mtêm
Er. Barttai's Gü.
NIEUWS-
ADVERTENTIEBLAD.
46$ .laan'gang
Dinsdag I November 1833.
No. 4706
^2302sl"JSrjIlJVXE3iTTS3?S,IJ"S:
Voor Haarlem per 3 maandenf 1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente), per 3 maanden„1.30
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden„1.65
Afzonderlijke nummers0.05
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.30
„de omstreken en franco per post0.371,
A "nV7~RrF?.TTi1 f^rnPTFTNT
5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Groote letters naar plaatsruimte.
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 20 Cent per regel.
Abonnementen en Advertentién worden aangenomen deor onze Agenten
en door alle Boekhandelaren en Courantiers.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Bureaux: Kleine Houtstraat 14, Haarlem. Telefoonnummer 122.
Directeur-Uitgever
PEEREBOOM.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Gom/pagnie Générale de Pliblicité Etrangère G. L. DAUBE Co. JOHN F. JONES, Succ., Parijs 31bis Faubourg Montniartre.
Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het
Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
BUITEN het Arrondissement Haarlem is de prjjs der Advertentiën van 1—5 regels f 0,75, elke regel meer f 0,15Reclames per regel f 0,30.
Agenten voor dit Mad in den omtrek zijn: JSloemendaal, Santpoort en Schoten, P. v. d. RAADT, ZandpoortHeemstede, J. LEUVEN,bij de tol; Spaamdam, C. HARTENDORPZandxyoori, G. ZWEMMER
Veis en, W. J. RUIJTERBeverwijk, J. HOORNSHillegom, ARIE HOPMAN, Molenstraat. Genoemde Agenten nemen Abonnementen eD Advertentiën aan.
ÖftficieeBe ie?ichten.
Burgemeester en Wethouders van
Haarlem,
Doen te weten, dat bij hunoe be-
icliikking van 20 Oct. j.l. aan P. van
Patten Jr. vergunning is verleend tot
nprichtiDg van een gasmotor met dy-
ïamo in den kelder van het perceel
aan de Barteijorisstraat 21.
Haarlem, 29 Oct. 1898.
Burgemeester en Wethouders
voornoemd,
BOREEL.
De Secretaris,
PIJNACKER.
Burgemeester en Wethouders van
Baarlero,
Doen te weten, dat bij hunne be
schikking van 20 Oct. j.l. aan M.
Schoolmeester vergunning is verleend
tot oprichting van een gasmotor in de
werk- en bergplaats in den tuin van
)t perceel aan het Spaarne 57.
Haarlem, 29 Oct. 1898.
Burgemeester en Wethouders
voornoemd.
BOREEL.
De Secretaris.
PIJNACKER.
STAS3SHSEUWS
Eerste en derde pagina.
Haarlem31 Oct. 1898.
Voor het examen teekenen 1. o. zijn
te Amsterdam geslaagd de lieeren Joh.
de Boer en J. K. C. van Brussel,
alhier.
Voetbal.
De Haarl. Footb. Club is Zondag
niet gelukkig geweest in haar wed
strijd te Rotterdam tegen Rapiditas.
Laatstgenoemde club versloeg de
Haarlemmers met 1 tegen 0.
Haarleinsche
Toynbee-V ereeniging.
Af deeling Cursussen.
De aangifte voor Engelsch, boek
houden en teekenen is voorloopig ge
sloten.
Voor den zangcursus (2l/i Ct. per
keer) kannen meisjes van 16—18 jaar
zich nog aanmelden.
Jongens van 14—18 jaar kannen
deelnemen aan den cursus in karton-
werk en houtsnijden.
Beide cursussen 5 cent per avond.
Men wende zich hiervoor schrifte-
k tot Mej. A. Moon, Houtplein 10.
Af deeling Clubs.
Jongens van 15—20 jaar kunnen
zich nog aanmelden Dinsdagavond om
8 uur, Pieter Kiesstraat 39 of schrif
telijk bij Mej. M. Wijt, Ripperdapark.
Examens in de vrije- en ordeoefe-
oingen der gymnastiek.
