Tweede Editie.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
FEUILLETON.
PRINS BORGENSKY.
15e Jaargang.
Woensdar 13 October 1897.
Ho 4382
HAARLEM'S OAOBLAD
V#or Haarlem per 3 maandenf 1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente), per 3 maanden„1.30
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden1.65
Afzonderlijke nummers0.05
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.30
de omstreken en franco per post0.371/2
Van 1—5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Groote letters naar plaatsruimte.
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 20 Cent per regel.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten
en door alle Boekhandelaren en Courantiers.
"Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Bureaux: Kleine Houtstraat 14. Haarlem. Telefoonnummer 122.
Directeur-Uitgever J. C. PEEREBOOM.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Püblicité Etrangère G. L. DAUBE Co. JOHN F. JONES, Succ., Parijs 3Ibis Faubourg Montmartre.
Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem ïs het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het
Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
BUITEN het Arrondissement Haarlem is de prijs der Advertentiën van 15 regels f 0,75, elke regel meer ƒ0,15; Reclames per regel f0,30.
Agenten voor dit blad in den omtrek zijnBloemendaalSandpoort en SchotenP. v. d. RAADT, SandpoortHeemstedeJ. LEUVEN, bij de tolSpaarndamC. HARTENDORPZand voort, G. ZWEMMER;
Velsen, W. J. RU1JTER Beverwijk, J. HOORNS; Eitlegont, AR1E HOPMAN, Molenstraat. Genoemde Agenten nemen Abonnementen en Advertentiën aan.
Brieven uit Perzie.
XII
ISFAHAN, 4 Sept. 1897.
In een mjjner vorige brieven deelde
eenige bijzonderheden mede om
it den toestand der Armeniërs
ier te lande, en zeide onder anderen,
at er van gruwelen, geljjk zij in
urkije te verduren hadden, in Per-
6 geen sprake was. In tegenstelling
larmede doet bier thans het gerucht
ronde, dat in de .nabijheid van
ermia, in bet N. W. van Perzië,
cht bij de Turksche grens, en in
nabijheid van Perzisch Koerdis-
in, toch voor een paar weken een
rmenisch dorp door Koerden moet
ja aangevallen, en velen der bewo-
jrs moeten zjjn uitgeplunderd of ver
oord. Het ware van de zaak weet
en nog niet, doch men is onder den
druk, dat deze greDs-Armeniërs
innen stamverwanten steun enjhulp
oeten hebben verleend, en dat daarop
in bet bergland op de grenzen,
eons op Turkseb, dan weder op
M'ziseli grondgebied rondtrekkende
oorden, waarvan het dikwijls moeie-
i te zeggen is of zij onderdanen
in van den Sultan dan wel van den
iali, bij wy'ze van wraakneming, en
s altyd, op plunderen belust, hun
n gevoelige les hebben willen toe
enen, om zich in 't vervolg van in-
enging in de zaken hunner buren
i onthouden. Dat het Perzische gou-
srnement in deze tuchtiging de band
iu hebben, valt zeer te betwijfelen,
lar vooreerst de Armeniërs in Per-
te weinig talrijk zyn, om, gelijk
Turkije het gouvernemeut voor
iroer hunnerzijds bevreesd te doen
n. en bovendien Rusland hen niet,
:ijjk het 't den Turkschen Arme-
6rs «leed, aan hun lot zou overlaten,
stwelk bij de, voor een paar maan-
Sn in Tabriz plaats gehad hebbende
istootjes, door het krachtdadig op-
eden van den Russischen consul,
naeklaar bewezen werd. Onder
ize omstandigheden verwacht men
id ook, dat het bij Oermia gebeurde
n op ziebzelf staand feit zal bljj-
in, en de andere in Perzië verspreide
rmeniërs geen gevaar te duchten
bben.
Het aantal der in Perzië wonende
rmeniërs wordt op 35 a 40000 ge
bat, waarvan er volgens G. Curzon
en auteur van bet in 1892 by Long-
ms Green Co. te Londen ver-
henen standaard werk over Perzië)
rca 28000 in de aan Turkyc gren
ade noordwestelijke provincie Azer-
lidjan moeten leven, voorts circa
100 in Teheran, circa 2000 in Julfa
i Isfahan en de overigen verspreid,
d deele in de grootere steden, zooals
esht, Kazvin, Shiraz, Busbire etc.,
i Ion deele in afzonderlijke dorpen,
larvan er eenige in het ten W. van
faban liggende district Fereidan,
en andere in de nabijheid vanSulta-
nabad te vinden zyn.
