te kunnen huren, gaat hij naar den
eigenaar van het tegenwoordige hais
cu verzoekt beleefdelijk van dezen
een verklaring, dat hij de huor heeft
betaald. Met zoo'n bewijs hoopt hg
het noodige vertrouwen bij een an
der huurder te kunnen vinden, al
thans zoo wendt hg voor. De ge
vraagde quitantie wordt hem bereid
willig verstrekt, doch het plakzegel
ontbreekt er op. Oogenblik keljjk gaat
hij met het betalingsbewijs naar de
bevoegde autoriteit Deze constateert
natuurlijk ontduiking der wet en
eiacht van deu verhuurder f 50. Een
verzoekschrift aan den betrokken mi
nister had gelukkig tengevolge, dat
de man, die zoo argeloos in de val
was geloopen, f 45 terugkreeg en al-
zoo met f5 zijn eigen dienstvaardig
heid heeft beboet.
(S. C.)
Land- en Tuinbouw.
Een dreigend gevaar.
Ouder dit opschrift lezen wij iu het
D.
Eenigen tjjd geleden werden in de
haven te Hamburg eenige exempla
ren van een voor de vruchtenteelt
hoogst gevaarlijk diertje op Ameri-
kaansch ooft ontdekt.
Het is de Sant-José-childl..,s, aspi-
diotus, met den veelzeggenden ge
slachtsnaam parniciosus.
Volgens Amerikaansche entomolo-
is geen insect in staat, aan de
Honden wjj onze grenzen voor Ame-
rikaansch ooft, enz. open, dan loopt
onze eigen ooftbouw gevaar, en kun
nen wg er zeker van zjjn, dat Dnitsch-
land ook de grenzen van ons land,
als verdacht van besmetting, ook voor
ooftnitvoer zal sluiten.
De keus kan dunkt ons niet moei
lijk zgn.
Leger en Vloot
Het bareel van den hoofdofficier
voor het Reservekader is vauaf
Maart a.s. gevestigd te 's Gravenhage,
Paramaribostraat No. 11.
gen - 0.
vmcbtenteelt van de Vereenigde Sta- (HU HBHHI oa uu xwttau.
ten en de gebccle wereld grootere j ,jaa] beerde de avonturier, om zgn
D'on" vervolgers het pad duister te maken,
RECHTSZAKEN.
Belust op avonturen.
Een 17-jarige kantoorbediende te
Amsterdam had zich reeds geruimen
tgd voorgesteld, zoodra de gelegenheid
zich aanbood, een reis te maken naar
het land van avontuur, het goudge
bied Klondyke. Op 19 Januari van
dit jaar kreeg hg van zgn patroon
de opdracht zekere boodschappen te
verrichten, waarbij hem eeno som
van ruim f 1300 werd toevertrouwd.
Dat achtte onze jonge man genoeg
voor zyn doel. Hij ging zgn inkoopen
doeneen valies, een nieuw pak en
overjas, een revolver en begaf zich
per spoor naar Rotterdam. Vandaar
werd den volgenden dag met een
kaartje naar Vlissingen de reis voort
gezet tot Rozeudaal en van Rozen-
schade toe te brengen, dan de San-
Jofié-schildL.s.
Zjj tast takken. bladereD en vruch
ten aan en voedt zich niet alleen met
peren, perziken, pruimen, appeieu
kersen, uooteD. aardbeziën, aalbessen
enz. maar ook met loof hoornen en
bloemen van verschillende soorten,
zooals olmen, linden, wilgen rozen.
De aangetaste planten sterven na
weinige jaren volkomen af.
Het dier is namelijk in de
mate vruchtbaar, zoodat een wijfje in
een jaar circa 300 millioen jongen
levend ter wereld brengt.
Daar nn deze L.zen bijzonder klein
zgn, zgn zij. in den beginne, als
wanneer zij nog in geringen getale
voorkomen, met liet bloote oog moei
lijk te ontdekken. Spoedig vormen zij
echter groepen en zijn dan op de
takken eerder zichtbaar in den vorm
van een scb...ftaclitigen uitslag, met
een purperen afscheiding omgeven.
Ook dan nog evenwel is de boom
schijnbaar gezoud.
Het volgend seizoen echter hebben
de L.zen zich vermeerderd en schijnt
dan de boom als men een grijs waas
overtrokken. Hij maakt weinig blad,
dat dan nog spoedig verwelkt en is
dood voor men de oorzaak recht be
grepen heeft.
