weede Editie.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
PRINS BORGENSKY.
e Jaargang.
Zaterdan 13 November (897,
Mo. 4403
HAAHLEM'S DAGBLAD
JLB03STZ^ECMrE2srTSI3ÏLIJ'S:
Voor. Haarlem per 3 maandenf 1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is ikom der
gemeente), per 3 maanden1.30
Franco door het geheele Kijk, per 3. maanden„1.65
Afzonderlijke nummers0.05
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 8 maanden0.30
de omstreken en franco per postOR?1/?
Directeur-Uitgever
JL1D VTZEIH/TEnsr TIB2ST
/an 1—5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Groote letters naar plaatsruimte.
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 20 Cent per regel.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten
en door alle Boekhandelaren en Courantiers.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Bureaux: Kleine Houtstraat 14. Haarlem. Telefoonnummer (22.
PEEREBOOM.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etra/ngère G. L. DAXJBE Co. JOHN F. JONES, Succ., Parijs 3Ibis Faubourg Montmartre.
Met uitzonderinggvan het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën en Keclamee betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het
Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
BUITEN het Arrondissement Haarlem is de prijs der Advertentiën van 15 regels f 0,75, elke regel meer 0,15; Reclames per regel f 0,30.
Agenten voor dit blad in den omtrek zijnBloemendaal, Sandpoort en SchotenP. v. d. RAADT, SandpoortHeemstedeJ. LEUVEN, bij de tolSpaarndamC. HARTENDORPZandvoortG. ZWEMMER;
Velsen, W. J. RUI J TER Beverwijk, J. HOORNSHülegom, ARTE HOPMAN, Molenstraat Genoemde Agenten nemen Abonnementen en Advertentiën aan.
hijvoegsel van dit blad
[dekt. Haarlemmer Hal-
CCLXL VI. Binnen- en Bui-
ndsche berichten. Varia.
rtentiën enz.
Aan hen die daarop zijn ge
lieerd, wordt hierbjj verzonden
van het Weekblad voor de
i
i No., groot 8 bladzijden, bevat
fraaie, gekleurde platen en
voor kinderen alleraardigsten
,De prijs per 3 maanden is slechts
lente.)
TADSNIËUWS
eerste en derde pagina.
Haarlem, 12 Nov. 1897.
Part. Arbeidsraad.
Particuliere Arbeidsraad heeft
aanleiding van eenige hem door
I. den Minister van Waterstaat,
iel en Nijverheid gestelde vra-
in zijne vergadering van 3 Nov.
besloten, onderstaande circulaire
mden aan de Vakvereenigingen
en Haarlem en aangrenzende ge
iten, en, mocht die circulaire door
;e vereeniging niet ontvangen
ze voor haar verkrijgbaar te stel-
'j den secretaris van den Arbeids-
den heer C. G. Koen, Zylstr. 62.
Minister van Waterstaat, Han-
Nijverheid heeft den Particu-
Arbeidsraad voor bouw- en aan-
rante vakken alhier nitgenoodigd,
Excellentie antwoord te zenden
t e volgende vragen
in Uw gemeente de behoefte
ebleken, om voor een of meer be-
ryven een Kamer van Arbeid op
;e richten, en is een behoorlijke
samenstelling daarvan mogelijk?
a bij toestemmende beantwoording:
Welk bedrijf of welke bedrijven
zullen in die Kamers vertegen
woordigd moeten zyn?
Zonden de eventueel in Uw ge
meente op te richten Kamer of
Kamers van Arbeid zich over
meerdere, naburige gemeenten be-
hooren uit te strekken?
Hoeveel leden zouden in die Ka-
of Kamers zitting moeten
a?
Welke personen, werkzaam in een
bedrijf, zÜn wegens den aard hun
ner werkzaamheden met patroons
gelijk te stellen
Velke personen, werkzaam in een
bedrijf, zÜn wegens het hun op
gedragen gezag over anderen of
wegens den aard hunner werk
zaamheden niet onder werklieden
begrijpen
Arbeidsraad besloot, alvorens
beantwoording van die vragen
te gaan, op de ruimste schaal
te plegen met de hier ter
stede en in aangrenzende gemeenten
reeds bestaande Vakvereenigingen,
zoowel Patroons- als Werkliedenver-
eenigingen.
