tot 3 dagen. Die wet was in onbruik
geraakt, maar bet vorige jaar heeft
ae Staatsraad van bet kanton de ge
meentebesturen aangeschreven haar
weder streng te handhaven. Dat heeft
echter niet gebaat; het rooken is in
de halvè eeuw zóó toegenomen dat
bgna overal in het kanton de wet
wordt overtreden en de gemeentelijke
Eolitie ziet geen kans haar te hand-
aven.
De oude Wekker.
Die verwenschte bedeesdheid. Nu
vertrekt hij morgen en nog had hij
den moed niet gehad tot Anna het
rechte woord te spreken.
Ergerlijk wierp dr. Phil. Frits Mul
der zijne sigaar in den aschbak en be
gon op en neer te wandelen, door de ka
mer. tusschen de koffers, die reeds kant
en klaar gepakt stonden.
Ook daarbij had ze hem. geholpen-
Zonder haar zou hij met zijn goed en
zijne boeken niet klaar gekomen zijn.
Zeven jaar woonde hij reeds bij. haire
moeder, toen hij als jonge groen op de
lioogeschool kwam. Hier gevoelde hiji
zich zoo behagel ijk en gelukkig als thuis,
waar zijn wieg gestaan had.
Eerst had juffrouw Koster alleen
voor hem gezorgd. Anna was toen
een veertienjarig lustig ding. Hij was
toen het mikpunt van hare ondeugende
scherts, doch hij had haar dit nooit
kwalijk genomen. Tot belooning zette
ze dan een ruiker op zijn schrijftafel,
dien ze op de wandeling geplukt had.
Wanneer ze het echter te bont maakte,
trok hij haai- voor straf aan de lange'
haarvlechten. Dan pruilde ze een poos
je, maar niet lang. want ze kon niet
lang boos zijn.
Maar opzekeren dag droeg ze geen
lange haarvlechten meer, het kind was
maagd geworden, ze zorgde nu met
hare moeder voor 't huishouden en voor-
ai voor d'en student Mulder. Eu dit
beviel Frits zeer. in alle kleine aangele
genheden was zij zijne trouwe raad
geefster
Zoo verliep kwartaal na kwartaal.
Mulder promoveerde tot doctor, doch
hij dacht er niet aan, dat de idylle in 't
huis van juffrouw Koster eenmaal een
eind moest hebben. Hij' werd aan. een
gymnasium benoemd, eerder dan hij
verwachtte. Eigenlijk moest hij er zich
over verheugen, doch hoe meer de dag
van vertrek naderde, des te ongelukki
ger voelde hij zich. Hij voelde, dat hem
alles zou ontbreken, wanneer hij Anna
niet meer bij zich had, hare stem
niet meer hoorde, niet meer met haar
praten en haar zijne zorgen toevertrou
wen kon.
Geheel ongemerkt hak! hot meisje zijn
hart veroverd. Hij beminde haai-.
En Anna? Beminde zij hem ook?
Dit was een punt, waarmede dr. Mul
der niet in "t reine kon komen. Een
ander zou in zijne plaats het meisje
eenvoudig gevraagd hebben. Maar zij
ne bedeesdheidVoor den meest bar
sehen professor was hij niet bang, doch
wanneer Anna hem met hare- blauwe
oogen aankeek, dan verdwenen al zijne
goede voornemens, dan stokte en sta
melde lrij als een jongen bij 't examen.
Zoo was die vraag tot heden niet opge
lost. En morgen vertrok hij zonder meer
van haar te weten. Dat ze voor hem ver
loren was. wist hij. Alle mannen waren
immers niet zoo schuchter als hij. Ad
vocaat Bei-ger maakte lvaiaa- ook het
hof cu dokter Meijer had haar daags
na. het bal een prachtig bouquet ge
stuurd. Hij zag het aankomen, en ze
ging voor hem verloren. En wie had
dfe schuld? Zijne bedeesdheid.
Een geklop aan de deur onderbrak
zijn gedatehtengaing.
Na zijn „binnen" trad Anna de ka
mer in met een frisschen lach op 't ge
laat. Het bloed steeg hem naai- liet
Haariemmer Halletjes
Een Zaterdagavondpraatje.
CCCLXXXYI.
De eersten, die in Haarlem gebruik
zullen maken van een van de Kamers
van Arbeid, zijir de behangers eni stof
feerders, die loonsverhooging wenschen
evenals de schilders, die het gekregen
hebben. Hoe nu de Kamer van Arbeid
deze zaak zal beëindigen en of ze die
zal kunnen in orde brengen, doet hier
niet ter zake, maar ik hoop in elk geval,
dat 2e een vriendschappelijke oplossing
tot stand zal weten te brengen, die
naar den zin is van beid'e partijen.
