ran legaten aan zyn familieleden toe
gewezen.
De waarde van het bekende land
goed van den overledene Waddesdon
Manor met twee bezittingen, in Bed
fordshire en Buckinghamshire, en
alles wat daarop is, wordt geraamd
op 1,488,128 pd. st. 14 sh. 8 d.
Die 8 stuivers vooral maken het
cyfer belangwekkend.
Eene avontuurlijke prinses.
In de laatste tijden is veel gespro
ken over prinses Lonise van Cobnrg,
die naar sommigen beweerden, door
haar vader, koning Leopold van Bel
gië te streng behandeld ia Thans heeft
de „Wiener Allgemeine Zeitang" een
artikel, getiteld „De waarheid over
prinses Lonise van Coburg", waarvan
wy hier een uittreksel geven. Prins
Pnilip van Coburg leefde langen tijd
met zijn gemalin, prinses Lonise, zeer
gelukkig. Beiden woonden te Weenen,
doch dikwerf logeerde het echtpaar
geruimen tijd te Parijs, Budapest!;
of Brussel. Langzamerhand echter
kreeg prinses Louise vreemde neigin
gen. Zij kocht een overgroot aantal
kleederen, zooveel als zy niet in tien
jaar zou kunnen verbruiken.
Io 't winterseizoen van 1896—97
logeerden prinses Louise en kroon
prinses Stephanie te Abbazzia, waar
ftrinses Louise keunis maakte met
uitenant Cesar Keglewitsch, afstam
meling van eeu oude Croatische fami
lie, doch zonder vermogen. De prin
ses interesseerde zich voor hein, liet
te "Weenen een stal voor renpaarden
inrichten, waarvan hij de leiding op
zich nam. Spoedig was de verhouding
zoo, dat prins Philip, den loitenant
tot een tweegevecht uitdaagde, Prius
Philip werd verwond en moest, maan
den achtereen met zijn arm in een ver
band loopeu.
Prins Philip deed bekend makeu,
dat bij voor zijn vrouw geeu schul
den meer betaalde. Daar de prinses
zelve geeu vermogen bezat en van
haar vader, den Koning van België
slechts een kleine toelage ontving,
moest er geld verschaft worden. De
luitenant eu de spilzieke echigenoote
van prins Philip, gingen naar een
bankier te Weenen en kregen opeen
wissel 600.000 gulden. Doch deze wis
sel was valschelyk onderteekend met
de hand van de kroonprinses-weduwe
Stephanie. Toen Stephanie doodelyk
ziek werd, verlangde de geldschieter,
de erkenning van de echtheid van de
bandteekeoing en op haar ziekbed
ontdekte de kroonprinses de verval-
sching, waarvan haar zuster met
Keglewitsc'i hadden gebruik gemaakt.
Onderwijl waren de twee laatsten
naar Nizza gereisd, waar prinses
Lonise allerlei buitensporigheden be
ging. De luitenant, bang voor de ge
volgen van den vervalschten wissel,
beproefde zyn geluk te Monte Carlo,
doch verloor groote sommen. Prins
Philip deed moeite om zich van prinses
Louise te doen scheiden, doch deze
laatste verdween plotseling uit Nizza
en ca lan?en tijd eorst vernam men
dat zij zich in Croatië ophield, op 't
slot van den stiefvader van den luite
nant. Toen de luitenant moeite deed,
om ontslag uit den dienst te verkrij
gen, ten einde zich aan een veroor-
aeeling door den krijgsraad te ont
trekken, werd hij in Mei 1896 te
Agram gevangen genomen.
De priuses ging naar Weenen terug,
daartoe door den advocaat van haar
echtgenoot uitgenooiigd en begaf zich
naar een inrichting voor zenuwlijders
te Döbling Later werd zy naar het
sanatorium Rudinger in Purkersdorf
gebracht. Zy bevindt zich lichamelijk
in welstand en ontvangt 's maands
3000 gulden toelage van haar gemaal,
ter bestrijding van haar levensonder
houd. Het proces tot echtscheiding
wordt, met liet oog op den geestelij
ken gezondheidstoestand van de prin
ses. niet voortgezet.
In twee jaar heeft zij 21,! millioen
gulden schuld gemaakt. Prius Philip
heeft daarvan één milüoen voor zijn
rekening genomen.
