Haar schuld.
De mist daalde neer op het onoog
lijk gebouw, waar bet gerechtshof
zitting hield en scheen er de muren
van saam te drukken; hg kleefde aaD
de vensters eu verborg zoo de ys-
bloemen. die in deze omgeving niet
misplaatst waren.
De rechters leunden iu vermoeide,
hoadimr tegen de ruggen hunner ze
tels. De president schoof zyn bril
op het puutje van den neus en veegde
zich het warme voorhoofd af.
Ls er nog iemand? vroeg hij
den deurwaarder op langzamen en
niet vriendelij ken toon.
Een meisje, antwoordde deze.
Welnu, laat dat meisje binnen.
De deur ging opeu en het meisje
trad binnen.
Een lief persoontje! Haar met bont
omzoomd, gebloemd jakje sloot ge
heel om haar bevallig figuurtje, dat
het als een standbeeld scheen te om
sluiten. Zij sloeg zacht hare donkere
oogeu neer en er verschenen rimpels
op haar schoon, effen voorhoofd.
Wat is or, kind? vroeg de pre
sident onverschillig.
Het meisje plooide den zwarten
doek, dien zy om het hoofd had en
autwoordde met éeueu diepen zucht:
Myne zaak is treurig, ergtreu-
rig.
Hare zachte, droevige stem sprak
tot liet hart als goede muziek, die,
als men haar reeds niet meer hoortj
nog natrilt in de lucht en menschen
eu zaken door haren geheimzinniger»
iu vloed schijnt te veranderen.
Hier is het geschrift, zei ze,
het zal beter dan ik alles zeggen.
Zy zocht het op bare borst en de
onverbiddelijke president strekte
zijne groote hand naar het geschrift
uit.
Eene veroordeeling, mompelde
liy, terwyl zyue doordringende oogen
over het dokumentjzaan. Anna Bede
wordt op heden gedagvaard om hare
gevangenisstraf van zes maanden te
ondergaan.
Hei meisje buigt droevig het hoofd
en daar zy het zeer laag buigt, glijdt
de zwarte doek haar over den rug.
NietsnietsAlleen,
dat ik Liosje beu, Liesje Bede, want..
weet uals 't u blieft.
Anna, dat is rnyue zuster. Wy heb
ben haar voor acht dageu begraven,
die arme.
Dus dan z|jt gij niet veroor
deeld
O, lieve Hemel, waarom zou men
my veroordeelen? Ik doe nooit iemand
kwaad, zelfs geen mugje.
Maar waarom komt ge dan hier
dwaas kind?
Welnu, als 't u belieft? Zy is
juist gestorven, toen deze zaak voor
het hof in hooger beroep was. Toen
zy reeds was bjjgezet, kwam dit
vel van de zes maanden en bev
dus, dat de straf toch moest worden
ondergaan. O, wat heeft zij op de
uitspraak gewacht! !t Is goed, dat
zy niet heeft kunnen leven, lang ge
noeg, om haar nog te ontvangen. Zy
bad zich dit niet voorgesteld
By die herinnering komen haar de
tranen iu de oogen zy kon nauwe
lijks voortgaan.
Toen zy daar zoo lag zonder
beweging, met gesloten oogeu, doof
en stom voor altijd, hebben moeder
en ik haar beloofd, om al het kwaad
te herstellen, dat zy heeft gedaan voor
hem, dien zy liefhad. (Want zy heeft
veel gehouden van Gabriël Kartong;
voor hem heeft zy gezondigd). Daar
om hebben wij gedacht
Wat mijn kind
Dat zy rust moet hebben in haar
grafDat niemand moet kunnen
zeggen, dat zy hem iets schuldig is
gebleveuMoeder zal het ver
lies betalen, eu ik, ik zal in hare
plaats de zes maanden gevangenisstraf
ondergaan.
De rechters zien elkaar glimlachend
aan: Welk een eenvoud! hoeveel
naïveteitZelfs het gelaat var, den
president schijnt niet meer zoo plech
tig koud. Eu het is uiet zijn voor
hoofd, dat hij met zyu gelen zakdoek
afveegt; misschien iets daaronder.
't Is goed, meisje, zegt by zacht.
