M
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
ilSlB li
FEUILLETON.
33e Jaargang.
Dinsdag 15 Februari I8SS.
Ho. 4487
ËÉËI ëBÜ Süf.
JOSOI^l^^I]VJ.2DïsrrrS'^:,J5^Xa"S:
"Voor Haarlem per 3 maandenf 1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente), per 3 maanden1.30
'Franco door het geheele Rijk. per 3 maanden. „3.65
Afzonderlijke nummers0.05
•Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.30
de omstreken en franco per post 0.871/2
.AJIDVJEai^TElISr'Z'ZSIlSr:
Van 1—5 regels 50 Crs.iedere regel meer 10 Cta. Groote letters naar plaatsruimte.
Bi.i Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 20 Cent per regel.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten
en door alle Boekhandelaren en Couraatiers.
Dit blad vorechh'nt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Bureaux: Kleine Houtstraat 14, Haarlem. Telefoonnummer 122.
Directeur-Uitgever j. C. PEEREBOOM,
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère O. J„ DAUBÈ Co. JOHN F. JONES, Su.cc., Parijs Slbis Faubourg Montmartre.
Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot planking van Advertentiën en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen,
Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
BUITEN bet Arrondissement Haarlem is de prijs der Advertenties van 15 regels f0.75. elke regel meer 0,15Reclames per regel f 0.30.
Agenten voor dit blad in den omtrek ::ij:iBlowndaal, Sandpoort en SchotenP. v., d. RAADT, Sandpoort; Heemstede, J. LEUVEN, bij de tol; Spmrndam, C. 1
Veleen, W. J. RL'IJlEL Beverwijk, J. HOORNSBiilegomt ARJE HOPMAN, Molenstraat- Genoemde Agenten nemen Abonnementen
HARTENDORPZandvoort, G. ZWEMMER;
en Advertentiën aan.
Onze Agentee.
Aan Haarlem's Dagblad zijn de
navolgende vaste Agenten verbonden:
Voor het kwartier Amsterdanische
Poort:
C. VINK, A. L. Dgserinclcslr. 17
Voor het Rozen prieel
K. "V OS, Rozenpriëelstraat 30.
Voor het Leidschekwartier
W. ZWAKT, C'lercqsiraat 136.
Advertentiën worden zonder ver
hooging van prijs door hen aangeno
men. terwyl ook voor Abonnementen
op de Courant door bon wordt zorg
gedragen.
Hoofdkantoor:
Kleine Houtstraat 14.
J. C. Peereboom,
Directeur- TJilgever.
OfJioeele @eiȕchten.
De Burgemeester van Haarlem,
brengt bij deze ter kennis van de in
gezetenen dezer Gemeente, dat het
op den 10en Februari j.l. executoir
verklaarde kohier no. 21 op de Be-
dry fs Belasting dezer Gemeente, dienst
1897/98, op lieden aan den ontvanger
der directe belastingen is ter hand
gesteld.
Wordende do ingezetenen tevens
herinnerd, dat de belastingschuldigen
verplicht zün hunnen aanslag op den
by de wet bepaalden voet te voldoen.
Haarlem, 12 Febr. 1897.
De Burgemeester voornoemd
BOREEL.
Politiek OsersieiM,
De voor den spaanschen gezant te
Washington Dupny de Lome zoo
noodlottig geworden brief aan een
redacteur te Havana schijnt nog
andere gevolgen te hebben dan het
ontslag van den gezant. De president
der Vereenigde Staten Mc Kinley
is nl. niet voldaan alleen met het ont
slag van den gezant. De spaansche
regeering moot ook de door Dupuy
de Lome in zyn brief gebezigde be-
ieedigende woorden loochenen.
De jingo's in de Urne blyven zeer
vertoornd. Velen hunner blyven aan
dringen dat de regeering der Unie
aan Dupuy de Löme zyn paspoort
zal zendenanderen dat hy verban
nen worde. De wry ving wordt verer
gerd door een onverkwikkelijk voor
val te Havana. De Spaansche douane
beambten aldaar hebben het jacht de
„Buccaneer" göenterd, toebehoorend
aan Hearst, den eigenaar van het
New-York-Journal, dien Dupuy de
Lome beschuldigde het perskaDalje te
Havana voor het raeerendeel te bezol
digen. Hearst erkent de havens op
Cuba te hebben willen bezoeken om
de door de Spanjaarden'op hot eiland
bedreven gruwelen te beschrijven
maar de douane-beambten te Havana
beboetten hem voor 500 dollar we
gens schending van het donaue-regle-
ment. Hearst betaalde pas toen de
Si aansche overheid dreigde op de
„Buccaneer" beslag te leggen. Do re
geering der Unie trekt zich de zaak
van Hearst aan, naar aanleiding der
door hem bij haar ingediende klacht.