De luitenant is tot zes jaar gevan
genisstraf veroordeeld en van deu
adel- en ofticiersstand vervalleu ver
klaard. Men heeft hem kunnen be
wijzen dat hy van het geld, door hem
met den vervalscbten wissel verkre
gen, ook zijn eigen schulden heeft
betaald.
Ken hevige brand heeft Maandag
in het hart van de city te Londen
gewoed. Ben 14-tal huizen, ineoren-
deols kantoren, bergplaatsen eu ma-
weer bij eikaar hebt. En als mademoi
selle nog wacht welnu, zend dau een
tweede briefje."
Op dat oogenblik werd Paul alles dui
delijk.
lfij deed een paar pa<s achteruit als
zocht hij een opening om door le kun
nen ontsnappen; er lag een verschrikte,
uitdrukking als van een vervolgd dier,
in zijn oogen, toen hij den lieer des.
huizes aanzag.
..Mijn. God'" riep hij uit, „dat zult
gij toch met doen, graaf. Gij hebt er
geen recht too. Ik moet naar huis te-
rugkeeren, ik heb u immers gezegd, dat
zij op mij wacht"
Bonzo antwoordde hem door op de
gong naast hem te siaan.
„Mijn zoon." zeide hij streng, ..zij
zal nog vele dagen moeten wachten. Het
is de plicht van uw vrienden u te red
den."
De diepe tonen dei' gong klonken
als een alarmkreet door liet stille huis.
De drie mannen, zij waren nu allen
opgestaan, zagen elkaar aan. Zij wisten,
dat de tijd om te spreken voorbij was.
Wat Bonzo bdtrof, deze lachtq niut
meerer stond toorn en vastberadenheid
op zijn gelaat te lezen. Hij zag om zich
heen met het air van iemand, die alles
o)) het touw hooft gezet eai nu zijn plan
gazynen, in Breadstreet, Freday-
street, Milkstreet en Cheapside, wer
den grootendeels, met den mhond, een
prooi der vlammen. De schade is zeer
belangrijk. Geen persoonlijke onge
vallen.
Dwaling.
In Duitschland (Augsburg) is we
der eene gerechtelijke dwaling aan den
dag gekomen. Een werkman was tot
vijf maanden gevangenisstraf veroor
deeld wegens diefstal. Thans is hij, na
106 dagen van zjjn vrijheid te zyo
beroofd, ontslagen, omdat bij het on
derzoek van een andere strafzaak aan
het licht kwam, dat de diefstal door
anderen was gepleegd.
Schipbreuk.
De Bremer driemaster „Johann
Friedrich" is op reis van Londen naar
Philadelphia by de Azoren gezonken.
Acht man zijn geredvermist worden
de gezagvoerder en negen matrozen.
De stoomboot „Bulgaria".
De stoomboot „Victoria" is te Bal-
timore aangekomen met vier personen
van de stoomboot „Bulgaria", die reeds
zoo geruimen tyd vermist werd. Zij
waren op zee gevondeD, rondzwalken
de in een kleine boot.
Een Hongaarsche moordenaar,
Öp telegrafische aanwijzing werd
den 27en Jan. jl. aan het Maassta
tion te Rotterdam gearresteerd, de
Hongaar Janold Konecky, die te
Miava zijn zoon vermoord en daarna
in een bakkersoven verbrand hal.
Voor de rechtbank te Rotterdam
diende Donderdag,zyn uitlevering. Zyu
vreemdsoortige kleeding en gemeene
koperkleurige tronie boezemden alge
meen afgrijzen in en deden deDken
aan een „Schinderhannes, Renaldoof
Ali Baba." Gekleed in grooten pels
mantel en bont muts en hooge jacht
laarzen, was hy op weg naar Noord-
Amerika en in bet bezit van een
passage-biljet.
Door een tolk werden hem in de
Slavische taal vragen gedaaD. Hy
verklaarde de bedoelde persoon te
zyn, geboortig uit Slowak. Hy ont
kende den moord. De rechtbank zal
binnen 14 dagen over de uitlevering
advies geven.
De „Deutsche T'ageszeituog" schrijft:
„Uit goed ingelichte kringen ver
nemen wij dat de rijkskanselier be
sloten is, spoedig na zijn verjaardag
(-11 Maart) ontslag te nemen, en dat
men den ambassadeur te Petersburg
prins Radoliu tot zyu opvolger heeft
uitgekozen. Wy geven dit bericht zoo
als wy bet vernomen hebben, zonder
ervoor te willen instaan."
