Stoom ververij en Chem. Wasscherij
C. HOEING, Firma SCHEXK,
Straass denkt aan niets anders. Het
gebeurt hem dikwyls, dat by midden
in den nacht wakker wordt met een
geschikte melodie in het hoofd. Dan
springt hjj het bed uit en schrijft
haar op.
Onlangs struikelde hü in het don
ker en viel met het hoofd op een hard
voorwerp. Hij bekommerde zich daar
weinig om, schreef eerst zijn wijsje
neer en bette toen de pijnlijke plek.
Aan het ontbijt zat hy met een blauw
oog en de heele familie vroeg angstig
wat er 's nachts toch gebeurd was.
Strauss lachte ze uit en zei alleen,
terwyl hy op zyn kleurig oog wees
„Mijn eerstvolgende wals
Een anderen keer bracht hy bij
een familie een avondje door. Plotse
ling was hy verdwenen. Men zocht en
vond hem eindelijk thuis voor zijn
schrijftafel. Er was hem weer iets
„ingevallen.''
Zoo werkt de oude walsenkoning
en zoo komt het, dat Strauss in be
trekkelijk korten tjjd reeds hetgeheele
eerste bedrijf van zjjn „Asschenpoos"
gereed heeft.
De rijkste mail ter wereld.
De rijkste man ter wereld leeft
tegenwoordig te New-York. Het is
John Rockefeller. Deze petroleumko-
ning zal het mettertijd tot billiouair
brengen het derde gedeelte van een
biilioen (een billioen is 1,000 mil-
lioen), bezit bij reeds en zijn vermo-
nen groeit zeer snel aan. Tot op 10
of 12 millioen nauwkeurig kan hQ het
niet berekenen. Cresus was een arme
slokker vergeleken bjj dezen man, in
wiens baud het lot van duizenden
persouen rust. Zjjn jaarlyksch inko
men bedraagt 20 millioen dollar, of
1,666,666 dollar per maand, 55,555
dollar per dag, 2316 dollar per uur,
38 dollar per minuut of f 1.50 per
seconde. Rockefeller begon zijn loop
baan als boekhouder met een tracte-
ment van 50 dollar per maand. Hy
moet nu even moeilijk te genaken zijn
als de keizer van China. Als hij bil-
lionnair is, zou bij alles kuunen doen
hy zou alle vorstea op aarde bun
tracteinenten kunnen uitbetalen en
toch nog altijd een grooter inkomen
dan zy overbonden.
Leger en Vloot.
Koloniale werving.
In de maacd Februari 1899 zyn by
het Koloniaal Werfdepot voor den
Indischen dienst aangenomen 84 Ne
derlanders, 11 Duitschers, 25 Belgen,
2 Zwitsers, 1 Luxemburger en 1
Oostenrijker; totaal 124. Yan de ver
schillende korpsen van het loger wer
den in genoemde maand overgenomen
17 onderofficieren en minderen, zoo-
dat de totale werving 141 bedroeg.
Ooder de aangenomonen bevinden
zich 20 miliciens, die voor den tijd
van 2 jaar by het Ind. leger worden
gedetacheerd onder de overgenome-
nen4 onderofficieren voor vier en
7 miliciens die voor eene detacheering
van twee jaar bij dat leger zijn toe
gelaten.
Aan die 141 personen werd aan
handgeld uitbetaald een som van 27.990
galden.
Naar O.-Indië vertrokken 2 deta
chementen door 5 officieren ge
leid ter sterkte van 4 oiideiofficio-
ren, 1 korporaal en 79 minderen, allen
van verscitillende nationaliteiten, en
wei60 Nederlanders, 8 Duitschers,
13 Belgen, 2 Zwitsers en 1 Luxem
burger.
Uit O.-Indië keerden terug 19 mili
tairen wegens diensteindiging of wel
wegens ziekte. Uit W.-lndië repatri
eerden 14 militairen, allen herkomstig
van Curagao.
DE PIANO.
rk was al een dag of acht verhuisd,
toen. de man, van wien ik een pia.no ge
huurd had, als een steen uit de lucht
mijn kamer kwam binnenvallen, verge
zeld van twee kerels met smerige blauwe
Haarlemmer Halletjes
Een Zaierdagavojidpraaije.