In Noorwegen heeft een kabinets
crisis plaats
De ministers hebben Zaterdag hunne
aanvrage om ontslag ingediend by
den Raad van State.
De Cbincescke regecring heeft aan
de Britscbe het recht verleend, den
Birmaspoorwcg te verlengen door
Junan. Zij heeft ook beloofd een
geldsom te betalen, als schadeloos
stelling gevraagd door Frankrijk,
ten behoeve van den Franschraan die
in Tongkong door roovers werd opge
licht, twee en een half jaar geleden.
Heyking heeft voor de Duitsche regee
ring vergunning gekregen, een spoor
weg naar Ji-sjou te bouwen als com
pensatie voor den moord op den Duit-
schen schildwacht.
De eugelsche regeering heeft aan
het Parlement een nieuw blauwboek
betredende Transvaal gezondeD, voor
namelijk loopend over de vraagstukken
der suzereiniteit en der schadeloos
stelling wegens Jameson's inval. De
oplossing dier vraagstukken wordt
daarin echter niet veel verder gebracht.
De laatste verklaringen van Cham
berlain behelzen eene afwijzing van
den eisch tot schadevergoeding, door
de Transvaalscbe regeeriug gesteld,
alsook van haar verzoek cm de ge
schilpunten over de Londenscho con
ventie aan het oordeel van scheids
rechters te onderwerpen. Voorts hand
haaft Chamberlain de Britscbe suze
reiniteit.
STADSNIEUWS,
eerste en tweede pagina.
Haarlem 14 Febr. 1898.
De vervalsclite ehèque.
Bij het vernemen van bijzonder
heden over den diefstal van f 1500,
met vervalsching van een ehèque
door den bediende van de firma R.
te O verveen, blijkt dat de ongeluk
kige jongen gehandeld heeft onder
den indruk van een oogenblikkeljjkc
opwelling, waaraan hij geen weer
stand heeft kunnen bieden wat dei
Franschen noemen un coup de têle. j
Vrijdagmorgen van het kantoor!
gaande naar den heer Tombergh om!
de hem ter hand gestolde cheque van
f500 te incasseeren, heeft hij onder-!
weg deze in een aanwijzing vau f 1500 j
veranderd. Misschien had men by del
uitbetaling kunnen zien, dat de'
clièque vervalscht was, maar men J
kende op het kantoor van den heer
Tombergh den bediende van de firma
Roozen wel en betaalde dus zonder
kwaad vermoeden uit.
Hierop ging het jongemensch naar
't station en spoorde naar Rotterdam,
kochl daar een nieuw horloge en
ging toen Daar Roozendaal. met het
plan om over Vlissingen naar Lon
den te gaan.
Te Roozendaal stak by zich in't
nieuw en was juist op het perron,
om in den trein te stappen, toen hij
werd aangesproken door de mare
chaussee. Wel gaf hy aanvankelijk
een verkeerden naam op, maar bij
nadere ondervraging viel hy al gauw-
door de mand en werd per eerste
gelegenheid onder geleide naar Haar
lem teruggebracht.
De gebecle escapade had geen vier-
eu-twintig uur geduurd, maai-in dien
korten tyd heeft de ongelukkige jon
gen zijn toekomst bedorven. En hy
zon denkelijk nog ontkomen zijn, in
dien niet de heer officier van justitie
aluier onmiddellijk na keonis te heb
ben gekregen van het feit, naar alle
windstreken had getelegrafeerd. Was
bet telegram drie minuten later to
Roozendaal gekomen, dan was het
jongmensch naar Vlissingen op weg
Naar wy vernemen heeft de heer
Roozen, de Roozenuaalsche mare
chaussee een flinke belooning aange
boden.
De heer W. A. L. Warnier van
hier is by kon. besluit benoemd en
aangesteld tot militair-apotheker der
2de klasse by het personeel van den
geneeskundigen dienst van het leger
in Ned.-Indic.
Dansfeest.
Het dansfeest van de heeren J. G.
