Paardensport
Te Beverwijk zullen op Woensdag
28 September a.s., van wegedebard-
dravery-vereeniging „Beverwijk en
Omstreken", internationale harddra
verijen gehouden worden voor paarden
van zessenklaar, aangespannen voor
tweewielige rijtuigen. Er is één prijs
van f *200, benevens 3 premiën van
f75, f50 en f25, en voor bitten van
alle landen en rasseD, mede aange
spannen voor tweewielige rijtuigen,
waarvoor één prijs van f 40,3 premiën
van f 20, f 10 en f 5, benevens een
zilveren medaille zijn uitgeloofd.
een contradictie in adjecto: een vuil
(badhuis, d. w. z. dat zyn begrippen,
I die niet te vereenigen zjjn en toch
't staat er.
gaat schilderen op de Koudenborn of len de plaatjes ook ter leen worden De „Figaro" zegt dat de coup de
jwaar dan ook, tot men terecht kan.afgestaan. Een nader reglement zal théatre vau Woensdag groote beroe-
Daarom een wachtkamer, eenvoudig aan de zending worden toegevoegd, ring gebracht heeft in het Kabinet.
RECHTSZAKEN.
Smaadschrift.
Yol nieuwsgierigen was de gerechts
zaal der Groninger rechtbank om de
zaak Schaper by te wonen. De heer
J. H. A. Schaper, lid van de Pro
vinciale Staten en lid van den ge
meenteraad van Groningen, zat op 't
beklaagdenbankje. Als redacteur van
De Strqd, een wekelijks verschijnend
socialistisch getint blaadje, onderwerpt
bij zoo nu en dan personen en zaken
aan eene bespreking, onder de rubriek
„Kroniek en kritiek", waarbij niet
alles wat uit zijne pen vlooit rozen
geur en maneschijn is. In nommer26
van De Strijd van 25 Juni jl. had hij
onder het opschrift „Krankzinnigen"
een boekje opengedaau van wat beden
nog mogelijk was in onze maatschappij.
Twee gevallen, waarin ten onrechte
personen naar een krankzinnigenge
sticht gezonden zouden zijn, behan
delde hij. Een slager, met naam en
woonplaats genoemd, zou uit geldelijk
belang zijn stiefdochter in een krank
zinnigengesticht geplaatst hebben, en
een timmerman, niet bij name genoemd,
maar wiens positie zoo duidelijk werd
omschreven dat bijna geen twijfel be
stond wie bedoeld werd, zijne eeht-
genoote, zulks met behulp van een
medicus, wiens naam met een begin
letter werd aangegeven. Ook het leven
van den timmerman werd geweldig
onder handen geuomcD. Beide perso
nen dienden een klacht in.
Uit het verhoor der getuigen en
overlegging van De Strijd achtte het
O. M. het ten laste gelegde bewezen
en eischte twee maanden gevangenis
straf.
Mr. Meyer Wiersma bestreed het
bewijs, en beklaagde zelf ontkende
noch erkende, dat hy den timmerman,
die de klacht deed, op het oog gehad
had, terwijl door een vergissing van
den zetter de naam van den slager
aangeduid was, aangezien hij in de
copie juist naam en verdere aandui
ding van den slager had weggeschrapt,
wat met gezien was door den zetter.
INGEZOHQE»
Voor den inhoud dezer rubriek stelt
de redactie zich niet aansprakelijk.
Van ingezonden stukken, geplaatst
of niet geplaatst, wordt de oopij
niet aan den inzender terug
gegeven.
Mijnheer de Redacteur!
Als ik mij wel herinner, kwamen
er in 'c nummer van Zaterdag twee
berichtjes voor over het Volksbad-
huis. 't Eeue onder „Stadsnieuws" be
helsde het bericht, dat de Commissie
voO" het Volksbad voornemens is nog
een paar badhuizen te stichten in
andere wijken der stad. Wat heb ik
dat bericht met genoegen gelezen en
wat zal ik het gelukkig vinden als
dit plan verwezenlijkt wordt. Want
men zal zien. dat de last om zich
eens heerlijk af te spoelen zal toene
men, naarmate de gelegenheid daar
voor gemakkelijker en goedkooper
wordt gernaakr.
En dan komt de lijd, dat niemand
zich meer in 't Zondagspak zal steken,
zonder zich van hoofd tot voeten ge
reinigd te hebben van het stof des
daags dat hem aankleeft. Niet alleen
dat liet lichaam daardoor frisscher
en gezonder zal worden, de mensch
wordt er ook geestelijk reiner en ge
lukkiger door.