CCCLXVHL
Du menscken, dat. zijn dus wij alle
maalu en ik en een ander, zijn bij
zonder gesteld op winstjes uit do loterij
en op een erfenis, "t Is ook zoo gemakke
lijk. niet waar, wanneer in het eene ge
val de commissionair en in het tweede
do notaris tot u komt zeggen „zie hier
een half miilio.m" En aangezien de
mensch als individu daarop zoo gesteld
is. mag het niemand verwonderen, dat
ook vereenigingen wel eens graag zoo'n
biliv;i<kar.pj<j zouden vJillen geniejeJii
Hun is het spelen in de loterij niet ver
gund, maar de mogelijkheid van een
erfenis is niet buitengesloten cn ik ben
dan ook lid van sommige vcreenigingen,
die aan lut einde van u-der jaarverslag
een verzoek deen aan leden en begunsti
gers. cm hun bij eventueel overlijden
een iegaatje te sehenkon.
Deze herinnering aan onze sterfelijk
heid laat mij volslagen koud. aangezien
er bij mijn dcod weinig te erven en dus
volstrekt niet te legateeren zal wezen.
Voor menschon in gunstiger financieel i
positie móet die wenk evenwol niet pret
tig wezen en. ik zou in overweging wil
len geven, de -legaten, die ze bij hun
dood willen vermaken, nu maar dade
lijk aan de begunstigde vcreenigingen
te geven, .onder voorwaarde, _dat de op
roeping voortaan wegblijven zal. Ik ge
loof, dat in die overeenkomst geen en
kele vereeniging bezwaar maken zal.
Geen wonder dat waar hot individu
op zichzelf, zoowel als vereenigd, op
erfenissen gesteld is, de gemeenschap
er niet anders over denkt. Staat, pro
vincie en gemeente zullen geen neen
b, wanneer him een millioentje, laat
truien en met vuisten om een os mee
dood tc slaan.
De man zei maar één woord
„Mijn piano ?'-
Eindelijk zag hij het glim
mende meubel in een hoek der kamer
staan.
„Ik kom net op tijd," zei hij met een.
zucht van verlichting, terwijl hij met
de mouw van zijn jas zich het zweet
van het voorhoofd veegde. „Zeg er reis,
jongens, pakt. dat ding eens op," zoo
wendde hij zich tot zijn twee helpers,
op de piano wijzend.
„Wat zal er gebeuren?" vroeg ik ver
wonderd.
Maar hij bleef doof voor mijn vraag,
vuurde den ijver van zijn sjouwers aan
en schreeuwde aldoor„Hallohoep
liallo! hoepPakt ze van onderen
aan
...Ik begrijp je niet." zei ik hem neg
eens. „Een jaar geleden heb ik die pia
no van je gehuurd voor zeven gulden in
de maand en ik heb je altijd prompt
betaald. Het instrument is goed onder
houden, ik heb ei- voor gezorgd alsof
mijn eigendom was. en er mankeert
niet het minste aan. Wat scheelt ji
Wat heb je er mee voor, om dat meubel
weg te halen, waar ik huur voor betaal,
dat ik goed onderhoud en waar ik
mee amuseer
„Je hadt niet moeten verhuizen zon
der mijn uitdrukkelijk verlof," zei hij.
..want ik verhuur nooit een piano als
do ooncierge van den huurder hc-t huur
contract niet mede onderteekent.
Nu ben je verhuisd, je zou nu wel
kunnen zeggen, dial mijn piano jou ei
gendom is. Ik ken je lieelemaal niet.
Wio bewijst, dat je een eerlijk man
bent cn op tijd je schulden betaalt Wie
bewijst me, dat je geen achterstallige
wissels hebt en dat je niet op een mooie n
dad je inboedel verkoopen zult, je in
boedel. waarvan mijn piano deel uit
maakt. En dan is er neg ietsje geeft
me onmiddellijk mijn piano terug of
ik laaf politie halen en zal je aanklagen
wegens misbruik maken van vertrou
wen."
