IpKES.-
lytMS
Haarlem's Dagblad
Brieven uit Berlijn.
„Zool" En zich tot den compagnies
commandant koerendemerkt by op
„Je zit nog al dik in je schoenma
kers." Deze kucht even en zegt:
„Jawel overste". En zich verder weer
tot no. 2 wendend, zegt hy„Heb je
nog broers?" „Jawel overste 1 éen".
„Eu zusters „Ja, overste éen maar...
die is den verkeerden weg opgegaan."
„Zoo, zooook al den verkeerden weg
op gegaan."
Een vaag gevoel komt allengs by
hem op, dat het zeer wel mogelykis,
dat al die gelijkluidende antwoorden,
geenszins aan het toeval te danken
zyn, m. a. w. dat hy beetgenomen
wordt. Hij wil echter zekerheid heb
ben, daarom vraagt by dan ook, nu
echter vry norsch, aan den derden
soldaat„En jy, wat ben jy van be
roep „Schoenmaker, overste 1" „En
heb je broers „Jawel overste, éen."
„En zusters „Ja oversteéen,
maardie is den verkeerden weg
opgegaan." „Zoo, zoo
Hoe de verdere inspectie afliep, kau
met weinig woorden worden verteld.
De overste was in zeer kwaden luim
geraakt. Niemand die zyn geweer
goed kon dragen, niemand, die zijne
zaken, kieeding etc. in orde had 1 Do
geheele inspectie voor het eerste en
tweede gelid liep af, zooals dat te
verwachten is, tegenover een autori
teit, die uit zyn humeur geraakt is.
Maar nu volgt het opsluitend gelid,
d. w. z. de meesters tamboers, hoorn
blazers, schoen- en kleermakers, enz.
Al deze lieden zyn gegradueerd. En
nu dacht de overste, dat hy by deze
lieden nog wel ongestraft aan
zyn zwak voedsel kon geven, en
daarom vraagt by dan ook by den
korporaal-schoenmaker gekomen zijn
de„Wel korporaal! wat ben jij van
beroep." „Schoenmakeroverste." „Zoo!
je hebt zeker ook één broer, en éen
zuster, die den verkeerden weg is
opgegaan, je bent een vuil soldaat.
Acht dagen provoost.
Acetyleengas-ontploffmg.
Dinsdagmorgen heeft bij de firma
De Bussy en Voorduyn te Utrecht
een ongeluk plaats gehad. Een jonge
man maakte van de afwezigheid van
den patroon gebruik om met den, met
acet jleentras gevulden, ketel te spelen.
Hy bield daarbij, uit pure baldadig
heid, een lucifer aan den slaug van
den keteldeze laatste sprong uit
elkaar en doodelyk verwond werd de
onbesuisde jongen opgenomen en naar
het ziekenhuis vervoerd.
de stoep van het een of andere heeren
huis neergezet, alsof zy over eenigen
tyd daar Dinnengebracht moeten wor
den. Op een gegeven oogenblik echter,
waarin de politie afwezig is, treedt
een slager, die eenige deuren verder
woont, naar buiten, en haalt vlug de
mand met waschgoed in zyn winkel.
Nu dit kuustje bekend is, zal de
politie er wel een stokje voor weten
te steken.
Hbld
In levensgevaar.
Te Sneek is Zondagnacht een met
steenen geladen tjalk van schipper
H. Bok nit Koudum in de Geeuw
gezonken, 't Water stond reeds aan
de kooi, waarin schipper en zoon
sliepen, toeu de houd de in gevaar
verkeerenden wekte. Nog juist bijtijds
I bereikte men ongekleed den walpas
had men den voet op 't droge gezet
of 't vaartuig verdween in de diepte.
B. A. te Oldetryne, in preventieve
j hechtenis gesteld als beschuldigd van
den diefstal door insluiping ten nadeele
I van den notaris D. F. v. Giffen te
Wolvega, heeft eene bloedspuwing
gekregen. De geneesheer achtte het
i niet raadzaam haar thans in verhoor
i te nemen, zoodat de instructie voor-
j loopig uitgesteld is. Ook de zaak van
den diefstal ten nadeele van den ge-
I neosheer v. d. Zande te Wolvega (voor
welk feit de rechtbank te Heerenveen
haar één jaar gevangenisstraf oplegde)
die heden in hooger beroep door het
Hof te Leeuwarden zon worden be
handeld, is door de ongesteldheid der
vrouw uitgesteld.