31 October 1898.
6 caudidaten.
Geslaagd de damesA. A. H. van
)r Heijden te Haarlem.
M. Jager, te Amsterdam.
;ring in dit seizoen, welke nog drnk-
'ker bezocht was dan de eerste. Eu
geen wonder, want opgevoerd werd
het beroemde treurspel „lues de
Castro", dat door deze dilettanten op
zeer verdienstelijke wijze werd ten
tooneele gebracht. De intrigue van
het stuk was, dat Alfonsus, Koning
van Portugal, een zoon had, Pedro,
dien by met de infaote van Spanje
wilde laten huwen. Doch deze Kroon-
prins van Portugal was reeds in het
geheim gehuwd met oene adellijke
Portugeesche Jonkvrouw „lues de
I Castro". De Infaute van Spanje zwoer
op wraak en wist te bewerkstelligen
dat „Ines de Castro" door een sluip-
moordenaar werd gedood. Haar dood
werd door Pedro gewroken, die den
sluipmoordenaar eigenhandig dood
stak.
De vertolking van dit stuk was
zeer te roemen.
Alfonsus, Koning van Portugal,
Petro, zjjn zoon,; en „lues de Castro",
j de hoofdpersonen in dit stuk, kweten
zich van hunne moeilijke taak op een9
wjjze, die alle lof verdient. Descostumes
j waren prachtig en het décoratief was
goed gekozen. Vooral de begrafenis
1 van Ines de Castro slaagde goed.
Het geheete stnk werd met aan-
j dacht door de talrijke toeschouwers
I gevolgd.
Een daverend, welverdiend applaus
viel den spelers na elk bedrijf ten
deel.
Na de pauze werd nog opgevoerd
het kluchtspel „Een nacht op straat",
waarmede evenals met het duet „De
vroolijke schooljeugd" veel succès werd
ingeoogst.
In één woord het was een recht ge-
noegelijke avond, waarop het bestuur
van Door Inspanning Uitspanning met
genoegen mag terugzien.
Een ieder heeft zich best geamuseerd.
Een prettig bal besloot dezen welge
slaagden avond.
üit-
„Door Inspanning:
spanning."
Bovengenoemde tooneelvereeniging
gaf Zondagavond haar tweede uitvoe-
Harmonie.
De muziekvereeniging „Harmonie"
gaf Zaterdagavond in „de Kroon" eene
uitvoering met welwillende medewerking
van de heeren v. L. en te B.
In zeer talrijke schare waren de ge-
noodigden opgekomen. De zaal was
stamp-stampvol. Deze uitvoering gaf den
genoodigden blijkbaar zeer veel genoe
gen. Wij kondc-n tot ons leedwezen slechts
het eerste gedeelte voor de pauze bij
wonen, waarin op een einkele voordracht
na, uitsluitend de muziek aan 't woord
was.
Herhaaldelijk werd daverend geap-
plaudiseerd en dat was wel verdiend,
want de nummers werden zuiver en flink
uitgevoerd. Toen de potpourri-populaire
(het laatste nummer voor de pauze) werd
ten gehoore gebracht kwam de feest
stemming er reeds geducht in.
De voordracht „Hagenaar en Amster
dammer" verdient ook een woord van
lof.
Het schijnt dat de mannen die hun
vrije oogenblikjes geven aan kunne mu
zikale ontwikkeling met ernst naar het
doel streven.
Zaterdagavond, een avond die zich
van allo andere avonden der week, ken
merkt door buitengewone rumoerigheid,
werd Haarlem door een troepje studen-
ten in rep en roer gebracht. Wat die
heeren, met het teeken hunner waardig
heid op het hoofd, hier kwamen doen is
een raadsel. Zou Amsterdam geen ont
spanning genoeg meen aanbieden of
wilden zij trachten de boel liier eens op
te scheppen?
Dit laatste is wel niet zeer aannemo-
lijk, want bij wedstrijden hebben zij al
dikwijls de overtuiging kunnen opdoen,1
dat het Haarleansche pubhek van hunne
aardigheden niet gediend is. En zoo j
ging het dien avond ook.