Brand te Paramaribo.
De schade bij den grooten brand te
Paramaribo geleden, wordt door Onze
Wes> geraamd op f 232,950. Het blad
kan tevens mededeelen, dat thans de
brandweermaterialen in de verschil
lende brandspaithuisjes worden nage
zien en in den best mogelij ben toe
stand gebracht.
Verder verneemt liet, dat dit slechts
voorloopige maatregelen zyn en by het
bestuur reeds een outwerp tot behoor
lijke organisatie van het brandwezen
aanhangig is, dat tot grondslag heeft
een reeds vroeger door den beheerder
van het brandwezen ingediend ont
werp.
Er wordt met den meesten ijver een
onderzoek ingesteld naar de oorzaak
van den brand en het te laat vallen
van de alarmschoten op het fort Zee
landia.
Te Paramaribo heeft zich eene cen
trale commissie gevormd, die zich be
schikbaar stelt giften in ontvangst te
nemen, in de eerste plaats om in den
oogenblikkelyken uood der slachtof
fers te voorzien en daarna, voor zoo
verre de kas toelaat, geleden verlie
zen. waar de behoefte werkelijk is ge
bleken en hulp verlangd wordt, te
vergoeden.
Lady Curzou.
De vrouw van den onderkoning
van Britsch-Indië. Lady Curzou, een
dochter van deu Amerikaanschen
miliionaïr Leiter, is een bekende
schoonheid, maar men moet een Oos
terling zijn om die schoonheid naar
waarde te pryzeD. Hoor hoe een Hin
doe in de Baogabassi, een voornaam
inlandsch blad in Bengalen, Lady
Curzon lofzingt:
tcu uitvoer ziet "brengen.
„Gij rijt krankzinnig, kapitein Zassu-
lic. en wij zullen u genezen," hernam
hij triuinfantelijk.
„Morgen gaan wij op reis, maar niet
naar Venetië.
Hot fort van St. Peter zal uw hospi
taal zijn.
Dwaas dio ja was om je tegen mij te
durven verzetten.'"
Dreigend hief hij zijn hand op en
als met een tooverslag was dë wint-ir-
tuin met soldaten, gekleed! in het Rus
sische uniform, gevuld.
Onverhoeds vielen zij den vluchteling
aan en wierpen hem op den grond. De
ovei val geschiedde zoo plotseling en on
verwachts dat Paul zich reeds gevangen
voelde toen hij nog bezig was een plan
ter ontsnapping te beramen.
Een oogenblik verweerde hij zich als
een dolle. Wanhoop en woede verleen
den hem bovennièïiselielijke la-acht. Het
scheen wel alsof voor hem geen geluk
was weggelegd.
„Marian!" kreet hij, „mijn God', laat
mij naar haar toegaan, gij doodt
mij ik stik.Olaat mij naai- haar
ton gaan... laat mij..."
Een sterke arm, een reuzenarm ge
lijk. snoerde hem den mond'. Het ge-
heelo portaal scheen vol menschen te
Haar kleur is als van gesmolten
goud, nu de blankheid van haar huid
in het warme klimaat van dit land
al roodgetint is. Hare tanden zyn als
eene ry paarlen. Haar leest is zeer
rank. Haar ravenzwarte lokken, waar
in het blank van haar blank gezicht
gezet is, geven haar het aanschyn
van Saraswati zelve. Haar welgevormd
hoofd met het mooie zwarte haar
rast op een zwanenhals. De oogen
zyn niet donker, en ook niet met rood
bespikkeld. Veeleer zyn zy mooi
purperkleurig. Zy zyn aldoor in be
weging en glanzen van vernuft. Heel
haar verschijning draagt de kenmer
ken van haar welvaren. Haar voor
hoofd is klein en smal. Haar hals is
als de hals van een zwaan, en baar
stem gelijkt op de stem van den
koekoek.
Ja, volgens den Hindoe, moeten
Rati, Saraswati cn alle andere godin
nen haar hoofd verbergen in tegen
woordigheid van Lady Cnrzon, die
is als een edelsteen in goud gezet,
als de volle maan aan een helderen
najaarshemel.
Op de Filippijnen.