In die dorpen is hun middel
van bestaan hoofdzakelijk landbouw,
en in die in den omtrek van Sulta-
nabad ook het weven van tapijten;
de daar wonende Armeniërs hebben
bet in ontwikkeling gewoonlijk al
weinig verder gebracht dan de Per
zische landbouwers, waarmede zjj in
levenswijze, en, wat de mannen be
treft, ook in kleeding, grootendeels
overeenstemmen, doch die in de ste
den, die zich met handel en nijver
heid bezig houden, staan op een aan
zienlijk hoogeren trap van beschaving;
daar bevinden zich Armenische scho
len, waar zy, behalve hun eigen taal
en Perzisch, ook soms Engelsch of
Franscb leeren lezen en schrijven,
en waar tevens rekenkunde en een
weinig aardrijkskunde worden onder
wezen. Vele jonge Armeniërs, vooral
van Julfa, die zich verder wenschen
te ontwikkelen, worden evenwel
door hunne ouders op 12 a 15-ja-
rigen leeftijd naar Britsch-Indië
gezonden, waar zich, in Calcutta,
een Armenische school bevindt,
in welke zy tot verschillende vakken
kunnen worden opgeleid. Het aantal
van hier afkomstige Armeniërs is
dan ook legio, niet alleen in Bombay,
Calcutta of Rangoon, doch ook in
andere steden in Bntscb-Indië, en
zelfs op verschillende plaatsen in
onze Oost.
Wanneer zjj daar dan eenigen tjjd
doorgebracht, en een kapitaaltje ver
zameld hebben, komen zy naar Julfa
terug, óf om hunne familie te bezoe
ken en eenige jaren te rentenieren,
en scheppen zy er natuurlijk een
groot vermaak in, om tegenover bun
achtergebleven verwanten een beetje
bluf te slaan, en over hun ondervin
ding in den vreemde op te snijden,
óf in Europeescbe kleeding naar de
laatste mode gestoken met deftig
heid door Julfa's straten rond te fla-
neeren. In de nabijheid van een dezer
li9eren doet men beter elkander in 't
Hollandscb geen geheimen toe te
vertrouwen, want volen hunner zijn
onze taal, evenals de Engelsche vrjj
wel machtig, en komt men toevallig
eens in een Armenisch gezelschap,
zoo behoort het volstrekt niet tot de
zeldzaamheden, dat men zich met een
paar der aanwezigen in zyn eigen
taal behoorlijk kan onderhouden.
Verscheidene in Julfa, Teheran en
andere plaatsen woonachtige Arme
niërs houden er winkels op na, waar
men, ofschoon zjj vry primitief zijn
ingericht, een vry ruim assortiment
van Europeescbe artikelen, als kle
dingstoffen, conserven, whisky, bier
en sigaren kan bekomen, terwijl een
ander'deel der Armenische bevolking
als handwerklieden, kantoorbedienden
by curopeesche firma's, aangestelden
by de Engelscho missie en bij den
telegraaf, of huisknecht by hier ge
vestigde Europeanen werkzaam zijn,
en weder anderen een bestaan vinden
in den heimelijken verkoop van wjjn
en arak aan Perzen, die van de stad
naar Julfa komen met het speciale
doel, zich te bedrinken, want al moge
de Islam baren volgers het gebruik
van bedwelmende dranken ook ver
bieden, zoo vindt men onder hare be
lijders toch velen, die zich bet ge
bruik daarvan geenszins ontzeggen,
en verre van het te laten by een
enkel glaasje, niet tevreden zyn vóór
zy „in kennelyken staat" zyn ge
komen.
Wat de handwerkslieden betreft,
zoo vindt men onder de Armeniërs
bekwame timmerlieden, die zoodra zy
maar een teekening of afbeelding
vóór zich hebben, alle soorten van
kasten, lessenaars, stoelen en andere
meubelen, soms met schoon snijwerk
voorzien, nauwkeurig en sierlijk we
ten te vervaardigen, maar wien 't ech
ter geheel aan initiatief ontbreekt, zelf
met een oorspronkelijk idee voor den
dag te komen. Ook de Julfasche goud
en zilversmeden (gelijk ook eenige Per
zen in de stad) leveren goed werk,
en vele zijn de snuisterden en siera
den, die zy aan doorreizende Euro
peanen als souvenirs verkoopen, of
waarvoor zij onder de opschikmin-
nende Armenische vrouwen afneem-
sters vinden. Sommige dier zilveren
sieraden, zooals de bjjna een decime
ter breede, massieve zilveren ceintu-
res van deze dames zijn met opge
werkte figuren van paarden.en rui
ters en jachtvoorstellingen voorzien,,
en werkelijk kunstig uitgevoerd, en'
ook het filigrainwerk waarmede an
dere voorwerpen versierd zijn, is
niet onverdienstelijk. Evenwel moet,
volgens kenners, het werk in het eerst
genoemde genre, van de zilversmeden
in Shiraz, wegens den smaak der
groepeeringen, en bet filigrainwerk
van Zend jan (in 't N. van Perzië,
tusschen Tabriz en Kazoin) wegens
de fijnheid der uitvoering boven dat
van Julfa den voorkeur verdienen.
