het
toch ongerymd, aan te nemen dathy
vlak tegen de richting van den Golf
stroom en vlak tegen de overheer-
schende windrichting in, 240 K.M.
in 19 dagen weggedreven kan zijn.
Was het door kapitein Lehmann ge
vonden voorwerp een rottende wal
visch, dan zal het wel nooit terugge-
vonden worden; was liet echter An
drée's ballon, dan' kunnen de over
blijfselen ervan gevonden worden op
de Moermankust, verder naai- het
oosten, of nog verderop in de open
zee".
NILS EKHOLM,
Keizer Willielm te
Petersburg.
Bij het dejeuner dat Maandag op
het paradeveld in de keizerlijke tent
werd gehouden, bracht de Czaareen
dronk uit op den Keizer en do Kei
zerin de Keizer dronk op de gezond-
heid van den Czaar en de Czarina.
Later had op Peterhof ecu familie-
diner plaats, daarna onder de prach
tigste illuminatie een gala-ballet in
de open lucht op het"01ga eiland.
Toen liet ballet was afgeloopen werd
op het eiland thee gedronken.
Da moord op Canovas.
De particuliere correspondent van
den Temps te Madrid geeft het ver
haal van een ooggetuige van den
aanslag, waaraan wij nog het vol
gende ontleenen
Canovas ging op het hooren luiden
van de bel voor het dejeuner met
zijn vrouw de trap van het hotel te
Santa Agueda af. Zij ontmoetten op
de trap "een dame die mevrouw Ca
novas aansprak, terwijl de premier
alleen doorliep. Zoo kwam hij in de
galerij aan den tuin van het hotel,
waar zich drie menschen bevonden,
twee badgasten en een derde persoon
die eensklaps op drie meter afstand
drie schoten op hem loste. De eerste
kogel trof Canovas rechts in het
hoofd, de tweede in den schouder en
kwam er aan de achterzijde uit, de
derde in de nabijheid van het hart
De moordenaar loste nog een vierde
schot dat in de zoldering terecht
kwam en riep leve Spanje
Een luitenant van de gendarmerie
en de chef van de veiligheidspolitie,
die in de buurt waren, grepen den
moordenaar, die geen weerstand bood.
Mevrouw Canovas wierp zich op het
beweginglooze lichaam van haar man;
zij schold den moordenaar uit en gaf
hem een slag met haar waaier in het
gezicht. Deze groette beleefd en zeide
doodkalm dat hy zijn anarchistische
broeders gewroken had. Eenige bad
gasten, die hem te lijf wilden, wer
den met moeite door de politie be
dwongen.
Canovas had den man al eenige
dagen te voren opgemerkt en aan zijn
secretaris gevraagd, wie het vreemde
jongmensch was, dat hem altijd be
leefd groette.'De secretaris wist dat
het een Italiaan was, maar niemand
had aan den schijnbaar onschadelij-
ken man bijzondere aandacht gewijd.
Hy logeerde al een paar dagen in
het hotel, waar men thans zijn po
vere bagage gevonden heeft, waar
onder zich nog een revolver bevond.
Omtrent zijn naam heeft men nog
geen zekerheid. Aan den rechter van
instructie heeft hij zich als Angeo-
litto opgegeven, maar men houdt
het ervoor dat hij Golli heet. Dat hij
een Italiaan is, sehynt zeker te zijn.
Hij heefteen^blonden baard, levendige
oogen en energieke trekken en spreekt
goed Spaansch. Zijn manieren zijn
foed, wat geaffecteerdhij heeft
lijkbaar opvoeding gehad. Hij zeide
dat het hem verdriet deed zijn moe
der te moeten bedroeven. Medeplich
tigen had hij niet, de tijd der samen
zweringen was voorbij. Zijn daad zon
niettemin het begin zijn van een
reeks dergelijke daden, in Spanje
zoogoed als elders.
Mevrouw Canovas verkeert in een
z ordelijken staat van opwinding; met
moeite hield men er haar van terug
den moordenaar te gaan ondervragen.