Wij noodigen U dus beleefdelijk
uit, zoo spoedig mogelijk een verga
dering van Uw Vereeniging te beleg
gen, en daar te kiezen éen, hoogstens
twee afgevaardigden, met wie wjj
kunnen spreken en voor zooveel mo
gelijk vaststellen wat aan den Minister
zal geantwoord worden.
Het zal daarvoor noodig zijn, dat
Gij Uw afgevaardigden voorziet van
een volmacht of geloofsbrief, opdat
zij namens Uw vereeniging in onze
te houden bijeenkomst kunnen spre
ken en bésluiten.
WK verzoeken U voorts, bericht
van de namen der door U benoemde
afgevaardigden te willen zenden, uiter
lijk 1 December a.s. aan het adres
van onzen Secretaris, den heer C. G.
Koen, Zijlstraat 62.
Zoo spoedig mogelijk zullen daarna
die afgevaardigden door ons ter ver
gadering opgeroepen worden.
Uw bericht vóór of op den gestel
den datum van 1 December 1897 zal
ons het bewijs zijn, dat Uw vereeni
ging een Kamer van Arbeid verlangt
en daarin wenscht vertegenwoordigd
te worden.
De Particuliere Arbeidsraad
te Haarlem,
J. W. G. DROSTE,
President.
C. G. KOEN,
Secretaris.
Chr. Hist, kiezersbond.
Donderdag hield de Weleerw. Heer
Ds. Swaan alhier in een vrij druk
bezochte vergadering van de afdeeling
Haarlem van den Christelijk Histori-
schen kiezersbond eene lezing, waarin
hij eene zeer interessante levensschets
van Marnix van St. Aldegonde gaf;
uiteenzettende wat deze voor ons land
heeft gedaan en hoe hij de vrienden
rechterhand van Willem van Oranje
was, aan wien hij vele en gewichtige
I diensten op velerlei gebied bewees.
Met aandacht werd het gesprokene
aangehoord. Daar de Weleerw. Heer
i Swaan deze lezing, Zondag 24 Jan.
11. ook voor de Haarlemscb Jonge-
lingsvereeniging hieldzullen wjj
'nu niet in bijzonderheden treden;
maar verwijzen naar bet destijds ge-
gevene uitvoerig verslag.
Kees Witteveen.
Bij den Burgerlijken Stand staat
hij bekend als Cornelis Witteveen,
maar de wereld kent hem niet anders
j dan als Kees Witteveen, kortaf ge
naamd Kees. De trouwe bezoekers
van de Amsterdamsche wielerbaan
wisten allen wie er bedoeld werd,
wanneer ze elkaar vertelden, dat Kees
zon rijden zijn sportviienden duiden
bem niet anders dan bij dien naam
i aan. De verkorting van het deftige
Cornelis tot het luchtige Kees vindt
bij allen zijn oorzaak m de persoon
lijkheid van Witteveen zelf. „Kees",
zei dan ook de steller van dit stukje,
toen h\j Witteveen dezer dagen op
zocht, „ik kom je nu eens èn règle
interviewen."
't Was in het rijwielmagazijn van
de firma Augustinus en Witteveen,
waarin Kees deelgenoot is, hoek Kei
zersgracht en Vijzelstraat Kees zat
aan een schrijfbureautje, met zijn jas
aan, twee honden aan zijn voeten,
een gekleurde bouton van een van
z\jn rijwiel-agenturen in 't knoops
gat en die kalm-glimlachende uit
drukking op zijn gezicht, die hem
tot zoo'n echten, gemoedelijken Hol
lander stempelen.
„Vraag maar op," zei Kees, toen
ik hem verteld had, dat ik bij ge
legenheid van zijn afscheid aan de
wielersport, wel eens een en ander
over zijn racersloopbaan weten wou.
„Een Haarlemmer van geboorte ben
ik niet, maar 'k heb er nu toch al
twintig jaar gewoond."
„Hoe oud was je dan, tuen je er
kwam?" vroeg ik, maar Kees zag
het strikje, dat ik hem spande en
antwoordde ruiterlijk„Ik ben nu
zeven en twintig. In 1888 ben ik
gaan rijden, dat wil zeggen heb ik
voor 't eerst op een flets gezeten.