Maar laat eens zien, nu herinner ik
mij
dit gedeelte van de taak dezeragen- daar wat hy verwachtte: de gestolen op mijn vraag naar haren <*ezond-
schilderyen hingen iu een dor kamers. Iicidstoestand. om mij te verzeke-
Den volgenden morgen was de psendo-1
gentleman in hechtenis gonomon en j
de rechtmatige eigenaar kreeg zyuj
schilderijen terug.
Bij een andere gelegenheid zaten j
een paar inspecteurs een bende inter-
Hij houdt de hand onder het hoofd
eu doet of by ernstig nadenkt.
- Ja, ja, er is eeue groote vergis-
Cl Ucli I Uk', i
Toen valt een vlecht van haren weel- jSI3}^ ingeslopen, m deze zaak. t\ij
derigen zwarten ..aartooi los en be-1 hebben u een verkeerd papier gezon-
dekt haar gelaat, t Is maar goed:de?,
ook: want. was zij zoo even lelieblank i me!SJe slaat hare groote, treu-
nu is ze vuurrood van schaamte. Ir'£e 0naar den grijsaard op en
Wij hebben dat papier acht da-1 va^ h®.m haastig in de rede
gen geleden ontvangen, stamelt zy
met afgebroken stem. Mynheer de
deurwaarder heeft het zelf gebracht
eu heeft ons uitgelegd wat hei wil
zeggen. En myne arme moeder beeft
tot my gezegd: Ga kind, wat wet
is, is wet: men moet haar niet als
gekheid durven opnemeu. Dus beu
ik gekomen, om de zes maanden te
ondergaan.
De president veegt zyn bril twee
maal af; zyn koude, ontevreden blik
zocht nu het gelaat zijner collega's
dan het venster, den vloer, de groote
ijzeren kachel, door welker holle deur
twee schitterende vuuroogen hem strak
aanzien en liy mompelt onwillekeurig:
wat wet is, is wet.
Toen ieest en herleest hy de op
roeping, dat onduidelijk gekrabbel op
het witte papier, maar het staat er
toch, dat Anna Bede veroordeeld is
tot zes maanden gevangenisstraf, om
dat zy gestolen voorwerpen heeft ver
borgen.
De wind steekt buiten ophy doei
de vensters schudden eu tiuitdoorde
reten als een spook, dat de menseben
doet huiveren: Wat wet is,iswet!"
Het onverbiddelijke hoofd knikt, be
vestigend, als antwoord op die boven
natuurlijke stem; de groote hand
schelt den deurwaarder.
Breng Anna Bede by den in
specteur der gevangenis.
Ue man neemt het papier; het
maisje keert zicht zwijgend om, maar
haar roode lipjes beven zenuwachtig
of zy naar woorden zocht.
Misschien hebt ge nog iets t6
zeggen
Kaartemmer Halletjes
Een Zaterdagavondpraatje.
CCCXVT.
Hel is een bekend feit, dat het ver
langen raar algemeene Zondagsrust
meer eo meer iu de maatschappij
doorgi8t. Gelukkig want wanneer
de inensoh zes dagen heeft gewerkt,
dan moet hy den zevenden kunnen
rusten, tenzy in zeer bijzondere ge
vallen. Maar die gevallen moeten zeer
beperkt blijven.
Naast, dezen maatschappelyken
wensch om Zondagsrust staat ook nog
een kerkelijke: die van Zondagshei
liging. En zoodra men dien eisch
stelt, moet daaraan natuurlijk eerst
Zondagsrust voorafgaan. En nu be
grijpt meu daarbij ook de Zondags
heiliging en (dus) ook de Zondags
rust op erkend christelijke feestdagen.
Daaronder behoort natuurlijk de
Hemelvaartsdag en nu heb ik er van
staan kijken, dat op dien dag de
Nederlaodsche Bond van Jongelings-
vereenigmgen in de Sociëteit Ver-
eeniging een jaarvergadering heeft
gehouden.
Hoeveel menschen zyn er op dezen
dag niet door deze meer dan duizend
jongelingen uit hun Zondagsrust op
geschrikt? In de eerste plaats heeft
men om hen per trein, misschien per
boot. te vervoeren, menschen aan 't
werk moeten zetten, die wagens haak
ten aan de treinen of, op de booten,
de machines van extra-vaartuigen
stookten >f daarover toezicht hielden.