Nauwelijks waren de studenten uit.
een restaurant in de Kruisstraat geko- j
men of zij weiden omringd door een
menigte volks, die allengs aangroeide
hoe meer men naar het centrum van
de stad trok.
In de Groote Houtstraat was de volks
oploop reeds zoo groot, dat het verkeer,
bepaald gestremd was.
Eindelijk kwam de politie opdagen en1
in plaats van bezadigd op te treden, de
studenten tot kalmte aan te manen,
en het publiek, dat het dezen zeer lastig
maakte, te doen uiteengaan, rekenden
1 eenigen één student in, terwijl de an-
dere politiedienaren, den wapenstok
trekken en naar alle zijden als ra zenden
om zien heen sloegen, zoodat velen on-
verdiend een slag opliepen. Is dat nu
tactvol optreden
Neen, dan moeten zij eens een lesje
gaan nemeói bij hun Amsterdamsche
collega's en toezien hoe dezen bij derge
lijke opstootjes handelen.
Nadat die student naar het bureau
getransporteerd was, rukte de politie
andermaal uit. Daar komt weder een
clubje studenten aan, die klaarblijkelijk i
genoeg hadden van de pret en hunne J
schreden naai- het station richtten. j
Aan het einde van de Barteijorisstraat
gekomen, begonnen eenige opgeschoten
jongens de studenten uit te jouwen, te,
duwen, to slaan etc., waarschijnlijk met
het doel om ze te doen inrekenen. Een
der studenten, een Haarlemmer gaf een
der aanvallers een slag terug. Dat zien
do agenten en fluks wordt ook deze in
gerekend.
Het maakte op velen een zonderlin
gen indruk, dat men maar niet liever
de jongens meenam, die het den studen
ten lastig hadden gemaakt, al mag het
waai- zijn, dat dezen tot de oploopjes
aanleiding hadden gegeven.
Nadat de studenten wederom naar
Amsterdam waren vertrokken keerde
de rust binnen Haarlem's veste terug.
BINNENLANO
HAAGSCHE BRIEVEN.
Het is in jaren niet gebeurd, dat over
de Haagsche gemeentebegrootdng in 's
Stads Raadszaal zg. „algemeene beschou
wingen" werden gevoerd, terwijl zij dit-'
maal zooveel tijd in beslag namen, dat.
een waarschuwend woord van den Voor-
zitter noodig was om er een eind aan te
maken. Nu is het waar, dat de Voor
zitter-burgemeester tevens hoofd is der
gemeentelijke politie en het debat dus
spciaal onaangenaam was voor Z.EA.
Immers dat debat liep grootendeels
over de ongelukkige maatregelen van
orde tijdens de inhuldigingsfeesten,
waardoor het Volk op zóo eerbiedigen
afstand van de Koningin werd gehou
den, dat H. M. wel den indruk moest
krijgen, dat de geestdrift der Hagenaren
miniem was. Gelijk trouwens reeds in
de gewisselde stukken was geschied, leid
de de burgemeester de aandacht eenigs-
zins af van de hoofdzaak: de verant
woordelij kliead, en stelde zich trouwens
op het standpunt, dat liij den Raad
daarvan geen rekenschap verschuldigd
was. Met de wet in de hand is dat stand
punt even juist als weinig hoffelijk. En
i) dunkt, dat de Raad, vertegenwoor
digende de burgerij, beter dan met veel
praten gedaan had. wanneer hij een
voudig in een adres aan de Koningin
zijn leedwezen over het gebeurde had
te kennen gegeven. Maar onze Raad is
nu eenmaal zoo mak als een lammetje
en zelfs het vrij groote bedrag, dat als
nieuwe uitgaaf voor de politie werd ge
vraagd. is met groote meerderheid toe
gestaan.