Het diertje is ongeveer cirkelrond,
zwak gewelfd, met een klein zwart
knopje in het midden.
Zg zgn verspreid van Chili tot
Britsch-Columbia en van de Stille
Zuidzee tot den Atlantischen Oceaan.
In de laatste drie jaren hebben zg
zich belangrijk uitgebreid.
In Amerika tracht men overal tus-
schen de verschillende staten en pro
vinciën cordons te trekkental van
kweekergen zgn reeds uitgeroeid, zon
der dat men echter tot nog toe erin
geslaagd is. de l...zen te doeu ver
dwijnen.
Dc Duitsche regeering heeft tbans
den invoer van alle Amerikaansche
fruit en fruitafval verboden, nadat
reeds te voren een verbod van in
voer van levende planten en planten-
afval uitgevaardigd was.
Wg, speciaal Utrecht en Gelder
land, wjj plegen reeds belangrijke
hoeveelheden fruit naar Duitschland
uit te voeren. Ook onze uitvoer van
boomen en planten uit Nederland
Daar den vreemde in het
niet te onderschatten.
naar Rotterdam terug. Bjj dat heen
en weer trekken werden nog verschil
lende voorwerpen gekocht: een wan
delstok, een portemonnaie. een para-
pluie, een gouden lorgnet met koordje,
een zilveren horloge enz. Deze din
gen waren voor den tocht naar Klon
dyke broodnoodig.
Per rijtuig ging het naar de Obdam
die voor de reis naar Amerika gereed
lag. De koetsier kreeg f2 vracht en
f 1 fooihet kon goed ljjden, en onze
jonge man verschafte zich voor f 160
passage le klasse op de boot.
Nauwelijks echter had hg zgn bil
jet genomen, of een inspecteur van
politie sprak hem aan en vroeg zijn
naam. Of hg nu al eerst een valschen
naam opgaf, hielp nietten slotte liep
hij in de val, en de kans op een reis
naar het goudland was verkeken.
Onder weinig glorieuse omstandig
heden kwam de avonturier in Amster
dam terug. Hg vertelde aan de justitie
in alle bijzonderheden zijn wedervareu
en zal nu gelegeuheid krijgen over
zgn zucht naar avonturen kalm na te
denken.
Het O. M. eischte Woensdag 1 jaar
gevangenisstraf tegen hem.
KIEUWS
Het proces-Zola.
Voor de opening der zitting, van
Maandag, die om kwart over twaalf
geschiedde, is niets bijzonders voor
gevallen.
Het hof verwierp de conclusiën der
verdediging, strekkende om mad. de
Boulancy opnieuw te lateu onder
vragen.
De verdediging ziet af van het ver-
hoorender rechters van den tweeden
krijgsraad, maar eischt de verschij
ning van generaal Billot minister van
oorlog. De president noodigt de ver
dediging uit conclusiën dienaangaande
te stellen.
De Peilieux erkent dat het eerste
facsimile van het borderel, in de Ma-
tin openbaar gemaakt, het nauwkeu
rigste geweest is van alle. Hij voegt
er bijuit de debatten bijjkt dat de
verdediging alle deskundigen wraakt,
die den eed afgelegd hebben en werk
ten naar het origineel van het borde
rel, stokken vergelijkende die door
Men heeft gesproken over bet Trarieux of Scheorer, om zgn rapport wordt vernomen, de Place Dauphine
schrift vau het borderel, maar niet te wgzigen. Teyssonnières erkent van bjjna leeg.
over hetgeen er in stond. Ik durf niet j Om half zes loopt dc zaal van de
zeggen dat ik u met de stukken in Labori: Dan is het artikel van de!zitting leeg,zonder dat er iets bizon-
de hand bewgzen zal, dat de officierLibre Parole onjuist Teyssonnièresders voorvalt Het rijtuig van Zola
die het borderel ges^reven heeft aan antwoordt dat hg daar niets van weet. verschijnt om tien minuten voor zes-
het ministerie van oorlog werkte en (Hilariteit). i sen. Tot op deu Pont Nenf gebeurt
artillerieofficier was. Trarieux zegtik heb oplettend de er niets van belang, maar er wordt
Labori verzoekt datPicquart, die zich verklaringen aangehoord van dezen herhaaldelijk gefloten,
op dat oogenblik in het kabinet vangetuige die gesproken heeft van de
Bertulus bevond, geroepen worde,
met het oog op deze verklaring. De
president valt hem in de rede. Labori
dringt aan.