Aldus pratende keek de pianover
huurder mij met nijdige oogeai aan. Ik
had wel zin om hem een stomp tegeni
zijn neus to geveni, maar ik ben oen
vreedzaam mensch, een vriend der mu
ziek, die dé zeden verzacht.
Het deed me pijn, zoo plotseling ge
scheiden te worden van het instrument,
dat ik liefhad.
„Zeg eens", zei ik, „dat is een mooie
geschiedenis. Omdat je me niet schijnt
te vertrouwen, zal ik den concierge latten
vragen, zijn poot te zettten onder liet
huurcontract van de pi..." Hij het me
niet uitpraten.
„Niet noodig", bulderde hij. „Wat-
kan m ii uw concierge schelen. Ik wil
mijn piano terug. Houdt ze goed! recht
jongens, en voorzichtig."
't Was een slimme kerel; zoodra hiji
bemerkt had, wat mij kwelde, dat ik
de piano nl. ongaarne zag gaan, sloeg
hij daar munt uit. Na lang praten wild'e
hij dé piano wel laten staan, maar dan|
moest ik zeven gulden per maand meer
luiur betalen. Dat was buitensporig veel
voor die rammelkast, en daarbij: zette
hij irpg een gezicht alsof hij me een
grooten dienst bewees.
Toen we 't over het verschil eens wa-
•n geworden, riep ik over de trapleu
ning den concierge. Ar nold kwam boven,
en ik vroeg hem of hij, h.et huurcon
tract van de piano mee onderteekeneai
wildé.
Dwaas en stom a,ls een. kudde var
kens keek hij mij aan hij begreep mij
niet, maar vermoedend, dat ik een dienst
van hem verzocht zei hij vlak weg
„Neen, dat doe ik niet."
Waarom deed hij het niet? Hemel,
nergens om, enkel en alleen weigerde
hij omdat ik graag had. dat hij toeken
de.
Vergeefs drong ik aan.
„Kom, doe het maar. Arnold, wat
heb je er aan mij dien kleinen dienst
te weigeren?"
„Ik toeken niet," schreeuwde Arnold,
neen, neen. Je kan wel zeggen, dat de
piano niet van u is, maar die piano
VAN
ins zeggen een. tonmtje gouds, ja zelfs
en onnoozele vijftig mille op die manier
verden thuis gestuurd. Maai- ik moet
r bij zeggen vaal^ gebeurt clat niet.
En dat is ook niet. te verwonderen. Je
moet wei een. hart hebben als eeti'engel,
om nadat je je heele leven lang aan Staat,
provincie ca gemeente belasting hebt
betaald om van te snikken, nog op je
sterfbed tot den notaris te kunnen zeg
gen. „ze moeten elk een paar ton van
me hebben, hoor Notaris, en vrij vani
successierecht
t Komt dus zelden voor. zei ik. maar
lut komt toch voor. Ja. dezer dagen is
het zelfs de gemeente Haarlem gepas
seerd. Een dame aan don Kleinen Hout
weg heeft haai- woonhuis aan do go-
■ento gelegateerd cn de gemeente zou
waarschijnlijk wel niets beters weten te
doen, dan het cadeau wat men noemt
verzilveren, indien niet een paar be
palingen aan de schenking waren toege
voegd, die dat onmogelijk maken. De
«.ene voorwaarde is deze, dat de gemeen-
1i aan een nader aangewezen familie
lid jaarlijksch,zoolang deze leeft, f 650
zal uitkeer en en dé tweede, dat na den
dood van dit familielid m het huis een
soort van tehuis voor deftige oude da
mes zal werden opgericht.
Nu is lot dusver niet gebleken, of
do bedoeling is, dat in het huis de oude
dames om niet of tegen betaling zullen
worden verpleegd. In. het eerste geval
zal de Raad waarschijnlijk zeggen „we
danken hartelijk voor liet legaat. Onze
financiën zijn al nauwelijks toereikend
om dé oude vrouwtjes, die zich het pra/O-
dica&t van deftig niet aanmatigen in
het leven te houden. Bovendien hebben
wu nooit de behoefte aan zulk een ge
sticht gevoeld." In dit geval zal dfis
voorzeker de Raad tot den notaris zeg
gen „Notaris, neem jij je huis maar
weor mee, wij kunnen het op 't Stad
Bij het begin van het a. s. seizoen en de groote schoonmaak beveel ik mijne sinds 1868
gevestigde, zeer gunstig bekende inrichting, opnieuw beleefd aan.