Onze politie bleek in het algemeen
bij de .Raadsleden niet in den roep van
voortreffelijkheid te staan en zij doet
dan ook dikwerf domme dingen. De le
zers hebben wel gelezen van het geval
van een Voorburgsche jonge dame, die,
door een winkeljuffrouw van diefstal
verdacht, medegenomen werd naar het
bureau en daar ondervraagd, ofschoon
haar ziel rein was als een blanke lelie.
De fout zat oorspronkelijk bij de winkel
juffrouw, die ten onrechte verdenking
had, maar do politie verergerde- di fout,
door, zonder voldoende aanwijzingen,
een totaal onschuldige als vermoedelijke
dievegge te behandelen.
Een allervreemdste houding schijnt
de politie ook te hebben aangenomen
in de zaak van den zee-officier die be
weerde f 15000 te hebben verloren,
terwijl hij... min f 15000 rijk was en
dus niets te verliezen had. Deze heer.
een officier van groote bekwaamheden,
had redenen van in riemen aard om dit
verlies voor te wenden. Hij deed dus
verkeerd om de politie te doen zoeken
naar iets wat niet verloren was of naar
een dief van iets wat niet gestolen kon
worden. Maar dit is geen valsche aan
gifte? gelijk de wet die strafbaar stelt.
De politie had hem een standje kunnen
maken -en daarmee uit. Maar- het
schijnt, dat men nu de militaire autori
teit in de zaak gemengd heeft en dat
den zee-officier, wiens detacheering bij
do krijgsschool voorloopig is opgeheven,
disciplinaire straf dreigt, zoo al niet het
terechtstaan voor een raad van eer.
Men moet hier aan een wraakneming
denken en dat is jammer.
Want de hoofdcommissaris heeft juist
van de Koningin een zilveren herinne
ringsmedaille aan de. feesten ontvangen.
En deze onderscheiding heeft grootere
beteekenis dan men oppervlakkig zou
denken. Ik heb reeds vroeger medege
deeld, dat een conflict tusschen dezen
ambtenaar en den burgemeester bestaat,
welke laatste het beheer der orde-maatre
gelen tijdens de feesten geheel aan zich
hield en den hoofdcommissaris minder
beleefd heeft behandeld. Nu de gevolg
de gedragslijn blijkbaar ook ten Hove
minder gunstig is opgenomen, beteekent
de onderscheiding, den ambtenaar toe
gekend, eon démenti van den chef.
De medaille is natuurlijk van echt
massief zilver en de begiftigde is dus
verreweg beter af, dan sommige school
kinderen die tijdens de feesten werden
bedacht. De kinderen die deelnamen
aan het groote schoolfeest, kregen toen
elk een zeer fraaien inhuldigingsbeker,
zeer artistiek bewerkt. Nu, de anderen,
die ter schole feest vierden, kregen ook
zoo'n mooi en beker, een beetje grooter
zelfs nog, maar toch ook prijkend met
het portret der Koningin aan de eene
en het Rijkswapen aan de andere zijde.
Doch wat gebeurt nu Toen moeder den
geëmailieerden beker een flink afwaschte
verdween het Rijkswapen en... aan de
eene zijde kwam de Czaar, aan de an
dere de dubbele Russische adelaar voor
den dag! Het waren eenvoudig kunstig
beplakte kronings-bekers, maar Russi
sche En niet alleen dc-ze, maar ook En-
gelsche jubilé-bekers schijnen op deze
wijze in Nederlandsche te zijn gemeta
morfoseerd.
Dat het muzikale-Den Haag een me
tamorfose zou ondergaan, waarvan in
den laatsten tijd veel gesproken wordt,
ujkt mij zeer twijfelachtig. Men behan
delt de vraag of niet weder een eigen
Haagsch orkest in het leven kon worden
geroopen, gelijk er vroeger een bestaan
heeft. Dat orkest werd echter opgeheven
toen het niet meer kon voldoen aan do
artistieke easchen, die men aan do uit
voering der klassieke meesterwerken
stellen mag. Ongetwijfeld zou een
Haagsch orkest mogelijk zijn. indien het
des zomers het Kurhaus, des winters
de Di 1 igen tia^concerten kon bespelen.