Want de Kamers van Arbeid, als tus-
schenpersonen optredende, zijn voorna
melijk verzoeningsraden, waar de leden
moeten samenwerken, of ze patroon of
werkman zijn
Het schijnt, dat er wel reden is om
dat nog eens on dei- de aandacht to
brengen. Bij dfe installatie van een van
de Kamers is een van de leden werklie
den al dadelijk begonnen met een
speech waarin hij o. a, de aanwezigheid'
afkeurde van. den gemeente-ambtenaar,
die aan de Kamer ter harer voorlichting
was toegevoegd. Een volstrekt ongemo
tiveerde uitval, want de wet heeft het
voorgeschreven. De ambtenaar in quaes-,
tie. een man die uitnemend op de hoog-,
te is van zijn zaken en voor ieder die
inlichting wenscht, de welwillendheid,
zelf, deed' er wijselijk het zwijgen toe'
en later bleek dan ook. dat zijn tegen-
woordigheid wel degelijk nuttig was.
Het incident was van weinig beteeke-j
nis, maar bewijst toch, dat nog niet
iedereen overtuigd is van den geest, di e
de Kamers van Arbeid moet doortrek-
ken, den gee^t van kalme beschouwing'
van zaken en van gemeenschappelijk
overleg.
Laat ons hopen, dat het besef daar-!
ran ook zal doordringen tot dit Kamer
lid. Immers, dat zuilen de leden voor-)
taan op hun visitekaartje mogen zetten
hoofd, toen hij haar zag.
Wel, heer doctor, zei ze, zoo in
gepeins? U is zeker met de gedachten
in Kruisberg
Jawel Anna, hernam hij, en had
zich daarna wel zelf een klap willen
geven. Kon hij niet zeggen: ..Neen,
mijn gedachten zijn bij u, alleen, juf
frouw Anna. Ik geef niets om Kruis
berg, indien u er niet met mij heen
gaat, als mijne lieve vrouw."
Ik breng u dien wekker terug,
ging Anna voort. „De horlogemaker
zei dienk eens aan 't was oude
rommel, dien hij uiet meer herstellen
kon. Het beste was, indien u eene nieu
we! kictht.
Zoo- zoo, zei Mulder verstrooid.
Weet u, praatte zij voort, eigen
lijk heeft hij gelijk. Zoolang ik mij her
inner heeft uw wekker nooit goed ge-
loopen. We hebben hem altijd) goed ge
zet, dJocli gewekt heeft liij. u nooit, dat
heb ik altijd moeten doen.
Ja, dat is waar, Anna 1 riep Mul
der. Maar... hij stokte.
Met vragende-n blik keek ze hem aan.
Wat dan, mijnheer Mulder?
Ja, indien ze hem maar niet aange
keken had!
Daar kwam weer de oude bedeesdheid.
Weg doen kon ik het uurwerk
niet, zei Mulder, omdat het eeni aan
denken van mijn vader is.
O]) haar gezicht lag een soort van
teleurstelling. Doch slechts een oogen-
blikdaarna lachte ze Mulder weer
vriendelijk toeIk weet het, daarom
heb ik het meegebracht. Hier pak het
maar goed in en laat het u. ook aan
ons herinneren.
Ze ging naaav die deur.
Juffrouw Anna! riep hij, juffrouw
Anna, een oogenblik, ik moet u iets
vragen
Ze bleef staan en keek om. Had hij
niet genoeg met zich zelf te doen gehad,
dan had hij zeker gezien, dat- zij, even
als hij, purperrood was toen ze zei
Moet u mij. iets vragen? mijnheer
Mulder?
Of u of ik ik meende, ik
wilde. Hij had boven zijn krachten ge
rekend. En toen hunne blikken elkan
der ontmoetten, stamelde hij verlegen
Ik -wilde slechts vragen of u mij
of u mij, dezen avond een souper wilt
klaarmaken.
Ze lachte en vroeg een beetje spot
tendMeer niet? Dat doen we eiken
avond, waarom vandaag niet?
Weg was ze.
Mulder begon weer in zijn leunstoel
te peinzen. Anna scheen slecht geluimd,
daarom was 't toch goed, dat liij niets
gezegd had, want een blauwtje lcopen
Toch had ze gezegd, dat do wekker hem
ook aan haar moest herinneren.
Hoo lief klonken die woorden
Ja. de wekker!