Ce fabriek van „Hollandsch Lood
wit" aan don Kattensingel tc Gouda
is gesloten.
De aanleiding daartoe moet, naar
aan het weekblad Ontwikkeling wordt
medegedeeld, gezocht worden in bet
feit, dat de inspecteur van den arbeid
aan de voortzetting van bet bedryf
den eisch van zoo kostbare verbete
ringen stelde, dat do ondernemer be
sloot liever de fabriek te siuiten dan
daaraan te voldoen.
Oude inwoners.
Te Ank g veen heeft in de afgeloopen
week de heer J. Hoetmer zyn hon
derdsten verjaardag gevierd. In die
gemeente vau nog geen 600 zielen,
zyn bovendien nog twee personen van
boven de 90 jaar oud. Tien anderen
tellen te zamen 800 jaar, meerendeels
nog gezond en kras. In de laatste
tien jaren zyn aldaar vyf personen
overleden, die bo en de 90 jaar oad
Slecht vleesch.
Worstfabrikanten, voornamelyk die
in Osch wonen, koopen het vee op,
soms zelfs als bet reeds een paar
dagen begraven is geweest.
Men zy dus voorzichtig met worst
xe etenen bale die slechts by een
vertrouwd slager of winkelier. Tegen
woordig worden er op dit gebied zulke
zonderlinge aanbiedingen gedaan, dat
men niet genoeg in acht zich nemen
kan En de winkeliers zeiven letten
goed op hunne leveranciers
Het Dovenstaande vinden we in de
Midd. CL En van onzen correspon
dent te 's-Hertogeubosch ontvingen
we een bericht, dat er eveneens op
wyst hoezeer de Brabantsche boertjes
er op uit zyn minder deugaelyk vleesch
aan den man te brengen. De volgende
truc wordt daarby toegepast.
's Morgens te 5 6 uur komen ze
in do stad en brengen verschillende
manden mee, oogenschynlyk met
waschgoed gevuld; deze worden op
Maandag is door de marechaussees
van Yenlo gevankelijk naar de straf
gevangenis te Roermond overgebracht
zekere B., die Zondagavond by een
twist met zijn meisje, mej. S., deze
met een mes zeven gevaarlijke steken
toebracht, zoodat zy Maandagmiddag
perbrandcard, naar 'tZiekenhais moest
worden overgebracht; haar toestand
is niet buiten gevaar.
Letteren en Kunst.
Het bericht van het U. Ddat aaD
den heer W. Mengelberg zou aange
boden zyn de kapelmeestersplaats aan
de Opera te New-York, mist allen
grond.
Dat de faam de groote bekwaam
heden van den heer Mengelberg spoe
dig over de grenzen zou verbreiden,
lag voor 't overige in de rede. Daar
voor zorgen wel de buitenlandsche,
op-tournee-zijnde artiesten, die bier
in bet Concertgebouw onder zyn lei
ding optreden. Met Kes is bet ook zoo
gegaan, totdat ten laatste Paderewski
zyn benoeming te Glasgow bewerkte.
N. R. Ct.
Ned. Opera.
Men seint ons uit Amsterdam, dat
de aanvrage tot faillietverklaring van
den beer C. van der Linden, als direc
teur van de Ned. Opera, (zie ods vo
rig nnmmer) door de Amsterdamsche
rechtbank van de hand is gewezen.
AAA
f ivoi-dt in al 1 ejj
H&riugeii ii» Haar
|lem cai ©sitstre-E
f?&esi gelezen.
RECHTSZAKEN.
Goedhartigheid gestraft.
Io de maanden Mei, Augustus,
October eu December van bet vorige
jaar vervoegde zich by verschillende
dames te Amsterdam een armoedig
vrouwtje, genaamd H. M. Oudenbroek,
van beroep schoonmaakster. Met zeer
veel soberheid, zonder eenige poging
om door o verdry ving het medelyden
op te wekken, schetste zy haar onge
lukkigen toestand.
Zy vertelde dat ze negen kinderen
had, dat haar man onlangs in bet
gasthuis was overleden, en dat zy
als ze niet over een half uur een zeker
bedrag kon betalen uit haar wo
ning zou worden gezet.