Alle goederen, zoowel GORDIJNEN, TAPIJTEN en MEUBELSTOFFEN, als KLEEDING-
STUKKEN, van de fijnste tot de ordinairste, worden binnen korten tijd als nieuw afgeleverd.
In den loop der volgende week OPENING eener FILIAAL, IPAAB9I-
WOIDERSTBAAT 78.
C. HOEING.
maakt thans deel uit van het meubilair,
ze is mij een waarborg voor de huur
ze kemt, de deux niet uit. Weet ik het,
of je betalen zal. als ik met de quitantie
kom
„Je hebt toch waarborg genoeg aan
mijn andere meubels."
„Dat doet er niet toe."
„En mijn sdioorSteengarnituur ter
waarde van vijf honderd gulden?"
„Loop heen met je garnituur."
„En mijn bibliotheek van zwart no
tenhout die minstens driehonderd gul
den waard is."
„Je bibliotheek kan je honden, maar
de pïajno blijft hier, dat is al wat ik je
te zeggen heb."
Aldus sprak Arnold, de concierge, en
opeens gingen mij de cogen open voor
de werkelijkheid der dingen. Ik bevroed
de nu de boosheid der menschen, en in
den eenvoud mijns harten overwoog
ik een middel om uit hun beknelling te
geraken.
„Neem dat instrument mee, ik wil
het niet meer," zei ik tegen den piano-
verhuurder.
„Ik wil het niet hebben", schreeuw
de dé concierge or onmiddellijk tegen in.
„En toch zal ik ze meenemen," riep
dé verhuurder, „ik moet waarborg heb
ben als ik ze verhuur."
„Praatjes, je zal ze hier netjes laten
staan," anwoordde do concierge, „de
piano is mij een waarborg voor de1 huur
cn met alle middelen, zelfs langs ge
rechtelijken. weg zal ik weten te belet
ten, dat je ze hier weghaalt."
Dat duurt nu zoo al diriei jaar lang,
drie lange jaren, dat dié twee ezelskop
pen ruzie maken over een piano, waar
ik alleen plezier van heb.
,Die piano is van mij," schreeuwen
ze allebei met treffende eenstemmigheid,
en ondértusschen maak ik, die voortaan
lieelemaal buiten het geding stai, zonder
huur te betalen, naar hartelust muziek
op een piano, die feitelijk geen c-dgenaar
meer heeft.
De ring mijner Tante.
Mijn tante heet Susanna Ligthart.
Zij had reeds 60 jaar op dit tranendal
doorgebracht en gedurende al dien tijd,
zooals het scheen nog geen tijd gevonden,
om aan een metgezel op den hobbeligen
weg des levens te denken, ten minste zij
was, hetgeen men noesmjt, ejen oude
vrijster. En ofschoon ik nu niet bijzon
dei- veel met oude vrijsters opheb, was
het echter met mijne tante eene uit
zondering. Zij zat er namelijk nogal
warmpjes bij en dat is zeker een aan
bevelingswaardige eigenschap eener oude
tante.
Zij was. zooals ik reeds gezegd heb,
eene oude vrijster, maar had haar hart
toch nog niet geheel voor de liefde ge
sloten. want zij beminde hartstochtelijk
hare juweeleu. Deze juweelen waren van
geen buitengewone waarde, zoodat mijn
belangstelling, welke ik om wille mijner
tante wel moest toonen, eenigszins ge
veinsd was. Onder deze was er een,
waarop zij mcor dan op de anderen ver
liefd was. Het was ren diamanten ring
huis niet gebruiken."
Is intus-chen de bedoeling van de
etflaatst r. dat de in het huis op te
nemen oude dames een pensionprijs zul
len bealen, dan wordt de beslissing niet
zoo gemakkelijk, 't Is dan namelijk de
vraag, of de Gemeente, naast gas- en
aterleiding, ook niet als een nieuwe
tak van exploitatie, zelf een Pension
drijven zal. dat winst kan afwerpen.