Hij beschouwde het oude uurwerk,
dat voor hem op de tafel stond. Ec-n
oud ding had de horlogemaker het ge
noemd. Natuurlijk, zoo iemand ziet al
leen do materieele schade de. denk
beeldige waarde weet hij1 niet te schat
ten. Frits herinnerde zich nog, dat dfe
wekker reeds in zijn ouderlijk huis naar
welgevallen afsnorde of wel verstokt
bleef zwijgen. Wilde hij1 hem opwinden
om 's morgens vroeg af te doen loopen,
dan kon liij zeker zijn, dat de wekker
zweeg c-n hij zich versliep. Legde hij
zich 'a Zaterdags met het loffelijk voor
nemen te bedi om den volgendten mor
gen eens flink door te slapen, dan kon
hij er op rekenen, dat de deugniet
reedis om vijf uur zulk een laiwaai maak
te, dlat een doode zelfs zou gewekt zijn
geworden.
Doch, afgezien van die grillen, was hij
toch een goed utu-werk. Ens dat Anna
het oude familiestuk reeds zoo vaak in
de hand' genomen en afgestoft had,
maakte den wekker nog dierbaarder in
de oogen van den doctor. Al lachten
alle horlogemakers vairu de wereld over
het oude ding, hij; wilde het meenemen
en wanneer ik aan dezen schoon en titel
denk, zou ik haast spijt hebben: dat ik
ook niet in een van deze colleges zit,
ware het niet, dat ik bij ervaring weet
hoe op het gestoelte der eere ook dik
wijls spelden steken uit de kussens.
Het gestoelte der eere, zoo noemen
we ook de zetels vain den Gemeen te-
x*aad. Dinsdag is de groote diag, waarop
dfe stembusworsteling weer zal begin
nen. Ik heb, zooals gewoonlijk, de klacht
-elioord ..er zijn geen eandidaten meer
te krijgen,-' maar ik begrijp die ver
zuchting niet, wanneer ik op mijn. stern-
kaart de namen vind van veertien ean
didaten, waaruit ik er maar vier mag
uitzoeken. Nu wil ik niet zeggen, dat
ik deze veertien allemaal voor geschikt
houdi: er zijn er wel een stuk of wat
bij. die naar mijn meening, gelijk de
schoenmaker uit het spreekwoord, lie
ver bij hun leest en in hun pothuis
moesten blijven. Maar ze staan er toch
op en de voorraad is dus groot genoeg.
Dit is in elk geval een geluk, dat do
gemeenteraadsverkiezingen te Haarlem
nog altijd een kalm verloop hebben. In
dfe vergaderingen van de kïesvereeridgin-
gen mag dezeai of genen ook al eens
ongezouten worden gezegd, dat men
hem een stommeling vindt, in ingezon
den stukken mogen al eens een stel lie-
felijkh<xDen worden uitgewisseld, verder
gaat liet niet. Onze kiezers ranselen
eikaar niet af. en onze gekozenen ziet
men niet door hun gevallen tegencan-
di daten te lijf gaan ze kijken elkaar
alleen maar zuur aan.
Wat mij wel een beetje verwonderd
heeft is dit. dat bij het stellen van ean
didaten de abattoir-quaestie ini -t geheel
niet ter sprake gekomen is. Niemand
weet hoe de meerderheid van de Raads
leden eigenlijk over dfe zaak denkt en
toch hebben we daarnaar bij deze gele
genheid in 't geheel niet geïnformeerd'.
Makke kiezers zijni we toch, om de be
slissing over deze belangrijke zaak zoo
maar in vol vertrouwen aan dien Raad
over te laten. Inderdaad, wanneer ik
ooit Raadslid zou willen wezen, dan zou
en het in eere houden.
En terwijl liij zoo daoht, legde Frits
Mulder zich gemakkelijk in zijn leun
stoel en sliep in.
Mama, zei Anna een uur later
tot hare moeder, iki weet niet, bij
Frbij den doctor is alles zoo stil.
Wil ik eens gaan kijken? En toen moe
der Ixad toegestemd.', klopte ze aau de
deur, doch er volgde geen antwoord.
Zachtjes opende ze en trad binuen.
Mulder lag ini zijp leunstoel in die
pen slaap. Een gelukkig lachje speelde
om zijn mond. Hij droomde juist, dat
hij zijne bedeesdheid overwonnen cn
Anna de hand gevraagd had. Voorzich
tig naderde het meisje den slapende,
tot ze vlak voor hem stond. Met lief
devolle blikken keek ze hem aan. Waar
om sprak hij ook niet?