Daarom las ik met de grootste
instemming deze mededeeling. Jam
mer nu, dat er in datzelfde nummer
een „ingezonden bericht" van „een
werkman" voorkwam, waarin deze
klaagde overja waarover, denkt
de lezer? Over de onzindelijkheid in
het badhuis.
't Klinkt bijna ongelooflijk: 't is
I En ofschoon nu een heel enkele
'maal de krant wel eens jokt 't
spijt me. dat de ervaring door my van
't badhuis opgedaan my ditmaal
noodzaakt aan de krant geheel gelijk
te geven, of liever aan den inzender
van bet stukjeDat de man zich „een
werkman" teekent, doet ray eenigs-
zins vermoeden of hij zeggen wil: ik
neem het nu niet zoo héél nauw.
Mijnheer! maar in 't badhuis is het
wat al te erg! En dan zeg ik weer:
de man heeft volkomen gelijk. Toen
ik den eersten keer in 't badhuis
kwam en ik „eerste" nam vond ik 't
er al niet proper: de grond was vui-
lig, de handdoeken waren niet blank,
't was niet behaaglijk. Maar ik dacht:
dat is zeker de nieuwheid, dat wordt
wel beter in 't gebruik. Later vond
ik het er echter weer zoo. Toen ben
ik dus een paar keeren „tweede" v
gaan en daar was het hetzelfde, niet
erger, maar ook vooral niet beter.
Onwillekeurig maakte ik een ver
gelijking met een badhuis in een veel
kleinere plaats, waar ik vroeger vaak
kwam en steeds onmiddellijk nadat
een bezoeker zijn kamertje verlaten
had, de badmeester of zjjn vrouw
met een vollen straal van de water
leiding de hut uitspoelde of zfl bang
waren, dat er ook maar één vuiltje
zoq achterblijven.
Volgden de bezoekers elkaar daar
wat snel op, je kwam nooit binnen
of de juffrouw hield je even tegen
met een vriendelijkeven wachten,
meheer!" en dan spoot ze het cabi
netje uit, dat je zei„hou nu maar
op hoor. nu zal 't wel schoon wezen
„Ja, mijnheer, maar dat moet ook
ziet u!" was 't antwoord. „Al was
ik het zelf, dan zou ik er niet van
houden om zóó in 'n andermans ka
mertje te kruipen. Zindelijkheid over
al, maar vooral in een badhuis, niet
waar En met een dankbaar gevoel,
dat de directie voor zoo'u heldere
vrouw had gezorgd, sloot men zich
op om zich te reinigen en te ver-
frisschen.
Hier niet alzooToen ik er den
laatsten keer kwam. waren toevallig
alle coupé's „tweede" leeg en ik heb
ze allo vijf gemonsterd en 't eene was
nog al „unheimischèr" dan 't andere.
En toen ik er eindelijk een binnen
gestapt was, heb ik nog een oogenblik
iu bedenking gestaan er weer uit te
gaan en maar een „eerste" te nemen.
Maar overwegende, dat 't daar al niet
veel beter was, ben ik maar gebleven
waar ik was. Hoewel met tegenzin j
'tls te hopen, en ik twijlel niet of;
't zal ook gebeuren dat do directie
maatregelen neemt, om in dit opzicht
een dringende verbetering aan te
brengen.
En nu ik toch over het Badhuis
schrijf voeg ik voor de bestaande of
toekomstige inrichtingen daaraan nog
een paar venschen toe.
lo. Laat men in de toekomst de
kaartjes verkrijgbaar stellen in ver
schillende winkels hier ter stede. Er
zullen zeker wel winkeliers te vinden
zyn, die misschien gratis of anders
tegen geringe vergoeding zich beschik
baar stellen voor den verkoop der
badkaartjes. Men bevordert dan de
reclame voor de badhuizen en maakt
het tevens den bewaarder wat ge
makkelijker, die je nu wel eens wat
laDg laat wachten voor hy je helpt;
zeker wel omdat de man het erg druk
heeft
2o. Steile men voor ieder kamertje
minstens twee kurken platen en beter
nog houten roosters beschikbaar. Ieder
bezoeker moet zien dat hy een
schoonen reinen rooster in zijn kamer
tje krygt, om daarop de voeten te
plaatsen.
3o. De stoelen uit de 1st© klasse
zou ik om der reinbeidswille willen j
vervangen zien door houten krukken.
