Mademoiselle Louise.
Een groote. ruime kermistent, oen
acrobaten-tbeatre. Hot decoratief aan
weerszyden van den ingang vertoont
in schreeuwend-schelle kleuren man
nelijke athleton met onmogelijk sterke
ledematen en vrouwelijke dito met
onmogelijk lange haren, de meest fan
tastische kunststukken vertoonend;
dan, op den achtergrond van het plat
form een reusachtig doek, dat een
tafereel uit de dramatische pantomime
de roem van het gezelschap
„De Panische bloedbruiloft" voorstelt:
veel roode vlekken, woeste gezichten,
zwaaien van messen, vrouwen met
ontbloote borst, en wydgeopendcn
mond, van angst, priesters met ten
hemel geheven handen.
De zoogenaamde parade van het
gezelschap van monsieur Richardo,
met het „wereldberoemde Theatre de
Metamorphose" heeft plaats een half
uur vóór de voorstelling een aanvang
zal nemen.
In gezwollen taal doet de directeur
den volke kond, welke beroemde spe
cialiteiten het hem gelukt is teenga-
geeren voor zyn theatre, dat de eer
gehad heeft voor vorsten en vorstin
nen te spelendau telkens het eeuwig
refrein: „Voorziet u van plaatsbaar
ten aan het bureau, de voorstelling
gaat dadelijk beginnen."
De clowns, gichelend, elkaar om de
ooren slaand, dwaasheden vertellend,
trachten het publiek te vermaken.
De overige dames en hceren artisten
zien met onverschilligen, minachten
den blik op de groote, hen aangapende
menigte neer.
De parade heeft succes" Het pu
bliek verdringt zich om plaatskaar-
ten machtig te worden en host en
zingt en springt do tent binnen. De
in vuile, atgedragen liverei geklecde
knechts hebben de grootste moeite
de orde te bewarcutelkens moet de
boom vallen.
In snelle afwisseling volgen de
nummers elkaar op. Het is de laatste
kermisavond en er moeten twee voor
stellingen gegeven worden. Vooruit
dusDe goochelaar laat een derde
gedeelte zijner wonderwerken aan de
fantasie der toeschouwers over; de
clowns sparen de helft hunner kwink
slagen. En het publiek, toegevend nu,
zelf tevreden met een spoedig einde,
om weer te kunnen hossen, tent in,
tent uit, tot laat in den nacht, tot in
den morgen, neemt het zoo nauw niet
en juicht en klapt en bravoroept tot
daverens toe.
Het laatste nummer vóór de pan
tomime, aangekondigd als: „Optreden
van mademoiselle Louise Richardo,
in hare onnavolgbare saltomortales
van de Egyptische pyramide" zal zoo
aanstonds het publiek in verrukking
brengen.
De kapelmeester van het vrij goede
muziekkorps heft den dirigeerstok
opeen wals ruischt door de tent.
Het publiek trippelt de maat met
den voet mede en in zacht wiegelende
schommeling van het bovenlijf.
Een kort, bevelend schelletje, 't
Scherm gebaald. Madem. Louise treedt
op, de traditioneele, onmisbare glim
lach om den mondeen innemen
de buiging van artistezy beklimt
op de handen de hooge, van blokken
opgebouwde pyramide
Gelukkig, zy komt behouden boven..
Maar nu de terugtochtOok die
loopt uitstekend. Blok voor blok wordt
weggeslagen en als zy beneden komt
is juist de wals geëindigd en mengen
zich schetterende fanfares met het
donderend applaus van het publiek.
Maar het groote waagstuk moet
nog komen. LTlings zijn terwyl ma
demoiselle Louise zich aan de bedwel
mende voor haar onontbeerlijke, hul
diging van het publiek overgeeft, twee
knechts toegeschoten, die de pyramide
weer opbouwen.
Haarlemmer Halletjes
Een Zaterdagavondpraatje.
ccLxxxur.
Mag ik even. de vryheid nemen,
mij aan U voor te stellen? Ik ben
de zoon van Fidelio, Jan Willem van
myn voornamen. Om maar dadelijk
met de deur in huis te vallen, wou
ik U zeggen, dat Pa de stad uit is.