Martin Sc Zonen op Zaterdagavond
in de Sociëteit Vereeniging gegeven,
was voor de kinderen een groot ge
not, voor de ouders een groote vol
doening en voor de feestgevers een
groot succes. Jaar op jaar staan de
toeschouwerser over verbaasd, dat
de heeren Martin orde weten te schep
pen en te bewaren in zoo'n armee
van woelige kindoren en die taak
wordt telkens moeilijker, omdat het
gezelschap van jaar tot jaar grooter
wordt.
Hebben de gelukkige ouders gele
genheid bun kroostin keurige jurkjes
en pakjes te zien rondhuppelen, dan
sen uitvoerende waarvan zy (de ouders)
in hun jeugd nooit gehoord hebben
(Berliner Polka, Tantivy, Pas de
quatre) de intermezzi, waarmee het
bal wordt afgewisseld, zijn een last
der oogen voor allen zonder onder
scheid. Deze tusschenspelen waren
dit jaar drie in getaleen keurig ge
danste mennet door zes paartjes in
keurige, antieke costuumpjes en met
de gepoederde allongepruik op 't
hoofd, gevolgd door een gavotte
daarna een wielrijders-bloemencorso
door veertien meisjes en jongens en
ten slotte een boot in zee „een
echte boot," hoorden we er een zeg
gen, „op echte golven."
De jeugdige gratie waarmee de
menuet en de (ravotte werden gedanst
moet elk, die geen Nurks is. aange
naam hebben getroffen. Wat het
bloemencorso betreft, de fietsen waren
keurig versierd en werden in de ver
schillende figuren met zekerheid be
reden, zoodat er geene enkele buite
ling werd gemaakt, wat bij de korte
bochten die sommigen maakten, ge
paard aan de gladheid van de vloer
te verwonderen' is. De uitvoerenden
namen ten slotte de met bloemen
versierde bogen van hunne wielen af
en voerden daarmee gezamenlijk aai -
fige dansen en groepen uit.
Ook het boot-intermezzo genoot veel
succes. 'tWas na middernacht, toen
voor de kinderen alles was afgeloopen.
Zonder twijfel was het dansfeest dit
jaar voor de heeren Martin Zonen
weder een groot succes.
Naar wij vernemen is er op dit
oogenblik geen proces-verbaal opge
maakt tegen den letterzetter Kerk-
boff.
Vergiftiging te Lisse en
Sassenheim.
Thans is uitgemaakt, dat de twee
moorden door vergiftiging waaraan
M. van Kampen zich heeft schuldig
gemaakt, niet door de haarlemsche,
maar door de haagsche Rechtbank
zullen worden bohandeld, omdat (al
speelt het yselyke drama m de beide
plaatsen) de daden feitelijk zyn be
gaan in Sassenheim, dat tot het arron
dissement 's Gravenhage behoort.. Voor
de haarlemsche justitie blyft de satis
factie, dat zy den moordenaar tot
bekentenis heeft weten te brengen.
Hoe meer er verluidt van de bij
zonderheden, des te grooter afschuw
krygt men voor de kalme koelbloe
digheid, waarmee de moordenaar te
werk ging. Het was zijn taktiek, eerst
zyn slachtoffer een kleine dosis ratte-
kruit te geven, zoodat de patient slechts
ziek werd en' er niet aan stierf, om
dan later de doodelijke portie toe te die
nen en by bet overlijden te zeggen: „hy
(of zy) was ook al een poos niet wel".
Van storing in 's mans geestvermogens
is niets geblekenintegendeel blijkt
uit zijne verklaringen, dat hij alles
zorgvuldig berekend had gelukkig
niet zoo nauwkeurig intusschen, dat
zyn misdrijven niet ontdekt werden.
S I H m E tt L A n
HAAGSCHE BRIEVEN.
Aanhoudende nieuwsstilte
Wèl nieuws, na ja, maar nieuws...
om er wat nieuws op toe te geven.
Niet van de echte soort, niets dat
sensatie maakt als een proces-Zola.
Myn vrouw zei al: „man, je behoeft
doze week geen brief te schrijven
de menscheu lezen toch niets anders
(lan over Dreyfus en Zola". Geluk
kig, dat mannelijk plichtsbesef gaat
boven vrouwelijke logica. Wat zon
den mijn lezers wel van my denken,
wanneer ik hen in den stryd liet?