1 Deze kunnen flink afgenomen worden
'onmiddellijk na het gebruik,
j 4o. Behalve de haken die in elk 1
1 vertrekje zjjn brenge men achter de(
'deur eéu kleiu vast tafeltje aan. 'tls'
(gemakkelijk iets te hebben om er
wat op te leggen en de ruimte is er.
5o. Is het noodzakelijk in het bad-
huis aan te brengen een wachtkamer.
VVauneer onze douches goed in trek
komen, zal het meermalen kuuuen ge
beuren dat alles bezet is. Waar moet
men dan wachten In het badhuis
kan het niet en des winters want
ook dan inoet het gewoonte worden
een douche te nemen is het niet
te verwachten dat men een kwartiertje
i gemeubileerd, liefst voorzien van een
paar bladen humoristische of der-
gelijke overal gangbare lectuur en
j 's winters doelmatig verwarmd. Vooral
niet te heet! Want meermalen heb
ik van de wachtkamer ook zien ge-
Duidelyke opgave van naam en adres Er bestaat ernstige oueeuigheid tas-
der medewerkers is vereischte. scheu de militaire en de burgerlijke
Op eene zeer weinig kostbare wijzeoverheid, ten aanzien van de vraag,
worden we zoodoende allen in de ge- wie bevoegd is, over Picquart recht
legenhcid gesteld van eene uitgebreidete spreken. Waarschijnlijk zoude
collectie projectie-plaatjes van onzekwestieDonderdag uitgemaakt worden,
bruik maken door vertrekkenden, die schoone nationale leesten te proötee-1 De „Aurore", „Siècle", „Petite Ro
er eenige minuten vertoefden om'ren. Doch niet alleen de vervaardi- j publique." „Rappel",„Droitsdel'Hom-
weer te acclimatiseeren voor de bui-jgers zelf zullen van dit gemeenschap- me", „Fronde", „Lanterne", beschul-
tcotemperatuur. pel'y'k eigendom genieteu, velen die 1 digen Brisson heftig en noemen de
Ten slotte een vraag. Het Badhuisniet in de gelegenheid waren al ditnieuwe instructie tegen Picquart een
is geopend tot 1 uur. Dit beteekent j schoone te zien, kunnen voor het pro-1 verfoeielyke streek. Jaurès schrijft
staan, uit te stellen tot na de be
slissing van het hof van cassatie om
trent de herziening.
toch zeker, dat er na 1 uur geen jectiescherm zich een duidelijke voor-
nieuwe bezoekers meer worden toege- stelling maken van de feestvieringen
laten. Wie echter 1 minuut voor ééaeu ter eere van onze geliefde Koningin,
komt, heeft recht tot 19 minuten over I Indien de tjjd voor 't in bruikleen
één op zyn kamertje. Zoo dunkt my 1 hebbeD het toelaat, kannen scholen en
ten minstej gestichten profiteeren van hetgeen gy
't Schynt echter, dat de badmeestermet moeite in die drukke dagen ver-
daarover een andere opvatting heeft, j kreegt.
Ik heb het tenminste eens een keer1 Ge helpt de fotografie mode popu-
getroffen, dat ik om 1 uur nog bezig lair maken.
was my te baden. De klok had nog Dat bevordert het meest onze edele
niet geslagen of daar klonk het: lichtbeeldkuost.
„Heereu, één uurHeeren, één uur
„Ik dacht „dauk je voor de tijding,
maar ik heb rog 12 minuten." Even i
daarna klonk het echter alweer „Hee- j
ren, één uur't Is één uur heereu
Rechts van my hoorde ik een deur
gehaast open maken en de bezoeker 'j
weghollen. \Veer een oogenblikje, daar
ging 't alweer„'t Is over eeuen,
tieerenEn ter linkerzijde stoof een
bezoeker weg. Dat maakte my ook noozele jongen! Ik heb een beetje lee-
gejaagd; ik dacht my aan wetsover- reQ schrijven, (dat ziet u), lezen, (net
treding schuldig te maken, werd voldoende om uw krant te kunnen vol-
zenuwachtig, kon het knoopje van gen) en rekenen (net voldoende om mijn
myn boord onmogelijk vastkrygen en verschillende belastingpampieren bij me-
riep knorrig terug: „Ja, wacht maar kaar te kunnen tellen) en heb mij met
hoor, ik hob nog vyf minuten 1" ^ods zegen door veel te doen en nog
Of dat UU geholpen heeft, of dat meer te laten zoo wat tot den kleinen
juist op dat oogenblik kapitein Mey- middenstand kunnen opwerken,
boom, de Secretaris van do commissie, j En as ik nou Uw krant soed heb go-
is binnengekomen en 's mans aandachtvolgd dan zie ik dat het Gemeente-Be
toen van iny is afgeleid weetik niet. I stuur of de Raad er over uit is om on-
Maar ik kon my ten minste verder j zen (tobber)-stand weer eesns als vroo
ms tig aankleedeu. En dat behoort j ger onder die verteringsbelasting te
dunkt my ook zooWie meer van de aderlaten door de tegenwoordig hooge
De Amateur-Fotografen-
Yereeniging te Amsterdam.