Canovas is niet meer by kennis
geweest. De uitroepLeve Spanje
waarmee hij den laatsten adem zou
hebben uitgeblazen, is dus een ver
zonnen fraaiigheid geweest. Wel vin
den wij vermeld, dat de moordenaar
onder dien kreet zyn misdaad uit
voerde.
Dinsdag werd het lyk naar Madrid
overgebracht Het hof blijft te San
Sebastian. Maarschalk Campos heeft
zich daarheen begeven.
De koningin-regentes van Spanje
heeft mevrouw Canovas een brief
gezonden waarin zij o. m. zegt: ,.Lk
zou u willen troosten, maar ik kan
slechts met u den dierbaren over
ledene beweenen die u zoo heeft
liefgehad. Ook ik heb veel verloren.
De diensten die bij aan myn echt
genoot, Alfonso XII bewezen heeft,
gaven hem recht op myn achting, en
door de nieuwe opofferingen, die hij
zich voor den troon getroost had, Avas
ik nog meer aan hem verplicht. Het
vaderland en de geschiedenis zullen
hem de eer geven die hem toekomt.
Mijne kinderen vereenigen zich met
my in dezen touav van de kroon en
van de natie."
De moordenaar moet nog verklaard
hebben, dat hij ook dr.Rizal, een der
aanvoerders van do Filippynsche
opstandelingen, verleden jaar te Ma
nila gefusilleerd, heeft Avillen wreken.
Hy kan niet volgens de anarchisten-
wet veroordeeld worden, daar hij geen
ontplofbare "stoffen bij zich had.
De chef van de geheime politie],in
wien, naar men zegt, Canovas te veel
vertrouwen stelde, is ontslagen.
Een aardbeving.
Een Engelsche dame in Centraal-
Imlië schrijft het volgende
Gedurende de laatste week van
Mei en het begin van Juni hadden
wij hevigen regen gehad, toen een
plotselinge ommekeer plaats vond en
net weer drukkend warm werd.
Op Vrydag den 11de hoorden wij
in het Noordoosten een dof gerom
mel als van donder, terwyl zich bo
ven de bergen wolken samentrokken,
zoodat de hoop bij ons geboren werd
dat een onweer zou losbarsten, maar
het trok schijnbaar voorbij en de Za
terdag begon even warm als de vorige
dagen.
Ik Avas dien geheelcn dag druk
bezig geAveost en had, daar "door de
groote "hitte vroeg wandelen niet mo
gelijk Avas mijn bad iets uitgesteld.
Tegen 5 uur in den middag Avas ik
echter geheel voor den avond gekleed
en ging naar de zitkamer, waar ik
orders "gaf dat men de „afternoon
tea" boven zon brengen. Ik merkte
op dat de bediende vergeten had de
zitkamerdeuren die op de veranda
uitkAvamen te openen. Toen hy deze
opende, hoorde ik de kinderen buiten
lachen en praten. Ik riep naar bin
nen voor de thee.
Toen zij de trappen opliepen, scheen
het huis "plotseling te schudden en
een stuk pleister viel van boven de
deur naar beneden. Ik begreep eerst
niet wat het was en dacht dat er iets
alleen met het huis gebeurde, waar
om ik de kindermeid toeriep mij te
helpen eenige stukken huisraad, Avaar
ik erg op gesteld Avas, te helpen in
veiligheid brengen.
Maar eer zij de kamer doorloopen
kon, begreep ik Avat het Avas, Avant
het huis schudde geweldig, enerAAras
een geluid als van zwaar geschut
vuur, terwijl al de schilderijen naar
ons toe slingerden, en de meubelen
tegen den grond vielen.
De kindermeid vloog bleek van
schrik naar mij toe, scnreeuAvende
„Avat is er, Aval is er?" Ik duwde
haar naar de deur zeggende (of lie
ver sebreeuAvende want het geluid
Avas oorverdoovend „Een aardbeving,
loop naar de kinderenDe kinder
meid holde naar buiten en greep het
jongste kind bij zyn arm. Het oud
ste liep naar mij. Ik zag ze naar be
neden loopen met den bediende naast
hen, en Avil de ze net volgen toen de
grond zich onder mijn voeten opende
en een regen van "pleister neerviel
mij op hoofd en schouders rakende
en de Avangen van mijn kind tot
bloedens schavende. Te gelijkertijd
viel het voorste deel van het over
hangende dak naar beneden. De kin
dermeid en mijn jongste kind zouden
zeker getroffen en ernstig geAvond
geworden zijn, indien de bediende
niet alles op zijn rug en schouders
had opgevangen.