Telegrammen nit Manilla maken
melding van een groote ongerustheid,
die Woensdagavond ia de stad heersch-
te, tengevolge van het uitbreken van
aangestoken branden in verschillende
deelen der De brandweer werd
gehinderd door inboorlingen, die slan
gen stuksneden en op de troepen, die
de orde bewaarden, werd geschoteu
uit de huizen, zoodat vele soldaten
getroffen werden. De branden ver
oorzaakten een ontzaglyke schade.
De Filipino's begonnen Donderdag
morgen het den Amerikanen lastig te
maken. Er volgde een ernstig ge
vecht.
Het graf van den Mahdi.
Toen bekend is geworden, dat de
Engelschen na den slag by Omdoer-
man het graf vau den Mahdi hebben
geschonden en diens lijks vernietigd,
heeft dit, ook in Engeland veel ver
ontwaardiging gewekt.
De correspondent van de „Daily
News" te Kaïro verdedigt de ontwij
ding van het graf. Het grafteeken
had toch al veel van het bombarde
ment geleien. Vervolgens waren er
onder de E/yptische eu S)edaneesche
troepen van den s'rdar ongetwijfeld
velen, die ook geloofden, dal de mahdi
het paradijs was ingegaan, en zyn
gebeente dus niet in het graf rustte;
men moest het opgraven en hun ver-
toonen om hen te overtuigen, dat de
mahdi als een gewoon mensch be
graven was. Eu eindelijk was het
graf een tweede Mekka geworden,
iets dat de chalief trouwens verkon
digde en nog in Kordofan verkondigt,
hopende aldus een nieuweu aanhang
te winnen. Aldus de correspondent,
en hy voegt er nog bij, dat hy Lord
Cromer gesproken heeft en deze de
verwoesting van het graf om de ge
melde redenen billijkt. Voort heet
het, dat er nog met den chaiief afge
rekend moet worden, voor het gevaar
voor nieuwe opstanden geweken is.
Eenige leden van het Engelsche
parlement zullen de regoering over
het lyk van den mahdi nog verder
interpellceren. Men wil o. a. weten
wat er aan is van het verhaal, dat
het gebeente niet geheel in den Nyl
is geworpen, maar de schedel en enkele
beenderen iu het bezit van Engelsche
officieren der expeditie zijn.
De begrafenis van president
Faure.
E8ne beschrijving van de bizonder-
heden over deze begrafenis en het
aspect van Parijs op Donderdag, luidt
als volgt:
De plechtige teraardebestelling van
het stoffelijk overschot van president
Félix Fauro heeft een groote menigte
nieuwsgierigen op de straat getrokken.
Vooral de weg, die den stoet zal
volgeo, die tusschen het Eiysée en de
Notre Dame inbegrepen, is reeds vroeg
druk bezet.
Elk oogenblik wordt de menigte
grooter. Alle straatlantaarns langs
den weg, die de stoet zal volgen, zyo
omkript en de lichten branden
Overal is het zeer kalm. De dag
belooft zeer rustig te worden. Tegen
negen uur stellen de troepen zich
langs den weg iu dubbelen haag op
en de menigte neemt daarachter plaats.
De leden van de Ligue des Patriotes
zyu in grooten getale aanwezig op de
Place de la Concorde. Zy zyn zeer
7.ijn. Ofschoon de gevangene naar links
cn rechts sloeg en schopte, nu eens de-
n dan genen treffend, droegen de
soldaten hem toeli vlug naar zijn kerker.
Paul ging nu aaiderej portalen en
andere kamers voorbij:; deze waren bij
na, armoedig gemeubeld, die trappen in
dit gedeelte van het huis waren niet
van marmer en hot daglicht viel door
getraliede vensters naar binnen.
Zijn handen waren bebloed rn zijn
klteren gescheurd en toen de soldaten
hem neergooiden en zich verwijderden
werd hot duister om hem heen. Hij lag
in volslagen duisternis, de duisternis
van de hel, zeide Paul tot zichzelf, want
hij wist dut de onnieedoogenlooze hand
van de Russische overheid zich naar
hem had uitgestrekt, zelfs nu liij zich
in het Engeland bevond, waarnaar Ma
rian zoo verlangd had.
HOOFDSTUK XXIV.
Marian ontwaakte toen de klok van
de St. Martin, vier uur in den morgen
aankondigde, uit een onrustigen slaap.