Kon lidji 't haar niet op de oogen af
zien, dat ze hem gaarne had, en dat ze
alleen op zijne vraag wachtte om dade
lijk ja te zeggen 1 IIij| was zoo braaf en
zoo goed. En daarbij knap, zeer knap
zelfs. Het hooge voorhoofd, het volk-
zwarte haar, de fijne neus, de kleine
mond ouder den gesoigneerd-en knevel.
Ze boog zich een weinig voorover
om hem beter te zien. toen --
Rrrr.Dait was de wekker, die weel
een poets speel die.
Frits ontwaakte, eer Anna weg was,
hij zag het meisje voor zich. met den
zachten blik in de heldere oogenge
weken was al zijn bedeesdheid cn zonder
stotteren zei hij haar, waarvoor hij ja
ren lang te vergeefs naar woorden ge
zocht luid1.
Rrrr...! deed da wekker plotseling
nog eens. Doch heel zacht en vriende
lijk. Hij was blijkbaar zeer tevreden
over zichzelf en het jonge paar.
en
Zondag op de Amsterdarnsche
Wielerbaan.
Dat begint al reeds ten elf uren. De
Directeur dier baan zit op zijp kantoor.
De Commissarissen (3 in getal) komen
den eeu na den ander. De bekende fi
guur met z'n pet, zooals niemand anders
er een heeft, en op welke pet met groo-
NGEZCNDEN MEDEDEE
LING EN.
30 cents per regel
ALLCGOK'S PLEISTERS
genezing bicden voor
PIJNEN, VERSTUIKINGEN, of KNEUZINGEN. Zij
worden in de gehee'e beschaafde wereld Terkocht.
Als huismiddel tegen alle KWALEN en PIJNLIJKE
aamdoeningen rijn ALLCOCK'S pleisters de
besie. Bij alle Apothekers verkrijgbaar.
AgentCqritraal Apotheek Lange Hnutstrszt.
Groote Houtstraat 24.
OUDSTE HUIS IN
Zijdenstoffen en Dames-
fournituren.
Steeds het nieuwste voorhanden.
H. J. VISSER.
te letters geborduurd is: „Amsfc. Wie
lerbaan", loopt heen en weer en heeft
allerlei te doen. Hij heeft reeds 's mor
gens ten 6 a 7 uren dfe vlaggen aan .ge
reserveerde-" en „groote" Tribune ge-
heschen, de borden en driehoeken ,bij"
den Seinpaal gebracht.
Nu is hij bezig met een helper de
plaatsen die „besproken" zijn (er zijn
er aan de Wielerbaan 1800 te bespre
ken te beplakken met biljetten waar
op staat „besproken plaats."
Maai" daar komt de Chef der Contro
le en geleidelijk diens staf, 61 man.
Die 61 zijn de verschillende contro
leurs. 't Zijn degenen die aan de ingan
gen en tourniquets staan om de intro-
duetiegelden te ontvangen. Verder de
controleurs der introductie-biljetten,
der aandeelhouders-kaarten. (Kapitaal
f 35000), van enkelen geïnviteerden
en van die duizenden die zich haasten
om.... tegenwoordig te zijp.
Up het middenterrein is intusschen
drukte en beweging. Directeur en Com
missarissen bespreken met den lsten
Voorzitter-Kamprechter de gemaakte
indeeling in series, terwijl op zijn beurt
het hoofd der jury de mogelijke kansen
der wedstrijden en dfe verschillende be
schikkingen bespreekt met den 2den
Voorzitter-Kamprechter of met dien
Commissaris van afrit, de drie Ronden-
tellers en met de Ron denaanwijzers
of zich informeert of naar diens mee
ning vandaag, de records zullen „val
len" bij den iijdwaarnemer.
Daar staan gereed om elk hun peet
te betrekken de 5 baan-commissaris-
sen, de nummer-commissaris en de oom
missaris van het nummerbord!, terwijl
dfe regelaars der voorgiften letten op het
„uitzetten der handicaps."
Do jury gaat straks aan den arbeid.
De juryDat zijn tal van degelijke
en accurate menschen, die geheel ter
wille van den, Wielersport, zonder ééni-
ge vergoeding (dit ter overdenking aan
eeu soms morrend!, ontevreden of „te
veel" eisohend publiek).zorgen dat al
les volgens recht wordt beoordeeld1. Dat
de „tijden" die opgenomen worden abso
luut juist zijn, enz.