Ign. Bispinck, Pres.
D. WlLMERINK.
A. W. db Flines.
J. P. Goedkoop.
W. H. DE Witt.
M. d. R.Ik ben maar een on-
hem toegestaue 20 minuten geen
overdadige tyd! gebruikt, magen
moet gewaarschuwd worden, maar laat
den bezoeker ten minste voor dat
poosje met rast.
Met den wensch, dat ons Badhuis
weldra onze Badhuizen steeds
meer in trek zal komen, ook door het
aanbrengen van (lie kleine verbete
ringen, ia dit stukje genoemd, eindigt
Een belangstellende.
Aan de Nederl. Amateur
Fotografen.
Honderden en nog eens bonderden
fotografische opnamen zyn er tydens
de Iuhuldigingsfeesten gemaakt.
Door de lichtbeeld-kunst zyn plech
tige momenten, grootsche feiten, ver
sieringen en vroolyke oqgenblikken,
in 't kort byna alles, wat interessante
herinneringen aan dit groote natio
nale feest zyn, op fraaie en wellicht
minder fraaie wyze door de fotogratie
in beeld gebracht.
Byna elke amateur heeft éen of
meer bladzijden vervaardigd vooreen
gedenkboek ia beelden.
Zou het niet te betreuren zyn, als
ieder deze bladzijden voor zich be
hield? Kan er met een fraai werk
vervaardigd worden, als wy deze iosse
bladen verzamelen? Voorzeker, maar
dan ook op eene wyze, dat meerderen
tegelijkertijd, zoo noodig eene groote
schare, dit gedenkboek kunnen be
zichtigen.
Te dien einde vraagt de Amateur-
Fotografen-Yereenigiug te Amsterdam
uwe medewerking voor het volgende:
Zend van de opnamen, die ge ge
schikt acht, het negatief aan ons adres
(Vereenigiugs-ateliers enz. Spui).
Mocht ge, angstvallig voor breken,:kunstWeetikwèl- van de belastings-
prefereerea afdrukken te zendea.doe h6ffin kun3t weet niet
dit dan in den vorm van lantaarn- W de bomden minderen mantel
projectie-plaatjes 8.3 maal 6 8 krach- la£ten koste VM1 dm rijke h ik
tig, helder en in warmentmtgedrukt nooit te w6t6n bIif A
en voorzien van dekglaasjes. De plaat-1 m„„_ ,- J
jes allen in duplo, dus twee van het-
aanslagen in de plaatsel. belasting te
verminderenen ons tc verhoogen
En nou herinner ik me nog dat bij
die vaccinneennou atfijn die
tonnetjesbelasting (Zaliger nagedachte
nis een storm van verontwaardiging
opgingtoen het te laat was1
En daarom wilde ik maar bijtijds u
iets vragen want het is me waarachtig
een raadsel hoe man in dezen tijd
die zóó voor recht en billijkheid IS
(schrijf ik goed zoo iets kan voorstel
len of invoeren
Ik lees van u dat het is om de rijken
hier heen te halen maar als men dan
straks voor die rijke „nieuw-aankomolin-
gen" eon tweede Hoogere Burgerschool
mag oprichten dan zal die aanwinst
althans door don kleinen stand wel
„zuur-zoet" worden toegejuicht! Ten
minste zoo denk ik'
Maar wat ik wagen wilde Kunnen
nu de kiezers en vooral de liberale!
of Kiesvereenigingen daar niet in
tijds aan wat doen?
Of ookIs hier voor de Haarl. Han-
delsvereeniging die middenstandsver-
eeniping bij uitnemendheid niet wat
te werken tot heil van den stand waar
uit ze bestaat? Ik ben maar een on-
noozele jongen en vraag alieen
Kijk ik zou zoo zeggen eerst hier het
kwaad in den doofpot althans zoo
lang (als die amputatie toch. moet ge
beuren dan liever in 1901 als nu!)
en dan,,Hooger-op" als liet moet!