Ze hadden hem al zoolang gewaagd
„waar ga je dit jaar naar toe dat
Pa verleden week tot Ma zei„hoor
eens Sophie, zóo kan het niet langer,
lederen morgen als ik naar 't kan
toor ga, ontmoet ik wel een half
dozijn raenschcn die me vragen, of
ik nu nog niet uit de stad ga en
mn vertellen van reizen, die ze gedaan
hebben of doen zullen. Vooral Van
der Hysop heeft me daar nu al min
stens zes keer naar gevraagd. En ik
moet maai- telkens antwoordeu„ik
weet nog niet", of.,ik zal eens zien"
'L lijkt ten slotte of ik heelemaal niet
uit de stad ga!"
„Wel man," zei Ma, „ik vind het
zoo erg niet om in den zomer te Haar
lem te blijven, 't Is hier zomers zeker
veel mooier dan 's winters. Waarvoor
zouden we naar buiten gaan? Hier
zyn wc ook buiten." Maar dat was
Pa heelemaal niet eens. „Lieve kind",
zei hy, „dat is nu oen dwaalbegrip
van je. Ik won niet zoo zeer uit, om
dat ik denk dat 't ergens anders zoo
veel boter is dan hier, maar omdat
het nu eenmaal zoo behoort. Een
mensch leeft niet alleen in de wereld,
niet waar, hy leeft er mot, door én
▼oor zyn vrienden en kennisseu,
ze gunnen hem soms het leven wel
oiet, maar daar merkt by niet van.
Goed, je leeft das met ben, niet waar?
Weer klimt zy uaar boven, vlugger
nu, onder begeleiding eener vroolijke
marsch
Als zij boven is, zal zij van die
angstwekkende hoogte met twee sal
tomortales op den grond moeten
komen
Doodsche stilte, ademlooze spanning.
Hier en daar bewonderend gefluister.
Verduiveld kras, kolossaalEl
ders knypt men de oogen dicht
Vrooiyk schalt de marsch
Nu is het gevaarvolle oogenblik ge-
komeu Zy is liéel boven
waagt den sprong ecu blokje
schiet uit zy is don sprong niet
meer meester Groote God!
De directeur rent het tooncel op.
Zyn dochter, zyu roem, zyn liefde,
zyn alles
Aaustonds snelt men toe, zendt om
een geneesheer en een rijtuig om haar
naar het gasthuis te vervoeren.
En als Louise straks voorzichtig
tc bed is gelegd, nog steeds bewuste
loos, barst de krachtige, oude man in
snikken uit, hartstochtelijk snikken,
als een kind, zyn geheele lichaam
trilt en schokt
Lieveling, ken je me niet? Zeg,
dat je me kent, Louise. toe, éen
woord, éen énkel lief woordje dan
maar Dan hij moot weer weg,
de muziek schalt nog marschcn
en walsen de tweede voorstolling
moet nog worden gegeven, nu zon
der „optreden van Madcm. Louise
Richardo"
Maar een paar pas. dan kan hij
niet meer hjj zinkt ineen, mach
teloos, alleen levend in zijn matelooze
smart
Slechts even heeft zij de oogen op
geslagen, in een blik vau eimlo'oozc
liefde.
Een maand later.
De directeur is vertrokken, zijn
dochter overlatende aan de trouwe
zorgen der verpleegsters.
Dr. van Weideren heeft met groote
bereidwilligheid op zich genomen den
vader geregeld bericht te zenden van
den toestand, zoo noodig te telegra-
feeren
De inwendige kneuzingen zijn gene
zen, maar nog steeds is zij buiten
kennis, en koortsen hebben haar li
chaam zeer afgemat.
De dokter, die de taak der verpleeg
ster een oogenblik heeft overgenomen,
zit naast net bed en ziet met meer
dan gewone bezorgdheid van genees
heer "in het beeldschoon gelaat
En weer helder, even duidelijk als
het heden, zweeft hem een beeld voor
den geest van vóór vyf jaar.
Hij was toen student. Jong en over
moedig durfde hy toen alles trotsceren,
de geheele wereld liet hoofd bieden,
ook in zijne liefde voor Louise Ri
chardo
Als zijne carrière gemaakt was,
zou hij ieder dwingen haar te eerbie
digen. Dat hy een kundig arts zou
worden, hiervan was ieder Overtuigd,
professoren en vrienden.