Nooit, zegt generaal de Peilieux,
zou een infanterieofficier het borderel
hebben kunnen schrijven, want hij
weet niets van hetgeen er in staat.
Er blijft van het heele toestel (van
Dreyfus' vrienden) niet veel over, en
toch beschuldigt men officieren van
op bevel veroordeeld te hebben. Ik
kan, vervolgt de Peilieux, geen ge
meenheden steanen. Het is misdadig,
het leger zgn vertrouwen in zgn chefs
te ontnemen. Wat zouden zg doen in
de ure des gevaars, dat meer naderbij is
dan men gelooft(Beweging) Het zou
naar een slachting zgn, mgneheeren
gezworenen, dat men uw zonen zou
leiden. (Langdurige beweging). Zola
zou een overwinning hebben behaald
voor het aangezicht van Europa,
waaruit Frankrijk ware weggevaagd.
Wg zouden gelukkig zijn, als Dreylus
vrügesproken was, want dan zou ge
bleken zjjn, dat er geeD verrader in
het leger was.
De generaal wordt door een warm
applaus begroet.
Nadat de Peilieux gesproken heeft,
richt Labori zich, tegen het verbod
van den president in, tot de jury en
zegtGg hebt een waar requisitoir
geboord, zonder dat het afgebroken
is. Men belet aan advocaten het ma
nifesteeren. Waarom mag een artille
rieofficier in uniform wel toejuichen
Dan de Peilieux onder handen ne
mende, roept Labori uitOp den
van het gevecht heeft mjju bloed
evenveel waarde als het uwe. Ik heb
minder strepen, maar mgn moed is
even groot.
De president dringt er op aan, dat
Labori zijn conclusies stelt.
Labori. die zeer opgewonden is,
roept dan uitAl moest de behande
ling zes maanden doren, licht moet
er komen. Als gg mg het woord wilt
ontnemen, doe het
De conclusies van Labori worden
verworpen, aangezien het hof beslist
dat hg geen ander pleidooi mag voe
ren als op de behandelde zaak zelf.
Labori wenscht vragen te stellen aan
de Peilieux, maar deze is al weg. Ik
zal wachten tot hij terug is, zegt de
advocaat.
Mr. Clémenceau dringt er op aan
Picquart weer te hooren, om hem met
de Peilieux te confronteeren. De pre
sident stemt hierin toe.
Na de verklaringen van Peilieux
roept Labori uit: Met het wetboek
in de hand vraag ik het woord om
te zeggen wat ik op dit getuigenis
te antwoorden heb. Het is mgn on
vervreemdbaar recht
Scbeurer maakt in tegenwoordig
heid van Teyssonnières, op eenige on
nauwkeurigheden in diens verklaring
opmerkzaam. Zoo is, zegt Scbeurer,
in tegenspraak met de verzekering
van den getuige, Demange nooit by
mg geweest. De getuige is bjj hem
jeweest. Wat Esterhazy'betreft, over
lera heb ik nooit kunnen spreken
met Teyssonnieres, want op het tijd
stip van de besprekingen die ik met
deu getuige gehad heb, kende ik zelfs
den naam niet van majoor Esterhazy.
Er was nog niet over iiem gesproken.
Teyssonnières erkent dat hij zich heeft
kannen vergissen. Labori vindt dat
vreemd. Scbeurer herhaalt dat hij den
llenjuli, toen hij Teyssonnières sprak,
nog niet over Esterhazy had hooren
spreken. Ik heb dus niet over den
majoor kunnen spreken. Ik zweer
het
Labori leest, na het getuigenis van
Schenrer-Kestner, eeD artikel voor
Invoer echter van Amerikaansch j den beschuldigde herkend zjjn, ter-uit de Libre Parole van Woensdag-
fruit en Amerikaansche planten heeft j w$jl de liefhebbers in de grafologie, ochtend. Het is gericht tegen Trari-
hier ook. zii liet in betrekkelijk niet een tandmeester en een vreemdeling,eux en ingegeven door Teyssonnières.