Stond cht vast, dan zou men, desnoods
gelijk te Arnhem met gemeentelijk sub
sidie, zulk een artisten-bent wel op de
been kunnen houden, aangenomen dat
die bijeen te brengen ware, wat niet zoo
heel waarschijnlijk is, wijl de goede
tisten gaandeweg elders emplooi heb
ben gevonden. En daartegenover zou
staan dat men, het Amsterdamsche or
kest een belangrijke bron van inkomst
ontnemend, het bestaan daarvan in ge
vaar zou brengen.
Op artistiek gebied lijkt mij provincia
lisme, als ik dat woord hier gebruiken
mag, beslist af te keuren. De Berlijn-
sclio Philhannonici brengen ons des zo
mers, de Amsterdamsche Orkestgebou-
wers 's winters wonder veel genot.
Laat ons het goede aanvaarden zon
der to vragon vanwaar het komt!
H. A. GANUS Jr.
Hofbericht.
De extra-trein, waarmede H. M. de
Koningin hedenavond naar het Loo
terugkeert, vertrek: om 6.39 uit Kleef
en komt ten 9.18 aan 'i Loo (palei.-)
aan.
ipecteur van het militair onderwijs,
thans aangewezen plaatsvervangend
gouverneur der residentieen aange
wezen tot plaatsvervangend gouver
neur der residentie, Harer Majesteits
adjudant in buitengewonen dienst,
de generaal-majoor jhr. H. Laman
Trip, commandant der lstc divisie in
fanterie.
Vasco da Gama-hulde.
Als bewijs hoezeer de Portugeesche
regceriüg op prijs stelt de hulde van
Nederland aan Portugal gebracht
tijdens de Yasco da Gamafêesten te
Lissabon door de aanbieding van den
gouden krans en het album aan Z.M.
den koning door den kolonel De
Groot, commandant van Hr. Ms.
„Bvertsen", kan dienen, dat blijkens
een telegrapbisch bericht uit Lissabon
het Z.M. den Koning heeft behaagd
de eereleden van de Yasco da Ganfa-
commissie, Z.Ex. mr. W. H. de Beau
fort, minister van baitenlandsche za
ken, en Z.Ex. jbr. J. A. Röell, min's-
ter van marine, te benoemen tot
Grootkruis in de orde van Yila
Vicosa en Z.Ex. J. T. Cremer, mi
nister van koloniën, tot Grootkruis
in de Cbristusorde.
De metselaar L. P. uit Sloterdijk,
is Zaterdag op noodlottige wyze van
een in aanbouw zijnd huis te Zaan
dam nedergestort en aau de gevolgen
van dien val overleden.
FEUILLETON.
Nu zij alleen was begaf haar wils
kracht haar en haar oogen vulden, zich
met tranen. Zij zou er heel wat voor
gegeven hebben als zij zich op dat oogen-
blik alleen in haar eigen kamer bevon
den had om haar verdriet den vrijen
loop te laten.
Zij had hem tot in 't diepst zijner
hel gegriefd.
Hij begreep haar niet en zij kon 't
hem niet dom begrijpenzoodoende
kon hij haar altijd verkeerd beoordee-
len. Zij hoopte bijna, dat hij maar niet
met ijs terugkwam. Zijn koele blik was
haar hinderlijker dan zijn afwezigheid.
Zij...
„iv an ik iets voor u doen, juffrouw
Nesbitt
Dokter Darkham stond naast haar.
Het scheen Agatha als was hij uit het
graf herrezen.
Zij dacht, dat hij ach nog altijd in
den tuin bevond.
Klaarblijkelijk was hij haar gevolgd
zou hij haar altijd zoo naloopen
„Neen, dank u," zeide zij met kalme
stem.
„Gij danst dus niet?"
,Voor 't oogenblik niet."
„Is dokter Dillwyn uw danseur?"
„Ja."
„Bij de vorige dans ook, niet waar?"
Agatha verzamelde al haar moed. Zij
zag hem recht in het gelaat, terwijl een
glimlach om haar mooien mond speelde.
„Odokter Darkham, ik ben reeds
van een chaperon voorzien."