Om u eens iets te vertellen
..Zoo'n horloge (eigenlijk chronome
ter!) waarmede de „tijden" opgenomen
worden binnen welke door wielrenners
een bepaalde afstand is gereden, kost
f 600. Het horloge mag niet per spoor",
postpakket of hoe ook worden verzon
den van dfe eene Wielerbaan bv. in
d'en Haag naar de andere Wieler
baan (bv. in Amsterdam.) Het moet
persoonlijk door een daartoe bevoegd
persoon overgebracht worden en min
stens om de t wee jaren opgezonden wor
den naar Londen om daar te worden
gecontroleerd
Waarom? Omdat de baanbesturen
van Nederland staan onder toezicht van
de Nederlandsche Wielren-Unie, omdat
de Wielren-Unies der verschillende lan
den wederom staan onder de Internati
onal Cyclist's Association, die een
wereldbond! op liet punt van „tij
den" groote nauwgezetheid' eisclit.
Maar wat gaat u dat aan Ge „wist"
da.emt3Li.sssc5li.e "STSTjaisisolnBirvy
het hier te Haarlem zijn
Maar vooralsnog pas ik voor het eere
ambt. Veel plezier geeft het niet, wel
vee-1 last en moeite Zoo is het trouwens
met alle openbare eereposten, meer of
minder. Ook met functie» bijvoorbeeld
in het bestuur- van Weldadigheid naar
Vermogen, düa.t altijd, hoeren moet:
„de armenzorg is niet volmaakt"; clta.t
klachten verneemt over X. die bedeeld
moest worden, maar niet krijgt en over
IJ. die bedeeld' wordt cn niets behoorde
te krijgen inplaats, dat deze eeuwige
kritiekuitoefenaars eens letten op de
velen, die dan toch van dfe vereeniging
een steun ontvangen, zonder- welken ze
het leven haast niet dooi- zouden: komen.
Maar aan den anderen kant is er ook
wel waardJeering. Dat is dfe vereeniging
nog deze week gebleken, teen zij een
legaat van honderd' gulden kreeg. Het
was het eerste en de som is voor een
vereeniging als deze niet bijster groot,
een boon in een brouwketel, maar toch
in elk geval een bewijs van waardeering.
Mag Weldadigheid naar Vermogen be-
laaigst-eQlino- ondervinden van. dfe doo-
d'en, naast die van de levenden, dan
kunnen dfe armfen in onze stad er niet
anders clan wel bij varen.
't Is waar, helaas, dfe belangstelling
van de levenden laat cok wel eens iets
te wenschen over. Daar weet dfe Haar
lem sche Ambachtsschool van mee Ae
praten. Wel is in de vergadering van
Provinciale Staten van deze week een
voorstel gcdlaan, onr het subsidie dat
de school geniet met- f 500 te verhoogen,
maai- er werd' tevens bijgezegd, dat wan
neer zij op die steun wilde blijven reke
nen. dfe bijdragen van particulieren be
langrijker moesten worden.
Het dreigement zal, naar ik hoop,
wel niet zoo gauw worden uitgevoerd,
maar de opmerking is niet onjuist. Het
aantal begunstigers van onze Ambachts
school is bijzonder klein. Er zijn niet
meer dlam 122 ledeni, die drie gulden
betalen en 48 donateurs.
Hoe komt dat? Gebrek aan waardee
ring kan de reden niet zijn. Ik geloof
voor 't naast, dat het hieraan ligt. dat
de menschen voor hun drie gulden niets
krijgen. De mensch. homo zelfzuchticus
zooals een bekende komiek zou zeggen,
is veelal bereid tot geven, mits hij daar
tegenover dian ook wat ontvangt,-al is
het maar een krantje dat hij) nooit leest.
En nu geeft de Ambachtsschool haren
leden- niets, uitgezondterd) dfe zelfvoldoe
ning van een goede zaak te ondersteu
nen. Zou het niet mogelijk wezen, om
voor hen eens een jaarlijksclie kleine
verloting te organïseeren, al was het
maar van stoven, lianddcekrekjes en dat
bij ambachtsscholen zoo geliefde arti
kel n achtkastj es
Ik geeft het idlee voor boter, aange
zien dfe Ambachtsschool toch rnoeielijk
(zooals het Nut) haar leden d)e contri
butie bij elkaar kan laten lachen door
Willem van Zuvlen, Justus van Mau
ri k en andere grappenmakers voor hen
te laten optreden.