In het vergaderlokaal, de groote
zaal van de Sociëteit Vereeniging,
zyn door de bijeenkomst heei wat
menschen aan den arbeid gezet Aan
nemende, dat de zaal den vorigen
Ziet u, ziet u wel.
Er is zulk een smartelijk verwijt in
hare stem, dat de oude president nog
maals zijn zakdoek neemt. De onver
biddelijke is geheel van streek. Hij
nadert het meisje en strijkt teeder
met de hand over beur donker haar.
De rechtvaardigheid daarboven
heeft een ander oordeel geveld. Ga
naar huis, kindgroet uwe moeder
van my en zeg haar, dat uwe zuster
Anna onschuldig is geweest.
Wy hadden het wel gedacht!
mompelde zy zacht en drukte hare
kleine hand op het hart.
Parijsche geheime Politie,
De voormalige chef der Parijsche
veiligheidspolitie, de heer Goron, die
na zyn aftreden als zoodanig zich aan
de journalistiek heeft gewijd, en onder
anderen een deel zijner „mémoires"
publice rde, deelt daarin allerlei staal
tjes mede van de vindingrijkheid zijner
geheime agenten. Garron, wien her
er. met het pobliceeren zijner onder
vindingen voornamelijk om te doen
is eene gebeele reorganisatie der ge
heime politie tejbewêrken, deelt onder
het groot aantal interessante ontmoe
tingen en anecdoten ook een aantal
aardige bizonderbeden mede omtrent
de verkleeding zijner geheime agenten,
waarin velen zich, met hun chef, een
meester toonden 't Behoeft nataur-
ljjk geen betoog van hoeveel gewicht
dag al in gereedheid was gebracht,
spreekt het vanzelf, dat de vergader
den moesten worden bediend. In de
pauze werd een gemeenschappelijke
maaltijd gehouden, bestaande uit
brood, vleesch en bier of koffie. Het
eerste is gesmeerd, het tweede gesne
den, het derde ingeschouken en het
vierde gezet moeten worden. Op dezen
feestdag hebben daaraan natuurlijk
lieelwat menschen de handen vol werk
gehad.
Verslaggevers van de pers, die
waarschijnlijk ook wel eens rust
hadden willen hebben, zijn er deu
heelen dag voor in 't touw geweest;
kwartier voor eenen werd ook de or
ganist van de Groote Kerk aan 't
werk gezet. En aangezien er des na
middags ook gegeten is moeten wor
den, zyn zeker" tot voeding van de
meer dan duizend jongelingen tal van
extra koks, keukenmeisjes-, kellners en
wie al niet meer, aan den arbeid gezet
om dat doel te verwezenlijken. Alte-
maal menschen, die het op dezen erkend
christelijken feestdag uiet zoo druk
zouden hebben gehad, wanneer deze
vergadering niet gehouden was ja,
die misschien wel geheel vrijaf zouden
hebben gehad, wanneer de Nederi.
Bond van Jongelingsvereenigingen niet
juist op ilezen dag vergaderd had.
Ik zeg dat nu niet om onaangenaam
te wezen. Tegen Jongeïingsvereeni-
gingen heb ik niets en wanneer zy
desnoods twaalf jaarvergaderingen per
jaar wilden houden, dan zou mij dat
niet hinderen. Maar dan niet op een
Zondag of op een erkend christelijken
feestdag Ik vind dat jammer voor
de goede zaak van de Zondagsrust.
Menschen die voor dat beginsel weinig
gevoelen, komen er licht toe, om op i
een dergelijke bijeenkomst te wijzen j
van voorstanders der Zondagrust, die
de Zondagsrust niet bevordert.
ten is.
Met' deze verkieedingen hebben zy
doorgaans veel succès, maar niet al
tijd, zooals Goron meer dan eens te
Londen oudervoud, waarheen hy ver
trokken was om, met behulp ran een
verklikker, Arton te snappen. Hfi
was daarbij vergezeld van een agent,
die Arton een pakket Itaiiaausebe
papieren van waarde zou te koop
aanbieden in een koffiehuis waar deze
veel placht ie komen, terwyl Goron
als een leeglooper toevallig in do
nabijheid zou plaats nemen en onver
schillig zou toekijken. De agent
speelde zijne rol uitstekend, maar de
nieuwe cylinderhoed, dien Goron
even te voren iu een der eerste Lon-
densche winkels bad gekocht, kwam
Arton zóó verdacht voor, dat deze
zoo spoedig mogelijk de plaat poetste.