Zij liad niet willen slapen maai' haar
zwakheid had de overhand gekregen
op haar verdriet en een uur lang droom
de zij van het afsclirikwekkende) fort
Alexander en haar onderaardse!) e cel.
rustig. Weldra komen de autoriteiten
voorbij, die zich in rijtuigen naar het
Eiysée begeven. Geen enkele betoo
ging wordt gehouden, zelfs niet als
de leden van 't Hof van Cassatie
Sasseeren Te kwart voor tien stellen
e detachementen van de Saint- Cyriens,
de poly-technici, de fuseliers, de ma
trozen en de mariniers zich op de
trottoirs van de Rue du Faubourg
Saint-Honoré. Deze detachementen
zullen het eere-escorte vormen.
Te half tien neemt Generaal Zur-
linden, gevolgd door den schitterenden
generalen staf, plaats voor het Eiysée.
De generaal salueert met deu degen
en vertrekt vervolgens om zich aan
't hoofd van den stoet te stellen.
Te vijf minuten over tien arriveeren
de kamerleden, met Deschanel aan 't
hoofd, langs de Avenue de Marigny.
Een bataillon van het vierde regiment
infanterie vormt het escorte en pre
senteert het geweer voor de kamer
leden als dezen het Eiysée binnen
treden. Te tien uur komt de president
Loubet aan in een gesloten landauer.
Hy draagt het groot cordon van 't
legioen van eer en wordt met eerbied
ontvangen. Generaal Boilloud is naast
hem gezeten.
De troepen presenteeren het geweer,
de trompetters blazen een saluut. De
president gaat het Eiysée binnen. Te
vyf minuten over tien stelt de stoet
zich op. Verschillende heeren, die
.kransen dragen, gaan vooruit. De mu
ziek van de Garde Républicaine speelt
een treurmarsch. Daarachter komen
de rijtuigen van de-geestelijkheid en
vervolgens de lijkkoets, getrokken
door zes paarden met zwarte dekken
met zilverborduursel. De koetsier vau
de lijkkoets is dezelfde, die den vori-
gen president grafwaarts bracht.
De slippen van de koets worden
gedragen door de heeren La Ferrière,
gouverneur-generaal vau Algerije,
Lockroy, Millaud, Guillain, Kranz,
Peytral, Delc-assé, de Freycinet en
monseigneur Reuou. Dan komen pre
sident Loubet en minister-president
Dupuy, gevolgd door de gezanten der
buitenland8che delegaties, het corps-
diplomatique en de leden van de bu
reaux van öenaat en Kamer.
Geen enkele manifestatie is by de
begrafenis geschied. Alles is kalm.
President Loubet wordt eerbiedig be
groet zyu landauer was bedekt.
Td tien uur verliet de stoet iu de
voorgeschreven volgorde het Eiysée.
Overal langs den weg is een reusach
tige volksmenigte op de been.
Achter den lijkwagen gaan 16 kapi
teins van het garnizoen te Parijs. Zij
dragen de eere- teekenen van president
Faure. Voetknechten scheiden de dra
gers van deze decoraties van de fami
lieleden.
De heer René Borge, schoonzoon
van wijlen president Faure, gaat in
't midden. Ter rechterzijde bevindt
zich de heer Le Gall, ter linker de
heer Blondel. De toeschouwers waren
zeer onder den indruk van de smart
der familie-leden.
Door een bijzondere gonst mochten
de journalisten, die den overleden
president op zyn reizen begeleidden,
vlak achter den familie in den stoet
volgen. Achter de journalisten ging
president Loubet, ter rechterzijde de
heeren Frauck, Chauveau en Dupuy,
ter linkerzijde de heeren Deschanel
en Lebret.
Vervolgens komen generaal Bailloud
en alle officienu van het Militaire
Huis, de hb. Roussel en de zoon van
President Loubet.
De apostolische nuntius gaat aan
de gezanten en delegaties dor buiten-
landsche mogendheden vooraf.
De Duitsche officieren schijnen, wat
hun hooge gestalte betreft, uitgekozen
te zyn, want zy zyu nog een hoofd
langer dan de langste officieren uit
het buitenland.
Hierop volgen de leden van den
Senaat en die van de Kamer. De stoet
beweegt zich in de voorgeschreven
volgorde langzaam voorwaarts en
zonder buitengewone voorvallen.
Le menigte ontbloot eerbiedig bet
hoofd. President Loubet trekt do
algemeens aandacht. Hy loopt bloots
hoofds, omringd door de heeren Franck
Chauveau, Deschanel, Dupuy en
Lebret.