Als zij gedacht had hem hiermee uit
't veld te slaan, dan had zij het toch mis.
„Een zeer ongewenschten," zeide Dark
ham kalmpjes.
„Waarom wordt het u veroorloofd
naar de verklaringen van een bedelaar
te luisteren Als uw tante dit te hooren
kwam..."
„Mijn tante!" Agatha zag naar ham
op, maar schrikte voor zijn blik terug.
Wat las zij in die oogen.
O! het was vreesedijk! Nu wist zij,
dat zij gelijk had gehad, toen zij giste,
dat die man liefde voor haar gevoelde.
Er was zoo iets vreemds in die oogen
terwijl ze haar aanzagen, en bepaald
een hatelijke klank in zijn stem.
„Mijn tante is wel in staat op mij
Uit de „Staatscourant".
Kon. besluiten.
Benoemd tot gouverneur der resi
dentie, de generaal-majoor C. P. van
Pommeren van den grooten staf, in-
De verkeerde voor.
Over het geval mot de jonge dame
uit Voorburg te 's Gravenhage ver
zoekt men het Vad. nader het vol
gende te plaatsen
Terwijl deze dame Maandagmiddag
in den winkel van Iserief en Zonen
hoek Korte Poten eu Houtstraat, een
commissie verrichtte, was eensklaps
een twaalftal zyden foulards verdwe
nen. De winkeljuffrouw verdenkt de
jonge dame om het bloote feit, dat zy
in de nabijheid der foulards heeft ge
staan, deelt haar vermoeden den patroon
mede, die dit by het zien der jonge
dame niet deolen kan, waardoor er
niet onmiddellijk een onderzoek plaats
heeft. Nadat de jonge dame is ge
holpen verlaat zij den winkel, zonder
te vermoeden en er van op de hoogte
te zy'n gesteld dat er iets wordt ver
mist.
Het geval wordt by de politie aan
gegeven met het signalement der jonge
dame. Woensdagmiddag gaat dezelfde
jonge dame weer langs den winkel.
De winkeljuffrouw nog steeds in den
zelfden waan verkeerende, wordt door
den patroon opgedragen haar te vol
gen om achter naam en woonplaats
te komen. Als de winkeljuffrouw even
wel ziet dat zy zich naar het station
van 't Staatsspoor begeeft, is zy be
vreesd nog niets anders te weten te
komen en spreekt zy er een politie
agent over aan. De winkeljuffrouw
vraagt de jonge dame in de wacht
kamer of zy baar kan zeggen waar
de verdwenen foulards zich bevinden,
en terwijl de jonge dame zich hoogst
verbaasd toont dat dit haar gevraagd
te passen zonder tiisschenkomst van een
ander," zeide Agatha langzaam.. „Gij
zijt wel vriendelijk voor mevrouw Grea-
toreso geweest maar..."
„Er is van vriendelijkheid geen spra
ke..."
„Maar uw vriendelijkheid behoeft zich
niet tot mij uit te strekken. Ik heb geen
andere bescherming noodig dan die van
mijn tante." En hem vast in de oogen
ziende vervolgde zij
„Maak het u zelf niet moeilijk door
over mijn toekomst te denken. Die
heeft evenmin iets met u uitstaande, als
ik met u te doen heb."
Zij liep hem voorbij en ging naar
Dillwyn toe, die haar met een portie ijs
in de hand naderde.
Zij had gewenscht, dat hij niet terug
zou komen, maar nu was ze blij hern te
zien. Nu was zij tenminste van dien
verschrikkelijken man achter haar be
vrijd.
Darkham liet zich op de sofa zinken,
waarop zij gezeten had. Hij voelde zich
gebroken en een diepe haat voor het
leven vervulde zijn ziel. Dat meisje
haar gelaat haar gestalte, alles hin
derde hem. En naast dat liefelijk gelaat
verrees altijd voor zijn geestesoog een
ander gelaat een andere gestalte
die van zijn vrouw. Hoe stuitend, hoe
leelijk was die laatste toch. Welke laag
hartige vijand had hom tot dat huwelijk
gedreven Hun verbintenis kon een be
spotting van het huwelijk genoemd wor
den, want haat was nog de eenige scha
kel, die hen bond.