Twee uitgaven, die op de exploitatie,
van een gewoon pension, vrij belangrijk
drukken, zijn juist die voor gas en water
en deze zou de gemeente voor haar
pension tot d:n kost enden prijs kunnen
berekenen. Voor den nettoprijs zou ook
de straat worden geveegd en de vuilnis
worden weggehaaldde stads-plantsoen-
wachters zouden den tuin onderhonden
en da Bell-Telephoon, onidat het een
stadsgebouw zou zijn, er een telephoon
in moeten plaatsen. De smid van de
werkplaats aan dé reiniging zou gratis
de stokpaarden van de dames kunnen
beslaan.
De directie van het pension zou na
tuurlijk moet berusten bij den Raad.
Deze zou een commissie daarvoor moe
ten benoemen, gepresideerd door een.
wethouder. Bij dit denkbeeld gevoelt
natuurlijk een ieder, dat hiervoor de
aangewezen man de heer de Kanter is.
Niet alleen omdat hij in de verschillen
de rekeningen voor boter, turf en aard
appelen, de halve centen die er niet op
behooren. met onfeilbare zekerheid zou
weten op te sporen, maar ook vooral,
omdat hij de eenige is in het college van
B. en W„ die in staat zal zijn om waar
het pas gaf, wat men noemt „een bcom
op te zetten" met de dames over lang
•rvlogen dagen.
De commissie zou verder gevoegelijk
kunnen worden aangevuld met een dok
ter en een apotheker uit den Raad, dig
nitarissen, welke in het bestaan vooral
in goud gevat, ofschoon da zuiverheid
van 't een en ander met recht kon be
twijfeld' worden. Hij was gedragen door
een harer voorvaderen, die zich, naar
haar zeggen, nogal beroemd gemaakt
had
Nu had mijn tante de gewoonte elk
jaar een paar maanden naar een bad
plaats te gaan en zij nam dan hare ju
weelen natuurlijk mede. Zij was nu juist
van hare reis teruggekeerd en ik haastte
mij haar een bezoek te brengen. Op
mijne vraag hoe hare juweelen het maak
ten, spoedde rij rich naar beneden om
haar juweelkistje uit te pakken en maai-
dadelijk achter slot te brengen. Eenige
oogenblikken latea- hoor ik een gil en
vind mijn tante handenwringend bij
haar geopenden reiskoffer. Het. kistje
was gestolen!
Oogenblikkelijk wordt iemand om de
politie gestuurd, ofschoon mijn tante
mij verzekerde dat ze niet veel vertrou
wen in die politie stelde.
„Op jouw Willem, stel ik in deze
zaak al mijn vertrouwen, jij moet mij,
de juweelen terugbrengen of ten minste
den beroemden ring mijns grootvaders.
Voor dien tijd kan ik je niet meer
mijn huis ontvangen.
Daar stond ik, d'oor mijn tante aan
gewezen, om detective te spelen.
Ik wist waarlijk geen raad. Zonder
de juweelen of ten minste dien vervloek
ten ring was de gunst bij mijne tante
onmogelijk. Goedé raad is duur en ik
besloot dan maar de politie te ondersteu
nen in 't opsporen der dieven. Deze had!
echter geen enkele aanwijzing, waarnaar
zij kon te werk gaan, zoodia,t mijn zaak
nogal liachelijik stond.
Daar kwam ik op het idee alle moge
lijke winkels, waar maar ringen met
diamanten steen verkocht werdén, af
te loopen, om zoo tenminste «en even
beeld! van den heruoliteii ring te vinden.
Na diagen zwerven s vond ik er eindelijk
een bij een uitdrager, die op den ver-
Iprene geleek als twee droppels water,
en dien hij mij voor een. paar guldens
•afstond. Gelukkig als ik was diat ik
voor een paar ellendige guldens de ge
heel e genegenheid1 mijner tante zou ver
worven, begaf ik mij op weg naar haar
huis. Plotseling gevoel ik een. zware
hand! op mijn schouders leggen en ont
dek den agent die rich met het opspo
ren der juweelen belast had.