Nu hoorden Avij eensklaps mijn
echtgenoot ons luide roepen en kro
pen Avy, geholpen door hem, over het
uiterste eind van de \reranda, waar
de grond weggeschoven Avas, en onder
het opgeAverkte ijzeren hek door naar
buiten. Wij gingen een korten afstand
verder, waar Avij ons nederzetten.
Het beven van den grond was zoo
hevig dat wij nauwelijks staan kon
den. Van daar zagen wy liet geheele
dak van ons huis naar beneden stor
ten.
Myn echtgenoot was in zijn bad
toon de aardbeving begon en kon, na
zich met een handdoek gedeeltelij Ij
bedekt te hebben, en na met veel
moeite de demon geopend te hebben,
ons vinden.
Na eenigen tijd kwamen eenige be
dienden van het hospitaal en van liet
zendelingsgesticht zien of wij veilig
waren. De heer D., die daarby was,
noodigde ons ten zynent uit. Zijn
huis evenals dat van al de zendelin
gen was geheel onbeschadigd, gebro
ken ruiten en pleister niet medereke-
nend. Toen Avij daar heen gingen,
zagen Avij dat er vlak onder ons huis
een groote landverschuiving had
plaats gehad.
Groote scheuren gaapten ons van
verschillende punten van den Aveg
tegen.
Dien nacht heeft geen van ons
veel kunnen slapen. Wij voelden elke
twee of drie minuten een nieuAven
schok. Tegen twee uur viel er een
zware regen, vernielende Avat er nog
in de ruïne van ons huisje bruikbaar
mocht overgebleven zijn.
Na eenige dagen waren wij in staat
te zien welke schade er verder nog
was aangebracht. De eerste ruïne die
wy zagen was die van liet hospitaal.
De grond van het hospitaal was aan
de eene zijde in een kloof weggezakt.
Door het schudden waren dc kasten
met medicijnen omgevallen en de
meeste flesschen gebroken. Eeu adsis-
tent, die in het bureau zat, was bijna
gestikt door de zwavelzure dampen.
De bedden met zieken waren dooi
de zaal geslingerd geAvorden, zoodat
een der zieken,gelukkig zonder zich
ernstig te bezeeren, onder zijn bed
was geraakt.
Een magazijn was met een flink
stuk Aveg geheel in een kloof ver-
dAvenen.
Het postkantoor was ook geheel
vernield. Het geheele achterste deel
Avas weggezakt, alle meubelen, doozen
met postzegels enz. mede in den af
grond sieepende. Dit moet alles op
gegraven worden voor er een post
kan vertrekken. De twee rijwegen
zijn geheel vernield, zoodat het ver
keer geheel gestremd is. Wij koeste
ren eenige vrees, dat de levensmidde
len, die met zuinigheid gebruikt nog
voor een maand voldoende zullen zijn,
niet tijdig aangevuld zullen kunnen
worden.
Een groote beproeving voor onze
overspannen zenuwen is dat de schok
ken nog steeds aanhouden, niettegen
staande de eerste schok reeds 14
dagen geleden is.
Goedkoope beweegkracht.
Aan een particulier schrijven uit
Kenosha (Wisconsin) ontleent"" bet
Haagsche Dagblad het volgende
Het is den ingenieur Krafft gelukt
eene tramverbinding tussehen" deze
plaats en het nabijgelegen stadje Ra
cine samen te stellen, die even inge
nieus is als eenvoudigen die noch
paarden-, noch gas-, nog electrische
drijfkracht vereischt.
De Avielen der tramwagens loopen
op platen, uitgezonderd twee geleide
wielen, die op eene enkele spoorlijn
loopen.
Het terrein heeft eene helling van
ongeA-eer 1 op 30 naar Racine toe,
waar het hoofdstation is. De afstand
is ruim 3 kilometer.