Goron deelt ook het bekende geval
mede van den als geestoiyke vcrklee-
den politiebeambte, die in de wacht
kamer van een der Parijsche stations
druk in zyn brevier zat te lezen,
terwyl een bende zakkenrollers, van
wier komst hy verwittigd was, zich iu
zyue nabijheid bad verzameld. Opeen
gegeyen oogenblik sloeg de „geeste
lijke" zyn brevier met een harden
klap dicht, wat voor een aantal agen
ten in burgerkleedmg het sein was
om op de bende aan te vaiieiij
die binnen ongelooflijk korten tijd
geboeid was weggevoerd.
Eenige der best gelukte verkieedin
gen, waarvan Goron melding maakt,
waren o. a. de volgende
Op zekeren dag verscheen eene
afdeeling straatmakers, van handkar
ren en werktuigen voorzien, voor
een der meest beruchte kroegen
der stad, bekend als een geliefkoosde
verzamelplaats van allerlei dieventuig.
De straat werd opengebroken, maai
de stratenmakers toonden buitenge
woon veel talent voor dagdieverij te
bezitten, want meer dan de helft van
den tyd zaten zy in de kroeg. Eindelijk
begon dit den omwonenden te verve
len en zy dreigden zie!» met een adres
'ot deu rnaire van bet arrondissement
te wenden orn de werklieden te nood
zaken wat vlugger op te schieten. Een
volle week was reeds voorbijgegaan,
zonder dat het werk iets vorderde.
Op eens evenwel begonnen de stra
tenmakers veel ijver te ontwikkelen:
zy brachtenin den tijd van een hal ven
dag hun werk in orde en verdwenen
kort daarop. De geheime agenten, die
zich met dit werk hadden bezigge
houden, hadden blijkbaar hun doel
bereiktden volgenden dag werd eene
gebeele dievenbende gevangen geno
men.
Moeilijker valt het voor de agenten,
die natuurlijk meest allen eenvoudige
burgermenschen zyn, de rol van iemand
uit de groote wereldje spelen.
Zoo moest de Parijsche veiligheids
politie zich eens zekerheid verschaf
fen omtrent een op het oog aanzien
lijk en beschaafd man, die, naar men
vermoedde, in zyue elegante apparte
menten eene gestolen collectie schil
derijen van aanzienlijke waarde had
verborgen. Voor den agent kwam het
er dus op aan, ongemerkt de appar
tementen binnen te dringen, wat zeer
bezwarend was. omdat de bewoner
geen bediende bezat, die men kon
uithooren en er voor zorgde dat zyne
kamers zorgvuldig werden afgesloten,
wanneer hij die verliet.
Op eer: goeden dag ontdekte de be
ambte, die met dit zaakje was belast,
dat de vertrekken, boven de bedoelde
gelegen te huur waren. Hy wachtte
geduldig eenige uren tot de bewoner
was vertrokken,- gevolgd door de be
dienden. Toen begaf by zich naar den
portier, wien hij verzocht de te huur
staande vertrekken fe mogen bezich
tigen. De man maakte bezwaren hem
toe te laten bij afwezigheid van den
bewoner, maar liet zieb eindelijk tegen
een flink drinkgeld bepraten, en stond
tevens toe dat de bezoeker d» lager
gelegen vertrekken bezichtigde, waar
toe iangs een geheimen toegang ge
legenheid bestond. De attent vond
Wanneer de jongelingsvereeuigingen
weer vergaderen" laten ze dat dan
doen op Zaterdag of op een anderen
werkdag, als wanneer de heele maat
schappij er op is ingericht en niemand
tot werken wordt gedwongen, die
liever van den christelijken 'feestdag
zou willen gebruik maken als rustdag.
In het voorgaande zou steun te
vinden zijn voor een van myn ken
nissen, die, toen ik hem vroeg om
lid te worden van de Vereeniging
tegen het mishandelen van Dieren,
ten antwoord gaf, dat hy er niet
aan dacht, zoolang er nog zooveel te
doen overbleef voor de menschen.