Juist- dit eenvoudig verhaal, waar
niet de minste onwaarheid doorsche
merde, bewoog de dames die anders
nooit aan onbekenden giften weg
schonken haar iets te geven, en
bovendien het vrouwtje by kennissen
aan te bevelen. Zoo haalde zy met
haar bedriegelyk verhaal en valschen
naam, ongeveer f26 op. Bovendien
lichtte zy nog de houdster van een
bazaar in huishoudelijke artikelen op
voor f72.50, door by deze te leenen
en allerlei onnoodige weelde-artikelen
te koopen. Dinsdag diende haar zaak
voor de rechtbank te Amsterdam.
De beklaagde had het niet noodig
gevonden ie verscbynen. Er werd
fraai boekje van haar opengedaan.
Ze bleek in baar gewone leven
als ze er ul. niet op uitging om goed
hartige menscbeu by den neus te
nemen een brntale, kijfachtige
vrouw te zyn,die met haar man vochten
by dergelijke en andere gelegenheden
blyken gaf, een bijzonder groote hoe
veelheid scheldwoorden tot haar be
schikking te hebben. Als er geld in
huis was, zette de waardige echtge
noot zyn aandeel in jenever om en
richtte de beklaagde een feestmaal
aan, waarbij taartjes den hoofdscho
tel vormden.
Het O. M. eischte tegeu bekl., die
ook io andere steden getracht heeft,
slachtoffers te maken, en reeds wegens
oplichting veroordeeld was, 18 maa
den gevangenisstraf.
Hbld.
Belasting- ontduiking.
Een ingezetene van Delft die acht
in plaats van veertien schoorsteenen,
eu twee in plaats van drie paarden
voor de personeels belasting aangaf,
werd Maandag door de Haagsche
Rechtbank veroordeeld tot twee geld
boeten een van f 416,40 en een van
f 418,15, tezamen f 964,55, of 171 dagen
hechtenis.
NGEZONDEN MEDSDEE-
LINGEN.
30 cents per regel.
GE8KE9I&8 KSEUWS
Huizen ingezakt.
In de Nationale straat te Antwerpen
zijn twee huizen, waaraan men aan
't bouwen was, ingezakt. Een werk
man werd door het vallend puin ge
dood, een van de beide aannemers
van het werk en negen werklui heb
ben min of meer ernstige kwetsuren
gekregen.
De familie van president
Loubet.
De ouders van den beer Loubet,
don nieuwen president der Franscbe
republiek, waren gezeten burgers te
Marsanne, een dorpje by Monlélimar
(tusschen Lyon en Marseille gelegen).
Zyn broeder is arts, zyn znster
thans weduwe was met een baa
kier te Yalence gehuwd. Loubet zelf
is advocaat geweest en gehuwd met
een dochter van een ijzerhandelaar
Pieard. Hy is 60 jaar en heeft, zoo
als gemeld is, drie kinderen.
Zyn thans 80-jarige moedor leeft
nog te Marsanne, waar de zoon, die
't zoover gebracht heeft, haar elk
jaar in de vacantie komt opzoeken.
Men verhaalt dat toen hy, tydens
zijn laatst ministerschap, zyn bezoek
bracht, hij zijn moeder bezig vond
brood, dat zy gewom is zelf te bak
ken. in den oven te zetten. „Wel
Emile", zei de oude vrouw, „goed dat
je komt. Ik ben te oud om het brood
nog te kneeden, maar ik zet bet altijd
zelf in den oven. Help me even een
handje!" En de minister trok zijn
kort jasje uit en hielp de plaat in
den oven schuiven.
Hy is een verstokt rooker. In zijn
studeerkamer en als hy buiten is,
rookt hii liefst een pijp. Wie weet
welke leelyke pijpen het president
schap hem te rooken zal geven.
De zwager, die de ijzerzaak van
diens vader erfde, liet zich op deze
wjjze uit„Ik ben ijzerkoopman, wat
win ik er mee, dat mijn zwager, die
voorzitter van den Senaat was, pre
sident der Republi k is geworden?
Ik heb hedenochtend bij myn brie
ven er drie gevonden van menschen,
die oen „bureau de tabac" vragen.
Dat is het eenige profijt, dat ik bij
de geheele geschiedenis hebben zal
men zal my aan gaan zien voor een
man van invloed eu ik zal allerhande
lieden op myn hals krijgen, die mij
vroeger met rust lieten".