En daarom geschreven moet er
worden al zou ik het ook uit de
straatsteencn halen. Nu is zoo'n torn
de force niet eens noodig, want er is
wel het een en ander waarover ik
schrijven kan.
Nu niet meer over de Staten-ver
kiezing, want daarvoor is de belang
stelling gering. Ea evenmin over de
komende vacature in den Gemeente
raad, ontstaan door het ophanden
zynd, te betreuren vertrek van den
heer Seret. Want daarvoor is nog
goen belangstelling.
Maar ik" wilde in de eerste plaats
iets zeggen over belangstelling. En
ik ontmoet daarbij een inzender iu
uw blad die een dezer dagen de
meening uitsprak, dat do bijdragen
voor de versiering by gelegenheid der
Inhuldigingsfeesten niet van harte
worden gegeven cn dat de gelden
niet met aller instemming voor het
aangegeven doel worden besteed. Ik
geloof dat er, mits men niet in de
fout van generaliseeren vervalt, voor
die opinie iets te zeggen is.
Zonder echter hierop na Ier te wil
len ingaan, zou ik het een en ander
kunnen médedeelen over wat in den
Haag te dezer zake is gebleken. Op
de offervaardigheid, speciaal van vele
ny veren, heeft in de eerste plaats on
gunstig gewerkt hot feit, dat de in
tocht der Koningin eigenlijk buiten
de stad, althans buiten het centrum
zal plaats hebben, mot vermijding van
de winkelstraten. Nog ongunstiger in-
vlood had, wat men vuorloopig van
de feestplannen weet over het al
gemeen niet van dien aard om een
groote menigte vreemdelingen her
waarts te lokken. Althans naar de
opinie in handelskringen een mee
ning die ik niet deel. En eindelijk
was er de omstandigheid, dat van
wege het Hof zelf zoo goed als niets
zal gedaan worden om den luister
der merkwaardige Septemberweek te
verhoogen. Aan dit complex van
overwegingen is hot te danken, dat
sommige straten- cn bnurtencommis-
sies byna weer oven snel zyn opge
doekt als opgericht. Doch aan deze
omstandigheden niet alleen.
Byna alle ramingen vallen schrik-
bareud tegen. Drieduizend gulden
voor twee elkaar kruisende straten,
die niet zoo bijzonder lang zijn en
dat voor eenvoudige versiering
men moet toegeven, dat het kras is.
Tegenover dergelijke ramingen ver
mindert de bereidwilligheid, ryst en
vermeerdert de bedenking „zóóveel
geld te besteden is toch zonde"
en het slot is, dat er niets van komt.
In den Haag zyn do voorbeelden van
ontbonden commissies, zelfs in de bnur-
ten waar dc meergegoeden wonen,
geenszins zeldzaam. Ik concludeer
niet constateer alleen.
Tot de zaken die in de afgeloopen
week de aandacht trokken, behoort
het optreden van den oud-Minister
mr. S. van Houten, als voorzitter
der oud-liberale kiesvereeniging „De
Grondwet". In de laatste jaren stond
deze vereeniging zeer scherp tegen-
j over (le vooruitstrevende vereeniging
„'s-Gravenhage". Of men nu in de
i keuze van dezen voorzitter een nieuwe
uitdaging moet zien, dan wel een
streven om mr. Van Houten's denk
beelden over liberale concentratie te
zien zegevieren? Vermoedelijk het
laatste. Want voor de Staten-verkie
zing nam „Grondwet" den candidaat
van „'s-Gravenhage' over. Waar
schijnlijker echter is het, dat mr. Van
Houten, wiens strijdlust stellig niet
is uitgedoofd, dit ambt heeft aanvaard,
ten einde als militant politicus zyn
persoonlijken invloed te doen gelden.
De redactie heeft den wensch geuit,
dat de Italianen te Haarlem den
„Trovatore" zullen vertoonen. Dat
denkbeeld kan ik ondersteunen. Deze
Verdische muziek is, als men wil,
kermismuziek. Maar gezongen door
Luuardi, Colazza en de nieuwe lal-
con vous rrCen direz des nou velles
Misschien heeft het wel dc verbazing
gewekt, dat de leden van den troep
zoo sterk afwisselen. Zoo komt nn
byv. weer de enorme bas Lucenti
terug en gaat de baryton Morghen
weg. Do quaestie is, dat Italiaansche
zangers in hun land nooit langer con
tract krijgen dan voor twee maanden.