Nu, in dit stille ziekenvertrek, met
het eentonig getiktak van de pendule,
de hand der zieke in de zijne, dwa
len zijne gedachten terug
Die onvergetelijke vacantie, die hij
doorbracht in het lieve plaatsje, waai
de directeur en zijn dochter uitrustten
van de vermoeiende kunstreis,— zij zijn
sinds steeds aan lager wal geraakt
Zy was zoo geheel anders, dan de
meeste der nomaden bevolking, zacht,
ernstig, beschaafd. Haar vader, die
na den dood zijner vrouw haar met
aandoenlijke liefde aanhing, had ook
zorg gedragen voor de ontwikkeling
van haren geest.
Zij hadden samen luehtkasteelen
gebouwd. Met pathos verdedigde hij
zijne stellingen omtrent maatscnappe-
lijken standonzin, het leven, de
levensbeschouwing, Het karakter, dat
vormde den standje lief gezichtje
is mij duizendmaal meer waard, dan
alle standbegrippen met elkaar
Nu dan, in dat geval moet je ook
doen wat zij ook doen. Anders raak
je, geloof wat ik zeg, op het laatst
in de maatschappij heelemaal geïso
leerd. En daarvoor, Sophie, moet je
oppassenGeïsoleerd wezen is IJse
lijk ongezellig. In de boeken, zie je,
staat het wel mooi, maar in de wer
kelijkheid is het volstrekt niet pret
tig, om zoo op je eentje te staan als
een soort van afzonderlijke diersoort.
Zoodat ik maar zeggen wou, dat ik
ook uit de stad wou gaan.
„Nu man," zei Ma zachtzinnig, als
je dat dau met alle geweld wilt, dan
zal ik je dat niet beletten. Waar
gaan we heen Naai- den Harz, naar
het Schwarzwald, of heb je liever de
Ardennen
„Wacht eens even," zei Pa weer,
„dat was nu eigenlijk de bedoeling
niet. Tk wou wel uit, maar zonder
jullie. Jan Willem, (dat was tegen
mij) gaap me niet aan als een zieke
ezel want daar zijn de tjjden niet
naar. Jij en die jongen met zyn on-
noozele gezicht, die beter deed met
eens iets te gaan uitvoeren (dat was
ik alweer) en dan Mien en Gerriten
Hendrik en natuurlijk Sophie met
haar man, als ze er van nooren, ik
zou je danken, 't Is niet te betalen
en de inspecteur van de belastingen zou
me waarschijnlijk, als ik zulke groote
dingen deed, het volgende jaar op den
thermometer van zyn taxatie een paar
graden laten ryzen. Neen, daarvan
kan volstrekt mets komen. Wie zyn
vrouw liefheeft, laat haar thuis. En
om jou, lieve vrouw, nu ook niet hee
lemaal te isoleeren, laat ik onzen hee-
len kindrenschat bü je."
Hieruit begrijpt ue welwillende le
zer allicht, dat Pa alleen op reis is
gegaan. Precies weet ik niet, waar
Pa op 't oogenblik is, maar ik denk,
dat uy tot zyu hals in 't boteriana
En dan luisterde zij met verruk
king, en noemde hem ;1 aren lieven,
dwazen jongenhy zou wel eens
anders denken hy zou het kunsten-
makerskind wel vergeten dat kon
ook niet andersmaar zy, had hem
zoo lief, zoo zielslief. Zy wist het
wel, het moest tot eene scheiding ko
men, voor eeuwigMaar nu hij hier
was, kon zij zich onmogelyk onttrek
ken aan den aanblik zyner flinke ge
stalte, zijn schoon gelaat met het weel
derig haar en de donkere, zielvolle
oogenzyn klankvolle stem, woor
den uitsprekend van gewicht en ernst
soms, zoo nieuw vaak voor haar of
teeder fluisterend de eeuwig oude,
immer nieuwe taal van liefdetel
kens en telkens moest zy die weer
hooren
Hy zou heengaan en haar vergeten
maar in haar hart, in haar leven had
hij een plaats ingenomen en gedu
rende zyn tegenwoordigheid zou zy
genieten van die oogenblikken van
rein geluk.
En toen zijn vaeantietijd verstreken
was, was hy vertrokken en met y ver
aan de studie gegaan. Hoe snel was
alles toen voorbijgevlogen. Zijn pro
mo vecren summa rum laude. zijn
uitzicht op dc eervolle, lucratieve be
trekking van geneesheer-directeur aan
het X-gasthuis,tc verkrijgen door
een huwelijk met eene der vier doch
ters van Prof. R., en dan zijn strijd
O, Cod die vreeseiijke strijd.