Het was een beste kerel, die dat
zei; een die (om iu de lijn te blijven)
geen vlieg kwaad zou hebben gedaan,
maar hy had met deze apodictische
verklaring toch hoogeiijk ongelijk.
Niets voor de dieren willen doen
zoolang voor den menseh geen ideale
toestand bestaat, is volkomen gelijk
met de verklaring„myn heele leven
laDg krüg je geen halve cent". Het
doei denken aan de vorklaring van
den baarlemschen ingezetenedie
niet aan Weldadigheid naar Vermogen
wou bijdragen, omdat het geld niet
altijd werd geschonken aan deiigene,
die het :t meest noodig bad't her
innert ook aan de uitspraak van een
ander ingezetene, die geen bijdrage
wou geven voor de inhuldigingsleesten
omdat er zooveel armoede wordt ge
leden De een wou derhalve dat
Weldadigheid naar Vermogen de
ideale armverzorging ontdekte en
de ander, dat alle armoede werd weg-
narionale dieven op de hielen, die op
het punt stonden met hun buit het
land te verlaten. Hen op het station
in hechtenis nemen ging niet, omdat
het aantal agenten, dal er op dat
oogenblik aanwezig was, daartoe to
gering was. Daarom trok een der in
specteurs. toen de trein op het punt
stund te vertrekken haastig de uniform
van een der conducteurs aau, sprong
op den trein en controleerde de bil
jetten toen de trein in beweging was.
Toen hy wist waarheen het gezel
schap reisde, verliet hy zoo spoedig
mogelyk den trein en telegrafeerde
naar het bedoelde station uitvoerige
bizonderbeden omtrent het nobel ge
zelschap, waardoor dit, op de plaats
van bestemming gekomen, der talryke
politiemacht in handen viel.
Do groote Paryscbe bank- en ere-
dielinstellingen worden op drukke
betaaldagen door geheime agenten be
waakt, die de uniformen der bedieu-
den dragen en voortdurend ijverig de
behulpzame hand bieden, waardoor
zy des te beter iu de gelegenheid zyu
de leden van het langevingersgild in
het oog te houden, die natuurlijk dik
wijls van de gelegenheid gebruik
maken om in de drukte bun slag te
slaan.
De meest- gebruikelijke verkleeding
van de Parjjsehe geheime polilie-agen-
ten is die van een vagebond, waar
door zij in de gelegenheid zyn de
schuilplaatsen van deze luidjes te
zoeken en hunne dieventaal (jargon)
te leereo kennen.
Goron vertelt o.a. dat twee inspec
teurs volle S dagen lang met een
bende verkeerden die van een moord
aanslag verdacht werd voor het hun
gelukte hun slag ie slaan, terwyl tot
op het laatste oogenblik de misdadi
gers niet wisten wie lien had verra
den. De beide pseudo-vagebonden
hadden zich zoo uitstekend vermomd,
dat zelfs Goron moeite had hen te
herkennen, toen zij voor hem worden
gebracht, en eerst nadat zy het af
gesproken teeken hadden gegeven,
werd het hem duidelijk.
Met recht merkt de schrijver op.
dat dergelijke opdrachten waarvoor
de politiebeambten geen buitengewone
beloooiug ontvaDgen, heel wat zelf
opoffering eischen. Het is toch geen
kleinigheid i dagen lang in afschu
welijke holen te verkeerea onder boe
ven die or nataurlijk niet het minste
bezwaar in zien by ontdekking met
do mannen der politie eenvoudig korte
metten te maken.
INGEZONDEN MEDEDEE-
LINGEN.
30 cents peri regel.
KENE Dl)KPSCrEBEUKTEN 1S.
Ofschoon op een koiten afstand
van Swindon, het Centraal depot
van de Great Western Spoorweg,
heeft het dorp Porton, N. Wilts
(Engeland), het aanzien van vrede
en rust.
Maar er heeft zich kortelings
ne buitengewone opschudding
liet dorp voorgedaan (door de
«North Wilts Herald" verhaald).
ven afgevaardigde van dat blad
bezocht eene juffrouw Hannah
Strange, te Purton. en vit zijne
mond vernam ik eene belangwek
kende geschiedenis.