De tramwagens bestaan uit tAvee
stukken, een zwaar bovenstuk, vvaar-
in de passagiers plaats nemen, en een
lang onderstuk met twee lange bal
kons, een voor en een achter. Van elk
dier balkons loopt een trapje naar de
hooger gelegene zitplaatsen.
Het onderste deel dei- Avagens is
voorzien van twee rechtopstaande,
draaibare spillen, wier ondereind com
municeert met de wielen, zóó, dat
ééne omAventeling van de spillen, 6
omwentelingen van de wielen veroor
zaakt.
Het bovenste deel, waarin de zit
plaatsen voor de passagiers, verheft
zich. bij ^et vertrek, zes voet boAren
het onderste deel. Door zijn eigen
zwaarte daalt dit gedeelte allengs
naar beneden, langs^ de spillen, aan
„Bij Avelk regiment was u
„Bij het vierde regiment kurassiers, meneer."
Met een uitroep van verrassing stonden mevrouw De
Parmentier en Jeanne op van hun stoelen. Haar wan
gen waren bleek, met angstige blikken keken zij den
ouden sergeant aan.
„Hebt u een tweeden luitenant Maxime De Parmcn-
tier gekend vroeg de heer De Parmentier met beven
de stem.
„Heel goed, meneer. Bij het uitbreken van den oorlog
kivam de jonge heer in ons regiment; hy kwam zoo
friseh van de Militaire school te Parijs."
„Hij was mijn zoon...."
„Ach, meneer dat wist ik niet."
„Kunt u ons iets vertellen van het lot van ons kind?
U'voeht toch ook by Sedan?"
„Zeker deed ik dat, meneer. Ik heb den grooten aan
val der cavalerie bij Floing meegemaakt. Maar wat er
van uw zoon is geworden, weet ik waarlijk niet te
zeggen. Ons regiment werd door het Pruisische vuur
vernietigd. Ik sloeg ei' mij door met eenige kameraden
en wy redden ons in de bosschen aan de Belgische
grenzen. Later slopen wij naar Parijs, langs allerlei
omAvcgeu en vapdaar zond men ons naar Marseille,
waar nieuwe ruiter-regimenten zouden Avorden gevormd.
Misschien is dc jonge heer in krijgsgevangenschap ge
raakt bij dc Duitscners, misschien is hy ook Par
don, meneer, ik zou de dames niet gaarne willen be
droeven."
„U is een braaf man," zeide meneer De Parmentier.
„Kom, ik zal zorgen, dat u en uwe patrouille goel
wordt verzorgd."
„Wij kunnen het gebruiken, meneer. Wij zyn sedert
tivaalf uur in den zadel."
De beide mannen verwijderden zich. Mevrouw De
Parmentier was zoo ontroerd, dat ze zich in hare ka
mer terugtrok. Toen Jeanne haar voorbeeld wilde vol
gen, trad Victor weer binnen.
Toen hij bemerkte, dat hy alleen tegenover Jeanne
stond, bloosde liy. Jeanne kwam echter terstond tot
bedaardheid en vroeg hem op schijnbaar kalmen toon,
of hy meende, dat het vermoeden van den sergeant
als hadden de Pruisen een aanval op het stadje in den
zin, bevestigd zou worden.
,.Ik geloof liet wel, dat de Pruisen ons niet met rust
zullen laten," antwoordde Victor, „en ik ben er bly om."
„Je bent er blij om
„Ja, omdat ik dan onder jouw oogen zal strijden,
Jeanne en mij weer in myn eer kan herstellen."
Jeanne week een schrede terug en antwoordde zoo
kalm als haar innerlijke ontroering haar maai- eenigs-
zins veroorloofde „Je kwelt jezelt en mij op onnoodige
wijze, Victor. Ik lees in je blikken, dat je nog altijd
niet genezen zyt van je onzalige liefde, die reeds zoo
veel onheil heeft aangericht. Beloof mij, bedaarder te
worden! Beloof mij, niet meer aan het verleden te
denken en ik zal voor je een trouwe vriendin, een zus
ter zyn
„Ik kan dat niet, Jeanne ik kan niet vergeten
Alleen je liefde, niet je vriendschap, zou aan myn ziel,
aan myn geest geluk en vrede, blijde hoop en vergetel
heid van het verleden teruggeven. Jeanne, Jeanne,
kan ik dan nooit boeten, voor wat ik misdaan heb riep
Victor.