Maar winstbejag had over de liefde
gezegevierd ...hij had geknield voor
het gondcu kalf. Daartoe hadden ook
familie en vrienden het hunne gedaan
met phrasen van fatsoen en stand,
zich wegwerpen aan zoo'n meid uit
een spel, eaz.
Wel was het toen een verwoede
strijd geweest in zijn binnenste, maar
by had gedaan, wat hij meende zijn
plicht te "zijn, n. 1. wat de wereld zei,
dat. hij tegenover zichzelf en zijne fa
milie verplicht was .hij had niet
alles getrotseerd, niet de geheele we
reld het hoofd geboden, ook in zijne
liefde voor Louise Richardo
Hy had de professors dochter ge
huwd. Louise's beeld zou wel op den
achtergrond treden en was dit na vijf
jaar ook werkelijk zijn werk
kring nam hem geheel in beslag.
Maar nu het toeval hen weder tot
elkaar bracht, voelde hij het oude vuur
van liefde weer gloeien, verterend
Langzaam ging zij vooruit, schrede
voor schrede, maar zichtbaar en zeker.
Zy had hem herkend. Het eer
ste oogenblik, dat zy tot bewustzijn
kwam.
Geen verwijt een zalige glim
lach, dat hij in hare nabijheid was,
en over haar waakte. Nu vreesde
zij niets meer; zy stelde onbeperkt
vertrouwen in zijne kennis, en was
er van overtuigd, dat hy die met alle
macht zou dienstbaar maken een leven
te redden, dat dat hem dierbaar
was, boven alles.
De tijd naderde, dat zij zou ver
trekken naar haren vader.
Karei brengt zyn laatst bezoek.
De blosjes kleuren weer op Louise's
wangen.
„Juffrouw Louise ik kan niet na
laten u te danken voor uw geduld en
vertrouwen en en u van ganscher
harte geluk te wenschen op uwe
verderen levensweg."
Brusk opstaande wil hij haar de
hand reiken, hij moet weg' van deze
plaatsde grond brandt hem onder de
voeten
Ook zij is opgestaan en wil, zich
beheersehend, hem kalm een afscheids
woord spreken
Maar de stom weigert haar den
dienst
Karei, mijn eenige mijn alles
O God, wat ben ik zwak
Zy zinkt aan zijn borst, luid snik
kend, krampachtig.
En hij Hy omhelst en kust
haar lang en innig.
zit, in Deventer, Zwolle, Meppel of
daaromtrent. „Verleden jaar", zei
Pa, „ben ik te Tilburg in de laken
fabrieken en te Waalwijk in de schoen
fabrieken geweest na de droge in
dustrie wil ik de vette gaan bestu-
deeren."
Pa is dus weg. En u moet weten,
dat ik in de krantenschrijverij niet
heelemaal een vreemdeling ben. Dik
wijls help ik al vrywat aan de stuk
jes, die vader schrijft. Dan roept hij
bijvoorbeeld op eens: „Jan Willem,
toon nu eens een enkelen keer, dat
je geen gans bent en kijk me gauw
in Janssen van Raay na, wat de voor
letters zijn van meneer Die en Die."
Of ook wel: „Jan Willem, breng nu
deel vijf van de Eneyclopacdie eens
En wanneer dus de lezers van dit
blad zoo nu en dan in vaders stuk
jes goede informatiën en opmerkingen
vinden, dau hebben ze dat voor een
deel aan mjj te danken. Ik ben niet
pedant, heusch niet, maai' 't werd toch
tyd, dat dit eens gezegd werd.
En dan, 't spijt me wel dat ik het
zeggen moet, ik ben het lang niet
altyd met mijn goeien vader eens.
Zoo nu en dan begrijpt hy de eischen
van den tyd minder goed. Daar heb
je nu bijvoorbeeld wat er een paar
jaar geleaen gebeurd is. Er zou toen
een cricketmatch plaats hebben te
Heemstede tusschcn Engelschen en
Hollanders en aan de Hoogere Burger
school was dien middag vacantie ge
geven, opdat de jongens er naai' toe
zouden kunnen gaan. Dat vond Pa
toen verkeerd. Hij schreef er wat
over, dat hierop neerkwam, dat ze
voortaan voor zulke matches geèn
vrijaf van school moesten geven.
Wat heb ik daar een verdriet van ge
had! 't Ging als een loopend vuurtje op
school rond, dat de oude heer Fidelio
dat had durven schrijven. Ik was toen
Maar dut mag niet.