Op den hoek van de Avenue Ma-
rigny en de Champs Elysées roept j
men uit de menigte „Leve het leger
op het oogenblik, dat de leden vau
het Hof van Cassatie voorbijgaan.
De stoet begeeft zich naar de
Avenue des Champs Elysées. Tot in
de boomen hebben tal van nieuws
gierigen plaats genomen. De menigte
Toen zij wakker werd zat zij nog al
tijd in haar laag stoeltje voor liet raam,
maar de nachtelijke koude had haar
ledematen verstijfd en de doodelijke
stilta om haar heen drukte haar. Even
min kon zij zich in 't eerst herinneren
waarom zij niet in haar bed lag en hoe,
het kwam dat zij op dit uur in de stillo
straat beneden haai' zat te kijken.
Maar spoedig herinnerde zij zich al
les. Zij stond op en opende de deur van
hun kleine zitkamer. Was Paul terug-
gekomen vroeg zij zich zelf af. Waarom
bleef hij zoo lang weg? Welk leed was
hem nu weer- overkomen. God! als hij
eens dood was!
Het gemartelde, hidpelooze jonge
meisje, afgemat van het lijden en de
onrust, sloop nu zachtjes de gang over,
naar Paul's slaapkamer. De deur stond
wijd open. Zij kon zien dat het bed nog.
onaangeroerd was. Hier en daar lagen
enkele voorwerpen, clie hij in Londen
gekocht had o.a. een paar pantoffels, een
lessenaar enz.
Een ruikertje violen, dat liij twee
dagen geleden gedragen had, toen hij
boodschappen voor haar ging doen, stond
in een glas op zijn waschtaf.i. Zij nam
't er uit en kuste de verwelkte bloemen
toen knielde zij voor zijn bed neer en
bad God, dat geen nieuw leed hun el-
is zeer kalmgeen enkele kreet aan
het adres van President Loubet wordt
gehoord.
Hy wordt begeleid door agenten
van politie.
Op het oogenblik, dat de leden van
het Hof van Cassatie op de Place de
la Concorde aankomen, hoort men uit
het publiek de kreten„Leve het
leger!"
Toen de menigte aldaar de roode
toga's van de leden van het Hof van
Appèl zag naderen, riep zy nogmaals
„Leve het leger
De rechters Loew en Bard zyn niet
in den stoet.
De Place de la Concorde is zwart
van menschen. De standbeelden, de
fonteinen, de gebouwen en straten in
den omtrek zyn van een reusachtige
menschenmassa overvuld.
Zelfs de daken zyn geheel bedekt
met nieuwsgierigen.
De stoet begeeft zich naar de Quay
des Tuileries, waar de kademuren
ondanks het verbod door de menigte
in beslag zyn genomen. Men hoort
geen kreten meer.
De stilte der menigte wordt alleen
verstoord door de salvo's der artillerie,
die aan de erven der Seine worden
afgevuurd.
De stoet kwam vyf minuten over
twaalf aan de Notre Dame aan.
De indrukwekkende plechtigheid j
in de Notre Dame werd geleid door
Mgr. Richard, die Loubet ontvin -.
Richard gaf de absolutie en gelei 3de
de lykbaar tot aan den uitgang. Op
den tocht van de hoofdkerk naar de
begraafplaats had niets ernstigs plaats.
De stoet vertrok om kwart voor
eenen van Notre Dame. De leden
van het Hof van Cassatie keerden
rechtstreeks naar het Paleis van
Justitie terug in open rijtuigen, door
cavaleristen en bereden politie om
ringd. Geen enkele kreet werd bij
hun terugkeer vernomen en er had
niets bijzonders plaats.
Op de begraafplaats hielden Franck-
Chauveau, Deschanel, Lockroy, Guil
lain en Dopuy toespraken. Dupuy
dankte voor de betuigingen van sym
pathie van alle zijden ontvangen; hy
bedankte de souvereinen die afgezan
ten hebb3n gezonden. Hy schetste
Faure's leven, vooral den ijver waar
mede hij de buitenlandsche zaken
behartigde. De roem van zyn bestuur
was het verbond tusschen Frankrijk
en Rusland. Het vaderland zal Faure
Diet vergeten, want het volk hield
vau hem.
President Loubet verliet, door kuras
siers geëscorteerd, het kerkhof Père-
Lachaise des middags om 5 uur om
naar het Luxembourg terug te keeren.