„Je hebt het geboet door de bekentenis aan je va
der, en je zult het kunnen vergeten, door als een dap-
Eer strijder voor het vaderland in deu oorlog te gaan.
>enk niet meer aan my, denk niet meer aan je harts
tocht, deuk aan je vaderland, dat al je kracht, al je
werkzaamheid, je leven en bloed vraagtDenk aan je
geboorteplaats, aan je ouders, aan je vader, je braven
vader, dien je zoo gekAveld hebt door je hartstochte
lijkheid. Verzoen hem weer met je, doordat je sterk
en dapper blijft, dat je afstand doet van alle zelfzuch
tige plannen en gedachten en je alleen wydt aan den
dienst van het zwaar getroffen vaderland. Is het nu
de tijd, Victor, om te "denken aan ons eigen klein
leed, terAvijl het A-aderland bloedt uit duizend wonden
terwijl het ineenkrimpt en zich wringt onder vreese-
lijke smartenIs hij niet verachtelijk, die in zulk een
tijd alleen aan zich zelf denkt, en alleen zijn eigen
wel en wee in het oog houdt? Ik heb, ondanks alles nog
te hooge gedachten van je, Victor, dan dat ik je wil
rekenen tot hen te behooren die voor hun eigen klein
geluk het lot van het vaderland kunnen vergeten."
In heftige ontroering stond de jonge man voor haar.
Plotseling greep hy Jeanne's handen en neervallend
aan haar voeten, drukte hij zyn voorhoofd tegen haar
vingers, zag toen met bezielden blik naar haar op en
zeide met bevende stem
„Jeanne, ik dank je, ik dank je uit. de volheid van
mijn hart! Je maakt mij weer tot een mensch. Je geeft
mij de achting voor mijzelf, myn zelfvertrouwen terug.
Ja, je hebt hebt geluk Een erbarmelijk wezenis hij, die
thans in dwaze verblinding des harten slechts aan zich
zelf denkt en zijn eigen lot stelt boven dat des vader-
wcike het, door middel \ran twee pas-
gemaakte gaten waar zij door heen
steken, een ronddraaiende beweging
geeft. Bij aankomst aan het eindsta
tion is dit bovenstuk geheel gelijk
vloers met het onderstuk. De wielen
hebben dan ongeveer 1200 omwente-
lingeu gemaakt. Om de terugreis te
aanvaarden behoeft men in het geheel
geen drijfkracht.
Het laatste eindje Avegs toch is
eenigermate sterker opwaarts hellend
gemaakt, zoodat dc tram op een heu
veltje komt te staan als zij aankomt.
Om voorwaarts (of liever achter
waarts) te gaan, behoeft de machinist
dus alleen de rem los te maken en
de wagen rolt het heuveltje afen,
eenmaal in beweging zijnde, vervolgt'
hij, door de natuurlijke helling van
de baan, zijn weg terug naar het
station van vertrek.
Een eenvoudige inrichting vergunt
den machinist het stoppen onder -
Aveegs, door het aandraaien van een
klemschroef. Draait hij de klemschroef
weder los. dan gaat de wagen weder
vooruit.
Beloonmgen.
Uit Therapie Avordt d.d. 2 Aug.
bericht: Hedennacht begaf zich de
keizerlijke adjudant-generaal, luite
nant-generaal Ychbi-Paclia naar Thes-
salië. om den generaals, den officieren
en den manschappen van liet leger,
dat in den oorlog tegen Griekenland
gestreden heeft, dc hun door den Sul
tan verleende onderscheidingen te
overhandigen. Vijf-en-dertig groote
kisten, die een geheelen spoor-weg-
wagen in beslag nemen, zijn gevuld
met 130,000 stuks zilveren medailles,
terwyl evenzoo vele kisten de keizer
lijke brevetten bevatten.