Gelijk boven gezegd zyn een aantal
Armeniërs werkzaam als huisbedien
den bij hier gevestigde Europeanen,
die, naar gelang van de grootte hun
ner gezinnen, van drie tot vjjf be
dienden houden. H«t minimum is
drie, namelijk een kok, een huis-,
tevens tafel knecht en een stalknecht,
de laatste meestal een Pers, daar
deze het over 't algemeen beter ver
staat met paarden om te gaan dan
Armeniërs.
De oudste, betzjj de kok of de
tafelknecht, doet gewoonlijk deinkoo-
pen, en beschouwt het als eene na
tuurlijke zaak daarop zyn „muda-
kbel", d. i. een zekere winst of
commissie te maken. Fatsoenlijke
knechts stellen zicli tevreden met de
provisie, die hun leveranciers bun
toestaan, gewoonlijk een kran inden
toman of '0 pCt., doch daar de raees-
ten het gewoonlijk niet zoo heel nauw
nemen met het „rajjn" er. „djjn" ont
zien zy zich niet hunnen meester
nog eeD beetje meer te rekenen. De
ervarenheid van de koks in de kook
kunst varieert, naarmate zy langer
of korter by Europeanen in dienst
waren, doch heeft men het geluk,
een kok gedurende eenige jaren bjj
zich in dienst te houden, zoo zal hjj
zich ook dikwijls moeite geven, de
bereiding te beproeven van nieuwe
gerechten. Zoo is mij het geval t e-
kend van zulk een knecht, die een
zyaer, by toeval een oud Engelsch
kookboek bezittende, vrienden een
kleinigheid er voor betaalde, om de
recepten daaruit voor hem in 't Ar-
memseh te vertalen. Vooral in de
Kerstweek, en na Nieuwjaar, wanneer
door verschillende hier gevestigde
Europeanen diners gegeven worden,
is er als 't ware een wedstrijd onder
de koks, om te toonen, wat zy kun
nen, en staat men soms verbaasd
over de verscheidenheid van gerech
ten, die zij met hunne betrekkelijk
geringe hulpmiddelen bereiden kun-
STADSSS1EÜWS.
eerste en derde pagina.
Haarlem, 12 Oct. 1897.
Schouwburg.
Pas de tweede voorstelling van het
seizoen en toch wat een verschil bood
de aanblik der schouwburgzaal nu aan,
vergeleken bij de voorstelling van het
Ned'erl. Tooneel. Toen alle rangen
goed bezet en nu, hier en daar zag
men een menschenhoofd opduiken.
Zoo beantwoorden wy de pogingen
van het dappere troepje tooneelisten,
dat onder de uitmuntende leiding van
den heer Henri van Kuyk, den moed
heeft om, ondanks den barden strijd
om het bestaan, de kunst in de eerste
plaats te stellen. By den eerste zoo
wel als by den geringste merkt men
het streven om door beschaafd spel,
door uitmuntende samenwerking de
volmaaktheid in de tooneelspeelkunst
zooveel mogelijk nabij te komen. Slecht
bezette zalen, eenjgeringe recette doen
den moed bij het gezelschap niet ver
flauwen. Integendeel, de weinigen die
het voorrecht hadden de voorstelling
van Papa Nitsehe bij te wonen, zul
len moeten erkennen, dat wat zij zagen,
den toets eener strenge critiek voor
zeker met succes, bad kunnen door
staan.