Het geld had hem verlokt. Door haar
geld hadden haar doffe, verwelkte oogen
haoren glans gekregen, terwijl haar oogen
er helderder en minder licht door sche
nen. Hoe verwenschte hij nu dat geld.
Had hij maar gewacht had hij maar
meer op rich zelf vertrouwd, dan zou hij
zonder hulp ver gekomen en nu in staat
rijn de vrouw te huwen, die hij liefhad.
Ja, dan had er neg een kansje voor
hem bestaan.
Met woeste vreugde herinnerde hij
rich hoe rij dien avond plotseling, toen
Dillwyn op 't punt stond van zich te
declareeren, was opgestaan en hem op
die wijze afgewezen had, voordat hij tijd
had gehad om te spreken. Zij had het
hem vriendelijk te kennen geven. Maar
rij was altijd vriendelijk en zacht op
haar manier van doen. Maar toch rij
wees hem. af, rij gaf dus niet om hem.
Darkham's gelaat straalde van vreug
de, terwijl hij bij het zachte schijnsel
der lampen in den wintertuin aldus zat
Als hij maar vrij was vrij i
rijn geluk te probeeren. Als de vrouw,
waaraan hij verbonden was, stierf' Dan
zou er kans voor hem bestaan. Als rij
niet van Dillwyn hield wel, misschien
zou rij dan van hem gaan houden. Hoe
zou rij het nu ook kunnen Dat lieve,
rcdno schepseltje zou zelfs geen gedachte
schenken aan hem een getrouwd man.1
Maar als hij vrij was...
„Waarom kom je niet eens uit jo i
hoek om haar te zien zeide een schor-
re stem naast hem, „rij danst met Dill-
wyn. Het," met een ironisch lachje, „zal
je goed doen. Zij danst zoo mooi... en 1
alleen met Dillwyn."
HOOFDSTUK VIII.
Mevrouw Greatorese was, op haar aris
tocratische manier, een echte babbelaar-
ster. Als gij haar dit in haar w
zegd hadt, zou rij voor altijd uw
vijandin zijn geworden. Zij was zeer
vroom en stelde veel belang in haar bu
ren, zooals rij zeide.
Heden was haar belangstelling zeer
groot en van uit haar leuningstoel vroeg
rij Agatha naar alles, wat betrekking
had op 't bal van den vorigen avond.
Het werd een bepaalde ondervraging,
want het was haar ontvangdag en rij
hoopte, dat de meeste van haar kennis
seen haar zouden komen bezoeken om
haar alles tot in de kleinste bijzonder
heden te vertellen. Zij was altijd dol
op nieuwtjes betreffende de Firs-Robin-
sons, die eigenlijk „niets" waren, ter
wijl rij... Gewoonlijk zweeg zij bij dat
punt gekomen meenende dat haar zwij
gen meer effect teweeg zou brengen dan
woorden.
Haar grootvader was een graaf ge
weekt. Zij hechtte zeer aan. dit feit eu
bracht het telkens en telkens weer bij
haar kennissen in herinnering. De mees
te inwoners van Rickton hadden en met
reden een afkeer van mevrouw Greato-
rese's grootvader. Haai- moeder, Lady
Winifred was met een jong en verkwis
tend garde-luitenant getrouwd (uit een
financieel oogpunt was hij een slechte
partij) die drie jaar na. him huwelijk
stierf haar al rijn schulden en een doch
tertje nalatend. Maar hij behoorde ook
tot de Engletons van Derbyshire en wan
neer drie ooms en vijf neven plotseling
gestorven waren zou hij baronet gewor
den rijn. Mevrouw Greatorese vond dit
een zeergewichtig feit en noemde haar
vader als rij opgewonden, was, zelfs een
officier en een gentleman.
Ongetwijfeld liad rij haar moeder's
verzoek ingewilligd..., ofschoon rij het
niet van plan was geweest.