In acht grootere étui's zijn de aan
de troepenleiders verleende eeresabels
verpakt. De kostbaarste eeresabel is
die, Avelke voor Edhem Pacha bestemd
is. Aan de greep bevinden zich bril-
lanten en diamanten van groote waarde,
terwyl' dë schede bezaaid is met sma
ragden en robijnen. De sabel heeft
een waarde van f 4S.000 en het groen-
roode fluweel en étui, hetwelk met veel
goud is beslagen en in het midden
waarvan de naam van den sultan in I
massief goud is gezet, vertegenwoor
digt een" Avaarde van f 6000. De an
dere eeregeschenken hebben tezamen
slechts f 24.000 gekost.
Oproer in Britsch-Indië.
Opnieuw is het in Britsch-Indië
aan de Afghaansche grens tot een
uitbarsting gekomen tegen het Brit
sche gezag naar de Engelsch©
bladen melden Aveder ingevolge van
het stoken van een der mullah's die
aan zijn gelooi'sgenooten de wonder
baarlijkste verhalen heeft gedaan
van dc Turksche ovenvinningeu in
Europa.
Een paar duizend man uit het
Mohmanddistrict hebben Zaterdag een
aanval ondernomen op een fort op
achttien mijlen van Pethawur. Toen
zij werden teruggeslagen door de
grenspolitie, staken zij een Hiudoesch
dorp in brand en doodden twee in
woners. De overblijvenden namen de
wijk naar het fort. Een troep infan
terie en cavalerie met kanonnen is
naar Mohmard-district vertrokken om
de rebellen te straffen.
De „Mad Mullah" heeft Aveder een
poging geAvaagd om een opstand te
verwekken, doch is ditmaal niet ge
slaagd.
Mijnwerkers in Amerika.
De beweging onder de mijnwerkers
in Pennsylvania en Illinois neemt niet
af. De werkstakers schijnen zelfs
toenemend succes te hebben met hun
dreigementen tegen de aan liet werk
gebleven arbeiders; zoo bij die van
De Armitt's mijnen in de buurt van
Pittsburg. De bekende Debs is daal
de leider: in een groote vergadering
\'an stakers, 29 Juli gehouden, raadde
hij vooral stérk onthouding van drank
gebruik aan: „om te winnen moet gij
totaal nuchter blyven. whiskey doet
u doen Avat uw vijanden Avenschon
dat gij doen zult."
In Illinois trokken de stakers ge-
Avapcnd naar een mijn bij Roanoke,
waar negers aan 't Averk vvaren gezet.
Zij dwongen tot sluiting der mijn, tot
het geschil zou bijgelegd zijn. De
staatsgouverneur Tanner besloot er
geen troepen heen te zenden, daar
mede althans te wachten tot er fei
telijke botsingen zouden geschieden.
lands. Jy, Jeanne, jij hebt mij eerst gemaakt tot den
echten onvervaarden strijder voor het vaderland. Tot
nog toe volgde ik alleen het wilde instinct van den
soldaat en den wraakzucht van mijn hart. Nu \-oel ik
my als gewijd, ik gevoel de geheele heiligheid van den
strijd, waarin ik wil overwinnen of sterven! Nietover-
Avinnen voor ray zelf, of ter Aville van mijn liefde, maar
alleen voor het vaderland, dat ik bijna had vergeten
voor mijn eigen leed. Ik strijd niet meer om een beloo
ning voor mij zelf, voor roem en eer, ik strijd voor het
vaderlandAl komt nu ook een vijandelijke kogel mij
AvegnemeD, ik begroet bly den dood den dood voor
het vaderland!"
Weer drukte hij zijn gelaat tegen haar handen. Zij
echter boog zich nu tot hem en roerde zijn voorhoom
aan met haar lippen. Bewegingloos bleef hy voor haar
liggen, met bezielde oogen naar haar opziende.
Daar hoorde men een dof gerommel in de verte,
weerkaatst door de bergen en Avonden.
Victor sprong op. Dat was een kanonschot.
Do Pruisen vielen de verloren stad aan.
Wordt vervolgdj