Een neef merkte op: „Hij kwam
hier dikwyls en zyn bezoeken ver-
hengden ons telkens. Wanneer zullen
wy hem nu terugzien?"
En zyn oude moeder was al even
weinig opgetogen. Zy, een lieve, oude
vrouw, die op een flinke boerdery in
de mooie streek van Montélimar leeft.
Ze is het type van een gezonde, een
voudige boerin uit het zuiden van
Frankrijk. Op een vraag, boe zij de
verkiezing van baar zoon wel vond,
antwoordde zy eenvoadig: „Of ik er
meê ingenomen ben? Ik niet. Toen
ik zyn telegram ontving heb ik ge
zegd: Die arme jongen! Watzalbem
dat een lasten bezorgen."
Den 25en Januari, 's middags 12 ons allen voor altyd in herinnering
uur vertrokken wy tijdens vry goedblijven, zoo goed als de bewonderens- i
weder van Now-York met, 6 passa-1 waardige houding van den kapitein.!
j giers le klas, 3 passagiers 2e klasen de bemanning.
en 184 tnsschendekspassagiers. Den
volgenden dag woei er een stevige
bries, die den 27en in storm was ver-
anderd. Den volgenden daa* was
kalmer, doch den 29en
Een aanslag
Nadat men in lang niets gehoord
had van de Alexandrynsche bommen-
historie, (een z.g. aanslag op Z. M.
den keizer van Duitschland tydens
zyoe reis naar Palestina!, vinden wy
onverwacht in de Duitscbe bladen een
bericht uit de „Aegyptiscbe Courier",
volgens het welk alle beschuldigden
iu deze zaak door de Italiaansclie
consulaire rechtbank zyn vrijgespro
ken. Tegen Mario Bazzauo, die by de
politie aangifte had gedaan van het
„complot", is een aanklacht ingediend
wegens opzettelijke valsche beschul
diging.
Uit de behandeling van de zaak
bleek dat het „complot" op de vol
gende wijze aan het licht kwam.
Op zekeren dag kwam een Arabier
in het wijnhuis van Ugo Parrini den
voornaamsten beschuldigde en ver
langde een glas wijn. Toen hy dit op
had, vroeg hy, of de waard een kistje,
dat hy by zich droeg, wou bewaren,
tot hy terugkwam, wat Parrini goed
vond. Na een uur de kist stond
nog op de plaats, waar de Arabier i
haar gelaten bad kwamen de Ita-
liaansche vice-consul en politie-agen-
ten onder leiding van Bazzano liet
wijnhuis binnen en namen het kistje
in beslag, waarin men inderdaad een
bom vond; Parrini en later nog 12
andere Italianen werdeu in hechtenis
genomen.
De „Aegyptiscbe Courier" steekt
haar argwaan, dat het geheele „com
plot" door de Eogelscheu op touw
was gezet om keizer Wilhelm af te
schrikken van zijn bezoek aan Egypte,
omdat dit misschien nadeelig zou ge
weest zyn voor het Engelsche presti
ge, niet onder stoelen of banken.
„Politiek is politiek", schrijft zy, „maar
het privilege van dergelijke smeerlap
perijen heeft toch de Engelsche poli
tiek. Wie de uitwerking wil nagaan,
die deze zaak op de Italiaanscbê ko
lonie gehad heeft, leze de Italiaansche
kranten van hier en hy zal een heele
bloemlezing van uitdrukkingon ont
moeten, die men in een briefsteller
voor minnende harten vergeefs zou
zoeken."
De spoorwegramp te Vorst.
Het onderzoek aangaande de spoor
wegramp van Yorst is nog niet afge
loopen, maar het is nu al nagenoeg
zeker dat de machinist van den ach-
tersten trein geen schuld heeft, daar
hy in den mist een gegeven vlagge-
signaal niet heeft kunnen zien, en het
knalsignaal (de seinbom) ongerept is.
waaruit men moet besluiten dat het
bloksignaal openstond. Het blokstelsel
wordt in België niet streng toegepast,
en om te voorzieu in de daaruit voort
spruitende gebreken pleegt nog een
ander sigDaal gebruikt te worden,
maar, naar de Petit Bleu verzekert,
behoeft sinds 1 Januari dit sigDaal
niet meer bediend te wordeD, reden
waarom het nu ook openstond. Het
ODtbreken van den goederenwagen
achter aan de treinen, dat sedert eeni
gen tijd is geoorloofd, heeft aanlei
ding gegeven dat het aantal slacht
offers verdubbeld is. Het onderzoek
zou. hoopte men, Dinsdag afioopen.