Dat was nog in den tijd van de so
lids, dat begrijp je ik reed toen
een Burgers de tijd toen Pim* en
Wackwitz en Pander de lui waren
op de baan. Het jaar daarna ben ik
gaan trainen en in '90 deed ik mee
in een nieuwelingenwedstrijd op de
baan achter het Rijksmuseum. Dat
was een 2 K.M. wedstrijd en ik
kwam eerste aan, met een voorsprong
op de anderen van een halve baan.
Willem Muiier reed daarin ook."
„Maar waar gebeurde die training?
Toch niet op de baan?"
„Neen, op den Spaarndammerweg,
voorbij net Kikkertje. Daar kwamen
Pander en Houtman ook. Ik was toen
hij notaris Joekes op 't kantoor, maar
veel had ik er niet te doen. De can-
didaat moest natuurlijk alle stukken
opmaken en daar ik niet meerderjarig
was, kon ik zelfs niet als getuige
fungeeren bij het opmaken van acten.
Ik had dus nogal veel vrijen tijd.
Maar 't vak beviel me niet erg".
„En hoe dacht je familie erover?"
„Mijn vader vond tet wel aardig,
maar mijn moeder was er niet erg
voor, uit vrees voor ongelukken. In
dat eerste racejaar dan ben ik in ver
schillende nieuwelingen—wedstrij
den uitgekomen (want iemand bleef
toen een heel jaar nieuweling) en
won ze allemaal. In 't najaar was
ik te Keulen eerste in een scratch
en tweede in een handicap. Heel gauw
behaalde ik in den Bosch het kam
pioenschap van den Bosscher Wiel
rijderskring, dat voor mij Pander ge
wonnen had.
In mijn tweede jaar behaalde ik
acht en dertig prijzen de meesten met
wegwedstrijden.
Pim was de bijnaam van E. Ki-
derlen. Pander was Klaas, die later
op de schaats veel lauweren behaalde
en nu met succes meubelen verkoopt in
de Kruisstraat; Wackwitz, is de tegen
woordige eigenaar van een grutterij
op 't Verwolft. Red.
„Wat is aangenamereen haanrace
of een wegwedstrijd?"
„O, langs den weg is't veel plezie
riger. Er is meer afleiding aau, je
ziet telkens wat anders heelwat
prettiger, dan als een molenpaard op
een baan rond te draaien. Nu. 'in
dat tweede jaar sloeg ik te Scheve-
ningen Protin. die toen ook pas uit
kwam, Roosdorp en Rademaker.i
Het record over de Engelsche mijl
was toen 2.45x\s, nu is het omstreeks
een minuut minder.
Of ik ooit op de hooge ben uitge
komen? Neen, ik trainde mij er wel
op, maar 'k heb er nooit op geraced."
„Eu hoe is 't nn eigenlijk gesteld
met het gevaar van het racen? Heb
je wel eens een ernstigen val ge
daan?"
Hier begon Kees zoowat te lachen.
„Meer dan eens," zei hij. Ik herin
ner me, dat ik in 1893 een harden
val heb gemaakt met Houtvast, door
het coupeeren van Merry. Later ben
ik nog vaak gevallen, o.a. ook eens
te Gent, maar gevaarlijke wonden
kreeg ik er nooit mee. 't Geeft wel
schrijnende wonden, die heel pijnlijk
kunnen wezen, maar ze zijn gauw
weer beter en gewoonlijk kan die den
eenen Zondag gevallen is, den vol
genden wel weer meerijden.
In '95 was ik tweede in de Wereld
kampioenschappen te Keulen; Cor-
dang was toen eerste en Henie, die
wereldkampioen was van 1894 derde.
In 't begin van dat jaar reed ik
ook Bordeaux—Parijs en kwam aan
als vierde. Dat was een reis vol pech."
„Van pech gesproken is het wer
kelijk waar, dat je altijd zooveel on
gelukken gehad hebt?
„Ja, dat is zoo," zei Kees en glim
lachte welgemoed. „Wanneer er een
stuk glas op den weg lag of een spij
ker, dan reed ieder ander er onge
hinderd over, maar mijn band pikte
het op. Toen indertijd in 1895 de
houten wielerbaan klaar was en wij
die zouden probeeren, kreeg ik een
lek van den voorband door een spij-
ker, die niet goed erin getimmerd
j was. Er werd toen naar nog meer
spijkers gezocht, en de anderen zei-
den laat Kees de haan maar rond-
rijden, die vindt ze wel," maar er was
er geen een meernatuurlijk was ik
weer tegen dien eenen opgetornd."