Als door een gemeenschappelijke
ingeving gedreven, komen beiden tot
het besef wat zy doen
Haastig grijpt de dokter zijn hoed
en met snelle schreden verwijderd
hij zich
Als zijn rijtuig wegrok wuift een
hand hem een laatst vaarwel toe.
Als thuis mevr. van Weideren haren
man naar het geval van dat meisje
uit het spel vraagt, krygt zij een kort,
afgetrokken antwoord ..Hot meisje
is hersteld en vertrekt beden."
Dr. Van Weldereu drinkt heden
avond niet als gewoonlijk thee in de
huiskamer, en vele avonden meer niet.
Hij gaat een wetenschappelijk werk
schrijven.
L. P. v. d. B.
BINNENLAND
Hofbericht.
De Koninginnen zullen Dinsdag 17
Aug., des avonds 8 u. 47 m. (loeaai-
tijdj van Het Loo in de residentie
aankomen. H.H. M.M. hebben de
autoriteiten doen uitnoodigen om Haar
by aankomst en bij vertrek op 19
Augustus, ihet het oog op den be
perkten tyd, aan het station niet te
verwelkomen.
De Koninginnen vertrekken 18
dezer 's morgens naar Dordrecht, al
waar zij te 10 n. 37 min. (G. T.) zul
len aankomen en van waar de vorstin
nen des avonds te 6 u. 28 m. ver
trekken om te 7 u. 21 min. in Den
Haag terug te zyn.
Het koninklijk gevolg bij hot be
zoek aan Dordrecht zal bestaan uit
grootmeesteresse baronesse Van Har-
denbroek hofdames jonkvr. van de
Poll, baronesse Rengers en gravin
Van Limburg Stirumadjudant-
generaal jhr. Verspyck, kamerheer
en partic. secretaris jhr. De Ranitz,
kamerheer baron Taets van Ame-
rongeu, 1ste stalmeester baron Ben-
tinck, adjudant ritmeester jhr. Van
Tots, ordonnance-officier le luitenant
Loudon.
Hare Majesteiten zullen op 19 Aug.
van 3'/j tot 5 uur 's nam. de wedren
nen te Clingendaal bijwonen. Dooi
de Koninginnen zijn voor twee num
mers van het programma prijzen uit
geloofd.
De vorstinnen begeven zich recht
streeks van het terrein der wedrennen
naar het Staatsspoor-station, van waar
zij te 5 u. 32 min. naar het Loo terug-
keeren, alwaar de koninklijke trein
7 u. 53 min. zal aankomen.
De schatkist.
Blijkens den .Tuli-staat der rijks
middelen, heeft de stijgende beweging
aangehouden, welke in de laatste
maand van het eerste halfjaar einde
lijk was aangebroken. De gezamen
lijke middelen hebben, by eene op
brengst van f 9,449,900, ruim 6.8 ton
meer gegeven dan in Juli 1896. Het
gevolg is, dat het nadeelige verschil
tussehen de som, door de schatkist
nu sedert den len Januari ontvangen,
en die welke zij verleden jaar op 31
Juli had geind, geslonken is tot 2.99
millioen gulden. En tegelijkertijd is
de afstand die er in de eerste helft
des jaars bestond tussehen de wer
kelijke ontvangsten en de raming,
eenïgermate verminderd. De totale
ontvangst toch staat nu nog wel met
het op zich zelf aanzienlijke bedrag
van I 5,159,300 beneden de raming,
maar in percenten uitgedrukt is dit
7.38, terwijl op het einde van Juni
het percentage 7.7 pCt. was. Hierin
ligt. dus eene kleine verbetering.
Wat de maand betreft zijn de be
tere uitkomsten, de middelen groeps
gewijze genomen, te danken aan de
directe belastingen, de indirecte be
lastingen, de domeinen, de posterijen
dertien jaar (nu ben ik al vijftien) en
zat in de eerste klasse. Ik weet
nog heel goed, hoe vijf van myn
kennissen uit de klas na schooltijd
bij me kwamen en zeiden„'t spijt
ons voor jou, maar we moeten je
toch vertellen, dat wij met ons
vijven besloten hebben, Voortaan op
straat je Pa niet meer to groeten.