De gewonden leven allen nog.
Een zeereis met tegenspoed.
Em passagier van de stoomboot
„Friesland" van de „Red Star Line"
zendt het volgeude reisbericht aan de
„Telegraaf"
weer wat
werd het weer stormachtig en 's avonds
bevonden wy ons te midden van een
orkaan. De „Friesland" kon onmoge
lijk verder stooraen en de golven
sloegen over het dek. Te elf uur
's avonds werd bet roer stukgeslagen
en was het schip aan de woedende
elementen prijsgegeven. Spoedig ech
ter gelukte het de schade voorloopig
te herstellen, doch de orkaan werd
zoo hevig, dat de golven, die over
het dek sloegen, de glazon vensters
verbrijzelden, die boven de stoom
machine en ketelrnimen zijn aauge-
bracht.
De ruimen stonden spoedig vier tot
vyf voet onder water, de vuren wer
den geblusch en de „Friesland" was
gedwongen 55 uur stil te blijven lig
gen. Onderwijl waren alle manschap
pen, ook de stewards, bezig het wa
ter met pompeu en emmers uit het
raim te verwijderen. Velen van de
kloeke zeelieden stonden tot aaD de
borst in het water en geen van allen
genoot gedurende die 55 uur eenigen
slaap.
Ook de passagiers konden niet aan
slaap denken. Het dreigend gevaar
hield hen wakker.
Yele leden der bemanning kregen
kwetsuren, enkele braken zelfs lede
maten. Een vrouwelijke passagier,
moeder Yan twee kinderen, werd zoo
door de vrees bovacgeD, dat zij te
middernacht naar het dek liep en
zeker door de golven overboord
zou geslagen zyn, wanneer niet een
steward haar had gegrepen en terug
gebracht.
Een gelukkig toeval moet nier ver
meld worden. Tijdens dezen verschrik-
keljjken nacht werd een der man
schappen, by 't oliën van houtwerk,
door een golf gepakt en overboord
,^en. Dezelfde golf droeg hem
echter ook weer op 't dek terug, zon
der dat hy eenige verwonding bad
gekregen.
Het schip slingerde zoo hevig, dat
soms de top van den mast het water
aanraakte en de leden der bemanning
zoowel als de passagiers konden geen
stap doen, zonder zich vast te klam
pen aan de overal aan boord aange
brachte handvatsels. Het. ergste had
den de 12 machinisten te lijden. Hun
vier kajuiten, slaapkamer en eetka
mer werden geheel vernield. Bedden,
tafels, stoelen, sopha's werden tot
splinters geslagen, de kleederen ver
nield, geld, horloges, boeken en an
dere zaken werden weggespoeld, zoo
dat velen vaa hen alles verloren heb
ben wat zy aan have aan boord be
zaten.
Ook de scheepsbakkery werd ver
nield, zoodat de passagiers twee dagen
geen brood of warm eten konden
krijgen. Een reddingsboot werd los
gerukt eu weggespoeld. Yau den
29en 's middags twaalf uur hadden
wij van Sandy Hook uit 1324 mijl
afgolegd. Op 1 Februari, 's morgens
te" zes uur konden wy stoom genoeg
maken, ora met halve kracht verder
te stoomen, wanneer men in aanmer
king neemt, dat de lading naar één
zijde van den stoomboot werd ge
slingerd, dan moet men het een wou-
der noemen, dat de stoomboot den
geweldigen waterdruk doorstaan heeft,
hetgeen een gunstige getuigenis vau
den stevïgen bouw van het vaartuig
aflegt.
Eerst tegen 4 Februari was het
weer wat kalmer. Om het scbip in
rstigen gang te houden, waren wy
gedwongen uit den wind te gaan en
moesten van onze koers afwijken. Den
vijfden Februari brak eiudelyk de
zon weder door. Wij hadden tot.
middags 2-394 myl afgelegd. On
danks de telkens terugkcereude vla
gen, konden wy 7 Februari 's nachts
te 2.17 uur Lizard passeeren; 8 Fe
bruari kwamen mist. en regen ons
tegenwerken. Tegen 3 uur's middags
kwam de Engelsche loods aan boord
en twee uur later kwam een sleep-
Aadrée.