De tegenwoordige Hooge Regeering is
voor den Burgerstand niet zoo kwaad
KomWie vat nu hier de koe eens bij
de horens voor het te laat isEr zijn er
toch wel die dat kunnenWie zal helpen
onze raadsleden den weg van den heer
Macaré to doen inslaan? IK kan het
niet: Van belasting-b e t a 1 i n g s-
kunst
EEN ONNOOZELE JONGEN.
zelfde onderwerp.
liet bestuur der A.-F.V. te Amster
dam treedt in deze als keurings-com-
missie op eu maakt uit de toegezon-i
den colieciiën van pegatieven en po- j
sitieven eene serie in duplo.
De alsnu gevormde collectie pro- j
jectie-plaatjes met de reserve-serie,
is bet gezamenlijk eigendom der in-Men is het to Parjjs er over eens,
zenders. dat de nieuwe instructie tegen Picquart
De collectie kan aan elke medewer- is uitgegaan van Zurlinden^ geheel
ker in bruikleen
GZMEHQU «1EUWS.
De zaak-Dreyfus.
dat dit het monsterachtigste is wat
de generale staf nog gedaan heeft. Do
Matin" verzekort dat Dreyfus in
geen der stukken van het dossier van
zyn proces genoemd wordtvau daar
het valsche stuk van Henrv. Er be
staat tegen Dreyfus geen ander ge
rechtelijk bewijs dan het borderel, de
overige stukken van het dossier zyn
door onhandigen en ougeoefendon ver
vaardigd om het vooroordeel te ver
sterken.
Volgens de „France militaire" heeft
een geneesheer van de marine, dr.R.,
die Dreyfns vóór zyn vertrek uaar
bet Duivelseiland behandelde, zich
toen meester gemaakt van een pakje
papiereD, dat in de kleereu van den
veroordeelde genaaid was. Deze pa
pieren zyn toen by een notaris gede
poneerd, met het opschriftNa mijn
dood te openen dr. R." Do „Frauce
militaire" gelooft dai bet zijn nut zou
hebben, dr. R. te vragen om open
baarmaking van den inhoud van dat
pakjedaar kan de sleutel vau de
Dreyfus-zaak liggen.
Een verslaggever van de „Daily
News" beweert, Woensdagavond Es-
terbazy gesproken te hebben, die juist
gereed stond in den trein naar Parjjs
te stappen. Esterhazy was onkenbaar,
geen wonder dat tal van verslagge
vers er niet in geslaagd zyn, hem te
vinden in den omtrek van St. James-
street, daarby allerlei malle vergissin
gen begaande door andere gewaande
Esterhazy's aan te klampen. Ester hazy
moet zich in St. James voorgedaan
hebben als een Italiaansche graaf
als gewezen pauselijke zouaaf spreekt
hy uitstekend Italiaanscli. Hii is trou
wens naar een hotel in een der voor
steden van Londen verhuisd toen zyn
verblijf in St. James bekend was ge
worden.
Esterhazy klaagde bitter over zyn
bejegening te Parys. Hij, Sandherr
en Henry waren de eeuigen die Hen
ry's geheim kenden, en hy, (Esterhazy)
zou aangeboden hebben, de waarheid
te onthullen, maar het legerbestuur
wilde niet naar hem luisteren. Men
heeft hem overboord geworpen. Es
terhazy zeide, het nog niet met zich
zelf eens te zyn wat hy doen zou
hy zal de gebeurtenissen afwachten.
Billot had aangeboden, hem te pensio
neeren, maar dat weigerde hy. Ester
hazy sprak nog van zijn plan om een
boek over de Dreyfus-zaak uit te
geven, maar wanneer, dat zou afhan
gen van de omstandigheden.
Guérin, die minister van justitie
was tydens het proces Dreyfus, heeft
in een interview verklaard dat gene
raal Mercier op eigea verantwoording
heeft gehandeld, en dat de overige
ministers nooit van de stukken kennis
heb! en gehad.
Guérin is van oordeel dat, aange
zien Picquart verklaard heeft dat
Esterhazy de schrijver van hot bor
derel is, en aangezien er zonder voor
kennis van Dreyfns en zyn verdediger
stukken aan de rechters zyn meege
deeld, de nietigverklaring van het
proces van 1894 noodzakelijk is.