Vani het begin af was ik verdacht
geweest, welke verdenking versterkt was
door het afloopen van allo mogelijke
goudsmed'erijieai en uitdragerijen. De
waarheid kon ik niet vertellen, daar
dan de haat mijner tante voor mij! te
vreezen was. Ik verzocht hem dan of
hij mij naar 't huis mijner tante wou
vergezellen. Hij stemde toe en wij, wer
den samen bij, haar toegelaten.
Zegevierend' haal ik) mijn rfing ,to
voorschijn. Mijn tante is buiten rich
zelve van vreugde en antwoordt den.
agent op de vraag, of rij het kleinood
herkent.
.Herkennen? mijnheer, herkennen?
dén echten ring van mijn beroemden
grootvader zou ik die niet herkennen?
De agent is reeds geheel van mijn,
schuld overtuigd en riet toe dat er voor
mij geen ontsnappen meer mogelijk is.
van deftige oude dames, ook nogal oen
belangrijke rol plegen te vervullen. Tot
amusement van de dames zou aan het
Gemeentelijk Muziekkorps kunnen wor
den opgedragen, in den meergenoemden
tuin om dc veertien dagen een concert
te geven, welke bepaling bij vernieu
wing vani het contract met den heer
Kriens, daarin uitdrukkelijk zou kunnen
worden opgenomen.
Op deze manier zou het huis aan den
Kleinen Houtweg een ideaal pension
worden en ik voorzie, dat zoodra al
deze voordeel en bekend worden, geen
nkelc deftige oude. dame meer in een
particulier pension zal willen blijven,
dat allen rich als écu. man als
vrouw, bedoel ik zullen komen
scharen onder de vleugelen van het
Gemeentepension en van den hrer dé
Kanter.
Nu we toch over pensions spreken is
het een kleine stap, om tot de gewone
huizen over te gaan. Mc-n zegt, dat er
op dit oogenblik in Haarlem heel wat
leeg staan, maar ik geloof, dat dit erger
lijkt dan het wel is, omdat ieder huis
dat te huur staat tegenwoordig minstens
twee liuurbordjes draagt. Vroeger was
liet er maar een, nu rijn het er twee. En
dat minstens, zooals ik zeg, want het
komt ook wel eens voor, dat een huis
bovendien nog te bevragen is bij den
architect of bij1 den timmerman. Kijkt
men dus zoo'n straat langs, dan wemelt
het er van. verhuurbordjes, terwijl er
misschien maar drie of vier huizen leeg
staart.
Tn de tweede plaats behoeft het getal
leege huizen geen angst aan te jagen,
omda.t er zooveel in den omtrek gebouwd
wordlt. Meer en meer trekken dé men
schen, die het van hun dagelijkschen
arbeid maar even doen kunnen, naar
buiten. Het gaat dus met de straten in
Meteen wordt er geklopt, de meid
treedt binnpn eji overhandigt tante
een briefkaart. Zij leest„Juffrouw ei
is op de kamer waar u het laatst ver
blijf heeft gehouden,, een met ivoor
ingelegd juweelkistje gevonden, gemerkt
met uwe initialen S. L. Wij hebben het
direct aan uw adres opgestuurd." Was
geteekend N. hotelhouder te X. de
badplaats mijner tante.
Hoe ik op straat ben gekomen, weet
ik niet, maar na dien tijd heb ik de
genegenheid mijner tante nog niet kun
nen heroveren.
Cm.
VARIA.
Gast. Zeg eens, kellner, ik Yroeg
al een paar malen om een sohoon
aervet.
Kellner. Ja, mynheer, ik heb het
geboord, maar de meneer aan dat
andere tafeltje is er nog niet mee
klaar.
Commissariaat van Politie
te Haarlem.
Inlichtingen omtrent de voorwerpen
eijn dagelijks, behalve Zon- en
Feestdagenvan 11 tot 1
uur voor de eigenaars
te bekomen.
Gevonden voorwerpen. Van 24 Febr.
tot en met 2 Maart '99.