Deze geeft dat toe.
leugens van Trarienx, ik zon hem
willen vragen welke leugens bedoeld
zgn. Het geheugen van den getuige
te mjjnen opzichte is niet sterk.
Trarieux weidt nit over het dubbel
zinnig gedrag van Teyssonnières, en
voegt er bjj dat hg zich de artikelen
in de Libre Parole niet aantrekt, „Ik
denk niet," zegt hg, „dat bet hof zal
willen, dat ik hier blgf staan onder
de verdenking van leugen. Ik heb
nooit gelogen."
Er volgt een lange discussie over
liet gedrag van Teyssonnières ten aan
zien van het borderel dat aan do
Matin is medegedeeld. Daarna wordt
de zitting geschorst.
De voorzitter leest een brief vau
Teyssonnières voor, waarin deze zjjn
dankbaarheid voor Trarieux betuigt
en zich beklaagt dat de pers hem
voor afgekeurd schriftkundige uit
scheldt.
Op een vraag van Labori spreekt
Trarieux over onbescheiden meedee-
lingeu wier doel zou geweest zjjn de
handelingea van luitenaut-kolonel
Picquart te verlammen. Datbljjktuit
het gedrag van Teyssonnières. Als
deze d3 waarheid heeft gesproken,
dan had niet mr. Demange stukkea
aan de bladen laten meedeelen, aan
gezien bjj ze aan den krjjgsraad had
teruggegeven ook de schriftkundigen
hadden het niet gedaan, want die
hadden de stukken eveneens terug
gen de eenige die het kouder
hebben gedaan, waren de prefectuur
van politie of een officier aan het
ministerie van oorlog, die dan na de
meedeeling aan de bladen het bedoelde
dossier bji Teyssonnières had terug
bezorgd. Of wel Teyssonnières heeft
gelogen, en dan is hjj gedisquaiificeerd,
aangezien zjjn leugen het alibi zou
verklaren, dat hjj heeft aangehaald om
te laten gelooven, dat hjj het dossier
niet bjj zich thuis bad. Immers men
heeft het hem volgens hem zelf nader
hand terugbezorgd.
De zitting wordt geschorst.
Na het heropenen van de zitring
wordt opnieuw generaal de Peilieux
verhoord. Deze aDtwoordt, op een
vraag van mr. Labori, dat bjj in
't licht heeft willen stellen, dat de ver
dediging de toelichtingen van de be-
eedigde schriftkundigen niet toeliet.
Labori antwoordt dat die schriftkun
digen zich achter het ambtsgeheim
verschuilen. Zich tot de jury richtende,
zegt Labori dan„Er is hier geen
sprake van den oorlog, maar de zaak
is of zekere officieren waardig zullen
zjjn de soldaten aan te voeren."
Generaal Gonse zegt dat de vele
facsimile's van het borderel die in den
lande in omloop zjjn, geheel en al liet
karakter dragen van vervalschingen.
Hjj zou er wel mot fotografieën de
bewjjzeD van willen leveren, maar hjj
moet zicli buigen voor het „huis-clos."
Labori zegt dat men, als iedereen
maar van goeden wil bezield was,
spoedig het eens zou zijn dat die zaak
niets behelst van zoo beden kei jj ken
aard als men heeft doen gelooven.
(Uitroepen).
De officieele schriftkundige Couard
bestrijdt de niet-officieelo schriftkun
digen.
Couard zegt dat men knap kan zijn
in allerlei dingen, zonder daarom nog
verstand te hebben van scbriftkunde.
„Als ik gezegd heb dat schrift niet
van Esterhazy was. dan was dat om
dat ik er van overtuigd was. Beslnit:
ieder zjjn vak, en de koeien zullen!
goed bewaard zijn." f Gelach).
Een pers-ballet.
Op het oogenblik gaat een nieuw
ballet in het „Empire" te Londen,
dat den naam draagt van „The Press".
Twee-en-zeventig Londensche bladen,
voorgesteld door het Empire corps-
de-ballet dansen en huppelen en vor
men zeer fraaie groepen. De Times
Daily Telegraph en Standard wor
den door éen geheele groep danse
ressen voorgesteld, de andere worden
door slechts èen balleteuse weergege
ven. Het schjjnt, dat de onderlinge
verstandhouding van sommige kran
ten nogal aardig gehekeld is. De
ochtend- en avondbladen zaten elkaar
vroeger dikwjjls in het haar. Met
veel choreograpbische kennis is deze
strijd weergegeven, doch de apothéose
brengt een groote verzoening van
bladen. De apothéose is te mooi om
waar te zjjn
E011 kruiser in de lucht
gesprongen.