Alleen door een engagement van
vyf maanden kon het den heer de
Hondt gelukken artisteu als Lnnardi
en Colazza en signora Bobbio voor
den Haag te winnen. Artisten hebben
natuurlijk liever een engagement voor
5 maanden, zelfs indien de gage wat
lager is. Ik zeg: den heer de Hondt,
want het is my gebleken, (jat de
Italiaan Morghen slechts als stroo
man dienst, deed, omdat de directeur
der „Société Artistique" nog geen re-
latiën had ia de Italiaanscho artisten-
1 wereld. Het contract met Morghen
loopt den 28en dezer maand af en
van dien datum zwaait de heer de
Hondt den scepter alleen. Zoo zal
het ook een volgend jaar wezen.
Want dat Morghen zelf ook ineteea
gezelschap zou terugkeeren, daar
van is geen syllabe waar.
De uitspraak der rechtbank in het
duel-affairetje kent men.
Bijna hadden we weer een duel
gehad. In den scheersalon van de
„chic" zette de bekende athleot Kluyt
bij ongeluk een verkeerden hoed op.
Zyn vergissing bemerkende, keerde
hij terug en bood, beleefd als hy is,
zyn excuses aan. De eigenaar van den
hoed, ritmeester in politiek, ant
woordde met een grofheid. Hetgeen
tengevolge had, dat het worstelaars-
handje op zyn gladgeschoren gelaat
j neerkwam niet erg zacht. Toon
i werd over „vechten" gesproken. Kluyt
was bereidmaar niet mot kinder
achtige sabeltjes of pistolen, maar
imet de knuisten.
j Hy heeft nimmer secondanten van
l den ritmeester .gezien
Nu, ik geef hem ook liever een
rondje, dan dat ik met. hem vecht.
H. A. GANUS Jr.
Uit de „Staatscourant".
Kon. besluiten.
j Benoemd tot rechter in de arron-
idissements rechtbank te Zutfon, mr.
jM. Oldenhuis Gratama, thans griffier
bij het kantongerecht te Hoogeveen
tot bode by het Departement van
Binnenlandsche Zaken W. C. Eyckel
28)
Naar het engelsch.
„Ik tart jo orn het te weten," herneemt hy, terwijl
zyn borst gejaagd op en neder gaat. „Ofschoon ik sir
Lucien gewaarschuwd heb, heeft hy nooit willen gcloo-
ven," met minachting, „dat zijn neef zich verwaardig
de je te bewonderen, tot dat hem van avond de oogen
open gingen
„Toch weet ik hot," herneemt zij koel. „En als kapi
tein Adare niet wist dat hij, wanneer hij mij trouwde,
onterfd zou worden, dan weet hy het nu, want ik heb
het hem zelf vertekl. Maar dit was niet noodig ge
weest, want hij had dit reeds lang by zich zelf uitge
maakt."
„Ah," woedend, „dan hebt ge beloofd hem te trou
wen
„Neen." Zelfs in dit halfduister kan hij de droeve
uitdrukking op haar gelaat waarnemen. „Ik heb hem
afgewezen."
„Afgewezen, hem 1" Deane wendt zich verbaasd en
met een ongeloovig gebaar van haar af. „Je speolt rao
een poets," roept hij opgewonden uit.
„Begrypt ge niet," roept zy in een vlaag van diepe
wanhoop uit, „dat ik hem niet kan trouwen Ik heb
hem lief." Zij drukt haar handen tegen de borst, als
voelt zij plotseling een hevige pyn. „Ik heb hem lief,
maar zoolang deze vlok op mjjns vaders naam rust, zal
ik nooit zijn vrouw worden".
„Gy bedoelt hiermede," hij zwjjgt en ziet haar scherp
iu 't gelaat, „dat ge, totdat die juweelen...."
„Tot dan," flauw.
„Ge bedoelt," aanhoudend, „dat als deze juweelon
nooit terecht komen, ge ook nooit Adare's vrouw zult
worden."
„Ja, dat heb ik hem gezegd," zy zucht diep.