Op den gehee'en tocht door de stad
werd by toegejuicht.
Het aantal persoonlijke ongelukken,
in deu loop van den dag voorgeval
len, is aanzienlijk.
De Liguo des Patriotes had zich
op de Place de la Concorde opge
steld om zich onder aanvoering van
Marcel Habert bij den lijkstoet van
president Faure te voegenmaar zy
werd door de politie uiteengedreven.
De Ligue heeft toen besloten een
krans op het graf van Faure te gaan
leggen.
Voor de bureau's der Libre Parole
zijn de antisemieten en hun tegen
standers nandgemeen geworden. De
kreten: Dood aan de joden! en Leve
Loubet! wisselden elkander af. Afdee-
lingen politie werden opgesteld en
verscheidene arrestaties hadden plaats
wegens het uiten van den kreet: Weg
met Loubet! Panama! De afgevaar
digde Millevoye werd gearresteerd.
Een brigadier van de politie werd
door een steek met een degenstok
gewond. De tegenstanders begonnen
met stokken te vechten, en de politie
ontruimde daarop de terrassen der
cafés, die door de antisemieten bezet
waren, terwyl de tegenbetoogers Leve
Loubet! riepen.
De arrestatie van de afgevaardig
den Millevoye, Déroulède en Marcel-
Habert is geschied op initiatief van
den minister-president Dupuy.
Een nota van Havas meldt, dat
Millevoye gearresteerd is wegens het
veroorzaken van samenscholingen. De
députés Déroulède en Habert, die
ook gearresteerd zyn, waren aan het
hoofd van een troep betoogers de
kazerne van Neuilly binnengedron
gen en weigerden op het bevel van
de daar aanwezige officieren heen te
gaan.
Het aantal inhechtenisnemingen be
draagt 180. De rust is hersteld.
Mevrouw Faure heeft president Lou-
kïide nog zou komen vermeerderen.
Het was vreemd hos zij nu eerst,
merkte hoe hulpeloos rij zich zonder
Paul voelde. Een jaar geleden, zou het
haai' niets hebben kunnen schelen om
alleen in de wereld te staan.
Maar die tijd' was voorbij. Geen over
dreven gedachten van Paul's verstand
koesterend, hem door en door kennend,
zeide zij tot zichzelf, dat hij de eenige
man op de wereld was die een gevoel
van liefde in haar hart had kunnen
opwekken. Zij trilde van geluk als hij
haar in zijn armen nam. Haar eerst o
gedachte bij het ontwaken gold' Paul
en met zijn naam. op de lippen sliep zij
in. De jaren, die zij in -eenzaamheid
en armoede had doorgebracht, schenen
ver achter haar te liggen. Kwam het
soms eens Inj haar op, dat deze omkeer
ten goede niet lang kon voortduren, dat
zij eenanaal de straf voor haar daden
moest ondergaan, dan verdroof rij diei
gedacht zoo spoedig mogelijk.
Zij was een vrouw en beminde.
Het was doodelijk stil in het huis en
buiten bescheen hot dagende morgen
licht- de stille straten en gesloten ven
sters: Ook het groote Londen was inge
dommeld. Zwierig eu opzichtig orna
mentiek, dat verguld moest heeten, zag
er nu verflenst en dof uit; do omtrek -
bet gevraagd tot Zaterdag het Elys<
te mogen blijven bewonen, betgee
deze dadelyk heeft ingewilligd. Hy zt
dus eerst in het begin van de volgend
week het Paleis betrekken.
Omtrent de laatste dagen van de
gestorven President wordt nog raed«.
gedeeld, dat hij reeds sedert achttie-
maanden aan flauwten leed en dató
kamerdienaar, die hem steeds verge
zeide, altyd ether by zich had voo
geval van nood. Dagelijks ontvin
Faure bezoek van zyn dokter en dez-
had hem aangeraden zich lichamelg
niet te veel in te spannen. Maar b
luisterde daarnaar niet en gaf zjjt
dagelykschen rit te paard niet op
evenmin als de jacht. Zondag was h
nog 's morgens om zeven uur ondank
de hevige koude in open rijtuig uitge.
reden, had een schilder bezocht en ziel
daarna naar een weldadigheidsinstel
ling te Sèvres begeven. Hy kwan
door het Bois de Boulogne terug, ginji
de geheele Allée de la reine Margue
rite te voet en liet zich toen in eei
hevige regenbui naar het Eiysée terug
brengen, zonder het rijtuig tesluiteD
Woensdag voelde hy zich hevig ver
moeid en Donderdagochtend zegde hj
zyn gewonen rit af. Donderdagavond
stierf hy.