Juist buiten eene villa, schrijft
hij. ontmoette ik eene dame. die
den schijn had krachtig en tevre
den te zijn, en ik had niet noodig
op haar opgeruimd antwoord te
wachten. Zeer goed, mijnheer, ik
dank U. wel. was haar antwoord!
Gelukkig denkt niet iedereen er
zoo over als myn goede vriend. In
tegendeel, de menschen komen er meer
eu meer toe om bet dier te beschou
wen als een wezen, dat denkt en ge-
voelf nier als een ding: een lin
nenkast by voorbeeld of een strijk
plank. Het congres, dat de vereeni
ging tegen het mishandelen van dieren
te Haarlem den vorigen Zaterdag ge
houden heeft, is hiervan een bewys.
Het is zoowat gewoonte on te meenen
dat menschen, die tegen het mishande
len vau dieren zyn, niet anders kunnen
wezen, dan ongetrouwde juffrouwen
met een beetje geld. of tamolyk veel
geld, die om den dag behoórlyk door
te komen, zich bezighouden met het
in watten koesteren vau honden of
katten. En wanneer men nu den
kring van de aanwezigen rondkeek,
dan ^zaten daar waarlijk niet dames
alleen maar ook lieelwat gesnorde en
gebaarde mannen, die volstrekt uiet
den indruk gaven van overmatige
teerhartigheid. Aan de tafel van 't
Bestuur zat een kapiteiu van de
huzaren, een vak, dat in 't algemeen
nu juist niet door overdreven teer
heid bekend staat. Maar daarom is
dan ook een huzarenkapitein niet in
't Bestuuur wel, omdat hij, die
veel met paarden omgaat, weet wat
er met zachtheid van een dier te
maken is, maar tegelijk hoe slecht
eu onversiandig het dikwijls nog be
handeld wordt.
Dan waren er vervolgens desprekers
van het Congres: ik noem ma^r een
rechterlijk ambtenaar (een vak,datook
al niet bekend is door weekhartigheid)
en twee veeartsen. Toch ook geen
ren dat 'net zoo was. Mej. Strange
verhaalde mij alles wat betrekking
had op de zaak. waarvan zij de
hoofdpersoon was."
«Gedurende meer dan achttien
maanden, zoo begon zij. leed ik op
vreeselijke wijze aan rheumatiek.
Ik kon nauwelijks de trappen op
en afklimmen en de pijn was zoo
hevig, dat zij mij noodzaakte mijn
Lichaam in alle vormen te draaien.
Ik was dikwijls verplicht mij we
llens de pijn op de knieën te leg
gen. Ik Icon mij slechts van eene
hand bedienen om mijn huishou
den te doem Alle buren kenden
mijne ziekte en een ieder had me
delijden met mij. Ik kon slechts
niet een stok en eén kruk loopen.
«En hoe komt het, Mej. Strange,
dat ik U zoo bedrijvig vind
«Welnu, mijnheer, ziehier hoe
zulks gebeurd is. Op zekeren dag
ontving een buur een boekje per
post, dat handelde over de Pink-
Pillen van Dr. Williams voor
Bleeke Personen en haalde er mij
toe over ze te probeeren. Ik had
voorheen er over in de dagbladen
gelezen en het scheen mij toe dat
zij mij goed konden doen.
Ik het ze halen.
»En ik veronderstel dat U er niet
slechter door geworden zijt
«Volstrekt niet' Want zij heb
ben mij genezenZoodra ik de
pillen begon te gebruiken onder
vond ik de goede uitwerkingen.
Met de tweede doos was de ver
andering ten goede nog merk
waardiger en thans na zeven of
acht doozen gebruikt te hebben
ben ik beter als ooit te voren, De
pijn had mij veel doen vermageren,
maar zooals C ziet hen ik weder
dik. Ik ben veel sterker en ik kan
mijne bezigheden waarnemen zon
der de minste vermoeidheid."
«Wat denken Uwe buren van L
«O! zij denken dat ik niets min
der ben dan een wonder en dat
heeft zooveel opzien in het dorp
verwekt. «Wat heelt U dan toch
wel kunnen nemen, vraagt men
mij en ik antwoord Pink Pillen
van Dr. Williams, zij hebben eerst
om mij gelachen, maar zij zijn er
thans evenzoo van overtuigd als ik.