Volgens de Temps vertelt men dat
Cavaignac het eerst een voorloopig
ouderzoek bad ingesteld betreffonde
het petit bleu. Hy gaf het dossier
over aan Zurlinden, die het door
Cavaignac verrichte van waarde
achtte en aan den ministerraad mee
deelde dat hy voornemens was een
onderzoek in te stellen tegen Picquart.
De ministerraad verklaarde zich tegen
het plan, maar zoodra Zurlinden weer
tot gouverneur van Parys was be
noemd, gaf by krachtens zyn gerech
telijke bevoegdheid last om legen
Picquart een onderzoek in te stellen.
De ministers zijn onmachtig om de
begonnen proceduur te stuiten. Is
het onderzoek tegen Picquart afge-
ioopen, dan zal het parket zyn con-
clusiën zenden aan den gouverneur
van Parijs, die dan pas last behoeft
Terugkeer in Spanje.
Generaal Torral is te Madrid
gekomen. Hy is ziek.
I Ook admiraal Corvera is te Madrid
Aangekomen. Er hadden goen inciden.
ten plaats. Vele personen, vooral
zee-officieren wachtten hem aan 't
station op.
j De admiraal heeft aanvankelijk elk
onderhoud geweigerd. Later echter
j zeide hy, ondervraagd omtrent den
islag bij Santiago: „Wy hebben eea
'gerust geweten, maar de volkeren
worden groot door de overwinningen
en niet door de noderlagen, hoe eervol
zy ook mogen zyn. Spanje heeft in
verbeeldingen geleefdhet wordt tyd,
dat het zich in de werkelijkheid leere
plaatsen. De Spaansche schepen," zei
de admiraal verder, „zyn niet door het
gevecht, maar door den brand ver
nield."
ker in bruikleen worden afgestaan, buiten het ministerie om. Chanoine j te geven om het proces te beginnen
waartoe de A.-F.-V. te Amsterdam zou er haast geen aandeel in gehad f of tegen te houden,
het beheer en regeliug op zich neemt, hebben, hij stoud voor het voldongenDe Temps stelt voor om alle naken
Volgens volgorde van inzending zul- feit dat zijn voorganger had gesteld, die met de Dreyfus-zaak in verband
Een moordaanslag.
Woensdagmiddag wandelde kapitein
Delabie van liet le bataillon infanterie
te Rijssel, toen plotseling een knap
gekleed man op hem afkwam en zes
revolverschoten op hem loste.. De
kapitein viel dadelijk neer; een der
kogels trof een voorbijganger licht,
De aanvaller, zekere Valliu, 24 jaar
oud, werd gepakt en naar 't politie
bureau gebracht. Hy verklaarde den
kapitein, dien hy niet kende, te heb
ben willen dooden omdat hy het land
aan het leger had.
Hy is zelf nooit; soldaat geweest.
Twee jaar geleden huwde hyzy'D hu
welijk was ongelukkig. Hy verliet zyne
vrouw en ging uaar Wattrelos en later
naar Rjjssel, en bracht den geheelen
morgen door met 't bezoeken van
herbergen, 's Middags, bij had iu
uur Diet gegeten, ontmoetle hy den
kapitein en schoot zyn revolver op
bern af, waarschijnlijk in een aanval
van waanzin.
De kapitein, hoewel zwaar gewond,
zal wellicht in 't leven blijven. De
doktoren haalden hem vier kogels uit
't lichaam.
Een papegaai als getuige.
Een grappig rechtsgeding werd de
vorige week te Weeneu behandeld,
waarbij een papegaai ais voornaamste
getuige optrad. Een vreemdeling had
zulk een vogel op straat te koop aan
geboden, toen een dame, die" juist
voorbijkwam, de politie waarschuwde
dat het dier twee maauden geleden
uit haar huis was weggevlogen. De
papegaai werd nu in beslag genomen,
en daar by een dure kostganger was,
werd de zaak reeds den volgenden
dag voor den rechter gebracht. Daar
verklaarde de vreemdeling dat hjj
den vogel reeds lang had bezeten;
zyn vrouw had haar gekocht en na
zij was overleden, wilde hy het dier
verkoopen. Twee getuigen bevestigden
deze verklaring.
Maar de zuon der genoemde dame
hield vol. dat de papegaai aan zijn
moeder behoorde eu ai 18 jaar in
haar huis was verpleegd eu hy noemde
allerlei woorden en" uitdrukkingen
die het dier gewoon was te zeggen.