Een telegram uit Havana meldt
dat er aan boord van den kruiser der
Vereenigde Staten Maine een vreese-
Ijjke ontploffing heeft plaats gehad.
Vele opvarenden zjjn gedood en ge
kwetst. De oorzaak der ontploffing
is nog niet hekend. Men gelooft dat
de Maine geheel vernield is.
Tweehonderd manschappen van de
Maine worden vermist; eenigen, dm
zich al zwemmende boven water
kouden houden, werden door booten
gered. Zeven gekwetsten, waaronder
een officier, zjjn op bevel van maar
schalk Blanco naar het militair hospi
taal overgebracht. Kapitein Sigsbee
is ongedeerd gebleven.
De kapitein van den kruiser Maine
telegrapheert, dat bjj de ontploffing
236 man en 2 officieren zijn omge
komen.
De chef van het marinebureau te
Washington is van meening, dat de
ontploffing heeft plaats gevonden iu
het magazjjn waar het schietkatoen
voor de torpedo's was geborgen. Het
feit, dat de Maine niet dadel jjk zonk,
is een bewjjs dat de ontploffing niet
aan een torpedo is toe te schrjjven.
Een boot vergaan.
De Fransche transatlantische boot
Flachat, van Marseille naar Colon,
is Woensdagmorgen 1 uur totaal ver
gaan bjj Pointanaga. De kapitein, de
tweede-officier eu 11 man der equipa
ge werden gered38 man van de
equipage en 49 passagiers verdronken.
Een lord veroordeeld.
Men zal zich nog het geruchtma
kende proces herinneren, dat een paar
maanden geleden gevoerd is en waarin
een geldschieter van den luitenant
der Guards betaling eischte van een
door hem mede onderteekende schuld
bekentenis ten laste van-lord William
Nevill. De geidschieter is toen niet
in zjju eiscli ontvankelijk verklaard,
omdat lord William Nevill, van dé
onervarenheid van den 23-jarigen
luitenant gebruik makende, hem de
schuldvordering had laten teekenen
zonder hem met den inhoud in ken
nis te stellen, terwjjl hjj door den
inhoud met een papier te bedekken
liem ook verhinderde zelfs slechts
met den aard der ware overeenkomst
bekend te raken.
Het spreekt vanzelf, dat hjj door
een onware voorstelling van den in-
Er volgt een lang gesprek tusschen j houd van het re teekenen stak den
Couard, Labori en anderen. i heer Spencer Clav er toe gebracht
Morian, professor in de rechten te'had het stuk te teekenen, Yoor dit
Genève, legt getuigenis af. Hij beeft I bedrog moest Lord William Nevill
de tacsi nile's en het schrift vanuu terechtstaan. Hjj bekende dat al
Dreyfus vergeljjkeud onderzocht, en hetgeen de heer Spencer Clay omtrent
zjjn verslag zal ongetwijfeld aan de de verkrjjging van zjjn handteekeuing
jury worden overgelegd. Naderhand j had medegedeeld, volkomen juist was".
hier ook, zjj het in betrèkkeijjk niet een tandmeester en een vreemdeling,
hooge mate, plaats. i alleen het vertrouwen van de verde-i e
Wjj hebben nu te kiezen of te j diging bezitten. Deze tactiek verwon- Labori laat aan de jury over, den onderzocht hjj, op verzoek van deu j Daardoor bestond er aanlijn schuld
deelen. 'dert mjj niet. Ze werd me reeds in ernst te schatten van zoo'n man, dieFranschen consul, opnieuw het bor- geen twjjfel meer en de zoon van
Sluiten wjj onze grenzen voor Ame- mjjn kabinet door (Mathieu) Dreyfus pas in deze zaal gesproken heeft van derel en vergeleek het met het schrift den markies van Abergavenny werd
rikaanscli ooft, dan^ is onze eigen ooft- aangewezen. Nadat hjj Esterhazy be- j zjjn eeuwige dankbaarheid voor Tra-! van Esterhazy, en kwam tot de over- j tot 5 jaar tuchthuisstraf veroordeeld.