Geestig of flauw, de menschen hebben
er wezenlijk behoefte aan om eens flink
te lachen. Er zijn vakken waarin het
niet. schitterend1 gaat. Ik spreek nu maar
niet van het notariaat, een vak waarbij
men de beste jaren van rijn leven door
gaat op een karig loonitje. om op den
leeftijd van veertig jaar (soms later,
zelden veel vroeger) notaris te worden
en dan dikwijls nog niet eens een goede
positie te hebben, 't Is een schandaal,
dat de Regeering zoo'n toestand van
menschen, op wie zooveel vertrouwen
Uiteet worden gesteld, laat voortduren.
Maar ik zou 't niet over 't notariaat
hebben, zei ik. Eigenlijk had ik ook
de apothekers op het oog. Onze Haar-
lemsche pharmaceuten hebben, tot ver
betering van de wet waaronder hun vak
staat, onzen afgevaardigde ter Tweede
Kamer ini den arm genomen. Nu is
werkelijk het vak in dfe laatste jaren
achteruit gegaan. Er- wordt door dfe
doctoren lang niet zooveel meer voorge
schreven als vroeger en een typisch bo
wijs daarvan is wel dit, dait influenza
met niets ander» wordt behandeld1 dan
met kwast of limonada Hadden onze
niet dat de Wielersport in Europa aldus
geordend) is? En ik dwaalde wat af.
Gaan we dus weer naar de Amsterdarn
sche Wielerbaan.
't Wordt daar- overal vol! De 61 con
troleposten zijn uitgezet. De vlaggen
wapperenDo chef der Pari Mutuel
draaft van rechts naai" links. Ook de
kellners van het Buffet-Restaurant ko
men allengs meer in bewegiug! Uit
Haarlem, de Zaanstreek, uit het Gooi,
uit Utrecht en „van rondom Amster
dam" zijn per fiets of per b oot of spoor
liefhebbers van Wielersport gekomen
Ze hebben hongerige magen na de reis.
Op den Dam wordt het moeilijk eene
plaats t-e kr gen in de trams der lijnen
Willemsparkweg, P. C. Hooftstraat en
Vondelstraat.
De Directeur der Wielerbaan sluit
nu z'n kantoor. Hiji komt op het mid
denterrein, overziet alles, raadpleegt z'n
commissarissen. Intusschen komt de
muziek. Van alle kanten rondom de
Wielerbaan ziet men voetgangers, die
er een stapje opleggen, maar deson
danks voorbijgereden worden door jong
en oud „op de fiets" en door tal van
rijtuigen, die naar de hoogere rangen
aandeelhouders der baan eir degelijke
sport-liefhebbers voeren
Het is nu klokslag half twee. De toe
gang middten terrein (beperkt aantal
plaatsen!) wordt gesloten'... Géén toe
gang meer na half twee, want... daar
komen de rijders! Ze willen weten of
hun beenen wel lenig zijn Ze willen
weten of hun fiets, hun kar, wel goed is.
Er zijn ook buitenlanders, die de baan
nog eens willen verkennen
„Tuf-tuf", zegt de tandem, Schmidit
Hisgen.
Tuf, zegt Schmidt en dan Hisgen. En
dan Schmidttuf. En dan Hisgen tuf.
En dan om en om. En dan „tuf-tuf",
tuf, tuf, tuf, en altijd in sneller tempo
Als een der favorits de baan rond
gaat op z'n kar, gaat er gejuich opHet
publiek wuift met die hoeden en het
schreeuwt„hou je taai".
Nu is alles bijna in orde.
Be stuur der en der Wielerbaan de jury
hebben overveel te doen.
Van de stadszijde (Willemsparkweg
en Vondelpark) stroomt 't publiek van
alle kanten toe.
De 61 controleurs der Wielerbaan
krijgen 't volhaai dig'. Maar er is aan of
op de Amsterdamsohe Wielerbaan onge
veer 5 mjaal zooveel plaats als in den
Stadsschouwburg.
Stelt u dus gerust. Men zit er in
frissclte zomersche buitenlucht.
Een zacht koeltje gaat over de baan.
Het is er... gezond!
Intusschen rijden nu dfe rijders, groo
te en kleine sterren. Het Bestuur der
Wielerbaan is in functie. De jury komt
ini functie. De vertegenwoordigers der
„pers" hebben zich, nu ook in het hun
gereserveerde „Perstentje" verzameld.
De rijders rijden nog eens weer. Tuf
tuf. tuf-tuf, zegt de motortandem
SchnridtHisgen. En straks komen er
meerdere dergelijke tuf-tufs.
Aan de twee loketten der bocht Wil
lemsparkweg verdringen zich diegenen,
dlie laat komen om binnen" te komen.