INGEZONDEN MEDEDEE-
LTNGEN.
30 cents per regel-
Gezondheidsregel
Wie niet zorgt voor een goede
spijs vei tering heeft geen recht zich
te beklagen als hij last krijgt van
Opgeblazenheid, Hartklopping, Dui
zelingen, Gejaagdheid en dergelijke
kwalen. Op zekere, alleraangenaam-
ste, voor de gezondheid onschade
lijke wijze, verschaft men zich da
gelijks voldoende darmontlasting,
door het gebruih der Zwitsersche
Pillen van Apotheker RICHARD
BRANDT,sedert tientallen van jaren
door 24 professoren in de genees
kunde beproefd en aanbevolen en
met roem bekend; en zoodoende
voorkomt men alle onaangename
gevolgen. Het dagelijksche gebruik
kost slechts 3 Centen.
Voor het geval dat de Zwitser
sche Pillen van R. BRANDT in
de Apotheken niet voorradig zijn,
wende men zich per briefkaart tot
de firma F. E. van Santen Kolff,
te Rotterda n, die de doosjes voor
f0.70 tegen rembours toezend.
Rubriek voor Dames.
Eenigcn lijd! geleden, sprak ik met
een zestigjarige dame over die opvoeding
van jonge meisjes. Ik verdedigde het
standpunt, dat een jong meisje, dat be
houdens enkele korte uitstapjes altijd
thuis is geweest, behoefte heeft eens
wat meer in de wereld rond te kijken,
en het daarom aan hare liefde voor het
ouderlijk huis volstrekt niets te kort
doet, wanneer rij liaar verlangen ken
baar maakt voor een of twee jaar bui
tenshuis te gaan.
De dame tegenover mij zuchtte eens
cn zei toe„Ja. 't verwondert mij niet.
dat den jongen meisjes van dezen tijd
li6t stille huiselijke niet meer kan be
koren zij hebben daarvoor te veel ge
leerd en gelezen, maar geloof je ook niet,
dait de vric-uidlinm.\tjes uit mijn jeugd des
te gelukkiger waren, dat de ontevreden
heid bij haar niet was opgewekt.. Ik
kon daarop niet dadelijk antwoorden,
het valt zoo moeilijk te zeggen hoe men
zich zou gevoelen, als men anders was,
dan men nu is maar in het vervolg
van ons gesprek werd het mij duidelijk,
dat er althans één reden is en dat wel
oen zeer belangrijke, waarom het meisje
van den tegenwoordigen tijd zich geluk
kiger kaai voelen.
Stel u voor een meisje uit liet begin
dezer eeuw treedt in het huwelijk. Zij
is een flink huishoudstertje en later een
goedlef moeder, maar als echtgenoo-
to? Bebeokent zij ails vriendin, als troos
teres van haar man veel? Haar man
heeft in zijn zaken moeielijkhedenwat
zou het hem een troost zijn om thuis
gekomen alles aan zijn vrouw te verteI-
1 len om van haar raad te vragen en
door haar opgewekt te worden den vol
genden dag weer met nxoed aan 't werk
«ta gaan.
Maar hij dénkt or niet aan zijn lief
vrouwtje met die onaangenaamheden te
kwellen; hij moet alles maar voor zich
zelf opkroppen. Is dat niet Giircchtvaai-
ken van reusachtige gebouwen vertoon
den ricli aan 't oog als waren rij in
nevelen gehuld.
Zonder de voorbijrijdende karren en
het enkele menschel ij ke wezen, dat geen
thuis bezat en ontwaakte om zijn treu
rig bestaan weer op te vatten, zou men
gedacht hebben zich in een doodenstad
te berinden.
En. degenen, die den vorigen dag
voorbij waven, gegaan, waai' sliepen zij
nu Welke verandering was er sinds
gisteren in hun lot gekpnuu Hoe ve
len zouden den. aan In-eken den dag met
blijdschap begroeten
Hcovelen zouden het daglicht niet
nicer aanschouwen
Do stilte en eenzaamheid om
haar heen benauwden Marian. Zij was
bevreesd voor die stilte.
(Wordt vervolgd.)