De rechter wist niet beter te doen
dan den vogel zelf te laten halen,
om te zien met wie van beide par
tyen deze bevriend was. En nu bleek
dat de papegaai van den eischer niets
wilde weten, op geen zijner vragen
antwoordde en hem een pik op de
hand wilde geven, in plaats van het
gevraagde kusje. Geheel anders was
het toen de gedaagde aan de beurt
kwam. Deze kreeg prachtige ant
woorden op al zyn vragen en een
echten papegaai-zoen.
Wel beweerde de eischer nog, dat
het dier alles had afgeleerd, maar
de rechter von-'l dit nogal ongelooflijk
na een 18-jarig verblijf in hetzelfde
gezin en wees den vogel aan den
vreemdeling toe.
Een Amerikaansch tijdschrift komt
weer eens aan met de bewering, dat
de menschelyke stem hoe langer hoe
jager wordt en dat bier niets tegen
te (ioen valt. Eertijds was de alge-
meene mannenstem de tenor, thans
komt de bariton het meest voor en
weldra zullen or niets meer wezen
dan bassen. Ook by de vrouwen zon
de stem omlaag gaan volgens den
„geleerden" schrijver.
„Ik hoop, dat gij zult slagen. Maar
wat er ook gebeuren waar gij ook voor
dichte deuren komt, bij ons kunt gij al
tijd aankomen en wij zuilen u, als bet
noodig is, bijstaan."
Zeer bewogen door de welwillendheid
van de zuster zeide het jonge meisje
„Toch. hoop ik, als die officieele barm
hartigheid is afgeloopen, nog eons op
mijn gelegenheid gekwetsten te kunnen
opzoeken en vergeten ellende te ver
zachten.
Heb dank voor uw goede woorden, uw
raad en bovenal voor uw aanbod.
Wanneer ik de ellende, die mij te
wachten staat, moede word, dan hoop ik
bij u die bescherming to komen zoeken, j
welke gij mij zoo edelmoedig aanbiedt.
Vaarwel, of liever tot weerziens, zus
ters. Dat God u behoede!"
„Vaarwel mijn kind.
God zegen o u
Daar alles aan boord van de Iraouad-
dy in orde was, stond de gezondlioidspo-
litie de ontscheping toe.
Terstond maakte Friquette zich go-
reed aan wal te gaan.
Zij ging naar haar kamer, nam haar
handbagage, ill.een valies, een water-1
dichten deken en een taschje mee en liet
haar koffer aan. het dienstpersoneel over.
Eeax menigte schuitjes omringden reeds
het schip waarvan de opvarenden zich
een plaats betwistten om een kleinigheid
ta verdienen.
Friquette nam. afscheid van den kapi
tein, die haar een brief voor een koop
man in du stad meegaf en moedig het
trapje afdalend zeide zij tot zichzelf
„Het schijnt dat 't hier voor mij niet
R-.ea rozengeur en maneschijn zal zijn."
En zij besloot haar gedachtenloop met
de woorden
„Bali! ik zal er mij wel uitredden!"
En dat deed zij ook zij wist in een
schuit te komen, die levensmiddelen voor
soldaten bevatte, en door matrozen ge
roeid werd.
Men hield haar voor een officiers- of
ambtenaarsvrouw en ruimde de beste
plaats voor haar in.
Toen zij aan wal stapte bevond zij
zich te midden van balen en kisten, ter
wijl zwarten, blanken, Kabylen, muil
ezeldrijvers, sjouwers en soldaten druk
pratend en schreeuwend om haar heen
krioelden.
Op den grond lag een vreemde verza
meling van voorwerpen, die met elkaar
grappige contrasten vormden.
Friquette merkte o.a. op besckuitlria-
ten zakken haver, etensbakken en roei
riemen, dekens en vaten spek. zout en
doozen met ingelegde vruchten, meel en
harnassen, rijst, suiker, koffie, hoefijzers,
kruiken met minerale wateren, schoppen,
manden in één woord van alles en nog
wat.
Van al deze dingen waren er honder
den die opgestapeld koele bergen
vormden, welke door menschen en muil
ezels. omvergeworpen en verpletterd
worden onder de wielen van. de Lefèbvre
rijtuigen, die Friquette voor 't eerst zag.
De beschuit rolde uit de kisten, de
haver ontsnapte uit de zakken, de etens
bakken werden plat gedrukt, de riemen
beletten de voertuigen verder te rijden,
de suiker vermengde zich mot het zout
en het zout weer met de koffie, de hoef
ijzers verbrijzelden de kruiken, waarvan
do inhoud kleine meren van mineraal
water op den grond vormde.