«Hebt 1' eerst andere middelen
beproefd
«Ja vele maar niets scheen rnij
goed tl* doen. De dokter zei mij
dat ik chronische rheumatiek had,
en dat niets mij genezen kon. maar
de Pink Pillen van dr. Williams
hebben het gedaan."
Mej. Strange was niet meer de
zelfde vrouw als voor een of twee
maanden (zeide een buurvrouw).
Er zijn misschien nog andere
vallen van rheumatiek genezen
door de Pink Pillen van Dr. Wil
liams. alsmede elk andere ziekte,
zooals bloedarmoede en beiden
worden door het bloed veroorzaakt.
Deze pillen werken rechtstreeks
op het bloed, spieren en ruggegraat
en daas ma zijn zij zoo goed vtj
de genezing vaa verlamming, kli.
ren.chronische belroos, aangezicht;
pijn, tering, beenziekte, St. Yin,
dans. zenuwachtige hoofdpijn, en
Prijs fl.75 de doos. f9.—
6 doozen.
Verkrijgbaar bij Snabilié, Ste
ger 27, Rotterdam, eenig dep
houder voor Nederland en Api
theken.
Franco toezending tegen jj
wissel.
Zie de annonce
N. G. de Vleesliouwer I
Waruioesstraat 14.
waarop deze eu /ene onder de aan
wezige mannen zijn buurman met een
glimlachje aankeek, was toen een vau
de dames vertelde, dat zij een zoontje
had van acht jaar, die president was
van een vereeniging van dierenbe
schermers. Secretaris, penningmeester,
commissarissen en gewone leden zullen
wel van denzell'den leeftijd zyu ge
weest
Maar de spreekster oogstte dan ook
weinig succes. Dat moge tot gerust
stelling dienen voor menschen, die
persoonlijk er niet aan denken, eenige
wreedheid jegens een dier te begaan,
maar de vereeniging een beetje uit
lachen. De duidelijkste uiteenzetting
van het standpunt is, dunkt me, wel
dit, dat in de pauze een lunch werd
gehouden waaraan kalfsvleesch werd
opgediend en.smakelijk opgepeu
zeld. Dat sommige diereu dienen tot
voeding van den mensch, komt den
dierenbeschermer volkomen geoorloofd
voor, maar hy staat er op, dat dit
zelfde kalf op weg naar de slachtbank
niet met styr saamgebonden pooten
als een hoop vuil op een kar wordt
gesmeten, terwyl zjju kop over den
rand hangt en bij elke schok van den
wagen daarmee op eu neer hotst
hy wil niet dulden, dat het beest wordt
doodgemaakt op een hoogst pijnlijke
manier, alleen om de waarde van de
huid wat grooter te maken. Geen
weekhartigheid dus zooals bij de ve
getariërs, die geen dier willen dooden
omdat ze meenen daartoe bet recht
niet te hebben, maar medelijden voor
het dier gedurende zyn leven. Wie
daar ziekelijkheid iu vindt, welnu die
moet dan maar met de vereeniging
blyveu lachenze zal het zich niet
B N aa M L A 13.
De expeditie naar Pedir.
Wij lezen in de N. B. CL
Reeds op Vrijdag la Mei seiiij
onze correspondent te Batavia ons
„Het vertrek der expeditie naa
„Pedir is bepaald voor de artilleri
„op den 18den, voor twee bataljon
„infanterie op den 19deu «n 20ste:
„voor de cavalerie op den 22sten. Ht
„goevernement houdt dit geheim,
„pers doet hetzelfde."
De toevoeging aan het slot dees
ons, na liet oordeel van den minista
van koloniën ingewonnen te hebben
besluiten het telegram voorloopig nie
openbaar te maken.
Thans outvangea wy het volgeaj
telegram uit 's Gravenhage
„Blijkens eeu by het departemes
„van koloniën ontvangen telegram va»
„den gouverneur-generaal van bede»
„zyu uit Pedir kleine bendeu cav
„Groot-Atjeh vertrokken, en is d;
„voorgenomen expeditie naar Pedi»
„thans derwaarts op weg, zoodat
„laatste inscheping op Java van in»
„pen en ireiu op 23 dezer zou plaau
„vinden."