„En hoe ging het gewoonlijk met
de training?
„Vroeger was die serieuser dan
tegenwoordig", was het antwoord.
Alcohol drinken was toen streng
verboden en werd ook nagelaten, zelfs
rooken was niet geoorloofd. Tegen
woordig wordt het daarmee zoo nauw
niet genomen. Cordang rookt groote
sigaren, evenals Jaap Eden. Al de
Franschen die hier dezen zomer ge
reden hebben, rookten en dronken
met smaak een glas bier. soms ook
wel een „ouwe klare."
„En waarom ga je nu de wieler
sport vaarwel zeggen?"
„Ik krijg er langzamerhand genoeg
van", zei Kees openhartig. „In den
tijd toen er nog amateurs waren was
het aardiger dan tegenwoordig, nu
iedereen die in den rijwielhandel is,
professional heet. De sport is wel
verminderd sinds het om geld gaat.
De baan directies trachten de rijders
zoo goedkoop mogelijk te koopen en
de rijders van hun kant zooveelgeld
mogelijk er uit te kloppen. Ik heb
altijd in het professionalisme ama
teurtje gespeeld en steeds zelf mijn
gangmaking betaald."
„Wat kosten goede gangmakers
voor een afrtandsrit?"
„Gewoonlijk tien gulden per man
voor 50 K.M. en f 12.50 als het meer
was, behalve natuurlijk reis- en ver
blijfkosten, wanneer ze buiten de
stad gingen. Aan een 50 K.M. race
heb ik evenwel soms een paarhon-
derd gulden schoon verdiend."
„Wat is nu wel de som, die door
baandirecties aan bekende rijders
wordt gegarandeerd
„Dat is heel verschillend. In Am
sterdam bijvoorbeeld heeft de haan-
directie meer kans op toeloop van't
publiek wanneer Jaap Eden, dan als
Protin komt rijden. In België trekt
Protin weer meer dan Jaap." Maar
vijfhonderd galden wordt hun buiten
den prijs dien ze kunnen verdienen,
al licht gegarandeerd."
„En hoe lang ben je nu in
handel
„Sinds vier jaar maar in karren
schacherde ik al vanhetoogenblik af,
dat ik leerde rijden. Binnenkort ga
ik weer naar Haarlem, naar de affaire
in de Zijlstraat en dan komt er een
vertegenwoordiger in deze zaak."
Daarna nam ik afscheid van Kees,
hem dankende voor de gegeven inlich
tingen, en erover peinzende, dat met
hem een van onze aangenaamste
figuren in de sportwereld de baan gaat
verlaten. Kees is altijd een eenvou
dige, bedaarde en loyale racer ge
weest, zonder kunsten of trucs, eer
lijk tegenover zijn mededingers,
bescheiden in de overwinning, kalm
bij de nederlaag, ver van de nijdige
geldjacht der tegenwoordige beroeps
rijders gelijk hij het zelf zoojuist
uitdrukteeen amateur in het profes
sionalisme.
Zyn gezondheid heeft er niet door
geleden; in weerwil van zijn eigen
aardige gelaatskleur is deze uitstekend
in orde. En zijne talrijke tropheëen, die
zijn moeder te Utrecht zorgvuldig
bewaart en met niet onbegrypelyken
trots pleegt te vertoonen, zullen hem
een aangename herinnering zijn aan
zijn racers-tijd, die hem talrijke ken-
j nissen en vele menden heeft bezorgd,
j omdat zooals ik zeide, men hem heeft
j leeren kennen als een jong man met
'een goed hart en een loyaal karakter.
Onze burgemeester is verloofd met
Jonk vrouwe C. M. van Weede
I Nij kerk.
j Bij vonnis van de Arrondissements
I Rechtbank alhier, dd. 11 November
11897 is P. van Oest, koopman en
i winkelier te Haarlem, verklaard in
staat van faillissement,
i Rechter-Commissaris Mr. J. de
Clercq van Weel. Curator Mr. C. G.
ivon Èeeken, advocaat en procureur
te Haarlem.