Een blauw kinderschoentje. Een
witte keeshond. Een pakje. Een
tafelmes. Een zakmes. Een roode wol
len das. Een zilveren dames remon
toir horloge met dito ketting. Een
wollen heeren bandschoen. Een por-
temonnaie met geld. Een paternoster.
Een zakdoek. Een paar tricot hand
schoenen. Twee rijksdaalders. Een
zwarte dames omslagdoek. Een bril
in etui. Een pakje houdende een lap
katoen. Een lederen staartriem. Een
ladder. Een gekleurde wollen hand
schoen. Twee schoolcahiers. Een nieuw
testament. Een ring met sleutels.
Eenige losse sleutels. Een paar
nieuwe sokken. Een lederen dames
ceintuur. Een gouden medaillon. Een
kinderschoentje.
Gevonden in de opgehaalde vuilnis-
stoffen en terug te bekomen by den
hoofd-opzichter gemeente-reiniging:
Een gouden oorbel. Een zilveren
theelepel. Een spaarpot met geld.
INGEZONDEN MEDEDEE-
LINGEN.
30 cents per regel.
Gevaren van het Rheumatismus.
Het rheumatismus is eene zeer
verspreide ziekte, het doet zich
onder verschillende gedaanten voor.
Er bestaan verscheidene vormen
welke zien onderscheiden naar de
plaats waar zij zich voordoen en
naarmate den hevigen of chroni-
sehen aard. De kenmerken van het
rheumatismus in de gewrichten,
een der meest voorkomende, zijn
roodheid, opzwellinghevig ste
de stad precies a.ls een jaar of wat gele
den met de Nieuwe Gracht, die zoowat
half ontvolkt raakte omdat de Zijlweg
zoo in trek kwam. En in de derde plaats
blijkt het, dat het aantal leeg staande
huizen nog zoo groot niet is, wanneer
mien naar een huis zoekt.
.Zoek je een huis?" zegt gewoonlijk
een vriend, die een eigen huis heeft
of een huurcontract voor een jaar of
tien,. „Niéts gemakkelijker dan dat.
Aan eiken vinger kun je er tien krij-
gen."
Do man. die een woning zoekt, plaatst
ten advertentie.
Hij krijgt zestig brieven, maar begint
met er twintig van weg te leggen omdat
do huurprijs van de daarbij aangeboden
huizen hem te hoog is. Er staat wel in
de advertentie „niet meer dan f 400
per jaar," maar de twintig briefschrijvers
hebben gedachtze moesten het maar
eens met een huis van f 500 of f 600
probeeren. Ja. er is er een bij, die een
huis presenteert van f 700 met dé wel
willende raadgeving er bij, om de helft
te verhuren aan een ouden heer en dame,
waarvoor het huis bijzonder geschikt is.
Aangezien hij evenwel vergeten heeft,
dien cruden heer en dame in den brief
in te sluiteni, gaat de aanbieding met
negentien lotgenootcn in de prullemand.
Nu schieten er derhalve nog veertig
over. Daarvan vallen er al weer twintig
uit om dé stand. De familie kan hier
niet wanen omdat het te er ver van
het werk van den heer dos huizes af
isrijn vrouw heeft een diepe antipathie
tegen déze buurt, die te stil en gene, die
te rommelig is. Bovendien moet aan de
school van de kinderen gedacht war
den.
Nu gaan de huizerfaoeker emi rijn
vrouw een wandelings langs de twintig
overgebleven huizen maken. Er vallen
weer een stuk of tien af. Naast een
kende pijn, welke jelke beweging
verhindert en welke op het zieke
gedeelte als een brandwond zich
voordoet. De pijn en de opzwelling
verdwenen zijnde, laten ondanks
alles, storingen in de voeding ach
ter die blijven voortduren. Het
hart is zeer dikwijls evenals de
gewrichten aangedaan en zeer ern
stige ongevallen kunnen zich voor
doen, welke de hersenen zelve
kunnen aantasten en eentevroeg-
tijdigen dood veroorzaken.