We wilden het je maar zeggen, dan
kun je aan je Pa vertellen, waar
om we het niet meer doen." Wat
kon ik zeggenIk vond het
precies als zjj. Maar 't is toch
hard, om zooiets van je vader te
moeten beleven. Ik durfde het Pa
eerst niet zeggen, maar later heb ik
het toch maar gedaan en er bij ver
teld van dat groeten. En wat'denkt
u, dat Pa zei„wel, wel, nu ik heb
het niet opgemerkt, hoor!"
En toch had de goede man onge
lijk. Wanneer wij jongens van de
Burgerschool de sport niet hadden,
dan zou er iets vreeselyks gebeuren.
We worden er zoo razend knap en
krijgen zooveel in ons hoofd, dat wan
neer we onze handen en voeten niet
flink versterken met football en cric
ket cn wiclrijden, we al heel gauw
topzwaar zouden worden. Schrikke
lijk veel leeren we erl Daar heb je
bijvoorbeeld de wiskunde. Die is, zoo
als u weet, verdeeld in drie hoofd-
onderdeelenrekenkunde, algebra en
meetkunde. Nu dan, er zijn sommige
vraagstukken, die wé leeren oplossen op
drie manieren rekenkunstig en op drie
manieren algebraïsch. Pa vindt dat
verkeerd en zegt dat éen manier toch
ruim voldoende is, maar dat vind ik
nu een ouderwetsch deokbeeld. Wis
kunde ontwikkelt ie verstand, zegt
myn leeraar, hoewel ik niet mag ont
kennen, dat ik er zoo nu oq dan
over zit te dutten, 't Is alleen wat
lastig, dat je, als je een vraagstuk
telegrafie en de loodsgelden, die allo
te zaïnen f 998,243 meer gegeven
hebben dan ten vorigen jare. Daar
stond eene vermindering van f 309,902
tegenover bij de invoerrechten, dc
accijnzen, den waarborg eu de akten
voor de jacht en visscherij.
Van de directe belastingen, die als
g oop met f '44,400 vooruit zyn ge
gaan. heeft de grondbelasting 1.18
ton. het personeel f 468,000, de be
drijfsbelasting f 67,000 meer gegeven
alleen van de vermogensbelasting
kwam wat minder binnen dan verle
den jaar. Natuurlijk laat de vermeer
dering by het personeel geenerlei ge
volgtrekking toe aangaande de ver
moedelijke verdere ontwikkeling van
dit middel onder de nieuwe regeling
Bijzonder goed gaat het dit jaar met
do grondbelastingvoor de 7 maan
den in hare opbrengst f 1.88,000 by
verleden jaar vooruit, terwijl de raming'
reeds met f 1.16 millioen overschre
den is. Bij de indirecte belastingen is
het hooge totaal voor het grootste
gedeelte te danken aan de successie
rechten (f 186,000 meer)maar boven
dien hebben nu ook de zegelrechten
ruim gevloeid (f 65,700 meer dau ten
vorigon jare en eene flinke som boven
de raming). Ook de registratie was
hooger (f 50,200), zoodat uit deze twee
bronnen samen ongeveer f 116,000
meer verkregen is. Bij de posterij is
de vooruitgang opnieuw flink f 33,200;
by de telegrafen (f 5800) bevredigend.
Dat de loodsgelden met f 11.700 ge
stegen zyn, of bijna 7 Va pet., is zeer
bevredigend in de 7 maanden hebben
zij nu reeds f 1,039,100 opgebracht,
d.i. f 64.300 meer dan verleden jaar
en ruim l ton boven de raming. Daar
tegenover maken de invoerrechten een
minder fraai figuur bij eene opbrengst
van f 621,000 zijn zy t 33.400 ach
teruit, d. i. 5%, ferwiil zij bovendien
f 63,000 beneden de raming voor eene
maand zijn gebleven. Dit bevestigt
dat de normale grens, tot welke de
nieuwe wet dit middel heeft kunnen
brengen, inderdaad bereikt is. Van
de accijnzen blijft het zout daleud.
lu Juli gaf het slechts f 120,400, dat
is f 11,400 minderon voor de 7 maan
den is dc opbrengst slechts f 852,800,
of ruim f 43,000 beneden hetzelfde
tyd vak van 1896 en f 22,000 beneden
de raming. Daarentegen vloeiden bieren
en azijnen, gedistilleerd en geslacht
wat ruimer. De suiker-accijns gaf 3
ton minder, zoodat hij voor de 7
maanden 2.15 ton achter isby de
raming voor dat tijdvak is het nadee
lige verschil f 1 millioen. De waar
borg blijft vry regelmatig vooruitgaan.