Door den rechercheur van Halst
zijn aangehouden Cornelis Krikke,
oud 48 jaren, en diens zoon Jan
Krikke, oud 14 jaren, beiden zonder
vaste woonplaats, die zich onder
Halfweg, gemeente Haarlemmerliede
en Spaarnwoude hadden schuldig ge
maakt aan diefstal van vier eenden,
die zij alhier hebben verkocht. Eerst
genoemde is naar het Huis van Be
waring overgebracht.
Donderdag slaagde onze stadgenoot
de heer L. Tollenaar voor het staats
examen Boekhouden. Naar men oos
mededeelt heeft genoemde heer züne
opleiding genoten bij den heer L.
van Dam Jzn., Leeraar Boekhouder
M.O. alhier.
BINNENLAND
Parlementaire Praatjes.
Met 71 tegen 17 stemmen besloot
Donderdag de Kamer tot toelating van
den heer Van Gilse, als afgevaardigde
van Sneek.
(Wegens een verzuim is hot bericht
betreffende dezen uitslag in een ge
deelte van ons vorig nummer niet op
genomen. Red.)
Omtrent het debat kan ik kort
zjjnhet dreigde weer lang te wor
den en aangezien de Kamer dit nete
lige onderwerp moe was, nam zij met
graagte een motie tot sluiting van
ar. Schaepman aan.
De reden waarom de commissie
voor de geloofsbrieven, by monde van
den heer Lohman, het voorstel had
gedaan om den heer Van Gilse toe
te laten, was voornamelijk gelegen in
de omstandigheid, dat naar iiaar oor
deel de beroemde Wiebe Cnossen
(ondanks zijn nader adres aan de
Kamer) zijn identiteit niet bewezen
had. De commissie wilde voor het
overige niet alle biljetten „waar een
vlekje aau was" van onwaarde ver
klaren zij wilde de wet liberaai op
vatten. Maar zij stelde toch de vraag
of de techniek der kieswet, de wjj ze
van stemmen ook, geen verandering
behoeft.
Dit laatste was ook de opinie van
den heer De Ras, die echter den
IJlster stemopnemers verweet, dat
zjj de wet niet kendeD, terwijl de
heer Troelstra meer bepaaldelijk den
in ziin oog onheuschen burgemeester
onder handen nam. Terwijl de heer
Troelstra de meening verdedigde dat
men de kieswet niet formeel te inter-
preteeren had, maar naar de bedoe
ling der kiezers te vragen op
grond waarvan by zelfs een nieuwe
verkiezing wenschelyk achtte, stelde
dr. Kuyper zich op het zuiver for-
meele standpunt. Hy bekeek dus, by
manier van spreken, de 185 quaes-
tieuse briefkens, maar kwam dau
toch tot de conclusie dat de heer
Van Gilse gekozen was. Maar ook
hij drong aan op verandering van de
wyze van stemming.
De interpellatie van den heer v. d.
FEUILLETON.
(Bewerkt naar het Engélsch.)
HOOFDSTUK XXIII.
Het plan van Kavanagh.
ludersdorf zal hem in het gezicht uitlachen. Alle
angenen ontkennen altijd hun identiteit. Men zal zyn
ieren vragen te zien. Een Engelschman draagt zyn
ieren nooit by zich en de onmogelijkheid, waarin
don zich bevindt ze zich te verschaffen, zal
direct in cie oogen van een Russischen politie-
Qt schuldig verklaren, daar deze met onze gebrui-
niet op de hoogte is."
"Een oogenblik vergat ik Taras en dacht aan Gordon,
zoo plotseling van de zijnen uit den werkkring, waar
zich zooveel van had voorgesteld, zou worden weg-
>t iki
Arme Gordon 1" mompelde ik.
n Daar Kavanagh begon in te zien, dat hy door tegen-
aak verder zou komen dan door overreding, her-
„Arme GordonEen man die nog nooit eenig levend
wezen kwaad heeft berokkend 1"
„Wat doet dat er toe!" riep ik opgewonden uit.
„Hy heeft niets meer voor de menschheid gedaan dan
anderen. Zoo zijn er wel duizenden mannen, maar er
is maar één Taras!"
„Gij hebt gelijk. Maar ik vind het toch wreed, om
iemand die zóó onschuldig is te doen lijden. Dat is niet
mooiNeen ik wil niet voor verrader spelen, ik moet
er nog eens over nadenken. Ik
„Zyt gij er wel zeker van, dat men hem niet zal
dooden
„Ja," zeide Kavanagh glimlachend, maar zyn gelaat
nam dadelijk weder een ernstige uitdrukking aan en
hij voegde er hij„Misschien houdt men hem eenige
maanden gevangen!"