Wie Papa Nitsehe is? Een man
zooals wij ze nog wel onder onze
vaders en grootvaders zullen terug
vinden, die met het gedoe van den
tegenwoordigen tijd mets opheeft en
zich het veiligst gevoelt achter ven
sters met kleine ruitjes. De oude heer
Friedberg liet hem op zijn sterfbed
het bestuur over zijne fabriek, waarin
men zich voornamelijk toelegde op hot
vervaardigen en repareeren van naai
machines. Hij gaat gaarne op dien
weg voort doch nu de zoon het be
stuur der zaak op zich genomen heeft,
moeten de oude naaimachines er aan ge
geven worden, om voor de fabricage van
rijwielen plaats te maken. De zoon, meer
een man van den nieuweren tyd
weet bovendien bet leven goed te ge
nieten en wordt daarin dapper bijge
staan door zijne vrouw de dochter
van Papa Nitsehe. Als Papa zich te
veel ergert en onder don indruk van
zyn gramschap over al die nieuwig
heden en die grootere luxe, zyn ont
slag als procuratiehouder aanbiedt,
wordt dit aangenomen. Nu begint
het lieve leventje eerst goed. Eigen
equipage wordt aangeschaft door de
jongelui, een villa gekocht by Wies-
baden, maar ook de zaken worden
booger opgevoerd en als Papa Nitsehe
meent dat de fabriek bankroet is,
moet hy hooren, dat de zaken nog
nimmer zoo goed marcheerden als
onder het nieuwe régime en dat een
tijdige verkoop van zekere aandeelen,
zyn schoonzoon tot een vermogend
man gemaakt heeft.
Zeer aardige tooneeltjes komen in
deze comedie voor; eene vermakelijke
liefdesgeschiedenis van een bedeesd i
jongman is er doorbeeu geweven, ter-
wijl de fakir Faja-Fativa bet komische
element uitmuntend vertegenwoordigt.
De karakters zijn goed geteekend en
werden buitengewoon goed weerge
geven. De weinige aanwezigen amu
seerden zich uitmuntend en lieten
niet na, door talrijke bewijzen van
bijval, hunne ingenomenheid te kennen
te geven met de in alle opzichten zoo
bijzonder goed geslaagde voorstelling.
Door plotselinge ongesteldheid van
den heer Van Kuyk moest de heer
Ternoojj Apèl betrekkelijk onvoorbe
reid, de rol van Papa Nitsehe op zich
nemen. Wy hadden waarlijk geen
reden ons daarover te beklagen.
Maandagavond vergaderde het de
partement Haarlem der Maats, tot
Nut van 't Algemeen in zijn gebouw
aan de Zijlstraat, onder presidium
van dr. E. van der Yen.
Als leden van de Commissie voor
de. Kweekschool werden herbenoemd
de heeren J. Krol en dr. J. Nieuwen-
hujjzen Kruseman. By monde van dr.
J. Coomans de Ruiter werd verslag
uitgebracht over de laatste algemeene
vergadering, terwjjl bij monde van
den heer K. A. L. Blok van Laer
door de daartoe benoemde Commissie
werd geadviseerd tot goedkeuring der
rekening 1895/6 waartoe de verga
dering besloot.
Met het nazien der rekening 1896/7
zullen zicli de heeren Yan Cuijk en
Hoekstra belasten.
Yan de Kweekschool werd mede
gedeeld, dat de cursus den len Mei
1.1. begonnen is met 43 interne en 45
externe leerlingen. Op dit oogenblik
is het aantal der laatstgenoemden ge
stegen tot 48.
In de Yolks-zangschool beeft de
directeur, de heer Jenny Weijerman,
eene klasse voor meergevorderden
opgericht.
BINNENLAND.
Hofberichten.
Maandag hebben de Koningin en
de Koningin-Regentes een kort be
zoek gebracht aan het koninklijk pa
leis te Soestdyk, waarheen de Konin
ginnen per extra-trein om 10 uur
van Het Loo vertrokken, Zij kwa
men om 10.56 te Baarn aan. De
terugreis geschiedde per gewonen
trein van 2,8 uit Baarn.
De extra-trein, waarmede de Konin-
giunen Zaterdag a.s. van Het Loo
naar Arnhem vertrekken zal 1,22,
1 plaatstyd, aldaar aankomen. Yertrek
uit Arnhem 9,30, aankomst Het Loo
10,34 plaatstyd.
Het Kamerlid, de heer dr. J. Th.
de Yisser verklaart in hot Ned. Dag
blad, dat hy zich niet by de fractie
Lohman heeft aangesloten, gelyk
Zaterdag door verschillende bladen
op gezag van het correspondentie-
bureau uit Den Haag werd gemeld.
Omtrent hot plotseling overlijden
van den minister van staat mr. J.