De hoofdoorzaak van het rheu
matismus komt voort uit de ar
moede en verzwakking van het
bloed. Men moet het hernieuwen
door het echte geneesmiddel te
gebruiken en de meest bekende
hersteller is die, bekend onder den
naam van Pink Pillen, welke zoo
vele gelukkige uitkomsten hebben
gegeven.
Zoo schrijft ons Mejuffrouw De
Bie, Oudkerkhof 22bis, Utrecht:
«Met dankbaarheid kan ik U mel
den, door Uwe Pink Pillen geheel
hersteld te zijn. ja zelfs na het
gebruik van het eerste doosje was
ik bijna geheel vrij van pijn, maar
aangezien het steeds eene langdu
rige pijn geweest is, ga ik met
het gebruik nog eenigen tijd voort
om zeker te zijn dat hot kwaad
geheel en al is uitgeroeid, daar ik
vrees het weder eens terug mocht
komen.
«Vele malen had men mij aan
geraden Uwe Pink Pillen te ge
bruiken, maar ik kon nooit geloo-
ven dat ze zulk eene uitwerking
zouden hebben. Maar door eigene
ondervinding van de werkdadig-
heid overtuigd zijnde, zoo kan ik
ze een ieder die lijdende is aan
bevelen.»
Prijs fl.75 de doos, f9.per 6
doozen.Verkrijgbaar bij J.H.I.Snabi-
lié, Steiger 27, Rotterdam, eenig de
pothouder voor Nederlanden Apo
theken en tevens voor Haarlem
en omstreken bij de Wed. W.
PLAATZER v. d. HULL, Droge
rijen, 28 Jansstraat. Franco toe
zending tegen postwissel.
Daar het doel dezer geneeswijze
is de hernieuwing van het bloed
en de versterking der spieren,
strekt hare werking zich op vele
ziekten uit: bloedarmoede, rheu-
matiek, heupjicht, zenuwpijn, ver
lamming, ruggemergsziekte, St.
Vitus dans, hoofdpijn, zenuwach
tigheid, klieren enz. De Pink Pillen
hergeven de schoone kleuren aan
de bleeke gezichten, handelen in
alle gevallen van verzwakking en
hebben eene werkdadige handeling
op alle ziekten, veroorzaakt dooi'
lichamelijke en geestelijke over
spanning en door buitenspong-
heden.
smid wonen is niet aan te raden, naast
een bakker vindt de huisvrouw ook
geen pleirierig iets, vanwege de torren.
Een ander huis riet er slecht onderhou
den uit, blijkbaar is de huisheer te ka
rig. Een vierde riet uit op het noorden
?n in ons land is het aangenamer op 'fc
zuiden. Kortom, er blijven er nog tien
Nu trekt meni er op uit, om die tien
van binnen te bekijken. Heb eerste
blijft al dadelijk buiten beschouwing.
Aan zulke steile trappen mogen de kin
deren niet gewaagd worden. Het tweede
heeft geen suite. ..Wie woont cr nu
nog in een huis zonder suite vraagt
de huisvrouw en mijnheer vindt geen
suite niet erg, maar doet er het zwijgen
toe. In een derde huis is een kamer te
weinig, in hét vierde een te veel. In het
vijfde rijn de ramen veel te groot voor
de gordijnen, in het zesde moeten al de
tapijten verknipt wordenin het zeven
de is het donker, in het achtste vochtig.
Het negende en het tiende voldoen aan
de eischen, niaur bij informatie blijkt,
dat in het nogendé de keld: r en dé
rioleering niet in orde rijn en wanneer
mijnheer en mevrouw het tiendie zullen
huren, vernemen ze dat utmanfcl die
vóór hen was wezen zien en dc voor
keur had, liet huis genomen heeft.
Ze kunnen nu weer van voren af aan
beginnen,
Praat niet van. tien aan eiken vin-
zei mijn ongelukkige vriend, die'
droeve lotgevallen had meegemaakt.
„Als ze mij ooit weer zeggen, dat er
zooveel huizen leeg staan in Haarlem,
dan zeg ik maar dat het afhangt van
welk standpunt je het bekijkt. Uit het
oogpunt van een verhuurder bekeken,
staan er altijd te veel leeg uit dat van,
een huurder nooit genoeg,
FIDELIO.