„Central News" verneemt uit Kras-
nojarsk dat daar berichten ontvangen
zijn van twee expedities die ter 1
plaatse een onderzoek instellen naar 1
de waarheid van het bekende bericht
der Toengoezeu, Audrée betreffende.
De ambtenaar die bet onderzoek langs
de Pit leidt, meldt dat tot dusver
niets gevonden is dat het bedoelde
bericht zou kannen bevestigen. Een
andere expeditie is reeds op den te
rugweg, zonder iets ontdekt te heb
ben.
De overheid is niet voornemens, het
onderzoek te laten voortzetten, indien
ook de expeditie van de Pit zonder
resaltaat terugkeert.
Te Adisleben bij deü Kyfthauser
Berg heeft men een heereboer, zyn
vrouw en twee kinderen met bijlslagen
afgrijselijk toegetakeld in bun bed
gevonden. Het jongste kind is al dood,
de toestand van de overigen is hope
loos. De geldkist was schoon leegge-
Een interview met Adelina
Patti.
Adelina Patti-Cederström, onlangs
hertrouwd meteen derden echtgenoot,
heeft zich te Rome op haar huwelijks
reis lateu interviewen. De ItaliaansChe
journalist, die deze operatie bewerk
stelligd heeft, zet zich in Zuidelijk
lichterlaaie en beschrijft Patti's eeuwi
ge jeugd op de volgende zeer galante
wijze: „Zy ziet er zoo heerlijk uit,
dat ik haar voor eenige tientallen
jaren jonger gehouden zou hebben,
wanneer ik niet geweten had, dat zy
ouder was." In het eigenlijke gesprek
laat hy mevrouw Patti zulke malle
dingeu zeggen, dat deze eerder op
rekening van den interviewer dan van
zyn medium gesteld moeten worden.
Men oordeele
Op een vraag waarom het tegen
woordig zoo moeilijk was, sommige
opera's nog op het repertoire te hon
den, antwoordde Patti: „Omdat te
genwoordig een stem niet meer ge
schoold wordt. Niemand heeft meer
geduld en iedere zanger wil zoo snel
mogelijk fortuin makenzij denken
daarom niet meer aau, te studee-
ren
Over Wagner liet zy zich gunstig
uit. „Ik aanbid zyn muziek en speel
ze dikwijls, ook wanneer ik ze niet
zing. 't Is echter ongelukkig, dat he
den de luidste schreeuwers het meeste
succes op de planken hebben."
Ten slotte vertelde zy altyd vol
gens onzen Zuidelijken colleganog
het volgende avoutuur van een barer
ile reizen.
Op een kunstreis in Amerika werd
de nachttrein, waarin Patti zat, door
roodhuiden aangevallen. Alle reizigers
wierpen zich in doodsangst voor
Patti's voeten. En Patti begon te zin
gen, te zingen zóo roerend, zóo mooi,
dat de tranen langs de wangen van
reisgenooten en Indianen drupten. De
strijdbijlen werden weggeborgen, de
skaipeD, horloges en portemonnaies
waren gered. Patti's kunst had zelfs
de bloeddorstige roodhuiden getemd!
Particuliere correspondentie.
Yvette Guilbert iu het
Apollo-Theater.
Berlijn, 19 Februari 1899.
„Hoe later op den, avond, hoe schoo
ner volk" is een gezegde, dat eenigszins
gewijzigd dezer dagen op de .voorstel
lingen. in het elegante, kokette Apollo-
theater van toepassing is. Of het nu
bepaald „schooner" in den zin van „be
ter' volk is, dat tegen balf tien uur de
loges, het balkon en het parket vult,
wanneer langzamerhand het oogenblik
nadert, waarop de groote „diseuse" zal
optreden, wil ik nu niet bepaald bewe
ren, Een feit is het evenwel, dat dé
belangstelling vaar bezoekers van het
Apollotheater, da,t met den „Wintergar-
boot, die ons naar Southampton bracót1:11 tot de eerste Berlijnsche special i-
waar wy kolen innauiOD. triten-fcheaters behoort, zich op 't oogen-
j Hier lagen wy Stil om nieuwe la-! blik uitsluitend concentreert in Yvette
ding te ontvangen en de andere lading Guilbert, die voor die tweede maal hier
naar 't midden van 't schip te bren-optreedt.