Heemskerk Azn. zyn de volgende
bijzonderheden bekend geworden. De
heer Heemskerk had een groot ge
deelte van den voor- en namiddag
als naar gewoonte in zyn studeerka
mer doorgebracht en maakte tegen
4 ureu, uitgelokt door het mooie
herfstweder, in open rijtuig een tochtje
door de Scheveningsclie Boschjes.
Thuis teruggekeerd, voelde hy zich
nog zeer wel en sprak nog over den
aangenamen wandelrit. Doch onder
den maal tyd overviel hem eene be
roerte. iu allerijl werd een geuees-
heer ontboden en dezen bleek terstond
het ernstige van den toestand.
In den loop van don avond keerde
voor enkele oogonblikken het bewust
zijn terug, maar tusschen 11 en 12
uren werd do patient door een twee
den aanval van beroerte getroffen,
die een snellen dood tengevolge bad.
Op zyne schrijftafel vond men eeu
door hem geschreven stuk, waaraan
hij nog dien dag gewerkt was. Het
was zyn laatste handschrift.
Mr, J. W. J. baron de Vos
van Steenwijk. f
Een oud-Kamerlid, mr. 'J. W. J.
baron de Yos van Steen wjjk, over
leed Zondag te 's Gravenhage.
Yan 1878—1888 vertegenwoordigde
h\i het geavanceerd liberaal district
Winschoten. Zijn pittige adviezen
over landbouwzaken werden gewaar
deerd.
Woensdag zal het Ijjk worden over
gebracht naar den familiegrafkelder
te Zwolle.
De slag bij Kamperduin.
Maandag 11 October was het hon
derd jaren geleden dat de laatste zee
slag door onze marine werd geleverd.
Het was do ontmoeting met de En-
gelschen by Kamperduin, die met de
nederlaag van admiraal De Winter
eindigde. Het jongste nummer van
het Marineblad is in schrift en beeld
geheel aan de herinnering Yan dit
feit gewyd en in 'sryks prentenka
binet te Amsterdam zyn alle hierop
betrekking hebbende afbeeldingen
tentoongesteld.
Zonderlinge handelwijze.
Zekere K. B. uit Durgerdain (N.-H)
bezocht de vorige week de Edammer-
kermis, en keerde in den nacht terug;
In Nieuwendam gekomen, meende hy
zeker in zjjne woonplaats te zyn. Al
thans vóór een huis aldaar, ontdeed
hjj zich van zyne bovenkleeaing, hing
die op aan den knop der buitendeur,
en legde zicli te slapen.
Bewerkt naar het Engelsch.)
HOOFDSTUK H.
Geheimzinnige handelingen.
3)
Tegen elf uur boorde ik Putty de deur sluiten en
in ik een uur later ging kijken, zag ik aan het licht,
t door de reten van de oude luiken drong, dat hjj
op was. {fcL-
Even nadat de klokken twee uur hadden geslagen,
g ik een bootje aan den tegenovergestelden oever
inkomen. Toen bet een weinig naderhy kwam, kon ik
fee mannen aan den achtersteven zien zitten, terwyl
n roeide. Mijn hart klopte onstuimig, want ik giste,
it het Taras was, zelfs voordat hy nog sprak.
BWy hebben u van avond niet meer noodig," zeide
j) op het oogenblik dat de boot landdo„maar
om morgen op het zelfde uur op deze plaats."
•Ik zal er zjin, mynheer, wees daar maar gerust op
oeden avond, heerenlT5
iGoeden avond££L~
De man in het bootje roeide weg; Taras en Drigo
bestegen al tastende de glibberige treden. Ik herkende
Drigo aan zyn grove stem, terwijl hij by iederen stap
vloekte.
Eindelijk waagde ik het mjjn schuilhoek te verlaten
en klauterde als een kat de trap op. Boven gekomen,
zag ik de donkere schaduwen van de twee mannen
zich op de verlichte laan afteekenen. Taras liep flink
rechtop met het hoofd omlaag, terwyl Drigo met gebo
gen rag naast hem ging.
Zy liepen op de kleine deur van de herberg aan en
klopten zachtjes. Toen men opendeed, viel juist het
licht op den blonden baard van Taras. Er werden eenige
woorden gewisseld, de deur dicht gedaan, en dc twee
mannen vervolgden hun weg, en sloegen by den lan
taarn den hoek van de „Pommiersstraat" om.