„Maanden!" riep ik uit, verbaasd over zoo'n lichte
straf.
„Dit veronderstel ik," zeide Kavanagh, die myn ver
wondering eerkeerd begreep. Het kan ook wel zyn, dat
men hem reeds na eemge weken in vrijheid stelt. Het
zal er van afhangen hoe lang het duurt, eer de per
soonsverwisseling aan het licht zal zyn gebracht. De
minister kent Taraswanneer hy dus Gordon ziet, zal
by de vergissing bemerken."
„Eenige weken, een paar maanden misschien,
dat beteekent Diets."
„Voor u."
„Neen ook voor hem. Een man met een minder goed
karakter dan Gordon, zou dit gaarne voor zyn vriend
over hebben, wanneer brj hem hierdoor het leven kan
redden. Gordon zal het plan goedkeuren, dat weet ik."
„Dat geloof ik ook wel, maar ongelukkig genoeg kun
nen wij hem deze plannen niet meedeelen. Hy kan niet
goed veinzenwanneer hy zich ook maar even ver
raadt, zal de achterdocht van Rudersdorf worden op
gewekt en dan zou alles verloren zyn."
Ik knikte toestemmend met het hoofd, want ik wist
maar al te goed, hoe onhandig Gordon was. Maar ik
kon my volstrekt niet verklaren, waarom Kavanagh
nog aarzelde een besluit te nemen. Ik zeide het hem,
waarop hij antwoordde:
?Er zyn zooveel dingen die vrouwen niet kunnen be
grijpen en daaronder behoort ook de loyauteit tnsschen
vrienden. Maar dit is het niet alleen wat my doet aar
zelen," vervolgde hy scherp, „maar gij vergeet, dat
ik öf levenslang verbannen ot ter dood veroordeeld zal
worden."
„O ja, daar dacht ik niet. Nu begrijp ik u. Maar de
nihilistische vereeniging zal u toch wel genade schen
ken, als gij Taras redt
Hy schudde treurig het hoofd.
„De vereeniging wykt nooit van haar voorschriften
af en staat volstrekt niet toe, dat er aan een der leden
kwaad berokkend wordt, al heeft dit ook de redding
van een ander ten gevolge. En bovendien," voegde hy
er dadelijk by, om te voorkomen, dat ik hem zou zeg-
fen, dat ik deze wet zeer anti-nihilistisch vond, „myn me
eleden zouden het als een middel beschouwen om aan
de straf voor myn andere daden te ontkomen. Ik be
hoef me zelf met geen valsche hoop to vleien. Wan
neer ons plan gelukt vlucht ik denzelfden dag, dat
Gordon weaer terugkeert uit Engeland."
__Wy zwegen beiden. ïk voelde dat een dergelijke
opoffering vrijwillig gebracht moest worden.
„Dit plan bevalt my bijzonder, omdat we zoodoeude
alle verdere maatregelen van de politie voorkomen," her
nam Kavanagh op tuchtigen toon.
Als Gordon terugkeert en het voorgevallene bekend
maakt, zullen de couranten zoo tegen de Russische
politie uitvaren, dat zy geen poging meer zal durven
wagen, Taras naar Rusland te transporteeren. Ruders
dorf, die de dupe wordt, zal tot straf een betrekking
in Archangel krygen, waar hy zijn leven lang moet
blijven en Taras kan verder in vrede leven."
„Gy zult dus dit offer brengen?"
„Ja, maar ik moet er nog over nadenken. Kom, wij
moeten naar huis terug."
Onder weg zeide hy tot my
„Het doet my genoegen, dat wjj eens samen hebben
kunnen praten Men ziet de zaken geheel anders in,
wanneer men een ander ook nog eens zyn oordeel
hoort uitspreken."
Toen de coupé voor ons huis stilhield, voegde hy er
als gevolgtrekking by
„Morgen zal ik een besluit nemen en het u kunnen
meedeelen."
Ik verlangde vurig, dat hy zyn plan ten uitvoer zon
brengen, en het was meer dan waarschijnlijk, dat hijj
zich zooveel moeite had gegeven, om dezen wens a.
by my op te wekken.