Spoediger dan verwacht werd, zi
dus de militaire actie in de vallei der
Pedir-rivier worden aangevangen es
een sterke troepenmacht van twe;
zijden daarheen worden gevoerd om
er ons gezag op vasteren voet
brengen en er deu nadeeligen invloed
voor orde eri rust in de vallei der
Atjeh-rivier, die uit bet Pedirsche
door de partij van verzet wordt uit
geoefend, zoo mogelyk voor goed te
fnuiken.
Of dit alles gepaard zal moeten
gaan met hevigen stryd, dan wel o!
het verzet tegen ons doordringen io
die, tot nu toe door onze troepen on
betreden terreinen zich tot enkele
landschappen en tot benden geest
drijvers eu party*'gangers bepalen zal,
is bezwaarlijk van te voren mot
eeuige zekerheid aan te geven.)
Üe laatste berichten uit die ter
reinen wyzen er op, dat zich de ons
vijandige party om den pretendent
sultan vereenigt.
Hy stelde nieuwe oeloebalangs aau.
nam den eed van trouw aan dé voor
naamste hoofden der verschillende
staatjes iu die vlakte af. en bewerkte
eene, ten minste schijnbare verzoe
ning tusschen de beidé statenfedera-
ties, die er elkaar tot nu toe steeds
in de wielen reden. Dit optreden vas
den pretendent-sultan werd zelfs ge
zegd aanleiding gegeven te hebben
tol het vervroegen van het uur v
vertrek onzer troepen.
Doch daar staat tegenover, dat niet
alle hoofden zich tot die vcrcoonicg
hebben willen leenen. eu dar 2nik
soort van plechtige verbintenissen en
heilige eeden van de volkshoofden ic
Noord Sumatra in vroeger jaren
meestal van geringeu invloed zijn
gebleken op hun actief optreden
tegen ons.
.jongejuffrouwen, niet waar? En bet.
gevaagd. Maar hoe dat gebeuren j debat over de besproken onderwerpen j aantrekken,
moest, vertelden ze er niet by. {was evenmin van de kracht, die men) Congressen hebben geen nut. Dat
lutusschen hielden zy de duiten iD aan dierenbeschermers gewoon is toe heeft eens een hooggeplaatst persoon
den zakte schrijven. Het eenige oogenblik,1 gezegd en ik heb die uiting altijd j
met eenig genoegen geboord, omdat
ze bewijst, dat ook hooggeplaatste
personen domme dingen kunnen zeg
gen, wat een groote troost is voor
my en anderen, die tot deze boog-
geplaatsten niet behooren. Dat ér
congressen zyn, die geen nut ople
veren, wil ik op slag gelooven, maar
als algemeene stelling gaat 'de uit
spraak niet op. Althans van dit con
gres is, dunkt me, resultaat to ver
wachten. Al heeft mr. Tak in zyn
knappe eu uitstekend verzorgde rede
ons niet veel goeds voorspeld van de
vlugheid van den Rijks-wetgever, h\
heeft opnieuw de aandacht gevestigt
op wat de gemeente- en de pro vin-
ciale-wetgever kan doen eu allicht is
deze en gene plattelands-burgemee;
ter bij het lezen vau zyn betoog i
de couranten, aau 't denken gegaan
of ook in zyn gemeente nog niet iets
te doen zou wezen. De heer Henge-
veld, die het over de asphyxiatie-
inrichtingen had, heeft al succes on
dervonden door het pas ingekomen
verzoek om informatie van den hoofd
commissaris van politie eener ge
meente. waar 4000 honden 'sjaars
worden afgemaakt welke gemeente
dat is mag ik niet zeggen, maar dat
het Buiksloot niet is, blykt uit dit
cyfer voldoeode.
Wat mej. Jungius aangaat, zelfs
al wordt bier ter stede geen Kinder-
bond opgericht, toch heeft zij allicht
menig hart om hare eigen uitdruk
king te gebruiken, verteederd. Voor
wie haar gehoord hebben is het zeker
een oogenblik van hoog genot ge
weest het genot van te luisteren
naar het evangelie van het mede
lijden, verkondigd door een superieure
persoonlijkheid. En allicht js daarvan
ook iu de uittreksel iu de kranten
iets terug te vinden.
FIDEL10.