bouw beveiligd en is er kans, dat sclmldigd had, vroeg ik hem of hjj rieux, wien hjj verschuldigd is, dat tuiging dat deze bet borderel had
onze markt op Duitschland en elders een tweede schriftkundig onderzoek hjj op de Ijjst der deskundigen is in-j geschreven. Voorts bood hij aan Zola Een aarHiffö roman
eene belangrjjke uitbreiding ondergaat, verlangde. Hjj antwoordde niet. Ik geschreven. aan, op de terechtzitting te komen I iu ge i ma-n.
doordat wat aldaar uit Amerika maakte daaruit op dat, zoo dat on- Teyssonnières begeeft zich in langej zeggen wat hjj dacht van het schrift' Miss Elisabeth Cooper Bruyo, een
pleegde betrokken te worden dan derzoek niet in zjjn zin uitviel, hjj uitleggingen. van Esterhazy en dat in het borderel, van de rjjkste meisjes uit Albany in
grootendeels bjj ons zal worden ge- opnieuw een ander onderzoek ge- Labori vraagt hem of er eenigen i Tegen vjjf uur verlaten de officieren den staat New-York, had alle ge
zocht.
wenscht zou hebben.
het leven in de groote wereld, aan
dans en liefdesbetuigingen. Zjj had
zich in het hoofd gezet zich door
praktischen arbeid een vermogen te
verschaffen. De jonge, zeer verstan
dige dame trad als bescheiden boek
houdster in een van de grootste mauu-
factuurwinkels in New-York in dienst.
Meer dan een jaar was het stand
vastige meisje ais Miss Cooper daar
werkzaam cn leefde, evenals haar
vrouwelijke collega's, in een eenvoudig
pensioen, steeds strevende met haar
salaris toe te komen. Weldra stelde
de fabrikant een vol vertrouwen in
zijn buitengewoon bekwame boek
houdster, die met fijne arisiokratische
manieren de moeiljjkste zaken tot een
goed eind wist te brengen.
Onlangs knoopte de jonge heer
Mitchell Harrisson, zoon van den be
kenden millionair te Philadelphia, die
eveneeas fabrikant is, met de New-
Yorker firma betrekkingen aan. Be
sprekingen over zaken brachten hem
dikwjjls met Miss Cooper in aan
raking eu weldra was hjj door do
schoone, levendige en handige boek
houdster in het hart gewond.
In plaats van voorstellen over zaken,
deed hjj haar op een goeden dag een
liefdesverklaring en was uitermate
verheugd toon het schoone meisje
vrooljjk „ja" zeide. Hoe verbaasd
was hjj echter, toen hjj don waren
naam van zjjne verloofde vernam, die
hem een vermogen medebracht, dat
het zjjne ver overtrof. Bovendien mag
Miss Cooper Brnyn beschouwd wor
den als een zeer voorname partjj,
want hare familie stamt af van de
z. g. n. „pelgrimsvaderen", de eerste
emigranten van de Unie. Zjj wordt
daarom naar Amerikaansche begrip
pen als van adel beschouwd. De New-
Yorker dameswereld gevoelt zich aan
genaam aangedaan over dezen lief
desroman van een echte Ameri
kaansche.
Brutale boeven.
Als een staaltje van de verregaande
brutaliteit der Bataviasehe boeven,
vertelt het Bat. Nbld. het volgende
stukje
Er werd ingebroken bjj den inlan
der Daëran, naar uiterljjko omstan
digheden te oordeeien, een welgesteld
man, mandoer bjj den waterstaat, met
zjju ouden vader en zijn vrouw woon
achtig in kampong Gang Sarapie. Plet
huis, waarin hij woont, staat als het
ware omringd door andere huizen
de kampong is bevolkt.
Nadat de dieven het huis waren
binnengedrongen, wekten zjj de aan
wezigen om te voorkomen, dat dezen,
plotseling ontwakende, om hulp zou
den roepen, voordat hun dit belet zou
kunnen worden. Toen werd eerst bjj
de mannelijke huisgonooten een wacht
geplaatst; bij Daëran bleven drie ke
rels staan, van welke een hem bjj de
keel had, de ander bjj de beenen en
een derde met een revolver dreigde.