gen. Den lOen Februari kwamen wy Vandaar, d!at du overige avtisten vrij
allen behouden te Ylissingen aan, wel voor stoelen en banken spelen,
vanwaar y te 4 uur te Antwerpen Het gordijn gaat voor de laatste maal.
arriveerden. Deze Oceaau-vaart zal vóór haar- optreden naai- omlaag.
ging hij heen en zij keek den forschen
inannegestaltc uit het venster na. Yele
menschen keken naar hem en vroegen
zich af wie het zou zijn, die daar in.
zooii fiere houding voortstapte, maar
Paul zag niets dan hot bleeke gezichtje
voor hot venster het gezicht van
haar, voor wie hij alles had prijsgegeven
en naar dit vreemde land getrokken
was.
..Vóór het einde der week zal zij
mijn vrouwtje zijn," zoide hij tot zich
zelf. .„Niets ter wereld kan mij deren,
zoolang zij bij mij is."
Een uur was spoedig verstreken en
nog zat Marian in haar kamer te luis
teren of er ook voetstappen nader kwa
men. Eu een tweede en een derde uur
verliep. Zij begon de minuten te tellen
en ging eindelijk aan het venster staan
om degenen, die van de „City" kwamen
op te nemen. Maar zij bemerkte zijn
gelaat niet onder dc voorbijgangers.
Toen het zes. uur sloeg, en de menigte-
zich naar huis spoedde en Paul nog
niet terugkeerde, kwam haar plotseling
de gedachte kwellen dat hij wellicht in
oen valstrik geloopeai was. Zij wist dat
<Ie Russrischo politie overal en altijd
werkzaam was. Zij berispte zichzelf dat
zij hem toegestaan had te gaan. Sinds
dien vreesel ijken nacht op het eiland
werd zij spoedig door bange voorgevoe
lens geplaagd.
„Groote God!" zeidte zij tot zichzelf,
„als (?ij hem hier in Londen eens ge
vangen hadden, genomen.!"
De zon ging onder en de schemering
begon in te vallenmaar Marian
bleef aan haar venster de wacht houden
en bad God dat de man, dien zij lief
had. geen leed was berokkend.
HOOFDSTUK XXIIO.
Paul liet rijn handen op het porti ca
va n de cab rusten cn rookte genot-gelijk
een sigaartje.
Voor de eerste maal sinds hij Lon
den betrad boezemden de straten en
menschen hem geen belang in. Met
jongensachtige opgewondenheid zag hij.
zijn plannen reeds verwezenlijkt. Hij
was er. van overtuigd d!at het noodlot
hem een verrassing in rijn particulier
voordeel wilde bereiden.
„Ik zal de waarheid vertelllen. het
is niet goed, om iets achter te houden,"
dïicht hij.
„Tbcodcr kan dan aan den prins te
Petersburg schrijven en zeggen dat ik
mij hier bevind om -de geheimen der
vesting to bewaren.
Als" rij Marian op fort Alexander
liadden gehouden zouden zij toch maar
in mocicl ij Idicdcri rijn gekomen met
het. Engelsche gouvernementmisschien
zou men hem gedSvongen. hebben haar
heur vrijheid terug te geven cn d'an was
rij in het bezit van; al die .gewichtige
geheimen naar Engeland gegaan. Ik zie
niet in. dat mijn daad van zooveel be-
teekenis is. Ik heb mijn land een dienst
bewezen en zij weten dat ik geen verra
der bin. En veronderstel eens, dat,, ik
niet in dienst mag blijven,, dan schiet;
er nog wel ander werk over voor een
eerlijk man. Ik zou inij zelfs naar het
Balkan schiereiland kunnen begeven en
onder Ferdinand of bij de Oostenrij
kers dienst nemen. Als zij vernemen
wat mijn misdaad was- zal men mij niet
al ,te hard beoordeeleu.En dan trouw
ik mijn kleine Marian en breng haar;
naar een plaats, waar men haar niet
lastig valt. Groote Hemel, wat een meai-
schen en geen enkele soldaat om dè or
de, te herstellen!"