En even zoo aan de bocht Amstelveen-
sche weg en Groote Tribune.
Maar geen noodHet Bestuur der j
Amsterdamscire Wielerbaan heeft op
alles gerekend.
Het orkest speelt nu Het Wilhelmus.
Onmiddellijk daarna gaat de bel.
De eerste wedstrijd zal aanstonds be
ginnen.
De Wielerbaan is nu een Paradijs
■oor menschen die, van ochtend! tot
avond de geheole week arbeidende, of
ook uit verveling! van niets-doen, eens
willen zien waartoe menseheli jke
krachtsinspanning'', in staat is!
Tuf-tuf zegt de motortandfem. De jon
gens (zóó heeten ze, de flinke, degelijke
Hollanders) gaan aanstonds onder el
kaar of tegen buitenlanders trappen
Intusschen rijden de rijders.
De vlaggen van. 7 nationaliteiten a
de groote en gereserveerde tribune m
digen uit in „eerlijken kamp" zich
meten met die echte oud-Hollandse
jongens, jongens van gezond vleesch
bloed met sterk gespierde beenen
armen en breed' gebouwde borst.
Aan de Pari Mutuel verdringt m
rich als een gevierd! rijder „uitkom
't Wordt stil op dfe renbaan,, doch
richten zich aller oogen naar den v
ten streep vóór den jury-tent. Die stre
ia „de start." De starter lost een pisto
schot. De kamp is begonnen. Pari
tuel is gesloten. Duizenden bij duize
den volgen in spanning het verloop vi
dten kanrp.
D. F. R. JAWEERD,
Het programma vaar de Zondag a
te houden Wielerwedstrijden op de Ai
sterd'amsche Wielerbaan luidt als volgt
Wedstrijd van meet over 2 KIM. v
amateurs.
2 courses pour suite over vijf K.3
voor amateurs.
Wedstrijd over 50 KM. met gan
making voor professionals.
Aan de beide poru- suite-numme
nemen dieelaarr de eerste race Tr
(Brussel) en Smout (Bergen op Zoom
Aan d:e tweede race nemen de
Cliristiaui en Grevc, beiden Amsterda
Trelb is een zeer goed rijder, die
den Grand Prix des Amateurs te p
rijs zeer zeker- eerste zou rijn geweea
indien hij niet door een ongeluk a>
zijne machine zijn goede plaats In
verloren. Smout is op dit oogenblik h
slist de beste Nederlandlche amaiteii
dia bijzondere rijcapaciteiten heeft
die zich bijzonder onderscheidt door ee
zeer strakke pace. Ckristiami is oolc hi
welbekend en beschouwt een spurt va
een paar honderd meter als een kleinij
heid. Greve is de bekende winner van de
zes uurs wedstrijd ten vorigen jare
deze baan gehouden.
Het nummer1 met gangmjalcing waa
aan deelnemen Vrouwes en Van de
Knoop belooft eveneens zeer belamgwel
kend to zullen worden. Van der Knoo
sloeg naar men weet Vrouwes
de Baarnsche Wielerbaan dbch Vror
wes verklaarde dat «rij dien dag onge
steld was, zoodat thans wellicht zs
worden uitgemaakt wie vaar beiden d
sterkste is. Er is boven dien, aan
nummer nog een© bijzondere attracti
verbonden doordien de winner in aan
merkiug komt voor een match met Taj
lor, Champion of Köcher, eveneens t-
verrijden op de Amsterdamsohe wielei
baan.
raderen, en grootvaderen deze ziekte ge
kend, dan zouden hunne geneesheeren
hen stellig en zeker hebben achterna
gezeten met drankjes, poeiers en pillen
in soorten, om nu maar niet eens van
warme pappen te spreken.
De zoogenaamde handverkoop (droge
rijen en.z.) is voor een groot deed! aan
de drogisten overgegaan.
Zal nu de heer Macaré in staat we
zen, aan dit achter-uitgaande vak nieuw
leven in te blazen Een jurist zegt men
wel eens is geschikt voor alles en vol
gens deze theorie kan een knap jurist
en de heer Macaré is dat voorzeker,
meer dian alles. Men zou dus zeggem,
dat de kaarsen goed staan voor de phar-
macie. Maar scherts ter zijdfe latende
mag men het betreuren, dat een weten
schappelijk vak als dat (welke dan ook
de oorzaken mogen wezen) zijn beoefe
naar? geen behoorlijk bestaan meer op
levert.