Bjj deu ouden man stelden twee der
roovers zich op post; de bultzak,
waar hjj op lag, werd half over hem
heen geworpen, en zoo gevangen,
moest hjj zicli stil houden op straffe
van anders met de wapens kounis te
zullen maken. Yoor de vrouw werden
eveneens dergelijke veiligheidsmaat
regelen getroffen.
Men kan als zeker aannemen, dat
er buitenshuis ook nog dieven op
post gestaan hebben, ea deze maken,
gevoegd bij de binnenshuis wachtbou-
dendeu en degenen, die den buit bjj
elkaar zochten, de bende zeker tien
of twaalf man sterk.
Weerloos gemaakt, konden Daëran
en zijn hnisgenooten het aanzien eu
aan hooren, dat de dieven in de ach
tergalerij de kast openbraken en zich
om beurten aau het nog overgeble
ven avondeten te goed deden, en hoe
hun boeltje door elkaar werd gewor
pen om er alles wat draagbaar was
uit te zoeken. Niets werd gespaard
de kasten werden opengebroken en
geledigd, ijjfskleederen werden mee
ingepaktzelfs een paar centen, die
de vrouw in haar oedet droeg, moest
zij afstaanterwjjl uit den zak van
het baadje van den man nog drie
kwartjes te voorschijn werden ge
bracht en eveneens buit werden ver
klaard.
Eene nieuwe boot.
In New-York is eene boot vervaar
digd. de snelstvarende die ooit gezien
is. Het is een klein vaartuig, want
de lengte bedraagt slechts 67 voet,
druk op hem uitgeoefend is vanwege het paleis van justitie. Geen kreet noegen verloren deel te uemen aan 6Va voet breedte en 5 Va voet diep-
Daar beneden ziet hjj Deane naast een opening op
den grond geknield liggen. Die opening is vlak bjj den
muur gegraven en recht onder het pijltje, waar vau Am
ber en hjj zoo goed nota hebben genomen. Dicht bjj dit
gat staat een groote jnweelenkist heel oud en vuil
de deksel is opgoslageu. Hilary, te verbaasd om zich
te kunnen bewegen, kau nu iu het schjjnsel der lan
taarn, flonkerende edelgesteenten zien liggen. Dat zjjn
dus de vermiste jnweelenGoede HemelHadd°n Am
ber eu hjj de ringen slechts iets meer naar rechts be
graven en....
Bjjna onhoorbaar daalt hjj den ladder af. Zoo zacht
jes inderdaad, dat de man, nog steeds in zjju bezigheid
verdiept, hem nietjeerder bemerkt, dan als hjj naast hem
staat.
Dan
Met een wild gebrul als van eeu verscheurend dier,
dat zich op zgn prooi werpt, springt Deane op, ziet
Adare even iu 't gelaat en werpt zich dan op hem. De
laatste, hierop voorbereid, grjjpt hem vast. Afschuw en
woede geven aan onze spieren eu zenuwen soms eea
kracht, die zij auders niet bezitten. Een paar minuten
worstelen de twee mannen het wordt eea strjjd op
leven cn dood. Hun neusvleugels trillen dan weer
wint de eeu terrein dan weder de ander. Hoe zal het
eindigen
Door een beweging van Hilary kan Deane zich los
rukken en heeft daardoor gelegenheid eea revolver uit
zjjn borstzak te krjjgen. Met een woesten vreugekreet
heft hjj zjju arm op. Nog éen seconde en dan...
Maar zelfs éen seconde ia soms lang genoeg om een
man van den dood te redden. Een jong meisje het
I meisje dat hjj zoo innig liefheeft redt hem het le-
1 ven. Een kleine, bruine, doch welgevormde hand ont-
rukt Brian de fatale revolver, die Hilary naardoande-
re wereld had moeten zenden. Zjj komt in een ver ver-
I wjjderden hoek terecht en gaat wonder boven wonder
niet af. Ainber springt er naar toe en raapt haar op.
j „Gjj.... gjj.... duivelin!" roept Deaoe uit zich nu tot
Amber wendend, terwjjl eeu uitdrukking van waanzin
j zich over zgn gelaat verspreidt. „Ah! ik heb me niet in
je vergist. Een duivelin! Een duivelin."