Over 't algemeen zijn de uitkomsten
der Juli-raaand niet ongunstig te noe
men, met name wegens de verbetering
by de accijnzen. en indirecte belas
tingen.
De candidaatstelling t8 Delft.
Men schrijft uit Delft aan de
„Tel."
De vry algemcene verontwaardi
ging, te Delft -heerschende over de
ongepaste grap, Dinsdagavond uitge
haald, deed bij uwen correpondent
het voornemen ontstaan, den heer Cor-
nelissen zelf eens te vragen hoe hij
over zijne candidatuur voor de Tweede
Kamer dacht.
Bij den man gekomen, bij is uit
drager of zooals ze hier zeggen,
koopman in alles, was de ontvangst
schitterend, een aspirant-kamerlid
waardig; voor uw correspondent zich
nog kon bekend maken, werd hem
reeds betuigd dat zyn komst de groot
ste eer was.
Boven, in de mooie kamer, werd
een stoel aangewezen, waarin de beer
Lely had gezeten voor hy minister
was, in dien stoel moest uw corres
pondent plaats nemen, voorwaar geen
kleine eer.
Op de eerste vraag over het ge
rucht dat de heer C. eeu politieke
rede zou houden, was het antwooid
bepaald ontkennend, tegenover den
heer v. d. Velde, die by een generaal
werd vergeleken, mocht een gewoon
kunt oplossen op zes verschillende
manieren, je gemakkelijk die manie
ren met elkaar verwart en dan wórdt
het vraagstuk natuurlijk niet opgelost.
Maar zoo heeft alles zyn schaduwzijde.
Maar om nu op de cricketmatehes
terug te komen. Er is er voor van
daag (Zaterdag) weer een aangekon
digd tussehen Engelschen en Hollan
ders te Heemstede en ik zal wel zor
gen, dat ik present ben. Waarom ma
ken ze nu van zoo'n match niet een
eenigszins feestelijke gebeurtenis Ik
heb er al lang over gedacht om een
nieuwe vereenigiug op te richten
„Vereeniging tot verbetering van de
toestanden op sportgebied aan de
Hoogere Burgerschool te Haarlem."
Zoo'n vereeniging zou het komen van
Engelsche sportbroeders hier moeten
bevorderen. De president, secretaris
en penningmeester zouden hen aan
't station moeten recipieeren en de
president daarbij een Engelsche
speech houden, die van te voren door
den leeraar in 't Engelscli op school
zou moeten worden ingestudeerd. Tot
belooning zouden we hem daarvoor
eerelid maken van de nieuwe veree
niging.
t Spreekt vanzelf, dat dan voort
aan op alle wedstrijddagen de heele
school vacantie zou moeten hebben
en dat dit niet telkens door de jongelui
aan den directeur of aan den wethou
der van onderwys zou moeten worden
gevraagd. 'tZou als algemeenc regel
moeten gelden. En doet de wethou
der dat niet, dan waarschuw ik hem
by deze op vriendschappelijke wyze
by voorbaat. Immers, wij zijn de
kiezers der toekomst, èn niets
zal ons later beletten, om met
ons veertigen, als de wethou
der moet aftreden, een anderen
candidaat to stellen, die op sportge
bied aan billijke Hoogereoargei-
soldaat niet agee.ren, wilde liy dipu
generaal niet vermoorden.
Op dc vraag of het niet jammer
was. dat nu weer zooveel geld onnoo
dig moest worden weggegooid, ant
woordde de candidaat. dat dit tl»
schuld der anti-revolutionnairen was;
hij toch was reeds om' l i: uur eandi-
daat gesteld cn dan hadden de an
deren tehuis moeten blijven.
Onder dit gesprek, dat van de zyde
des heeren C. met de grootste harts
tocht gevoerd werd, was men to mid.
dels weer beneden gekomen, waar
de vrouw des huizes den bezoeker
opwachtte. Met tranen in de- oogen
betuigde zij barer af keer van de grap,
die men met haren man had bedreven.
Zij kwam er rond voor uit, dat zij
vreesde, dat het hem zyn verstand
zou kosten.
Voorwaar een prettig vooruitzicht
voor een echtpaar, dat bijna-30-jaar
gehuwd is.
Wie Corneliosen kent, weet dat de
man bij verkiezingen zich altijd zóo
druk maakt, dat men wel bevreesd
was, dat hot niet goed met hem zou!
afloopen. doch nu verkeert hy in een]
toestand die aan tiet ergste grenst.