Ik durfde hen liet te volgen, daar ik voorhij de
deur van de herberg moest; waarachter Putty mis
schien nog stond te loeren; ik bleef dus waar ik was.
terwyl zich een gevoel van my meester maakte, dat het
best te vergelijken is met geweldigen honger.
Maar de behoefte om Taras te spreken, al was het
dan ook in tegenwoordigheid van Drigo, bchaaldo de
overwinning op myn annst. Ik spoedde my in de rich
ting, die zy hadden genomen, terwijl ik myn oogen
wyd opensperde, in de hoop hen nog te kunnen ont
dekken.
Zij waren verdwenener was in de geheele straat
geen levend wezen meer te bekennen. Toen ik de
„Grand' rue" hjjgend bereikte, bemerkte ik ook nie
mand, zelfs geen enkel geluid verstoorde de stilte van
den nacht3Tr- 1731 "gL ^T':.
Verder zette ik myn tocht niet voort, en keerde zeer
ontmoedigd langzaam op myn schreden terug. Toen ik
voorbij de herberg kwam, brandde er nergens meer licht.
Ik kroop in den kelder en liep op den tast door de zalen
van liet entrepot, totdat ik mijn bed vond en my ter
ruste legde, getroost door het denkbeeld, Taras den
volgenden avond weder te zien.
Toen ik den volgenden morgen naar buiten keek. zag
ik Drigo en Putty op het balkon van de herberg staan,
terwyl zjj hun bevelen aan een timmerman gaven, die
de luiken repareerde. Nadat deze dit werk volbracht
had, zag hij het slot van de deur, die in de laan uit
kwam, na. Drigo en Putty zagen toe. Van Taras be
merkte ik dien dag niets meer, ofschoon ik myn post
niet anders verliet, dan om even voedsel te gaan
koopen voor het geld, dat ik den vorigen dag ver
diend had.
Te dien einde klom ik het keldergat uit, sloop naai
de gestrande bark, stak de werf over en bereikte zóó
de „Pommiersstraat", zooveel mogelijk zorg dragend
niet uit de herberg gezien te worden.
Toen de timmerman met zyn werk klaar was, traden
de drie mannen door de deur, die in het laantje uit
kwam, weêr naar binnen en ik zag verder niets meer
van hen.
Toen het donker werd, keerde ik naar myn schuil
plaats onder de trap terug; maar, minder geduldig dan
den vorigen avond, kon ik my ternauwernood bedwin
gen, naarmate het uur naderde, dat Taras zou terug-
kceren. Myn tanden klapperden, terwijl myn geheele
lichaam tnlde, alsof ik de koorts had, zonder dat ik
begreep waarom.1! L.A
Het sloeg twee uur. De politieboot, die do rivier be
waakte, kwam voorbjj. Vyf minuten later volgde een
andere boot, die naar de aanlegplaats geroeid werd.
Toen zy landde, zag ik dat zc vyf man bevatte en
wist dus, dat het Taras met zyn vrienden was.
Ik ondervond een bittere teleurstelling, want ;'c had
my vast voorgenomen Taras aan te spreke* s hy
weder alleen met Drigo gekomen was.
Nu bestond er geen aanleiding meer, omdat ik het
fevaar als voorbij beschouwde. Want Taras en zyn
rie vrienden waren sterker dan Putty en Drigo, als
deze beide laatsten booze plannen in hun schild
voerden.
Zy stapten aan wal, dankten den bootsman af, en
heklommen op den tast de trap. Boven gekomen ston
den zjj stil en hielden op gedempten toon in hun 'ands
taai raad. Drigo verwyderde zich in de richting van
de herberg, waar hjj ging onderzoeken of alles nchtig
was. Ik verloor nu alle voorzichtigheid uit liet oog eu
den inspraak van mijn onwederstaanbaar verlangen om
Taras te spreken volgend, sloop ik hem achterna en
bevond mjj weldra dicht in zjjne nabjiheid, Zjin profiel
toekende zich tegen den flauw, verlichten hemel af,
op het oogenblik dat hjj zich omwendde; om zjjn kame
raden eenige bemoedigende woorden toe te fluisteren.
Ik onderscheidde zjjn arendsneus, den volmaakten vorm
van zjjn schedel, cn zjjn knevel die op zjjn korten,
puntigen baard nederhing. Ik verbeeldde mij, dat zjjn
gelaat van geluk straalde, hjj het denkbeeld zjjn vrien
den gered te hebben. Ik was jaloersch, dat deze blik
voor een ander dan mjj bestemd was, en nog meer na-