Mot een woeste uitdrukking in de oogen gilt hjj deze
woorden uit; maar opeeas schjjut hij lot bezinning te
komen. „Een duivelin zou ik beiniuuenroept hjj woe
dend uit. „En toch zult ge de mjjne worden 1"
J „Ga naar huis, Brian," zegt het jonge meisje vrien-
deüjk op ^edemptea toon De revolver houdt zjj vast
in de hand geklemd. Haar toon is kalm, maar baargo-
laat drukt ontroering uit.
„Die diamanten en sieraden," zegt Hilary op de ju-
j weelen wjjzend, „behooren, zooals gjj natuurlgk weet,
aan sir Lucien Adare. In zgn naam leg ik beslag op
j ze. En wat u betreft," hjj ziet Deane aan, meteen blik,
j die woede en verachting uitdrukt, „ik geef u vier-en-
twintig uur tjjd om u uit de voeten te maken."
„Ik zal zorgen, dat ge, voordat die tgd verstreken is,
1 er voor goed geweest zjjt," zegt Deane. Hg ziet er af- j
schuweljjk uit op dit oogenblik; met ésn sprong is hjj
op dea ladder en weldra uit bet gezicht verdwenen,
j Amber wendt zich Dn met een opgewondenheid, die
aan waanzin grenst, tot Hilary
„Ga," roept zjj uit. „Maak dat ge wegkomt. Hjj is
naar huis gegaan en kan binnen een kwartier terug
zjjn. Hjj bezit nog een andere revolver."
„Geef mg deze," zegt Hilary.
„Neem haar, maar" driftig, „maar ga dan."
„Welnu, kom dan!"
Zjj ziet hem verbaasd aau, terwijl haar gelaat nog
meer verbleekt. Zjj schudt ontkennend met uet hoofd.
„Neen, ik niet. Maar gjj moet dadelijk van hier
gaan."
„Kn jou hier achterlaten?" hjj lacht bitter.
„Ik beu hier veilig, geloof mjj. Yolkoinen," met een
geveiasd lachje, terwjjl haar gelaat, in spjjt van al haar
pogingen om haar gevoelens te onderdrukken, een he-
vigen angst, dien zjj niet alleen voor hem maar ook
voor zichzelf koestert, uitdrukt,... „volkomen veilig."
„In de handen van dat wilde beest! Laten wjj geen
tjjd verspillen, Amber. Neen, geeQ tegenwerpingen. Gjj
gaat met mjj mede of ik bljjf hier."
Onderwijl hjj sprak, is hjj van uit den kuil iu de
richting van de plaats, waar de ringen verborgen lig
gen, gaan graveneindeljjk stuit bjj op den zakdoek,
ontvouwt hem en steekt de beide ringen in zjju borst
zak, met de overige sieraden vult hjj zjjn andere zak
ken, alleen eea tiara van bniteogewone schoonheid, die
bezet is met enkele zeer kostbare steenen, geeft hjj aan
Amber ter bewaring.
„Te denken, dat haar vader en moeder, die zoo dood
arm waren, ze nooit verkocht hebben," is zjjn eerste
gedachte. Zelfs haar oppervlakkige moeder bezat nog
eergevoel. Het is een onmogelijkheid het juweelonkistje
mee te nemen, maar onderwjjl hij bezig is de edelge
steenten uit het koffertje in zjju zakken te bergen, ont
dekt hjj op deu bodem er van een door ouderdom geel
geworden stukje papier. Zjj hebben geen tjjd om de
woorden, die er op geschreven staan, te lezen zjj
kunnen geen minuut meer verloren laten gaan. Deane
kan elk oogenblik terugkomen.
„Kom," zegt hjj haar bjj de hand nemend en naar
deu ladder meetrekkend.
„Maar waar Daar toe achteruitdeinzend.
„Naar Carrig natuurlijk."
„OnmogeljjkDat doe ik niet. Om sii Lucien neg
eens te ontmoetenZjj werpt baar hoofd met een
trotsche, besliste beweging achterover .Gisterenavond,"
hooghartig, „joeg hjj mjj het huis uit."
„Waarom aan hem te denken?" bezorgd. „Is hjj
wel een gedachte waard. Daarbjj, ge behoeft hem niet
te zien. Dolly en May zuilen je met open armen ont
vangen en morgen kunt ge naar mevrouw gaan." Hjj
spreekt haastig en verward.
Zjj hebben zoo weinig tjjd en om als ratten in de val
te loopen dat zou al te gek zjjn.
Nog aarzelt zjj.
WordU vervolgd.