Deane barst in een luid gelach uit, maar houdt zich
plotseling in. Een zeker iels in de manieren en woor
den van Amber heeft hem ten laatste overtuigd, dat hij
geen hoop meer behoeft te koesteren. Maar hy kan in
elk geval zorgen, dat zy voor altijd van Adaro geschei
den blyft. Overmorgen zal by voor goed weggaanhy
kan dan de boot van Donderdag nemen en reed3 lang
zal hy het land uit zyn, voordat sir Lucien bemerkt,
dat hij vertrokken is. En zelfs al zette men hem na,
wie zon kunnen bewijzen, dat hy persoonlijk iets met
die steenen te maken heeft. Hij heeft een plan gemaakt,
waarmode iiy de meeste detectieves om den tuin zou
leiden. Brian is een man, die spoedig een besluit noemt,
en in een oogenblik, waar een ander uren voor noodig
zou hebben, weet hy dan ook wat hem te doen staat.
„Noch hem, noch eenig ander man." zegt zy lang
zaam.
Zijn lachen maakt haar kwaadhet drukt wantrou
wen jegens Adaro uit.
„Dat zal de toekomst leeren," wederlegt hy. „Ik heb
jo nog niet gezegd, dat Esther en ik binnonkort naar
Australië terugkeeren. Jou kan ik dat in vertrouwen
meededeelen. Het ligt nu maar aan je zelf of je mede
wilt gaan of hier blijven hier, waar je met verach
ting wordt behandeld, an, als ge tenminste wezenlijk
Adare hebt afgewezen, alleen en verlaten achter blyft.
Want," met een zonderlingen, dreigendon blik, „dat zal
nooit gebeuren! Die juweelen, waar sir Lucien zijn
hart op gezet heeft, zullen nooit in zyn handen
komen!"
„Je woorden bewijzen me, dat je iets van ze afweet,"
zegt zy op langzamen, duidelyken toon. „Ik voel," hem
aanziend als wil zy tot in 't diepst van zyn ziel lezen,
dat het vruchteloos is mo op je te beroepen, maar
luister. Als gy weet, waar die juweelen verborgen zyn,
dan zweer ik je, dat ik noch Hilary noch een ander
man zal trouwen dat ik ongehuwd wil sterven
als gy slechts mijn vaders naam in eer hersteltIs dit
losgeld hoog genoeg?"
„Ha! als ge zoo ver zyt gegaan, ga dan nog iets
verder" antwoordt hij. „Zweer dat ge mijn vrouw wilt
worden en...."
Zy wendt zich driftig van hem af, hem geen ant
woord waardig keurend.
„Net zooals ge wilt," mompelt hy norsch. „Maar een
woord nog. Als gij soms te eeniger tyd by ons wilt
komen en ik geloof zeker, dat Adare je aan je lot
zal overlaten, zoodra hy de zaken maar goed iuziet
zal je door mjj hartelijk verwelkomd worden. Onthoud
dat, myn kind. Dït aanbod is tenminste een gedachte
waard. En - - nog ietsals ge toestemt ons lot to dee-
len, behoeft ge niet to deuken, dat ge dan myn vrouw
moot worden. Neen, bij den nemel neon I" Zyn won
derlijk, woest gelaat drukt nu volkomen eerlijkheid uit.
„Gft zijt vr|j tusschon my en andere mannen te kie
zen, to...."
„Nu laat gy mij toch niet vry in myn keus," zegt zij
even glimlachend. „Maar als ge werkelijk gaat, vaar-
wel dan Brian. We zullen elkaar waarschijnlijk niet
wederzien."
„Ge vergeet, dat ge morgen thuis komt."
„Neen, dat heb ik niet vergeten. Maar van avond
vroeg mevrouw my een week te logeeren...."
„Ah!" roept hy woedend uit, een woede, die voort
komt uit een bevigen zielestryd. „Gy dwaalt als gy denkt
dat wy elkaar nooit terug zullen zien.Gy hoopt hetMaar"'
met gebroken stem, „het is onze laatste ontmoeting niet'
In spijt van jou, zal ik je terugzien..."
„N;et in spijt van my, Briau," zegt ze zacht en vrien
delijk:, geroerd door zyn wanhopig uiterlijk. „Ik dacht,
uat liet alleen maar beter was, elkaar niet meer te
zien.... Maar als gy mij nog eens vaarwel wilt zeggen,
dan zal het mij veel genoegen doen, je by mevrouw te
ontvangen."
„Laat maar," zegt hy grof, met een gebaar alsof hy
iets op zijde duwt. „Ik wil alleen weten, wat ge van
plan zij: te doen na myn vertrek. By mevrouw" haar
vast iu de oogen ziende, „kunt ge ook niet altijd blij
ven. En danzult ge alleen in dat oude huis gaan
wonen