En dat terwijl het leven voortdurend
hooger eischenl stelt en alles duurder
wordt, ook onze plaatselijke belaisting
voor diegenen wier* inkomen beneden
de f 2600 blijft. Ja toch, er i9 een zaak
goedkooper geworden, het vervoer per
train van kleine kinderen. Tot dusver
moest men voor alle kinderen betalen,
zelfs voor die welke op den schoot ge
nomen warden en ik heb al eens de ge-
lege heid gehad, te schetsen hoe lastig
dat was voor publiek en personeel te
ga der. Nu, is dat uit, een eerzame huis
moeder kan haar kleintje of kleintjes
zonder kosten meenemen, wannéér ze
om een regenbui te ontgaan of voor de
kou of voor dfe zon of voor d'en wind, of
voor wat ook, het wenscheLijk mclit vin
den. een trammetje te pakken.
Nu zegt Wouter- wel, dat dit een
schaduwzijde heeft, maar zooals de lezer
weethij. heeft altijd) wat aan te mer
ken. ,,Kijk", zei hij, „dlat jonge goedje
kan soms een ongenadige keel opzetten
en verbeeld je, nu eens een mama met
drie spruiten, van drie, twee en een
jaar-, orgelpijp formaat, allen met vuile
handen en met van die on beschrijf eli j -
ONDERLIJS,
Acad. Examens.
Met gunstig gevolg is te Amster
dam afgelegd het doctoraal examei
ia de rechten door de beeren Cb
Thors en D. Cordeshet candidaats>
examen in de Nederlandsche letteren
door den heer J. M. van der Hoogt;
het propaedeutisch examen in d<
geneeskunde door de heeren J. H. H.
J. Lubberman, A. Stavorman en A.;
W. van Kleeff.
Bevorderd tot doctor in de rechten
en staatswetenschappen op stellingen
de heer R. S. Bakels, geb. te Deo
Hoorn op Tessel.
Bevorderd te Leiden tot doctor iff
de rechtswetenschap, de heereo T
A. ten Cate, geb. te Stad Almelooj
H. Polvliet, geb. te Utrecht en G.
Gouda Quint, geb. te Dodewaard, allen
op „Stellingen."
Te Leiden hebben afgelegd het arts
examen eerste gedeelte de heeren L
P. J. de Doos en C. L. Wjjn.
Het stoomschip Amsterdam van de
Holland Amerika Ljjn, van Rotterdam
naar Newyork, vertrok 7 Juli des
voorm. 1 u. 55 min. van Boulogne.
ke neuzen daar zou ik toch niet graad
naast zitten;!"
„Daar behoor je ook niet naa-st te
zitten", zei ik kortaf, „de plaats van
een gezond man is niet in den wagen
maar op een van, de balcons!"
Dit antwoord sloeg lrem een weinig
uit het veld), maai- hiji hield vol. „En
de dames in den wagen dan V'
„Die hebben vrouwelijk gevoel genoeg
om de aanwezigheid van die kindiertjes
niet kwalijk te nemen, zelfs met die
onbeschrijfelijke neuzen."
Hij deecl1 er liet zwijgen toe, zoodaï
ik hem weer in zij(n humeur moest bren
gen met hem er op te wijzen, hoe in de
laatste dagen de paarden van do tram
loopen zooals ze nog nooit gedlaan heb
ben. „Let eens op," zei ik, vooral wan
neer ze in de buurt van het Houtplein
komen dan steken ze den kop op, strek
ken de poolen e-n gaan het Heeren hek
voorbij alsof ze volbloed Arabieren tooi
een coupé t je waren. Je lacht er natuur
lijk weer om. Wouter, maar ik zeg je:
de stomme dieren begrijpen, dat ze
gen over dfe elect rische tram, hun eer
moeten ophouden. Geloof me, het paard
heeft minstens evenveel eerzucht als de
mensch, maar het beest laat het niet
altijd te pas en te onpas blijken. Daar
om is 't ook aangenamer met paarden
dan met menschen om te gaan."
Dat was een steek onder water, want
Wouter hadl me in de laatste weken
verveeld' met. mini of meer bedtekte vra
gen, of hiji niet geschikt zou wezen voor
lid van den Raad. En geen enkele kies-
vereeniging heeft aan hem gedacht!
Hij waa dan ook over de opmerking zóo
boos, dat lrij zich omkeerde en heen
ging, iets pruttelende als„Sommige
menschen lijken minder op paarden dan
op ezels", een van zelfkennis getuigende
mededfeeling, waarvoor- ik hem.1 nog
meer ging hoogachten.
FIDELIO.