Dat zijn de gevolgen van een mis
plaatste kroeggrap.
Door onbekende oorzaak is Don
derdagnacht omstreeks 5 aur te Am
sterdam brand ontstaan in de schil-
derylijstenmakerij van den heer H
Post, op eene binnenplaats achter d<
huizen der Lauriergracht. Het klein
van hout en steen opgetrokken ge
bouw is geheel uitgebrand; het vei
brande was onvoldoende verzekerd
Het vuur moet zeer moeilijk te blus
schen zijn geweest, aangezien he
perceel slechts door een smalle gang
was te bereiken; toch zijn dconmid
delink aangrenzende perceelen be
houden en is slechts op eene en kek
verdieping van een belendend hui
onvermijdelijke waterschade geleden
C. S. Adama van Scheltema.
Uit Arnhem ontvangen we het be
richt van het overlijden van ds.
S. Adama van Scheltema, die de
gezegenden ouderdom vau 82 jaa
mocht bereiken.
Carel Steven Adama van Schel
tema werd den 25en Januaii 181
in de residentie geboren. Na vo!
tooiing zijner studiën aan de hooi,'» -
school te Leiden werd hij in 183
predikant by de Ilerv. gemeente t
Borselenwas daarna leeraar te O
lijnsplaat en Hoorn, en eindelijk i
1849 te Amsterdam, waar hy ble
tot in 1880 hem eervol emeritaat wer
verleend, waarna hy zich te Arnhei
metterwoon vestigde.
Indien van iemand gezegd ks
worden, dat hij een werkzaam en ed
leven achter den rug heeft, dan zek«
van onzen voortreffelijken, onzcl
zuchtigen Scheltema, die meer ds
iemand anders den strijd aanbo:
tegen drankmisbruik, en wiens Id
hét was gezonden godsdienstigen z
bij het volk aan te kweeken en d(
volkszang te verheffen.
Zijn tallooze letterkundige bijdi
gen strekten zich voornamelijk
tot de gewijde poëzie of de vertolki;
der Engelsche romantiek van ernsti
strekking.
Een monument getuigende van 7.
groote liefde voor het volk is 1
Koning Willemshuis in de Egcla
tierstraat, dat zoo eindeloos veel o
stichtte en nog sticht voor debcv
ners van den z.g. Jordaan.
In Amsterdam vooral, maar ook
het geheele land, ja over een gr(
deel der wereld zal ds. Scheltem
overlijden met innig leedwezen w
den vernomen. Hdbld.
Pers Overzicht.
Geen nieuwe kiesrechtuitbreidin
Dat eene nieuwe kiesrechtuitb
ding niet gewenscht is, wordt in
schoolsche eischen voldoet. De b
Waller zal zich dus nog wel e
goed bedenken.
Dit was eigenlijk in hoofdzaak
ik te zeggen had. Er is nog
meer, maai- daaraan durf ik niet I
raken, ik bedoel het verbieden
de schouwburgvoorstelling op D
dag. Ik was daar dien avond en 1
wél ik boos was, omdat we nu r.
te zien kregen, heb ik het gedut
optreden van onze politieeen c
raissaris, eene inspecteur, een adju
inspecteur cn vijftien agenten, w
onder geen enkele vierdeklas, bc«
derd. Alleen wou ik, zoo langs i
neus weg, vragen, waarom een
voering op Donderdagavond niet
vervolg is van uitvoeringen op
terdag, Zondag en Maandag en I
op Dinsdagavond wel.
In Janssen van Raay kau il
deze vraag bet antwoord niet vin
wat wel een wonder is, want;
staat anders toch van alles in. E
een komedie op Dinsdag voor
mensch verderfelijker is dan op 1
derdag, op die vraag vind ik zei
de encyclopaedic het antwoord
Ik zal het maar aan Pa vragen
hy weeromkomt uit de boter, en
zd ik U het antwoord wel ondf
rubriek „Correspondentie" in dit
doen weten, want het eerste jaar i
de Halletjes wel niet meer ffi
schryven. Er zal toch wel eenfl
tig standje opzitten, als Pa bii
terugkeer uit de boter in den a
onzer familie, bemerkt dat ik
werk eens heb waargenomen.
In afwachting daarvan, grof i
17, waarde lezers, hartelijk ent*
Hoogachtend
JAN WILLEM FIDK