De arme Friquette, die gezien had
hoe anders en ordelijker men bij de Ja
panners te werk ging, kon niet nalaten
vergelijkingen te maken, die niet bepaald
vleiend voor de F ransuilen waren.
Zij slaagden er in uit deze bedroeven
de chaos te geraken, stapte door een
hoop haver, waar zij tot aan de knieën
inzakte, en bereikte eindelijk de stad:
De eerste teleurstelling was dat de
koopman, aan wien de kapitein haar aan
bevolen had, afwesrig was.
Hij bleef een maand weg.
De gérant bood haar desniettemin een
onderkomen, aanrijk en aim in 't Oos
ten brengt de gastvrijheid edelmoedig in
praktijk.
Toch was het erg lastig, dat de koop
man van huis was, want een man in een
positie en met ecu crcdiet zooals hij,
kon het jonge meisje van veel dienst zijn.
Zij nam zijn aanbod dankbaar aan,
voorzag zich van een parasol en nieuws
gierig om meer tc zien, ging zij wat dooi
de stad flaneeren.
Zij nam don weg eigenlijk kan men
het geen weg noemen die naar het
groote kamp der Manguieren leidde, dat
op vijf a zes honderd meter van Majun-
ga opgeslagen was.een weg, die druk
I bereden werd door Lefebvre-rijtuigen,
dit tot op de helft in het zand zakten
en wanhopig langzaam vooruit komen.
Half bedroefd en half spottend, bo-
schouwde zij die rijtuigen, welke met de
beste bedoeling waren uitgedacht en ver
vaardigd.
Waren het schepen of rijtuigen?
De vervaardiger had ze zoo willen, ma
ken, dat zo tot beide doeleinden konden
dienen, maai- in de praktijk waren ze
noch als rijtuig noch als boot te gebrui
ken.
Nauwelijks haar oogen kunnende ge-
looven, zeide zij tot zichzelf
„Rijtuigen!... Maar het zijn bespot
telijke dingen, als men den plantengroei
dei- tropische gewesten in aanmerking
neemt.
Ze rijden geen vijftig centimeter of
ze staan weer stil.
Dan mogen die wegen wel eens geres
taureerd worden
Helaaser stonden haar nog meer ver
rassingen en teleurstellingen te wachten.
Do expeditie was eerst drie weken ge
leden aangekomen, maar er waren reeds
een massa zieken.
Overal zag ze wankelende, jonge sol
daten ronddolen, die met bleeko wangen
en gebogen rug voortsukkelden.
- e óngelukkigen waren door de koorts
aangegrepen, en vermoeienis, de warmte
on do ongezonde dampen, voltooiden him
werk.
De hospitalen waren overvol van jon
ge nauw volwassen mannen, die het kli
maat niet konden verdragen, en aan
werk waren gezet, dat aan Europeanen
verboden moest worden.
Alleen soldaten van het vreemdenlegi
oen, sterke kerels van middelbaren leef
tijd, die reeds aan vermoeienis en het
klimaat gewoon waren, moesten da,t ver
richten.
„Die de aarde bewerkt, kweekt koorts,"
I zegt een spreekwoord, dat op de landen
tusschen de keerkringen, gelegen van toe
passing is.
En de aarde werd met woede omge
woeld ten spijt van alle voorgeschreven
voorzichtigheid.
Wat kon men er aan doen men zag
zich wel genoodzaakt een weg te maken
om de Lefebvre-rijtuigen te vervoeren
er waren er wel vijfduizend, waarmo
de de administratie was opgescheept.
Het was haast onmogelijk over den
muilen weg, waar overal gaten in lagen
vooruit te komen.
Friquette sloc-g een weinig rechts af,
en vorderde nu door mager struikgewas,
dat er uitzag alsof er een zwerm sprink
hanen langs getrokken was.
Er heerschte een ondragelijke warmte
en toch in weerwil van. haar koelbloedig
heid, brak het koude zweet het jonge
meisje aan alle kanten uit.
De soldaten liepen in groepjes bij el
kaar hun rug kromde zich onder den
zwaren ransel, hun beenen sleepten door
het zand, aller gelaat zag bleek van ver
moeidheid, terwijl him uniform onder dc
riemen van den ransel doorweekt was
van het zweet.
(Wordt vervolgd).