Hij passeerde juist het „Criterion."
Bij het zien van de vele nietsdoeners,
jopge - bar- en. schouwburgloopers, de
fatterige heertjes cn kantoorbedienden,
wic-r gang en houding lang niet. onbe
rispelijk waren, gleed een minachtend
lachje over zijn gelaat.
Soldatenbloed had altijd döor rijm
aderen gestroomd. Een uniform en een
zwaard te dragen en als het noodig was
voor zijn lieer en meester, den Czaar,
te strijden dat was die eenige carrière,
die voor een man open stondAndere
betrekkingen waren goed voor kleine
burgerluidjes. Wat hem zelf betrof of
schoon moeder Natuur hem veel gaven
had geschonken, had hij er nooit over
gedacht ze tot een ander doeleinde dan
een militaire carrière te gebruiken.
Ei- was geen beter scholier in heel
Kroonstad, geen veelbelovonder artille
rie-officier geweest dan hij en dit was
rijn geluk, dacht hij. Zijn geest zon
inslapen als hij geen staalgekletter en
kanongebulder meer hoorde. Welke toe
komst ook voor hem mocht liggen, toch
was hij vastbesloten slechts één doel
voor oogen te houden, nl. om nog een
maal liet recht te bezatten een zwaard
to dragen..
Door hetstooten van. de cab tegen.'
een trottoir werd hij uit rijn overpein
zingen naar de werkelijkheid terugge
voerd. Hij zag dat rij. zich in een nauwe
straat bevonden en. stil stonden voor
een groot, leelijk huis met ramen waar
geen ornamentiek was aangebracht en
vervelooze deuren. Hij overhandigde den
koetsier het geld, dat Marian hem in de
hand had gestopt en trok bescheiden
aan de bel. Een oogenblik later stond
hij in een vestibule, welke zoo rijk en
met zoo'n uitgezochten smaak ingericht
was, dat hij nauwelijks geloofde rich
in. het gebouw te bevinden waarvoor
hij zoo pas stilgehouden ha dl
Maai' de dienaar, die nu verscheen
was een Rus en terstond' werd hij dan
ook gerustgesteld.
„Is graaf Theodor thuis."
„Hij verwacht u."
Paul voelde zich nu op zijn gemak
en volgde den knecht. Do luxe in de ka-
mers en corridors verwonderde hem,
want hij was aan den eenvoud van rijn j
eigen Russische omgeving gewoon zulk j
een weelde als hier heerschte had hij1
alleen in paleizen te Petersburg en rijke!
huizen to Parijs ontmoet. Toen liij den i
knecht langs de breede trappen naar een
wintertuin op de eerste verdieping volgde
getuigden ook.hier weer liet prachtige,
ameublement, tapijten enz. van do
luxueuse omgeving waarin Falvi leefde.
Het vertrek waarin hij eindelijk en
ten laatste blijven kon -was hoewel niet
groot zeer smaakvol ingericht- Keurige
aquarellen vroolijkten de met rijden be
hangen wanden op, hier en daar was
een divan geplaatst, hdt ^innebqeld
van gemakzucht, en op bijna ieder ta
feltje prijkte een vaas met bloemen.
Het gescliilderde venster verborg den
leelijkc-n steenen muur, die den tuin van
het heerenhuis omgaf. Paul zette zijn
hoed af en nam tevreden op een der so
fa's plaats.
„Die diplomaten," zeide hij tot zich
zelf, „rij praten den geheelen dag en
dansen 's nachts. En dan verdienen rij
twintig duizend roebels per jaar alleen
om hun medemenschen te overtuigen
dat zwart wit is. Want als er eenig werk
voor hen te doen is poetsen zij de plaat-
Het moet dunkt mij niet zoo heel moeie-
lijk rijn om voor twintig duizendl roe
bels per jaar leugens te verkondigen.
En Theodor heeft dat geld niet nooclig,
hij was vroeger al rijk. en zal er dus nu
wel dubbel eu dwars in ritten."
De major domo verwijderde zich na
dat Paul hem zijn naam had opgegeven,
zeggende dat de graaf wel terstond zou
komen. Paul nam een Russische cou
rant op en verdiepte er zich in. Het was
een genot rich in gedachten weer in
Petersburg en Kroonstad te kunnen be
vinden.
(Wordt vervolgd.)
